Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant ref. staż. Julia Murawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2016 r. sprawy ze skarg K. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzje Ministra Gospodarki z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...]; nr [...]; nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji zezwalających na eksploatację urządzeń technicznych – dźwigów osobowych 1. uchyla zaskarżone decyzje i utrzymane nimi w mocy decyzje Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego z dnia [...] września 2014 r.; 2. zasądza od Ministra Gospodarki na rzecz K. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1 337 zł (tysiąc trzysta trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie są połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt VI SA/Wa 2053/15 trzy skargi złożone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez K. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej też jako "skarżąca" lub "spółka") na trzy decyzje Ministra Gospodarki z dnia [...] kwietnia 2015 r.:

1) nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego z dnia [...] września 2014 r. stwierdzającą wygaśnięcie decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego - dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...],

2) nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego z dnia [...] września 2014 r. stwierdzającą wygaśnięcie decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego - dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...],

3) nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezesa Urzędu Dozoru Technicznego z dnia [...] września 2014 r. stwierdzającą wygaśnięcie decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego - dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...].

Podstawę prawną zaskarżonych decyzji stanowił art. 138 § 1 pkt 1 - ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.), dalej też jako "k.p.a." oraz art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963, z późn. zm.) zwana dalej "ustawą o dozorze technicznym".

Do wydania zaskarżonych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym ustalonym przez organ: 

K. sp. z o.o. z siedzibą w W. wnioskami z [...] lutego 2014r. zwróciła się do Urzędu Dozoru Technicznego (dalej też "UDT") o wydanie decyzji zezwalających na eksploatację urządzeń technicznych - dźwigów osobowych o wskazanych numerach fabrycznych [...],[...] i [...] - zainstalowanych przy ul. [...] w W.. W piśmie z 4 marca 2014 r. spółka, jako właściciel i użytkownik dźwigów wnosiła do UDT o dokonanie odbioru i objęcie stałym nadzorem.

W dniu [...] czerwca 2014 r. Prezes UDT wydał trzy decyzje (bez numeru) zezwalające na eksploatację urządzenia technicznego - dźwigu osobowego o numerze fabr. [...],[...] i [...], a ich adresatem, zgodnie z wnioskiem była K. Sp. z o.o. z siedzibą w W..

Zastępca Burmistrza Dzielnicy [...][...][...] W. P. M. pismem złożonym do UDT [...] czerwca 2014 r. zwrócił się o wydanie duplikatu Protokołu czynności poprzedzających wydanie pierwszej decyzji zezwalającej na eksploatację przedmiotowego urządzenia technicznego.

Pismem złożonym do UDT 2 lipca 2014 r. (oznaczonym datą 17 grudnia 2013 r.) Zastępca Burmistrza Dzielnicy [...][...][...] W. L. S., zwrócił się do UDT z wnioskiem o dokonanie odbioru i objęcie stałym dozorem technicznym przedmiotowego urządzenia technicznego. Wyznaczył w nim spółkę K. "do występowania w imieniu Inwestora i użytkownika w czynnościach związanych z odbiorem w/w dźwigów".

W odpowiedzi na powyższe dwa pisma, UDT poinformował pismem z [...] lipca 2014 r., że "przedmiotowe urządzenie zostało zarejestrowane w dniu [...] czerwca 2014 r. na firmę K. sp. z o. o".

W piśmie z 15 lipca 2013 r. Zastępca Burmistrza Dzielnicy [...][...][...] W. L. S. oświadczył, że [...][...] W. jest właścicielem działki nr ew. [...] z obrębu [...] przy ul. [...] w W., na której ze środków [...][...] W. wybudowane zostały budynki komunalne, w których zostały zamontowane przez firmę K. sp. z o.o. dźwigi osobowe. Poinformował, że firma K. sp. z o.o. nie miała udzielonego upoważnienia do reprezentowania [...]. [...]. W. w czynnościach odbiorowych i składania własnych deklaracji o podmiocie eksploatującym dźwigi ani do innych działań w imieniu [...]. [...]. W..

Zwrócił się z wnioskiem o zmianę eksploatującego ze spółki K. na [...] [...] W..

Pismami z 1 sierpnia 2014 r. UDT zwrócił się do spółki oraz do [...][...] W. o wskazanie, czy są eksploatującymi przedmiotowe urządzenie techniczne, tj. czy mają dostęp do niego oraz czy mają możliwość wywiązania się z obowiązków eksploatującego wynikających z ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963, z późn. zm) i wydanych na jej podstawie rozporządzeń.

W odpowiedzi, pismem z [...] sierpnia 2004 r. Zastępca Burmistrza Dzielnicy [...] Miasta [...] W. L. S. poinformował, że tylko [...][...] W. jako właściciel nieruchomości ma dostęp do nich i jest wyłącznym eksploatującym te dźwigi.

Spółka pismem z [...] sierpnia 2014 r. poinformowała, że oświadczenie [...][...] W. jest niezgodne z rzeczywistym stanem faktycznym. Jako właściciel dźwigów wystąpiła o uzyskanie zgody na użytkowanie tych urządzeń celem wywiązania się z umowy z firmą H., tj. odbiór przedmiotu umowy oraz zapłaty wynagrodzenia, co oznacza, że K. sp. z o. o. pozostaje właścicielem tych urządzeń.

Pismami z 1 września 2014 r. Prezes UDT zawiadomił spółkę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji Prezesa UDT z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalających na eksploatację urządzenia technicznego - dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...], dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...] i dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...]. Pouczył o przysługującym prawie zapoznania się z aktami w siedzibie UDT, z czego spółka w dniu [...] września 2014 r. skorzystała.

W piśmie z [...] września 2014 r. wskazała na brak podstaw wygaśnięcia zezwoleń skoro nadal spełnia kryteria eksploatującego, a występując o rejestrację działała w imieniu własnym. Poinformowała organ, że ma dostęp do urządzeń, a jako podmiot, który je montował, od chwili ich montażu przyjmuje na siebie, prawa i obowiązki eksploatującego do czasu, kiedy urządzenia te zostaną przekazane na rzecz podmiotu, z którym spółka K. ma podpisaną umowę o ich montaż.

W dniu [...] września 2014 r. Prezes UDT, na podstawie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 162 § 3 k.p.a. w związku z art. 7 ust. 1 u.d.t., wydał trzy decyzje stwierdzające wygaśnięcie decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalających na eksploatację urządzeń technicznych - dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...], dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...] i dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...].

W uzasadnieniu wskazał, że to eksploatujący jest stroną postępowania w sprawie zezwolenia na eksploatację urządzenia technicznego, gdyż posiada w tej sprawie interes prawny. Właściciel urządzenia posiada status strony tylko w przypadku, gdy jest on jednocześnie eksploatującym to urządzenie. Stwierdził, że spółka nie jest eksploatującym przedmiotowych urządzeń, gdyż nie ma pełnego swobodnego dostępu do nich oraz nie ma możliwości wywiązania się z obowiązków nałożonych na eksploatującego przepisami o dozorze technicznym, w szczególności nie ma możliwości niezwłocznego zawiadomienia organu właściwej jednostki dozoru technicznego o każdym niebezpiecznym uszkodzeniu urządzenia lub nieszczęśliwym wypadku związanym z eksploatacją.

W odwołaniu złożonym za pośrednictwem Prezesa UDT do Ministra Gospodarki spółka wniosła o uchylenie decyzji Prezesa UDT z dnia [...] września 2014 r. i przekazanie sprawy temu organowi do ponownego rozpoznania. Zarzuciła naruszenie:

- art. 6 k.p.a. oraz art. 7 k.p.a. poprzez oparcie rozstrzygnięcia na dowolnych ustaleniach w zakresie stanu faktycznego opartego jedynie na przeciwstawnych oświadczeniach składanych przez podmioty, z których jeden z nich nie jest w ogóle stroną niniejszego postępowania, czego skutkiem jest:

- brak ustalenia, czy K. sp. z o.o. rzeczywiście jest podmiotem, który nie eksploatuje urządzenia, czy owo urządzenie techniczne jest w ogóle eksploatowane (naruszenie art. 75 ust. 1 k.p.a. w zw. z art. 85 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. w zw. z art. 10 § 1 k.p.a.);

- wadliwe sporządzenia uzasadnienia wydanej decyzji co do jej podstawy prawnej w zakresie wyjaśnienia należytego rozumienia przesłanki bezprzedmiotowości pierwotnej decyzji oraz jasnego zdefiniowania przesłanki interesu społecznego, przez co niemożliwa jest prawidłowa instancyjna kontrola skarżonej decyzji (obrazę art. 107 § 1 k.p.a.);

- wadliwe zastosowanie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. jako podstawy prawnej do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalającej na eksploatację urządzenia technicznego, w sytuacji, kiedyś organ wydający decyzję, nie dokonał stosownych ustaleń co do stanu faktycznego, kreującego powstanie bezprzedmiotowości decyzji pozwalającej w ustalonych okolicznościach faktycznych do skonkretyzowania przesłanki interesu społecznego;

- prowadzenie postępowania w sprawie wygaśnięcia decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. bez udziału wszystkich zainteresowanych stron tj. bez udziału w charakterze strony [...][...] W. - Dzielnicy [...] z obrazą przepisu art. 28 k.p.a.).

Minister Gospodarki zaskarżonymi decyzjami utrzymał w mocy decyzje z dnia [...] września 2014 r. Prezesa UDT stwierdzające wygaśnięcie decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalające na eksploatację urządzenia technicznego - dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...], dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...] i dźwigu osobowego o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...]. Podkreślił, że stanie faktycznym sprawy, w interesie społecznym, leżało zastosowanie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. przez organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji o stwierdzeniu jej wygaśnięcia z uwagi na jej bezprzedmiotowość.

Minister Gospodarki nie zgodził się z podniesionymi w odwołaniu zarzutami oparcia rozstrzygnięcia na dowolnych ustaleniach stanu faktycznego. Stwierdził, że Prezes UDT prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe w kierunku ustalenia, czy to spółka K. jest podmiotem faktycznie eksploatującym przedmiotowe urządzenie. Uwzględniając interes społeczny należało mieć na uwadze bezpieczne eksploatowanie urządzeń technicznych, co może zapewnić wyłącznie podmiot faktycznie eksploatujący te urządzenia. Tylko taki podmiot może wywiązać się z obowiązków nakładanych przez przepisy o dozorze technicznym, w tym m.in. obowiązku niezwłocznego zawiadomienia organu właściwej jednostki dozoru technicznego o każdym niebezpiecznym uszkodzeniu urządzenia lub nieszczęśliwym wypadku związanym z jego eksploatacją, obowiązku zapewnienia warunków do sprawnego wykonania czynności dozoru technicznego, czy też obowiązku zapewnienia właściwej obsługi i konserwacji urządzenia w celu jego bezpiecznej eksploatacji.

Minister Gospodarki wskazał, że istotnym jest, że w trakcie postępowania dowodowego prowadzonego w celu ustalenia, czy spółka faktycznie eksploatuje przedmiotowe urządzenie techniczne, fakt bycia eksploatującym K. wykazywała na podstawie zawartej umowy na montaż tego urządzenia z innym podmiotem oraz tym, że jest jego właścicielem, co w kontekście przepisów o dozorze technicznym nie ma prawnego znaczenia.

Organ odwoławczy ocenił, że z pisma z 11 sierpnia 2014 r. znajdującego się w aktach sprawy, mającego charakter wezwania w trybie art. 491 k.c. wynika, że spółka zakończyła montaż przedmiotowego urządzenia technicznego i go nie eksploatuje. Zaznaczył, że ewentualne roszczenia wynikłe z umowy o roboty budowlane montażu urządzeń dźwigowych nie mają wpływu na postępowanie przed Prezesem UDT.

Minister Gospodarki w całości podzielił i ponowił argumentację Prezesa UDT, że obecnie K. sp. z o.o. nie jest eksploatującym przedmiotowe urządzenia techniczne, co oznacza, że stosunek administracyjny określony w decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. przestał istnieć. Powołał się, podobnie jak organ I instancji, na stanowisko wyrażone w orzecznictwie wskazujące, że "decyzja administracyjna wiąże rebus sic stantibus, co powoduje, że kiedy powstaną nowe przesłanki faktyczne, które czynią poprzednią decyzją nieodpowiadającą rzeczywistości, przestaje istnieć stosunek prawny w postaci skonkretyzowanej w tej decyzji i sama decyzja staje się bezprzedmiotowa wraz ze zmianą tych okoliczności, na których uregulowanie była skierowana" (WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt II SA/Go 876/12).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego niniejszej sprawy uznał, że zmienił się stan faktyczny, bowiem K. zamontowała urządzenie dźwigowe i nie wykonuje już żadnych prac, tym samym aktualnie nie eksploatuje urządzenia technicznego. Uzyskana zatem decyzja zezwalająca na eksploatację stała się bezprzedmiotowa w rozumieniu art. 162 § 1 k.p.a.

Zdaniem Ministra Gospodarki, skoro decyzja zezwalająca spółce na eksploatację urządzenia technicznego stała się bezprzedmiotowa, to tym samym stwierdzenie jej wygaśnięcia leżało w interesie społecznym. Wskazanym jest, by w obrocie prawnym funkcjonowała decyzja zezwalająca na eksploatację wydana jedynie temu podmiotowi, który urządzenie w rzeczywistości eksploatuje.

Odnosząc się do zarzutu prowadzenia postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. bez udziału w charakterze strony [...][...] W. - Dzielnicy [...] wskazał na definicję art. 28 k.p.a.

Organ odwoławczy podzielił zatem stanowisko Prezesa UDT, że w postępowaniu w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalającej na eksploatację, stroną jest jedynie jej podmiot, któremu wygaśnięcie stwierdzono, tj. K. sp. z o.o. Natomiast nie istnieje przepis prawa materialnego, który pozostawałby w związku z sytuacją prawną [...][...] W. - Dzielnicy [...], a decyzją stwierdzającą wygaśnięcie, który pozwalałby na uznanie [...][...] W. - Dzielnicy [...] za stronę tego postępowania. Uznał, że na gruncie niniejszej sprawy znajduje zastosowanie pogląd, że stwierdzenie istnienia interesu prawnego wymaga ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającą na tym, że akt stosowania tej normy (decyzja administracyjna) może mieć wpływ na sytuacją prawną tego podmiotu w zakresie prawa materialnego" ( wyrok NSA z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. akt II GSK 1916/12).

K. Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła na powyższe decyzje skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie domagając się uchylenia decyzji Ministra Gospodarki z dnia [...] kwietnia 2015 r. i przekazania spraw do ponownego rozpatrzenia organowi II instancji oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania. Skarżonym decyzjom zarzuciła:

- obrazę przepisów postępowania tj. art. 28 k.p.a. w zakresie należytej wykładni interesu prawnego w postępowaniu administracyjnym, czego konsekwencją jest w okolicznościach faktycznych sprawy wadliwe uznanie, iż w postępowaniu tym brały udział wszystkie uprawnione podmioty.

- obrazę przepisów postępowania, tj. art. 140 k.p.a. w zw. art. 7 zw. z art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poprzez niewyczerpujące, a tym samym dowolne, bo ograniczające się jedynie do ustosunkowania się do zarzutów wskazanych w odwołaniu rozpatrzenie sprawy, przy tym w oparciu o dostępny materiał dowodowy zgromadzony przez organ pierwszej instancji, czego konsekwencją jest wadliwe przekonanie o zasadności uchylenia decyzji z dnia [...].06.2014 r. wobec zmiany stanu faktycznego przejawiającego się przyjęcie, iż skarżąca spółka nie jest podmiotem eksploatującym dane urządzenie dźwigowe.

- obrazę przepisów postępowania tj. art. 140 k.p.a. w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 8 k.p.a. oraz art. 11 k.p.a. poprzez taki sposób sformułowania uzasadnienia wydanej decyzji, który powoduje, iż niemożliwe jest poddanie kontroli merytorycznej przyjętego a priori ustalenia, iż skarżąca nie jest podmiotem eksploatującym dane urządzenie dźwigowe oraz, że zmienił się podmiot, który to urządzenie w rzeczywistości eksploatuje.

• obrazę przepisów postępowania tj. art. 138 § 1 pkt. 1 k.p.a. polegającą na wadliwym zastosowaniu tego przepisu jako podstawy prawnej rozstrzygnięcia poprzez uznanie, iż w ramach przeprowadzonego postępowania odwoławczego skarżona decyzja Prezesa UDT winna być utrzymana w mocy jako prawidłowa.

Minister Gospodarki w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Na rozprawie dnia 26 lutego 2016 r. Sąd postanowił na podstawie art. 111 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) połączyć sprawy o sygnaturach VI SA/Wa 2053/15, VI SA/Wa 2054/15 oraz VI SA/Wa 2055/15 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia oraz prowadzić je dalej pod wspólną sygnaturą VI SA/Wa 2053/15.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2014 roku, poz. 1647), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tekst jednolity Dz. U z 2012 roku, poz. 270, ze zm.; zwaną dalej "p.p.s.a.").

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że skargi na decyzje Ministra Gospodarki posiadają usprawiedliwione podstawy.

Wszystkie objęte skargami zaskarżone decyzje Ministra Gospodarki oznaczone datami [...] kwietnia 2015 r. utrzymujące w mocy decyzje Prezesa Urzędu Technicznego oznaczane datami [...] września 2014 r. (bez numerów) dotyczyły stwierdzenia wygaśnięcia decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwalających na eksploatację urządzeń technicznych – dźwigów osobowych odpowiednio o numerach:

1) nr fabrycznym [...] i nr ewidencyjnym [...]

2) nr fabrycznym [...] i nr ewidencyjnym [...]

3) nr fabrycznym [...] i nr ewidencyjnym [...].

Poza sporem jest, że na rzecz skarżącej w dniu [...] czerwca 2014 r. zostały wydane decyzje Prezesa Urzędu Technicznego na eksploatację odpowiednio odniesione do każdego z ww. dźwigów osobowych. Wydanie ich poprzedzały wnioski spółki K., które wpłynęły [...] maja 2014 r. Nie ma także wątpliwości, że organ związany był zakresem tych wniosków "o dokonanie odbioru i objęcie stałym dozorem". Decyzje te zostały wydane na rzecz "właściciela i użytkownika dźwigów". Okoliczności te wynikają z ustaleń organu I instancji, bowiem w aktach administracyjnych brak jest decyzji z dnia [...] czerwca 2014 r. jak i ich kopii.

Należy zwrócić uwagę, że podstawę wygaśnięcia ww. decyzji stanowił art. 162 § 1 pkt 1 i § 3 kpa. Norma ta stanowi, że organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony (§ 1 pkt 1) organ stwierdza wygaśnięcie decyzji lub uchyla decyzję na podstawie przepisów § 1 i § 2 w drodze decyzji.

Z wykładni gramatycznej art. 162 § 1 pkt 1 kpa wynika zatem, że bezprzedmiotowość decyzji jest konieczną, ale niewystarczającą przesłanką stwierdzenia jej wygaśnięcia.

Na gruncie niniejszej sprawy organ nie powoływał się na okoliczność, by stwierdzenie wygaśnięcia omawianych trzech decyzji nakazywał przepis prawa. Powołał się na nową okoliczność, a mianowicie, że spółka K. przestała być eksploatującym trzy wymienione dźwigi osobowe, zaś w interesie społecznym leży, by w obrocie prawnym funkcjonowała jedynie decyzja zezwalająca na eksploatację urządzeń wydana jedynie temu podmiotowi, który urządzenie i rzeczywistości eksploatuje.

Tymczasem w jego ustaleniach faktycznych brak jest informacji, jak i stosownej dokumentacji w aktach administracyjnych załączonych do akt sprawy, wskazującej na istnienie innych decyzji zezwalających na eksploatację ww. urządzeń wydanych na rzecz innego podmiotu. Tym bardziej, że na gruncie niniejszej sprawy – wszczętej z urzędu – organ odwoławczy podkreśla, że w postępowaniu zakończonym decyzjami z dnia [...] września 2015 r. o wygaśnięciu decyzji zezwalających spółce K. na eksploatację nie mógł brać udziału Urząd [...].[...]. W. Dzielnicy [...] z uwagi na brak po jego stronie interesu prawnego w rozumieniu art. 28 k.p.a. Tymczasem tutejszemu Sądowi, z urzędu wiadomo, bowiem orzekał w wyroku z dnia 4 grudnia 2015 r. w sprawie sygn. akt VI SA/Wa 1442/15, gdzie ustalił, że Prezes Urzędu Dozoru Technicznego, działając w oparciu o przepis art. 14 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 963 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a. wydał w dniu 15 września 2014 r. cztery decyzje zezwalające [...][...] W. na eksploatację wind - urządzeń technicznych:

- o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...],

- o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...],

- o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...],

- o numerze fabrycznym [...] i numerze ewidencyjnym [...].

Organ pierwszej instancji jednocześnie ustalił dla powyższych urządzeń formę dozoru pełnego oraz wskazał, że każda z decyzji jest ważna do dnia [...] września 2015 roku.

Powyższe oznacza, że przed decyzjami o wygaśnięciu zezwoleń wydanych na rzecz spółki K. - przez 7 miesięcy w obrocie prawnym funkcjonowały - do [...] kwietnia 2015r., oprócz zezwoleń wydanych na rzecz K. - tożsame zezwolenia wydane na [...][...] W. w dniu [...] września 2014r. Stosowne dokumenty znajdują się wprawdzie w aktach administracyjnych sprawy VI SA/Wa 1442/15, ale brak ich w aktach administracyjnych analizowanych obecnie spraw powoduje brak możliwości dokonania jakichkolwiek ustaleń faktycznych pozwalających na zastosowanie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 162 § 3 k.p.a. w związku z art. 7 ust. 1 u.d.t. jako podstawy rozstrzygnięcia zakwestionowanych przez skarżącą aktów.

Z jednej strony organ stawia bowiem tezę o braku interesu prawnego [...][...] W. Dzielnicy [...] do udziału w niniejszej sprawie, a z drugiej strony pomija w stanie faktycznym okoliczność, że uwzględnił wniosek tego Urzędu i decyzjami z [...] września 2014r. zezwolił także temu wnioskodawcy na eksploatację przedmiotowych wind na tej samej podstawie, którą legitymowała się skarżąca.

W tych okolicznościach zasadne są zarzuty skarżącej naruszenia art. 7 zw. z art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poprzez niewyczerpujące rozpatrzenie sprawy, a wręcz dowolne i ograniczające się do ustosunkowania się do zarzutów wskazanych w odwołaniu z pominięciem materiału dowodowego znanego organowi. W niniejszych sprawach nie ma nawet tych decyzji zezwalających na eksploatację, które zostały następnie wygaszone na mocy art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 162 § 3 k.p.a. w związku z art. 7 ust. 1 u.d.t.

W tych okolicznościach kwestią nadal nie niewyjaśnioną jest okoliczność, czy skarżąca spółka jest, bądź nie eksploatującym dane urządzenie dźwigowe. Ma rację organ, że niemożliwe jest poddanie kontroli merytorycznej przyjętego dowolnie ustalenia, iż skarżąca nie jest podmiotem eksploatującym dane urządzenie dźwigowe oraz, że zmienił się podmiot, który to urządzenie w rzeczywistości eksploatuje.

Należy wskazać, że organ w niniejszej sprawie nie czyni ustaleń faktycznych w oparciu o cały posiadany materiał dowodowy mimo, że z mocy art. 7 ust. 1 ustawy o dozorze technicznym do postępowania przed organami jednostek dozoru technicznego stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego.

W konsekwencje, na gruncie niniejszej sprawy brak jest ustaleń faktycznych, które uzasadniałyby zastosowanie art. 162 § 1 pkt 1 i § 3 k.p.a. Twierdzenie organu, że zmienił się eksploatujący oparte jest bowiem prowadziła do zastosowania w sprawie przepisów nowych, a nie poprzedzających daną regulację.

Co do zasady wskazać należy, że o ile kwestia wygaśnięcia decyzji nie jest uregulowana w przepisach szczególnych, bo na takie organ nie wskazuje, to stwierdzenie bezprzedmiotowości decyzji nie jest wystarczające do wygaśnięcia decyzji, bowiem należy dodatkowo wykazać, że wymaga tego interes społeczny, albo interes strony.

Brak jest jakichkolwiek ustaleń faktycznych w tym zakresie, co czyni zaskarżone decyzje przedwczesmymi.

Rozpatrując sprawę ponownie organ odwoławczy w pierwszej kolejności poczyni ustalenia pozwalające odnieść do nich zastosowaną normę prawa materialnego. Istotne znaczenie ma odniesienie do wszystkich zarzutów stawianych przez skarżącą, w szczególności rozważenie i rozprawienie się z argumentem odwołania, że była adresatem decyzji dotyczących dopuszczenia do eksploatacji tych samych urządzeń.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Orzekając o zasądzeniu kosztów postępowania sądowego, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na przepisach art. 200 p.p.s.a. i art. 205 § 2 p.p.s.a.