drukuj    zapisz    Powrót do listy

6553, Prawo pomocy, Prezes Agencji Rynku Rolnego, Oddalono zażalenie, II GZ 137/08 - Postanowienie NSA z 2008-07-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GZ 137/08 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2008-07-15 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-06-24
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Stanisław Gronowski /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6553
Hasła tematyczne
Prawo pomocy
Sygn. powiązane
V SA/Wa 98/08 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2008-12-11
II GZ 226/08 - Postanowienie NSA z 2008-09-17
Skarżony organ
Prezes Agencji Rynku Rolnego
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 245 par. 1 i 2, art. 246 par. 1 pkt 1.
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Stanisław Gronowski po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 kwietnia 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 98/08 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia indywidualnej ilości referencyjnej dostaw mleka postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2008 r., sygn. akt V SA/Wa 98/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, tj. zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata B. K. w sprawie z jej skargi na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] września 2007 r. w przedmiocie cofnięcia indywidualnej ilości referencyjnej dostaw mleka.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż wniosek B. K. jak również twierdzenia jakie zawarła ona w sprzeciwie od postanowienia z dnia 18 marca 2008 r., nie zasługują na uwzględnienie, bowiem nie wykazała ona, iż ustawowe przesłanki uprawniające do korzystania z prawa pomocy we wnioskowanym zakresie wystąpiły w stosunku do jej osoby. Sąd I instancji stwierdził, iż skarżąca nie dążyła do należytego wyjaśnienia jej sytuacji finansowej, zaś informacje zawarte w formularzu PPF oraz dopowiedzi na zarządzenie z dnia 27 lutego 2008 r., wzywające ją do złożenia szczegółowych informacji na temat jej sytuacji majątkowej i rodzinnej, nie były wyczerpujące i nie mogły dać pełnego obrazu jej sytuacji majątkowej. Powyższe, zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, powodowało, że brak było możliwości porównania wysokości obciążeń finansowych z jakimi wnioskodawczyni powinna się liczyć w postępowaniu sądowym z jej rzeczywistymi możliwościami płatniczymi.

Na powyższe postanowienie B. K. w dniu 29 kwietnia 2008 r. wniosła zażalenie uzupełniając je pismem z dnia 26 maja 2008 r.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, iż nie posiada własnych oszczędności na koncie bankowym, posiada gospodarstwo rolne, w skład, którego wchodzi 2,5 ha łąk na skoszenie, której celem uzyskania dopłat musi ponieść koszty, których nie ma możliwości wypracować gdyż nie otrzymuje dochodu ze zbytu mleka. Wskazała również, iż syn jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego jednakże nie utrzymuje się z niego, od trzech miesięcy zajmuje się pracą sezonową.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 245 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwana dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, zaś prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przepis art. 246 § 1 pkt 1, stanowi, iż przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Jak zatem wynika z treści tego przepisu, a w szczególności ze sformułowania "osoba ta wykaże", to na składającym wniosek o przyznanie prawa pomocy spoczywa powinność jak najpełniejszego i wyczerpującego przedstawienia swojej sytuacji majątkowej celem wykazania, iż spełnia ona przesłankę konieczną do przyznania jej prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Mając na uwadze treść oświadczenia zawartego w formularzu PPF z dnia 12 grudnia 2007 r., pisma z dnia 3 marca 2008 r., stanowiącego odpowiedź skarżącej na zarządzenie z dnia 27 lutego 2008 r., wzywającego skarżącą do udzielenia szczegółowych informacji i złożenia dokumentów obrazujących jej rzeczywisty stan majątkowy, treści sprzeciwu na postanowienie z dnia 18 marca 2008 r. oraz treści zażalenia podzielić należy stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, co do niewykazania przez skarżącą, iż zachodzą w stosunku do niej okoliczności uzasadniające przyznanie jej prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Podzielić należy wątpliwości Sądu I instancji, co do uzyskiwanych przez skarżącą miesięcznych dochodów, które jak wskazała skarżąca wynoszą miesięcznie 350 złotych z tytułu dopłat do gruntów, wobec jednoczesnego wskazania wydatków przekraczających miesięcznie, w okresie od stycznia do lipca, co najmniej dwukrotnie kwotę tychże dochodów.

Również trafnie Wojewódzki Sąd Administracyjny odniósł się do kwestii wykazania posiadanych środków pieniężnych na rachunku bankowym. Skarżąca w istocie nie wykazała pomimo posiadania konta bankowego, czy posiada na nim środki finansowe i w jakiej wysokości, nawet pomimo wyraźnego wezwania jej do tego zarządzeniem z dnia 27 lutego 2008 r. Także przedstawione kopia rachunku z tytułu dostawy mleka i faktura VAT wystawione przez M. S. M. "O." w O. M. nie mogą stanowić podstaw dla oceny stanu majątkowego skarżącej bowiem dokumenty te dotyczą 2000 r.

Podobnie sytuacja rodzinna skarżącej, co do wspólnego prowadzenia z synem gospodarstwa domowego i wzajemnej pomocy w utrzymaniu oraz okresowego zatrudniania pracownika przez skarżącą, wobec braku wyczerpującego wskazania wszelkich okoliczności w tym zakresie, nie daje pełnego obrazu jej stanu majątkowego, a wręcz przeciwnie nasuwa dodatkowe wątpliwości w odniesieniu do jej rzeczywistych możliwości finansowych i płatniczych.

Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o przepis art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.



Powered by SoftProdukt