drukuj    zapisz    Powrót do listy

6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami, Drogi publiczne, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, II SA/Sz 587/19 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2020-01-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Sz 587/19 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2020-01-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2019-06-25
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Arkadiusz Windak /przewodniczący sprawozdawca/
Maria Mysiak
Marzena Iwankiewicz
Symbol z opisem
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami
Hasła tematyczne
Drogi publiczne
Sygn. powiązane
I OSK 1259/20 - Postanowienie NSA z 2022-10-06
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2019 poz 2325 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Dz.U. 2019 poz 341 art. 12 ust. 1 pkt 5
Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami - tekst jedn.
Dz.U. 2018 poz 2096 art. 76
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jedn.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia WSA Maria Mysiak Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania prawa jazdy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją wydaną w dniu [...] marca 2019 r., nr [...] w oparciu o przepis art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2096), dalej jako "k.p.a." oraz art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U. z 2019 r., poz. 341), dalej jako "u.k.p." Prezydent Miasta S. odmówił H. S. wydania prawa jazdy kategorii A.

W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że w dniu 29 marca 2017 r. H. S. zwrócił się o wydanie prawa jazdy kategorii A, załączając do wniosku m.in. kopię posiadanego prawa jazdy kat. B wydanego w dniu 24 stycznia 2014 r. przez Starostę P. ważnego do dnia 24 stycznia 2029 r., orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami kat. AM, A1, A2, A, B1, B, BE i T z zastrzeżeniem ponownej kontroli lekarskiej wyznaczonej na dzień 28 marca 2027 r.

Prowadząc postępowanie organ zwrócił się do Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego w [...] o informację, czy wnioskodawcy nie cofnięto wcześniej uprawnienia do kierowania pojazdami na terenie [...]. Wedle otrzymanej odpowiedzi władz niemieckich, wnioskodawca otrzymał wcześniej niemieckie prawo jazdy kategorii 1,2 i 3, które cofnięto mu w dniu 26 lutego 2014 r. z powodu jazdy

w stanie nietrzeźwości. [...] Sąd Rejonowy W.-T. w dniu 26 lutego 2014 r. orzekł o cofnięciu wnioskodawcy uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wymierzył karę grzywny, a także orzekł o 10-miesięcznym zakazie kierowania pojazdami na terytorium [...], tj. do dnia 25 grudnia 2014 r. Powyższe orzeczenie jest prawomocne od dnia 31 maja 2014 r. i jest uwzględniane w [...] do dnia

31 maja 2029 r. Warunkiem ponownego wydania wnioskodawcy, w tym czasie, niemieckiego prawa jazdy jest przedłożenie wymaganej w [...] opinii medyczno-psychologicznej potwierdzającej zdolność do udziału w ruchu drogowym.

Nadto władze niemieckie podały, że polskie prawo jazdy kategorii B

o nr [...], serii P [...] jest nieważne w [...], ponieważ wydane zostało w czasie cofnięcia wnioskodawcy uprawnienia.

W tak ustalonym stanie faktycznym, zdaniem organu I instancji, zachodzi negatywna przesłanka do wydania wnioskowanego prawa jazdy z art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p., ponieważ wnioskodawca jest osobą, która otrzymała za granicą prawo jazdy,

a następnie jego uprawnienie zostało mu cofnięte i pozostaje on nadal w okresie cofnięcia na terytorium [...]. Data prawomocności orzeczenia niemieckiego Sądu Rejonowego w W.-T. z dnia 26 lutego 2014 r. o cofnięciu H. S. uprawnienia do kierowania pojazdami na terytorium [...], tj. 31 maja 2014 r. oraz wskazana data jego przedawnienia, tj. 31 maja 2029 r., to daty wyznaczające ramy czasowe obowiązywania cofnięcia wnioskodawcy uprawnienia do kierowania pojazdami na terytorium [...]. Okres cofnięcia wnioskodawcy uprawnienia do kierowania pojazdami na terytorium [...] trwa zatem od dnia

31 maja 2014 r. do dnia 31 maja 2029 r. lub do czasu przedłożenia wymaganej

w [...] opinii medyczno-psychologicznej potwierdzającej, że H. S. może ponownie kierować pojazdami w ruchu drogowym.

Z uwagi na powyższe Prezydent uznał, że zgodnym z obowiązującym prawem jest wykonanie dyspozycji art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p., tj. orzeczenie o odmowie wydania H. S. wnioskowanego prawa jazdy kat. A.

H. S. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył odwołanie od decyzji organu I instancji, zarzucając jej naruszenie :

1/ przepisów prawa materialnego, tj.

- art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie i odmowę wydania prawa jazdy, wobec uznania, że wnioskodawca uzyskał za granicą prawo jazdy, a uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte i trwa okres cofnięcia uprawnień, podczas gdy okres cofnięcia uprawnień ustał i skarżący mógł ubiegać się

o wydanie nowego prawa jazdy, co uczynił,

- art. 11 ust. 1 u.k.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie i odmowę wydania skarżącemu krajowego prawa jazdy pomimo spełnienia wszystkich przesłanek do jego uzyskania;

2/ przepisów postępowania:

- art. 7, 8, 11 i art. 77 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań

w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego sprawy i odmowę wydania prawa jazdy, pomimo spełnienia wszelkich przesłanek pozytywnych do jego wydania i braku przesłanek negatywnych; organ należycie nie wyjaśnił treści decyzji cofającej uprawnienia do kierowania pojazdami, treści przepisów prawnych regulujących rodzaj i skutki zastosowanego wobec skarżącego środka oraz czasu trwania cofnięcia uprawnień oraz możliwości ich odzyskania lub nabycia nowych,

nie wyjaśniając tym samym należycie istnienia przesłanki negatywnej wydania prawa jazdy w postaci okresu cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami za granicą

(art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.). w tym nienależycie ustalił treść dokumentów dotyczących zastosowanego wobec skarżącego cofnięcia uprawnień, sporządzonych

w j. niemieckim,

- art. 7a k.p.a. poprzez nierozstrzygnięcie wątpliwości w zakresie treści niemieckich norm prawnych dotyczących cofnięcia skarżącemu uprawnień do kierowania pojazdami na jego niekorzyść, podczas gdy w razie istnienia wątpliwości co do treści regulacji niemieckich dot. decyzji o cofnięciu prawa jazdy i czasie jego trwania organ winien tłumaczyć je na korzyść skarżącego, tzn. uznać, że przedmiotowa decyzja wygasła i dopuszczalne jest wydanie skarżącemu nowego prawa jazdy; organ całkowicie pominął ustalenie znaczenia wskazanego w informacji z Federalnego Urzędu Transportu okresu, na który prawo jazdy zostało cofnięte i nie wyjaśnił wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie okoliczności braku uzyskania niemieckich uprawnień do kierowania pojazdami przez skarżącego;

- art. 84 § 1 k.p.a. przez rezygnację zwrócenia się do biegłego z zakresu niemieckiego prawa karnego w sytuacji, gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne konieczne do ustalenia, jakiego rodzaju decyzje dot. prawa jazdy zostały wobec skarżącego wydane w oparciu o przepisy niemieckiego kodeksu karnego

i kodeksu postępowania karnego i jaki jest czas ich obowiązywania, a co za tym idzie, czy zachodzą przesłanki z art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.

W oparciu o opisane zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji

w całości i zobowiązanie Prezydenta Miasta S. do wydania skarżącemu wnioskowanego prawa jazdy, ewentualnie uchylenie na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] maja

2019 r., nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz

art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Przywołując treść art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. Kolegium podkreśliło, że stanowi

on odpowiedź polskiego ustawodawcy na postanowienie art. 11 ust. 4 Dyrektywy 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy (Dz.U.UE.L2006.403.18 ze zm.), zgodnie z którym państwo członkowskie odmawia wydania prawa jazdy osobie, której prawo jazdy podlega ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu w innym państwie członkowskim. Państwo członkowskie może także odmówić wydania prawa jazdy osobie ubiegającej się o nie, której prawo jazdy zostało w innym państwie członkowskim unieważnione. Celem tych przepisów jest uniemożliwienie osobom, które zostały wykluczone z uczestnictwa w ruchu drogowym na terytorium jednego z krajów członkowskich Unii Europejskiej ominięcia sankcji nałożonych mocą prawomocnych orzeczeń właściwych władz i niedopuszczenie ich do ruchu drogowego bez uprzedniego spełnienia określonych przepisami prawa warunków do odzyskania uprawnień do kierowania pojazdami. Stąd też przepis art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. musi być stosowany zgodnie z założeniami dyrektywy 2006/126/WE w sprawie praw jazdy (por. wyrok WSA w Szczecinie z 31 stycznia 2019 r., sygn. akt II SA/Sz 981/18).

Analizując postępowanie przeprowadzone w sprawie przez organ I instancji, za prawidłowe Kolegium uznało ustalenie stanu faktycznego, co do wystąpienia okoliczności przewidzianej w art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. uzasadniającej odmowę wydania H. S. prawa jazdy kat. A oraz brak podstaw do uznania za dowolne ustaleń tego organu o pozostawaniu przez wnioskującego w okresie cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami. Prawidłowo, przy wydawaniu zaskarżonej decyzji, organ oparł się na pisemnych informacjach pochodzących od Federalnego Urzędu do Spraw Ruchu Drogowego we F. wraz z ich uwierzytelnionym tłumaczeniem sporządzonym przez przysięgłego tłumacza j. niemieckiego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych. Wbrew twierdzeniom skarżącego nie było konieczności zwracania się do biegłego z zakresu niemieckiego prawa karnego, ponieważ do wydania rozstrzygnięcia w sprawie nie były wymagane wiadomości specjalne.

Z informacji uzyskanej w toku postępowania przed organem I instancji od niemieckiego organu administracji publicznej – Federtalnego Urzędu do Spraw Ruchu Drogowego we F. w tym pochodzącej z dnia 14 stycznia 2019 r. (przetłumaczonej z j. niemieckiego przez tłumacza przysięgłego) wynika,

że wnioskodawca nie posiada ważnego niemieckiego uprawnienia do kierowania pojazdami, ponieważ Sąd Rejonowy [...] wyrokiem z dnia 26 lutego 2014 r. skazał go na karę grzywny oraz cofnął uprawnienia do kierowania pojazdami

z powodu jazdy pod wpływem alkoholu, nałożono na niego również okres zakazu do dnia 25 października 2014 r. Z powodu skłonności do uzależnienia od alkoholu warunkiem niezbędnym do wydania prawa jazdy jest przedłożenie opinii psychologiczno-lekarskiej potwierdzającej zdolność do udziału w publicznym ruchu drogowym. Orzeczenie o cofnięciu uprawnień będzie brane pod uwagę w kontekście ponownego wydania uprawnienia do kierowania pojazdami na terenie N. do dnia 31 maja 2029 r.

W oparciu o powyższe prawidłowo organ uznał, że skarżący aktualnie pozostaje w okresie cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. Do dnia 31 maja 2029 r. H. S. aby uzyskać prawo jazdy w [...] musi przedłożyć opinię psychologiczno-lekarską potwierdzającą jego zdolność do uczestniczenia w ruchu drogowym. W konsekwencji wydanie stronie prawa jazdy w P. stanowiłoby obejście wymogu przedłożenia opinii psychologiczno-lekarskiej, do czego skarżący jest zobowiązany na gruncie odpowiednich przepisów prawa niemieckiego. Skoro do czasu upływu okresu cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami, tj. do 31 maja 2029 r. uzyskanie przez skarżącego prawa jazdy w [...] możliwe jest jedynie po spełnieniu dodatkowego wymogu, to uzyskanie tych samych uprawnień w oparciu o przepisy prawa polskiego ale bez spełnienia dodatkowego warunku stanowiłoby ominięcie rygorów wynikających z prawa wspólnotowego (por. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Go 382/18).

Orzeczenie o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami wywołuje skutek do czasu jego "zatarcia", "umorzenia", "wykreślenia z rejestru", tj. do dnia 31 maja 2029 r. lub do czasu przedłożenia pozytywnej opinii psychologiczno-lekarskiej, z czego jednoznacznie wynika, że w sprawie zaistniała negatywna przesłanka wydania prawa jazdy z art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p.

Tym samym organ wydając rozstrzygnięcie nie mógł pominąć okoliczności, że do dnia 31 maja 2029 r. strona postępowania może uzyskać prawo jazdy dopiero po przedłożeniu opinii psychologiczno-lekarskiej.

Za nietrafione Kolegium uznało zarzuty odwołania dotyczące zarówno naruszenia przepisów prawa materialnego oraz procesowego.

Opisaną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego H. S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Skarżący, wnosząc o uchylenie zaskarżonych decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Prezydentowi Miasta S. powtórzył argumenty zawarte w odwołaniu odnoszące się do naruszenia przepisów prawa materialnego oraz procesowego.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymując w całości stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji, wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Skarga jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2019 r., którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. w sprawie odmowy wydania H. S. prawa jazdy kat. A.

Podstawę prawną rzeczonej decyzji stanowi przepis art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p., zgodnie z którym, prawo jazdy nie może być wydane osobie, która uzyskała za granicą prawo jazdy, a to prawo jazdy zostało zatrzymane lub uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte - w okresie obowiązywania zatrzymania prawa jazdy lub cofnięcia.

W niniejszej sprawie organ I instancji, opierając się na informacji uzyskanej

z Federalnego Urzędu ds. Ruchu Drogowego w [...], uznał że skarżącemu cofnięto uprawnienie do kierowania pojazdami i jest on obecnie w okresie obowiązywania cofnięcia tego uprawnienia. Stanowisko to podzielił organ odwoławczy, stwierdzając że skarżący pozostaje w okresie cofnięcia uprawnień, co uniemożliwia wydanie mu wydanie prawa jazdy na terenie RP.

Analiza akt postępowania prowadzi do wniosku, że zaprezentowane

w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stanowisko jest prawidłowe, a twierdzenie skarżącego, że okres cofnięcia uprawnienia ustał i może on ubiegać się o wydanie nowego prawa jazdy jest chybione, nieznajdujące oparcia w przepisach.

Z informacji przekazanych przez. Federalny Urząd ds. Ruchu Drogowego

w [...] wynika, że skarżący aktualnie nie posiada ważnego niemieckiego prawa jazdy, które zostało mu cofnięte dnia 26 lutego 2014 r. z powodu jazdy pod wpływem alkoholu. Zgodnie ze stanowiskiem organu niemieckiego, prawo jazdy nie może zostać wydane skarżącemu do dnia 31 maja 2029 r., chyba, że przed tym terminem przedłoży opinię psychologiczno-lekarską potwierdzającą jego zdolność do uczestniczenia w ruchu drogowym. Ze wskazanej informacji wynika zatem, że warunkiem odzyskania prawa jazdy jest opcjonalnie – upływ określonego terminu, ewentualnie spełnienie przez skarżącego wymagań w zakresie poddania się badaniom, mającym na celu stwierdzenie jego zdolności do uczestniczenia w ruchu drogowym.

Wbrew wywodom skarżącego, tak zakreślone warunki odzyskania uprawnień do kierowania pojazdami oznaczają, że pozostaje on w okresie ich cofnięcia, co uniemożliwia – stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. – wydanie prawa jazdy na terytorium RP. Tak bowiem należy interpretować brak możliwości wydania skarżącemu prawa jazdy przed upływem określonego terminu. Uprawnienie zostało bowiem skarżącemu przyznane po spełnieniu przewidzianych prawem krajowym wymagań, a następnie - na skutek okoliczności zawinionych przez skarżącego - cofnięte. Jednocześnie nie pozbawiono go możliwości odzyskania uprawnień, uzależniając ją od spełnienia określonego warunku - przedłożenia stosownej opinii, bądź upływu czasu. Aktualnie Skarżący może ponownie uzyskać uprawnienie do kierowania pojazdami, jeżeli przedłoży pozytywną opinię psychologiczno-lekarską.

W tej materii należy również wskazać na przepisy unijne regulujące kwestie związane z wydawaniem praw jazdy. Zgodnie z art. 11 Dyrektywy 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie praw jazdy (Dz.Urz.UE.L Nr 403, str. 18), posiadacz ważnego krajowego prawa jazdy wydanego przez jedno państwo członkowskie, który ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim, może złożyć wniosek z prośbą o wymianę jego prawa jazdy na prawo jazdy równoważne. Obowiązkiem państwa członkowskiego wydającego prawo jazdy równoważne jest sprawdzenie, jakiej kategorii uprawnienia faktycznie zachowują ważność na mocy przedstawionego prawa jazdy (ust. 1). Przy zachowaniu zasady terytorialności prawa karnego i przepisów prawnych dotyczących policji, państwa członkowskie miejsca zamieszkania posiadacza prawa jazdy wydanego przez inne państwo członkowskie mogą stosować wobec niego własne przepisy krajowe w zakresie ograniczania, zawieszania, cofania lub unieważniania uprawnień do kierowania pojazdami i ewentualnie dokonać w tym celu wymiany jego prawa jazdy (ust. 2). Państwo członkowskie odmawia wydania prawa jazdy osobie, której prawo jazdy podlega ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu w innym państwie członkowskim. Państwo członkowskie odmawia uznania ważności jakiegokolwiek prawa jazdy wydanego przez inne państwo członkowskie osobie, której prawo jazdy podlega ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu na terytorium wydającego państwa członkowskiego (ust. 4).

Celem powyższych regulacji oraz przepisów krajowych jest uniknięcie sytuacji,

w której obywatel jednego państwa członkowskiego może, w przypadku utraty prawa jazdy na terytorium tego państwa, ubiegać się o wydanie prawa jazdy w innym państwie członkowskim i w konsekwencji być uczestnikiem ruchu drogowego pomimo ewidentnych przeciwwskazań wynikających na przykład ze stanu zdrowia, czy też z pominięciem obowiązków, które musiałby spełnić w celu odzyskania prawa jazdy w kraju, w którym zostało ono cofnięte.

Nie ulega wątpliwości, że w badanej sprawie państwo członkowskie, którego obywatelem jest skarżący, skorzystało z możliwości zastosowania przepisów krajowych wobec swojego obywatela cofając wydane uprawnienia do kierowania pojazdami i określając warunki, które muszą zostać spełnione w celu ich odzyskania.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, również zebrany w sprawie materiał dowodowy daje wystarczające podstawy do przyjęcia, że w sprawie powinien znaleźć zastosowanie przepis art. 12 ust. 1 pkt 5 u.k.p. Wątpliwości Sądu nie budzi fakt, że pisemna informacja organu administracji publicznej władz niemieckich (przetłumaczona przez tłumacza przysięgłego j. niemieckiego), przedmiotowo właściwego z zakresu ruchu drogowego ([...]), stanowi dokument poświadczający stan sprawy, oparty na ewidencji urzędowej tego organu. Wpisu do tej ewidencji dokonuje się m.in. na podstawie decyzji i orzeczeń sądowych mających wpływ na prawo do korzystania przez konkretnego kierowcę z uprawnień do prowadzenia pojazdów. Dowód ten, tak jak dokument urzędowy w rozumieniu art. 76 K.p.a. sporządzony przez upoważniony organ korzysta z domniemania zgodności

z prawdą tego, co zostało w nim stwierdzone. Obalenie domniemania prawdziwości danych opartych na takim dokumencie jest możliwe, jednakże nie jest wystarczające negowanie treści tego dokumentu urzędowego bez wskazania konkretnych dających się zweryfikować dowodów na stawianą przez stronę tezę. Polski organ prowadzący postępowanie w sprawie o wydanie prawa jazdy jest związany ustaleniami organu niemieckiego art. ruchu drogowego, nie powinien więc podejmować tego rodzaju działań, które miałyby służyć ustalaniu wiarygodności/prawdziwości wpisów dokonanych w ewidencji urzędowej innego organu oraz ocenianiu ich konsekwencji na gruncie uprawnień do prowadzenia pojazdów na terytorium [...]. Dopóki określone wpisy figurują w ewidencji urzędowej są one wiążące dla stron i organów. Kwestionowanie znaczenia tych wpisów w rejestrze Federalnego Urzędu Ruchu Drogowego w [...] nie może żadną miarą prowadzić do sytuacji, w której polski organ właściwy z zakresu wydania praw jazdy, a w konsekwencji skargi – sąd administracyjny, będzie wypowiadać się w kwestiach właściwych dla organu władz niemieckich. Brak również było podstaw do powoływania biegłego z zakresu niemieckiego prawa karnego, ponieważ jak prawidłowo podało Kolegium, do wydania rozstrzygnięcia nie były wymagane wiadomości specjalne.

Z podanych powyżej przyczyn skarga nie była zasadna. Organy administracji rozpatrujące niniejszą sprawę nie naruszyły przepisów postępowania administracyjnego i przepisów prawa materialnego. Zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji, zostały wydane w wyniku ustalenia istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych i po dokonaniu prawidłowej oceny dowodów oraz po zastosowaniu prawidłowej wykładni prawa.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325), skargę oddalił.



Powered by SoftProdukt