Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 1 października 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2009 roku sprawy ze skargi I. Ż. na bezczynność Burmistrza Miasta w udzieleniu informacji publicznej 1/ zobowiązuje Burmistrza Miasta do rozpoznania wniosku I. Ż. z dnia "[...]" roku w przedmiocie udzielenia informacji publicznej w zakresie uzgodnień dotyczących publicznego sprawowania kultu religijnego za okres od 1989 roku do dnia zgłoszenia wniosku, w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi odpisu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami administracyjnymi sprawy; 2/ w pozostałym zakresie oddala skargę; 3/ zasądza od Burmistrza Miasta na rzecz I. Ż. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że pismem z dnia 15 czerwca 2009r. I. Z. przedłożył Burmistrzowi wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Wnioskodawca wskazując na art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001r. zwrócił się o udostępnienie informacji w zakresie: treści wszystkich uzgodnień dotyczących publicznego sprawowania kultu religijnego za okres od 1989r., treści umowy o wykonanie budowy drogi A wraz z ewentualnymi aneksami, treści umowy o wykonanie prac budowlanych na tzw. wzgórzu A wraz

z ewentualnymi aneksami, treści aktu prawnego (ustawa, rozporządzenie) określającego zasady i warunki montowania blokad parkingowych. Wnioskodawca zwrócił się również o udostępnienie informacji w zakresie zasady korzystania z miejsca parkingowego aktualnie zablokowanego blokadami parkingowymi ustawionymi na miejscu parkingowym na osiedlu A pomiędzy blokami nr 1 i nr 4. Zażądał wyjaśnienia kto dysponuje kluczem do wskazanych blokad, kto może ubiegać się

o odblokowanie tych blokad i u kogo, kiedy i na jaki czas blokady powinny być zamknięte, a kiedy mogą pozostawać otwarte i czy przewidziana jest odpowiedzialność za niestosowanie się do ustaleń w sprawie działania tych blokad. Zwrócił się również

o wyjaśnienie podstawy prawnej używania w oficjalnych dokumentach urzędowych nazw: wzgórze A, dzielnica A, osiedle A, osiedle B, ul. A, ul. B, Plac A, Plac B i port pasażerski A.

W odpowiedzi na ww. wniosek z Urzędu Miejskiego zostało wystosowane do I. Z. pismo z dnia 29 czerwca 2009r. Wskazano

w nim, że zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej organizowanie kultu publicznego

i jego sprawowanie podlega władzy kościelnej, zgodnie zaś z art. 16 przywołanej ustawy organizowanie procesji, pielgrzymek lub innych imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej. W piśmie poinformowano I. Z., że powinien zwrócić się w tej kwestii do władz kościelnych jako organizatora. Ponadto w piśmie wskazano na akty prawne regulujące zasady i warunki montowania blokad parkingowych, udostępniając jednocześnie interesujące wnioskodawcę umowy. Wyjaśniono też, że kluczem od blokad, odblokowaniem, czasem zamknięcia i otwarcia blokad decydują zainteresowani dostępem do stacji trafo i budynku gospodarczego. Wskazano, że inwestor montażu blokad parkingowych nie będzie egzekwował zamknięcia blokad, pozostawiając odpowiedzialność za to zainteresowanym dostępem do stacji trafo

i budynku gospodarczego. Poza tym poinformowano wnioskodawcę, że użycie

w pismach przedstawionych nazw i zwrotów nie wymaga powołania na konkretny przepis prawa.

Następnie pismem z dnia 2 lipca 2009r. I. Z. wezwał Burmistrza do usunięcia naruszenia prawa i udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem. Odnosząc się do odpowiedzi dotyczącej informacji o publicznym sprawowaniu kultu religijnego i odsyłającej go do innego źródła, stwierdził, że taka odpowiedź jest sprzeczna z ustawa o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z nią bowiem organ posiadający informacje ma obowiązek jej udzielenia lub odmowy udzielenia, nie mając przy tym prawa wskazywać od kogo wnioskodawca ma prawo domagać się ich udzielenia. Ponadto I. Z. podniósł, że wskazane mu akty prawne nie regulują interesującej go kwestii zasad i warunków montowania blokad parkingowych. W pozostałym zakresie wnioskodawca uznał udzielone mu informacje za niewystarczające i wniósł o udzielenie dodatkowych wyjaśnień. Ponadto zażądał wskazania przepisu prawa, który umożliwia używanie nazw ulic i osiedli bez powoływania podstawy prawnej.

Pismem z dnia 27 lipca 2009r. I. Z. wywiódł skargę na bezczynność Burmistrza w sprawie udzielenia informacji publicznej. Skarżący wniósł

o uznanie, że organ dopuścił się bezczynności w rozumieniu przepisów ustawy Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz zobowiązanie organu do wydania w określonym terminie informacji publicznych określonych wnioskiem.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie stwierdzając, że udzielił wnioskodawcy wszystkich dostępnych mu informacji. Jednocześnie podniósł, że poinformował I. Z., że nie posiada informacji w zakresie uzgodnień przy organizacji kultu religijnego, wskazując jednocześnie organy właściwe do udzielenia takich informacji.

Pismem procesowym z dnia 28 września 2009r. skarżący podtrzymał, że nie uzyskał od Burmistrza wszystkich interesujących go informacji i w związku z tym organ ten pozostaje wobec niego w bezczynności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.

Podnieść należy, iż stosownie do art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta obejmuje jednak tylko orzekanie w sprawie skarg na akty administracyjne lub czynności z zakresu administracji publicznej, enumeratywnie wymienione w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270, ze zm. zwanej dalej: ustawą ppsa), jak również na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 art. 3 § 2 ustawy, gdy organ

w ustalonym w przepisach prawa terminie nie wydał decyzji administracyjnej lub postanowienia, bądź innego aktu albo nie podjął innej czynności z zakresu administracji publicznej.

W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest bezczynność Burmistrza

w sprawie udzielenia informacji publicznej. Skarżący wniósł o uznanie, że organ dopuścił się bezczynności w rozumieniu przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz zobowiązanie organu do wydania w określonym terminie informacji publicznych określonych wnioskiem.

Przede wszystkim należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Ponadto trzeba mieć na uwadze, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji.

W sytuacji gdy wnioskodawca żąda udzielenia informacji, które nie są informacjami publicznymi, lub takich informacji publicznych, w stosunku do których tryb dostępu odbywa się na odrębnych zasadach, organ nie ma obowiązku wydawania decyzji o odmowie udzielenia informacji, lecz zawiadamia jedynie wnoszącego, że żądane dane nie mieszczą się w pojęciu objętym przedmiotową ustawą (por. wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z 20 czerwca 2002r., II SA/Lu 507/02). Podobnie, jeżeli organ nie posiada informacji publicznej winien zawiadomić o tym pisemnie wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne określające sposób udzielania informacji publicznych, w ocenie Sądu należy stwierdzić, że co do zapytania odnoszącego się do treści wszystkich uzgodnień dotyczących publicznego sprawowania kultu religijnego za okres od 1989r., organ nie udzielił odpowiedzi w trybie przewidzianym ustawą o dostępie do informacji publicznej. We wskazanym akcie prawnym brak jest bowiem podstawy materialnoprawnej uprawniającej organ jedynie do odesłania wnioskodawcy do innej instytucji bądź organu w zakresie uzyskania takiej informacji publicznej. Zgodnie ze wskazanymi uregulowaniami przyjętymi w ustawie organ powinien udzielić stosownej informacji bądź odmówić jej udzielenia wskazując przyczynę nieudzielania takiej informacji (np. organ nie posiada informacji, informacja jest niejawna bądź chroniona ze względu na prawo do prywatności itd.). Na ograniczenia w zakresie udzielenia informacji publicznej wskazuje art. 5 ustawy

o dostępie do informacji publicznej.

Reasumując w sprawie nie ulega wątpliwości, że żądane przez skarżącego w pkt 1 wniosku informacje są informacjami publicznymi. W związku z powyższym organ winien złożony wniosek rozpoznać zgodnie z przepisami ustawy, tj. udzielić żądanej informacji lub w sposób wyraźny odmówić jej udzielenia w formach określonych w ustawie.

W ocenie Sądu w pozostałym zakresie przedmiotowej sprawy organ uczynił zadość przepisom ustawy o dostępie do informacji publicznej i udzielił wnioskodawcy informacji publicznej w zakresie przez niego wskazanym.

Odnośnie kwestii aktów prawnych określających zasady i warunki montowania blokad parkingowych, organ wymienił rozporządzenia regulujące te zagadnienia. Ponadto udostępniono wnioskodawcy wskazane przez niego umowy dotyczące wykonania określonych prac budowlanych.

Warto w tym miejscu podnieść, że informacje o obowiązującym prawie są również informacjami publicznymi, gdyż stanowią informację o działalności organów władzy publicznej. Odpowiadają więc zakresowi przedmiotowemu tych informacji wskazanemu w art. 61 Konstytucji, czy też używając terminologii z art. 1 ust. 1 ustawy

z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej są informacjami o sprawach publicznych. Nie stanowi natomiast tego typu informacji polemika z zapadłym rozstrzygnięciem czy żądanie dokonania przez organ wykładni prawa. Natomiast tryb udostępniania informacji o obowiązującym prawie został uregulowany w ustawie z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2005, Nr 190, poz. 1606), która przewiduje obowiązek ogłoszenia i udostępniania aktów, jednakże nie wskazuje na obowiązek stosowania Kpa. Informację udzieloną w trybie ustawy o dostępie stanowić mogą jedynie wiadomości o projektowanych aktach prawnych czy aktach nieogłoszonych (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2006r. I OSK 928/05).

W związku z powyższym organ wskazał wnioskodawcy jakie akty prawne regulują interesującą go problematykę. Nie było obowiązkiem organu udostępnianie treści tych rozporządzeń. Zostały one zgodnie z właściwym trybem ogłoszone

i opublikowane przez co są ogólnodostępne i osoba zainteresowana może bez trudu dotrzeć do ich treści.

Podkreślić trzeba, że nie jest rolą Sądu ocenianie czy wskazane przez organy rozporządzenia regulują kwestie, odnośnie których informacji zażądał skarżący.

Skarżący może w tym względzie zwrócić się do organu z dodatkowym wnioskiem, jeżeli uważa, że organ winien poinformować go o innych aktach prawnych regulujących powyższą problematykę. Niemniej jednak skarżący w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej nie może kwestionować wypowiedzi organu w tym zakresie i wywodzić, że dokonana przez organ wykładnia rozporządzeń, które dla organu stanowią podstawę prawną do montowania blokad parkingowych jest błędna, gdyż według skarżącego rozporządzenia te nie stanowią podstawy prawnej do montowania wymienionych blokad.

I. Z. w swoim piśmie procesowym z dnia 28 września 2009r. podniósł ponadto, że nie uzyskał informacji kto dysponuje kluczem do otwierania blokad i na jakich zasadach otwierane są blokady. Natomiast informacja dotycząca nazw ulic i osiedli nie jest zgodna z jego wnioskiem.

Warto w tym miejscu podnieść, że rozpoznając skargę na bezczynność

w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, sąd administracyjny nie jest uprawniony do oceny, czy udzielone odpowiedzi są prawidłowe i wyczerpujące. Ocenie sądu nie podlega też kwestia jakości udzielonych informacji, a jedynie to, czy zostały one udzielone. Przedmiotem tej sprawy jest bowiem tylko to, czy organ dopuścił się bezczynności, a nie to, czy sprawę załatwił prawidłowo (por. wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z 10 września 2002r., II SAB/Wr 78/02).

Tymczasem na gruncie przedmiotowej sprawy w piśmie z dnia 29 czerwca 2009r. podpisanym przez sekretarza Gminy Miejskiej wyjaśniono, że kluczem od blokad, odblokowaniem, czasem zamknięcia i otwarcia blokad decydują zainteresowani dostępem do stacji trafo i budynku gospodarczego. Wskazano, że inwestor montażu blokad parkingowych nie będzie egzekwował zamknięcia blokad, pozostawiając odpowiedzialność za to zainteresowanym dostępem do stacji trafo

i budynku gospodarczego. Poza tym poinformowano wnioskodawcę, że użycie

w pismach przedstawionych nazw i zwrotów nie wymaga powołania na konkretny przepis prawa.

W kontekście przedmiotowej sprawy zwrócić uwagę należy również na to, że pismo opatrzone nazwą "wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i udostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem" jest bardziej szczegółowe i zawiera dodatkowe żądania udzielenia informacji publicznej niż pierwotny wniosek o udzielenie informacji, który I. Z. przedłożył pismem z dnia 15 czerwca 2009r. W tym miejscu trzeba podkreślić, że tryb rozpatrywania wniosku przewidziany przez ustawę

o dostępie do informacji publicznej nie przewiduje uzupełnienia udzielenia takich informacji. Strona, która w kolejnym piśmie zwraca się o rozszerzenie zakresu udzielanych jej informacji w istocie składa kolejny wniosek o udzielenie informacji publicznej w nowym określonym przez siebie zakresie. Tymczasem na gruncie przedmiotowej sprawy wnioskodawca faktycznie rozszerzył zakres swojego pierwotnego zapytania, żądając udzielenia dodatkowych wyjaśnień, spoza zakresu poruszonego pierwszym wnioskiem. Zażądał na przykład dodatkowo o wskazanie na jakiej podstawie miasto przekazuje podmiotom prywatnym w użytkowanie blokady parkingowe.

Reasumując jeszcze raz trzeba podkreślić, że rozpatrując przedmiotową skargę I. Z. ocenie Sądu nie podlegała kwestia jakości udzielonych informacji, a jedynie to, czy zostały one udzielone. Przedmiotem tej sprawy jest bowiem tylko to, czy organ dopuścił się bezczynności, a nie to, czy sprawę załatwił prawidłowo.

Wobec powyższego skarżący może oddzielnym wnioskiem wystąpić do organu o udzielenie informacji bardziej szczegółowych, czy też informacji, które by bardziej interesowały skarżącego. Organ zaś taki wniosek winien rozpoznać stosując przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W świetle powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie przesądzając merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy uznał, że Burmistrz Miasta pozostaje

w bezczynności i z tego względu w pkt 1 na podstawie art. 149 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (ppsa) orzekł jak

w sentencji wyroku wyznaczając termin do rozpoznania wniosku I. Z. z dnia 15 czerwca 2009r. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej

w zakresie uzgodnień dotyczących publicznego sprawowania kultu religijnego za okres od 1989r. do dnia zgłoszenia wniosku. W pkt 2 na podstawie art. 151 ppsa Sąd w pozostałym zakresie skargę oddalił. O kosztach postępowania sądowego orzeczono w pkt 3 na podstawie art. 200 ustawy ppsa.