drukuj    zapisz    Powrót do listy

6135 Odpady 6393 Skargi na uchwały sejmiku województwa, zawierającej przepisy prawa miejscowego w przedmiocie ... (art. 90 i 91 ustawy o, Inne, Sejmik Województwa, Oddalono zażalenie, II OZ 861/14 - Postanowienie NSA z 2014-09-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OZ 861/14 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2014-09-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-08-13
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Grzegorz Czerwiński /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6135 Odpady
6393 Skargi na uchwały sejmiku województwa, zawierającej przepisy prawa miejscowego w przedmiocie ... (art. 90 i 91 ustawy o
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II SA/Bd 106/14 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2014-04-09
Skarżony organ
Sejmik Województwa
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 158
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. Sp. z o.o. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 2 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Bd 106/14 odmawiające dokonania wykładni wyroku tego Sądu z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Bd 106/14 w sprawie ze skargi R. Sp. z o.o. w Bydgoszczy na uchwałę Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie wykonania planu gospodarki odpadami województwa postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Bd 106/14 po rozpoznaniu skargi R. Sp. z o.o. w B. na uchwałę Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie wykonania planu gospodarki odpadami województwa w punkcie pierwszym stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części, w punkcie drugim orzekł, że zaskarżona uchwała w części określonej w pkt 1 wyroku nie podlega wykonaniu oraz w punkcie trzecim zasądził od Województwa Kujawsko-Pomorskiego na rzecz skarżącej R. Sp. z o. o. w B. kwotę 557 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Z wnioskiem o dokonanie wykładni wskazanego wyroku w zakresie jego punktu drugiego wystąpiła R. Sp. z o.o. w B., reprezentowana przez radcę prawnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 2 czerwca 2014 r. odmówił dokonania wykładni wyroku. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji stwierdził w szczególności, że wniosek o wykładnie wyroku nie może zmierzać do wyjaśnienia wyrażeń prawnych, ani uzyskania wyjaśnień co do dalszego prowadzenia postępowania. Zdaniem Sądu I instancji skoro żądanie skarżącego nie zmierza do usunięcia wątpliwości w zakresie rozstrzygnięcia, wniosek strony skarżącej uznać należało za nieuzasadniony.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła R. Sp. z o.o. w Bydgoszczy, reprezentowana przez radcę prawnego, podtrzymując stanowisko co do konieczność dokonania wykładni wyroku. W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że w istocie dla skarżącej spółki jasna jest treść orzeczenia, jednakże Miasto B. nie respektuje zapadłego wyroku. W konsekwencji wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia, ewentualnie o jego zmianę i dokonanie wykładni wyroku.

Odpowiedź na zażalenie, z wnioskiem o jego oddalenie, złożył M. K. U. O. P. Sp. z o.o. w B.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., - dalej: "p.p.s.a.") sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że konieczność dokonania wykładni konkretnego rozstrzygnięcia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, a więc taki, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Wykładnia orzeczenia powinna więc zmierzać do usunięcia wątpliwości dotyczących treści rozstrzygnięcia, ale także skutków jakie orzeczenie to ma wywołać. Wykładnia orzeczenia nie może jednak prowadzić do nowego rozstrzygnięcia. Nie może także zmierzać do zmian merytorycznych polegających na reinterpretacji uzasadnienia czy jego poszerzenia o inne elementy istotne zdaniem wnioskodawcy. Wniosek o wykładnię nie może ponadto zmierzać do wyjaśnienia zawartych w uzasadnieniu orzeczenia wyrażeń prawniczych i znaczenia słów, ani też do polemiki ze stanowiskiem sądu orzekającego w sprawie i wskazaniami co do dalszego postępowania (por. np. postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2010 r. II GZ 1/10, T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak – Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Warszawa 2009, s. 652).

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego na akceptacje zasługuje stanowisko wyrażone przez Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu co do tego, że w sprawie nie zachodzi potrzeba dokonania wykładni wyroku. Treść wniosku o dokonanie wykładni, jak również zażalenia wskazuje jednoznacznie, że zapadłe w sprawie orzeczenie nie budzi dla strony wątpliwości interpretacyjnych, a strona poprzez przedmiotowy wniosek zmierza do uzyskania dodatkowych wyjaśnień przydatnych na etapie postępowania administracyjnego, czy wywarcia presji na organy administracji. Takie żądanie strony, pozbawione jest podstawy prawnej, nie mieści się w pojęciu wykładni i jest niedopuszczalne. Wobec tego, wniosek o wykładnię wyroku nie mógł zostać uwzględniony.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt