Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla (spr.), , Sędzia WSA Ewa Machlejd, Asesor WSA Karolina Kisielewicz, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 4 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...]; II. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego R. P. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Starosta [...] decyzją z dnia [...] listopada 2016 r., na podstawie art. 35 ust. 3 oraz art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku P. P., odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z przebudową części istniejącej na działce ew. nr [...] obr. [...] w Z. przy ul. [...].

W uzasadnieniu organ podał, że w dniu 29.07.2016 r. wpłynął wniosek inwestora o wydanie decyzji o pozwoleniu na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z przebudową części istniejącej na działce ew. nr [...] obr. [...] w Z. przy ul. [...].

Po ocenie złożonego projektu budowlanego organ uznał, że projekt zawiera braki. Postanowieniem z dnia [...].09.2016 r., na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy Prawo budowlane, nałożył na inwestora, obowiązek usunięcia w terminie 30 dni nieprawidłowości i braków w projekcie budowlanym. Postanowienie doręczono pełnomocnikowi inwestora w dniu 27.09.2016 r.

W dniu 27.10.2016 r., to jest w wyznaczonym terminie, złożono 4 egzemplarze projektu budowlanego. Zdaniem organu projekt nie został jednak w pełni poprawiony zgodnie z ww. postanowieniem.

Organ stwierdził, że projekt budowlany nie został wykonany zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1422), nie został spełniony pkt 1 ppkt 1 postanowienia, który mówi o niezgodności projektu budowlanego z § 12 ust. 3 pkt 3 ww. rozporządzenia.

Inwestor twierdził, że w tej sprawie zastosowanie powinien mieć § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia. Jednak organ powołał, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. II OSK 2492/13, gdzie wskazano "...analiza (...) zapisów rozporządzenia prowadzi do stwierdzenia, że w zabudowie jednorodzinnej, na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m można sytuować, a więc zbudować nowy budynek w granicy działki. Punkty 1 i 2 (tak jak i pkt 4, który dotyczy jednak sytuowania budynku gospodarczego) odnoszą się do "sytuowania budynku ", a więc do budowy nowego budynku, a nie do przebudowy i rozbudowy już istniejącego. Prawodawca bowiem konsekwentnie rozróżnia te pojęcia. "

Organ ocenił, że projekt jest niezgodny również z § 12 ust. 3 pkt 1 wymienionego rozporządzenia i nie został poprawiony zgodnie z punktem 1 ppkt 1 postanowienia z dnia [...] września 2016 r.

Stosownie do art. 35 ust. 3 ustawy - Prawo budowlane w razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w art. 35 ust. 1 organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

R. P. wniósł odwołanie od decyzji Starosty [...] z dnia [...] listopada 2016r.

Domagał się uchylenia tej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia "zgodnie z prawem i właściwą interpretacją obowiązujących przepisów".

W uzasadnieniu podnosił, że postanowieniem z [...].09.2016 r. nałożono na niego obowiązek usunięcia braków w projekcie budowlanym. Braki zostały usunięte w wyznaczonym terminie. Jednak organ odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia twierdząc, iż projekt budowlany nie został wykonany zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynku i ich utytułowani.

Zdaniem organu zastosowanie miał § 12 ust. 3 pkt 3 ww. rozporządzenia, który jednak dotyczy wyłącznie budynku istniejącego, usytuowanego w odległości mniejszej niż wynikająca z § 12 ust. 1. Natomiast przedmiotowy projekt zakłada rozbudowę budynku istniejącego sytuowanego w odległości 4,04m od granicy z sąsiednią działką.

Do tej inwestycji zastosowanie powinien mieć § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, który stanowi o sytuowaniu budynku ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną lub w odległości mniejszej niż określona w § 12 ust. 1, lecz nie mniejszej niż 1,5m na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16m.

Działka nr [...] objęta wnioskiem o pozwolenie na budowę posiada szerokość 12,5 m. Projekt dotyczy zabudowy jednorodzinnej i w związku z tym zastosowanie powinien mieć § 12 ust. 3 pkt 1, rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynku i ich utytułowanie.

Rozbudowa zgodnie z definicją ustawową określoną w art. 3 punkt 6 jest budową, przez którą należy rozumieć wykonanie obiektu budowlanego, zaś budynkiem w myśl art. 3 punkt 2 jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundament i dach czyli część rozbudowywaną.

Pojęcie "sytuowanie budynku" należy rozumieć szeroko, a więc nie tylko budowę nowego budynku w całości, ale również jako rozbudowę istniejącego już budynku. Rozbudowa nie jest bowiem niczym innym, jak budową nowej części budynku już istniejącego.

Słuszność tej interpretacji potwierdza załączona interpretacja Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa, Departamentu Architektury Budownictwa i Geodezji. Jednocześnie skarżący powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego o sygn. VII SA/Wa 1602/14.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2017 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu odwołania R. P., od decyzji Starosty [...] z dnia [...] listopada 2016 r. odmawiającej zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z przebudową części istniejącej na działce nr ewid. [...], obręb [...] w Z., przy ul. [...] – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Starosty [...].

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że Starosta [...] postanowieniem z dnia [...].09.2016 r. nałożył na inwestora obowiązek usunięcia braków w dokumentacji projektowej, poprzez zaprojektowanie budynku zgodnie z przepisami § 12 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (j. t. Dz.U. z 2015 r., poz. 1422 ze zm). Inwestor nie zastosował się do obowiązku nałożonego ww. postanowieniem.

Przyczyną odmowy udzielenia pozwolenia na budowę, był spór co do stosowania § 12 ust. 3 pkt 1, czy też pkt 3 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Inwestor uważał, że może skorzystać z § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia: "W zabudowie jednorodzinnej, uwzględniając przepisy odrębne oraz zawarte w § 13, 60 i 271-213, dopuszcza się: 1/ sytuowanie budynku ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m, na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m;(...)".

Na poparcie swojego stanowiska przedłożył do odwołania, pismo Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa z dnia 22.12.2016 r..

Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że przepis § 12 ust. 3 pkt 1 powyższego rozporządzenia reguluje możliwość budowy "sytuowania" nowego budynku na działce o szerokości mniejszej niż 16 m, natomiast § 12 ust. 3 pkt 3 tego rozporządzenia reguluje rozbudowę i nadbudowę, które mogą być prowadzone zarówno na działkach szerokich jak i na działkach, które mają szerokość mniejszą niż 16 m.

Koniecznym warunkiem rozbudowy już istniejącego na danej działce budynku, który usytuowany jest w granicy działki jest to, żeby na skutek rozbudowy nie nastąpiła zmiana jego wymiarów, w pasie o szerokości 3 m wzdłuż granicy działki oraz braku możliwości nadbudowy budynku położonego w zbliżeniu do granicy o dowolną ilość kondygnacji.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego, budową jest wykonywanie obiektu w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa. Mając na uwadze ustawowe rozumienie budowy, należy przyjąć, że przepisy rozporządzenia znajdują zastosowanie zarówno do budowy (sytuowania) obiektów, jak i do ich odbudowy, rozbudowy czy nadbudowy. Zatem przypadki określone w rozporządzeniu jako "sytuowanie" odnoszą się do tych przypadków budowy, jakie polegają na wykonywania obiektu budowanego w określonym miejscu, czyli wykonywaniu obiektu nowego (a także odbudowy).

Natomiast rozbudowa i nadbudowa tak zlokalizowanych budynków (w odległości mniejszej niż określona w § 12 ust. 1 rozporządzenia) została odrębnie uregulowana w rozporządzeniu, właśnie w § 12 ust. 3 pkt 3, który stanowi, że w pasie o szerokości 3 m wzdłuż tej granicy muszą być zachowane jego dotychczasowe wymiary, a także nadbudowę tak usytuowanego budynku o nie więcej niż jedną kondygnację.

Obowiązkiem inwestora było dostosowanie projektu budowlanego do wymagań określonych w § 12 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

R. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2017r. o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z przebudową części istniejącej na działce nr ew. [...], obręb [...] w Z..

Zarzucił wadliwą interpretację rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Organ odwoławczy podzielając stanowisko organu I instancji błędnie odczytał projekt budowlany myśląc, iż dotyczący on rozbudowy istniejącego budynku, usytuowanego w odległości mniejszej niż określona w § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, tj. w odległości mniejszej niż 4 lub 3 m od granicy z sąsiednią działką. Natomiast projekt dotyczy rozbudowy budynku istniejącego, usytuowanego w odległości większej niż 4 metry od granicy z sąsiednią działką.

Nie było potrzeby ani możliwości stosowania § 12 ust. 3 pkt. 3 tylko i wyłączenie dlatego, że w jego treści pojawia się słowo "rozbudowa".

Zgodnie z § 12 ust. 3 rozporządzenia w zabudowie jednorodzinnej, dopuszcza się:

- pkt 1 sytuowanie budynku ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z sąsiednia działką budowlaną lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m, na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m;

- pkt 2 sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną, jeżeli będzie on przylegał całą powierzchnią swojej ściany do ściany budynku istniejącego na sąsiedniej działce lub do ściany budynku projektowanego, dla którego istnieje ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę, pod warunkiem że jego część leżąca w pasie o szerokości 3 m wzdłuż granicy działki będzie miała długość i wysokość nie większe niż ma budynek istniejący lub projektowany na sąsiedniej działce budowlanej;

- pkt 3 rozbudowę budynku istniejącego, usytuowanego (już) w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 od granicy z sąsiednią działką budowlaną, jeżeli w pasie o szerokości 3m wzdłuż tej granicy zostaną zachowane jego dotychczasowe wymiary, a także nadbudowę tak usytuowanego budynku o nie więcej niż jedną kondygnację, przy czym w nadbudowanej ścianie, zlokalizowanej w odległości mniejszej niż 4m od granicy nie może być otworów okiennych lub drzwiowych.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że obejmują one trzy przypadki sytuowania budynku, w określonych w nich odległościach, z zachowaniem dodatkowych warunków.

Wbrew stanowisku organu, pojęcie "sytuowania budynku" należy rozumieć szeroko, a więc nie tylko jako budowę nowego budynku w całości, ale również jako rozbudowę istniejącego już budynku. Rozbudowa nie jest bowiem niczym innym, jak budową nowej części budynku już istniejącego.

Powyższe potwierdza § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowiący, że przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, budowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli naziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także związanych z nimi urządzeń budowlanych.

Budowa zaś - zgodnie z art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego - to wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego. W konsekwencji, również przy rozbudowie budynku będzie miał zastosowanie - w zależności od planowanego jej usytuowania - § 12 ust. 3 pkt 1 bądź pkt 2 ww. rozporządzenia

Działka na której znajduje się przedmiotowy obiekt zlokalizowana jest na terenie objętym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Terenu Miasta Z., który dopuszcza rozbudowę w sposób określony w projekcie budowlanym.

Sąsiadującą zabudowa stanowi zabudowę szeregową, gdzie większość domów posiada ścianę frontową równą szerokości działki na której są zlokalizowane.

Wojewoda [...] w odpowiedzi na skargę, wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 1066 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. W świetle powołanego przepisu ustawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżony akt z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, a więc prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni.

Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych, mających wpływ na wynik sprawy wad w postępowaniu administracyjnym (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.).

Skarga okazała się zasadna.

Stosownie do treści art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę właściwy organ ma obowiązek sprawdzenia zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Do tych przepisów zalicza się rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422).

W § 12 ww. rozporządzenia zostały określone warunki sytuowania budynków w stosunku do granicy z działką sąsiednią, mające na celu zapewnienie podstawowych warunków użytkowych i bezpieczeństwa w zabudowie, w korelacji do innych przepisów rozporządzenia, dotyczących oświetlenia dziennego pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi (§ 13) i nasłonecznienia określonych pomieszczeń (§ 60) oraz bezpieczeństwa pożarowego (§ 271 i 273), z uwzględnieniem prawidłowości zabudowy danej działki oraz obszaru jej oddziaływania na teren działek sąsiednich.

W niniejszej sprawie dokonana przez organy interpretacja przepisów § 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - była wadliwa.

Organ odwoławczy podzielając stanowisko organu I instancji błędnie uznał, iż projekt dotyczy rozbudowy istniejącego budynku usytuowanego w odległości mniejszej niż określona w § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, tj. w odległości mniejszej niż 4 lub 3 m od granicy z sąsiednią działką. Natomiast w rzeczywistości projekt dotyczy rozbudowy istniejącego budynku, usytuowanego w odległości większej niż 4 metry od granicy z sąsiednią działką, do której nastąpić ma zbliżenie.

Nie było zatem potrzeby ani możliwości zastosowania § 12 ust. 3 pkt. 3 wskazanego rozporządzenia tylko dlatego, że w jego treści pojawia się sformułowanie "rozbudowa".

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia w zabudowie jednorodzinnej, dopuszcza się:

- pkt 1 sytuowanie budynku ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z sąsiednia działką budowlaną lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2, lecz nie mniejszej niż 1,5 m, na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m;

- pkt 2 sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną, jeżeli będzie on przylegał całą powierzchnią swojej ściany do ściany budynku istniejącego na sąsiedniej działce lub do ściany budynku projektowanego, dla którego istnieje ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę, pod warunkiem że jego część leżąca w pasie o szerokości 3 m wzdłuż granicy działki będzie miała długość i wysokość nie większe niż ma budynek istniejący lub projektowany na sąsiedniej działce budowlanej;

- pkt 3 rozbudowę budynku istniejącego, usytuowanego (już) w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 od granicy z sąsiednią działką budowlaną, jeżeli w pasie o szerokości 3m wzdłuż tej granicy zostaną zachowane jego dotychczasowe wymiary, a także nadbudowę tak usytuowanego budynku o nie więcej niż jedną kondygnację, przy czym w nadbudowanej ścianie, zlokalizowanej w odległości mniejszej niż 4m od granicy nie może być otworów okiennych lub drzwiowych.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że obejmują one trzy przypadki sytuowania budynku, w określonych w nich odległościach, z zachowaniem dodatkowych warunków.

Wbrew stanowisku organu, pojęcie "sytuowania budynku" należy rozumieć szeroko, a więc nie tylko jako budowę nowego budynku w całości, ale również jako rozbudowę istniejącego już budynku. Rozbudowa jest bowiem budową nowej części budynku już istniejącego.

Powyższe potwierdza § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowiący, że przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, budowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli naziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także związanych z nimi urządzeń budowlanych.

Budowa zaś - zgodnie z art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego - to wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego. W konsekwencji, również przy rozbudowie budynku będzie miał zastosowanie - w zależności od planowanego jej usytuowania - § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II OSK 1333/05 - § 12 rozporządzenia odnosi się do budynków "sytuowanych", a więc zakres jego zastosowania dotyczy sytuacji projektowania i budowy nowych budynków lub też innych działań określonych w § 2 rozporządzenia (m.in. rozbudowy i przebudowy istniejącego budynku). Stwierdzić zatem należy, że skoro przepis dopuszcza wybudowanie nowego budynku bezpośrednio przy granicy działki, to tym samym możliwa jest rozbudowa budynku do tej granicy.

Organ dokonał błędnej wykładni z § 12 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia i niewłaściwie zastosował art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego, poprzez przyjęcie, że zamiarem inwestycyjnym została objęta m.in. rozbudowa budynku usytuowanego w zabudowie szeregowej, w części położonej bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną, w sytuacji gdy rozbudowa dotyczyła zbliżenia do granicy z drugiej strony, a więc w części położnej w odległości ponad 4 metry od granicy.

Przepis § 12 ust. 3 pkt 3 przywołanego wyżej rozporządzenia nie mógł mieć zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż dotyczy on rozbudowy budynku istniejącego, położonego w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 od granicy z sąsiednią działką budowlaną (rozbudowa realizowana wzdłuż tej granicy) , natomiast przeznaczony do rozbudowy budynek skarżącego, położony jest w odległości ponad 4 metry od granicy do której dopiero ma nastąpić zbliżenie.

Skoro zamiarem inwestycyjnym została objęta rozbudowa budynku, usytuowanego w zabudowie szeregowej (posadowionego już z jednej strony bezpośrednio w granicy), na działce o szerokości mniejszej niż 16 m, przy czym rozbudowa planowana jest w kierunku przeciwnym (w odniesieniu do strony posadowionej w granicy), a obecna odległość wynosi ponad 4 metry od drugiej granicy, to zastosowanie w niniejszej sprawie znajdował § 12 ust. 3 pkt 1 cyt. rozporządzenia.

Rozpoznając sprawę ponownie organ zobowiązany będzie uwzględnić przedstawioną wyżej ocenę prawną Sądu i wydać stosowne rozstrzygnięcie.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w wyroku. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 i 205 ww. ustawy.