Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Sygnatura akt: I SA/Ke 502/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 25 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Grabowska, Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Rojek, Asesor WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant: Referent stażysta Krzysztof Armański, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25.01.2006 r. sprawy ze skargi Kółka Rolniczego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] numer [...] w przedmiocie postępowania egzekucyjnego I. uchyla zaskarżone postanowienie w części odmawiającej uwzględnienia zarzutów na postępowanie egzekucyjne dotyczące zaległości w podatku od nieruchomości za lata 1998-2003; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło postanowienie Wójta Gminy z dnia [...], nr [...] w części dotyczącej wszczętego postępowania egzekucyjnego za zaległości w podatku od nieruchomości za 1997 r. objęte tytułami wykonawczymi z dnia 1 lipca 2004 r., nr [...], [...], [...] i umorzyło postępowanie w tym zakresie. W pozostałej części, tj. obejmującej zarzuty w stosunku do zaległości w podatku od nieruchomości za lata od 1998r. do 2003 r. włącznie, organ odwoławczy utrzymał w mocy postanowienie.

W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, iż zaległości w zobowiązaniu podatkowym za 1997 r. uległy przedawnieniu z końcem 2002 r., ponieważ bieg terminu przedawnienia nie został przerwany. W przypadku zaległości za 1998 r. i za 1999 r. bieg terminu przedawnienia został przerwany przez wystawienie na te zaległości tytułów wykonawczych za 1998 r. w dniu [...] nr [...], [...], [...] doręczonych stronie w dniu 14 maja 2003 r. oraz za 1999 r. w dniu [...], nr [...], [...] i [...] doręczonych stronie w dniu 2 września 2004 r.

Od powyższego rozstrzygnięcia Kółko Rolnicze złożyło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, żądając stwierdzenia nieważności postanowienia w części nie uwzględniającej zarzutów egzekucyjnych bądź uchylenia postanowienia w tej części. Skarżące Kółko wniosło również o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że postanowienia nie są skierowane do podmiotu, który włada nieruchomością od 1994 r. Cytując przepis art.2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2003 r.) oraz art. 3 tej ustawy w aktualnym brzmieniu Kółko podniosło, iż nie jest podmiotem podatku i od lat usiłuje odebrać działki objęte obowiązkiem podatkowym.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu. Dodatkowo wskazano, iż zarzuty skarżącego dotyczą głównie decyzji określających wysokość zaległości w podatku od nieruchomości za lata wsteczne. Sprawy z tego zakresu były przedmiotem odrębnych postępowań zakończonych ostatecznymi decyzjami.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach jest właściwy do rozpoznania skargi stosownie do dyspozycji § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 sierpnia 2004r. w sprawie przekazania Wojewódzkim Sądom Administracyjnym w Gorzowie Wielkopolskim i w Kielcach rozpoznawania spraw z obszaru województwa lubuskiego i świętokrzyskiego należących do właściwości Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w Poznaniu i Krakowie (Dz. U. Nr 187 poz. 1926 ).

Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art.1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) i art. 134 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r .- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270), określanej dalej jako ustawa P.p.s.a., Sąd bada zaskarżone orzeczenie pod kątem jego zgodności z obowiązującym prawem i nie jest przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Korzystając ze swych uprawnień z art. 134 ustawy P.p.s.a. Sąd stwierdza, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, choć z innej przyczyny niż wskazana w jej treści.

Analiza materiału dowodowego sprawy wykazała, iż zaskarżone postanowienie wydane zostało z naruszeniem przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.

W sprawie znamiennym jest, iż organ podatkowy podejmując zaskarżone rozstrzygnięcie uznał, iż bieg przedawnienia zaległości podatkowych za 1998 r. i 1999 r. został przerwany przez wystawienie tytułów wykonawczych za 1998 r. w dniu [...] nr [...], [...] doręczonych stronie 14 maja 2003 r. oraz za 1999 r. w dniu [...] nr [...], [...] i [...], doręczonych stronie w dniu 2 września 2004 r.

Taka kwalifikacja stanu faktycznego, w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego narusza postanowienia art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu po 1 stycznia 2003 r.). Stosownie do tej normy bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. W art. 1a pkt 12 lit "a" ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz.968 z późn.zm.) - cyt. dalej jako ustawa egzekucyjna - ustawodawca określił środki egzekucyjne, które mogą być zastosowane przy dochodzeniu należności pieniężnych. Należą do nich: egzekucja z pieniędzy, egzekucja z wynagrodzenia za pracę, z rachunków bankowych, z innych wierzytelności pieniężnych, z instrumentów finansowych zapisanych na rachunku papierów wartościowych oraz z wierzytelności z rachunku pieniężnego służącego do obsługi takich rachunków, z papierów wartościowych niezapisanych na rachunku papierów wartościowych, z weksla, z autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz z praw własności przemysłowej, z udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, z pozostałych praw majątkowych, z ruchomości, z nieruchomości.

Samo doręczenie więc zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego (art. 32 ustawy egzekucyjnej), tak jak w przedmiotowej sprawie, stanowi czynność egzekucyjną, ale nie jest równoznaczne ze zastosowaniem jednego z wymienionych taksatywnie środków egzekucyjnych. Nie powoduje więc przerwy biegu terminu przedawnienia egzekwowanej zaległości podatkowej. Przy czym należy podkreślić, iż również w stanie prawnym sprzed 1 stycznia 2003 r. doręczenie odpisu tytułu wykonawczego, jeżeli doręczając go organ egzekucyjny lub egzekutor nie przystąpił do czynności egzekucyjnych, nie był uznawany za pierwszą czynność egzekucyjną, o której podatnik został powiadomiony i zgodnie z treścią art. 70 § 3 Ordynacji podatkowej (w ówczesnym brzmieniu) nie przerywał biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (vide: wyrok NSA z 14 stycznia 2005 r. sygn. akt FSK 1218/04, pub. POP 2005/4/83 oraz z dnia 16 czerwca 2003 r., sygn. akt I SA/Łd 2190/01, publ. POP 2004/2/27).

Przedawnienie zobowiązania podatkowego jest instytucją prawa materialnego. Następuje z mocy prawa, a upływ terminu przedawnienia powinien w związku z tym być brany z urzędu pod uwagę w trakcie postępowania podatkowego, dotyczącego określenia wysokości zaległości podatkowej, a następnie w postępowaniu egzekucyjnym.

Dodatkowo Sąd stwierdza, iż w pozostałym zakresie nie może dokonać oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia. W aktach sprawy przekazanych Sądowi brak jest bowiem zarzutów Kółka Rolniczego, które to zainicjowały zaskarżony proces decyzyjny.

Wobec powyższego, Sąd stwierdza, iż w stanie prawnym obowiązującym w dacie podejmowania zaskarżonego rozstrzygnięcia, nie było podstaw prawnych dla uznania, iż nastąpiła przerwa biegu przedawnienia odnośnie zobowiązań podatkowych za 1998 r. i 1999 r. Kolegium podejmując zaskarżone postanowienie we wskazanej w wyroku części dopuściło się więc naruszenia przepisu art. 70 §4 Ordynacji podatkowej w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach na podstawie art. 145 §1 pkt 1 lit. "a" i art. 200 ustawy P.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.