Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg T.K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wymiaru należności celnych oraz podatku od towarów i usług postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Skarżący wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z [...] r. nr [...]. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek Skarżący wskazał, że zaskarżona decyzja ma charakter fiskalnego obciążenia strony. Z uwagi na bardzo trudną sytuację finansową strony, która przez długi okres czasu przebywała w areszcie i nie osiągała w tym czasie żadnego dochodu, wykonanie decyzji spowoduje znaczny uszczerbek dla utrzymania koniecznego rodziny i samego Skarżącego, ponieważ jego żona jest bezrobotna, zajmuje się wychowaniem dzieci.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, póz. 1270 ze zm. ) zwana dalej P.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże zgodnie z art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o której mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu zaskarżonego aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno się odnosić do konkretnych zdarzeń - okoliczności -świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.

Stwierdzić należy, ze Skarżący nie uzasadnił wniosku. Nie wskazał bowiem okoliczności, które wskazywałyby na to, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.

Z treści wniosku wynika, że Skarżący upatruje jego podstaw w tym, iż jego sytuacja finansowa jest trudna z uwagi na długi czas przebywania w areszcie. W Jego ocenie wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje znaczny uszczerbek dla utrzymania koniecznego rodziny i samego Skarżącego. Tak sformułowane uzasadnienie mogłoby być przedmiotem rozpoznania przez Sąd wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. Zgodnie bowiem z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny. Sąd to jednak dwie różne instytucje i każda z nich wymaga uzasadnienia zaistnienia innych przesłanek.

Sąd pragnie podkreślić, że Skarżący złożył również wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. postanowieniem z 28 września 2007 r. odmówił przyznania prawa pomocy a Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 13 grudnia 2007 r. ( sygn. akt l GZ 237/07 ) oddalił zażalenie Skarżącego w tym zakresie.

Reasumując podkreślić należy, że faktyczny brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji uniemożliwia Sądowi dokonanie jego merytorycznej oceny.

Z tych też przyczyn oraz na podstawie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a. Sąd odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.