Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) sędzia del. WSA Jacek Fronczyk Protokolant Dominika Sasin-Knothe po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 grudnia 2008 r. sygn. akt II SA/Sz 406/08 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Z. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z [...] 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku doprowadzenia obiektu do stanu poprzedniego oddala skargę kasacyjną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt II SA/Sz 406/08, oddalił skargę M. K. na decyzję Z. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z [...] 2008 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku doprowadzenia obiektu do stanu poprzedniego oraz przyznał pełnomocnikowi od Skarbu Państwa kwotę 240 zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Z akt sprawy wynika, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Powiecie Grodzkim S. decyzją z [...] 2007 r., działając na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 7 w zw. z art. 50 ust. 1 pkt 4 oraz art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), dalej jako Prawo budowlane, nałożył na M. K., właścicielkę mieszkania nr [...] w budynku przy ul. [...] w S., obowiązek doprowadzenia samowolnie wykonanych robót budowlanych w tym budynku do stanu poprzedniego przez podłączenie kotła CO znajdującego się w piwnicy budynku do instalacji CO w sposób umożliwiający ogrzewanie mieszkania nr [...] i nr [...], w związku z wykonaniem tych robót bez uzyskania przez inwestora decyzji o pozwoleniu na budowę albo zgłoszenia. W czasie oględzin przeprowadzonych w [...] 2007 r. stwierdzono, że mieszkanie nr 2 zostało odłączone od zasilania ciepła, a rury zasilające zostały zdemontowane i zaślepione.

Odwołanie od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] 2007 r. złożyła inwestor M. K.

Po rozpatrzeniu odwołania, Z. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. decyzją z [...] 2008r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na powyższą decyzję złożyła właścicielka mieszkania nr [...] przy ul. [...] w S. – Z. S. wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Z. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. na skutek wniesionej przez Z. S. skargi, decyzją z [...] 2008 r., wydaną na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powołanej dalej jako p.p.s.a., uchylił swoją decyzję z [...] 2008 r. oraz na podstawie art. 138 § 1 k.p.a. i art. 51 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 7 Prawa budowlanego, utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Powiecie Grodzkim S. z [...] 2007 r. nakładającą na M. K. obowiązek doprowadzenia do stanu poprzedniego samowolnie wykonanych robót budowlanych.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na ww. decyzję wniosła M. K., zarzucając naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a/, art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego oraz art. 77 § 1, art. 80, 107 § 3 k.p.a. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. M. K. powołała się na opinię W. J., z której wynika, że eksploatacja kotła gazowego ze względu na jego wiek i stan techniczny była niebezpieczna. Podniosła również, że z orzeczenia technicznego sporządzonego przez technika instalacji sanitarnych K. K. wynika, iż przebudowana instalacja centralnego ogrzewania dla parteru wykonana jest zgodnie z warunkami technicznymi i nadaje się do eksploatacji.

Z. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w S., odpowiadając na skargę, wniósł o jej oddalenie.

Uczestnicy postępowania – Z. S. i Z. S. wnieśli również o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w uzasadnieniu wyroku z 17 grudnia 2008 r., wskazał, że roboty budowlane wykonane przez M. K. – właścicielkę mieszkania nr [...] w budynku przy ul. [...] w S. wymagały zgłoszenia, którego inwestor nie dokonał. W wyniku tych robót, lokal nr [...] został odłączony od starego pieca, jak również zdemontowane zostały wszystkie podłączenia.

W ocenie Sądu I instancji, organ nadzoru budowlanego prawidłowo zastosował przepis art. 51 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 51 ust. 7 Prawa budowlanego. Możliwość nałożenia obowiązku doprowadzenia obiektu do stanu poprzedniego pomimo upływu dwóch miesięcy od wydania postanowienia z [...] 2007 r. o wstrzymaniu przedmiotowych robót, budowlanych wynikała z zakończenia robót już [...] 2007 r. Przesłanki wydania decyzji w trybie art. 51 ust. 1 pkt 1 zostały wskazane w art. 50 ust. 1 Prawa budowlanego. Wybudowana instalacja, poprzez pozbawienie ogrzewania mieszkania nr [...], nie zapewnia warunków użytkowych zgodnych z jej przeznaczeniem oraz narusza uzasadnione interesy osób trzecich, tj. właścicieli lokalu nr [...].

Skargę kasacyjną od powyższego rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wniosła M. K., zarzucając:

1. Naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez:

1) naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a/ i art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego, poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, przez przyjęcie że skarżąca naruszyła wymogi określone w tych przepisach, podczas gdy:

a) skarżąca potwierdziła w sprawie dowodem z orzeczenia technicznego instalacji sanitarnych, że wykonane roboty przy ul. [...] zostały przeprowadzone zgodnie z warunkami technicznym i odpowiadają wymogom przewidzianym w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2007 r. i nadają się do użytkowania,

b) przeprowadziła roboty zgodnie z poszanowaniem interesu osób trzecich, skoro stan techniczny dotychczasowego kotła gazowego zagrażał bezpieczeństwu również tychże osób;

2) naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a/ Prawa budowlanego poprzez przyjęcie jako samodzielnej podstawy rozstrzygnięcia wymienionego przepisu bez wskazania konkretnej normy szczegółowej, którą naruszyła strona skarżąca;

3) naruszenie prawa materialnego poprzez pominięcie w sprawie treści art. 61 w zw. z art. 5 ust. 2 Prawa budowlanego oraz § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U. Nr 74, poz. 836 ze zm.), które zobowiązują właściciela obiektu budowlanego do utrzymania go w należytym stanie technicznym i estetycznym, w tym niedopuszczenia do nadmiernego pogorszenia jego sprawności technicznej, przez co naprawę uszkodzonej i niesprawnej instalacji grzewczej należało zaliczyć do konserwacji, czyli robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku wskazanych w § 3 ww. rozporządzenia;

4) naruszenie prawa materialnego tj. art. 30 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 29 ust. 2 pkt 1 i 11 Prawa budowlanego poprzez przyjęcie, że roboty wykonane przez skarżącą jako nie będące ani remontem istniejącego obiektu budowlanego ani urządzeń budowlanych, jak również niestanowiące przebudowy sieci gazowej i cieplnej, wymagały zgłoszenia organowi nadzoru budowlanego;

5) błędne i niewłaściwe zastosowanie art. 50 ust. 1 pkt 1 i 4 w zw. z art. 51 ust. 1 pkt 1 i ust. 7 Prawa budowlanego poprzez przyjęcie, że organ administracji prawidłowo zastosował w niniejszej sprawie jako podstawę kwestionowanego nakazu ww. przepisy, podczas gdy organ administracji w zaskarżonej decyzji nie wymienił jako podstawy prawnej przepisu art. 51 ust. 1 pkt 1 i ust. 7 Prawa budowlanego, a dodatkowo roboty wykonane przez skarżącą nie podlegały zgłoszeniu;

6) naruszenie art. 29 ust. 2 pkt 1 i art. 30 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego poprzez przyjęcie, iż wykonane przez stronę skarżącą prace stanowią remont i wymagają zgłoszenia podczas gdy czynności te stanowią prace konserwacyjne w rozumieniu § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r., czyli robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku wskazanych w § 3 rozporządzenia.

2. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono także naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

7) naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ p.p.s.a. poprzez:

a) nieuchylenie zaskarżonej decyzji, która z przyczyn podanych ad 1-6 powyżej, obarczona była naruszeniem prawa materialnego mającego wpływ na wynik sprawy,

b) która w treści swej nakazuje przywrócenie stanu poprzedniego, a zatem stanu, który realnie powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia (art. 50 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego);

8) naruszenie art. 151 p.p.s.a poprzez:

a) nieuwzględnienie skargi na decyzję która oparta była na wadliwej podstawie prawnej, a właściwie jej braku. Sąd I instancji przy tym w sposób dowolny, zdaniem skarżącej "uzupełnił" w treści uzasadnienia wyroku podstawę prawną zaskarżonej decyzji o przepis art. 51 ust. 1 pkt 1 i ust. 7 Prawa budowlanego, do czego nie był uprawniony i winien był uchylić zaskarżoną decyzję jako wydaną bez podstawy prawnej, w ramach kontroli jej legalności,

b) utrzymanie w mocy nakazu organu administracji przywrócenia instalacji do stanu poprzedniego podczas, gdy przywrócenie instalacji do stanu poprzedniego oznaczać będzie przywrócenie jej do stanu sprzed remontu tejże instalacji, a zatem do stanu stwarzającego bezpośrednie zagrożenie zdrowia mieszkańców posesji przy ul. [...] w S.;

9) naruszenie art. 106 § 3 i § 5 ustawy o p.p.s.a., poprzez pominięcie w sprawie dowodu z protokołu z przeglądu kotła gazowego z [...] 2006 r. oraz opinii co do prac wykonanych na nieruchomości w S. przy ul. [...] z [...] 2007 r. sporządzonej przez specjalistę W. J., która wykazywała, że w sprawie nie naruszono interesu osób trzecich lecz skarżąca działała de facto w interesie osób trzecich, skoro stara instalacja grzewcza, w tym zwłaszcza stanowiący zagrożenie dla użytkowników kocioł grzewczy, został przez skarżącą wymieniony na kocioł bezpieczny dla użytkowników i spełniający wymagania techniczne;

10) błąd w ustaleniach stanu faktycznego przyjętych za organem administracji poprzez niewyjaśnienie istotnych wątpliwości w zakresie stanu faktycznego sprawy, poprzez przyjęcie, że:

a) roboty wykonane przez skarżącą doprowadziły do pozbawiania ogrzewania mieszkania nr [...] i naruszyły uzasadnione interesy osób trzecich w sytuacji gdy roboty zostały wykonane z uwagi na to, że stan techniczny dotychczasowej instalacji oraz kotła gazowego stwarzały bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia mieszkańców, a przez to roboty które wykonała skarżąca jako uchylające stan zagrożenia były w interesie nie tylko skarżącej ale osób trzecich zajmujących budynek, skoro ów stan zagrożenia uchyliły,

b) doszło do robót budowlanych, przebudowy instalacji centralnego ogrzewania, podczas gdy w istocie skarżąca wykonała konserwację istniejącej instalacji grzewczej i gazowej, które to z uwagi na zły stan techniczny stanowiący bezpośrednie zagrożenie życia i zdrowia mieszkańców posesji nie mogły być dalej eksploatowane;

11) naruszenie przepisu art. 141 par 4 p.p.s.a. poprzez wydanie wyroku oddalającego w sytuacji gdy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uznał roszczenie za zasadne w pierwszym zdaniu uzasadnienia orzeczenia dotyczącym rozważań WSA co stoi w sprzeczności z sentencją wyroku;

12) naruszenie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez niezawieszenie sprawy, w sytuacji gdy jej rozstrzygnięcie zależało od innego toczącego się postępowania sądowego na które zwracała uwagę skarżąca tj. sprawy o zniesienie współwłasności posesji przy ul. [...] w S. zawisłej przed Sądem Rejonowym w Szczecinie Wydział III sygn. akt III Ns 2883/07 która to została wytoczona na wniosek sąsiadów skarżącej Państwa S. i z natury swej przewiduje rozdzielenie instalacji, w tym grzewczej i gazowej.

Zaskarżając wyrok w całości skarżąca wniosła o:

1) o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, względnie o

2) uchylenie zaskarżonego orzeczenia rozpoznanie merytoryczne skargi – poprzez stwierdzenie, że M. K. nie ma obowiązku przywrócenia do stanu poprzedniego określonych zaskarżoną decyzją Z. Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w S. z [...] 2007 r.,

3) o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego.

Odpowiedź na skargę kasacyjną złożyła Z. S., wnosząc o oddalenie skargi kasacyjnej oraz o zasądzenie od skarżącej na rzecz uczestników kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego strony z urzędu według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 1 w związku z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych w granicach ich zaskarżenia, a z urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania.

W niniejszej sprawie nie dostrzeżono okoliczności mogących wskazywać na nieważność postępowania sądowoadministracyjnego.

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw bowiem zaskarżany wyrok odpowiada prawu w świetle art. 184 p.p.s.a., mimo że niektóre fragmenty jego uzasadnienia są błędne. Oczywiście jest błędne stwierdzenie Sądu na wstępie uzasadnienia, że "skarga zasługuje na uwzględnienie", jednak jak wynika z sentencji wyroku i dalszej części jego uzasadnienia, jest to oczywista omyłka, która nie może zaważyć na ocenie całego orzeczenia, gdyż to jedno zdanie nie dyskwalifikuje orzeczenia w świetle art. 141 § 4 p.p.s.a. Nie został też naruszony przepis art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., gdyż toczące się postępowanie przed sądem administracyjnym, nie było uzależnione od wyniku innego toczącego się postępowania, o których mowa w ww. przepisie. Przedmiotem kontroli przed sądem administracyjnym były decyzje wydane przez organy nadzoru budowlanego w związku z samowolnym demontażem przez M. K. instalacji centralnego ogrzewania w budynku mieszkalnym przy ul. [...] w S., co należy do kompetencji tych organów. Sprawa zniesienia współwłasności nieruchomości, wszczęta przed sądem cywilnym, może mieć skutki prawne w przyszłości, nie jednak w stosunku do faktów z zakresu prawa budowlanego mających miejsce w przeszłości, kiedy ww. nieruchomość była współwłasnością.

Ustalenia stanu faktycznego dokonane przez organy nadzoru budowlanego i przyjęte przez Sąd I instancji, są prawidłowe i zgodne z aktami sprawy. Całkowicie nieuprawnione są poglądy przeciwne przedstawione w pkt 9 skargi kasacyjnej, bowiem niezależnie od stanu technicznego instalacji grzewczej (kotła gazowego) przed podjęciem robót budowlanych przez M. K. i opinii oraz orzeczenia technicznego wykonanych robót budowlanych, skarżąca swym działaniem naruszyła szereg przepisów Prawa budowlanego i to jest przedmiotem tego postępowania.

Zły stan techniczny instalacji grzewczej w budynku przy ul. [...] w S., stwarzający bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia mieszkańców, jak podkreśla się w skardze kasacyjnej, nie upoważniał M. K. do samowolnego podjęcia robót budowlanych w tym zakresie, gdyż naruszało to przepisy art. 29 ust. 1 pkt 20 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 1 lit. a/ oraz art. 29 ust. 2 pkt 1 i 11 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego.

Instalacja grzewcza zagrażająca zdrowiu i życiu mieszkańców, wymagała podjęcia odpowiednich działań w trybie art. 66 Prawa budowlanego, do wszczęcia którego to postępowania jako współwłaścicielka nieruchomości, była upoważniona a nawet zobowiązana M. K., co wynika z przepisu art. 61 Prawa budowlanego.

Przewrotne zatem jest twierdzenie, że roboty budowlane wykonane na zlecenie M. K. w istocie usunęły stan zagrożenia życia i zdrowia mieszkańców posesji i nie naruszyły interesu osób trzecich, gdyż co innego wynika z akt sprawy. Nie ulega wątpliwości, że nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, że usunięto stan zagrożenia, to uczyniono to niezgodnie z Prawem budowlanym, naruszając uzasadniony interes właścicielki lokalu nr 2 bez jej zgody, co jest wymagane też przy współwłasności (art. 199 k.c.). Analizując zakres robót budowlanych wykonanych przez skarżącą, nie można podzielić poglądu jej pełnomocnika, że "w istocie skarżąca wykonała konserwację istniejącej instalacji grzewczej i gazowej", gdyż zakres przeprowadzonych robót odpowiada definicji zamieszczonej w art. 3 pkt 7 Prawa budowlanego.

Powyższe poglądy, z którymi nie zgodził się Sąd wydając zaskarżony wyrok, nie dają podstaw do twierdzenia, iż został naruszony art. 106 § 3 i 5 p.p.s.a. Podobnie całkowicie bezpodstawne są zarzuty zamieszczone w pkt 4, 5 i 6 skargi kasacyjnej opierające się na tym, że wykonane roboty budowlane były jedynie pracami konserwacyjnymi, a nie remontem, czy też przebudową sieci gazowej i grzewczej, wymagającymi zgłoszenia (wyrok NSA z 5 kwietnia 2006 r. sygn. akt II OSK 704/05, niepubl.). Niezrozumiały jest zarzut zamieszczony w pkt 5 skargi kasacyjnej, bowiem nie wynika z niego, ani z dalszej części uzasadnienia, na czym miałoby polegać błędne i niewłaściwe zastosowanie wskazanych tam przepisów Prawa budowlanego. Natomiast przepisy art. 51 ust. 1 pkt 1 i ust. 7 Prawa budowlanego, wbrew zawartemu tam twierdzeniu, zostały wymienione w zaskarżonej decyzji, jak i w decyzji [...] 2007 r.

Sam fakt wykonania przez skarżącą robót budowlanych wymagających zgłoszenia, wbrew temu co sądzi na ten temat autor skargi kasacyjnej, stanowi już naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a/ Prawa budowlanego, nawet jeśli później skarżąca przedstawiła orzeczenie techniczne, że wykonane roboty są zgodne z warunkami technicznymi i przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury.

Przedstawienie powyższego orzeczenia w sprawie warunków technicznych wykonanych robót budowlanych, nie zmienia faktu, że zostały one wykonane z naruszeniem wcześniej wymienionych przepisów art. 29 i 30 Prawa budowlanego, gdyż wymagały zgłoszenia, co podkreślały organy w swych decyzjach, chociaż nie wskazywały przepisów art. 29 i 30 ustawy. Pominąć też nie można w sprawie, że w efekcie wykonanych robót, współwłaścicielka nieruchomości Z. S. została pozbawiona ogrzewania lokalu mieszkalnego nr 2, co stanowi też naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego. Poza tym M. K. jako współwłaścicielka nieruchomości, bez zgody Z. S., nie miała prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 Prawa budowlanego (wyrok NSA z 22 marca 2002 r. sygn. akt II SA/Po 1874-1875/00, niepubl.).

Powyższe rozważania wskazują na bezzasadność zarzutów zamieszczonych w pkt 1 i 2 skargi kasacyjnej. Przepis art. 61 Prawa budowlanego nakładający na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego określone obowiązki, nie miał zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż nie było to przedmiotem niniejszego postępowania, a poza tym nie zwalnia on z obowiązku dokonania zgłoszenia lub uzyskania pozwolenia na budowę, jeżeli wymóg taki wynika z przepisów prawa.

Reasumując, należy w świetle powyższych rozważań stwierdzić, iż nie było powodów do uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ p.p.s.a.

Całkowicie nie odpowiadające prawdzie jest stwierdzenie Sądu I instancji, że powołano w zaskarżanej decyzji jedynie przepis art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego (str. 7 uzasadnienia wyroku), co następnie twórczo rozwija pełnomocnik skarżącej w pkt 8 skargi kasacyjnej. Wystarczy sięgnąć do zaskarżanej decyzji oraz decyzji organu I instancji aby stwierdzić, że w obu tych decyzjach powołano obok innych przepisów również przepisy art. 51 ust. 1 pkt 1 i ust. 7 Prawa budowlanego i Sąd nie musiał uzupełniać podstawy prawnej ani wyręczać w tym zakresie organu, jak to określano w skardze kasacyjnej.

Nakaz doprowadzenia samowolnie wykonanych robót budowlanych do stanu poprzedniego, należy rozumieć dokładnie tak, jak to określono w osnowie decyzji z [...] 2007 r., nie może to być jednak stan, "który realnie powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia" albo stan stwarzający "bezpośrednie zagrożenie życia i zdrowia mieszkańców posesji przy ul. [...] w S.", tak jak to rozumie pełnomocnik skarżącej (str. 30-4 skargi kasacyjnej).

Doprowadzenie obiektu budowlanego (wykonanych robót budowlanych) do stanu poprzedniego w rozumieniu art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, nie może prowadzić do stanu, w którym organ miałby podstawy do wydania nakazów na podstawie art. 66 Prawa budowlanego.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.