Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung, Sędziowie WSA Joanna Kube, WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Joanna Głowala, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2010 r. sprawy ze skargi G. R. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku w sprawie przetwarzania danych osobowych - oddala skargę -

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 12 pkt 2, art. 22 i art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] maja 2009 r. nr [...], odmawiającą uwzględnienia wniosku (skargi) G. R. na udostępnienie jej danych osobowych przez pracowników Starostwa Powiatowego w P., Urzędu Miejskiego w P. oraz Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w P.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Generalny Inspektor podniósł, iż do Biura Generalnego Inspektora wpłynęła skarga G. R. na udostępnienie jej danych osobowych przez pracowników Starostwa Powiatowego w P., Urzędu Miejskiego w P. oraz Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w P. Wnioskodawczyni wskazała, iż pracownicy Starostwa Powiatowego w P. oraz Urzędu Miejskiego w P. udostępnili osobom nieupoważnionym jej dane osobowe zawarte w pismach złożonych w tych urzędach, natomiast pracownicy MOSiR-u udostępnili jej dane osobowe, dotyczące pobytu w tym Ośrodku. Skarżąca podniosła, że: "Przede wszystkim Pani J. K., pracująca w Wydziale Rolnictwa i Leśnictwa Starostwa Powiatowego w P. otrzymywała informacje dotyczące mojego wniosku związanego z A. P.". Skarżąca wskazała, że: "Również pracownicy Urzędu Miasta w P. upubliczniali moją sprawę. W szczególności członkowie Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych upubliczniali moją sprawę". W toku postępowania prowadzonego przez Generalnego Inspektora w niniejszej sprawie skarżąca, powołując się na notatkę urzędową funkcjonariusza Komendy Powiatowej Policji w P., podała, że z dokumentów Prokuratury Rejonowej w P. wynikało, że J. K. dowiedziała się, iż skarżąca złożyła w Urzędzie Miejskim w P. wniosek o leczenie odwykowe A. P. i wniosek ten był rozpatrzony odmownie, jak również, że skarżąca była w Starostwie Powiatowym w P., gdzie oczekiwała na udzielenie jej przez ten urząd pomocy w związku z faktem znęcania się nad nią przez A. P. i nadużywaniem przez niego alkoholu. W kolejnych pismach do Generalnego Inspektora skarżąca podniosła zarzut, że jej dane osobowe "upubliczniono na forum urzędów i miasta P.", zaś wezwana do sprecyzowania zarzutu wskazała, że A. P., J. S. oraz H. D. zostały udostępnione jej dane osobowe zawarte w jej pismach do Burmistrza, a ponadto A. P., J. S., H. P., F. J., H. D. oraz Z. Z. - jej dane osobowe zawarte w jej pismach do Starosty. Następnie Skarżąca podniosła zarzut udostępnienia jej danych osobowych, zawartych w jej pismach kierowanych do Burmistrza oraz do Starosty, przez pracownika Starostwa Powiatowego w P. Z. B. osobom trzecim.

W toku wszczętego postępowania Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych ustalił, że:

1. Skarżąca była konkubiną A. P., który w dniu [...] grudnia 2006 r. zawarł związek małżeński z J.K.

2. Pismem z dnia 14 czerwca 2006 r. skarżąca zwróciła się do Burmistrza Miasta i Gminy P. o pomoc w związku ze znęcaniem się nad nią przez A. P., który, jej zdaniem, jest uzależniony od alkoholu. W wyjaśnieniach udzielonych organowi Burmistrz wskazał, że dane osobowe skarżącej były przetwarzane przez Miejsko-Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w P. (dalej Komisję), w związku ze złożeniem przez skarżącą wniosku o skierowanie A. P. na leczenie odwykowe. W toku prowadzonego przez Komisję postępowania skarżąca została wezwana do złożeniu wyjaśnień w charakterze świadka. Wobec treści opinii działającej na rzecz Komisji biegłego psychologa Komisja umorzyła postępowanie, gdyż "informacje zawarte we wniosku nie potwierdziły się". O powyższym skarżącą poinformowano pismem z dnia 17 września 2007 r.

3. Dane osobowe skarżącej, wskazane w pkt 2 zostały udostępnione Komendzie Powiatowej Policji w P. na podstawie art. 14 ust. 2, 4 i 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.) w postępowaniu karnym prowadzonym przeciwko A. P. na skutek zawiadomienia o przestępstwie złożonego przez skarżącą oraz biegłemu psychologowi S. K., działającemu na rzecz Komisji, na podstawie art. 41 ust. 3, art. 25 i art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm.).

4. Ponadto dane osobowe skarżącej, zawarte w jej wniosku o skierowanie A. P. na leczenie odwykowe i załącznikach do tego wniosku, zostały udostępnione J. P. (z domu K.) w formie kserokopii na początku 2007 r. przez pracownika Komisji po złożeniu przez J. P. wniosku o wydanie odpisów akt sprawy prowadzonej w tym przedmiocie przez Komisję pod nr [...]. J. P. wraz z tym wnioskiem złożyła upoważnienie do wglądu do akt ww. sprawy oraz do odbioru wskazanych odpisów, udzielone jej przez A. P., a także odpis skrócony aktu małżeństwa zawartego pomiędzy nią i A. P.

5. W wyjaśnieniach udzielonych przez Burmistrza wskazano, że A. P., J. S. i H. D. nie uczestniczyli w żadnym postępowaniu prowadzonym przez Komisję, nie są znani Urzędowi Miejskiemu w P. i nie udostępniono im danych osobowych skarżącej. Podano, że dane osobowe skarżącej nigdy nie były udostępniane Z. B., pracownikowi Starostwa Powiatowego w P. Wskazano, że dane osobowe skarżącej zawarte w opinii biegłego S. K. z dnia 16 sierpnia 2008 r. zostały udostępnione jej oraz A. P. przez przewodniczącego Komisji przy pismach z dnia 22 i 23 września 2008 r. na podstawie art. 9 i 10 § 1 k.p.a.

6. Komenda Powiatowa Policji w P. prowadziła postępowania sprawdzające nadzorowane przez Prokuraturę Rejonową w P. pod nr [...] i [...], w toku których dokonano rozpytania J. K. i ustalono, że po okazaniu przez nią odpisu aktu małżeństwa zawartego z A. P. zostały jej udostępnione przez członka Komisji akta postępowania prowadzonego przez Komisję, na skutek wniosku skarżącej o skierowanie A.P. na leczenie odwykowe. Postanowieniem KRP z dnia [...] stycznia 2007 r. odmówiono wszczęcia dochodzenia w sprawie [...] przeciwko A. P. Zażalenie skarżącej na to postanowienie nie zostało uwzględnione przez Sąd Rejonowy Wydział II Karny w P. i stało się prawomocne. Postanowieniem KRP z dnia [...] kwietnia 2008 r., wobec niestwierdzenia przestępstwa, odmówiono wszczęcia dochodzenia w sprawie Ds. [...], dotyczącej przekroczenia uprawnień przez członków Komisji w toku postępowania o skierowanie na leczenie odwykowe A. P. oraz dotyczącej znęcania się nad skarżącą przez pracowników Urzędu Miasta w P. w trakcie ww. postępowania. Wobec wniesienia przez skarżącą zażalenia na to postanowienie akta sprawy zostały przekazane do ww. Sądu.

7. Pismem z dnia 14 czerwca 2006 r. skarżąca zwróciła się do Starosty P. o pomoc w związku ze znęcaniem się nad nią przez A. P., który jej zdaniem jest uzależniony od alkoholu. W odpowiedzi z dnia 7 sierpnia 2008 r. Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w P. poinformował skarżącą, że Starosta P. nie jest organem właściwym do rozpatrzenia jej skargi. Wskazano, że przypadek osoby uzależnionej od alkoholu można zgłosić do rozpatrzenia Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, a tym zajmuje się Ośrodek Interwencji Kryzysowej w P. Pismem wicestarosty z dnia 6 września 2007 r. skarżąca została poinformowana, że akta jej sprawy są właściwie zabezpieczone przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie (dalej PCPR) i na ten temat nie udzielono żadnych informacji innym osobom. W piśmie Wicestarosty do skarżącej z dnia 24 września 2007 r. wskazano, że w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego stwierdzono, iż żaden z pracowników Starostwa, mających dostęp do jej danych osobowych, nie naruszył obowiązku zachowania tajemnicy służbowej przy rozpatrywaniu jej sprawy, natomiast J. K. nie miała i nie ma dostępu do akt sprawy skarżącej, zaś informacje o danych osobowych skarżącej otrzymała od swojego męża, A. P.

8. W wyjaśnieniach udzielonych organowi przez Starostę P. wskazano, że dane osobowe skarżącej były przetwarzane w związku z jej pismem do Starosty, o którym mowa w pkt 7. Dostęp do tych danych posiadali: Starosta P., dyrektor PCPR oraz pracownik PCPR, który przygotował odpowiedź. Podkreślono, że dane te są należycie zabezpieczone i nie zostały udostępnione J. K. Podano, że skarżąca, oczekując na spotkanie ze Starostą P. (do którego nie doszło), informowała osoby pracujące w Starostwie Powiatowym w P. o swojej sytuacji życiowej. Wskazano, że dane osobowe skarżącej nie były udostępniane A. P., H. P., F. J., J. S., H. D. oraz Z. Z., osoby te nie występowały do Starosty o udostępnienie ww. danych. Wyjaśniono, że dane osobowe skarżącej były udostępniane Z. B. kierownikowi Wydziału Organizacyjnego i Spraw Obywatelskich Starostwa Powiatowego w P., prowadzącego Rejestr Skarg i Wniosków, w związku z wyjaśnianiem jej skarg do Starosty. Wyjaśniono, że Z. B. nie udostępniał tych danych innym osobom.

9. W wyjaśnieniach złożonych przez Dyrektora MOSiR wskazano, że dane osobowe skarżącej dotyczące jej pobytu w tym ośrodku w dniach 19-20 lipca 2007 r. nie zostały udostępnione przez pracowników ww. ośrodka, pełniących w tym czasie dyżury w recepcji ośrodka.

Nie znajdując podstaw do zastosowania rozstrzygnięć nakazowych w niniejszej sprawie Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją administracyjną z dnia 19 maja 2009 r., wydaną na podstawie art. 104 § 1 k.p.a. oraz art. 12 pkt 2, art. 22 i art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych, odmówił uwzględnienia wniosku skarżącej.

G. R. wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją, podnosząc, iż celem jej pisma z dnia 14 czerwca 2006 r. nie było leczenie odwykowe A. P. Wskazała, iż Burmistrz bez jej zgody i wiedzy przekazał w sposób nieuprawniony pismo i osobiste dokumenty wystawione przez lekarzy do MGKRPA (Komisji). Skarżąca zaznaczyła, iż w wyjaśnieniach złożonych Generalnemu Inspektorowi w niniejszej sprawie Burmistrz wskazał, że J. K. była stroną postępowania przed Komisją. Wiedziała ona o każdym pobycie skarżącej w Starostwie P. i nie jest prawdą, że dane i inne informacje z prac Komisji otrzymywała od swojego męża A. P.

Po powtórnym rozpatrzeniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych uznał (decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r.), iż rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji z dnia [...] maja 2009 r. jest prawidłowe i wbrew zarzutom skarżącej nie ma podstaw do jego zmiany.

Odnosząc się do zarzutów skarżącej, dotyczących działań podjętych przez Burmistrza w związku z jej pismem skierowanym do tego organu z dnia 14 czerwca 2006 r. oraz dotyczących postępowania przeprowadzonego przez Komisję, a także udostępnienia Komisji jej danych osobowych, organ podniósł, że pismo to zostało potraktowane przez organ gminny jako wniosek o skierowanie A. P. na leczenie odwykowe i w związku z tym dane osobowe skarżącej były przetwarzane przez Miejsko-Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w P. w toku prowadzonego przez ten organ postępowania. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych, przetwarzanie danych osobowych jest dopuszczalne wtedy, gdy jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Zatem, jeżeli istnieją przepisy prawa, które w sposób szczególny regulują kwestię przetwarzania danych osobowych, to stanowią one samodzielną przesłankę przetwarzania danych. Organ wskazał, iż przesłankę legitymującą w niniejszej sprawie stanowią przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W świetle art. 4 ust. 1 i 3 tej ustawy, prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin, które powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego. Na badanie przez biegłego, w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego, kieruje gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych właściwa według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy, na jej wniosek lub z własnej inicjatywy (art. 24 i 25 tej ustawy). Jak wynika z art. 26 ust. 2 i 3 wskazanej ustawy, postępowanie w przedmiocie zastosowania obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego sąd wszczyna na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Do wniosku dołącza się zebraną dokumentację wraz z opinią biegłego, jeżeli badanie przez biegłego zostało przeprowadzone. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 lipca 2006 r., sygn. akt K. 43/2005, organ podkreślił, iż ustawowa legitymacja do wszczęcia postępowania sądowego o poddanie osoby uzależnionej obowiązkowi leczenia została przyznana tylko podmiotom publicznym: prokuratorowi i gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. Natomiast nie uzyskały legitymacji procesowej do występowania z wnioskiem o zastosowanie obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu podmioty prywatne zainteresowane przymusowym leczeniem uzależnionego od alkoholu. Mogą one zwracać się w tej sprawie do wskazanych podmiotów publicznych, które mając na uwadze określone ustawowo cele są w stanie obiektywnie ocenić istniejącą sytuację i dopiero wtedy zdecydować o konieczności albo braku konieczności uruchomienia postępowania sądowego. Ponadto organ powołał się na przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 ze zm.). W myśl art. 7 tej ustawy, pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu przemocy w rodzinie (pkt 7), alkoholizmu (pkt 13). Zadania pomocy społecznej wykonują jednostki organizacyjne: w gminach - ośrodki pomocy społecznej (art. 110 ust. 1 tej ustawy), a w powiatach - powiatowe ośrodki pomocy społecznej (art. 112 ust. 1).

Generalny Inspektor ustalił na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, że A. P. był stroną postępowania prowadzonego przez Komisję w rozumieniu art. 28 k.p.a. Strona może zatem działać w postępowaniu także przez pełnomocnika (z wyjątkami wskazanymi w tym przepisie), którym może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych (art. 32 i 33 k.p.a.). Wprawdzie Burmistrz w wyjaśnieniach złożonych organowi błędnie wskazał, że J. K. była stroną postępowania przed Komisją, to jednak istotna jest treść dokumentów załączonych przez Burmistrza do złożonych wyjaśnień. Mianowicie z kopii upoważnienia udzielonego przez A. P. żonie J. P. (z domu K. - odpis aktu małżeństwa dołączono do akt) wynikało, iż wymieniona została upoważniona do wglądu do akt postępowania prowadzonego przez Komisję oraz odbioru odpisów dokumentów z akt tej sprawy. Na tej podstawie zostały udostępnione J. P. dane osobowe skarżącej zawarte w jej wniosku o skierowanie A. P. na leczenie odwykowe, albowiem zgodnie z art. 73 § 1 k.p.a., w każdym stadium postępowania organ administracji publicznej obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów. Ponadto w myśl art. 9 k.p.a., organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego.

Generalny Inspektor wskazał, iż istotnie wątpliwości może budzić prawidłowość działań podjętych przez Burmistrza w związku z pismem skarżącej z dnia 14 czerwca 2006 r., który uznał ją za osobę inicjującą postępowanie przed Komisją i potraktował jako stronę tego postępowania. W związku z kwestionowaniem przez skarżącą postępowania Komisji, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych zaznaczył, iż nie jest uprawniony do oceny prawidłowości zakwalifikowania przez Burmistrza przedmiotowego pisma, do badania merytorycznej zasadności postępowania, jak też do oceny, czy w toku postępowania administracyjnego prowadzonego przez inny organ właściwie określił on strony takiego postępowania. Jeśli zatem organ administracji przyznał osobie powyższy status, to jedyną drogą umożliwiającą zbadanie powyższej kwestii jest zaskarżenie działań podjętych przez ten organ w toku postępowania instancyjnego.

Organ Ochrony Danych Osobowych stwierdził także, że nie znajdują potwierdzenia zarzuty skarżącej, dotyczące udostępnienia przez pracowników Starostwa Powiatowego w P. oraz Urzędu Miejskiego w P. osobom nieupoważnionym jej danych osobowych zawartych w pismach złożonych w tych urzędach, ani zarzuty, że pracownicy MOSiR-u udostępnili jej dane osobowe dotyczące pobytu skarżącej w tym Ośrodku. Wyjaśnienia udzielone w sprawie przez Burmistrza Miasta i Gminy P., Starostę P. oraz Dyrektora MOSiR-u w P. świadczą bowiem, że sytuacje takie nie miały miejsca.

Odnośnie zarzutu skarżącej, że J. K. wiedziała o każdym jej pobycie w Starostwie P. i że nieprawdziwe są twierdzenia o otrzymywaniu informacji od męża, Generalny Inspektor stwierdził, iż zarzut ten nie został przez skarżącą uwiarygodniony. Generalny Inspektor nie stwierdził podstaw do zakwestionowania prawdziwości wyjaśnień udzielonych w tym zakresie przez Starostę P., nie dysponował bowiem argumentami w postaci dowodów pozwalających na odrzucenie treści tych wyjaśnień.

Skarżąca nie zakwestionowała stanowiska wyrażonego w zaskarżonej decyzji przez Generalnego Inspektora w pozostałym zakresie, tj. w przedmiocie niezasadności jej zarzutu dotyczącego udostępnienia jej danych osobowych osobom nieupoważnionym przez pracowników MOSiR-u, jak również w kwestii braku podstaw do zastosowania przepisów karnych ustawy o ochronie danych osobowych wobec "wszystkich winnych osób z urzędów p. i z Ośrodka Sportu i Rekreacji w P.".

Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie pozwoliła Generalnemu Inspektorowi stwierdzić, iż w zaistniałym stanie faktycznym i prawnym wniosek skarżącej nie mógł zostać uwzględniony.

Decyzja Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] sierpnia 2009 r. stała się przedmiotem skargi wniesionej przez G. R. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Nie zgadzając się z rozstrzygnięciami organu Ochrony Danych Osobowych skarżąca stwierdziła, iż w Urzędzie Miasta P. i Starostwie Powiatowym w P. doszło do złamania ustawy o ochronie danych osobowych na skutek udostępniana danych skarżącej przez pracowników tych urzędów. Skarżąca podkreśliła, iż Burmistrz P. uznał żonę A. P. (z domu K.) za stronę postępowania przed Miejską Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, a nie pełnomocnika wymienionego. Na poparcie swego stanowiska skarżąca załączyła do skargi kserokopie dokumentów z postępowań sądowych i prokuratorskich. Zdaniem skarżącej, J. K. w czasie postępowania prowadzonego przez Komisję uzyskała informacje o jej pracach pomimo, iż w tym czasie nie była jeszcze żoną A. P. Upoważnienie do działania w imieniu męża J. P. uzyskała dopiero po zawarciu związku małżeńskiego w dniu [...] grudnia 2006 r.

W odpowiedzi na skargę Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W świetle art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do § 2 ust. 1 powołanej ustawy, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji, Sąd nie stwierdził, aby organ podejmujący w badanej sprawie rozstrzygnięcie, dopuścił się naruszenia prawa materialnego czy przepisów postępowania administracyjnego w stopniu, w jakim mogłoby to mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu, skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 101. poz. 926 ze zm.), w przypadku naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych Generalny Inspektor z urzędu lub na wniosek osoby zainteresowanej, w drodze decyzji administracyjnej, nakazuje przywrócenie stanu zgodnego z prawem, a w szczególności: 1) usunięcie uchybień, 2) uzupełnienie, uaktualnienie, sprostowanie, udostępnienie lub nieudostępnienie danych osobowych, 3) zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane osobowe, 4) wstrzymanie przekazywania danych osobowych do państwa trzeciego, 5) zabezpieczenie danych lub przekazanie ich innym podmiotom, 6) usunięcie danych osobowych.

Z treści art. 1 ust. 2 ustawy wynika, iż przysługujące każdemu prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych nie ma charakteru absolutnego, bowiem przetwarzanie danych może mieć miejsce ze względu na dobro publiczne, dobro osoby, której dane dotyczą lub dobro osób trzecich w zakresie i trybie określonym ustawą.

Przesłanki dopuszczalności przetwarzania (w tym udostępniania) danych osobowych zostały określone w art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. Przetwarzanie danych osobowych jest więc dopuszczalne wtedy, gdy: 1) osoba, której dane dotyczą, wyrazi na to zgodę; 2) jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa; 3) jest to konieczne dla realizacji umowy, gdy osoba, której dane dotyczą, jest jej stroną lub gdy jest to niezbędne do podjęcia działań przed zawarciem umowy na żądanie osoby, której dane dotyczą; 4) jest niezbędne do wykonania określonych prawem zadań realizowanych dla dobra publicznego; 5) jest niezbędne dla wypełnienia prawnie usprawiedliwionych celów realizowanych przez administratorów danych albo odbiorców danych, a przetwarzanie nie narusza praw i wolności osoby, której dane dotyczą. Powyższe przesłanki mają charakter autonomiczny i niezależny. Wystarczy zatem wystąpienie jednej z nich, by przetwarzanie danych mogło być uznane za usprawiedliwione. Oznacza to także, że zgoda osoby, której dane dotyczą, nie jest wyłączną przesłanką przetwarzania danych osobowych.

Jak wynika z akt niniejszej sprawy, w skardze skierowanej do Generalnego Inspektora Danych Osobowych skarżąca zarzuciła pracownikom Starostwa Powiatowego w P. oraz Urzędu Miejskiego w P., iż udostępnili nieupoważnionym osobom jej dane osobowe występujące w postępowaniach zainicjowanych jej wnioskiem z dnia 16 czerwca 2006 r. skierowanym do Starosty Powiatu w P. oraz Burmistrza Miasta P. o pomoc w rozwiązaniu problemu znęcania się nad nią przez nadużywającego alkoholu konkubenta A. P. Ponadto skarżąca zarzuciła pracownikom Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w P., iż udostępnili oni jej dane osobowe osobom postronnym na temat pobytu wymienionej w tym ośrodku. Przy czym stwierdzić należy, że ten ostatni zarzut nie znalazł jakiegokolwiek potwierdzenia w materiale dowodowym, albowiem wyjaśnienia pracowników MOSiR w P. jednoznacznie zaprzeczają twierdzeniom skarżącej.

Oceniając legalność przetwarzania danych osobowych skarżącej przez Starostę P. oraz Burmistrza Miasta P. w świetle przesłanek z art. 23 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych, wskazać należy, że wyczerpuje ono podstawę z punktu 2 tego przepisu, według którego przetwarzanie danych jest dopuszczalne, gdy jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa.

Przetwarzanie danych osobowych skarżącej przez Starostę P. sprowadzało się w istocie do sporządzenia przez Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w P. pisma informacyjnego z dnia 7 sierpnia 2006 r., skierowanego do wnioskodawczyni o braku właściwości do rozpoznania jej skargi oraz wskazania instytucji publicznych, do których zainteresowana może zwrócić się o pomoc oraz pism w-ce Starosty J. M., informujących wnioskodawczynię o prawidłowym zabezpieczeniu akt jej sprawy znajdujących się w Wydziale Organizacyjnym i Spraw Obywatelskich i nieudostępnianiu tych dokumentów osobom postronnym, w szczególności osobom wskazywanym przez zainteresowaną. Oczywistym jest, iż takie działanie o charakterze informacyjnym należy do kompetencji organu i następuje w granicach prawa.

Natomiast przetwarzanie danych skarżącej przez Urząd Miasta i Gminy P. następowało w postępowaniu prowadzonym z wniosku skarżącej przez Miejsko-Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w P., działającą na podstawie art. 41 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm.). Zgodnie z art. 24 powołanej ustawy, osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny, kieruje się na badanie przez biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. Na badanie, o którym mowa w art. 24, kieruje gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych właściwa według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy, na jej wniosek lub z własnej inicjatywy – art. 25 tej ustawy. W świetle powołanej regulacji, ww. Komisja jest uprawniona do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie skierowania osoby nadużywającej alkoholu na badanie przez biegłego. W ramach tego postępowania dane osobowe skarżącej były przetwarzane na skutek złożenia przez nią wniosku z dnia 14 czerwca 2009 r. oraz dwukrotnego zgłoszenia w punkcie konsultacyjnym dla osób z problemem alkoholowym i ich rodzin w P. w dniach 2 i 9 sierpnia 2006 r. Dane osobowe skarżącej zostały zawarte w notatce z rozmowy przeprowadzonej ze świadkiem (skarżącą) z dnia 20 lipca 2006r. oraz opinii biegłego S. K. Przedmiotowa opinia została doręczona A. P. oraz skarżącej w załączeniu do pisma z dnia 23 sierpnia 2006 r., informującego o braku przesłanek do skierowania A. P. na leczenie odwykowe.

Organ Ochrony Danych Osobowych zasadnie stwierdził, iż poza jego kontrolą pozostaje ocena celowości i prawidłowości postępowania prowadzonego przez ww. Komisję, gdyż takich uprawnień ustawowych ten organ nie posiada. Generalny Inspektor także zasadnie stwierdził, iż A. P. jako "uczestnik" postępowania przed Komisją, posiadał status strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., albowiem to postępowanie niewątpliwie dotyczyło jego interesu prawnego. Strona może działać w postępowaniu samodzielnie, bądź przy udziale pełnomocnika (osoby fizycznej posiadającej zdolność do czynności prawnych - art. 32 i 33 k.p.a.). Uprawnienie strony do wglądu w akta postępowania administracyjnego wynika wprost z art. 73 § 1 k.p.a. Jak wynika z oświadczenia podinspektora ds. zdrowia, profilaktyki uzależnień i opieki społecznej E. Z. z dnia 3 października 2008 r., żona A. P., domagając się na początku 2007 r. udostępnienia akt postępowania Komisji, zainicjowanego przez skarżącą, dołączyła do wniosku o wydanie odpisów akt sprawy upoważnienie od A. P. i odpis aktu małżeństwa. Zatem udostępnienie danych skarżącej zawartych we wniosku z dnia 14 czerwca 2006 r. wraz z załącznikami stanowiło realizację prawa strony do przeglądania akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, organ prawidłowo rozpatrzył wniosek skarżącej, albowiem zasadnie przyjął, że ww. przepisy k.p.a. dawały pełnomocnikowi strony postępowania – J. P. możliwość zapoznania się z aktami postępowania Komisji. Zatem legitymacji do takiego działania należy upatrywać w treści art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych.

Odnosząc się do zarzutów skargi należy stwierdzić, że postępowanie wyjaśniające Generalnego Inspektora nie wykazało, aby dane osobowe skarżącej były udostępniane J. P. w trakcie prowadzenia postępowania przez Komisję. Nie ma podstaw, aby kwestionować wyjaśnienia Burmistrza Miasta i Gminy P. w tym zakresie, m.in. zawartych w piśmie z dnia 4 września 2008 r. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż prawidłowość prowadzonego postępowania Komisji pod względem naruszenia przepisów karnych była przedmiotem oceny Prokuratury Rejonowej w P., która nadzorowała czynności sprawdzające organu Policji (w sprawie [...]) zakończone wydaniem postanowienia z dnia [...] kwietnia 2008 r. o odmowie wszczęcia dochodzenia w kierunku popełnienia przez członków Komisji przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. (przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków).

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie można Generalnemu Inspektorowi Danych Osobowych przypisać naruszenia prawa materialnego oraz procesowego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na końcowy wynik rozstrzygnięcia. Zatem skarga G. R. nie mogła także osiągnąć zamierzonego skutku.

Z powyższych względów, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzeczono jak w wyroku.