drukuj    zapisz    Powrót do listy

6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym, Ruch drogowy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, *Oddalono skargę, III SA/Wr 274/15 - Wyrok WSA we Wrocławiu z 2015-07-10, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wr 274/15 - Wyrok WSA we Wrocławiu

Data orzeczenia
2015-07-10 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-05-13
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Sędziowie
Anna Moskała /przewodniczący sprawozdawca/
Maciej Guziński
Magdalena Jankowska-Szostak
Symbol z opisem
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Hasła tematyczne
Ruch drogowy
Sygn. powiązane
II GSK 2988/15 - Wyrok NSA z 2017-01-24
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
*Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 1137 art. 81 ust. 15, art. 83 ust. 6, art. 84 ust. 3
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak Sędzia WSA Maciej Guziński Protokolant Aneta Szmyt po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 lipca 2015 r. sprawy ze skargi T.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...]marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. (dalej "SKO" albo "Kolegium") po rozpatrzeniu odwołania T.J. (zwanego w dalszej części uzasadnienia "skarżącym") od decyzji działającego z upoważnienia Starosty J. — Naczelnika Wydziału Komunikacji i Drogownictwa Nr [...] z dnia [...] stycznia 2014 r.

w przedmiocie cofnięcia skarżącemu uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym

i prawnym ustalonym przez organy:

Pismem z dnia [...] sierpnia 2014 r. Prezydent Miasta L. poinformował Starostę J. o nieprawidłowym wykonaniu przez skarżącego w dniu [...] lipca 2014 r. badania technicznego pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] i nieprawidłowym wydaniu zaświadczenia z przeprowadzonego okresowego badania technicznego tego pojazdu, w którym nie odnotowano, że pojazd posiada zamontowaną instalację gazową, co z kolei potwierdza zapis w dowodzie rejestracyjnym pojazdu z dnia [...] czerwca 2009 r. Wskazane postępowanie diagnosty stało w sprzeczności z przepisem § 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 1a rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie zakresu

i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. z 2012 r., poz. 996), zgodnie z którym okresowe badanie pojazdu obejmuje nie tylko sprawdzenie dodatkowego wyposażenia pojazdu ale także sprawdzenie cech identyfikacyjnych oraz ustalenie

i porównanie zgodności faktycznych danych pojazdu z danymi zapisanymi

w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie.

W związku ze stwierdzonymi uchybieniami organ I instancji nie dał wiary wyjaśnieniom skarżącego o braku możliwości wydania prawidłowego zaświadczenia z uwagi na awarię komputera, ponieważ zostało ono przez niego wypełnione

i podpisane.

Ponadto, Starosta J. został również poinformowany przez Prezydenta Miasta L., że w dniu [...] października 2014 r. została przeprowadzona roczna kontrola Podstawowej Stacji Kontroli Pojazdów prowadzonej przez Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej "A" " sp. z o.o. w L. przy ul. J., podczas której badanie okresowe pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] przeprowadzał skarżący. W jego toku nie wykonał on jednak czynności do jakich był zobowiązany na podstawie załącznika Nr 1 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badan technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach, a polegających na sprawdzeniu zadymienia pojazdu, sprawdzeniu zawieszenia kół osi tylnej, sprawdzeniu ustawienia świateł pojazdu, sprawdzeniu spadku ciśnienia w układzie hamulcowym, sprawdzenia skuteczności działania hamulca ręcznego na urządzeniu rolkowym. W wyniku tego badania wystawił ponadto zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym Nr [...], które nie wskazywało wyniku badania jako pozytywny lub negatywny, a wpisane usterki nie zostały oznaczone kodami.

W związku z powyższym, decyzją Nr [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., wydaną na podstawie art. 84 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (jednolity tekst: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. – powoływanej w dalszych rozważaniach – skrótowo – jako "p.r.d."), działający

z upoważnienia Starosty J. - Naczelnik Wydziału Komunikacji

i Drogownictwa cofnął skarżącemu, posiadane przez niego uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów Nr [...], wydane przez Starostę J. W uzasadnieniu decyzji, organ I instancji wskazał, że jest ona konsekwencją przeprowadzenia badań technicznych niezgodnie z określonym zakresem i sposobem ich wykonywania oraz wydania zaświadczenia niezgodnie ze stanem faktycznym i przepisami.

W złożonym odwołaniu z dnia [...] stycznia 2015 r., kwestionując zasadność cofnięcia posiadanych uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów, skarżący podniósł, że organ I instancji nie wziął pod uwagę okoliczności, które usprawiedliwiały jego postępowanie. Mianowicie, w chwili wypisywania zaświadczenia dotyczącego okresowego badania technicznego pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] nastąpiła, zgłoszona informatykowi, awaria komputera, co spowodowało przerwanie jego wypisywania, a właściciel pojazdu został poproszony o odbiór zaświadczenia następnego dnia, co nastąpiło i na jego podstawie został wystawiony nowy dowód rejestracyjny pojazdu. W odniesieniu natomiast do badania technicznego autobusu marki [...] odwołujący się wyjaśnił, że wobec stwierdzonych w toku badania tego pojazdu usterek w postaci luzów na drążkach kierowniczych i na sworzniu zwrotnicy przy lewym kole, przekroczenia dopuszczalnych norm przez hamulce tylne oraz duży wyciek oleju z silnika i turbiny, przewal badanie techniczne określając jego wynik jako negatywny i nie dokonywał dalszych badań. Ponadto, jak stwierdził, podczas badania autobusu została uszkodzona płyta szarpaka, co spowodowało przerwanie badania przez pracownika nadzoru technicznego i zamknięcie stacji na jego polecenie do czasu jego naprawy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. rozpatrując odwołanie nie podzieliło zasadności przytoczonych argumentów i uznało, że odwołanie

nie zasługuje na uwzględnienie, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu swojej decyzji Kolegium po przedstawieniu dotychczasowego przebiegu postępowania – przywołało w pierwszej kolejności przepis art. 84 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy p.r.d., zgodnie z którym starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6 (w brzmieniu nadanym mu przez art. 22 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.2004.173.1808), która weszła w życie z dniem 21 sierpnia 2004 r.), stwierdzono przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania, a także w przypadku wydania przez diagnostę zaświadczenia albo dokonania wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami.

Następnie SKO przytoczyło brzmienie § 2 ust. 1 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. z 2012 r., poz. 996 ze zm. – dalej "rozporządzenie" lub "rozporządzenie wykonawcze"). Organ odwoławczy wyjaśnił, że dokonując badania okresowego pojazdu diagnosta zobowiązany jest dokonać sprawdzenia i oceny prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu i nie może przerwać badania po stwierdzeniu tylko niektórych usterek, pomijając przeprowadzenie oceny innych zespołów i układów pojazdu wskazanych w rozporządzeniu. Następnie podkreślono, że drugi ze wskazanych przepisów (ust. 4 w § 2) podzielił wszystkie usterki stwierdzone ewentualnie w pojeździe podczas badania technicznego na trzy grupy (drobne; istotne oraz takie, które stwarzają zagrożenie), konstatując, że ujawnienie w pojeździe (w czasie badania) usterek istotnych bądź stwarzających zagrożenie nakłada na diagnostę obowiązek określenia wyniku badania technicznego jako negatywny, zgodnie z § 6 ust. 2 i ust. 3 wspomnianego rozporządzenia.

W każdym jednak przypadku, stosownie do § 4 ust. 4 rozporządzenia, uprawniony diagnosta po zakończeniu badania technicznego pojazdu dokonuje wpisu o wyniku tego badania do rejestru badań technicznych pojazdów, zwanego dalej "rejestrem", a także dokonuje wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu oraz wystawia zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu.

Skarżący, w czasie badania przeprowadzonego w dniu [...] października 2014 r., o którym była mowa, nie wykonał pomiaru zadymienia pojazdu, nie sprawdził zawieszenia osi tylnej na urządzeniu do wymuszani szarpnięć kołami, nie sprawdził ustawienia świateł pojazdu, nie dokonał sprawdzenia spadku ciśnienia w układzie hamulcowym oraz sprawdzenia skuteczności działania hamulca ręcznego na urządzeniu rolkowym, a więc nie dokonał sprawdzenia zespołów i układów pojazdu wskazanych w § 2 ust. 1 rozporządzenia ograniczając się, co wynika

z zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, do wykazania usterek w postaci luzu na drążku poprzecznym, słabszego działania lewego tylnego hamulca oraz wycieku oleju z silnika. Zdaniem SKO, o ile można przyjąć, że

w wyniku przeprowadzonego badania skarżący pomimo, że nie dokonał odpowiedniej adnotacji we właściwej rubryce zaświadczenia, określił wynik badania okresowego jako negatywny wobec stwierdzonych usterek, to w wydanym zaświadczeniu wbrew powołanym wyżej przepisom nie zakwalifikował tych usterek do odpowiedniej ich kategorii. W konsekwencji nie wpisał w wystawionym z okresowego badania technicznego pojazdu zaświadczeniu, czy usterki te są drobne

i ich stwierdzenie skutkuje pozytywnym wynikiem badania, czy są to usterki istotne, których stwierdzenie skutkuje negatywnym wynikiem badania, obowiązkiem ich usunięcia i ponownym przeprowadzeniem badania technicznego zespołów i układów, w których stwierdzono usterki w zakresie ich usunięcia, czy też były to usterki stwarzające zagrożenie, których stwierdzenie skutkuje negatywnym wynikiem badania i zatrzymaniem dowodu rejestracyjnego.

W odniesieniu zaś do badania okresowego pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym[...], przeprowadzonego w dniu [...] lipca 2014 r., w ocenie organu odwoławczego nie budzi wątpliwości, że w wyniku tego badania skarżący nie wpisał w wydanym zaświadczeniu, wbrew obowiązkowi wynikającemu z § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, iż dokonał sprawdzenia dodatkowego wyposażenia pojazdu, w zakresie zamontowanej nim instalacji gazowej, pomimo że informacja o takim wyposażeniu została zawarta w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Organ nie dał wiary wyjaśnieniom skarżącego, iż brak wpisu w wydanym zaświadczeniu

o przeprowadzonym okresowym badaniu technicznym w tym zakresie spowodowany był awarią komputera, a właściciel pojazdu został poproszony o odbiór zaświadczenia następnego dnia, skoro jak twierdzi organ I instancji, to dopiero po jego interwencję diagnosta dokonał powtórnego badania technicznego i wydał zaświadczenie potwierdzające zamontowanie w pojeździe instalacji gazowej, co było skutkiem analizy przedstawionego przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego, o którego zmianę ubiegał się. Gdyby w istocie wydanie prawidłowego zaświadczenia utrudnione było awarią komputera, to diagnosta nie powinien wydać zaświadczenia z dnia [...] lipca 2014 r. Tymczasem zaświadczenie takie stwierdzające spełnianie przez pojazd w nim wskazany wymagań technicznych, z podpisem diagnosty oraz bez wskazania na dodatkowe wyposażenie pojazdu zostało wydane i stanowiło podstawę do ubiegania się o wydanie przez właściciela pojazdu nowego dowodu rejestracyjnego.

W konsekwencji Kolegium uznało, że wyczerpane zostały dwie ze wskazanych w art. 84 ust. 3 ustawy p.r.d. podstaw do cofnięcia skarżącemu uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów.

W kolejnym fragmencie uzasadnienia SKO przywołało trzy judykaty sądowoadministracyjne, w których przyjęto jednoznaczne stanowisko, zgodnie

z którym, decyzje podejmowane na podstawie ostatnio wskazanego przepisu mają charakter związany, w związku z czym organ administracji publicznej nie ma możliwości miarkowania dolegliwości w przypadku zaistnienia okoliczności objętych hipotezą tego przepisu.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, powołując się na przepis § 9 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa

i Gospodarki Morskiej w sprawie badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosownych przy tych badaniach skarżący wskazał, iż dopuszcza on możliwość prostowania oczywistej omyłki w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym poprzez jej sprostowanie w rejestrze i wystawienie nowego zaświadczenia, jak również sprostowania oczywistej omyłki w zakresie wpisu dokonanego w dowodzie rejestracyjnym, poprzez skreślenie omyłkowego wpisu i podanie właściwej informacji w nowej rubryce wraz z datą, pieczęcią i podpisem diagnosty. Zarzucił też, że organ I instancji nie miał podstaw do cofnięcia mu uprawnień diagnosty, ponieważ w obu przypadkach dotyczących przeprowadzonych badań technicznych pojazdów ich wynik nie miał wpływu na bezpieczeństwo uczestników ruchu drogowego. Zwrócił również uwagę na fakt, iż Starosta J. błędnie poinformował Prezydenta Miasta L., o cofnięciu mu uprawnień diagnosty w piśmie z dnia [...] stycznia 2014 r., ponieważ w Stacji Kontroli Pojazdów "A" sp. z o.o. w L. został zatrudniony dopiero od dnia [...] maja 2014 r.

W odpowiedzi, strona przeciwna wniosła o oddalenie skargi, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Według art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy).

Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje również orzekanie – jak w niniejszym wypadku – w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – jednolity tekst: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej – w skrócie – "p.p.s.a."), w tym również na decyzje samorządowych kolegiów odwoławczych.

Kryterium legalności przewidziane w art. 1 § 2 ustawy ustrojowej umożliwia sądowi administracyjnemu wyeliminowanie z obrotu prawnego skontrolowanej decyzji, ale tylko w razie stwierdzenia co najmniej jednego z naruszeń prawa wymienionych w art. 145 § 1 p.p.s.a. Jeśli jednak do wskazanych tam naruszeń nie doszło, sąd administracyjny zobligowany jest do oddalenia skargi, wedle dyspozycji art. 151 p.p.s.a.

Badając legalność zaskarżonej decyzji Sąd nie stwierdził naruszenia przez organy administracji przepisów prawa materialnego, bądź procesowego w stopniu uzasadniającym jej uchylenie.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) Zgodnie z powołanym przepisem starosta cofa diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6, stwierdzono: 1) przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania; 2) wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami.

Przytoczony przepis ma charakter bezwzględnie obowiązujący i stwierdzenie określonych uchybień skutkuje zastosowaniem przewidzianej w tym przepisie sankcji. Sankcja w postaci cofnięcia uprawnień diagnosty w oparciu o wskazany przepis może być zastosowana tylko wtedy, gdy zostanie stwierdzone przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania lub wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami. Przepis ten ma charakter sankcyjny, a zatem musi być stosowany ściśle, co oznacza, że tylko przy spełnieniu przesłanki ustawowej może nastąpić cofnięcie uprawnień diagnosty.

Diagnosta ponosi odpowiedzialność administracyjną, a zatem spełnienie przynajmniej jednej przesłanki ustawowej określonej w art. 84 ust. 3 ustawy – Prawo o ruchu drogowym musi być wykazane w toku postępowania administracyjnego.

Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że wydanie zaskarżonej decyzji w przedmiocie cofnięcia skarżącemu uprawnień do wykonywania badań technicznych poprzedziło postępowanie administracyjne, które zostało wszczęte w związku z otrzymanym pismem z dnia [...] sierpnia 2014 r. z Urzędu Miasta L. informującego o wystawieniu przez skarżącego zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym, w którym nie zostało wpisane wykonanie badania zainstalowanej w pojeździe instalacji gazowej LPG. W trakcie postępowania organ I instancji został dodatkowo poinformowany przez Prezydenta Miasta L. o nieprawidłowym wykonaniu przez skarżącego w dniu

[...] października 2014 r. okresowego przeglądu technicznego autobusu marki [...].

W tym zakresie wyjaśnić należy, iż wymogi stawiane diagnoście związane

z zakresem i sposobem wykonania badania technicznego pojazdu określone zostały w wydanym, na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 81 ust. 15 Prawa o ruchu drogowym, rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. z 2012 r., poz. 996 ze zm.) - zwanym dalej rozporządzeniem. Zgodnie z jego § 2 ust. 1, zakres okresowego badania technicznego pojazdu obejmuje:

1) identyfikację pojazdu, w tym:

a) sprawdzenie cech identyfikacyjnych oraz ustalenie i porównanie zgodności faktycznych danych pojazdu z danymi zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie,

b) sprawdzenie prawidłowości oznaczeń i stanu tablic rejestracyjnych pojazdu;

2) sprawdzenie dodatkowego wyposażenia pojazdu;

3) sprawdzenie i ocenę prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu, w szczególności pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska, w tym sprawdzenie i ocenę:

a) stanu technicznego ogumienia,

b) prawidłowości działania, ustawienia i własności świetlnych świateł zewnętrznych, w tym prawidłowość działania urządzeń sygnalizacyjnych,

c) stanu technicznego, skuteczności i równomierności działania hamulców,

d) prawidłowości działania układu kierowniczego, stanu technicznego jego połączeń oraz wielkości ruchu jałowego koła kierownicy, w tym prawidłowość ustawienia i zamocowania kół jezdnych,

e) stanu technicznego zawieszenia,

f) instalacji elektrycznej,

g) stanu technicznego nadwozia, podwozia i ich osprzętu oraz przedmiotów wyposażenia,

h) stanu technicznego układu wydechowego - w uzasadnionych przypadkach pomiar poziomu hałasu zewnętrznego podczas postoju oraz ocenę stanu technicznego sygnału dźwiękowego,

i) emisji zanieczyszczeń gazowych lub zadymienia spalin;

4) sprawdzenie warunków dodatkowych dla pojazdów, określonych w rozporządzeniu o warunkach technicznych.

Z cytowanych przepisów wynika, że dokonując badania okresowego pojazdu diagnosta zobowiązany jest dokonać sprawdzenia i oceny prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu i nie może przerwać badania po stwierdzeniu tylko niektórych usterek, pomijając przeprowadzenie oceny innych zespołów i układów pojazdu wskazanych w rozporządzeniu. Przeprowadzenie badania okresowego ma bowiem na celu ustalenie czy poszczególne zespoły

i układy pojazdu są we właściwym stanie technicznym, a jeżeli nie to należy w trakcie badania technicznego ocenić ich rodzaj poprzez zakwalifikowanie do jednej z grup wskazanych w § 2 ust. 4 rozporządzenia, czyli do: usterek drobnych niemających istotnego wpływu na bezpieczeństwo ruchu drogowego i ochrony środowiska; do usterek istotnych mogące naruszać bezpieczeństwo ruchu drogowego i ochrony środowiska oraz do usterek stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego i ochrony środowiska w stopniu uniemożliwiającym używanie pojazdu w ruchu drogowym, niezależnie od okoliczności. Rodzaj stwierdzonych usterek przekłada się bowiem na dalsze postępowanie diagnosty, które normuje przepis § 6 ust. 1 pkt 1 - 3 rozporządzenia.

I tak, w przypadku gdy w pojeździe nie stwierdzono żadnych usterek lub stwierdzono usterki drobne, uprawniony diagnosta określa wynik badania technicznego pojazdu jako pozytywny i: 1) zgodnie z art. 82 ust. 2 ustawy zamieszcza odpowiedni wpis w dowodzie rejestracyjnym pojazdu; 2) wystawia zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu oraz w przypadkach, o których mowa w art. 81 ust. 3 ustawy, wystawia dokument identyfikacyjny pojazdu; 3) informuje posiadacza pojazdu o rodzaju stwierdzonych usterek drobnych i konieczności ich usunięcia, zamieszczając stosowne adnotacje w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu.

W przypadku gdy w pojeździe stwierdzono usterki istotne, uprawniony diagnosta zamieszcza wpis o nich w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu i określa wynik badania technicznego jako negatywny. Uprawniony diagnosta informuje posiadacza pojazdu o konieczności przeprowadzenia badania technicznego pojazdu, o którym mowa w ust. 6.

W przypadku gdy w pojeździe stwierdzono usterki stwarzające zagrożenie, uprawniony diagnosta zamieszcza wpis o nich w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu i określa wynik badania technicznego jako negatywny. Uprawniony diagnosta zatrzymuje dowód rejestracyjny i w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu dokonuje wpisu "zatrzymano dowód rejestracyjny nr...".

W każdym jednak przypadku, stosownie do § 4 ust. 4 rozporządzenia, uprawniony diagnosta po zakończeniu badania technicznego pojazdu dokonuje wpisu o wyniku tego badania do rejestru badań technicznych pojazdów, zwanego dalej "rejestrem", a także dokonuje wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu oraz wystawia zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu.

Z akt administracyjnych wynika bezsprzecznie, że skarżący będąc uprawnionym diagnostą stacji kontroli pojazdów, prowadzonej przez Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej "A" sp. z o.o. w L., przeprowadził w dniu [...] października 2014 r. badanie techniczne pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym[...], które odbywało się w trakcie kontroli prowadzanej na tej stacji przez upoważnionych pracowników Prezydenta Miasta L. oraz inspektora Transportowego Dozoru Technicznego. Z części VII protokołu z kontroli, dotyczącej prawidłowości wykonania i udokumentowania badań technicznych wynika, że w trakcie badania technicznego przedmiotowego pojazdu przeprowadzający je diagnosta nie wykonał pomiaru zadymienia pojazdu, nie sprawdził zawieszenia osi tylnej na urządzeniu do wymuszani szarpnięć kołami, nie sprawdził ustawienia świateł pojazdu, nie dokonał sprawdzenia spadku ciśnienia w układzie hamulcowym oraz sprawdzenia skuteczności działania hamulca ręcznego na urządzeniu rolkowym, a więc nie dokonał sprawdzenia zespołów i układów pojazdu wskazanych w § 2 ust. 1 rozporządzenia ograniczając się, co wynika z zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, do wykazania usterek w postaci luzu na drążku poprzecznym, słabszego działania lewego tylnego hamulca oraz wycieku oleju z silnika. Należy zgodzić się z organem, że o ile można przyjąć, że w wyniku przeprowadzonego badania skarżący pomimo, że nie dokonał odpowiedniej adnotacji we właściwej rubryce zaświadczenia, określił wynik badania okresowego jako negatywny wobec stwierdzonych usterek, to w wydanym zaświadczeniu wbrew powołanym wyżej przepisom nie zakwalifikował tych usterek do odpowiedniej ich kategorii. W konsekwencji nie wpisał w wystawionym z okresowego badania technicznego pojazdu zaświadczeniu, czy usterki te są drobne i ich stwierdzenie skutkuje pozytywnym wynikiem badania, czy są to usterki istotne, których stwierdzenie skutkuje negatywnym wynikiem badania, obowiązkiem ich usunięcia i ponownym przeprowadzeniem badania technicznego zespołów i układów, w których stwierdzono usterki w zakresie ich usunięcia, czy też były to usterki stwarzające zagrożenie, których stwierdzenie skutkuje negatywnym wynikiem badania i zatrzymaniem dowodu rejestracyjnego.

W odniesieniu natomiast do badania okresowego pojazdu marki [...]o numerze rejestracyjnym[...], przeprowadzonego w dniu [...] lipca 2014 r., w ocenie Sądu, nie budzi wątpliwości, że w wyniku tego badania skarżący nie wpisał w wydanym zaświadczeniu, wbrew obowiązkowi wynikającemu z § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, iż dokonał sprawdzenia dodatkowego wyposażenia pojazdu, w zakresie zamontowanej nim instalacji gazowej, pomimo że informacja o takim wyposażeniu została zawarta w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Zdaniem Sądu, zasadnie organ nie dał wiary wyjaśnieniom skarżącego, iż brak wymaganego przepisami wpisu w wydanym zaświadczeniu spowodowany był awarią komputera, a właściciel pojazdu został poproszony o odbiór zaświadczenia następnego dnia, skoro dopiero po interwencji organu I instancji diagnosta dokonał powtórnego badania technicznego i wydał zaświadczenie potwierdzające zamontowanie w pojeździe instalacji gazowej, co było skutkiem analizy przedstawionego przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego, o którego zmianę ubiegał się. Gdyby w istocie wydanie prawidłowego zaświadczenia utrudnione było awarią komputera, to diagnosta nie powinien wydać przedmiotowego zaświadczenia. Tymczasem zaświadczenie takie stwierdzające spełnianie przez pojazd w nim wskazany wymagań technicznych, z podpisem diagnosty oraz bez wskazania na dodatkowe wyposażenie pojazdu zostało wydane i stanowiło podstawę do ubiegania się o wydanie przez właściciela pojazdu nowego dowodu rejestracyjnego.

W ocenie Sądu, okoliczności rozpoznawanej sprawy jednoznacznie wskazują, że nie ma podstaw do podważenia stanu faktycznego, dokonanej przez organy oceny dowodów oraz interpretacji przepisów prawa regulujących zasady przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz ich dokumentowania. Trafnie zatem organy obu instancji przyjęły, że zostały spełnione przesłanki z pkt 1 i 2 ustępu 3 artykułu 84 ustawy do cofnięcia uprawnień diagnostycznych skarżącego.

Ponadto ooceniając zakres udowodnionych naruszeń jakich dopuścił się skarżący przy wydawaniu zaświadczeń na okoliczność przeprowadzenia badań technicznych pojazdu marki Opel Vectra w dniu 21 lipca 2014 r. oraz pojazdu marki Autosan H - 9 w dniu 2 października 2014 r., a polegających, w pierwszym przypadku na braku odnotowania, iż pojazd posiada zamontowaną instalację gazową LPG oraz w drugim przypadku na braku wskazania czy pojazd spełnia wymogi techniczne a także braku oznaczenia kategorii usterek, nie można uznać za oczywiste omyłki. Co prawda, w rozporządzeniu w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów nie zdefiniowano pojęcia oczywistej omyłki, jednakże na gruncie orzecznictwa administracyjnego, do art. 113 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego przyjmuje się, że istotną jej cechą jest jej oczywistość wyrażająca się, błędem pisarskim, niewłaściwym użyciem słowa, opuszczeniem wyrazu, podaniem błędnej daty bądź jej niewłaściwy zapis, co może być stwierdzone w porównaniu z innymi dokumentami.

Sąd podziela stanowisko organu, że nie można za oczywistą omyłkę przyjąć faktu, iż w wydanym zaświadczeniu z dnia 21 lipca 2014 r. nie wskazano w ogóle na wyposażenie pojazdu w dodatkową instalację, natomiast w zaświadczeniu z dnia [...] października 2014 r. nie określono stanu technicznego pojazdu i nie zakwalifikowano stwierdzonych usterek pojazdu do odpowiedniej kategorii. Należy też zwrócić uwagę, że kwestionując decyzję organu I instancji w odwołaniu skarżący w przypadku zaświadczenia dotyczącego badania pojazdu marki [...] wskazał na całkiem inną okoliczność wydania zaświadczenia bez odnotowania wpisu o zamontowaniu

w tym pojeździe instalacji gazowej, a mianowicie na awarię komputera.

Reasumując podkreślić zatem należy, że w przypadku skarżącego wyczerpana została nie tylko przesłanka cofnięcia uprawnień diagnosty określona w art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym polegająca na wydaniu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym - niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami, ale również przesłanka wskazana w art. 84 ust. 3 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym tj. przeprowadzenie przez diagnostę nadania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania przerwanie badania po stwierdzeniu tylko niektórych usterek w pojeździe marki [...] i nie wykonanie badań w zakresie pomiaru zadymienia pojazdu, zawieszenia osi tylnej na urządzeniu do wymuszania szarpnięć kołami, sprawdzenia ustawienia świateł pojazdu, sprawdzenia spadku ciśnienia w układzie hamulcowym oraz sprawdzenia skuteczności działania hamulca ręcznego na urządzeniu rolkowym), a więc nie dokonania sprawdzenia zespołów i układów pojazdu, stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych.

Sąd wskazuje, że decyzja wydawana w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty ma charakter związany, nie jest oparta na uznaniu administracyjnym,

o czym świadczy użyty przez ustawodawcę zwrot "cofa". Zatem w przypadku stwierdzenia w toku kontroli nieprawidłowości przy przeprowadzaniu badania okresowego organ zobowiązany jest do wydania decyzji cofającej te uprawnienia. Nie ma przy tym znaczenia charakter tych nieprawidłowości, organ nie ma obowiązku badania czy są istotne czy też nie. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym nie dopuszczają żadnego wyjątku, który wyłączałby wydanie decyzji w sprawie cofnięcia uprawnień diagnoście, w szczególności decyzja ta nie jest uzależniona od motywów, którymi kierował się diagnosta naruszając art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy. Jednocześnie zauważyć należy, że przepis art. 84 ust. 3 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym nie daje organowi prawa do miarkowania konsekwencji, co oznacza, że uchybienia o dużym ciężarze gatunkowym są traktowane na równi z uchybieniami o mniejszych skutkach (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 marca 2013 r. sygn. II GSK 2427/11 publ. Lex nr 1340151, z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. II GSK 60/12 publ. Lex nr 1337191).

Zaznaczyć należy końcowo, iż celem przepisu art. 84 ust. 3 ustawy – Prawo o ruchu drogowym jest odsunięcie od czynności diagnostycznych nierzetelnych diagnostów. Diagnosta decyduje bowiem o dopuszczeniu pojazdu do ruchu drogowego. W sytuacji gdy dopuszcza on do ruchu pojazd o niesprawdzonym stanie technicznym powoduje tym zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu pojazdów na drogach. Diagnosta pełni funkcję publiczną. W związku z czym wymagana jest od niego szczególna staranność w wykonywaniu swoich czynności oraz przestrzeganie obowiązujących w tym zakresie przepisów. Skoro zatem od pracy diagnosty zależy bezpieczeństwo w ruchu drogowym to w sytuacji gdy dopuszcza się on uchybień, o których mowa w art. 84 ust. 3 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, to tym samym stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu drogowego. Konsekwencje tych uchybień są zatem znaczne a więc i sankcja za te uchybienia winna być do tego proporcjonalna. W przekonaniu Sądu, nie można uznać, że zachwiana została proporcja pomiędzy konsekwencjami uchybień diagnosty, o których mowa w art. 84 ust. 3 pkt. 1 i 2 ustawy a skutkiem takich uchybień jakim jest cofnięcie uprawnienia diagnoście.

W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie nie można zarzucić organom takiego naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby spowodować uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzające. Organy prawidłowo ustaliły stan faktyczny sprawy, a uzasadnienie wydanych decyzji wskazuje na jakich ustaleniach faktycznych oparte zostało rozstrzygnięcie oraz zawiera analizę okoliczności faktycznych mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Zawiera też wyjaśnienie zastosowania normy zawartej w art. 84 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym w ustalonym stanie faktycznym. Jest zatem wystarczające dla oceny legalności decyzji.

Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł o oddaleniu skargi.



Powered by SoftProdukt