Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Henryk Wach po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia J. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 29 grudnia 2020 r. sygn. akt I SPP/Op 63/20 w zakresie odrzucenia sprzeciwu J. D. od zarządzenia o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w sprawie ze skargi J. D. od decyzji Zarządu Województwa Opolskiego z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu części dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu postanowieniem z 29 grudnia 2020 r., sygn. akt I SPP/Op 63/20 odrzucił sprzeciw J. D. od zarządzenia o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania w sprawie ze skargi strony od decyzji Zarządu Województwa Opolskiego z [...] czerwca 2020 r. w przedmiocie zwrotu części dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej.

Odrzucając sprzeciw na podstawie art. 259 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.; dalej zwanej p.p.s.a.) Sąd wskazał, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I z dnia 12 listopada 2020 r. wezwano skarżącego do usunięcia braku formalnego sprzeciwu, poprzez jego podpisanie w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia sprzeciwu (art. 259 § 2 p.p.s.a.).

Jak wskazał Sąd wezwanie do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu, po dwukrotnym awizowaniu, zostało uznane za doręczone skarżącemu w dniu 2 grudnia 2020 r. w trybie zastępczym w sposób przewidziany w art. 73 p.p.s.a.

Zażalenie na postanowienie wniósł skarżący wnosząc o jego uchylenie. Skarżący wskazał, że nie miał możliwości odbioru kierowanej do niego korespondencji w niniejszej sprawie w terminie, albowiem w okresie od 23 listopada do 3 grudnia 2020 r. przebywał na przymusowej kwarantannie domowej w związku z kontaktem z osobą zakażoną wirusem COVID-19. Okoliczności tych pełnomocnik nie mógł wcześniej przewidzieć. Niezwłocznie po kwarantannie tj. 4 grudnia 2020 r. pełnomocnik udał się na pocztę celem odbioru zaległej korespondencji, jednakże pismo zostało zwrócone nadawcy. Jedyną informację jaką uzyskał było to, że przesyłka pochodziła z Opola. Wobec powyższego pełnomocnik nie mógł uzupełnić braków sprzeciwu w terminie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie jest skuteczność doręczenia skarżącemu przesyłki zawierającej wezwanie do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu, stanowiące wykonanie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 września 2020 r.

Sąd w zaskarżonym postanowieniu uznał, że do doręczenia tej przesyłki doszło w wyniku tzw. fikcji doręczenia przewidzianej w art. 73 § 4 p.p.s.a. Skarżący kwestionuje jednak skuteczność tego doręczenia. W zażaleniu przyznał, że przebywał w tym okresie na przymusowej kwarantannie.

Stwierdzić więc przyjdzie na wstępie, że zgodnie z art. 73 § 1 p.p.s.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72, pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188, ze zm.) albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Stanowi on, że zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe.

W aktach sprawy znajduje się zwrócona do Sądu przesyłka zawierająca skierowane do skarżącego wezwania do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu. Wynika z niej, że została awizowana po raz pierwszy 18 listopada 2020 r., a następnie - 26 listopada 2020 r. Z uwagi na fakt, że adresat nie odebrał przesyłki z placówki pocztowej, co nie jest sporne, zarządzono w dniu 4 grudnia 2020 r. jej zwrot do nadawcy.

Należy zauważyć, iż skarżący zgodnie z informacją o pobycie na kwarantannie, dołączoną do zażalenia, przebywał na kwarantannie domowej od 23 listopada 2020 r. do 3 grudnia 2020 r. Przesyłka zawierająca wezwanie do uzupełniania braku formalnego sprzeciwu została nadana do strony 13 listopada 2020 r., natomiast pierwsza próba doręczenia nastąpiła 18 listopada 2020 r. Strona skarżąca miała zatem dwa dni na odbiór korespondencji (19 i 20 listopad), bowiem 21 i 22 listopad 2020 r. przypada na sobotę i niedzielę. Następnie skarżący przebywał na kwarantannie do końca okresu możliwości odbioru korespondencji z poczty polskiej. Te okoliczności, miały istotne znaczenie dla uznania skuteczności doręczenia.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarżący zdołał skutecznie podważyć okoliczność faktyczną stanowiącą podstawę zastosowania w sprawie przepisu art. 259 § 2 p.p.s.a. Tym samym, skoro nie można przyjąć, że przesyłka zawierająca wezwanie została skarżącemu skutecznie doręczona w dniu 2 grudnia 2020 r. z zastosowaniem tzw. fikcji doręczenia, to nie do zaakceptowania jest przyjęcie, że z uwagi na niewykonanie wezwania, sprzeciw podlegał odrzuceniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie powinien zatem rozważyć możliwość ponownego wezwania strony do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu, lub dokonać analizy dołączonego przez stronę do zażalenia sprzeciwu, pod kątem uzupełnienia wcześniejszych braków formalnych.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.