Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędziowie: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.) Sędzia WSA Paweł Mierzejewski Protokolant asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2016 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia rodzicielskiego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia 10 lutego 2016 r. nr [...].

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 marca 2016 r. (nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 10 lutego 2016 r. (nr [...]), którą organ odmówił A. S. przyznania świadczenia rodzicielskiego na V. K.

W sprawie zaistniały następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Decyzją z dnia 10 lutego 2016 r. (nr [...]) Wójt Gminy odmówił A. S. przyznania świadczenia rodzicielskiego na V. K., z powodu zbiegu uprawnień do świadczeń rodzinnych, o którym mowa w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcie wskazano art. 104, art. 108, art. 127 § 1, art. 130 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. 2016 r., poz. 23 ze zm. – dalej powoływanej jako: "k.p.a.") oraz art. 4, art. 17c, art. 20, art. 23, art. 24, art. 25, art. 26 ust. 1 i ust. 2, art. 27 ust. 5, art. 28 ust. 1, art. 30 ust. 1, art. 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz.114 ze zm.) w związku z art. 19 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1217) i § 10 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. z 2015 r., poz. 2284 ze zm.).

Uzasadniając decyzję organ stwierdził, że wnioskiem z dnia 11 stycznia 2016 r. A. S. (dalej zwana: "stroną", "skarżącą") wystąpiła o przyznanie świadczenia rodzicielskiego w związku z urodzeniem dziecka V. K. Z treści złożonego wniosku oraz materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że dziecko V. K. urodzone zostało w dniu 20 listopada 2015 r., a A. S. nie pozostaje w zatrudnieniu, stąd też nie ma uprawnień do zasiłku macierzyńskiego ani świadczenia pokrewnego. Ponadto z oświadczenia złożonego we wniosku wynika, że drugi z rodziców również nie posiada uprawnień do zasiłku macierzyńskiego oraz świadczeń pokrewnych. Strona natomiast od lutego 2014 r. do chwili obecnej pobiera świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad niepełnosprawną córką A. P.

Organ stwierdził, że strona spełnia przesłanki z art. 17c ustawy o świadczeniach rodzinnych warunkujące prawo do przyznania świadczenia rodzicielskiego na córkę V. K., ponieważ nie jest uprawniona do zasiłku macierzyńskiego oraz świadczeń pokrewnych na córkę V. K. tak samo, jak i ojciec dziecka. Nie podejmuje zatrudnienia, które uniemożliwiałoby opiekę nad dzieckiem, a także nie ma ustalonego prawa do innego świadczenia na V. K. (tj. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego, zasiłku dla opiekuna, dodatku z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego oraz świadczenia rodzicielskiego).

Organ podkreślił jednak, że od lutego 2014 r. do chwili obecnej strona jest uprawniona oraz pobiera świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad starszą córką A. P., która legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

W tej sytuacji organ powołał się treść art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który stanowi, że w przypadku zbiegu uprawnień do następujących świadczeń: 1) świadczenia rodzicielskiego lub 2) świadczenia pielęgnacyjnego, lub 3) specjalnego zasiłku opiekuńczego, lub 4) dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, lub 5) zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów - przysługuje jedno z tych świadczeń wybrane przez osobę uprawnioną.

W dniu 2 lutego 2016 r. zwrócono się do strony odnośnie dokonania przez nią wyboru świadczenia, które zamierza pobierać, tj. świadczenie pielęgnacyjne na córkę A. P. czy świadczenie rodzicielskie na córkę V. K., gdyż zgodnie z wyżej cytowanym przepisem zachodzi zbieg uprawnień do świadczeń. W odpowiedzi strona złożyła oświadczenie, że chce otrzymywać zarówno świadczenie rodzicielskie na córkę V. K. oraz świadczenie pielęgnacyjne na starszą córkę.

Organ skonstatował, że zgodnie z wykładnią art. 17 oraz art. 17c ustawy o świadczeniach rodzinnych zarówno świadczenie pielęgnacyjne oraz świadczenie rodzicielskie przysługuje m.in. matce lub ojcu, co oznacza że w obu przypadkach osobą uprawnianą do świadczeń jest strona a nie jej dzieci. W tych okolicznościach organ odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia.

Strona odwołała się od decyzji organu pierwszej instancji podnosząc, że jej zdaniem pobieranie dwóch świadczeń jest niemożliwe, gdy dotyczy tego samego dziecka. Tymczasem w sprawie świadczenie rodzicielskie dotyczy jednego dziecka a świadczenie pielęgnacyjne innego. Nie ma zatem przeszkód by pobierała oba te świadczenia.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 17 marca 2016 r. (nr [...]) – działając na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 1659), art. 127 § 2 w zw. z art. 17 pkt 1 oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 17 c ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że zgodnie z art. 17c ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie rodzicielskie przysługuje m.in. matce albo ojcu dziecka, z uwzględnieniem ust. 2 (ust. 1). Natomiast w myśl art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy, w przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia rodzicielskiego i świadczenia pielęgnacyjnego - przysługuje jedno z tych świadczeń wybrane przez osobę uprawnioną.

Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia 15 maja 2014 r. przyznano stronie świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad niepełnosprawną córką A. P. do dnia 31 marca 2018 r. W tej sytuacji Wójt Gminy słusznie uznał, że strona nie spełnia warunków do uzyskania kolejnego zasiłku w postaci zasiłku rodzicielskiego na małoletnie dziecko, w sytuacji gdy na jej wniosek złożony w dniu 24 marca 2014 r. zostało już jej przyznane świadczenie pielęgnacyjne. Organ zauważył, że obecnie świadczenie pielęgnacyjne stanowi kwotę 1.300 zł miesięcznie i taka kwota będzie jej przysługiwała do dnia 31 marca 2018 r. Organ stwierdził, że skoro strona dokonała już wyboru świadczenia wymienionego w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy nie może żądać innego świadczenia. W przepisie bowiem art. 27 ust. 5 ustawy wymieniono świadczenia, których ze sobą nie można łączyć, m.in. świadczenie pielęgnacyjne (art. 27 ust. 5 pkt 2), które zostało stronie przyznane, jak również świadczenie rodzicielskie (art. 27 ust. 5 pkt 1), o które wystąpiła. Żądanie przyznania kolejnego świadczenia zbiegającego się już z przyznanym świadczeniem, jest niezasadne.

A. S. zaskarżyła opisaną wyżej decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku domagając się zmiany decyzji organów obu instancji oraz wypłaty należnego świadczenia rodzicielskiego wraz z odsetkami.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła obrazę prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, gdyż świadczenie rodzicielskie jest kluczowym wsparciem dla matek oraz nowo narodzonych dzieci.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że jej 10-letnia córka A. P. legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności. Ma zdiagnozowany Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, rozpoznanie zaburzeń zachowania i emocji oraz ma zdiagnozowany Zespół Aspergera. Stan zdrowia psychicznego, jak i społecznego w porównaniu z rokiem ubiegłym uległ pogorszeniu. Ojciec dziecka zmarł w grudniu 2011 r. Córka nie ma przyznanej renty rodzinnej. Skarżąca obecnie wychowuje obie córki z nowym partnerem (ojcem V.), wkładając całe swoje życie, ciężką pracę w wychowanie dziecka z tak ogromnymi zaburzeniami, oddając całe swoje serce, by móc jej pomóc w funkcjonowaniu w społeczeństwie.

Dalej skarżąca zaznaczyła, że inny cel ma świadczenie pielęgnacyjne a inny świadczenie rodzicielskie. Nie można zatem w sposób dyskryminujący dzielić prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, jak i świadczenia rodzicielskiego - wybierając między nimi, zwłaszcza gdy każde z tych świadczeń dotyczy różnych dzieci. Każde z tych świadczeń ma inne znaczenie, świadczenie pielęgnacyjne - w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, natomiast świadczenie rodzicielskie - w związku ze sprawowaniem opieki nad nowonarodzonym dzieckiem. Nie powinno się dokonywać przedmiotowego podziału między matkami.

Skarżąca powołała się także na decyzje innych Kolegiów (w K. i w W.), w których organy przyznały świadczenie rodzicielskie matkom, które miały przyznane już świadczenie pielęgnacyjne, uzasadniając to tym, że art. 27 ust. 5 o świadczeniach rodzinnych należy interpretować w połączeniu z art. 17c ust. 9 tej ustawy, z której wynika, że dotyczy on tego samego dziecka, co oznacza, że w przypadku zbiegu świadczeń, o których mowa w tym przepisie, przysługujących na to samo dziecko, stronie przysługuje świadczenie przez stronę wybrane. W rozpatrywanej sprawie taki zbieg świadczeń nie następuje, a fakt pobierania świadczenia pielęgnacyjnego (na inne dziecko) nie jest przeszkodą w przyznaniu wnioskowanego świadczenia.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Admiracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 1066), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) – dalej: "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na decyzje administracyjne (pkt 1). Na mocy art. 145 § 1 p.p.s.a. uwzględnienie skargi następuje w przypadku: naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 1), a także w przypadku stwierdzenia przyczyn powodujących nieważność kontrolowanego aktu (pkt 2) lub jego wydania z naruszeniem prawa (pkt 3). W przypadku natomiast uznania, że skarga nie ma uzasadnionych podstaw podlega ona oddaleniu, na podstawie art. 151 p.p.s.a. Stosownie natomiast do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, przy czym - zgodnie z art. 135 p.p.s.a. - sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

W tak określonym zakresie kognicji Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem kontroli Sądu w rozpoznawanej sprawie była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 marca 2016 r. utrzymująca w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 10 lutego 2016 r. o odmowie przyznania skarżącej świadczenia rodzicielskiego na dziecko – V. K.

Materialnoprawną podstawę ww. decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tj.: Dz. U. z 2016 r., poz. 1518 ze zm.), zwanej dalej "ustawą".

W myśl art. 2 pkt 5 ustawy świadczeniem rodzinnym jest m.in. świadczenie rodzicielskie. Świadczenie to zostało wprowadzone do systemu świadczeń rodzinnych na mocy ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2015 r., poz. 1217), która w tym zakresie weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Świadczenie rodzicielskie (uregulowane w Rozdziale 3a ustawy o świadczeniach rodzinnych) przyznawane jest na podstawie art. 17c ustawy i przysługuje osobom, które urodziły dziecko, a które nie są uprawnione do zasiłku macierzyńskiego lub uposażenia macierzyńskiego. Uprawnieni do pobierania tego świadczenia są więc bezrobotni, studenci, a także osoby wykonujące prace na podstawie umów cywilnoprawnych.

W przedmiotowej sprawie świadczenie rodzicielskie, gdy mamy do czynienia z matką dziecka, przysługuje na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, z uwzględnieniem ust. 2, który enumeratywnie wymienia przypadki, w których świadczenie rodzicielskie przysługuje ojcu dziecka. Będą to przypadki: 1) skrócenia na wniosek matki dziecka okresu pobierania świadczenia rodzicielskiego, zasiłku macierzyńskiego lub uposażenia za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego lub okres urlopu rodzicielskiego, po wykorzystaniu przez nią tego świadczenia, zasiłku lub uposażenia za okres co najmniej 14 tygodni od dnia urodzenia dziecka; 2) śmierci matki dziecka; 3) porzucenia dziecka przez matkę. W ustępie 3 art. 17c ustawy wskazano okresy przysługiwania świadczenia rodzicielskiego, które w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie, tak jak w przedmiotowej sprawie, wynosi 52 tygodnie (art. 17c ust. 3 pkt 1). W przypadku matki dziecka świadczenie rodzicielskie przysługuje od dnia porodu (ust. 4 pkt 1). Świadczenie rodzicielskie – zgodnie z art. 17c ust. 5 ustawy - przysługuje w wysokości 1000,00 zł miesięcznie, z uwzględnieniem ust. 6.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 17c ust. 8 ustawy osobie uprawnionej do świadczenia rodzicielskiego przysługuje: 1) w tym samym czasie jedno świadczenie rodzicielskie bez względu na liczbę wychowywanych dzieci; 2) jedno świadczenie rodzicielskie w związku z wychowywaniem tego samego dziecka. Oznacza to, że nawet w sytuacji opieki osoby uprawnionej nad więcej niż jednym urodzonym dzieckiem (nawet gdy w trakcie jednego porodu urodzono dwoje i więcej dzieci), przysługuje wyłącznie jedno świadczenie rodzicielskie, do tego w tym samym czasie. Ponadto dostrzega się niepodzielność uprawnienia z uwagi na przypisanie jednego świadczenia do tego samego dziecka.

Ustawa w art. 17c ust. 9 wymienia natomiast przypadki, w których świadczenie rodzicielskie nie przysługuje wskazując, że taka sytuacja ma miejsce m.in., gdy w związku z wychowywaniem tego samego dziecka lub w związku z opieką nad tym samym dzieckiem jest już ustalone prawo do świadczenia rodzicielskiego, dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (art. 17c ust. 9 pkt 4 ustawy). Przepis ten zatem wyłącza prawo do świadczenia rodzicielskiego w przypadku, gdy uprzednio w stosunku do tego samego dziecka zostało już ustalone prawo do innego świadczenia rodzinnego, m.in. w sytuacji ustalenia w związku z opieką nad tym samym dzieckiem świadczenia pielęgnacyjnego.

Taka sytuacja w rozpoznawanej sprawie nie występuje bowiem skarżąca ubiega się o świadczenie rodzicielskie w związku z urodzeniem córki V. K., natomiast świadczenie pielęgnacyjne zostało przyznane na córkę A. P. Nie zaistniała zatem sytuacja wychowywania tego samego dziecka i opieki nad tym samym dzieckiem, tak jak stanowi powyższy przepis.

Świadczenie rodzicielskie jest pomocą przysługującą w zamian świadczenia macierzyńskiego dla osób, które nie mogą skorzystać ze tego typu świadczenia. W żadnym przepisie ustawodawca nie wprowadził ograniczenia uprawnień do świadczenia rodzicielskiego w przypadku zbiegu z uprawnieniami do innych świadczeń przysługujących na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych w przypadku różnych dzieci. Za całkowicie nieprawidłowe należy więc uznać takie właśnie stanowisko organów, które zostało zaprezentowane w kontrolowanych decyzjach, a wywiedzione na podstawie dokonanej wykładni art. 27 ust. 5 ustawy. Przepis ten stanowi, że w przypadku zbiegu uprawnień do następujących świadczeń: 1) świadczenia rodzicielskiego lub 2) świadczenia pielęgnacyjnego, lub 3) specjalnego zasiłku opiekuńczego, lub 4) dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, lub 5) zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów - przysługuje jedno z tych świadczeń wybrane przez osobę uprawnioną.

W ocenie Sądu dokonując wykładni przepisu art. 27 ust. 5 ustawy należy zwrócić uwagę na to, że celem tego uregulowania jest w istocie ustanowienie - dla osób uprawnionych do otrzymywania co najmniej dwu z wymienionych w ust. 5 świadczeń – prawa do wyboru jednego z tych świadczeń, tego które uprawniony zamierza otrzymywać. Przy czym "zbieg uprawnień", o którym mowa w ww. przepisie należy rozumieć jako sytuację, w której ta sama osoba jest uprawniona równocześnie do co najmniej dwu wskazanych tam świadczeń, przysługujących na tego samego podopiecznego (np. dziecko).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym zwraca się uwagę, że "wskazany w art. 27 ust. 5 ustawie zbieg uprawnień do określonych w nim świadczeń ma zastosowanie tylko w sytuacji, gdy mamy do czynienia ze zbiegiem uprawnień w sensie podmiotowym zarówno co do osoby sprawującej opiekę lub wychowanie, jak i osoby wymagającej opieki. Innymi słowy przytoczony wyżej przepis art. 27 ust. 5 ustawy dotyczy prawa do przyznania jednego ze świadczeń rodzinnych na skutek zbiegu uprawnień na podstawie wyboru osoby uprawnionej w sytuacji wychowania lub opieki nad tym samym dzieckiem, a nie dotyczy przypadku, gdy mamy do czynienia ze zbiegiem uprawnień z tytułu wychowywania lub opieki nad różnymi dziećmi. Nie można bowiem przyjąć, że z punktu widzenia normy zawartej w art. 27 ust. 5 ustawy, istotne jest wyłącznie to, czy osoba uprawniona pobiera jedno ze świadczeń wymienionych w tym przepisie, a bez znaczenia pozostaje okoliczność nad kim sprawowana jest opieka lub wychowanie. Komentowany przepis stanowi bowiem o zbiegu uprawnień, które nie mogą być rozpatrywane bez badania przesłanek uprawnień w przypadku świadczenia rodzicielskiego i świadczenia pielęgnacyjnego, które są uprawnieniami przyznawanymi w stosunku do sprawowania opieki nad konkretnym podmiotem" (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 sierpnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wr 158/16, publ.: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Innymi słowy, świadczenie rodzicielskie i świadczenie pielęgnacyjne są uprawnieniami przyznawanymi w stosunku do sprawowania opieki nad konkretnym podmiotem, a zatem wyłączenie wynikające z art. 27 ustawy ma zastosowanie tylko w sytuacji, gdy dochodzi do zbiegu uprawnień w sensie podmiotowym zarówno co do osoby sprawującej opiekę, jak i podopiecznego (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Bd 617/16, publ.: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni aprobuje stanowisko wyrażone w powołanych orzeczeniach.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zaskarżone decyzje zostały wydane w oparciu o błędną wykładnię prawa materialnego, tj. art. 27 ust. 5 ustawy, co obliguje Sąd do uchylenia decyzji organów obu instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ w zw. z art. 135 p.p.s.a.

Rozpoznając sprawę ponownie organ administracji rozpozna wniosek skarżącej z dnia 11 stycznia 2016 r. o przyznanie świadczenia rodzicielskiego, będąc jednocześnie - stosownie do treści art. 153 p.p.s.a. – związany przy tym oceną prawną wyrażoną przez Sąd, a w szczególności dokonaną przez Sąd wykładnią przepisu art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych.