drukuj    zapisz    Powrót do listy

6140 Nadanie stopnia i tytułu naukowego oraz potwierdzenie równoznaczności dyplomów, świadectw i tytułów, Stopnie i tytuły naukowe, Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów, Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę, I OSK 1293/15 - Wyrok NSA z 2015-10-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1293/15 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2015-10-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-05-05
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jan Paweł Tarno /sprawozdawca/
Paweł Miładowski
Wiesław Morys /przewodniczący/
Symbol z opisem
6140 Nadanie stopnia i tytułu naukowego oraz potwierdzenie równoznaczności dyplomów, świadectw i tytułów
Hasła tematyczne
Stopnie i tytuły naukowe
Sygn. powiązane
II SA/Wa 1111/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-01-28
I OSK 1296/15 - Wyrok NSA z 2016-02-09
II SAB/Bd 115/14 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2014-11-26
Skarżony organ
Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 188, art. 203 pkt 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Dz.U. 2011 nr 84 poz 455 art. 33 ust. 1i 2
Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw
Dz.U. 2003 nr 65 poz 595 art. 27 ust. 1 i 2 pkt 2, 3, pkt 1
Ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) sędzia NSA Paweł Miładowski Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 22 października 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1111/14 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyznaczenia recenzentów w postępowaniu o nadanie tytułu profesora 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od J. K. na rzecz Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 stycznia 2015 r., II SA/Wa 1111/14 uchylił decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z [...] kwietnia 2014 r. nr [...] oraz poprzedzające ją postanowienie z [...] lutego 2014 r. nr [...], [...] w przedmiocie odmowy wyznaczenia recenzentów w postępowaniu o nadanie tytułu profesora nauk ekonomicznych.

W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że stosownie do art. 33 ustawy z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 84, poz. 455 ze zm.), przewody doktorskie i habilitacyjne oraz postępowania o nadanie tytułu profesora, niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 1), zaś w okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora lub doktora habilitowanego albo tytułu profesora, mogą być prowadzone przewody doktorskie i habilitacyjne oraz postępowania o nadanie tytułu profesora na podstawie przepisów dotychczasowych albo przewody doktorskie, postępowania habilitacyjne oraz postępowania o nadanie tytułu profesora na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (ust. 2). Natomiast w myśl art. 38 ustawy, zmiana ta weszła w życie z dniem 1 października 2011 r.

Sąd stwierdził, że dokonując wykładni obowiązującego prawa, w pierwszej kolejności odnosimy się do wykładni leksykalnej. Jeśli natomiast przepis prawa jest niejasny bądź nieczytelny, to następnie stosuje się dalej idące wykładnie, takie jak celowościową lub systemową, bowiem stosowanie tych dwóch ostatnich wykładni w odniesieniu do klarownych przepisów, mogłoby doprowadzić do wykładni nadmiernie rozszerzającej lub nawet do wykładni pozostającej wbrew treści danej normy prawnej. Przenosząc te rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdził, że wskazany już wyżej art. 33 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym (...) nie nastręcza wątpliwości co do jego treści i zakresu. Wobec tego nie wymaga stosowania wykładni systemowej lub celowościowej, bowiem odniesienie się przez ustawodawcę do materii prowadzenia omawianego postępowania na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora lub doktora habilitowanego albo tytułu profesora może być skutecznie odczytywane tylko w ten sposób, że zainicjowanie całego postępowania następuje poprzez złożenie stosownego wniosku przez osobę zainteresowaną. Za przyjęciem powyższej wykładni przemawia art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 65, poz. 595), z której wynika, iż postępowanie w zakresie m.in. nadania tytułu profesora przeprowadzają rady jednostek, na wniosek osoby ubiegającej się o uzyskanie tego tytułu, zaś czynności tego postępowania kończą się m.in. stosowną uchwałą w przedmiocie wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora. Przywołana regulacja świadczy więc niezbicie o tym, że to uchwała Rady Wydziału kończy czynności postępowania w sprawie nadania tytułu profesora. Skoro zaś tak, to nie może być więc uznana równocześnie za wszczynającą dane postępowanie.

Za takim stanowiskiem przemawia również wykładnia celowościowa tego przepisu. Nie trudno bowiem sobie hipotetycznie wyobrazić i takie procedowanie, że wniosek osoby ubiegającej się o nadanie tytułu profesora zostaje złożony np. już w drugim dniu obowiązywania ustawy, tj. 2 października 2011 r. Jednakże, czego nie można wykluczyć, że z różnych powodów, i co najważniejsze niezależnych od zainteresowanego, wniosek ten nie jest rozpatrywany niezwłocznie, lecz uchwała Rady Wydziału o wszczęciu postępowania zostaje podjęta dopiero po dwóch latach, a więc po dniu 2 października 2013 r. Zatem w tej sytuacji, wbrew woli racjonalnego ustawodawcy, swoboda wyboru przez zainteresowanego sposobu procedowania w zakresie nadania tytułu profesora, stałaby się iluzoryczna. Jako logiczna konsekwencja sformułowania zarówno art. 33 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach (...), jak też art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym, jawi się stanowisko, że za datę wszczęcia postępowania w przedmiocie nadania tytułu profesora, należy uznać dzień skutecznego złożenia wniosku przez osobę zainteresowaną.

W rozpoznawanej sprawie, wniosek dr hab. inż. arch. J. K. z 17 lipca 2013 r. o wszczęcie postępowania w sprawie nadania mu tytułu profesora w "trybie dotychczas obowiązującej ustawy o stopniach i tytułach naukowych", wpłynął do Prodziekana Wydziału Architektury oraz do Rady Wydziału Architektury 29 lipca 2013 r. Zatem w świetle powyższych rozważań, Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów, była zobowiązana do wyznaczenia recenzentów po otrzymaniu pisma Dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej z 4 lutego 2014 r. Stąd też w odniesieniu do skarżącego, mają zastosowanie przepisy ustawy o stopniach naukowych w brzmieniu sprzed nowelizacji.

Powyższa wykładnia pozostaje w zgodzie z art. 61 § 1 k.p.a., który znajduje odpowiednie zastosowanie w przedmiotowym postępowaniu, i który stanowi, że postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. W sytuacji więc, gdy niespornym jest, że postępowanie w zakresie nadania skarżącemu tytułu naukowego profesora nie zostało wszczęte z urzędu, a zainicjował je wniosek skarżącego, to tym samym za moment wszczęcia powyższego postępowania nie sposób uznać dnia podjęcia czynności przez organ.

Tytułem uzupełnienia Sąd wskazał, że uchwała Rady Wydziału z 6 listopada 2013 r. nie była negatywna dla skarżącego, a zatem nie ma tu mowy o jakiejkolwiek wewnętrznej sprzeczności. Ponadto nie można uznać za skutecznie prawne stanowisko organu wyrażone w piśmie z 27 listopada 2013 r., a co organ przywołał w "postanowieniu" z 24 lutego 2014 r.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wywiodła Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, a także o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1. prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. na przesłance z art. 174 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 - dalej: "p.p.s.a."), a w szczególności: art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z 18 marca 2011r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule (...); art. 29 ust. 1, art. 27 ust.1 i 2 w brzmieniu sprzed nowelizacji ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U. nr 65 poz.595 ze zm.) w związku z art. 61 § 1 k.p.a. przez przyjęcie, że:

- wszczęcie postępowania o nadanie tytułu profesora w trybie art. 27 ust. 2 następuje

poprzez złożenie stosownego wniosku przez osobę zainteresowaną,

- datą zainicjowania postępowania o nadanie tytułu profesora według ustawy sprzed

nowelizacji jest data wpływu wniosku Kandydata do jednostki organizacyjnej, a nie data

podjęcia uchwały w tym zakresie przez tę jednostkę w trybie art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy;

- uchwała Rady Wydziału kończy czynności postępowania w sprawie nadania tytułu

profesora i nie może być uznana równocześnie za wszczynającą dane postępowanie,

- wykładnia art. 33 ust. 2 ustawy z 18 marca 2011r. nie wymaga stosowania wykładni systemowej lub celowościowej;

2. przepisów postępowania – art. 174 pkt 2 p.p.s.a., a w szczególności: art. 133, art. 134 § 1, art. 135, art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 152 w związku z art. 61 § 1 k.p.a. przez: a) stwierdzenie, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia procedury administracyjnej obowiązującej Centralną Komisję, która miała istotny wpływ na wynik sprawy poprzez odmowę wyznaczenia recenzentów w postępowania o nadanie tytułu profesora w trybie ustawy sprzed nowelizacji, b) oparcie rozstrzygnięcia na hipotetycznym kazusie, że wniosek Kandydata może być rozpatrywany ponad 2 lata, c) nieuwzględnienie całości zgromadzonego materiału dowodowego, w tym błędne zinterpretowanie wyników głosowania uchwały Rady Wydziału z 6 listopada 2013r. oraz pominięcie stanowiska Centralnej Komisji wyrażonym w piśmie z 27 listopada 2013 r.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że Dziekan Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej 4 lutego 2014 r. złożył wniosek do Centralnej Komisji o wyznaczenie 2 recenzentów w postępowaniu o nadanie tytułu profesora dr hab. inż. arch. J. K. w trybie tzw. "starej ustawy", tj. w stanie obowiązującym przed nowelizacją wprowadzoną ustawą z 18 marca 2011r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym (...). Przepis art. 33 ust. 2 tej ustawy jest przepisem przejściowym i umożliwia prowadzenie postępowań awansów naukowych, w tym o nadanie tytułu profesora przez okres 2 lat dwutorowo uwzględniając "interesy w toku" kandydatów. Nie w każdym przypadku jest możliwe dostosowanie się do nowych materialnoprawnych wymogów dotyczących odpowiednich postępowań wprowadzonych przez znowelizowaną ustawę. Dlatego ustawodawca zapewnił zainteresowanym do 30 września 2013 r. możliwość wyboru przepisów materialnoprawnych i proceduralnych (dotychczasowych albo nowych), według których ma się toczyć postępowanie w ich sprawie. Wyboru w formie pisemnej powinny dokonać osoby, które składały do 30 września 2011 r. wniosek o wszczęcie postępowania o nadanie tytułu naukowego. Z redakcji ust. 2 art. 33 ustawy z 18 marca 2011 r. wynika, że wskazany w tym przepisie 2-letni termin odnosi się nie do samego formalnego wniosku Kandydata, lecz do jego skutku w postaci wszczęcia odpowiedniego przewodu albo postępowania. W przepisie tym jest bowiem mowa o prowadzeniu w tym terminie przewodów lub postępowań, a nie o ich przeprowadzeniu, tj. doprowadzeniu do podjęcia końcowej uchwały o nadaniu stopnia lub tytułu. Postępowania wszczęte na wniosek zainteresowanych w oparciu o poprzednie przepisy będą mogły być prowadzone także po 30 września 2013 r. Takie stanowisko znajduje uzasadnienie w doktrynie prawa (H. Izdebski, J. M. Zieliński, Komentarz do ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym, Warszawa 2013, s. 173. Nie można zakładać, że zamiarem racjonalnego ustawodawcy było dopuszczenie możliwości samego złożenia wniosku o wszczęcie postępowania o nadanie tytułu nawet w dniu 30 września 2013 r. (tym bardziej wniosku formalnie wadliwego wymagającego uzupełnienia we właściwym trybie). Przyjęcie takiej wykładni oznaczałoby dopuszczalność wszczynania postępowań na podstawie przepisów nieobowiązujących od ponad 2 lat – po 30 września 2013 r. Należy przy tym zwrócić uwagę, że na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy w wersji obowiązującej do 30 września 2011 r. postępowanie o nadanie tytułu profesora mogła wszcząć rada jednostki organizacyjnej z własnej inicjatywy za zgodą zainteresowanego albo na wniosek zainteresowanego poparty opiniami 3 osób posiadających tytuł profesora danej dziedziny nauki lub sztuki. Postępowanie to przed Radą Wydziału rozpoczyna się podjęciem uchwały w przedmiocie wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora, następnie uchwały o wyznaczeniu recenzentów, a kończy się uchwałą w przedmiocie poparcia wniosku o nadanie tytułu profesora (ust. 3). W przypadku Kandydata nie miało to miejsca. Wniosek nie został poparty opiniami 3 osób. Uchwała Rady Wydziału o wszczęciu postępowania powinna być podjęta nie później niż w dniu 30 września 2013 r., a została podjęta dopiero 22 stycznia 2014 r. Wbrew twierdzeniu Sądu uchwała ta nie zapadła 6 listopada 2013 r. Wynik głosowania przeczy tej tezie: uprawnione do głosowania były 43 osoby, "za" odmową wszczęcia postępowania – 16 głosów, "przeciw" – 19 głosów, "wstrzymujących się" – 8 głosów. A więc uchwała o wszczęciu postępowania nie uzyskała bezwzględnej większości głosów (art. 20 ustawy). Przepis art. 33 ust. 2 powołanej ustawy 18 marca 2011 r. należy – jako wprowadzający wyjątek od zasady bezpośredniego działania ustawy w dniu jej wejścia w życie – interpretować ściśle, a nie rozszerzająco. Niezrozumiałe jest twierdzenie, że uchwała Rady Wydziału kończy czynności postępowania w sprawie nadania tytułu profesora i nie może być uznana równocześnie za wszczynającą dane postępowanie. Złożenie samego wniosku nie gwarantuje wszczęcia postępowania o nadanie tytułu. Uchwała Rady Wydziału w tym zakresie może być również negatywna (jak w tym przypadku wynikało to ze stanowiska Komisji powołanej do oceny wniosku). Wówczas żadne inne czynności nie są podejmowane. To jednostka naukowa decyduje o wszczęciu postępowania, a nie sam zainteresowany, który co najwyżej może zainicjować tę procedurę stosownym wnioskiem. Należy tu stosować wykładnię celowościową i systemową uwzględniającą specyfikę postępowania w sprawie o nadanie stopni naukowych i tytułu naukowego. Nie jest to typowe postępowanie administracyjne, które wszczyna się na wniosek strony obligatoryjnie (art. 61 § 1 k.p.a.). Tu jednostka organizacyjna może wszcząć postępowanie o nadanie tytułu naukowego bądź nie.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, w postępowaniach dotyczących nadania stopnia doktora i doktora habilitowanego albo tytułu profesora oraz nadania, ograniczenia, zawieszenia i pozbawienia uprawnienia do nadawania tych stopni w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy k.p.a. Postępowanie to ma charakter szczególny. Dlatego przepisy k.p.a. stosuje się w nim odpowiednio, w tym odnośnie trybu postępowania o nadanie tytułu profesora. Odpowiednie to takie stosowanie, które uwzględnia ich treść o tyle, o ile nie ma odrębnego uregulowania w przepisach szczególnych (por. wyrok NSA z 10 grudnia 2009 r., I OSK 902/09). Sąd Wojewódzki nie uwzględnił przy ocenie zebranego materiału dowodowego specyfiki tego postępowania, a wprost zastosował przepisy k.p.a. Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Wojewódzkiego, że Centralna Komisja była zobowiązana do wyznaczenia recenzentów po otrzymaniu pisma Dziekana Wydziału Architektury z 4 lutego 2014 r., skoro wszczęcie tego postępowania nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, tj. na podstawie nieobowiązujących już przepisów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W postępowaniu odwoławczym prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego sądu (art. 183 § 1 p.p.s.a.). NSA jako sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonymi przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.

Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy, albowiem podniesione w niej zarzuty naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule (...) w związku z art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym (...) w brzmieniu obowiązującym na dzień 30 września 2011 r. przez błędną ich wykładnię są trafne.

Na wstępie należy podnieść, że stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości. Skarżący, dr hab. inż. arch. J. K., złożył w dniu 29 lipca 2013 r. za pośrednictwem Dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej do Rektora Politechniki Krakowskiej wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie nadania mu tytułu profesora w "trybie dotychczas obowiązującej ustawy o stopniach i tytułach naukowych". Następnie Rada Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, działając na podstawie art. 27 ust. 1, 2 i 3 pkt 1 oraz ust. 5 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, uchwałą z 22 stycznia 2014 r., nr [...] wszczęła postępowanie o nadanie tytułu profesora dla skarżącego J. K. w dziedzinie nauk technicznych w trybie "starej ustawy" i uchwałą z tego samego dnia i o tym samym numerze powołano dwóch recenzentów w tym przewodzie, powołując jako podstawę prawną art. 27 ust. 1 i 3 pkt 2 oraz ust. 4 i 5 tej ustawy.

Kwestią sporną pozostaje odpowiedź na pytanie, czy w tym stanie faktycznym, skarżącemu przysługiwało wynikające z art. 33 ustawy z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym (...) prawo wyboru trybu postępowania o nadanie tytułu profesora. Przepis ten stanowi w szczególności, że postępowania o nadanie tytułu profesora, niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 1), oraz że w okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie (...) tytułu profesora, mogą być prowadzone (...) postępowania o nadanie tytułu profesora na podstawie przepisów dotychczasowych albo (...) postępowania o nadanie tytułu profesora na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (ust. 2).

Zarówno w ust. 1, jak i w ust. 2 cyt. przepisu stanowi się jednoznacznie, że możliwość prowadzenia postępowań o nadanie tytułu profesora na podstawie przepisów dotychczasowych dotyczy postępowań już wszczętych, czy to do dnia wejścia w życie noweli (ust. 1), czy to w okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie tej noweli (ust. 2). Należy zatem w pierwszej kolejności odpowiedzieć na pytanie, w jakim dniu doszło do wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 "starej" ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym (...) rada jednostki organizacyjnej posiadająca uprawnienie do nadawania stopnia doktora habilitowanego może wszcząć postępowanie o nadanie tytułu profesora (...) na wniosek zainteresowanego, poparty opiniami 3 osób posiadających tytuł profesora danej dziedziny nauki lub sztuki. Zaś z art. 27 ust. 3 pkt 1 tej ustawy wynika, że czynności postępowania w sprawach o nadanie tytułu profesora kończą się uchwałą rady w przedmiocie wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora.

Z przytoczonych unormowań wynika jednoznacznie, że:

1) Ustawodawca wyraźnie odróżnia "postępowanie w sprawie o nadanie tytułu profesora" od "postępowania o nadanie tytułu profesora". To pierwsze może być zainicjowane wnioskiem zainteresowanego i datą jego wszczęcia jest dzień doręczenia żądania organowi. Natomiast wszczęcie tego drugiego następuje z dniem podjęcia przez właściwą radę uchwały o wszczęciu postępowania o nadanie tytułu profesora. Trafnie więc podnosi skarżący kasacyjnie, że mimo złożenia stosownego wniosku przez zainteresowanego może w ogóle nie dojść do wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora, jeśli rada podejmie uchwałę odmowną.

2) Przepis art. 61 k.p.a. nie ma zastosowania do wszczęcia postępowania o nadanie tytułu profesora, ponieważ art. 27 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 1 "starej" ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym (...), ponieważ jako przepis szczególny (lex specialis) wyłącza jego zastosowanie w tej kwestii. Dodatkowo należy zauważyć, że w art. 27 ust. 2 jest mowa o wniosku zainteresowanego, podczas gdy zgodnie z art. 61 k.p.a. postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony. Oznacza to, że w świetle przepisów "starej" ustawy zainteresowany uzyskaniem tytułu naukowego uzyskiwał status strony postępowania o nadanie tytułu profesora dopiero z datą wszczęcia tego postępowania, a nie z datą wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie o nadanie tytułu profesora.

3) Przepis art. 33 ust. 2 ustawy z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym (...) dotyczy możliwości wyboru trybu postępowania o nadanie tytułu profesora, co oznacza, że postępowanie to musi być wszczęte na mocy uchwały właściwej rady, żeby zainteresowany mógł skutecznie wnosić o rozpoznanie jego sprawy na podstawie przepisów dotychczasowych.

Poza tym Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko skarżącego kasacyjnie, że za przedstawionym znaczeniem regulacji prawnych zawartych w art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule (...) i w art. 27 ust. 1 – 3 ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym (...) przemawiają względy wykładni systemowej i celowościowej. Przepis art. 33 ust. 2 tej pierwszej z wymienionych ustaw jest przepisem przejściowym, wprowadzonym przez ustawodawcę w celu umożliwienia kandydatom przedstawienia swoich osiągnięć naukowych i dydaktycznych, które ich zdaniem stanowią podstawę do nadania stopnia lub tytułu naukowego, a które zostały przygotowane (osiągnięte) przez zainteresowanego, który prowadząc badania naukowe miał m.in. na względzie wymagania wynikające ze starych przepisów. Nie w każdym przypadku bowiem jest możliwe szybkie dostosowanie swojego dorobku do nowych materialnoprawnych przesłanek (wprowadzonych w wyniku nowelizacji), które trzeba spełnić, aby uzyskać stopień lub tytuł naukowy. Aby więc kandydat mógł skorzystać z szansy jaką daje art. 33 musi przedstawić taki dorobek naukowy i dydaktyczny, który w ocenie rady wydziału będzie uprawniał do podjęcia uchwały o wszczęciu postępowania o nadanie tytułu profesora. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie wniosek skarżącego, złożony 29 lipca 2013 r. nie był nawet gotowy do merytorycznego rozpoznania, ponieważ wcześniej trzeba było go poddać merytorycznej ocenie przez 5-cio osobową komisję powołaną do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie o nadanie tytułu naukowego profesora dr hab. inż. arch. J. K.

Zasadnie również zarzucono Sądowi I instancji naruszenie art. 133 § 1 p.p.s.a. Z akt sprawy wynika jednoznacznie, że uchwała Rady Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej z 6 listopada 2013 r. była negatywna dla skarżącego. Wyniki głosowania w tej sprawie wskazują bowiem, że nie uzyskał on bezwzględnej większości głosów, wymaganej do podjęcia uchwały o wszczęciu postępowania o nadanie mu tytułu profesora.

Z tych względów i biorąc pod uwagę, że istota sprawy została dostatecznie wyjaśniona, skargę kasacyjną należało uwzględnić poprzez uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi, działając na podstawie art. 188 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,.

O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na zasadzie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt