Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia WSA Felicja Kajut, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 18 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dokumentacji technicznej oddala skargę.

Decyzją z dnia 3 listopada 2017 r. Starosta , działając na podstawie art. 7d pkt 1, art. 12b ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1629 ze zm.) oraz art. 104 § 1 i 2 k.p.a., odmówił S. P. przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dokumentacji technicznej, sporządzonej w ramach pracy geodezyjnej, objętej zgłoszeniem o identyfikatorze [...].

W uzasadnieniu wskazano, że dnia 3 lipca 2017 r. wpłynęło zawiadomienie wykonawcy prac geodezyjnych i kartograficznych S. P. o wykonaniu w całości pracy geodezyjnej o identyfikatorze zgłoszenia nr [...] wraz z wynikami przeprowadzonych pomiarów oraz rezultatami ich opracowania skompletowanymi w operacie technicznym.

W wyniku przeprowadzonej w dniu 22 września 2017 r. weryfikacji stwierdzono, że pracę wykonano niezgodnie z przepisami. Negatywny wynik weryfikacji utrwalono w protokole zawierającym opis stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości i zwrócono wykonawcy pracy wraz ze zbiorami danych i dokumentami.

Wykonawca skorzystał z przysługującego mu prawa do pisemnego ustosunkowania się do wyników weryfikacji i pismem z dnia 28 września 2017 r. przedstawił swoje wyjaśnienia.

Starosta w wydanej decyzji nie uwzględnił stanowiska wykonawcy i wskazał nieprawidłowości, które są jednocześnie odzwierciedleniem nieprawidłowości zawartych w protokole weryfikacji z dnia 22 września 2017 r.

1. treść zawiadomień o czynnościach podjętych w celu ustalenia granic działek ewidencyjnych nie spełnia wszystkich wymogów § 38 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków;

2. trwała stabilizacja punktów może dotyczyć wyłącznie punktów ustalonych w oparciu o zgodne oświadczenie, o którym mowa w § 39 ust. 1 rozporządzenia;

3. protokół ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych należy spisywać zgodnie z wzorem załącznika 3 rozporządzenia;

4. strony podpisują się w kolumnie 9 protokołu ustalenia przebiegu granic tylko w przypadku zgodnego oświadczenia;

5. zgodnie z § 39 ust. 6 rozporządzenia na szkicu granicznym brak usytuowania punktów granicznych w stosunku do szczegółów terenowych położonych na ustalanych granicach lub w bezpośrednim sąsiedztwie;

6. pomiar kontrolny na jednym z kontrolowanych punktów osnowy geodezyjnej o nr [...] przekroczył dopuszczalną odchyłkę, określoną w § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Decyzją z dnia 18 stycznia 2018 r., po rozpatrzeniu odwołania S. P., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Odnosząc się kolejno do stwierdzonych naruszeń organ odwoławczy wskazał, że § 38 ust. 2 rozporządzenia zawiera informacje, które powinny się znaleźć w treści zawiadomienia o czynnościach podjętych w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych. Zgodnie z punktem 2 ww. przepisu zawiadomienie powinno zawierać także "numery ksiąg wieczystych, jeżeli księgi takie są prowadzone dla tych działek".

Zawiadomienia dotyczące niniejszej pracy geodezyjnej nie zawierają tych numerów, mimo że księgi wieczyste są dla nich prowadzone. Choć przepisy prawa nie ustalają wzoru zawiadomienia o czynnościach ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych, wykonawca pracy powinien w treści zawiadomień zamieścić elementy określone w § 38 ust. 2 rozporządzenia, a więc także nr KW, jeżeli takie są prowadzone dla przedmiotowych działek ewidencyjnych.

Odnośnie możliwości trwałej stabilizacji punktów granicznych w procedurze ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych podano, że w przypadku braku w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym dokumentacji geodezyjnej niezbędnej do wykonania prac lub jeżeli dane w niej zawarte są niewiarygodne i nie pozwalają na jednoznaczne określenie przebiegu granic i położenia punktów granicznych nieruchomości, wówczas ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych można dokonać w trybie przepisów § 37-39 rozporządzenia, według: - zgodnych wskazań właścicieli (władających) potwierdzonych ich zgodnym oświadczeniem złożonym do protokołu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych ( § 39 ust. 1), ostatniego spokojnego stanu posiadania, jeżeli nie jest on sprzeczny z informacjami zawartymi w dostępnych dokumentach określających stan prawny gruntów w granicach tych działek i brak jest zgodnego oświadczenia właściwych podmiotów (§ 39 ust. 2), położenia znaków i śladów granicznych oraz przeprowadzonej analizy wszelkich dostępnych dokumentów, zawierających informacje mające znaczenie w tym zakresie, w tym oświadczeń zainteresowanych podmiotów i świadków (§ 39 ust. 3). Ustalane punkty graniczne wykonawca oznacza na gruncie w sposób umożliwiający ich pomiar. Trwała stabilizacja tych punktów może nastąpić wyłącznie z inicjatywy i na koszt zainteresowanych i może dotyczyć wyłącznie punktów ustalonych w oparciu o zgodne oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 (§ 39 ust. 4).

Z treści protokołu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych wynika, że przebieg granicy został ustalony "w oparciu o dane mapy ewidencyjnej". Nie doszło więc do zgodnego wskazania właścicieli, potwierdzonego złożeniem stosownego oświadczenia, o którym mowa w § 39 ust. 1. Ze zgromadzonej dokumentacji wynika natomiast, że wykonawca pracy geodezyjnej osadził w punktach granicznych 31329 i 31330 "słupki betonowe z krzyżem i jako podcentr butelki do góry dnem". Jest to niezgodne z § 39 ust. 4 rozporządzenia. Nie można uznać za prawidłowe twierdzenia skarżącego, że poprawne zawiadomienie wszystkich stron "powoduje określone skutki" , miał on więc prawo osadzić znaki graniczne w punktach granicznych. Obowiązujące przepisy prawa jednoznacznie stanowią, że trwała stabilizacja punktów granicznych, w trybie ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych, może dotyczyć wyłącznie punktów ustalonych w oparciu o zgodne oświadczenie stron złożone do protokołu. Może więc ono nastąpić tylko w przypadku stawienia się na gruncie wszystkich prawidłowo zawiadomionych osób.

Zdaniem organu Starosta słusznie zarzucił wykonawcy błędy w sposobie protokołowania czynności ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych. Zgodnie z § 39 ust. 5 rozporządzenia wyniki ustaleń przebiegu granic działek ewidencyjnych wykonawca utrwala w protokole, którego wzór z przykładowymi wpisami zawiera załącznik nr 3 do ww. rozporządzenia. Protokół ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych z przedmiotowej pracy geodezyjnej nie jest zgodny z podanym wzorem. Zgodnie z nim w kolumnie 2 należy wskazywać pary działek o wspólnych odcinkach granic (w niniejszej sprawie: [...]). W przedmiotowym protokole w kolumnie 2 w jednym wierszu wskazano działki [...] i [...], mimo że nie posiadają one wspólnego odcinka granicy. Ponadto w protokole brakuje części odcinków granic. Odwołujący twierdzi, że protokół ustalenia przebiegu granic został poprawnie wypełniony, ponieważ dotyczy "tylko 1 odcinka granicy". Zgłoszona praca rzeczywiście dotyczy odcinka granicy między działkami [...] i [...], jednak punkty wyznaczające ten odcinek są wspólne dla 4 działek, wobec czego stanowisko wyrażone przez odwołującego jest błędne.

W zaskarżonej decyzji organu I instancji, jak i w protokole weryfikacji z dnia 22 września 2017 r. słusznie wskazano, że kolumna nr 9 protokołu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych powinna zawierać podpisy stron tylko i wyłącznie w przypadku zgodnego oświadczenia stron. W niniejszej sprawie podpisy stron powinny się znaleźć w kolumnie 10 zamiast w kolumnie 9, gdyż do zgodnego oświadczenia nie doszło.

Odnośnie braków na szkicu granicznym przedstawienia usytuowania punktów granicznych w stosunku do szczegółów terenowych położonych na ustalonych granicach stwierdzono, że wobec braku jakichkolwiek dowodów i wyjaśnień Starosty tej kwestii w treści decyzji, organ odwoławczy uznał tę nieprawidłowość za bezpodstawną, jednak nie mającą żadnego wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy.

Prawidłowo Starosta zarzucił wykonawcy nieprawidłowości w przeprowadzeniu pomiaru kontrolnego na punkcie osnowy geodezyjnej. Zgodnie z § 12 rozporządzenia o standardach przed rozpoczęciem lub w trakcie każdej sesji pomiarowymi technikami kinematycznymi RTK oraz RTN wykonuje się pomiar kontrolny na co najmniej dwóch punktach poziomej osnowy geodezyjnej, zlokalizowanych w odległości nie większej niż 5 km od punktów będących przedmiotem pomiaru. Odchyłka liniowa ustalona na podstawie pomiaru kontrolnego nie może przekraczać 0,12 m (dx, dy < 0,12 m - § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia o standardach) w odniesieniu do współrzędnych prostokątnych płaskich. Podane wartości są wartościami maksymalnymi, których nie można przekroczyć. Odchyłki pomiaru punktu osnowy nr 621423-1015 wyniosły dx = 0,13, dy = 0,13, natomiast odchyłka liniowa Dp wyniosła 0,18 m. Zatem nie mieszczą się one w wartościach określonych przez prawodawcę.

Zacytowany przez wykonawcę § 15 rozporządzenia o standardach nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż dotyczy stosowania "metod, technologii i technik pomiarowych innych niż określone przepisami rozporządzenia", natomiast techniki pomiarowe zastosowane przez odwołującego w przedmiotowej pracy geodezyjnej zostały w ww. rozporządzeniu dokładnie opisane.

Organ odnosząc się do twierdzenia o dwóch toczących się równolegle postępowaniach administracyjnych dotyczących pracy geodezyjnej o identyfikatorze zgłoszenia [...] podał, że zażalenie na postanowienie Starosty z dnia 12 października 2017 r. nr [...] zostało rozpatrzone i zakończone ostatecznym postanowieniem ego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 29 listopada 2017 r. nr [...].

S. P. wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, wnosząc o uchylenie decyzji organów obu instancji.

Zarzucił naruszenie:

̶ art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. polegające na nie zebraniu w sposób wyczerpujący materiału dowodowego i nie ustaleniu wszystkich okoliczności faktycznych w celu rozstrzygnięcia sprawy;

̶ art. 138 § 1 k.p.a. , bowiem organ II instancji nie może rozstrzygać w oparciu o inny przepis prawa materialnego niż wcześniej organ I instancji, gdyż w przeciwnym razie ulega zmianie przedmiot postępowania administracyjnego i decyzja taka narusza zasadę dwuinstancyjności;

̶ naruszenie przepisów prawa materialnego.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że art. 32 wraz z art. 39 ust.3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne określa zakres obowiązków geodety zawiadamiającego strony o wyznaczonym terminie stawienia się na gruncie w związku z podjęciem czynności ustalenia przebiegu granic. Trybunał Konstytucyjny w 2009 r. wydał orzeczenie o niedopuszczalności zwiększenia zakresu warunków przepisami aktów wykonawczych ponad określone w ustawie. Zawarte w jego pracy zawiadomienia o czynnościach ustalenia przebiegu granic nie naruszają postanowień ustawy regulujących tę kwestię. Ponadto w Państwowym Zasobie Geodezyjnym i Kartograficznym (w skali kraju) znajduje się wiele milionów zawiadomień dotyczących granic prawnych bez podania KW (art.39 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne). Uznać należy, że strony zostały zawiadomione skutecznie. Skoro nieobecne strony nie usprawiedliwiały swojej nieobecności i tym samym nie brały udziału w czynnościach, to oświadczenie pozostałych stron należy uznać za zgodne. Wobec tego podpis strony biorącej udział w ustaleniu granic w związku ze złożonym przez nią oświadczeniem został umieszczony w kolumnie 9 protokołu ustalenia przebiegu granic. Jeśli w przypadku obecności wszystkich osób nastąpiło zgodne oświadczenie, to i tak geodeta winien poddać skrupulatnej analizie przebieg granic wskazanych przez strony. Stąd jego uwaga w kolumnie 10. Skoro ustalenie przebiegu granic nastąpiło na zgodne oświadczenie stron, to można było dokonać trwałej stabilizacji punktów. Przedmiotem ustalenia przebiegu granicy był jeden odcinek granicy. Granica z PKP posiadała dokumenty zawierające dane liczbowe, umożliwiające jej wznowienie. W operacie jest protokół wznowienia znaków granicznych. Decyzja tego faktu nie uwzględnia, co miało istotny wpływ na całą ocenę pracy. Odcinek granicy utworzony przez wznowione przez skarżącego znaki graniczne według organów obu instancji należało poddać procedurze ustalenia przebiegu granicy. Stanowisko to jest błędne, bowiem nie ustala się przebiegu granic, jeżeli istnieje możliwość wznowienia znaków granicznych. Granica z drogą gminną nie była ustalona na jakimkolwiek odcinku. Natomiast ustalony odcinek granicy graniczących ze sobą działek [...] i [...] ma wspólny punkt z drogą gminną. Protokół ustalenia granic - wzór zawarty w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków jest głównie przewidziany do stosowania przy pracach modernizacji ewidencji gruntów na dużych obszarach (wieś), co powoduje trudność w ocenie jego sporządzenia przy ustalaniu jednego odcinka granicy.

Odnośnie przeprowadzania pomiaru kontrolnego na punktach osnowy geodezyjnej wskazał, że wykonano pomiar kontrolny na 2 punktach osnowy geodezyjnej, czego wymagają przepisy. Wyniki pomiaru należało porównać z wartościami współrzędnych otrzymanych z Zasobu (P.Z.G.i K.). Dla punktu osnowy 621423-1015 otrzymał dwie różne wartości współrzędnych x oraz y. Wyniki pomiaru kontrolnego na punkcie 621423-1015 porównał z wartościami współrzędnych z P.Z.G.i K. wersją 1 oraz nowszą wersją 2. Dla nowszej wersji odchyłki otrzymane z pomiaru kontrolnego spełniają wymogi przepisów cytowane przez organ II instancji. W tej sytuacji nie rozumie stanowisk organów preferujących wartości wersji starszej.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) stanowi, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestię weryfikacji zbiorów danych lub innych materiałów stanowiących wynik prac geodezyjnych lub prac kartograficznych normuje art. 12 b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne ( tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1629 ze zm.).

Przepis ten stanowi:

1. Organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, do którego przekazane zostały zbiory danych lub inne materiały stanowiące wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, niezwłocznie weryfikuje je pod względem zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii, w szczególności dotyczącymi:

1) wykonywania pomiarów, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a, oraz opracowywania wyników tych pomiarów;

2) kompletności przekazywanych wyników wykonanych prac geodezyjnych lub prac kartograficznych.

2. Weryfikacji nie podlegają zbiory danych lub inne materiały stanowiące wynik prac geodezyjnych lub prac kartograficznych wykonanych w związku z realizacją zamówienia publicznego przez Głównego Geodetę Kraju lub organy administracji geodezyjnej i kartograficznej, a także przez inne podmioty działające z upoważnienia tych organów.

3. Wyniki weryfikacji utrwala się w protokole.

4. Podstawę do przyjęcia zbiorów danych lub innych materiałów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego stanowi pozytywny wynik weryfikacji albo dokument potwierdzający odbiór tych zbiorów danych lub innych materiałów jako przedmiotu zamówienia publicznego realizowanego w związku z wykonywaniem zadań Głównego Geodety Kraju lub organów administracji geodezyjnej i kartograficznej.

5. Organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, do którego przekazane zostały zbiory danych lub inne materiały stanowiące wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, potwierdza ich przyjęcie do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wpisem do ewidencji materiałów tego zasobu, a także uwierzytelnia dokumenty opracowane na podstawie wykonanych prac geodezyjnych lub prac kartograficznych na potrzeby postępowań administracyjnych, postępowań sądowych lub czynności cywilnoprawnych, jeżeli w sprawie tego uwierzytelnienia złożony został wniosek. Uwierzytelnienie polega na potwierdzeniu zgodności dokumentu z danymi zawartymi w bazach danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a oraz 1b, lub z dokumentacją przekazaną do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w sposób i w trybie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 12d ust. 2.

6. W przypadku negatywnego wyniku weryfikacji właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej zwraca wykonawcy prac geodezyjnych lub prac kartograficznych przekazane przez niego zbiory danych lub inne materiały wraz z protokołem zawierającym opis stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości.

7. W przypadku negatywnego wyniku weryfikacji wykonawca prac geodezyjnych lub prac kartograficznych ma prawo, w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołu, ustosunkować się na piśmie do wyników weryfikacji.

8. Jeżeli organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej nie uwzględni stanowiska wykonawcy prac geodezyjnych lub prac kartograficznych wydaje decyzję administracyjną o odmowie przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zbiorów danych lub innych materiałów sporządzonych przez tego wykonawcę.

W niniejszej sprawie organ pierwszej instancji , z uwagi na nie uwzględnienie stanowiska skarżącego jako wykonawcy prac kartograficznych, wydał decyzję o odmowie przyjęcia do państwowego zasobu materiałów sporządzonych przez skarżącego , a organ odwoławczy decyzję tę utrzymał w mocy.

Organ odwoławczy w zakresie zarzucanego braku usytuowania punktów granicznych w stosunku do szczegółów terenowych położonych w ustalonych granicach lub w bezpośrednim sąsiedztwie uznał zarzucaną nieprawidłowość za bezpodstawną. Stanowisko to należy zaakceptować, bowiem ani z treści decyzji organu pierwszej instancji, ani z przedłożonych dokumentów nie wynika, by istniała faktyczna konieczność dokonania tego rodzaju działań.

Organ odwoławczy podzielił natomiast stanowisko organu pierwszej instancji co do wystąpienia pozostałych, wskazanych przez organ pierwszej instancji, nieprawidłowości. Także to stanowisko należy zaakceptować.

Zauważyć w tym miejscu należy, że przyjęcie do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wyników prac geodezyjnych jest formą aktualizacji ewidencji gruntów , która jest podstawą do podejmowania działań prawnych m.in. przez organy administracji ( art. 21 ustawy). W tej sytuacji dane zawarte w zasobie muszą spełniać wszystkie wymagania stawiane przez przepisy prawa. W przepisach ustawy i wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych brak jest postanowień, z których wynikać by mogło, że ustawodawca pozostawił organom orzekającym jakikolwiek margines przy ocenie naruszeń obowiązującego prawa, z uwagi na funkcję, którą przedmiotowy zasób pełni.

Przedłożonym przez skarżącego dokumentom zarzucono naruszenie przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków ( tj. Dz. U. z 2016 r., poz.1034 ) oraz przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego ( Dz. U. z 2011 r. , Nr 263, poz.1572).

Pierwszy z zarzutów dotyczył nieprawidłowości w zawiadomieniach o czynnościach podjętych w celu ustalenia przebiegu granic.

Zgodnie z § 38 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków, o czynnościach podjętych w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych wykonawca zawiadamia wszystkich właścicieli oraz użytkowników wieczystych tych działek, a także osoby władające tymi działkami na zasadach samoistnego posiadania.

Zgodnie z § 38 ust. 2 w/w rozporządzenia, zawiadomienie o czynnościach podjętych w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych oprócz danych adresowych podmiotu, do którego jest ono kierowane, powinno zawierać następujące informacje:

1) dzień, godzinę i miejsce rozpoczęcia tych czynności;

2) oznaczenia i ewentualne dane adresowe działek ewidencyjnych, których będą dotyczyć te czynności, a także numery ksiąg wieczystych, jeżeli księgi takie są prowadzone dla tych działek;

3) pouczenie o konieczności posiadania dokumentu umożliwiającego ustalenie tożsamości osoby deklarującej swój udział w tych czynnościach oraz o tym, że udział w tych czynnościach leży w interesie podmiotu i że nieusprawiedliwione niewzięcie w nich udziału nie będzie stanowić przeszkody do ich przeprowadzenia.

Skoro w przywołanych powyżej przepisach przewidziano obowiązek umieszczenia w zawiadomieniach konkretnych informacji i danych, zasadnie organy obu instancji uznały, że skarżący, wbrew postanowieniom § 38 ust. 2 pkt 2 w/w rozporządzenia, w zawiadomieniach o czynnościach podjętych w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych nie umieścił numerów ksiąg wieczystych ( które są prowadzone dla tych działek).

Należy też zgodzić się ze stanowiskiem organów, dotyczącym zasad dokonywania trwałej stabilizacji punktów granicznych przy ustalaniu przebiegu granic działek ewidencyjnych.

W myśl § 39 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków, ustalane punkty graniczne wykonawca oznacza na gruncie w sposób umożliwiający ich pomiar. Trwała stabilizacja tych punktów może nastąpić wyłącznie z inicjatywy i na koszt zainteresowanych i może dotyczyć wyłącznie punktów ustalonych w oparciu o zgodne oświadczenie , o którym mowa w ust.1 .

Zgodnie z przywołanym § 39 ust.1 w/w rozporządzenia, ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych, w tym położenia wyznaczających je punktów granicznych, dokonuje wykonawca na podstawie zgodnych wskazań właścicieli lub użytkowników wieczystych tych działek albo osób władających tymi działkami na zasadach samoistnego posiadania, potwierdzonych ich zgodnym oświadczeniem złożonym do protokołu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych.

Skarżący stoi na stanowisku, że zgodne oświadczenie osób, o jakim mowa w powyższym przepisie dotyczy oświadczeń tych osób, które brały udział w czynnościach, także w sytuacji , gdy nie wszystkie strony były obecne, nie usprawiedliwiały swojej nieobecności i tym samym nie brały udziału w czynnościach.

Zauważyć jednak należy, że § 39 w/w rozporządzenia normuje ustalenie przebiegu granic działek ewidencyjnych, przewidując kolejne sposoby ustalenia przebiegu granic w zależności od spełnienia, bądź nie spełnienia wymogów określonych kolejnymi ustępami tego paragrafu.

Pierwszy sposób zakłada, że ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych, w tym położenia wyznaczających je punktów granicznych, dokonuje wykonawca na podstawie zgodnych wskazań właścicieli lub użytkowników wieczystych tych działek albo osób władających tymi działkami na zasadach samoistnego posiadania, potwierdzonych ich zgodnym oświadczeniem złożonym do protokołu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych ( § 39 ust.1 ).

W przypadku gdy właściwe podmioty nie złożą do protokołu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych zgodnego oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, przebieg granic działek ewidencyjnych, w tym położenie wyznaczających je punktów granicznych, ustala wykonawca według ostatniego spokojnego stanu posiadania, jeżeli ten stan posiadania nie jest sprzeczny z informacjami zawartymi w dostępnych dokumentach określających stan prawny gruntów w granicach tych działek ( § 39 ust.2).

W przypadku gdy spokojnego stanu posiadania, o którym mowa w ust. 2, nie można stwierdzić lub jest on sprzeczny z informacjami zawartymi w dostępnych dokumentach określających stan prawny gruntów, przebieg granic działek ewidencyjnych obejmujących te grunty, w tym położenie wyznaczających te granice punktów granicznych, ustala wykonawca po zbadaniu położenia znaków i śladów granicznych oraz przeprowadzeniu analizy wszelkich dostępnych dokumentów, zawierających informacje mające znaczenie w tym zakresie, w tym oświadczeń zainteresowanych podmiotów i świadków ( § 39 ust.3).

Treść powyższych przepisów należy odczytywać mając na uwadze, że ewidencja gruntów jest systemem informacyjnym, a wprowadzone do niej dane muszą być rzetelne i zgodne z prawdą. Ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych dokonuje się natomiast często w sytuacji , gdy interesy właścicieli (użytkowników wieczystych, osób władających) są ze sobą sprzeczne. Możliwość oparcia ustalenia przebiegu granic na zgodnym oświadczeniu dopuszczalne jest wobec tego wówczas, gdy zgodne oświadczenia złożą wszyscy właściciele (użytkownicy wieczyści, władający), a nie tylko ci, którzy wzięli udział w czynnościach , zaś inni, prawidłowo zawiadomieni, na gruncie się nie stawili. W niniejszej sprawie niesporne było natomiast, że w czynnościach wykonawcy nie brali udziału wszyscy właściciele i współwłaściciele przedmiotowych działek .

W ocenie Sądu błędne jest stanowisko skarżącego, że brak stawiennictwa wszystkich prawidłowo zawiadomionych o czynnościach osób umożliwia przeprowadzenie każdej czynności. Niestawiennictwo wszystkich zainteresowanych osób nie uniemożliwia co prawda czynności wykonawcy ( co wynika z § 38 ust.2 pkt 3 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków), ale sytuacja taka oznacza jedynie , że toczyć się mogą czynności zmierzające do ustalenia przebiegu granicy, nie zaś to, że możliwe jest ustalenie przebiegu granicy w oparciu o zgodne oświadczenie, gdy nie stawią się wszystkie zawiadomione prawidłowo osoby. Akceptując pogląd skarżącego przyjąć by należało, że "zgodne oświadczenie" w myśl § 39 ust.1 w/w rozporządzenia może złożyć nawet tylko jedna osoba, która nie jest przy tym właścicielem (użytkownikiem wieczystym, władającym) wszystkich działek ewidencyjnych, podlegających postępowaniu w sprawie ustalenia przebiegu ich granic. Z poglądem takim zgodzić się nie można. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie przebiegu granic na podstawie zgodnego oświadczenia, przebieg granic ustala się w sposób określony w dalszych postanowieniach § 39 ( ust. 2 i ust. 3 ) w/w rozporządzenia i wówczas nieusprawiedliwione niewzięcie udziału w czynnościach nie stanowi przeszkody do ich przeprowadzenia.

Tak więc , w przypadku braku udziału w czynnościach wszystkich właścicieli , nie jest możliwe ustalenie przebiegu granic działek, w tym położenia wyznaczających je punktów , na podstawie zgodnych oświadczeń. Co za tym idzie, nie jest też możliwa stabilizacja takich punktów ( § 39 ust. 4 rozporządzenia).

W myśl § 39 ust. 5 rozporządzenia, wyniki ustaleń przebiegu granic działek ewidencyjnych wykonawca utrwala w protokole, którego wzór z przykładowymi wpisami zawiera załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Zgodnie z załącznikiem nr 3 , w kolumnie 9 powinny składać podpisy osoby uczestniczące w czynnościach ustalenia przebiegu granicy na podstawie zgodnych wskazań właścicieli nieruchomości, co wynika z kolumny 7, a także treści oświadczenia zawartego w kolumnie 9, dotyczącego ustalenia granicy na podstawie zgodnych wskazań właścicieli.

W protokole sporządzonym przez skarżącego osoba uczestnicząca w czynnościach złożyła podpis w rubryce, która przeznaczona jest na złożenie podpisów w przypadku ustalenia przebiegu granicy na podstawie zgodnych wskazań właścicieli, mimo że – jak wynika z treści wpisów w protokole , dotyczącym sposobu ustalenia przebiegu granicy, w czynnościach nie brali udziału wszyscy właściciele. W protokole ujęto też, że przebieg granicy ustalono w oparciu o dane mapy ewidencyjnej.

Skarżący twierdził z jednej strony, że granice ustalone zostały na podstawie zgodnego oświadczenia, dlatego podpis właściciela znalazł się w kolumnie 9, a z drugiej wskazał , że ustalenie przebiegu granic nastąpiło "w oparciu o dane mapy ewidencyjnej".

Stanowiska skarżącego, że przebieg granicy ustalono w oparciu o zgodne oświadczenia właścicieli nie można zaakceptować , bowiem - jak już wyżej wskazano – czynności takiej nie można dokonać, gdy nie uczestniczą w niej wszyscy właściciele działek , a tak było w niniejszym przypadku. Skarżący wyjaśniał, że - mimo że przebieg granicy ustalił w oparciu o zgodne oświadczenie - w protokole wpisał , niejako dodatkowo, że przebieg granicy ustalił w oparciu o dane mapy ewidencyjnej, bowiem oświadczenia należało zweryfikować z treścią dokumentów. Takie stanowisko nie ma oparcia w przepisach przedmiotowego rozporządzenia – takich ustaleń nie czyni się w przypadku zgodnego wskazania właścicieli, potwierdzonego złożeniem oświadczenia, o którym mowa w § 39 ust. 1.

Z uwagi na powyższe prawidłowe jest stanowisko organów obu instancji, że w protokole ustalenia przebiegu działek ewidencyjnych wadliwie podpis osoby uczestniczącej w czynnościach umieszczono w kolumnie 9.

Także twierdzenie skarżącego, że wzór protokołu ustalenia granic jest przewidziany głównie do stosowania przy pracach ewidencji gruntów i budynków na dużych obszarach, dotyczących całego obrębu ewidencyjnego - wsi, nie wynika z żadnego przepisu przedmiotowego rozporządzenia.

Sąd podziela stanowisko organów , że protokół ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych również w innych kwestiach nie jest zgodny ze wzorem określonym załącznikiem 3. Zgodnie z nim w protokole należy wskazywać pary działek o wspólnych odcinkach granic. Tymczasem skarżący wskazał w protokole działki [...] i [...], mimo że nie mają one wspólnego odcinka granicy. W protokole brakuje też części odcinków granic. Choć ustalenie przebiegu granic dotyczy odcinka granicy między działkami [...] i [...], to punkty wyznaczające ten odcinek są wspólne dla czterech działek, co wyraźnie wynika ze znajdującego się w aktach szkicu granicznego. Zauważyć ponadto należy, że operat zawierający protokół wznowienia znaków granicznych, na który powołuje się skarżący w skardze poddając w wątpliwość stanowisko organu, został wcześniej zweryfikowany w dniu 24 lutego 2017 r. z wynikiem negatywnym. Wskazano wówczas na brak możliwości wznowienia znaków granicznych /wyznaczenia punktów granicznych zgodnie z § 30 rozporządzenia.

Z twierdzeń skarżącego, zestawionych z przywołanymi powyżej przepisami omawianego rozporządzenia wynika, że przedłożone przez skarżącego dokumenty nie są z tymi przepisami zgodne.

Skarżący w skardze powołuje się na praktykę i standardy zawodowe, lecz ocena wykonanej przez niego pracy dokonywana jest nie w oparciu o praktykę, która może być wadliwa, a w oparciu o przepisy prawa. Na skutek błędnego – w ocenie Sądu – interpretowania przez skarżącego przepisów dotyczących czynności ustalania przebiegu granicy , a co za tym idzie - wadliwego sporządzenia koniecznych dokumentów nie sposób przyjąć, by dokumenty te mogłyby być przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Sąd podziela również stanowisko organów, dotyczące nieprawidłowości w przeprowadzeniu pomiaru kontrolnego na punkcie osnowy geodezyjnej. W myśl § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, przed rozpoczęciem lub w trakcie każdej sesji pomiarowymi technikami kinematycznymi RTK oraz RTN wykonuje się pomiar kontrolny na co najmniej dwóch punktach poziomej osnowy geodezyjnej, zlokalizowanych w odległości nie większej niż 5 km od punktów będących przedmiotem pomiaru.

Zgodnie z § 12 ust. 2 pkt 1 w/w rozporządzenia, odchyłka liniowa ustalona na podstawie pomiaru kontrolnego nie może przekraczać - w odniesieniu do współrzędnych prostokątnych płaskich - 0,12 m (dx, dy ≤ 0,12 m). W przypadku dokumentacji przedłożonej przez skarżącego odchyłka pomiaru punktu osnowy nr 621423-1015 wyniosła 0,13 – dx oraz 0,13 - dy, zaś odchyłka liniowa - 0,18 m. Tak więc podane wartości przekraczają wartości określone rozporządzeniem, wobec czego nie można ich uznać za prawidłowe - przepisy nie przewidują żadnych w tej kwestii marginesów błędu czy wyjątków.

Skarżący w skardze wskazuje, że porównując wyniki pomiaru z nowszymi wartościami współrzędnych, odchyłki pomiaru spełniają wymogi przepisów przedmiotowego rozporządzenia. Jak jednak wynika z przedłożonej dokumentacji ( porównanie współrzędnych osnowy), nowsze wartości współrzędnych dotyczą wartości z operatu [...]. Są to wartości z pomiaru wykonanego przez geodetę A. K., a - jak wskazał odnosząc się do tych twierdzeń skarżącego organ odwoławczy - wynikiem tej pracy nie była aktualizacja bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że prawidłowe jest stanowisko organu odwoławczego o zasadności odmowy przyjęcia przedmiotowej dokumentacji technicznej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W tej sytuacji Sąd, nie podzielając zarzutów skargi, na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.