drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę, I OSK 392/16 - Wyrok NSA z 2016-08-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 392/16 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2016-08-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-02-17
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Dariusz Chaciński /sprawozdawca/
Irena Kamińska /przewodniczący/
Monika Nowicka
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SAB/Ol 47/15 - Wyrok WSA w Olsztynie z 2015-11-17
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 1984 nr 5 poz 24 art. 3a
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 3 ust. 1, art. 13
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2016 poz 718 art. 149
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Irena Kamińska, Sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska, po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 listopada 2015 r. sygn. akt II SAB/Ol 47/15 w sprawie ze skargi P.G. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1) uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2) zasądza od P.G. na rzecz Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w [...] kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 17 listopada 2015 r., sygn. akt II SAB/Ol 47/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi P.G. na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w [...] do rozpoznania wniosku skarżącego z [...] maja 2015 r. w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy (pkt I); stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt II); zasądził koszty postępowania (pkt III).

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał na następujący stan sprawy.

P.G. , Redaktor naczelny Dziennika [...] wnioskiem z [...] maja 2015 r., powołując się na art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe, zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...]o udzielenie informacji, poprzez przysłanie kopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego PZŁ odbytych do chwili obecnej w roku 2015, w formie kserokopii, przesyłką pocztową lub skanów pocztą email.

W odpowiedzi udzielonej pismem z [...] czerwca 2015 r. Przewodniczący Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...]wskazał, że wnioskodawca jest członkiem PZŁ i przysługuje mu uprawnienie w zakresie dostępu do wnioskowanych dokumentów. W związku z tym zaprasza P.G. do biura Zarządu Okręgowego PZŁ [...]w dniu [...] lipca 2015 r. w godzinach od [...].00 do [...].00, w celu zapoznania się z wnioskowanymi dokumentami.

Następnie P.G. pismem z [...] lipca 2015 r. wywiódł skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w [...]. Skarżący wniósł, na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a., o zobowiązanie ZO PZŁ do udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem z [...] maja 2015 r. w ciągu 14 dni. Podniósł, że wniosek z [...] maja 2015 r., jako dotyczący udzielenia informacji o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, pomimo że pochodził od przedstawiciela prasy, podlegał rozpatrzeniu przez organ w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej, a nie w trybie art. 4 u.p.p. Oznacza to, że brak odpowiedzi organu w ciągu 14 dni lub nie wykonanie żadnej z czynności, o których mówią art. 13 – art. 17 u.d.i.p., jest bezczynnością lub przewlekłym prowadzeniem postępowania w tym przedmiocie.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w [...] wniósł o jej oddalenie, wskazując, że poinformował wnioskodawcę o możliwości zapoznania się z interesującymi go informacjami w siedzibie Zarządu Okręgowego PZŁ w [...].

Uwzględniając skargę, wskazanym na wstępie wyrokiem z 17 listopada 2015 r., II SAB/Ol 47/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stwierdził, że w myśl art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r., Nr 5, poz. 24 ze zm.), w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Wniosek stąd, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, natomiast art. 4 ust. 1 Prawa prasowego poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty niewymienione w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Chodzi tu o przedsiębiorców i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. W konsekwencji dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. W sytuacji bowiem, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w ustawie o dostępie do informacji publicznej i z taką sytuacją mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Zgodnie z tym przepisem do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego [...]jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania.

Kwestia ta była rozstrzygana przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 kwietnia 2013 r., I OSK 89/13, który uznał, że ustawodawca w art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 ze zm.) przekazał Polskiemu Związkowi Łowieckiemu szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m.in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troskę o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny (por. R. Stec: "Uprawianie łowiectwa i prowadzenie gospodarki łowieckiej. Uwarunkowania administracyjnoprawne, cywilnoprawne i organizacyjne", Lex 2012). Powyższe zadania mogą być realizowane również przez organy okręgowe Związku Łowieckiego, w tym jego zarządy okręgowe (art. 32a ust. 4 ustawy Prawo Łowieckie).

O publicznoprawnym charakterze działalności Polskiego Związku Łowieckiego świadczy także konieczność odbycia przez osoby ubiegające się o uprawnienia do polowania, szkolenia prowadzonego przez Związek (art. 42 ust. 4 -7 ustawy Prawo łowieckie).

Nie budzi wątpliwości fakt, że wniosek z [...] maja 2015 r. dotyczył informacji o charakterze publicznym i został skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne. W myśl bowiem art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c i f u.d.i.p. informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności zaś o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., w tym o przedmiocie ich działalności, kompetencjach oraz majątku, którym dysponują. Wobec powyższego niewątpliwie wnioskowane przez skarżącego informacje, takie jak kopie protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego PZŁ odbytych do chwili obecnej w roku 2015, mają walor informacji publicznej i jako takie co do zasady powinny być udostępnione wnioskodawcy.

W sprawach z zakresu informacji publicznej bezczynność zachodzi w szczególności wówczas, gdy podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznych, pomimo dysponowania żądaną informacją publiczną, nie udostępnia jej zgodnie z art. 13 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 u.d.i.p., tj. bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, bądź też w tym terminie nie wydaje, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy, decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (co jest uzasadnione np. wobec stwierdzenia, że żądana informacja objęta jest ograniczeniem opisanym w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy). Jeśli jednak informacja publiczna, której domaga się zainteresowany podmiot, została upubliczniona w formach zgodnych z ustawą, organ, do którego skierowano odpowiedni wniosek, winien jedynie odesłać wnioskodawcę do publikatora. Jeżeli zaś informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia, wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się (art. 14 ust. 2).

Na gruncie niniejszej sprawy organ poinformował wnioskodawcę o możliwości zapoznania się z interesującymi go informacjami w siedzibie Zarządu Okręgowego PZŁ w Elblągu. Podmiot zobowiązany nie załatwił zatem wniosku strony w żadnej formie przewidzianej przez ustawę o dostępie do informacji publicznej.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł, jak w pkt 1 wyroku i zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w [...] do rozpoznania wniosku skarżącego z [...] maja 2015 r. o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od doręczenia organowi prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy. Jednocześnie Sąd stwierdził w pkt 2, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Na ocenę taką wpłynął fakt, że skarżący nie wnosił o stwierdzenie rażącego naruszenia prawa w związku z bezczynnością. Ponadto podmiot zobowiązany był przekonany, że rozpatrzył już wniosek strony. Zatem organ celowo nie przewlekał rozpoznania wniosku strony.

W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w [...] zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie naruszenie:

- art. 151 poprzez jego błędne niezastosowanie i art. 149 § 1 p.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie, podczas gdy działaniu ZO PZŁ nie można było zarzucić bezczynności w sprawie,

- art. 3a ustawy Prawo prasowe - poprzez jego błędne zastosowanie, podczas gdy informacja objęta wnioskiem nie stanowiła informacji publicznej,

- art. 3 ust. 1 i art. 13 u.d.i.p. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, podczas gdy prawidłowe ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie winny skutkować konkluzją, iż informacja objęta wnioskiem nie obejmuje uprawnienia do informacji publicznej, tym samym brak było podstaw do zastosowania niniejszego przepisu.

Wskazując na powyższe podstawy kasacyjne, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor podniósł, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w [...] nie pozostawał w bezczynności. Sąd I instancji błędnie zaś zastosował art. 3a u.p.p., a tym samym uznał, iż wniosek Piotra Gawlickiego obejmował żądanie udostępnienia informacji publicznej, w sytuacji, gdy żądanym przez skarżącego informacjom takiego przymiotu przypisać nie było można. Ponadto podkreślano, iż uczestnik postępowania był członkiem Polskiego Związku Łowieckiego, a tym samym winien być w tym przypadku zastosowany szczególny tryb udostępniania informacji, to jest tryb wewnątrzorganizacyjny.

Skarżący kasacyjnie podnosił również, że działanie Redaktora Naczelnego dziennika [...] nie było skierowane na realizację konstytucyjnego prawa do informacji, lecz – z uwagi na złożenie kilkudziesięciu skarg kasacyjnych związanych z korzystaniem z tego prawa – stanowiło nadużycie prawa do informacji.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną P.G. stwierdził, że nie podziela zapatrywania skarżącego kasacyjnie, opartego na wyrokach NSA z 7 października 2015 r., I OSK 1974/14 i I OSK 1928/14, że uchwały i protokoły ZO PZŁ nie są informacją publiczną, gdyż PZŁ jest stowarzyszeniem. Zdaniem uczestnika postępowania PZŁ był stowarzyszeniem do 1952 r., co wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 listopada 2012 r., K 21/11. Obecnie PZŁ jest zrzeszeniem, realizującym zadania publiczne. Nie jest też prawdziwy zarzut o nadużywaniu prawa do informacji publicznej, o czym miałaby świadczyć liczba skarg kasacyjnych w sprawach inicjowanych przez uczestnika postępowania, bo gdyby organ postępował zgodnie z prawem i udzielał prasie informacji publicznych, to nie byłoby potrzeby uruchamiania postępowań przed sądami administracyjnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) – p.p.s.a. – skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Przepis art. 183 § 1 p.p.s.a. stanowi, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak pod rozwagę nieważność postępowania. Przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 p.p.s.a. w tej sprawie nie wystąpiły, zatem należało odnieść się do zarzutów wyartykułowanych w podstawach skargi kasacyjnej, które okazały się zasadne.

Zarzuty kasacyjne opierały się na obu podstawach kasacyjnych, określonych w art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a., to jest obrazie prawa materialnego, w postaci: art. 3a u.p.p., art. 3 ust. 1 i art. 13 u.d.i.p. oraz naruszeniu przepisów postępowania, do których autor skargi kasacyjnej zaliczył art. 151 i art. 149 § 1 p.p.s.a.

W związku z tym należy wyjaśnić, że choć zarzuty procesowe miały w tym wypadku charakter wynikowy, ponieważ – w ocenie skarżącego kasacyjnie – Sąd I instancji niezasadnie uznał, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w [...] pozostawał w bezczynności, w sytuacji, gdy żądane przez P.G. – działającego jako Redaktor Naczelny dziennika [...] – dane, nie stanowiły informacji publicznej i w konsekwencji, brak było podstaw do zastosowania w tej sytuacji art. 3a u.p.p. oraz art. 3 ust. 1 i art. 13 u.d.i.p., był jednak usprawiedliwiony. Dla oceny tak sformułowanych zarzutów kluczowym było bowiem ustalenie, czy Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego miał obowiązek zastosowania, przy załatwianiu wniosku z [...] maja 2015 r., wniesionego przez P.G. – działającego jako Redaktor Naczelny dziennika [...] – trybu informacji publicznej.

Analizując wskazaną kwestię, Naczelny Sąd Administracyjny – w składzie orzekającym – uznał, że nie było podstaw do zastosowania w tym przypadku przez skarżącego kasacyjnie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż żądane informacje nie podlegały udostępnieniu w jej trybie. W związku z tym, zarzuty, dotyczące naruszenia art. 3 ust. 1 i art. 13 u.d.i.p. oraz art. 3a ustawy Prawo prasowe, były uzasadnione.

Podkreślić trzeba, że – w myśl art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. – obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Przepis art. 6 ust. 1 u.d.i.p. stanowi, że udostępnieniu podlega informacja publiczna. W art. 1 ust. 1 tej ustawy zdefiniowano zaś informację publiczną jako każdą informację o sprawach publicznych. Artykuł 1 ust. 2 in principio cytowanej ustawy zastrzega zarazem, że jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi.

Należy też zauważyć, że stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r., poz. 1226 ze zm.), Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych (na temat statusu tego Związku zob. też wyrok TK z dnia 6 listopada 2012 r., K 21/11, OTK-A 2012, nr 10, poz. 119). Zarazem na mocy art. 35a ust. 2 tej ustawy, przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2015 r., poz. 1393) regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami, stosuje się odpowiednio do nadzoru nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego. Podobnie, w myśl art. 35 ust. 3 ustawy – Prawo łowieckie, przepisy regulujące zasady gospodarki finansowej stowarzyszeń stosuje się odpowiednio do gospodarki finansowej Polskiego Związku Łowieckiego. W tym kontekście do zrzeszenia, jakim jest Polski Związek Łowiecki odnieść można odpowiednio myśl zawartą w wyroku NSA z dnia 8 lipca 2015 r., I OSK 1514/14, że nie sposób stowarzyszeniom stawiać analogiczny standard wymagań, jak organom administracji. W konsekwencji nie każda informacja, będąca w dyspozycji Polskiego Związku Łowieckiego, bądź odnosząca się do jego funkcjonowania, będzie informacją publiczną podlegającą udostępnieniu przez ten Związek w trybie u.d.i.p., lecz tylko ta, która odnosi się do wykonywania zadań publicznych lub gospodarowania mieniem publicznym. Tylko te kwestie względem podmiotów wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. ustawodawca traktuje jako informacje o sprawie publicznej, pozostałą zaś materię a contrario uznać należy za niepubliczną, a zatem stosownie do art. 1 ust. 1 u.d.i.p. za niebędącą informacją publiczną. Znajduje to potwierdzenie w samym art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, wskazującym, że "obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa." A zatem przedstawione ograniczenie zakresowe dostępu do informacji o działalności osób i jednostek innych niż organy władzy państwowej czy osoby pełniące funkcje publiczne oraz samorządy gospodarcze i zawodowe – przewidział już ustrojodawca. Przyjęcie więc, że od wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. podmiotów można żądać innych informacji, niż z zakresu wykonywania zadań władzy publicznej, czy gospodarowania mieniem publicznym – byłoby nadmierną ingerencją w sferę informacyjną tych podmiotów, wykraczającą poza standard konstytucyjny.

Na gruncie niniejszej sprawy wskazać wypada, że zadania Polskiego Związku Łowieckiego o charakterze publicznym określił ustawodawca w art. 34 ustawy – Prawo Łowieckie, wskazując, że do zadań tego Związku należy:

1) prowadzenie gospodarki łowieckiej;

2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych zwierząt dziko żyjących;

3) pielęgnowanie historycznych wartości kultury materialnej i duchowej łowiectwa;

4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych;

5) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Polskiego Związku Łowieckiego prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich;

6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego;

7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego;

8) prowadzenie i popieranie działalności wydawniczej i wystawienniczej o tematyce łowieckiej;

9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi;

10) wspieranie i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania zwierzyną;

11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków łowczych;

12) realizacja innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw środowiska.

W kontekście zaś gospodarki finansowej Polskiego Związku Łowieckiego zwrócić należy uwagę na art. 35 ust. 1 i 2 ustawy – Prawo Łowieckie, który stanowi, że działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z funduszy własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów i darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej, zaś dochód z działalności gospodarczej Polskiego Związku Łowieckiego oraz kół łowieckich służy wyłącznie realizacji ich celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między członków. Przy tym mienie Polskiego Związku Łowieckiego i kół łowieckich nie podlega podziałowi między członków.

Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że informacje, w postaci kopii protokołów z posiedzeń oraz podjętych uchwał Zarządu Okręgowego – objęte wnioskiem z [...] maja 2015 r. – nie stanowią ani informacji bezpośrednio odnoszącej się do wykonywania przez Polski Związek Łowiecki zadań publicznych wskazanych w przepisach prawa, ani do gospodarowania mieniem publicznym. Z tego względu, w świetle cytowanych wyżej przepisów u.d.i.p. oraz ustawy – Prawo Łowieckie, Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego nie był zobowiązany do udostępniania tych informacji wnioskodawcy w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dostęp do nich odbywa się w trybie wewnętrznym przewidzianym przez sam Związek. W konsekwencji Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego nie mógł popaść w stan bezczynności, jak przyjął to Sąd pierwszej instancji w punkcie pierwszym zaskarżonego wyroku. Z tego też powodu nie można było w dalszej kolejności przyjąć, że bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Okoliczność ta prowadzi zatem do wniosku że zarzut naruszenia art. 151 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie oraz art. 149 § 1 p.p.s.a. poprzez jego zastosowanie okazał się trafny.

Mając więc powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna okazała się usprawiedliwiona i – na podstawie art. 188 w związku z art. 151 i art. 193 p.p.s.a. – orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt