Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dostępność do informacji o członkostwie partyjnym funkcjonariusza publicznego jest niezbędna w ceku rzeczywistego kontrolowania przestrzegania wymogu apolityczności osób zajmujących stanowisko sekretarza gminy. W tym konkretnym przypadku informacja o przynależności partyjnej lub o braku takiej przynależnoiści sekretarza gminy nie jest informacją ze sfery życia prywatnego, lecz stanowi informację publiczną podlegającą udostępnieniu z odwołaniem się do art. 61 Konstytucji RP.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków, , po rozpoznaniu w Wydziale IV w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi S. P. na bezczynność Wójta Gminy L. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Wójta Gminy L. do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 11 marca 2019 r. w zakresie punktu I i II w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; II. stwierdza, że bezczynność Wójta Gminy L., o której mowa w punkcie I wyroku, nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Gminy L. na rzecz skarżącego kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

S. P. (dalej jako strona, wnioskodawca lub skarżący) drogą elektroniczną w dniu [...] marca 2019 r., powołując się na przepis art. 61 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t. jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1330 ze zm., dalej jako ustawa o dostępie do informacji publicznej lub w skrócie u.d.i.p.), zwrócił się do Wójta Gminy L. P. (dalej jako Wójt lub organ) z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej przynależności partyjnej pani M. K. Sekretarz Gminy L. P. (dalej jako Sekretarz Gminy lub M.K.) w następującym zakresie:

1) czy [M.K.] należy do partii [...]?

2) czy była kiedykolwiek radną [...]?

3) czy [M.K.] wedle Pana wiedzy nie jest obecnie związana z partią [...], bądź inną partią polityczną?

Wójt w odpowiedzi na powyższy wniosek pismem z dnia [...] marca 2019 r., wysłanym na podany adres poczty elektronicznej, poinformował stronę, że złożony wniosek nie dotyczy informacji stanowiącej informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, a tym samym nie podlega udostępnieniu. Jednocześnie Wójt wskazał, że informacją publiczną zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. są objęte wyłącznie sprawy publiczne, w tym dokumenty urzędowe, a nie są jej przedmiotem sprawy prywatne lub dokumenty prywatne. Nawet jeżeli dokument prywatny znajdzie się w posiadaniu władz publicznych, czy informacja z zakresu spraw prywatnych znajdzie się w aktach spraw administracyjnych, to nie stają się przez to przedmiotem informacji publicznej.

Dodał także, iż pracownicy samorządowi, będący funkcjonariuszami publicznymi podlegają ochronie prywatności i nie wszystkie informacje zobowiązani są ujawniać w związku z obejmowaniem stanowisk publicznych. W tym kontekście organ powołał się na tezę z wyroku Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OSK 683/09, głoszącą, że art. 13 ust. 4 ustawy o pracownikach samorządowych stanowi, że informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do naboru, stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami związanymi ze stanowiskiem określonym w ogłoszeniu o naborze. W związku z tym - dane objęte treścią życiorysu, listu motywacyjnego oraz dokumentów, które są dokumentami prywatnymi kandydatów - jako takie - nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem Wójta nie ma powodu, aby w takim zakresie czynić wyjątek w odniesieniu do stanowiska sekretarza (jako pracownika samorządowego), ponieważ kwestię będącą przedmiotem zapytania należy utożsamiać z zamiarem ingerencji w informacje mogące stanowić element życiorysu osoby.

Wnioskodawca pismem z dnia [...] marca 2019 r., złożonym osobiście w Urzędzie Gminy, wezwał Wójta do niezwłocznego wykonania pytania 1 i 2 wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] marca 2019 r., wskazując, iż organ błędnie przyjął, że informacja o tym, czy sekretarz gminy przynależy do partii politycznej, nie stanowi informacji publicznej. Strona przywołała treść art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t. jedn. Dz. U. 2018 poz. 1260 ze zm., dalej jako ustawa o pracownikach samorządowych lub w skrócie u.p.s.), zgodnie z którym sekretarz nie ma prawa tworzenia partii politycznych ani przynależności do nich. Przywołując komentarz do ustawy o pracownikach samorządowych wnioskodawca stwierdził, iż nakazem apolityczności nie będzie objęte wszelkie zaangażowanie polityczne sekretarza (byłoby to niezgodne z przepisami Konstytucji RP), ale jednoznacznie nie może on przynależeć do partii politycznej. Gdyby bowiem doszło do takiej sytuacji, istniałaby konieczność rozwiązania z nim stosunku pracy. Z tego względu informacja o tym, czy sekretarz przynależy do jakiejkolwiek partii politycznej, ma kluczowe znaczenie dla sprawowania funkcji publicznej i wykonywania zadań przez podmiot zobowiązany. Informacja ta stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 61 ust. 1-2 Konstytucji RP w zw. z art. 1 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) u.d.i.p.

W ocenie strony w sprawie nie ma znaczenia argument dotyczący ochrony prywatności, skoro organ stoi na stanowisku, że wnioskowana informacja nie stanowi informacji publicznej i nie stosuje się do niej przepisów u.d.i.p., bowiem nie da się ograniczyć dostępu do informacji, co do której organ uznaje, że nie dotyczy ona informacji publicznej.

Wnioskodawca wskazał także, iż bez wpływu na realizację wniosku pozostaje również argument dotyczący wnioskowania o dokumenty prywatne, czy fragmenty życiorysu, gdyż przede wszystkim nie prosił o przekazanie żadnych dokumentów, a jedynie informacji publicznej. Ponadto wniosek nie dotyczy informacji o naborze, a informacji publicznej świadczącej albo nie o naruszeniu zakazu z art. 5 ust. 5 u.p.s.

W piśmie tym wnioskodawca zarzucił również, iż organ właściwie nie odniósł się do charakteru pytania drugiego, dotyczącego tego, czy sekretarz gminy była partyjną radną swej gminy. Zdaniem strony trudno zrozumieć stanowisko, zgodnie z którym informacja ta nie miałaby stanowić informacji publicznej w sytuacji gdy imienne wykazy radnych wszystkich kadencji powinny znajdować się już na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu.

W odpowiedzi, udzielonej pismem z dnia [...] kwietnia 2019 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu [...] kwietnia 2019 r.), Wójt podał, że art. 5 ust. 5 u.p.s. wskazuje iż sekretarz nie ma prawa tworzenia partii politycznych ani przynależności do nich, co zgodnie z argumentum a contrario oznacza, że jeżeli dana osoba, w tym przypadku M.K. została zatrudniona na stanowisku sekretarza gminy [...], to nie jest i nie może być obecnie członkiem żadnej partii politycznej.

Jednocześnie poinformowano, iż brak jest możliwości zastosowania przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej do pytań, czy [M.K.] była kiedykolwiek radną [...] i czy jest obecnie związana z partią [...] bądź inną partią polityczną, albowiem informacje te mają charakter ściśle osobisty i nie podlegają udostępnieniu jako informacja publiczna, zgodnie z poglądem wyrażonym w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn. akt: II SAB/Gd 31/16.

Podniesiono również, że niezależnie od powyższego, pracodawca nie ma prawa domagać się od kandydata na stanowisko urzędnicze, ani od pracownika samorządowego, w tym sekretarza gminy - informacji odnośnie jego poglądów politycznych, uprzedniej (tj. przed zatrudnieniem na stanowisku sekretarza gminy) przynależności partyjnej czy jej braku, zgodnie z treścią art. 221 § 1 i § 2 kodeksu pracy w zw. z art. 5 ust. 5 u.p.s.

Strona wniosła do tut. Sądu skargę na bezczynność Wójta w zakresie rozpatrzenia pytań 1-2 wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] marca 2019 r., zarzucając naruszenie art. 61 ust. 1-2 Konstytucji RP, art. 1 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) u.d.i.p. w zakresie w jakim przepisy te określają, że prawo do informacji obejmuje działalność osób pełniących funkcje publiczne, poprzez błędną wykładnię prowadzącą do przekonania, że wniosek nie dotyczy informacji publicznej. Skarżący wniósł o zobowiązanie Wójta do wykonania wniosku w terminie 14 dni od dnia doręczenia akt organowi oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi powtórzono argumentację i zarzuty przedstawione we wcześniejszym piśmie strony z dnia [...] marca 2019 r. dotyczące błędnego przyjęcia przez organ, że informacja o tym, czy sekretarz gminy przynależy do partii politycznej, nie stanowi informacji publicznej.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie wskazując, iż nie jest ona uzasadniona z uwagi, iż żądania wnioskodawcy nie dotyczą informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p., a Wójt udzielił odpowiedzi na wnioski skarżącego w ustawowym terminie 14 dni, wskazując na brak podstaw prawnych do żądania udostępnienia informacji w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W ocenie organu odpowiedź na pytanie pierwsze wskazane we wniosku z dnia [...] marca 2019 r. stanowi informację powszechnie dostępną i wynika wprost z art. 5. ust. 5 u.p.s., wskazującego, iż sekretarz nie ma prawa tworzenia partii politycznych ani przynależności do nich, a więc a contrario [M.K.] jako sekretarz Gminy [...] nie może przynależeć do jakiekolwiek partii politycznej, ponieważ w odmiennym stanie rzeczy, na obecnie zajmowanym stanowisku, nie mogłaby zostać zatrudniona.

Odnośnie natomiast pytania drugiego podniesiono, że [M.K.] nigdy nie była Radną Gminy [...], co także jest informacją powszechnie dostępną w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Gminy [...], więc organ nie miał możliwości udzielenia informacji w zakresie tego pytania, a ponadto, uprzednia przed zatrudnieniem na stanowisku sekretarza Gminy [...] ewentualna przynależność partyjna sekretarza gminy, nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W szerokiej argumentacji zajętego stanowiska powołano się na szereg orzeczeń sądowoadministracyjnych akcentując zwłaszcza stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zaprezentowane w wyroku z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OSK 683/09, że art. 13 ust. 4 u.p.s. stanowi, iż informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do naboru, stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami związanymi ze stanowiskiem określonym w ogłoszeniu o naborze. W tym kontekście podniesiono, że wymóg apolityczności sekretarza gminy przewidziany w art. 5. ust. 5 u.p.s. nie należy do zakresu pojęcia wymagań niezbędnych określonych w art. 13 ust. 2 pkt 3 i ust. 2a pkt 1 tej ustawy, albowiem apolityczność nie należy do katalogu wymagań kwalifikacyjnych, objętych dyspozycją tych przepisów, których umieszczenie jest wymagane w ogłoszeniu o naborze o stanowisko sekretarza gminy.

Zauważono także, iż zgodnie z art. 221 § 1 i § 2 Kodeksu pracy w zw. z art. 5. ust. 5 u.p.s., pracodawca nie ma prawa domagać się od kandydata na stanowisko urzędnicze, ani od pracownika samorządowego, w tym sekretarza gminy - informacji odnośnie jego poglądów politycznych, czy też uprzedniej tj. przed zatrudnieniem na stanowisku sekretarza gminy, przynależności partyjnej, gdyż wskazane informacje mają przymiot informacji prywatnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako u.p.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje również bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a. W takich przypadkach, kontroli poddany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie w określonym przez prawo terminie.

W niniejszej sprawie przedmiotem postępowania jest bezczynność związana z udostępnieniem informacji publicznej.

W świetle postawionych zarzutów skargi przede wszystkim wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie nie chodzi o klasyczny rodzaj bezczynności wynikający z naruszenia art. 35 lub art. 36 k.p.a., lecz o bezczynność podmiotu posiadającego informację publiczną i zobowiązanego do jej udostępnienia na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wyjaśnić również trzeba, iż obowiązujące przepisy nie przewidują terminu do złożenia skargi na bezczynność w udzieleniu informacji publicznej. W takim przypadku nie istnieje też obowiązek uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia bezczynności, ani też wezwania organu o usunięcie naruszenia prawa.

W tym miejscu przypomnieć należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. Mając na uwadze treść art. 1 i art. 6 u.d.i.p., uprawnione jest stwierdzenie, że informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań.

Stosownie zaś do treści art. 2 ust. 1 u.d.i.p., prawo dostępu do informacji publicznej przysługuje każdemu, z zastrzeżeniem art. 5, który wprowadza w tym zakresie pewne ograniczenia związane z ochroną informacji niejawnych oraz innych tajemnic ustawowo chronionych, a także ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

W myśl art. 4 ust. 1 i ust. 2 u.d.i.p., obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, a także organizacje związkowe i organizacje pracodawców, reprezentatywne w rozumieniu ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego (Dz. U. z 2015 r., poz. 1240) oraz partie polityczne. Do wymienionego katalogu zaliczają się między innymi.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że Wójt, będący organem wykonawczym samorządu terytorialnego, jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., a tym samym zobowiązanym niejako ex lege do udostępnienia informacji publicznych. Kwestią dyskusyjną było natomiast stwierdzenie czy sformułowane przez skarżącego we wniosku z dnia [...] marca 2019 r. pytanie nr 1 i pytanie nr 2 dotyczą informacji mających walor informacji publicznej.

Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej precyzują, że podmiot zobowiązany, rozpatrując wniesione do niego żądanie winien zachować się w jeden z następujących sposobów:

- przede wszystkim udzielić informacji publicznej pod warunkiem, że nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia i znajduje się ona w jego posiadaniu, lub

- poinformować wnioskodawcę w formie zwykłego pisma, że jego żądanie nie znajduje podstaw w przepisach ustawy, gdyż nie dotyczy informacji mających charakter publicznej lub też wskazać, że organ nie jest dysponentem informacji, o których udzielenie wnioskodawca się zwrócił lub podmiotem zobowiązanym do jej udostępnienia (art. 4 u.d.i.p.), bądź też zawiadomić stronę, że w sprawie obowiązuje inny tryb udzielenia informacji, niż ten, w którym strona się zwróciła (art. 1 ust. 2 u.d.i.p.), lub

- umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 u.d.i.p.) albo odmówić udostępnienia informacji (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.) w formie decyzji administracyjnej z uwagi na ochronę prywatności osoby fizycznej lub tajemnicy przedsiębiorcy, a także w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., a więc wówczas, gdy mimo wezwania strona nie wykaże, w jakim zakresie uzyskanie danej informacji będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W kontrolowanej sprawie organ poinformować wnioskodawcę w formie zwykłego pisma, że jego żądanie nie znajduje podstaw w przepisach ustawy, gdyż nie dotyczy informacji mających charakter publicznej.

W ocenie składu orzekającego takie stanowisko organu nie było zasadne, gdyż w świetle dyspozycji art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) u.d.i.p. informacje odnoszące się do osoby zatrudnionej na stanowisku sekretarza gminy w kontekście jej przynależności partyjnej, z uwagi na sformułowany w art. 5 ust. 5 u.p.s. wymóg apolityczności, mają walor informacji publicznej.

Za taką konstatacją przemawia w pierwszej kolejności posiadany przez sekretarza gminy status funkcjonariusza publicznego, którego odzwierciedleniem jest nie tylko miejsce w strukturze organizacyjnej urzędu gminnego (podleganie bezpośrednio kierownikowi urzędu) i zakres kompetencji decyzyjnych (możność prowadzenia określonych spraw gminy w imieniu wójta), ale także określone nakazy i zakazy związane z zajmowanym stanowiskiem (np. obowiązek składania oświadczeń majątkowych, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, zakaz przyjmowania świadczeń o charakterze majątkowym, zakaz tworzenia partii politycznych i przynależności do nich).

Nie może zniknąć z pola widzenia rola jaką pełnią w sferze publicznej w demokratycznych państwach partie polityczne, które swoją działalność opierają na pracy społecznej swoich członków. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (t. jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 580) partia polityczna jest dobrowolną organizacją, występującą pod określoną nazwą, stawiającą sobie za cel udział w życiu publicznym poprzez wywieranie metodami demokratycznymi wpływu na kształtowanie polityki państwa lub sprawowanie władzy publicznej. Z możliwością kontroli legalności działalności partii politycznych wiąże się określony w art. 13 Konstytucji RP zakaz utajniania ich struktur i członkostwa. Nie ulega wątpliwości, iż jawność i powszechna dostępność danych o zasobach członkowskich poszczególnych partii wchodzi w kolizję z zagwarantowaną w art. 51 Konstytucji RP ochroną danych osobowych. W tej sytuacji zastosowanie musi znaleźć zasada proporcjonalności, co oznaczać będzie, iż ochrona tych wartości może być ograniczona tylko na tyle, na ile jest to niezbędne w demokratycznym państwie prawnym. Zdaniem składu orzekającego dostępność informacji o członkostwie partyjnym funkcjonariusza publicznego jest niezbędna w celu rzeczywistego kontrolowania przestrzegania wymogu apolityczności osób zajmujących stanowisko sekretarza gminy. W tym konkretnym przypadku informacja o przynależności partyjnej lub o braku takiej przynależności sekretarza gminy nie jest informacją ze sfery życia prywatnego, lecz stanowi informację publiczną podlegającą udostępnieniu z odwołaniem się do art. 61 Konstytucji RP.

Nie budzi wątpliwości Sądu orzekającego, iż organy samorządu terytorialnego (w tym przypadku wójtowie), a także obsługujące je urzędy (tutaj urzędy gminy), nie prowadzą rejestru członków partii politycznych, a tym samym nie są ich wytwórcami, ale hipotetycznie można byłoby przyjąć, że co do zasady mogą być w posiadaniu innych dokumentów, z których mógłby wynikać fakt członkostwa sekretarza gminy w partii politycznej.

Inaczej sprawa przedstawia się w kwestii potwierdzenia członkostwa radnego gminy w partii politycznej. Zgodnie z art. 399 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (t. jedn. Dz. U. z 2019 poz. 684, dalej w skrócie u.K.w.) prawo zgłaszania kandydatów na radnych przysługuje m.in. komitetowi wyborczemu partii politycznej, zaś w myśl art. 435 § 2 u.K.w. obwieszczenie o zarejestrowanych listach kandydatów przekazuje się wójtowi, który zapewnia jego druk i rozplakatowanie na obszarze gminy najpóźniej w 15 dniu przed dniem wyborów. Z przytoczonych przepisów niezbicie wynika, że wójt winien posiadać dokumenty dotyczące kandydowania danych radnych z list wyborczych partii politycznych. Podobnie wójt, jako organ wykonawczy gminy, powinien być w posiadaniu dokumentacji dotyczącej funkcjonowania rady gminy, w tym także odnoszącej się do poszczególnych radnych. Jest jednak rzeczą istotną, że kandydowanie z list komitetu wyborczego partii politycznej, a później wykonywanie mandatu radnego gminy, nie musi się wiązać z członkostwem w partii politycznej.

Ponownie rozpoznając wniosek skarżącego w zakresie punktu pierwszego organ winien zatem będzie wpierw ustalić, czy jest dysponentem dokumentów odnoszących się do przynależności [M.K.] do partii [...], a następnie w zależności od wyników tych ustaleń bądź to udzielić żądanej informacji publicznej, bądź też poinformować w formie zwykłego pisma, że organ nie jest dysponentem informacji, o których udzielenie wnioskodawca się zwrócił.

Odnośnie natomiast punktu drugiego wniosku z dnia [...] marca 2019 r. organ winien wpierw wezwać wnioskodawcę o sprecyzowanie zakresu tego pytania, gdyż jest ono w dużej mierze nieprecyzyjne. Dostrzec można tutaj brak m.in. podania jakiej rady gminy (właściwość miejscowa) ono dotyczy i o jaką formułę powiązania personalnego chodzi (czy o członkostwo w partii czy tylko udział w jakiejś formie organizacyjnej powiązanej z partią). Po uzupełnieniu wniosku organ winien udzielić w formie zwykłego pisma informacji publicznej, przy czym może to być informacja, zważywszy na treść odpowiedzi na skargę, że [M.K.] nigdy nie była radną gminy, w której zatrudniona jest na stanowisku sekretarza gminy.

Stwierdzona bezczynność Wójta nie ma jednak postaci kwalifikowanej, tj. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, gdyż w istocie wynikała ona z błędnej interpretacji przez organ przepisów u.d.i.p. co do pojęcia "informacja publiczna", nie zaś z niedotrzymania ustawowych terminów udostępnienia żądanej informacji publicznej, wobec czego, na podstawie art. 149 § 1a u.p.p.s.a., orzeczono jak w pkt II sentencji wyroku.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto na podstawie art. 200 u.p.p.s.a.