drukuj    zapisz    Powrót do listy

6019 Inne, o symbolu podstawowym 601, Administracyjne postępowanie Nadzór budowlany, Inspektor Nadzoru Budowlanego, oddalono skargę, II SA/Kr 1501/16 - Wyrok WSA w Krakowie z 2017-02-24, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Kr 1501/16 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2017-02-24 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-12-05
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Iwona Niżnik-Dobosz
Krystyna Daniel
Magda Froncisz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6019 Inne, o symbolu podstawowym 601
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Nadzór budowlany
Skarżony organ
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 23 art.6,7 .8 , 77 art. 105
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2016 poz 290 art. 29 ust.2 pkt.15, art. 30 ust.1 pkt.3 lit.a i lit. b
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity
Dz.U. 2016 poz 718 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz (spr.) Sędziowie : WSA Krystyna Daniel WSA Iwona Niżnik-Dobosz Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2017 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję nr [...] [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 29 września 2016 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania skargę oddala

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. – Powiat Grodzki decyzją nr [....] z 24 marca 2016 roku, znak [....] umorzył w całości jako bezprzedmiotowe postępowanie administracyjne w sprawie zabudowy loggii przynależnej do mieszkania nr [....] , zlokalizowanego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, położonym przy ul. [....] w K.

Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał art. 105 § 1 i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), dalej "K.p.a." oraz art. 80 ust. 2 pkt 1, art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), dalej "P.b."

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że prowadził wszczęte na wniosek Z.S. postępowanie administracyjne w sprawie zabudowy ww. loggii. W dniu [....] lipca 2014 r. wpłynęło do organu pismo Z.S., nazwane "zawiadomienie o samowoli budowlanej", w którym wniosła ona o wydanie decyzji nakazującej H.W. "jako wykonawcy konstrukcji z płyt pleksi doprowadzenie balkonu w budynku mieszkalnym wielorodzinnym do stanu poprzedniego poprzez dokonanie rozbiórki konstrukcji wykonanej na balkonie".

W związku z ww. pismem 9 września 2014 r. upoważnieni inspektorzy PINB przeprowadzili czynności kontrolne w terenie celem ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. W wyniku kontroli ustalono, iż loggia w lokalu nr [....] została częściowo zabudowana konstrukcją stalową z wypełnieniem z pleksi. W dniu kontroli nie stwierdzono prowadzenia robót budowlanych. W trakcie kontroli przedłożono pismo Wydziału Architektury, Geodezji i Budownictwa Urzędu Miasta K. z 8 lutego 2001 r. znak: [....] , w którym ww. wydział poinformował o przyjęciu do wiadomości zamiaru wykonania robót budowlanych obejmujących zabudowę ww. loggii, a także pismo Spółdzielni Mieszkaniowej [....] , informujące o dokonaniu w imieniu H.W. , skutecznego zgłoszenia zamiaru wykonania ww. robót w organie administracji architektoniczno-budowlanej oraz potwierdzenie dokonania zgłoszenia w ww. Wydziale UMK. Po przeprowadzeniu ww. czynności kontrolnych organ nadzoru budowlanego uznał, iż na wykonanie przywołanych wyżej robót budowlanych związanych z zabudową loggii uzyskano zgodę właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej.

Wskutek jednak kolejnych wniosków Z.S. (z 29 października 2014 r., 17 listopada 2015 r., 20 grudnia 2015 r.) dotyczących przedmiotowych robót budowlanych, organ nadzoru budowlanego uznał za zasadne wszczęcie postępowania administracyjnego na jej wniosek.

Następnie w uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 15 P.b. pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, na obiektach budowlanych.

Takie roboty nie wymagają również zgłoszenia. Przy czym, wobec braku ustawowych definicji urządzenia w przepisach ustawy, organ sięgnął do uregulowań zawartych w odrębnych ustawach, zgodnie z zasadą określoną w art. 2 P.b., iż przepisy ustawy nie naruszają przepisów odrębnych. Organ powołał się na brzmienie art. 7 ust. 1 obowiązującej ustawy P.b., który stanowi, iż do przepisów techniczno-budowlanych zalicza się:

1) warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane i ich usytuowanie, uwzględniające wymagania, o których mowa w art. 5 ust. 1-2b;

2) warunki techniczne użytkowania obiektów budowlanych.

Natomiast zgodnie z § 14a ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U. z 1999 r., nr 74, poz. 836 ze zm.) na budynku mieszkalnym wielorodzinnym mogą być instalowane urządzenia związane z użytkowaniem budynku lub mieszkania, jak: kraty, żaluzje, rolety, zabudowy balkonów i loggii.

Stosownie do § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 283) do oznaczenia jednakowych pojęć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami.

Z powyższego oraz treści art. 2 P.b. wynika zdaniem organu, że klasyfikacja zabudowy loggii zawarta w ww. rozporządzeniu winna być w postępowaniach prowadzonych w oparciu o przepisy P.b. respektowana. Konsekwencją takich stwierdzeń jest uznanie, że zabudowa loggii mieści się w pojęciu urządzenia budowlanego, o którym mowa w art. 29 ust. 2 pkt 15 P.b. Skoro zatem zabudowa balkonu to montaż "urządzenia", a nie przebudowa obiektu, zasadnym według organu jest stwierdzenie, że przedmiotowe roboty nie wymagały pozwolenia na budowę ani zgłoszenia. Tym samym nie wymagały ingerencji nadzorczej organów nadzoru budowlanego.

Organ I instancji stwierdził ponadto, że z akt sprawy nie wynika, z uwagi na charakter zamontowanej lekkiej zabudowy, by wykonane roboty naruszały w istotny sposób konstrukcję budynku. W związku zatem z dokonaną kwalifikacją prawną robót i brakiem stwierdzenia naruszenia prawa w oparciu o przesłankę z art. 50 ust. 1 P.b., brak jest podstaw by organy nadzoru budowlanego rozstrzygały poruszane przez Z. S. kwestie zgodności wykonania omawianych robót budowlanych z dokonanym zgłoszeniem, ewentualnego ograniczania dostępu do światła dziennego oraz widoczności z balkonu przynależnego do lokalu nr [....] , a także estetyki budynku.

Organ stwierdził, że sprawy sporne pomiędzy właścicielami mieszkań są poza kompetencjami nadzoru budowlanego, a kwestie te mogą stanowić spór cywilny i być przedmiotem rozstrzygania przez sądy powszechne.

Wskazał również na art. 61 P.b. i wynikający z niego obowiązek właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego do użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem i utrzymywania go w należytym stanie technicznym.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny, w ocenie organu I instancji, w przedmiotowej sprawie nie zachodziła przesłanka do prowadzenia postępowania administracyjnego w sprawie zabudowy przedmiotowej loggii.

Dalej organ wskazał na brzmienie art. 105 § 1 K.p.a.. Dokonując wykładni wskazanego przepisu organ powołał się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, w którym powszechnie wyrażone jest stanowisko, zgodnie z którym bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi art. 105 § 1 K.p.a. oznacza, że brak jest któregoś z konstytutywnych elementów sprawy (np. przedmiotu postępowania), a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty.

Z.S. wniosła od powyższej decyzji odwołanie, zarzucając naruszenie art. 29 ust. 2 pkt 15 P.b. przez uznanie, że zabudowa balkonu w budynku wielorodzinnym nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłoszenia. Podniosła również naruszenie art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 K.p.a., przez niedokonanie analizy okoliczności faktycznych w sprawie. Wniosła o zmianę lub uchylenie decyzji I instancji i nakazanie usunięcia zamontowanej konstrukcji.

W uzasadnieniu zarzutów wskazała m.in., że roboty budowlane zostały wykonane sprzecznie ze zgłoszeniem, bowiem zamiast konstrukcji aluminiowej i szkła o wymiarach 356 cm długości i 154 cm wysokości, zastosowano konstrukcję stalową i pleksi. Podniosła, że dokonana zabudowa zmieniła konstrukcję balkonu. Wskazała, że inaczej należy traktować zabudowę balkonu w budynku wielorodzinnym, niż w jednorodzinnym.

[....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. decyzją nr [....] z 29 września 2016 roku, znak [....] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 104 K.p.a. oraz art. 80 ust. 2 pkt 2 i art. 83 ust. 2 P.b., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że doprowadził do uzupełnienia akt administracyjnych w oparciu o art. 136 K.p.a.

Następnie obszernie opisał przesłanki zastosowania art. 105 § 1 K.p.a. Dokonał wykładni ww. przepisu przywołując orzeczenia sądów administracyjnych.

Dalej organ odwoławczy wskazał, że przedmiotem postępowania jest wniosek Z.S. o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie samowoli budowlanej w budynku przy ul. [....] w K. , polegającej na wykonaniu robót budowlanych z postaci zabudowy loggii w sposób sprzeczny ze zgłoszeniem.

W pierwszej kolejności organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 443), do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy dotychczasowe. Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte po terminie określonym w art. 9 ww. ustawy - ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 34, który wchodzi w życie w dniu 1 stycznia 2016 r., wobec czego zastosowanie znajdą przepisy P.b. w brzmieniu wprowadzonym ww. nowelizacją.

Zgodnie z treścią art. 28 P.b. roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. W art. 29-31 ustawodawca wskazał roboty budowlane, które nie wymagają pozwolenia na budowę. W świetle art. 29 ust. 2 pkt 15 P.b. pozwolenia na budowę nie wymagają roboty budowlane polegające na instalowaniu urządzeń (...) na obiektach budowlanych. Jeżeli jednak roboty te będą polegały na instalowaniu krat na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego i obiektach wpisanych do rejestru zabytków, a także instalowaniu urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. a i b P.b., będą z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3 i 4 P.b. wymagały zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Zatem wykonanie robót budowlanych polegających na montażu aluminiowej konstrukcji wypełnionej pleksi o wysokości 135 cm nie wymaga, w świetle aktualnie obowiązujących przepisów, zgłoszenia. Tym samym roboty budowlane objęte przedmiotowym postępowaniem nie wymagają obecnie ani pozwolenia ani zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej.

Niezależnie od powyższego organ odwoławczy stwierdził, iż w dacie budowy, roboty budowlane polegające na zabudowie loggii podlegały reglamentacji prawa budowlanego, bowiem koniecznym było zgłoszenie zamiaru ich wykonania organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia 31 stycznia 2001 r. dokonano zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na zabudowie loggii przynależnej do mieszkania nr [....] w budynku nr [....] przy ul. [....] w K. Zgłoszenie to zostało przyjęte bez sprzeciwu. Zatem został zrealizowany ustawowy obowiązek istniejący w dacie budowy zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych.

Biorąc pod uwagę powyższe organ odwoławczy uznał, iż organ I instancji prawidłowo ustalił, że niniejsze postępowanie jest bezprzedmiotowe z uwagi na to, iż w dacie orzekania roboty budowlane objęte niniejszym postępowaniem nie podlegają reglamentacji prawa budowlanego, bowiem nie wymagają ani pozwolenia ani zgłoszenia organowi administracji architektoniczne budowlanej.

Odnosząc się w dalszej kolejności do zarzutów odwołania organ odwoławczy uznał je za bezzasadne. W ocenie organu odwoławczego wykonana została lekka aluminiowa konstrukcja jedynie na części loggii. Wykonana konstrukcja nie zmienia parametrów użytkowych i technicznych obiektu, nie wpływa też negatywnie na jego konstrukcję. Zrealizowanie roboty budowlane stanowią instalację (montaż) zabudowy loggii, tak jak wyżej wykazano nie wymagają aktualnie ani pozwolenia ani zgłoszenia. Bez znaczenia pozostaje fakt, iż inwestor wykonał roboty budowlane w sposób odbiegający od dokonanego zgłoszenia, zmieniając nieznacznie parametry zabudowy oraz zastępując szkło płytą pleksi. Zmiany te nie naruszają przepisów i pozostają bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Z.S. wniosła na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, a to:

- art. 105 § 1 K.p.a. poprzez nieprawidłowe zastosowanie i przyjęcie, że postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie jest bezprzedmiotowe z uwagi na to, że przepisy wymagały jedynie zgłoszenia robót budowlanych w sytuacji, gdy prace budowlane zostały wykonane niezgodnie ze zgłoszeniem, a nadto z naruszeniem przepisów, bowiem zainstalowana konstrukcja na logii w mieszkaniu nr [....] ogranicza w znacznym stopniu dostęp światła dziennego do mieszkania nr [....] stanowiącego własność skarżącej,

- art. 29 P.b. poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że przedmiotowe prace polegające na zabudowie balkonu w budynku wielorodzinnym wymagają jedynie zgłoszenia,

- art. 7 i 77 K.p.a. poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego niezbędnego do załatwienia sprawy z uwzględnieniem zarówno interesu społecznego, jak i słusznego interesu obywateli, a to okoliczności wykonania konstrukcji niezgodnie ze zgłoszeniem i faktu ograniczenia dostępu światła do mieszkania skarżącej w wyniku zamontowania konstrukcji w mieszkaniu nr [....] ;

- art. 6, 8 K.p.a. poprzez naruszenie zasady praworządnego i sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy co zasadnie prowadzi do podważenia zaufania obywateli do organów Państwa.

Skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i wydanie decyzji nakazującej właścicielowi lokalu nr [....] usunięcie zamontowanej konstrukcji i doprowadzenie balkonu do stanu pierwotnego, tj. takiego jak przed dokonaniem prac budowlanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji pierwszej i drugiej instancji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zarzutów skarżąca powtórzyła argumentację odwołania. Dodatkowo wskazała, że wykonanie prac w sposób sprzeczny ze zgłoszeniem powoduje, że tracą one przymiot legalności. Zdaniem skarżącej zmiana materiału z szyby na pleksi wpływa bezpośrednio na charakter zabudowy i jej parametry. W zaistniałej sytuacji zastosowanie pleksi spowodowało, że mieszkanie skarżącej ma ograniczony dostęp do światła dziennego. Ponadto zamontowana konstrukcja może stanowić poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa osób, ponieważ zastosowane elementy (tworzywo sztuczne) nie spełniają norm bezpieczeństwa i norm przeciwpożarowych.

Dalej skarżąca wskazała, że użyty w art. 29 ust. 2 pkt 6, 14 i 15 P.b. zwrot "instalowanie", nie występuje w definicjach legalnych budowy i robót budowlanych, zamieszczonych w pkt 6 i 7 art. 3 P.b., jednak użycie jego w kontekście ww. przepisów wskazuje, iż odnosi się on do robót budowlanych polegających na instalowaniu (urządzeń, krat) na obiektach budowlanych. Kwalifikacja prawna tego, z jakim rodzajem (typem) urządzeń mamy do czynienia w danej sprawie, należy do organu architektoniczno-budowlanego, który jest właściwy do wydania pozwolenia na budowę, jak i wniesienia sprzeciwu.

Skarżąca przywołała definicje przebudowy i rozbudowy. Wskazała, że w bloku wielorodzinnym zamiar postawienia takiego typu osłon wymaga zgłoszenia do właściwego organu. Wobec powyższego zanim przystąpi się do prac związanych z zabudową balkonu lub loggii, konieczne jest uzyskanie zgody spółdzielni na zabudowę, sporządzenie planu zabudowy, wystąpienie do organu architektury i planowania przestrzennego w gminie ze zgłoszeniem zamiaru zabudowy balkonu określając rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych związanych z tą zabudową oraz termin ich rozpoczęcia.

Skarżąca podniosła, że organ winien był ustalić, czy prace, które faktycznie wykonano, kwalifikowały się jako prace wymagające pozwolenia na budowę. Jej zdaniem stwierdzenie organu, że zabudowa balkonu to montaż urządzenia na obiekcie, bez dokonania analizy tych prac i materiałów jest bezzasadne i daleko przedwczesne. Dla oceny charakteru wykonanych robót nie bez znaczenia jest fakt, że zamontowana konstrukcja z płyt pleksi ogranicza widoczność, a także szpeci wygląd elewacji budynku.

[....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W piśmie z 17 lutego 2017 r., stanowiącym uzupełnienie skargi, skarżąca zarzuciła dodatkowo decyzji organu odwoławczego naruszenie art. 49b ust. 1 P.b. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji wystąpienia przesłanki nakazującej rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części.

Skarżąca powtórzyła dotychczasową argumentację akcentując, że inwestor, który zmienił zdanie co do zakresu planowanych robót objętych dokonanym zgłoszeniem, powinien złożyć w urzędzie nowe zgłoszenie lub uzyskać pozwolenie na budowę – w zależności od tego jakich będzie chciał dokonać zmian. W ocenie skarżącej właściciel lokalu nr [....] wykonał zabudowę o innych wymiarach oraz z innych materiałów, niż zgłaszano.

Zdaniem skarżącej, kiedy inwestycja prowadzona jest niezgodnie z dokonanym zgłoszeniem, należy przeprowadzić postępowanie w trybie art 48-49b P.b.

W ocenie skarżącej nie można przyjąć, jak uczynił organ administracji, że dokonano zamiaru zgłoszenia wykonania robót budowlanych polegających na zabudowie loggii, a zatem został zrealizowany ustawowy obowiązek, istniejący w dacie budowy, zgłoszenia robót budowlanych.

Podniosła, że konsekwencją dokonania innej zabudowy niż ta, której dotyczyło zgłoszenie, jest naruszenie § 14a ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych, w którym wskazano, iż budynek mieszkalny wielorodzinny powinien być użytkowany w sposób zapewniający nieograniczanie oświetlenia dziennego mieszkań, bowiem zamontowana konstrukcja z płyt pleksi ogranicza widoczność z mieszkania skarżącej, ale przede wszystkim powoduje ograniczenie w dostępie światła dziennego do lokalu mieszkalnego, który zajmuje.

Dalej skarżąca podniosła, że w istocie przedmiotem postępowania administracyjnego była wnioskowana rozbiórka obiektu budowlanego powstałego wskutek wykonania robót budowlanych o charakterze samowoli budowlanej. W jej ocenie tak określony przedmiot postępowania (obiekt budowlany i żądanie jego rozbiórki) istniał w chwili orzekania przez organy i istnieje nadal.

Zdaniem skarżącej do przedmiotowej sprawy organ winien zastosować przepisy obowiązujące w dacie budowy, bowiem rozpowszechniony jest pogląd, że do obiektów (lub ich części) wzniesionych bez pozwolenia na budowę lub bez zgłoszenia, których budowa została zakończona, stosuje się przepisy obowiązujące w dacie wykonania inwestycji. W przypadku wątpliwości dla określenia, którą ustawę stosować do konkretnego obiektu, istotnym będzie ustalenie, kiedy obiekt budowlany został wykonany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1066) stanowi, iż sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy wojewódzki sąd administracyjny, w zakresie swojej właściwości, ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną lub postanowienie z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji. Zgodnie z treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 P.p.s.a.).

Zgodnie z treścią art. 145 § 1 P.p.s.a. w przypadku, gdy Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego albo inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi, Sąd oddala skargę, w oparciu o art. 151 P.p.s.a.

Mając na uwadze wskazane powyżej kryterium legalności Sąd stwierdził, że skarga nie zasługiwała na uwzględnienie, a przeprowadzona przez Sąd kontrola wykazała, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Na wstępie wskazać należy, że w sprawie bezsporne jest, iż przedmiotowa zabudowa loggii została wykonana w 2001 r., co wynika z protokołu oględzin nr [....] z 17 sierpnia 2016 r., a nie było kwestionowane przez strony. Z protokołu tego wynika również, wbrew stanowisku skarżącej i opisowi w decyzji I instancji, że do zabudowy loggii zastosowano konstrukcję aluminiową, a nie stalową. Zabudowano ok. ½ blendy balkonowej, co stanowi ok. 1/3 całej loggii.

Postępowanie administracyjne przed organami nadzoru budowlanego zostało zaś wszczęte w związku z wnioskiem skarżącej z [....] lipca 2014 roku.

Istotą sporu w niniejszej sprawie była ocena charakteru dokonanej zabudowy, a także rozstrzygnięcie, w jakim brzmieniu przepisy szeroko pojętego prawa budowlanego miały w sprawie zastosowanie, a w konsekwencji, czy przedmiotowa zabudowa loggii podlega reglamentacji wg przepisów P.b. a co za tym idzie, kontroli organów nadzoru budowlanego.

Zasadą jest, zgodnie z treścią art. 28 P.b., iż roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. W art. 29-31 ustawodawca wskazał roboty budowlane, które nie wymagają pozwolenia na budowę. W świetle art. 29 ust. 2 pkt 15 P.b. pozwolenia na budowę nie wymagają roboty budowlane polegające na instalowaniu urządzeń (...) na obiektach budowlanych. Jeżeli jednak roboty te będą polegały na instalowaniu krat na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego i obiektach wpisanych do rejestru zabytków, a także instalowaniu urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. a i b P.b., będą z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3 i 4 P.b. wymagały zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej.

Od 2001 r. do chwili obecnej przepisy prawa budowlanego były szereg razy nowelizowane. Ustawodawca zmieniał istotne uregulowania dotyczące procesu budowlanego, w tym zakres reglamentacji inwestycji objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę lub dokonania zgłoszenia (art. 29-31 P.b.).

I tak w 2001 r. P.b. wymagało dla inwestycji zabudowy loggii zgłoszenia, przed rozpoczęciem prac, do właściwego organu architektoniczno-budowlanego.

Nie można jednak tracić z pola widzenia, że na podstawie delegacji z art. 7 ust. 3 pkt 1 P.b. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji określił warunki techniczne użytkowania budynków mieszkalnych, wraz ze związanymi z nimi instalacjami i urządzeniami technicznymi - w rozporządzeniu z 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych.

Z kolei rozporządzeniem z dnia 27 listopada 2009 r. Ministra Infrastruktury, zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz.U. z 2009 r., nr 205, poz. 1584) dodano do ww. rozporządzenia § 14a ust. 2, którym ustalono, że na budynku mieszkalnym wielorodzinnym mogą być instalowane urządzenia związane z użytkowaniem budynku lub mieszkania, jak: kraty, żaluzje, rolety, zabudowy balkonów i logii. Zgodnie z § 3 rozporządzenia zmieniającego weszło ono w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, czyli 19 grudnia 2009 r.

Powyższa regulacja, obejmująca przepisy techniczno-budowlane, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 P.b., znacząco wpłynęła na wykładnię art. 3 ust. 9 P.b. powodując, że lekką zabudowę balkonu i loggii należy traktować jako zainstalowanie urządzenia budowlanego (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 22 września 2015 r., sygn. II SA/Bd 469/15; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 marca 2015 r., sygn. II OSK 1938/13 – powołane orzeczenia dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Innymi słowy, w świetle art. 3 pkt 9 P.b. w zw. z § 14a ust. 2 rozporządzenia, zabudowa loggii poprzez wykonanie aluminiowej konstrukcji wypełnionej płytami pleksi ma charakter robót budowlanych polegających na instalacji (montażu) urządzenia budowlanego (por. wyrok NSA z 24 marca 2015 r., sygn. II OSK 2008/13).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stanowczo stwierdzić, że w postępowaniach dotyczących zabudowy loggii i balkonów wszczętych po 19 grudnia 2009 r. stosuje się znowelizowane przepisy, które nie wymagają dokonania zgłoszenia, czy tym bardziej uzyskania pozwolenia na budowę. Tym samym sprawy takie nie podlegają kontroli organów nadzoru budowlanego, co sprawia, że brak jest podstaw do wydania w tych sprawach nakazów lub zakazów.

Zatem wykonanie robót budowlanych polegających na montażu aluminiowej konstrukcji wypełnionej pleksi o wysokości 135 cm (poniżej 3 m) nie wymaga, w świetle aktualnie obowiązujących przepisów, uzyskania pozwolenia na budowę ani dokonania zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej.

W kontrolowanej sprawie organy nadzoru budowlanego prowadzące postępowanie miały za zadanie ocenić charakter dokonanej zabudowy loggii przynależnej do mieszkania nr [....] , zlokalizowanego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, położonym przy ul. [....] w K.

Sąd stwierdził, że organy te prawidłowo zakwalifikowały wykonane roboty budowlane.

Organy winne były także dokonać oceny, czy w stanie faktycznym niniejszej sprawy zamontowana zabudowa naruszała, czy też nie, w istotny sposób konstrukcję budynku. Z zadania tego organy wywiązały się należycie. W szczególności prawidłowo stwierdziły, że instalacja zabudowy loggii nie doprowadziła do przebudowy obiektu budowlanego przez zmianę parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7 P.b.). Organy wykazały również, że nie nastąpiła rozbudowa przez zmianę charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość (art. 3 pkt 6 P.b.).

Należy przyznać rację skarżącej, że rozstrzygnięcie w takiej sprawie przez organ, że zabudowa balkonu to montaż urządzenia na obiekcie byłoby - bez dokonania analizy tych prac i materiałów - przedwczesne. Jednakże w sprawie niniejszej organ dokonał w wystarczającym zakresie koniecznej analizy, biorąc pod uwagę ustalenia z protokołu oględzin (w tym szkic sytuacyjny), dokumentację fotograficzną oraz pozostałe dokumenty i wnioski stron.

Należy też stwierdzić, że w związku z przedmiotem postępowania wystarczające było, zdaniem Sądu, dokonanie ustaleń faktycznych w oparciu o protokół przeprowadzonej kontroli, jako dowód w rozumieniu art. 75 § 1 K.p.a., którego treści skarżąca nie podważyła.

Trafnie zatem organ odwoławczy wskazał, że wykonana została lekka aluminiowa konstrukcja jedynie na części loggii. Wykonana konstrukcja nie zmienia parametrów użytkowych i technicznych obiektu, nie wpływa też negatywnie na jego konstrukcję. Zamontowane elementy nie są trwale związane z loggią i mogą być łatwo zdemontowane bez naruszenia jej konstrukcji.

Bezzasadny jest zatem zarzut skarżącej, że dokonana zabudowa zmieniła konstrukcję balkonu.

Podstawą prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia był art. 105 § 1 K.p.a., zgodnie z którym organ wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny stało się ono bezprzedmiotowe w całości albo w części. W doktrynie, jak i orzecznictwie sądowoadministracyjnym reprezentowany jest jednolity pogląd, że z bezprzedmiotowością postępowania mamy do czynienia wówczas, gdy brak jest któregoś elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. Na gruncie prawa budowlanego postępowanie, co do zasady, staje się bezprzedmiotowe, jeżeli prowadzące postępowanie organy nadzoru budowlanego nie znajdują podstaw do wydania nakazów lub zakazów. Sąd w pełni podziela wykładnię art. 105 K.p.a. zaprezentowaną przez organ w niniejszej sprawie.

Z taką sytuacją (bezprzedmiotowości postępowania z uwagi na brak podstaw do wydania nakazów lub zakazów) mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Podsumowując, zabudowa loggii w sposób ustalony przez organy nadzoru budowlanego, jest instalacją urządzenia w rozumieniu prawa budowlanego, zapewniającego możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, w rozumieniu art. 3 pkt 9 P.b. w związku z § 14a rozporządzenia w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych.

Z uwagi na wymiary urządzenia, skoro nie przekraczało ono wysokości 3 m, a jednocześnie nie jest kratą, to w myśl art. 29 ust. 2 pkt 15 oraz art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. a i lit. b P.b. jego montaż (instalacja) nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Zasadnie zatem organ odwoławczy stwierdził, że brak było podstaw do prowadzenia postępowania w trybach art. 48-51 P.b. oraz możliwości wydania decyzji merytorycznej. Skoro wszczęto w tej sprawie postępowanie, to trafnie orzeczono na podstawie art. 105 K.p.a. o umorzeniu postępowania, co prawidłowo zaaprobował organ odwoławczy.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skarżącej należy wskazać, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zdjęć, nie wynika, aby zabudowa loggii ograniczała w znacznym stopniu dostęp światła dziennego do mieszkania nr [....] stanowiącego własność skarżącej, w sposób naruszający § 14a ust. 1 rozporządzenia. Powyższe potwierdza zarówno szkic sytuacyjny przy protokole oględzin, jak i dokumentacja fotograficzna.

Niezasadny jest też zarzut konieczności odmiennego traktowania zabudowy balkonu w budynku wielorodzinnym, niż w jednorodzinnym, jako że cały § 14a rozporządzenia dotyczy właśnie jedynie budynków wielorodzinnych.

Brak też podstaw do uznania, aby objęta postępowaniem zabudowa znajdowała się w nieodpowiednim stanie technicznym lub powodowała swym wyglądem oszpecenie otoczenia (art. 66 ust. 1 pkt 3 i 4 P.b.) oraz aby przedmiotowa zabudowa (płyty pleksi) nie spełnia norm bezpieczeństwa i norm przeciwpożarowych. Zgłaszane przez skarżącą uciążliwości i uchybienia związane z istnieniem spornej zabudowy mają co do zasady subiektywny charakter. Nie zostały też zdaniem Sądu co najmniej uprawdopodobnione (por. wyrok NSA z 4 kwietnia 2013 r., sygn. II OSK 2336/11). Taka ocena wynika z protokołu oględzin, szkicu sytuacyjnego przy protokole i dokumentacji fotograficznej.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 6 K.p.a. organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. Źródłem upoważniającym do nakładania obowiązków na obywateli mogą być wyłącznie akty prawa powszechnie obowiązującego.

Wobec powyższego, mając na uwadze przepisy prawa obowiązujące aktualnie i w dniu wydania zaskarżonych decyzji, trzeba wskazać, że kwestia wykonania konstrukcji w sposób odbiegający od dokonanego zgłoszenia nie miała znaczenia w sprawie oceny legalności zaskarżonych decyzji, a dotyczący jej zarzut okazał się bezzasadny.

Ma rację skarżąca, że inwestor, który zmienił zdanie co do zakresu planowanych robót objętych dokonanym zgłoszeniem, powinien złożyć we właściwym organie nowe zgłoszenie lub uzyskać pozwolenie na budowę – w zależności od tego jakich zmian będzie chciał dokonać. Konstatacja ta nie ma jednak znaczenia w niniejszej sprawie, jako że prawodawca zrezygnował od 19 grudnia 2009 r. z reglamentacji zabudowy balkonów i loggii przez obowiązek dokonania zgłoszenia.

Podnoszone w tym względzie przez skarżącą twierdzenia i zarzuty nie zasługują na uwzględnienie i nie podlegają obecnie regulacji w przepisach administracyjnego prawa materialnego, mogących dawać podstawę do wydania orzeczeń przez organy nadzoru budowlanego. Wobec powyższego nie mógł przynieść zamierzonego skutku zarzut istnienia - w chwili orzekania przez organy - przedmiotu postępowania jako żądania rozbiórki obiektu budowlanego, powstałego wskutek wykonania robót budowlanych o charakterze samowoli budowlanej.

Na marginesie, w ocenie Sądu, wykonana zabudowa logii odbiega w nieistotnym jedynie zakresie od zgłoszenia dokonanego w 2001 r. W tym kontekście niezrozumiałe jest powoływanie się przez skarżącą na niezgodność z prawem zgłoszonej zabudowy (przez niezabudowanie całości loggii) w zestawieniu z zarzutami zasłaniania światła, czy widoku.

Powołane przez skarżącą orzeczenia sądów administracyjnych, które zabudowę loggii, prowadzącą do zwiększenia powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, kwalifikują jak rozbudowę w rozumieniu art. 3 pkt 6 P.b. to jednak wyroki sądów wojewódzkich, nie poddane kontroli instancyjnej, a przedstawione w nich stanowisko nie może znaleźć zastosowania w sprawie niniejszej, także z uwagi na odmienny stan faktyczny.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem. Oprócz braku naruszenia przepisów prawa materialnego (w tym art. 29 P.b.) Sąd nie dopatrzył się też naruszenia przepisów postępowania administracyjnego (w tym art. 6, art. 7, art. 8, art. 105 K.p.a.). Skarga zatem nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ żaden z jej zarzutów nie okazał się uzasadniony, a Sąd, dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji, nie dostrzegł uchybień uzasadniających wyeliminowanie jej z obrotu prawnego. Dlatego też Sąd, nie stwierdziwszy wad i uchybień, o których mowa w art. 145 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 151 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt