drukuj    zapisz    Powrót do listy

6463 Wzory przemysłowe, , Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę, VI SA/Wa 1727/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-12-14, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 1727/09 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2009-12-14 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-09-28
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Dorota Wdowiak
Magdalena Maliszewska
Urszula Wilk /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6463 Wzory przemysłowe
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi G. S.A. z siedzibą w D. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na wzór przemysłowy pt. "[...]" nr [...] oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] kwietnia 2006 r. S. K. prowadzący F. wystąpił do Urzędu Patentowego RP z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji na wzór przemysłowy pt.: "[...]" nr [...] udzielonego w dniu [...] maja 2004 r. na rzecz firmy G. S.A., D., z pierwszeństwem od dnia [...] września 2003 r., podając za podstawę wniosku przepisy art. 102, 103, 104 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. − Prawo własności przemysłowej.

Źródła interesu prawnego wnioskodawca upatrywał w tym, że wprowadza do obrotu gospodarczego sztućce, w tym także sztućce o cechach objętych spornym prawem z rejestracji, a więc sporne prawo prowadzi do ograniczenia zagwarantowanej swobody działalności gospodarczej wnioskodawcy, a także w fakcie, że przed Sądem Okręgowym w [...] toczy się sprawa z powództwa firmy G. S.A., D. przeciwko wnioskodawcy, sygn. akt [...], o pozbawienie wnioskodawcy prawa do importu sztućców według spornego wzoru.

Uzasadniając swoje żądanie wnioskodawca podniósł, że przedmiotowy wzór w dacie jego zgłoszenia do rejestracji ([...] września 2003 r.) nie spełniał wymogu nowości w rozumieniu art. 103 ust. 1 p.w.p., gdyż był znany z produkcji firm chińskich T. i F. Co. Ltd. oraz udostępniony był do wiadomości powszechnej poprzez wystawienie na międzynarodowych targach [...]. w [...]. w 2001 r. i w 2003 r. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, sporny wzór nie posiadał też indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 104 ust. 1 p.w.p.

Decyzją z dnia [...] marca 2007 r. Urząd Patentowy RP unieważnił prawo z rejestracji na wzór przemysłowy pt. "[...]" nr [...].

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosła G. S.A. z siedzibą w D.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 października 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1215/07, po rozpoznaniu skargi G. S.A. w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "[...]", uchylił zaskarżoną decyzję stwierdzając, że nie podlega ona wykonaniu oraz zasądził od Urzędu Patentowego RP koszty postępowania.

Sąd uznał, że wnioskodawca ma interes prawny w domaganiu się unieważnienia prawa z rejestracji spornego wzoru przemysłowego, gdyż wprowadza do obrotu gospodarczego sztućce, w tym także sztućce o cechach objętych spornym prawem z rejestracji, a więc sporne prawo prowadzi do ograniczenia zagwarantowanej swobody działalności gospodarczej wnioskodawcy, przy czym strony są konkurentami na rynku sztućców.

Nadto przed Sądem Okręgowym w [...] toczy się sprawa z powództwa G. SA w D. przeciwko wnioskodawcy sygn. [...], o pozbawienie wnioskodawcy prawa do importu sztućców według spornego wzoru, co stanowi odrębny interes prawny do wystąpienia wnioskodawcy z przedmiotowym wzorem.

Powodem uchylenia decyzji było dopuszczenie się przez Urząd Patentowy naruszenia zarówno prawa materialnego tj. art. 103 p.w.p., jak również prawa procesowego tj. art. 7, 77, 84, 107 k.p.a. poprzez niewłaściwe prowadzenie postępowania dowodowego a w konsekwencji przyznanie waloru dowodu świadczącego o braku nowości katalogowi CD bez dokładnego zbadania jego zawartości.

Powyższe orzeczenie zostało zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który to wyrokiem z dnia 29 lipca 2008 r., sygn. akt II GSK 267/08, oddalił skargę kasacyjną. W uzasadnieniu orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji, iż dokonana przez organ ocena poszczególnych dowodów zebranych w toku postępowania, nie była pełna i wystarczająca, nie było zatem pewności co do okoliczności, które dowody te miałyby potwierdzać, a wobec tego rozstrzygnięcie sprawy w takim stanie jej wyjaśnienia stanowiło naruszenie wskazanych przepisów postępowania administracyjnego. Dodatkowo podkreślono, za Sądem I instancji, że przedłożone wydruki i katalogi na CD, bez ich weryfikacji co do tego, kiedy i przez kogo zostały sporządzone, nie mogły same przez się prowadzić do ustalenia, iż objęte nimi wzory pochodzą sprzed daty zgłoszenia przedmiotowego wzoru przemysłowego i przed tą datą były publicznie udostępnione. Jako wytyczne wskazano potrzebę pogłębionej analizy materiału dowodowego, przy szczególnym zwróceniu uwagi na konieczność przeprowadzenia dowodów uzupełniających z dokumentów. Ponadto podkreślono, że w związku z tym, iż sprawa nie została wyjaśniona w stopniu wystarczającym do jej rozstrzygnięcia, to nie można było zająć stanowiska w przedmiocie analizy czy przedmiotowy wzór przemysłowy posiada, czy nie posiada cechę nowości w rozumieniu art. 103 p.w.p. Rozstrzygnięcie w tym przedmiocie zależało bowiem od wyników postępowania dowodowego, które nie zostało przeprowadzone prawidłowo i wymagało uzupełnienia w zakresie niezbędnym do zastosowania prawa materialnego.

W wyniku ponownego rozpoznania wniosku S. K. – F. , decyzją z dnia [...] maja 2009 r., Urząd Patentowy RP na podstawie art. 102, 103, 104 oraz art. 256 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. Nr 119/2003 r. poz. 1117 ze zm.), unieważnił w całości prawo z rejestracji wzoru przemysłowego pt. "[...]" nr [...]. Organ ponownie uznał, iż interes prawny, o którym mowa w art. 89 ust. 1 w związku z art. 117 ust. 1 p.w.p. istnieje po stronie wnioskodawcy bowiem strony sporu są konkurentami na rynku, zaś sporne prawo ogranicza swobodę działalności gospodarczej wnioskodawcy zagwarantowaną przepisami Konstytucji (art. 20 i 22) oraz ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. nr 73, poz. 1807). Organ wskazał także, że przed Sądem Okręgowym w [...] toczy się postępowanie z powództwa uprawnionego, który w oparciu o sporne prawo wystąpił o zakazanie wnioskodawcy importu sztućców. W związku z tym wnioskodawca ma prawo żądać ustalenia czy sporne prawo zostało udzielone z zachowaniem ustawowych warunków rejestracji.

W uzasadnieniu decyzji organ przytaczając stan faktyczny podkreślił, iż na rozprawie administracyjnej w dniu [...] lutego 2009 r., miało miejsce złożenie przez wnioskującego o unieważnienie do akt sprawy, kopii katalogu W.- strony tytułowej, str. 20 i str. ostatniej katalogu (k. 47+44 akt administracyjnych), z jednoczesnym okazaniem oryginału składanego dowodu. Wnioskodawca złożył również do akt zdjęcie zastawy S01 (k. 48) z nazwą firmy chińskiej oraz z odręcznym napisem pod zdjęciem, że zastawa produkowana była od roku 2000. Wnioskodawca okazał również dwie płyty CD z międzynarodowych targów w [...] zawierające ofertę firmy T. Inc., w szczególności zestaw sztućców oznaczonych symbolem [...]. W wykonaniu wezwania organu wnioskodawca nadesłał do akt tłumaczenie fragmentów katalogu W. (k. 60+61), opinię biegłego dotyczącą płyty CD (k. 54+59) oraz kopię badanej płyty.

Na rozprawie przed Urzędem Patentowym RP w dniu [...] maja 2009 r. wnioskodawca podkreślił, że podstawą niniejszego postępowania winna być analiza zarzutu braku nowości spornego wzoru a niezależnie od tego zarzut braku indywidualnego charakteru spornego wzoru. Spółka G. zakwestionowała złożoną opinię biegłego podnosząc, że biegły nie działał na zlecenie sądu, lecz jako osoba prywatna na zlecenie wnioskodawcy oraz, że podpisana była przez niego jedynie strona tytułowa opinii. Zdaniem skarżącej w celu dokonania pełnego porównania obu wyrobów celowe byłoby przeprowadzenie analizy kształtu i układu linii na ich fizycznych (przestrzennych) przykładach wykonania, a nie opieranie się jedynie na przedstawionym graficznie płaskim rzucie modelu sztućców z katalogu firmy W.

Organ uzasadniając decyzję powołał się na dokumentację złożoną do akt sprawy, bazując jednocześnie do wytycznych zakreślonych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 października 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1215/07. Organ odmówił wiarygodności wydrukom z komputera zawartości płyty CD (k. 2+4 [...]) pokazującym sztućce o symbolu [...] produkcji chińskiej firmy T. Inc., z uwagi na nie posiadanie waloru dokumentu z datą pewną. Dodatkowo nie uznał za dowód w sprawie oświadczenia chińskiej firmy T. Inc. o oferowaniu na rynku światowym kompletu sztućców [...] od 1998 r., gdyż uznał, że w związku z niepotwierdzeniem go dodatkową dokumentacją techniczną i handlową, zostało ono potraktowane jako dokument prywatny, który nie jest wystarczający dla zaprzeczenia nowości spornego wzoru. Dodatkowo powołując się na opinię biegłego uznano, iż dokumentacja na załączonej płycie CD, nie mogła stanowić dowodu, z uwagi na brak możliwości weryfikacji autentycznej daty jej nagrania. Jedynym dowodem, zdaniem organu, świadczącym o braku nowości i braku indywidualnego charakteru spornego wzoru, a przyjętym za tło rozstrzygnięcia był katalog firmy W. Oryginał tego katalogu został okazany przez wnioskodawcę na rozprawie w dniu [...] listopada 2009 r. Urząd Patentowy dokonał oceny przedstawionego dowodu, uznając, iż jest on autentyczny, publikacja dotyczy roku 2000, co potwierdza informacja wynikająca z ostatniej strony katalogu, iż został on wydrukowany w 1999 r. Organ uznał, że przedstawiona tam rękojeść łyżki z zestawu V. (k. 44A) świadczyła o braku nowości spornego wzoru. Podkreślił, że jeśli rys. (k. 44) przekręci się tak, aby rękojeść łyżki znalazła się u góry i porówna z rękojeścią spornego wzoru na fig. 1, to widać, że rękojeść łyżki stanowi zwierciadlane odbicie rękojeści z fig. 1 spornego wzoru. Zdaniem organu cechy istotne spornego wzoru z fig. 1 zawierała rękojeść łyżki z zestawu V., przy uwzględnieniu wspomnianego zwierciadlanego odbicia.

Organ uznał zatem, iż zgodnie z treścią art. 102, art. 103 oraz art. 108 ust. 4 ustawy Prawo własności przemysłowej, sporny wzór i jego odmiany należało unieważnić, z uwagi na fakt, iż posiadały wszystkie istotne cechy takie jak rękojeść łyżki z kolekcji V. (k. 44A). Podkreślił dodatkowo, iż istotne widoczne cechy spornego wzoru były takie same jak w rękojeści łyżki z kolekcji V., zatem zorientowany użytkownik dostrzegłby, że rękojeść łyżki z kolekcji V. była zwierciadlanym odbiciem rękojeści według spornego wzoru, jednak ogólne wrażenie jakie wywołałyby na nim porównywane wzory byłoby takie samo ze względu na identyczność wszystkich istotnych cech tych wzorów ocenianych całościowo.

Odnosząc się do twierdzeń uprawnionego, że model V. jest przedstawiony graficznie w postaci jednego rzutu (płaskiego widoku) - w widoku z przodu, co jest zdecydowanie niewystarczające do dokonania pełnego porównania podobieństwa tego modelu ze spornym wzorem i w celu dokonania pełnego porównania obu wyrobów celowe jest przeprowadzenie analizy kształtu i układu linii na ich fizycznych (przestrzennych) przykładach wykonania.

Urząd Patentowy wskazał, że wbrew twierdzeniu wnioskodawcy, kolekcja V. nie jest rysunkiem lecz fotografią (k. 44A) w przeciwieństwie do spornego wzoru, który jest płaskim rysunkiem w widoku z przodu (fig. 1).

Powołując art. 105 ust. 5 p.w.p. organ wskazał, prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie. Uprawniony uzyskał ochronę na postać wytworu pokazaną na fig. 1, przy czym ta ochrona nie obejmuje cech niewidocznych na ww. rysunku i do oceny zdolności rejestracyjnej spornego wzoru (zgodnie z doktryną i orzecznictwem) podstawę stanowią rysunki + cechy istotne spornego wzoru, a nie jakiekolwiek przestrzenne modele nie pokazane w dokumentacji tego wzoru.

Ostatecznie organ unieważnił sporny wzór na podstawie art. 104 w zw. z art. 102 p.w.p.

Organ przyznał też wnioskodawcy od uprawnionego koszty postępowania zgodnie z przedłożonym przez niego spisem kosztów, z tym że wniosek nie został uwzględniony w zakresie żądania przyznania kosztów za dwa postępowania przed Urzędem Patentowym.

Na powyższe rozstrzygnięcie G. S.A. w D., wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zarzuty skargi obejmowały:

1. naruszenie prawa materialnego, a to art. 103 ustawy pwp poprzez przyjęcie, że wzór przemysłowy zarejestrowany na rzecz Skarżącego pod nr [...] nie posiada cech nowości, albowiem inny, identyczny wzór został wcześniej udostępniony publicznie,

2. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez naruszenie art. 7 oraz 77 kpa polegającym na bezkrytycznym przyjęciu, że okazany na rozprawie katalog firmy W. rzekomo zawierający fotografię spornego wzoru, stanowi jedyny i wystarczający dowód na wykazanie braku nowości wzoru i unieważnienia jego rejestracji, oraz naruszenie art. 80 kpa poprzez przyjęcie, że została udowodniona okoliczność, iż zgłoszony wzór przemysłowy nie posiada cech nowości.

Uzasadnienie skargi, stanowiło polemikę z treścią decyzji organu. Podniesiono m.in., iż rozstrzygnięcie oparto na jednym dowodzie, który został zgłoszony przy powtórnym procedowaniu przez organ, a mimo to bez dokładnej weryfikacji został przyjęty, stanowiąc jednocześnie kluczowy dowód w sprawie. Spółka podniosła, iż przy obecnym stanie techniki pozwalającym na swobodną ingerencję w poszczególne elementy publikacji, należało zbadać, czy rzeczywiście katalog został wydany przez W., kiedy został wydany i czy w katalogu faktycznie został zamieszczony sporny wzór. Skarżąca ponownie podniosła, że nie okazano chociażby jednego sztućca, który był wyprodukowany przez ogłaszającą się firmę. Skarżąca zakwestionowała też zasadność decyzji w zakresie przyznanych kosztów podnosząc, że uwzględnione zostały koszty związane z pozyskaniem dowodów, które następnie zostały uznanie przez organ za niewiarygodne. Stąd zdaniem skarżącej, koszty pozyskania tych dowodów nie powinny być uznane jako koszt obciążający uprawnionego z rejestracji.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, prezentując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

W piśmie przedstawiającym stanowisko uczestnika postępowania w sprawie podniesiono, iż spółka skarżąca zupełnie bezpodstawnie i niesłusznie poddawała w wątpliwość dowody przedstawione w toku postępowania przed Urzędem Patentowym RP. Ponownie podkreślono, iż wzór przemysłowy uważa się za identyczny z publicznie udostępnionym także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami, tak jak to ma miejsce w niniejszym sporze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (vide: art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej p.p.s.a.).

Dokonując oceny zasadności skargi wniesionej przez G. S.A. z siedzibą w D. na decyzję Urzędu Patentowego RP z [...] maja 2009 r., Sąd doszedł do przekonania, że skarga ta nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podkreślić, niniejsze zagadnienie było przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie – sygn. akt VI SA/Wa 1215/07 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego – II GSK 267/08. Urząd Patentowy RP, ponownie analizując wniosek S. K. – F. o unieważnienie prawa z rejestracji na wzór przemysłowy pt.: "[...]" nr [...], związany był wytycznymi zawartymi w ww. wyrokach sądów administracyjnych.

W tym zakresie, zdaniem Sądu trafnie organ zastosował wytyczne Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sprowadzające się do ponownej, pogłębionej analizy przedstawionych dowodów w sprawie. Dokonał bowiem badania wiarygodności szeregu dowodów przedstawionych przez wnioskodawcę, mających świadczyć o braku nowości bądź braku indywidualnego charakteru spornego wzoru.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż w przypadku wniosku o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego punktem wyjścia jest istnienie po stronie wnioskodawcy interesu prawnego, albowiem zgodnie z art. 117 ust. 1 p.w.p. w zw. z art. 89 p.w.p. wzór przemysłowy może być unieważniony w całości lub w części na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa z rejestracji.

Z uwagi na administracyjny charakter postępowania w sprawie o unieważnienie prawa wyłącznego, pojęcie "interesu prawnego" rozumieć trzeba zgodnie ze znaczeniem nadanym mu przez doktrynę prawa administracyjnego, przy czym w literaturze przedmiotu dominuje pogląd, aby ze spornych w doktrynie prawa administracyjnego koncepcji interesu prawnego, przyjąć "obiektywną i materialnoprawną koncepcję strony". Powszechnie uznaje się, że interes prawny w unieważnieniu patentu (odpowiednio wzoru przemysłowego) mają: pozwany o naruszenie patentu, osoba, która zamierza uruchomić produkcję wyrobów lub świadczenie usług według opatentowanego na cudzą rzecz wynalazku, konkurent podmiotu gospodarczego (przedsiębiorcy) uprawnionego z patentu, a także - w pewnych przypadkach - licencjobiorca.

W doktrynie zgodnie przyjmuje się, iż interes prawny w unieważnieniu patentu ma pozwany o naruszenie patentu (tak m.in.: J. Szwaja, System prawa własności intelektualnej, tom. III Prawo wynalazcze, Warszawa 1990, s. 412; również: S. Sołtysiński, A. Szajkowski, T. Szymanek, Komentarz do prawa wynalazczego, Warszawa 1990, s. 315; patrz także W. Kotarba, Z. Miklasiński, A. Pyrża, Komentarz do prawa wynalazczego, Warszawa 1994, s. 110, oraz w nowszej literaturze np. A. Szewc, G. Jyż, Prawo własności przemysłowej, Warszawa 2003, s. 200-201).

W ocenie Sądu organ prawidłowo uznał, że w rozpoznawanej sprawie po stronie wnioskodawcy występuje interes prawny w żądaniu unieważnienia spornego wzoru przemysłowego. Strony prowadzą działalność wytwórczą w tożsamej branży, zatem interes prawny o którym mowa w art. 89 ust. 1 w związku z art. 117 ust. 1 p.w.p. istnieje po stronie wnioskodawcy bowiem strony sporu są konkurentami na rynku, zaś sporne prawo ogranicza swobodę działalności gospodarczej wnioskodawcy zagwarantowaną przepisami Konstytucji (art. 20 i 22) oraz ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. nr 73, poz. 1807). Podkreślić też należy, że przed Sądem Okręgowym w [...] toczy się postępowanie z powództwa uprawnionego (sygn. akt [...]), który w oparciu o sporne prawo wystąpił o zakazanie wnioskodawcy importu sztućców. W związku z tym wnioskodawca ma prawo żądać ustalenia czy sporne prawo zostało udzielone z zachowaniem ustawowych warunków rejestracji. Fakt ten nie był przez strony kwestionowany, ani na etapie postępowania przed organem, ani w trybie sądowoadministracyjnym.

W myśl art. 255 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy Prawo własności przemysłowej sprawy o unieważnienie prawa z rejestracji rozpatruje Urząd Patentowy RP w trybie postępowania spornego.

W przedmiotowej sprawie wzór przemysłowy pt.: "[...]" nr [...] został zgłoszony do rejestracji w dniu [...] września 2003 r., tj. po dniu [...] października 2002 r. wejścia w życie nowelizacji ustawy pwp.

Ustawa ta, w tekście obowiązującym w dniu zgłoszenia przedmiotowego wzoru przemysłowego, tj. w tekście obowiązującym od 18 października 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117), będzie więc stanowić podstawę prawną rozstrzygnięcia wniosku o unieważnienie przedmiotowego prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.

Wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Wytworem jest każdy przedmiot wytworzony w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy, obejmujący w szczególności opakowanie, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych (art. 102 ww. ustawy).

Wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo (art. 104 ww. ustawy).

Wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami. Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, jeżeli nie mógł dotrzeć do wiadomości osób zajmujących się zawodowo dziedziną, której wzór dotyczy (art. 103 ww. ustawy).

Praw z rejestracji nie udziela się na wzory przemysłowe, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami.

W przedmiotowej sprawie Urząd Patentowy RP ponownie przeprowadzając postępowanie dowodowe negatywnie ocenił dowody, które stanowiły podstawę wydania decyzji z dnia [...] marca 2007 r. Organ uznając brak nowości spornego wzoru oparł się na dowodzie przedstawionym przez wnioskodawcę w toku postępowania toczącego się na skutek uchylenia decyzji z dnia [...] marca 2007 r. tj. katalogu firmy W., pozyskanym przez wnioskodawcę w sklepie firmowym W. w W.

Odnosząc się do zarzutów skargi odnośnie zgłoszenia i dopuszczenia przez Urząd Patentowy RP nowego dowodu w sprawie.

Wskazać należy, że w postępowaniu spornym prowadzonym w celu rozpoznania sprawy o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego ograniczenie dotyczące terminu przedstawienia dowodów w sprawie wynikać może z zakreślenia przez Urząd Patentowy tego terminu w trybie przewidzianym w art. 2559 ust. 5 p.w.p., co jednak nie miało miejsca w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 256 ust. 1 p.w.p. do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy k.p.a.

Z kolei art. 78 k.p.a. wskazuje na brak ograniczeń czasowych, w których można gromadzić materiał dowodowy. Strona ma więc w zasadzie nieograniczone prawo do zgłaszania nowych dowodów, które organ winien ocenić. Organ może nie uwzględnić żądania przeprowadzenia dowodu tylko w ściśle określonych okolicznościach wskazanych w art. 78 § 2 k.p.a.

Innymi słowy, treść § 1 wprowadza zasadę uwzględniania dowodów zgłoszonych przez stronę, natomiast § 2 - wyjątek od tej zasady. Jeżeli zatem nie wystąpią wymienione § 2 przesłanki negatywne, organ nie może przed wydaniem decyzji odmówić oceny dowodów przedłożonych przez stronę "powołując się na fakt zakończenia postępowania dowodowego" (wyr. NSA z dnia 21 czerwca 1988 r., SA/Lu 151/88, ONSA 1988, nr 2, poz. 72). Datą graniczną jest więc tutaj tylko wydanie decyzji w sprawie, niemniej strona, która nie mogła przytoczyć określonych dowodów w postępowaniu przed organem I instancji, może to uczynić w postępowaniu odwoławczym, a nawet w postępowaniu nadzwyczajnym, w celu zmiany lub uchylenia decyzji, (patrz G. Łaszczyca, A. Martysz, A. Matan, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-103, LEX, 2007, oraz B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, komentarz, Warszawa 2005, s. 407).

Zasadnie zatem Urząd Patentowy RP dopuścił przedmiotowy katalog jako dowód w sprawie i dokonał jego oceny. Poświadczone za zgodność kopie stron: tytułowej, ostatniej i str 20 katalogu znajdują się w aktach administracyjnych (k. 47-45) oryginał katalogu był też okazany Sądowi na rozprawie. W ocenie Sądu organ kierując się zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania zasadnie przyjął, iż przedmiotowy katalog firmy W. jest oryginalny, został pozyskany przez wnioskodawcę w sklepie firmowym W. w W. [...] o czym świadczy pieczęć firmowa sklepu umieszczona na ostatniej stronie katalogu. Skarżąca kwestionując oryginalność katalogu podnosiła jedynie ogólne twierdzenia dotyczące obecnego stanu techniki pozwalającego dokonywać ingerencji w poszczególne elementy każdej publikacji, bez wskazania konkretnych przesłanek pozwalających zakwestionować oryginalność przedmiotowego katalogu oraz sposobu jego pozyskania.

Zasadnie też w ocenie Sądu uznał organ, iż przedmiotowa publikacja dotyczy roku 2000. Zasady doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania pozwalają przyjąć, że taka liczba na karcie tytułowej bez dodatków typu znaki interpunkcyjne czy symbole walut dotyczy daty. Z ustaleniem tym koreluje fakt wynikający z ostatniej strony publikacji, iż została ona niewybrukowana w grudniu 1999 r. w Niemczech.

Zatem data publikacji przedmiotowego katalogu jest znacznie wcześniejsza niż data pierwszeństwa spornego wzoru tj. [...] września 2003 r. W przedmiotowym katalogu opublikowano na str 20 zdjęcie sztućców "V.". Urząd Patentowy zasadnie przyjął, że rękojeść łyżki z zestawu V. (k. 44A) świadczy o braku nowości spornego wzoru.

Jeśli rys. (k. 44) przekręci się tak, aby rękojeść łyżki znalazła się u góry i porówna z rękojeścią spornego wzoru na fig. 1, to widać, że rękojeść łyżki stanowi zwierciadlane odbicie rękojeści z fig. 1 spornego wzoru.

Wszystkie wymienione wyżej cechy istotne spornego wzoru z fig. 1 zawiera rękojeść łyżki z zestawu V., przy uwzględnieniu wspomnianego zwierciadlanego odbicia.

Zarówno sporny wzór (fig. 1), jak i jego odmiany (fig. 2-5) posiadają wszystkie istotne cechy takie jak rękojeść łyżki z kolekcji V. (k. 44A), zatem sporny wzór i jego odmiany należało unieważnić na podstawie art. 103 ust. 1 pwp w zw. z art. 102 pwp.

Zorientowany użytkownik dostrzeże wprawdzie, że rękojeść łyżki z kolekcji V. jest zwierciadlanym odbiciem rękojeści według spornego wzoru, jednak ogólne wrażenie jakie wywołają na nim porównywane wzory będzie takie samo ze względu na identyczność wszystkich istotnych cech tych wzorów ocenianych całościowo.

Przy tym zgodnie z utrwalonymi poglądami doktryny i orzecznictwa zorientowany użytkownik to taki, który zna zakres swobody twórczej i stan wzornictwa w danej dziedzinie. Uwzględnić też należy, na co słusznie wskazał organ, że w rozważonym przypadku zakres swobody twórczej w projektowaniu ornamentacji na rękojeści spornego wzoru jest szeroki, bowiem względami funkcjonalnymi ograniczony jest jedynie kształt rękojeści, a nie ornamentacja na niej.

Zasadnie zatem jako podstawę przedmiotowej decyzji powołano także art. 104 p.w.p.

Sąd podzielił ocenę organu dotyczącą wniosku uprawnionego o porównanie modelu przestrzennego jego wytworu z modelem przestrzennym łyżki z kolekcji V. Art. 105 ust. 5 p.w.p. wskazuje, że prawo z rejestracji wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie.

Uprawniony uzyskał ochronę na postać wytworu ujawnioną w zgłoszeniu. Ochrona nie obejmuje cech nieujawnionych w zgłoszeniu. Zasadnie zatem Urząd Patentowy RP przyjął, że przedmiotem oceny nie mogą być przestrzenne modele nieujawnione w dokumentacji tego wzoru. Jednocześnie Sąd na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a. oddalił wniosek uczestnika postępowania o dopuszczenie dowodów w postaci wyrobów firmy W. uznając, iż zgłoszony środek odwoławczy nie mieści się w dyspozycji powołanego przepisu, nadto nie jest niezbędny do wyjaśnienia istotnych wątpliwości w sprawie.

Co do zarzutów skargi dotyczących zasadności przyznania wnioskodawcy zwrotu kosztów postępowania wskazać należy, że zgodnie z art. 256 ust. 2 p.w.p. w postępowaniu spornym w kwestii kosztów stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.

Zgodnie z art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Definicję kosztów sądowych z zawiera art. 2 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wskazując, że koszty sądowe obejmują opłaty i wydatki. Z kolei art. 5 tejże ustawy wskazuje jakie koszty mogą być uznane za wydatki. Wydatki uwzględnione przez Urząd Patentowy RP mieszczą się w tym katalogu, przy czym nie ma znaczenia czy dowody na zgromadzenie, których poniesione były dane wydatki stały się podstawą wydania orzeczenia czy też nie. Zgodnie z dyspozycją powołanego art. 98 k.p.c. istotny jest wynik sprawy. Zasadnie zatem organ obciążył przedstawionymi kosztami skarżącą.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd stanął na stanowisku, że organ wydając zaskarżoną decyzję nie dopuścił się naruszeń prawa materialnego, które miałyby wpływ na wynik sprawy, ani uchybień formalnoprawnych w stopniu, w jakim mogłoby to mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt