![]() |
Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6300 Weryfikacja zgłoszeń celnych co do wartości celnej towaru, pochodzenia, klasyfikacji taryfowej; wymiar należności celny, Prawo pomocy, Dyrektor Izby Celnej, Zwolniono od uiszczenia wpisu, III SA/Po 271/08 - Postanowienie WSA w Poznaniu z 2008-06-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
III SA/Po 271/08 - Postanowienie WSA w Poznaniu
|
|
|||
|
2008-05-20 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu | |||
|
Robert Talaga /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
6300 Weryfikacja zgłoszeń celnych co do wartości celnej towaru, pochodzenia, klasyfikacji taryfowej; wymiar należności celny | |||
|
Prawo pomocy | |||
|
Dyrektor Izby Celnej | |||
|
Zwolniono od uiszczenia wpisu | |||
|
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 258 par. 1 i par. 2 pkt 7, art. 245 par. 1, par. 3, art. 246 par. 1 pkt 2 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Sentencja
Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Robert Talaga po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2008 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku S.S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi S.S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu sądowego i oddalić wniosek w pozostałym zakresie /-/ R. Talaga |
||||
Uzasadnienie
Dnia [...] S.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...], Nr [...] uchylającą decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...], nr [...], [...] w części dotyczącej wartości celnej towaru oraz określenia kwoty wynikającej z długu celnego, określenia podstawy podatku VAT oraz określenia łącznej wysokości kwoty cła i podatku VAT. W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu w wysokości 1318,00 zł, skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. We wniosku S.S. wskazał, iż prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, pozostaje w separacji żoną, z którą ma wyłączoną ustawową wspólność majątkową i z tego względu nie posiada żadnych informacji dotyczących jej stanu majątkowego. Zaznaczył jednocześnie, że podział majątku wspólnego nigdy nie nastąpił z uwagi na jego brak, a skarżący nie posiada żadnych nieruchomości, oszczędności, ani przedmiotów o wartości przekraczającej 3000 euro, a nawet samochodu osobowego i żadnego majątku ruchomego. Skarżący oświadczył, że utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w wysokości 3.258 zł netto i poinformował, że 50% jego wynagrodzenia netto ( 1629,40 zł ) jest co miesiąc odprowadzane do Izby Celnej w P. z tytułu zajęcia komorniczego. Skarżący podał również następujące koszty miesięcznego utrzymania: koszty dojazdu do pracy - 250 zł, koszty wyżywienia 300,00 zł, koszty leków - schorzenia przewlekłe - 270,00 zł, koszt wynagrodzenia pracownika J. C. - - etatu - 400,00 brutto. Łącznie 1220,00 zł. Jednocześnie wskazał, że pozostała kwota 400,00 zł jest mu niezbędna do zapewnienia środków utrzymania koniecznego, co potwierdza, iż poniesienie przez niego kosztów sądowych w przedmiotowej sprawie spowoduje pozbawienie go tych środków. Zgodnie z przepisami art. 245 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przepis art. 246 §1 pkt. 2 cytowanej ustawy stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Instytucja przyznania prawa pomocy posiada wyjątkowy charakter i jest stosowana jedynie w sytuacjach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, z których wynika, iż skarżący nie posiada wystarczających możliwości finansowych pokrycia kosztów sądowych związanych z jego udziałem w sprawie. Natomiast ewentualne ich uiszczenie pociągnęłoby za sobą uszczerbek utrzymania koniecznego, przez który należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej wnioskodawcy w sposób uniemożliwiający zapewnienie minimum warunków socjalnych. Z tych względów na stronie ciąży obowiązek wykazania, że jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej zasady ponoszenia kosztów sądowych, co jednocześnie oznacza, że takie sytuacje powinny mieć miejsce jedynie wtedy, gdy zdobycie przez stronę środków finansowych na udział w postępowaniu sądowym jest obiektywnie niemożliwe. W rozpatrywanej sprawie zagadnieniem, które dodatkowo wymaga pogłębionej analizy jest kwestia wpływu na sytuację materialną skarżącego łącznych obciążeń finansowych skarżącego wynikających z dużej ilości spraw prowadzonych z jego udziałem, gdyż nie można wykluczyć, że skumulowanie się tego rodzaju zobowiązań w danym okresie może uniemożliwić uiszczenie wpisu w konkretnej sprawie. Dopiero wyjaśnienie realnego wymiaru wszystkich obciążeń finansowych wymaganych od skarżącego w danym okresie czasu (ich wpływu na sytuację materialną skarżącego w tym czasie) oraz obciążeń poniesionych przez skarżącego we wszystkich sprawach z jego udziałem w danym okresie pozwala na ocenę, czy może on bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego siebie i rodziny ponieść koszty sądowe w danej sprawie. W przedmiotowej sprawie skarżący posiada stałe źródło dochodów w postaci wynagrodzenia za pracę, które po potrąceniu na rzecz Izby Celnej w P., wynosi 1.629,40 zł. Z tego względu można przyjąć, że skarżący posiada realną możliwość partycypacji w kosztach postępowania sądowego, szczególnie że nie posiada on nikogo na utrzymaniu, a koszty własnego utrzymania określił na kwotę ok. 1.220 zł. W tym zakresie należy zaznaczyć, że koszty zatrudnienia doradcy podatkowego w wysokości 400 zł miesięcznie nie mogą zostać uznane jako koszty utrzymania koniecznego, gdyż nie są związane z zapewnieniem minimalnych warunków socjalnych niezbędnych do normalnego funkcjonowania wnioskodawcy. Należy jednak uwzględnić, że S.S. wniósł do tutejszego Sądu cały szereg spraw, z których 62 trafiły do Wydziału III. Aktualnie skarżący został wezwany do uiszczenia wpisów sądowych w sprawach o sygn. akt: III SA/Po 52/08 - w kwocie 887 zł, III SA/Po 53/08 - w kwocie 1.500 zł, III SA/Po 118/08 - w kwocie 685 zł, III SA/Po 119/08 - w kwocie 1.522 zł, III SA/Po 120/08 - w kwocie 777 zł, III SA/Po 121/08 - w kwocie 854 zł, III SA/Po 122/08 - 616 zł. Z kolei w Wydziale I tutejszego Sądu jest zarejestrowanych ogółem 8 spraw, w tym aktualnie otwarte są dwie sprawy o sygn. akt: I SA/Po 1732/07 i I SA/Po 1733/07, w których skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego w kwocie po 100 zł, ale złożone wnioski o przyznanie prawa pomocy zostały pozostawione bez rozpoznania. Taka sytuacja oznacza, że skarżący jest zobowiązany do uiszczenia wpisów sądowych na łączną kwotę przekraczającą 7.000,00 zł. W tej sytuacji biorąc pod uwagę wysokość zobowiązań ciążących na skarżącym należy uznać, że nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, co czyni zasadnym jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w części dotyczącej zwolnienia od uiszczenia wpisu sądowego. Jednocześnie biorąc pod uwagę, że skarżący posiada stałą pracę i stałe źródło utrzymania, należy uznać, że w granicach jego możliwości finansowych pozostaje poniesienie pozostałych kosztów sądowych, co skutkuje oddaleniem jego wniosku w pozostałym zakresie. W tym zakresie warto podkreślić, że zwolnienie od wpisu sądowego i odmowa zwolnienia od kosztów sądowych w pozostałym zakresie nie pozbawia S. S. prawa do rozpoznania sprawy przez sąd w rozumieniu art. 45 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a tym samy nie ogranicza jego uprawnień do dochodzenia swych praw. Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 w związku z art. 245 § 1 oraz § 3, a także art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) orzeczono jak w sentencji postanowienia. /-/ R. Talaga D.W.d |