Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

I Kontrola sądowa decyzji wydanej na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, mającej charakter decyzji uznaniowej, jest ograniczona jedynie do badania, czy wydanie decyzji było dopuszczalne, czy przy jej wydawaniu nie zostały przekroczone granice uznania, czy została ona uzasadniona przez organ w sposób dostateczny zindywidualizowanymi przesłankami i czy przy jej podejmowaniu uwzględniony został słuszny interes społeczny i słuszny interes strony oraz konstytucyjna zasada równości wobec prawa (art. 7 k.p.a.) przy zachowaniu jednocześnie obowiązku dokonania przez organ prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie.

II Naczelną zasadą, którą organ powinien kierować się przy wydawaniu decyzji o udzieleniu zgody na lokalizację zjazdu publicznego z drogi publicznej, jest zachowanie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Organ jest więc obowiązany do pra-widłowej oceny ryzyka naruszenia zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym związanego z wydaniem zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego, co podlega badaniu przez sąd.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia NSA Barbara Ciołek, Sędzia WSA Anna Moskała (sprawozdawca), Magdalena Jankowska-Szostak, Protokolant Z-ca Kierownika Sekretariatu Wydziału III Halina Rosłan, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 22 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa "A" we W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...]r. nr [...]w przedmiocie odmowy zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi powiatowej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta W. z dnia [...]r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] Zarząd Dróg i Utrzymania Miasta we W. (dalej: ZDIUM) po rozpatrzeniu wniosku spółki "A" Sp. z o.o. we Wrocławiu z dnia [...] stycznia 2019 r. odmówił wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi publicznej powiatowej – ulicy [...] we W. (działka nr [...],[...], obręb S.) na działkę nr [...],[...], obręb S. dla potrzeb obsługi komunikacyjnej budynku magazynowego, przewidzianego dla przebudowy, usytuowanego na ww działce przy ul. [...] we W.

W uzasadnieniu decyzji, organ I instancji wskazał, że obecnie ul. [...] jest drogą powiatową wybudowaną o parametrach drogi klasy głównej, droga ta charakteryzuje się dużym natężeniem ruchu. Organ podkreślił, że zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 i 5 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie na drodze klasy G należy ograniczyć liczbę i częstość zjazdów przez zapewnienie dojazdu z innych dróg niższych klas.

Ponadto organ wskazał, że istniejąca zabudowa na dz. nr [...] może mieć zapewnioną obsługę komunikacyjną poprzez sieć dróg wewnętrznych (dz. nr [...],[...][...] obręb S.) i istniejący zjazd na dz. nr [...] po jego przebudowie i dostosowaniu do obsługi pojazdów ciężarowych. W dalszej części uzasadnienia, organ zwrócił uwagę, że zbywający działkę nr [...] tj. [...] zapewnił możliwość udziału w nieruchomościach (dz. nr [...] oraz nr [...],[...] S.) ewidentnie wyodrębnionych pod układ komunikacyjny.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła strona skarżąca. Strona skarżąca podkreśliła, że [...] wydzielając działki w tym rejonie wyodrębniła działki numer [...] i [...],[...] obręb S. jako działki drogowe oraz pozostałe jako budowlane. Przed podziałem musiała uzyskać zgodę na ich podział od Prezydenta W. reprezentowanego przez Wydział Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego W. Strona skarżąca podkreśliła, że akceptując podział nikt nie wziął pod uwagę możliwości dojazdu Straży Pożarnej do wydzielonych działek budowlanych. Dla zapewnienia wyżej wymienionej obsługi droga wewnętrzna winna być przejezdna lub powinna posiadać plac manewrowy o wymiarach 20x20m. Strona skarżąca w odwołaniu podkreśliła również, że analizując przebieg ulicy G. należy stwierdzić, że w kierunku [...] istnieje wiele zjazdów bezpośrednio z ulicy G. na działki przy tej ulicy i to nie stwarza zagrożenia w ruchu drogowym, natomiast w kierunku z [...] do centrum jest tych zjazdów znacząco mniej i te będą stwarzały zagrożenie. Ponadto skarżący wskazał, że istniejący zjazd na końcu drogi wewnętrznej, winien umożliwić zjazd z ulicy G. dla samochodów ciężarowych również w skrajnym przypadku, gdy z tej drogi wyjeżdża inny samochód. Taki przypadek spowoduje, że zjeżdżający pojazd z ulicy G. zatamuje ruch na prawym pasie, co stworzy dużo większe zagrożenie w ruchu niż 1 dodatkowy pojazd, który przy właściwych parametrach umożliwi bezkolizyjny ruch pojazdów. W podsumowaniu, strona skarżąca stwierdziła, że proponowany przez nią zjazd porządkuje obsługę komunikacyjną w tym rejonie i stwarza dużo mniejsze zagrożenie w ruchu drogowym niż wskazany przez ZDIUM zjazd z pełnym nawrotem w kierunku przeciwnym od ruchu pojazdu do zjazdu.

Decyzją z [...] kwietnia 2019 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu, organ powtórzył argumentację przedstawioną przez organ I instancji, dotyczącą bezpieczeństwa na drodze, a ponadto zwrócił uwagę na zlokalizowany przy ul. [...] przystanek autobusowy z wiatą (zatoka autobusowa). W ocenie organu II instancji brak jest uzasadnionych podstaw do zezwolenia na lokalizację przedmiotowego zjazdu, gdyż doprowadzi to do zwiększenia liczby potencjalnych miejsc kolizyjnych.

Strona skarżąca zaskarżyła powyższą decyzję w całości. W uzasadnieniu skargi, Spółka wskazała, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. rozpatrując odwołanie nie uwzględniło w swojej ocenie całości materiału dowodowego dostarczonego przez pełnomocnika w trakcie trwania postępowania (dotyczące rozpatrzenia dostarczonej analizy przejezdności przez ulicę G., gdzie analiza ta w sposób jednoznaczny wykazała, że brak jest możliwości bezpiecznej obsługi komunikacyjnej przez wskazany w decyzjach ZDIUM zjazd z ulicy G. dla potrzeb projektowanej inwestycji posiadającej prawomocną decyzję pozwolenia na budowę). Spółka podkreśliła, że zaproponowała w dokumentach, żeby SKO i ZDIUM ponownie przeanalizowali sprawę pod kątem zaplanowania na działce wydzielonej przez [...] jako działki drogowej o numerze [...] tzw. drogi "odbarczającej", co miałoby znaczący wpływ na obsługę komunikacyjną działek zlokalizowanych przy tej działce, a przede wszystkim zapewniłoby bezpieczne użytkowanie ul. [...]. Strona skarżąca wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy w całości, w sposób kompleksowy i wydanie pozytywnej decyzji na budowę i wykonanie zjazdu w projektowanym i wnioskowanym miejscu.

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie. Organ wskazał, że motywy i przyczyny rozstrzygnięcia sprawy zostały wyczerpująco przedstawione i wyjaśnione w uzasadnieniu kwestionowanej decyzji. Ponadto Kolegium wskazało, że analiza przejezdności, o której mowa w skardze została doręczona organowi [...] maja 2019 r., a więc po wydaniu zakwestionowanej decyzji, dlatego Kolegium nie mogło odnieść się do treści tego dokumentu w toku rozpatrywania sprawy. Kolegium wskazało, że w odniesieniu do treści dokumentu, należy zwrócić uwagę na brak "przejezdności" pojazdów ciężarowych, z wykorzystaniem istniejącego zjazdu na działkę nr [...], przy istniejącej przejezdności tej kategorii pojazdów z wykorzystaniem planowanego zjazdu na działkę nr [...],[...], obręb S. W ocenie Kolegium, powyższe nie może jednak uzasadnić odstępstwa od opisanych wymogów bezpieczeństwa ruchu drogowego i nie daje podstaw do uwzględnienia wniosku Skarżącej i lokalizacji zjazdu publicznego na działkę nr [...].

Pismem z [...] sierpnia 2019 r. strona skarżąca uzupełniła skargę i wskazała na istotność bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. Podkreśliła, że działka nr [...] ma możliwość komunikacji z drogą publiczną zlokalizowaną na działce nr [...] (ul. G.) jednakże ów dostęp nie ma charakteru bezpośredniego, gdyż zachodzi poprzez drogi wewnętrzne położone na działkach nr [...] i [...]. Spółka zwróciła również uwagę, że dostęp do drogi publicznej ma istotne znaczenie z uwagi na planowaną działalność magazynową. Z uwagi na planowany bezpośredni dostęp do drogi publicznej, lokalizacja spornego zjazdu będzie miała kluczowe znaczenie dla działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Z kolei korzystanie z dostępu do drogi publicznej za pomocą pośredniego zjazdu do drogi publicznej znacznie utrudni prowadzoną działalność. Spółka odnosząc się do lokalizacji przystanku podkreśliła, że organ odwoławczy nie wziął pod uwagę faktu, że przystanek autobusowy w porze dziennej obsługuje tylko jedną linię autobusową (nr [...]), ponadto jest to przystanek na żądanie, a wskazana linia autobusowa (zakładając, że autobus będzie zatrzymywał się przy każdym kursie) przewiduje jedynie postój 4x na godzinę. W ocenie strony skarżącej transport samochodowy, przy tak niskim natężeniu ruchu komunikacji miejskiej, można bez problemu zorganizować, w taki sposób, że nie dojdzie do żadnej kolizji z zatrzymującym się autobusem. Spółka powołała się również na funkcjonujące już we W. rozwiązanie techniczne, jakim jest skrzyżowanie ulicy [...] z [...], gdzie przystanek autobusowy zlokalizowany jest tuż przed skrzyżowaniem. Dodatkowo przystanek jest obciążony dużą ilością pasażerów i linii autobusowych. Spółka podkreśliła, że w przedmiotowej sytuacji przystanek będzie oddalony od zjazdu o ponad 25 m, gdzie można ewentualnie przewidzieć pas zjazdowy. Ponadto przystanek nie jest obciążony pasażerami i liniami autobusowymi.

Na rozprawie pełnomocnik strony skarżącej podtrzymał skargę i podniósł, że na terenie, na którym strona chciałaby uzyskać zjazd w przyszłości utworzy się wiele firm, które już obecnie występują o warunki zabudowy (obszar około 10 ha), a to przyczyni się do powstania problemów komunikacyjnych. Ponadto pełnomocnik wskazał, że linia kursująca na niniejszej trasie zatrzymuje się na pobliskim przystanku 4 razy na godzinę, a dodatkowo wydzielenie terenu postoju autobusu jest możliwe, podobnie jak to zrobiono na skrzyżowaniu [...] z [...]. Uzyskanie zgody na nowy zjazd pozwoliłoby na płynne opuszczenie ulicy [...] (pasem najazdowym) i płynne włączenie się do ruchu z pasa wyjazdowego. Pełnomocnik strony skarżącej podkreślił, że takie rozwiązania są wdrożone przy wszystkich drogach szybkiego ruchu (obwodnice, autostrady), a strona chce je wykonać na własny koszt pod zamierzoną działalność. Pełnomocnik zwrócił również uwagę, że podnoszona przez stronę kwestia niewystarczającego promienia skrętu dotychczasowego zjazdu była znana organowi II instancji przed wprowadzeniem decyzji do obrotu (decyzja została wydana w dniu [...] kwietnia 2019 r., a doręczona została [...] czerwca 2019 r.). Pełnomocnik Spółki przedstawił również umowę z portem lotniczym, do której załączona jest koncepcja zagospodarowania terenu obejmującego działki [...] i [...], na których docelowo ma być pomieszczony hotel i budynki usługowe, na które uzyskano już warunki zabudowy. Ponadto wskazał, że działka nr [...] jest w trakcie wydawania pozwolenia na budowę budynku biurowego oraz magazynowo - warsztatowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2167), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; zwana dalej p.p.s.a.).

Skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. wydając zaskarżoną decyzję naruszyło przepisy postępowania administracyjnego.

Materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji stanowił art. 29 ust. 4 u.d.p., zgodnie z którym ze względu na wymogi wynikające z warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne, zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu lub jego przebudowę albo wydać zezwolenie na lokalizację zjazdu na czas określony. Drogą publiczną natomiast jest droga zaliczona na podstawie ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych (art. 1 u.d.p.)

Zgodnie zaś z art. 4 pkt 8 u.d.p zjazdem jest połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na wstępie rozważań wskazać także trzeba, że art. 29 ust. 4 u.d.p., w związku

z użytym w przepisie sformułowaniem "może", wyraża konstrukcję uznania administracyjnego po stronie organu. Wydawana na tej podstawie decyzja powinna cechować się szczególnie starannym uzasadnieniem prawnym i faktycznym, umożliwiającym jej właściwą kontrolę. Granice uznania są określane przez interes społeczny i słuszny interes wnioskodawcy ubiegającego się o uzyskanie zgody na lokalizację zjazdu z drogi, a także obowiązujące przepisy. Podlega ono ograniczeniom wynikającym z warunków technicznych, zawartych w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie oraz ograniczenie to winno uwzględniać również bezpieczeństwo ruchu drogowego.

W przedmiotowej sprawie słusznie przyjęło orzekające w sprawie Kolegium, że wnioskowany zjazd ma charakter zjazdu publicznego, tj. zjazdu generującego nieograniczony, z uwagi na nieograniczoną liczbę użytkowników zjazdu, ruch pojazdów. Zgodnie bowiem z § 55 ust. 3 rozporządzenia zjazd publiczny to określony przez zarządcę drogi jako zjazd co najmniej do jednego obiektu, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza lub działalność o charakterze publicznym. Projektowany zjazd służyłby dla potrzeb obsługi komunikacyjnej budynku magazynowego, przewidzianego do przebudowy, usytuowanego na ww. działce przy ul. [...] we W.

Zgodnie z § 77 rozporządzenia zjazd z drogi powinien być zaprojektowany

i wybudowany w sposób odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego usytuowania i przeznaczenia, a w szczególności powinien być dostosowany do wymagań bezpieczeństwa ruchu na drodze, wymiarów gabarytowych pojazdów, dla których jest przeznaczony, oraz do wymagań ruchu pieszych. W myśl § 78 ust. 1 rozporządzenia zjazd publiczny sytuuje się zgodnie z warunkami określonymi w § 113 ust. 7 oraz § 170 ust. 1.

Stosownie natomiast do § 113 ust. 7 rozporządzenia wyjazd z drogi do obiektu

i urządzenia obsługi uczestników ruchu i wjazd na drogę nie mogą być usytuowane w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności:

1) w obszarze oddziaływania skrzyżowania lub węzła;

2) w miejscu, w którym nie jest zapewniona wymagana widoczność wjazdu na drogę;

3) na odcinku drogi o pochyleniu niwelety większym niż 4%;

4) nie bliżej wierzchołka łuku wypukłego niż wymagana odległość widoczności na zatrzymanie;

5) na odcinku występowania dodatkowego pasa ruchu.

Jak słusznie wskazał organ - zakaz ustanowiony w tych przepisach jest jednoznaczny i dotyczy zjazdów publicznych z dróg publicznych wszystkich klas technicznych, pięciopunktowe wyliczenie ma charakter otwarty.

Jak już wskazano wyżej, decyzja wydawana na podstawie art. 29 ust. 4 u.d.p., jest decyzją uznaniową, co oznacza, że kontrola sądowa takiej decyzji jest co do zasady ograniczona. Sąd bada bowiem jedynie, czy na podstawie przepisów prawa dopuszczalne było wydanie decyzji uznaniowej, czy organ nie przekroczył przy wydawaniu decyzji granic uznania oraz czy uzasadnił rozstrzygnięcie zindywidualizowanymi przesłankami. Badaniu podlega także, czy przy podjęciu decyzji został uwzględniony słuszny interes społeczny i słuszny interes strony, oraz czy respektowano konstytucyjną zasadę równości wobec prawa (art. 7 k.p.a.).

W sprawie niniejszej należy zgodzić się z zarzutami skargi, że organ administracji publicznej, rozstrzygając sprawę, nie dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych. W toku prowadzonego postępowania, w ocenie Sądu organ nie dokonał wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli (art. 7 k.p.a.). Jednocześnie nie wywiązał się z wymogu dążenia do wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy (art. 77 § 1 k.p.a.), oraz nie ocenił zebranego materiału dowodowego stosownie do reguł wskazanych w art. 80 k.p.a.

Na wstępie należy podkreślić, że Sąd rozpoznając niniejszą sprawę podziela pogląd organu, że naczelną zasadą determinującą udzielenie zgody na lokalizację zjazdu publicznego z drogi powiatowej jest zachowanie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Ponadto, jak wynika z akt sprawy - w tym, treści decyzji organów obu instancji - ul. [...] jest drogą klasy "G" czyli "główną" (§ 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia). Normatywne wymogi dla lokalizacji zjazdów z dróg klasy "G", określone są w § 9 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, zgodnie z którym: w celu zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa ruchu drogowego, na drodze tej klasy należy ograniczyć liczbę i częstość zjazdów przez zapewnienie dojazdu z innych dróg niższych klas, szczególnie do terenów przeznaczonych pod nową zabudowę. Przepis ten nie zakazuje zatem lokalizacji zjazdów na drogach tej klasy, jednakże, z uwagi na wymogi bezpieczeństwa ruchu drogowego poleca ograniczanie liczby oraz częstości zjazdów, w szczególności w sytuacji, gdy dany teren może być skomunikowany z tą drogą (klasy "G"), za pośrednictwem dróg niższych klas.

W niniejszej sprawie należy podkreślić, że przywołane wyżej przepisy wprowadzają pewne ograniczenia, jednak nie wykluczają wybudowania zjazdu "z" i "na" drogę główną. Analizowana sprawa wymaga szerszego spojrzenia na zaistniałe uwarunkowania infrastrukturalne. Działka (nr [...]), na którą miałby prowadzić zjazd z drogi publicznej ul. [...] była własnością [...]. Z załączonych do akt sprawy map obejmujących działkę nr [...] wynika, że sąsiaduje ona z innymi działkami, które [...] sprzedała różnym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Ponadto na terenie, na którym strona chciałaby uzyskać zjazd (obszar ok. 10 ha), w przyszłości powstanie wiele firm.

W ocenie Sądu, poczynione przez organ ustalenia dotyczące zachowania bezpieczeństwa w ruchu drogowym są niepełne i niewystarczające. W pierwszej kolejności należy odnieść się do argumentu organu II instancji opartego na materiale dowodowym znajdującym się w aktach sprawy oraz na powszechnie dostępnych źródłach informacji przestrzennych (t.j. Google Maps, Google Street View), które wskazują, że na wysokości działki nr [...] przy ulicy [...] znajduje się przystanek autobusowy z wiatą. Jednak podczas analizy, organ odwoławczy nie zwrócił uwagi na fakt, że na tej trasie kursuje tylko jeden autobus (linia [...]), który zgodnie z rozkładem jazdy na wskazanym przystanku zatrzymuje się cztery razy na godzinę. Ponadto organ nie spostrzegł również, że na przedmiotowych terenach nie występuje praktycznie zabudowa jedno czy wielorodzinna, a w konsekwencji ruch pieszych jest znikomy. Należy zaznaczyć, że po jednej stronie działki nr [...] znajdują się byłe tereny [...], a po drugiej stronie tereny należące do [...]. Ulica [...] bez wątpienia należy do kategorii dróg głównych, jednak z uwagi na otaczające ją tereny oraz fakt, że jest to droga prowadząca do [...] oraz, że jest to tzw. droga [...], przylegające do niej tereny przeznaczone są w większości na działalność gospodarczą.

Przy wydawaniu decyzji w oparciu o ustawę o drogach publicznych niezwykle istotna jest analiza stanu faktycznego oraz zwrócenie uwagi na charakter terenu oraz możliwość zagospodarowania okolicznych terenów w przyszłości. W niniejszej sprawie, organ nie zwrócił uwagi na fakt, że na działkach [...] i [...] docelowo ma powstać hotel i budynki usługowe, na które uzyskano już warunki zabudowy. Również właściciele działki nr [...] ubiegają się o wydanie pozwolenia na budowę budynku biurowego oraz magazynowo – warsztatowego (oświadczenie pełnomocnika strony złożone do protokołu rozprawy). Te wiadomości organ winien posiadać z urzędu. Dopiero ocena projektowanego sposobu wykorzystania terenu pozwoli ocenić, czy rzeczywiście uwzględnienie żądania strony naruszy bezpieczeństwo w ruchu lądowym i rozwiąże na dłuższy czas potrzeby komunikacyjne położonych przy działce nr [...] nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe zmiany dotyczące zagospodarowania wskazanych terenów, należy podkreślić, że zaproponowane przez organ rozwiązanie w postaci zapewnienia obsługi komunikacyjnej poprzez sieć dróg wewnętrznych, których skarżący jest współwłaścicielem (dz. nr [...], nr [...][...] obręb S.,) i istniejący zjazd na dz. nr [...] po jego przebudowie i dostosowaniu do przejazdów ciężarowych mógłby stanowić większe zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu ulicznego niż wnioskowany przez skarżącą zjazd. Jak słusznie wskazała strona, zaproponowany przez ZDIUM zjazd "na końcu drogi wewnętrznej - która musiałaby być ulicą dwukierunkową - (gdyż pełniłaby funkcję wjazdu i wyjazdu), powinien umożliwić zjazd z ulicy G[...] dla samochodów ciężarowych również w skrajnym przypadku, gdy z drogi tej wyjeżdża inny samochód lub samochód ciężarowy ("TIR"). Taki przypadek mógłby spowodować w świetle przedłożonej przez stronę analizy przejezdności, że zjeżdżający pojazd z ulicy [...] zatamuje ruch na prawym pasie co stworzyłoby dużo większe zagrożenie w ruchu niż 1 dodatkowy zjazd, który przy właściwych parametrach umożliwiłby bezkolizyjny ruch pojazdów." Warto podkreślić, że zaproponowany dostęp do drogi publicznej przez działki nr [...] i [...] nie ma charakteru bezpośredniego, a w niniejszej sprawie ma to istotne znaczenie ze względu na planowaną na tym terenie działalność magazynową i usługową.

Organ II instancji nie odniósł się również do przedstawionej przez stronę skarżącą analizy przejezdności, która wskazuje na brak "przejezdności" pojazdów ciężarowych z wykorzystaniem istniejącego zjazdu na działkę nr [...] (kwestia niewystarczającego promienia skrętu), przy istniejącej przejezdności tej kategorii pojazdów z wykorzystaniem istniejącego zjazdu na działkę nr [...],[...], obręb S. Kolegium wskazało, że powyższy dokument wpłynął do organu w dniu [...] maja 2019 r., a decyzja została wydana w dniu [...] kwietnia 2019 r. Z akt sądowych wynika, że powyższa decyzja została wysłana stronie skarżącej [...] czerwca 2019 r. (doręczona [...] czerwca 2019 r.). Przed nadaniem przesyłki organ był więc w posiadaniu analizy.

Reasumując, treść zaskarżonej decyzji oraz zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, pozwala stwierdzić, że niniejsze rozstrzygnięcie zostało wydane bez szczegółowej analizy stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji nie można przyjąć, że organ prawidłowo ocenił ryzyko naruszenia zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego, które wiąże się z wydaniem zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego.

Rozpoznając ponownie sprawę organ zobowiązany będzie rozważyć wszystkie wyżej wskazane okoliczności również w aspekcie wydanych już zezwoleń i dopiero wówczas ocenić dopuszczalność uwzględnienia żądania strony.

Z uwagi na stwierdzone naruszenia prawa procesowego, Sąd - uwzględniając regulację art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 153 p.p.s.a. - uchylił zaskarżoną decyzję w całości.