Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka (spr.), Sędzia WSA Bolesław Stachura, Protokolant starszy sekretarz sądowy Edyta Wójtowicz, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi J.K. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w B. działającego z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów obecnie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego oddala skargę.

Wnioskiem z dnia 2 września 2016 r. J.K. (dalej zwany: "wnioskodawcą", "stroną", "skarżącym") zwrócił się o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej związanej z obrotem papierami wartościowymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, prowadzi działalność gospodarczą w Polsce we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, posiada w Polsce rezydencję podatkową, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i ujmuje koszty uzyskania przychodów w dacie wystawienia dokumentu stanowiącego podstawę

do zaksięgowania kosztu. Zamierza on poszerzyć ramy swojej działalności gospodarczej poprzez otwarcie rachunku brokerskiego, będącego rachunkiem firmowym, i rozpoczęcie transakcji kupna i sprzedaży papierów wartościowych

na Giełdzie Papierów Wartościowych. Dokona również stosownych zmian we wpisie

w CEiDG. Wnioskodawca będzie dokonywał transakcji zakupu i sprzedaży papierów wartościowych w sposób zorganizowany za pomocą wyodrębnionego rachunku bankowego oraz w sposób ciągły - przewiduje, ze transakcje będą zawierane wielokrotnie w dłuższej perspektywie czasu (kilku lat). Wnioskodawca będzie posiadał wyciągi z rachunku bankowego, które będą wyszczególniały transakcje zakupu i sprzedaży papierów wartościowych, wartość zakupu papierów wartościowych i wartość sprzedaży papierów wartościowych, koszty związane z każdą transakcją oraz prowadzeniem samego rachunku brokerskiego. W związku z rozszerzeniem zakresu działalności wnioskodawca poniesie pewne koszty, takie jak, np.: koszty samego nabycia papierów wartościowych oraz koszty bezpośrednio związane z samą czynnością zakupu i sprzedaży, a w szczególności koszty związane z obsługą rachunku bankowego i prowizje maklerskie od zakupu i sprzedaży papierów wartościowych. Wnioskodawca zamierza kupować papiery wartościowe, a następnie sprzedawać powyżej ceny zakupu powiększonej o koszty zakupu osiągając w ten sposób dodatkowe przychody z prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1) czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy, że przychód ze sprzedaży papierów wartościowych poprzez brokerski rachunek firmowy w sposób określony w art. 5a

pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przychodem

z działalności gospodarczej, a koszt zakupu papierów wartościowych oraz inne koszty w postaci kosztów transakcji papierami wartościowymi (prowizje brokerskie) oraz koszty prowadzenie firmowego rachunku brokerskiego są kosztami uzyskania przychodów z działalności gospodarczej?

a w przypadku uznania, że powyższe stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe, udzielenia odpowiedzi na pytanie:

2) czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy, że koszty zakupu papierów wartościowych oraz inne koszty w postaci kosztów transakcji papierami wartościowymi (prowizje brokerskie) oraz koszty prowadzenia firmowego rachunku brokerskiego, z którego pośrednictwem dokonywane są te transakcje, jeżeli podatnik ujmuje koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej na dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu należy uznać (zaksięgować) na dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu?

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, dokonywanie transakcji zakupu i sprzedaży papierów wartościowych w sposób określony w art. 5a

pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powoduje powstanie przychodów ze źródła przychodów z działalności gospodarczej i kosztów ze źródła przychodów w postaci działalności gospodarczej. Wskazano także, że wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 22 ust. 6 ww. ustawy, gdyż prowadzi podatkowe księgi przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

W ocenie wnioskodawcy, momentem, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodu jest moment odpowiednio zakupu papierów wartościowych i prowizji od transakcji sprzedaży, moment sprzedaży papierów wartościowych papierów wartościowych odnośnie prowizji od transakcji sprzedaży, moment naliczenia kosztów prowadzenia rachunków odnośnie kosztów naliczenia kosztów, gdyż podstawą zaksięgowania kosztu nabycia papierów wartościowych będzie wyciąg z rachunku bankowego. Zasadność powyższego stanowiska, zdaniem wnioskodawcy, związana jest z zasadą jednolitego ujmowania kosztów uzyskania przychodu w ramach działalności gospodarczej.

Organ interpretacyjny zaskarżoną interpretacją indywidualną z dnia [...] r., nr [...], uznał stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu za nieprawidłowe, w pozostałej części – dotyczącej zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży papierów wartościowych jako przychodu z działalności gospodarczej – za prawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko podjęte w sprawie, organ interpretacyjny wskazał na wstępie treść przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej, w skrócie również: "u.p.d.o.f."), regulujących m.in.: przedmiot opodatkowania (art. 9 ust.1), źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej i kapitałów pieniężnych (art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7), definicję działalności gospodarczej (art. 5a pkt 6), definicję przychodu z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 1), definicję przychodów z kapitałów pieniężnych (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit.a), definicję dochodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych oraz stawkę podatkową od tych dochodów (art. 30b ust.1, art. 30b ust. 2 pkt 1), stwierdzając następnie, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, w zakresie i w sposób przedstawiony we wniosku, uzyskany w jej ramach przychód

z tytułu zbycia papierów wartościowych w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się zaś do kwestii kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wskazanych przez wnioskodawcę wydatków na zakup papierów wartościowych, kosztów transakcji papierami wartościowymi (prowizje brokerskie) oraz kosztów prowadzenia firmowego rachunku brokerskiego, wskazano, że przedmiotowe wydatki, co do zasady mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., o ile zostaną prawidłowo udokumentowane.

Dalej organ interpretacyjny, wskazał na treść art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1

pkt 38 u.p.d.o.f., dotyczące definicji kosztów uzyskania przychodów oraz wyłączenia z katalogu kosztów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych. Organ wyjaśnił, że ww. wydatki są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Wskazano również, że skoro ustawodawca w art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastrzegł, że zasad określających sposób opodatkowania dochodów kapitałowych wymienionych w art. 30 ust. 1 nie stosuje się, jeżeli zbycie udziałów (akcji), papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, to tym samym przy kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w zakresie obrotu instrumentami finansowymi nie mogą być implementowane zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów z kapitałów pieniężnych.

W ocenie organu, konsekwencją kwalifikacji przychodów które - w zakresie wskazanym we wniosku - zamierza uzyskiwać wnioskodawca, do przychodu

z pozarolniczej działalności gospodarczej jest brak możliwości zastosowania art. 23

ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów. Podkreślono, że warunkiem koniecznym uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest jego związek przyczynowo - skutkowy z uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (akcji), zaś obowiązek wykazania tego związku, jak i jego celowości oraz konieczności poniesienia spoczywa na podatniku. Zdaniem organu, jeżeli zatem zajdzie bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami na zakup papierów wartościowych, obsługę transakcji papierami wartościowymi (prowizje brokerskie)

oraz prowadzenie firmowego rachunku brokerskiego a uzyskanym przychodem

z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (to znaczy, że ich poniesienie będzie warunkiem uzyskania przychodu) - dla celów podatkowych wydatki takie będą mogły pomniejszać przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Następnie, rozpatrując moment zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, organ wskazał na ogólną zasadę wyrażoną w art. 22 ust. 4 ustawy odliczania kosztów w dacie ich poniesienia, a także na pozostałe metody dotyczące rozliczania kosztów w czasie, określone w art. 22 ust. 5-5c, w zależności od ich charakteru bezpośredniego lub pośredniego, wyjaśniając, że zasady te mają zastosowanie do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów (art. 22 ust.6), pod warunkiem, że stale w każdym roku prowadzą te księgi w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Dokonawszy dalej szczegółowej analizy art. 22 ust. 5, 5a, 5b, 5c u.p.d.o.f. i wskazanych tam zasad potrącania kosztów bezpośrednich i pośrednich, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzono w interpretacji, że w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z zachowaniem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c u.p.d.o.f. (metodą memoriałową), koszty bezpośrednie odnosi się do przychodów roku podatkowego, których te koszty dotyczą, natomiast koszty pośrednie potrącalne są w momencie ich poniesienia, za wyjątkiem kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy, które ujmuje się proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą.

Wobec tego – zdaniem organu - wydatki (po spełnieniu przesłanek określonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wskazane we wniosku:

- na zakup papierów wartościowych, obsługę transakcji papierami wartościowymi (prowizje brokerskie) jako wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie papierów wartościowych, czyli takie, bez których nabycie tych papierów nie byłoby możliwe jak i prowizje z tytułu ich sprzedaży podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 5a ustawy, czyli w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody;

- za prowadzenie firmowego rachunku brokerskiego jako wydatki ponoszone w określonym przedziale czasowym, bez związku z konkretną transakcją podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 5c tej ustawy, jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne są w dacie ich poniesienia. Przy czym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 6b, należy uznać dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia kosztu),

tj. w sytuacji opisanej we wniosku w dacie wystawienia wyciągu z rachunku brokerskiego.

Po wezwaniu organu interpretacyjnego do usunięcia naruszenia prawa, w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc o uchylenie zaskarżonej interpretacji skarżący zarzucił błąd wykładni i niewłaściwą ocenę co do zastosowania przepisu prawa materialnego w postaci art. 22 ust. 5-5c,

ust. 6, ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającego na błędnym przyjęciu, że koszty zakupu papierów wartościowych należy odnosić do przychodów roku podatkowego, których te koszty dotyczą, a nie ujmować na dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dokumentu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W odpowiedzi na skargę organ interpretacyjny wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Sąd administracyjny w granicach swojej właściwości bada zgodność zaskarżanych orzeczeń z prawem.

Rozpoznając skargę na interpretację prawa podatkowego, sąd administracyjny kontroluje poprawność merytoryczną dokonanej interpretacji oraz prawidłowość prowadzonego w tej sprawie postępowania interpretacyjnego.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadza się do kwestii ustalenia momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem organu interpretacyjnego, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z zachowaniem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c u.p.d.o.f. (metodą memoriałową), koszty bezpośrednie odnosi się do przychodów roku podatkowego, których te koszty dotyczą, natomiast koszty pośrednie potrącalne są w momencie ich poniesienia, za wyjątkiem kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy, które ujmuje się proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą.

Z kolei podatnik stoi na stanowisku, że momentem, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodu jest moment odpowiednio zakupu papierów wartościowych i poniesienia prowizji z tego tytułu, moment sprzedaży papierów wartościowych papierów wartościowych i poniesienia stosownej prowizji, moment naliczenia kosztów prowadzenia rachunków odnośnie kosztów naliczenia kosztów, gdyż podstawą zaksięgowania kosztu nabycia papierów wartościowych będzie wyciąg z rachunku bankowego.

Mając na uwadze zaistniały spór wyjaśnić należy, że co do zasady koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Odrębne reguły ustawodawca ustanowił dla podatników prowadzących księgi rachunkowe, nakazując im rozliczanie kosztów w czasie. Zgodnie z art. 22 ust. 6 u.p.d.o.f. zasady te mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

We wniosku skarżący wskazał wprost, że podatkową księgę przychodów i rozchodów będzie prowadził na warunkach określonych w art. 22 ust. 6 u.p.d.o.f.

U podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatników prowadzących księgi przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów odnoszących się do poszczególnych lat podatkowych konieczne jest rozróżnianie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kosztów, które nie charakteryzują się takim związkiem (tzw. koszty pośrednie). Podział na koszty bezpośrednie i pośrednie został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2007 r., chociaż w orzecznictwie funkcjonował on także przed tą datą.

Od 1 stycznia 2007 r. treść art. 22 ust. 5-5c u.p.d.o.f. nie pozostawia już wątpliwości co do tego, że moment potrącenia kosztów uzyskania przychodów zależy od tego, czy są to koszty bezpośrednio związane z przychodami czy też koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie). Ustawodawca nie zdefiniował tych pojęć. W literaturze podniesiono jednak, że przez koszty bezpośrednie należy uznać te koszty, które w sposób mniej lub bardziej jednoznaczny można powiązać z konkretnym przychodem, zaś koszty pośrednie to koszty, które

są bezpośrednio związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, jednak ich przyporządkowanie do konkretnego przychodu nie jest możliwe (vide A. Mariański, Rozliczanie kosztów podatkowych - według przepisów prawa podatkowego czy bilansowego, Przegląd Podatkowy z 2011r., nr 8, s.23).

W judykaturze koszty bezpośrednio związane z przychodem definiowano jako takie, od poniesienia których wprost zależy uzyskanie przychodu (tak np. w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 9 marca 2011 r., I SA/Po 878/10, wyrok dostępny na stronie internetowej: www.orzeczenia.nsa.gov.pl, podobnie, jak pozostałe orzeczenia przywołane w niniejszym orzeczeniu), wydatki, które ściśle, bezpośrednio są związane z konkretnym przychodem (tak np. w wyroku NSA z dnia 23 marca 2010 r.,

II FSK 2733/08).

Za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem uznawano natomiast wydatki, które nie mają bezpośredniego związku z przychodami, choć ich poniesienie warunkuje ich uzyskanie (tak w wyroku NSA z dnia 23 marca 2010r., II FSK 2733/08).

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego koszty bezpośrednio związane z przychodem definiowane są jako te, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem jako poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (tak w wyrokach NSA z dnia 31 maja 2012 r., II FSK 2286/10 i z dnia 26 czerwca 2012 r.,

II FSK 2307/11). Taką definicję przyjęto za A. Gomułowiczem (A. Gomułowicz w:

S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Unimex, Wrocław 2012, s. 555).

W wyroku z dnia 31 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2286/12 wskazano ponadto, że dla zróżnicowania obydwu kategorii kosztów użyteczna jest ocena związku funkcjonalnego pomiędzy kosztem a przychodem, wskazująca na niezbędność poniesienia danego kosztu dla uzyskania konkretnego przychodu. Związek ten będzie wskazywał na cel poniesienia wydatku.

Wskazany powyżej podział kosztów w zależności od tego, czy służą one uzyskaniu przychodu czy zabezpieczeniu bądź zachowaniu źródła przychodu pozwala na przypisanie konkretnych kosztów do jednej z ich kategorii, wymienionej w art. 22 ust.5a-5c u.p.d.o.f. Sąd, orzekający w niniejszej sprawie, podziela to stanowisko. Czyli w realiach sprawy przedstawionej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej kosztami bezpośrednimi będą niewątpliwie koszty zakupu papierów wartościowych.

Jak już wskazano powyżej, wydatki związane z funkcjonowaniem źródła przychodów stanowić będą zawsze koszty, które nie są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Muszą one być ponoszone na bieżąco także w okresie, w którym przychód nie jest jeszcze osiągany w celu zachowania źródła tego przychodu. Brak jest zatem możliwości powiązania tego rodzaju kosztu z konkretnym przychodem.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają odrębne regulacje dotyczące momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów bezpośrednich i pośrednich (art. 22 ust. 5, 5a, 5b, 5c, 6b u.p.d.o.f.).

Koszty bezpośrednie, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Gdyby koszty bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, zostały poniesione po zakończeniu tego roku:

- do dnia złożenia zeznania podatkowego (nie później jednak niż do upływu terminu złożenia tego zeznania), wówczas potrąca się je w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody,

- po dniu złożenia zeznania podatkowego (po dniu upływu terminu określonego do złożenia zeznania) - potrąca się je w roku podatkowym następującym po roku, za który składane jest zeznanie.

Z kolei, koszty pośrednie potrąca się w dacie ich poniesienia, czyli zasadniczo w dniu wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu, co wynika z art. 22 ust. 6b u.p.d.o.f. Jeżeli jednak koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a podatnik nie ma możliwości określenia, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, wówczas stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, jak stanowi art. 22 ust. 5c ustawy. Natomiast podatnicy prowadzący podatkowe księgi przychodów i rozchodów, którzy nie rozliczają kosztów tak jak podatnicy prowadzący księgi rachunkowe, zaliczają koszt do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo – w dacie poniesienia zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy. W przypadku takich podatników nie ma więc znaczenia podział na koszty bezpośrednie i pośrednie.

Z powyższych uregulowań wynika, że moment potrącenia kosztów przez podatnika prowadzącego podatkowe księgi przychodów i rozchodów zależy od tego jaką podatnik wybrał metodę ewidencjonowania kosztów: kasową czy memoriałową, czy ewidencjonował koszty w sposób umożliwiający ich odniesienie do przychodów roku podatkowego, z którym są związane.

Mając na uwadze powyższe, w stanie faktycznym opisanym we wniosku interpretacyjnym, koszty zakupu papierów wartościowych, to niewątpliwie koszty, które da się przypisać do przychodów ze sprzedaży tych walorów. Należy je zatem traktować jako koszty bezpośrednio związane z przychodami. W przypadku więc stosowania przez skarżącego tzw. metody memoriałowej, koszty te należy rozpoznawać w momencie uzyskiwania odpowiadających im przychodów, tj. w momencie uzyskania przychodów ze sprzedaży papierów wartościowych (por. wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 516/12).

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718), skargę oddalił.