Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędziowie sędzia WSA Bogusław Cieśla, sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.), Protokolant st. ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2018 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki oddala skargę

VII SA/Wa 958/17 UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] lutego 2017 r. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego , po rozpatrzeniu odwołania [...] Sp. z o.o. , od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] nr [...] z dnia [...] grudnia 2016r. nakazującej [...] Sp. z o.o. rozbiórkę nośnika reklamowego, składającego się z podświetlanej lampą na wysięgnikach tablicy ekspozycyjnej o wymiarach 6,00 x 3,00 m oznaczonej nr ident. [...], przymocowanej do konstrukcji stalowej, przytwierdzonej do dachu budynku znajdującego się na działce nr ewid. [...] z obrębu [...], położonej przy Al. [...] w [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 marca 2015 r. przedstawiciel PINB dokonał czynności kontrolnych rejonie skrzyżowania ul. [...] i ul. [...] w [...], w wyniku których stwierdził, że na dachu budynku położonego przy Al. [...] w [...] usytuowane są dwa nośniki reklamowe oznaczone nr ident. [...]. Ustalono, że nośnik reklamowy oznaczony nr ident. [...] posiada tablicę ekspozycyjną o wymiarach 3,00 x 6,00 m, podświetlaną lampą na wysięgnikach. W dniu 18 maja 2015 r. do organu powiatowego wpłynęło pismo Wydziału Architektury i Budownictwa [...] Urzędu [...] z dnia [...] maja 2015 r., przekazujące dokumentację związaną ze zgłoszeniem [...] Sp. z o.o. z dnia 3 kwietnia 2006 r. W zgłoszeniu wskazano na zamiar zainstalowania nośnika reklamowego, o powierzchni ekspozycyjnej 6x3m na ścianie pawilonu przy al. [...] w [...], na dz. ew. nr [...] obręb [...]. Organ administracji architektoniczno-budowlanej nie wniósł sprzeciwu do powyższego zgłoszenia. Jednakże organ I instancji wskazał, że projekt nie przewidywał realizacji lampy halogenowej zainstalowanej na wysięgniku.

Przy piśmie z dnia 16 czerwca 2015r. Spółdzielnia Mieszkaniowa "[...]" przekazała do tut. Inspektoratu umowę najmu z dnia [...] lipca 2014r. zawartą ze [...] Sp. z o.o., którą zezwolono na usytuowanie na dachu nośników reklamowych. Ww. umowa została zawarta na czas nieokreślony.

Zawiadomieniem z dnia z dnia 2 lipca 2015 r. PINB poinformował o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nośnika reklamowego o nr identyfikacyjnym [...].

W dniu 24 lipca 2015 r. dokonano oględzin ww. nośnika reklamowego, przy udziale przedstawiciela [...] Sp. z o.o. W ich trakcie potwierdzono dotychczasowe ustalenia. Przedstawiciel ww. Spółki oświadczył do protokołu, że zainstalowanie tego nośnika reklamowego nastąpiło w oparciu o zgłoszenie z dnia 3 kwietnia 2016 r., przy czym montaż nastąpił na dachu budynku, a nie w przewidzianym pierwotnie miejscu tj. nad oknami ostatniej kondygnacji tego budynku. Organ powiatowy - w oparciu o zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy wydał w dniu [...] października 2015 r. w trybie art. 51 ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 7 ustawy Prawo budowlane decyzję nr [...], nakazującą [...] Sp. z o.o. rozbiórkę przedmiotowego nośnika reklamowego.

Na skutek odwołania od powyższego orzeczenia [...]WINB decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. uchylił w całości zaskarżoną przez ww. Spółkę decyzję pierwszoinstancyjną nr [...] i przekazał sprawę organowi powiatowemu do ponownego rozpatrzenia.

W trakcie kontynuowanego postępowania I instancji organ powiatowy podjął w dniu [...] grudnia 2016 r. próbę przeprowadzenia dowodu z oględzin, o czym uprzednio informował strony. W sporządzonym na tę okoliczność protokole nr [...] wskazano, że nie dokonano oględzin z uwagi na brak dostępu na dach. W dniu oględzin, nie stawił się przedstawiciel Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]", wobec czego nie było możliwości porównania stanu aktualnego z projektem. PINB wystąpił do Centralnego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjno-Kartograficznej Głównego Wydziału Geodezji i Kartografii w [...] z prośbą o przesłanie najnowszego zdjęcia lotniczego, obejmującego teren działki ew. nr [...] z obrębu [...] w [...]. Z kolei ustalenia na podstawie wizji z poziomu parteru pokrywały się z dotychczasowymi, ujętymi w poprzednich protokołach. W odniesieniu do projektu nośnika reklamowego zawartego w aktach sprawy, stwierdzono obecność lamp na wysięgnikach.

W dniu [...] grudnia 2016 r. PINB wydał na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 7 ustawy Prawo budowlane decyzję rozbiórkową nr [...]. Organ I instancji nakazał [...] Sp. z o.o. całkowitą rozbiórkę przedmiotowego nośnika reklamowego.

W ocenie PINB instalowaniem nie można określać budowy samodzielnej konstrukcji (budowli) na części istniejącego obiektu budowlanego. Wykonane roboty budowlane nie mogą być potraktowane jako instalacja, gdyż swym zakresem znacznie przekraczają pojęcie instalacji, określone w art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. c Prawa budowlanego. PINB wskazał również, że organ administracji architektoniczno- budowlanej dokonał błędnej kwalifikacji planowanego przez inwestora zamierzenia, jako nie wymagającego uzyskania pozwolenia na budowę, wobec czego zgłoszenie z dnia 3 kwietnia 2006 r. zostało przyjęte skutecznie jako wykonywanie robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo budowlane. Dalej organ wskazał, że w obecnym stanie rzeczy brak jest możliwości przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego w związku z faktem, że zrealizowana inwestycja jest sprzeczna z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ulicy [...], zatwierdzonym uchwałą Rady [...] Nr [...]z dnia [...] listopada 2014 r.

Od powyższej decyzji PINB nr [...] odwołała się w ustawowym terminie [...] Sp. z o.o., wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji jako wydanej z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 Kpa oraz z naruszeniem art. 3 pkt 3, art. 29 ust. 2 pkt 6 i art. 48 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, i przekazanie sprawy organowi powiatowemu do ponownego rozpatrzenia.

[...]WINB rozpoznając przedmiotową sprawę podkreślił, że w aktach sprawy znajdują się kserokopie umowy najmu z dnia [...] lipca 2005 r. zawartej pomiędzy [...] S.A. i Spółdzielnią Mieszkaniową "[...]" w [...] dotyczącej najmu powierzchni dachu pawilonu celem montażu i oklejania konstrukcji reklamowej, z tablicą o wymiarach 6,00 x 3,00 m oraz umowy z dnia [...] lipca 2014 r. zawartej pomiędzy [...] Sp. z o.o. i ww. Spółdzielnią Mieszkaniową dotyczącej zezwolenia najemcy na usytuowanie nośników reklamowych na nieruchomościach wskazanych w załączniku nr 1, m.in. na ww. nieruchomości.

Ponadto [...]WINB zaakcentował, że z dokumentacji uzyskanej w toku postępowania I instancji wynika, że [...]Sp. z o.o. w dniu 3 kwietnia 2006 r. wniosła do właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej zgłoszenie dotyczące instalacji nośnika reklamowego o powierzchni ekspozycyjnej 6,00 x 3,00 m na ścianie pawilonu przy Al. [...] w [...]. Część rysunkowa projektu stanowiąca załącznik do ww. zgłoszenia wskazuje, iż urządzenie reklamowe miało zostać zamontowane na dachu budynku. Z ustaleń organu powiatowego wynika, iż organ administracji architektoniczno-budowlanej nie wniósł sprzeciwu w formie decyzji administracyjnej.

[...]WINB ponownie rozpoznając sprawę przedmiotowego nośnika reklamowego doszedł do wniosku, że kwalifikacja przedmiotowego nośnika reklamowego usytuowanego na dachu budynku dokonana przez organ powiatowy jest trafna i prawidłowa.

W ocenie [...]WINB odniesieniu do realiów niniejszej sprawy należy przyjąć, iż wykonane roboty budowlane nie mogą być potraktowane jako instalacja, gdyż swym zakresem znacznie przekraczają pojęcie "instalacji", o jakim jest mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego. Organ podkreślił, że w celu wykonania instalacji, trzeba było najpierw wybudować konstrukcję wsporczą, stanowiącą oparcie dla omawianego urządzenia reklamowego. Jak wynika z dokumentacji, będącej załącznikiem do zgłoszenia z dnia 3 kwietnia 2006 r. w skład konstrukcji wsporczej wchodzą ruszt naddachowy (składający się z dwóch belek - podsłupkowej i podzastrzałowej, opartych na trzech wspornikowych ramach stalowych, zakotwiczonych do belek stropowych budynku), trzy przypory słupkowo-zastrzałowe i trzy belki zatablicowe. Oznacza to, że dopiero po wykonaniu konstrukcji wsporczej mógł nastąpić montaż tablicy reklamowej. Wielkość, masa urządzenia reklamowego, sposób jego posadowienia, który musi być odporny na czynniki zewnętrzne, a także konieczność uprzedniego zbudowania konstrukcji wsporczej według [...]WINB wskazują, że realizacja przedmiotowego nośnika reklamowego znacznie wykracza poza pojęcie instalacji.

Organ podkreślił, że powyższa kwalifikacja inwestycji pociąga za sobą obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, którą inwestor nie dysponuje. Ze zgromadzonego w aktach I instancji materiału dowodowego wynika, że [...] Sp. z o.o. w dniu 3 kwietnia 2006 r. dokonała zgłoszenia, w stosunku do którego właściwy organ administracji architektoniczno- budowłanej nie wniósł sprzeciwu w drodze decyzji.

Jednakże organy obu instancji stanęły zgodnie na stanowisku, że roboty budowlane określone w dokonanym przez [...] Sp. z o.o. zgłoszeniu wymagały uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, bowiem nie można ich traktować w kategoriach robót budowlanych, o jakich jest mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego, co zostało wykazane powyżej.

[...]WINB podniósł, że nieprawidłowe zachowanie inwestora w tym zakresie musiało w konsekwencji skutkować uruchomieniem w ramach nadzoru budowlanego postępowania naprawczego, przewidzianego w art. 50 i 51 Prawa budowlanego. Tryb naprawczy uregulowany w art. 50 i 51 ma zastosowanie w przypadku robót budowlanych wykonanych na podstawie zgłoszenia, z naruszeniem art. 30 ust. 1. W konsekwencji, w omawianym przypadku nie można zarzucić inwestorowi, że działał on w warunkach ewidentnej samowoli budowlanej w rozumieniu art. 48 ustawy Prawo budowlane.

Ponadto [...]WINB podkreślił, że analiza akt administracyjnych I instancji wykazała, że przedmiotowy nośnik został zrealizowany niezgodnie z projektem budowlanym załączonym do zgłoszenia z dnia 3 kwietnia 2006 r. Porównując założenia zawarte w ww. projekcie oraz materiał zdjęciowy, należy stwierdzić, że przy realizacji tej inwestycji wykonano dodatkowe elementy, których nie przewidywała dokumentacja projektowa. Nośnik ten jest oświetlony za pomocą lampy umieszczonej na wysięgnikach, czego ani nie uwzględniono w treści zgłoszenia, ani nie przewidywał projekt budowlany załączony do tego zgłoszenia. A zatem w ocenie organu nie ulega wątpliwości, że będący przedmiotem niniejszego postępowania nośnik reklamowy jest niezgodny z dokonanym przez inwestora zgłoszeniem, bowiem ani w jego treści nie wskazano wprost ani nie uwzględniono w przedłożonym projekcie rozwiązań technicznych związanych z wykonania instalacji elektrycznej w celu oświetlenia tablicy ekspozycyjnej. Co do zasady projekt instancji elektrycznej stanowi jeden z elementów dokumentacji budowlanej, o ile jest ona przewidziana do realizacji. Projekt instalacji elektrycznej określa podstawowe parametry i rozwiązania, w tym schematy i plany instalacji elektrycznej czy dobór materiałów odpowiedniej jakości, w związku z czym powinien być on sporządzony przez fachowca z uprawnieniami. Takiej dokumentacji nie załączono do zgłoszenia, zaś - jak wynika z akt sprawy - nośnik jest wyposażony w instalację służącą do jego oświetlenia. W ocenie [...]WINB nie ma przy tym istotnego znaczenia, kiedy ta instalacja została wykonana, bowiem nie zmienia to faktu, że na dzień orzekania przez organy nadzoru budowalnego nośnik reklamowy jest wyposażony w instalację, która nie była przewidziana w dokumentacji zgłoszeniowej. Organ wskazał również, że przy instytucji zgłoszeniowej ustawodawca nie przewidział kwestii odstępstw od zgłoszenia tak, jak uczynił to w przypadku realizacji inwestycji realizowanej na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę z odstępstwami od zatwierdzonego tą decyzją projektu budowlanego. Organ podkreślił, że nie ulega wątpliwości, że budynek położony przy Al. [...] w [...], na dachu którego usytuowany jest przedmiotowy nośnik reklamowy znajduje się na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rejonu ulicy [...], uchwalonym uchwałą Rady [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2014 r. Zauważył , że przepis w § 2 pkt 14 ww. planu zawiera definicję nośnika reklamowego, przez który należy rozumieć obiekt składający się z samonośnej konstrukcji oraz płaszczyzny ekspozycyjnej (np. w formie tablicy), którego podstawową funkcją jest prezentacja reklam, natomiast reklama to grafika na materialnym podłożu lub forma przestrzenna niosąca przekaz informacyjno- reklamowy (pkt 25). Natomiast w pkt 8 § 15 ww. planu został sformułowany zakaz umieszczania nośników reklamowych na innych obiektach i elementach budowlanych. Budynek położony przy Al. [...] w [...] jest niewątpliwie obiektem budowlanym, wobec czego nie mogą być nim umieszczone nośniki reklamowe. Zatem według [...]WINB nie ma wątpliwości, że obowiązujące na tym terenie przepisy planistyczne zostały naruszone w sposób uniemożliwiający zalegalizowania nośnika reklamowego oznaczonego nr identyfikacyjnym [...]. W związku z ustalonym powyżej zakresem wykonanych robót budowlanych oraz stwierdzonym posiadaniem konstrukcji wsporczej mocowanej do stropodachu budynku organ stwierdził, że przedmiotowa budowla wypełnia definicję nośnika reklamowego, a nie reklamy, co z kolei powoduje niezgodność z przepisem § 15 pkt 1 planu.

Powyżej wykazana niezgodność z ustaleniami obowiązującego na tym terenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powoduje, że objęty niniejszym postępowaniem nośnik reklamowy nie może zostać objęty procedurą naprawczą, o jakiej jest mowa w pkt 2 ust. 1 art. 51 ustawy Prawo budowlane.

[...]WINB podkreślił, że w tym konkretnym przypadku nie ma możliwości nałożenia obowiązku wykonania określonych robót budowlanych lub czynności w celu doprowadzenia tego nośnika reklamowego do stanu zgodnego z prawem, bowiem i tak wiązałoby się to w istocie z robotami budowlanymi polegającymi na jego demontażu.

Pismem z dnia 5 kwietnia 2017 r. [...] Sp. z o.o. złożyła na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zaskarżonej decyzji zarzucono:

I. Naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy w postaci:

naruszenia przepisu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, poprzez jego błędną wykładnię, uznającą, że urządzenie reklamowe zainstalowane na dachu budynku stanowi budowlę w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego,

naruszenia przepisu art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, poprzez jego błędną wykładnię, przyjmującą, że urządzenie reklamowe zainstalowane na dachu budynku, które nie jest wolnostojące ani trwale związane z gruntem - nie jest objęte dyspozycją normy zawartej w art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo budowlane,

II. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy w postaci:

naruszenia art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. poprzez brak przeprowadzenia dowodu w postaci oględzin nośnika reklamowego, co uniemożliwiło dokładną analizę konstrukcji wsporczej oraz sposobu mocowania nośnika do budynku.

Wobec powyższych zarzutów skarżący wniósł na podstawie art. 145 § 1 lit. a), i c). p.p.s.a. o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, a także na podstawie art. 200 p.p.s.a. o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych. Ponadto w skardze zawarto wniosek o wstrzymanie w całości wykonania zaskarżonej decyzji.

W ocenie strony skarżącej niezrozumiałe wydaje się nakładanie dodatkowych ograniczeń w celu skorzystania ze zwolnienia wskazanego w art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, które nie mają odzwierciedlenia w treści przepisów. Ograniczenia te w rzeczywistości prowadzą do tego, że w praktyce trudno jest znaleźć przykład urządzenia reklamowego, które kwalifikowałoby się do zwolnienia od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę na podstawie art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo budowlane.

Ponadto, zdaniem [...] organ nie przeprowadził w sposób kompletny postępowania dowodowego. Organ nie przeprowadził dowodu z oględzin, a co za tym idzie - nie zapoznał się bezpośrednio z konstrukcją nośnika, a także z rzeczywistym sposobem przymocowania urządzenia reklamowego do budynku. Niemniej, organ powoływał się w uzasadnieniu skarżonej decyzji m.in. na "solidną konstrukcję stalową o znacznych gabarytach" oraz "trwałe powiązanie z podłożem", a także wskazywał na "uprzednie przygotowanie podłoża". Skarżąca podniosła, że wyciąganie takich wniosków bez bezpośredniego zapoznania się z urządzeniem reklamowym, jest przedwczesne i nieuprawnione.

W udzielonej pismem z dnia 25 kwietnia 2017 r. odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie wskazując, że w jego ocenie zarzuty podniesione przez pełnomocnika strony skarżącej w skardze do Sądu, stanowiące w istocie powielenie zarzutów ujętych uprzednio w odwołaniu, są całkowicie chybione i jako takie pozostają bez wpływu na kształt podjętego rozstrzygnięcia.

Ponadto w ocenie organu zgromadzony przez organy nadzoru budowlanego I i II instancji materiał dowodowy był wystarczający do podjęcia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania w rozpoznawanej sprawie jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2017r., utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego miasta [...] z dnia [...] grudnia 2016r., nakazującą skarżącej Spółce rozbiórkę opisanego w niej szczegółowo nośnika reklamowego w postaci oświetlonej tablicy ekspozycyjnej , zamontowanej na konstrukcji stalowej przymocowanej do dachu budynku , usytuowanego przy ul. Al. [...] w [...].

Wykonanie robót budowlanych polegających na montażu omawianej reklamy zostało przez inwestora przeprowadzone w oparciu o uprzednio dokonane zgłoszenie z dnia 30 kwietnia 2016r., wobec którego organ nie zgłosił sprzeciwu. Z tym jednak, że jedynie część rysunkowa zgłoszenia przewidywała umieszczenie reklamy na dachu. Dokumentacja projektowa wskazywała natomiast na jej umiejscowienie na ścianie budynku , bez podświetlenia.

Istota sporu sprowadza się do kwestii, czy przeprowadzone przez Inwestora prace montażowe mogły być zgodnie z prawem wykonane w oparciu o powyższe zgłoszenie , czy też wymagały od niego wcześniejszego uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że przepisy art. 29 - 31 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane zawierają zamknięty katalog robót budowlanych, w stosunku do których ustawodawca odstąpił od obowiązku uzyskania pozwolenia budowlanego, zastępując go wymogiem zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych, uprawniając jednocześnie właściwy organ do wniesienia w określonych ustawowo warunkach i terminie decyzji o sprzeciwie.

I tak, stosownie do treści art. 29 ust. 2 pkt 6 prawa budowlanego w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy, obowiązkiem zgłoszenia objęte zostały roboty budowlane polegające na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych z wyjątkiem usytuowanych na obiektach wpisanych do rejestru zabytków w rozumieniu przepisów o ochronie i opiece nad zabytkami oraz z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowywanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym. Oznacza to, że wykonywanie obiektu budowlanego klasyfikowanego jako budowla, którą stanowi wolnostojące, trwale związane z gruntem urządzenie reklamowe jest rodzajem robót budowlanych, które wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.

Zdaniem Sądu w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy organy administracji publicznej prawidłowo uznały, że reklama będąca przedmiotem sporu stanowi w istocie obiekt budowlany objęty obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

Objęty sporem nośnik reklamowy , stanowi obiekt w postaci podświetlanej tablicy ekspozycyjnej o wymiarach 6,00 x 3,00 m , oznaczonej nr identyfikacyjnym [...], przymocowanej do stalowej konstrukcji, przytwierdzonej do dachu budynku stanowiącego własność Spółdzielni Mieszkaniowej.

Niewątpliwy jest w analizowanej sprawie, także fakt trwałego związania spornej reklamy z podłożem. Cecha ta sprowadza się bowiem do posadowienia obiektu na tyle trwale, aby zapewnić mu stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym mogącym go zniszczyć, spowodować przesunięcie czy przewrócenie. W orzecznictwie ugruntowane jest obecnie stanowisko, że o fakcie czy urządzenie reklamowe jest trwale związane z gruntem, nie decyduje technologia wykonania fundamentu oraz możliwości techniczne przeniesienia nośnika reklamowego w inne miejsce (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 04 września 2009 roku, sygn. akt II OSK 1361/08) , ale to czy wielkość tego urządzenia, jego konstrukcja, przeznaczenie i względy bezpieczeństwa wymagają takiego trwałego związania (przykładowo wyroki NSA: z dnia 5 stycznia 2011 r., II OSK 25/10, z dnia 10 października 2010 r., II OSK 1596/09, z dnia 1 października 2009 r., II OSK 1461/08, ).

Dodatkowo podnieść należy, że użyty, w redakcji art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo budowlane termin "instalowanie" nie obejmuje wykonywania nowego obiektu budowlanego, lecz zawiera takie prace budowlane, które są związane z już istniejącym obiektem. Jeżeli więc wykonanie jakichś robót budowlanych ma być zakwalifikowane jako instalowanie, to wówczas powinno nastąpić przymocowanie (połączenie, przyłączenia) urządzenia instalowanego do innego obiektu w sposób pozwalający na jego odinstalowanie bez uszkodzenia bądź naruszenia struktury obiektu "podstawowego" (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 maja 2010 roku, sygn. akt II SA/Kr 360/10). Skoro zaś zostało już wyżej wykazane, że wolno stojące, trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe stanowią budowle, zaliczone do obiektów budowlanych, to przyjąć należy, że wykonanie takiego urządzenia w określonym miejscu stanowi budowę, a nie instalację.

W kontrolowanej sprawie zakres wykonanych przez inwestora robót budowlanych przesądza, że nie mogą być one potraktowane jako instalacja o jakiej jest mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 prawa budowlanego. Trafnie zauważono w uzasadnieniu kwestionowanej przez Skarżącą Spółkę decyzji, że w celu wykonania omawianej instalacji, niezbędne było wybudowanie konstrukcji wsporczej, która stanowi oparcie dla tablicy reklamowej. Dokumentacja załączona do zgłoszenia z dnia 3 kwietnia 2016 r. obrazuje , że w skład konstrukcji wsporczej wchodzą ruszt naddachowy (składający się z dwóch belek - podsłupkowej i podzastrzałowej, opartych na trzech wspornikowych ramach stalowych, zakotwiczonych do belek stropowych budynku), trzy przypory słupkowo-zastrzałowe i trzy belki zatablicowe. To zaś oznacza , że warunkiem montażu spornej reklamy było wykonanie omawianej konstrukcji wsporczej . Wielkość, masa urządzenia reklamowego, sposób jego posadowienia, który musi być odporny na czynniki zewnętrzne, a także konieczność uprzedniego zbudowania konstrukcji wsporczej wskazują, że realizacja przedmiotowego nośnika reklamowego znacznie wykracza poza pojęcie instalacji.

W świetle przedstawionej argumentacji nie budzi wątpliwości prawidłowość dokonanej przez organ kwalifikacji, zgodnie z którą wykonanie przedmiotowego nośnika reklamowego jest budową wolnostojącego, trwale związanego z gruntem obiektu budowlanego, wymagającą uzyskania pozwolenia na budowę.

Na wskazaną ocenę pozostają także bez wpływu zarzuty skargi dotyczące naruszenia przez organ art.7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. ,wobec zaniechania przeprowadzenia oględzin będącej przedmiotem sporu reklamy , co do analizy konstrukcji wsporczej oraz sposobu mocowania nośnika do budynku.

Sąd zauważa , że organy administracji dwukrotnie podejmowały czynności planowanych oględzin dachu budynku, które jednakże nie doszły do skutku wobec nieobecności przedstawiciela właściciela tego budynku i ostatecznie zostały dokonane z poziomu parteru. Okoliczność ta jednakże , nie wpływa, w ocenie Sądu , na prawidłowość dokonanego w sprawie rozstrzygnięcia. Organ poczynił bowiem wystarczające obserwacje , co do oświetlenia spornej reklamy , a techniczne czynności dokonane przez Inwestora w związku z przeprowadzoną przez niego instalacją ocenił w oparciu o posiadaną dokumentację specjalistyczną dołączoną do zgłoszenia z dnia 3 kwietnia 2016r.

Jednocześnie Sąd podziela pogląd organu wojewódzkiego, że przeszkodą w legalizacji omawianej reklamy jest treść obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady [...]

z dnia [...] listopada 2014r., z przyczyn szczegółowo w decyzji omówionych, których ponowne przytoczenie w tym miejscu nie znajduje uzasadnienia .

Mając powyższe na uwadze , Sąd , na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak na wstępie .