Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, , , po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej J. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 472/08 w sprawie ze skargi J. W. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1546/06 ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2004 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2003 r. postanawia odrzucić skargę kasacyjną P O S T A N O W I E N I E Dnia 30 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej J. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 472/08 w sprawie ze skargi J. W. o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1546/06 ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2004 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2003 r. postanawia ukarać J. W. karą porządkową grzywny w wysokości 1.000 zł (słownie: jeden tysiąc złotych).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 472/08, odrzucił skargę J. W., "Skarżącego" w niniejszej sprawie, o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1546/06. Doręczając orzeczenie Skarżącemu Sąd pouczył go, że od niniejszego postanowienia przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, którą należy złożyć w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem za pośrednictwem sądu pierwszej instancji oraz że skargę kasacyjną powinien sporządzić pełnomocnik będący adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym w sprawach obowiązków podatkowych.

Odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczono Skarżącemu w dniu 30 maja 2008 r., zgodnie z informacją zawartą na zwrotnym potwierdzeniu odbioru.

W dniu 13 czerwca 2008 r. Skarżący złożył osobiście w siedzibie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pismo procesowe, które zgodnie z zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 17 czerwca 2008 r. uznano jako skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2008 r. Pismo to zostało osobiście podpisane przez Skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej powoływanej jako "p.p.s.a.", skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Powyższego wymogu nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Skarga kasacyjna w sprawach obowiązków podatkowych może być sporządzona przez doradcę podatkowego, a w sprawach własności przemysłowej przez rzecznika patentowego.

Z uwagi na to, że przedmiotowa skarga nie była sporządzona przez żadną z osób wymienionych w przepisie art. 175 § 1-3 p.p.s.a. fakt ten czyni skargę niedopuszczalną.

Dodatkowo za niedopuszczalnością złożonej skargi przemawia fakt, że nie przytoczono w niej podstaw kasacyjnych, o których mowa w art. 174 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

-naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,

-naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Należy stwierdzić, że skarga nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w art. 176 p.p.s.a., który stanowi że skarga kasacyjna powinna zawierać między innymi przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 178 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 472/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1546/06 ze skargi J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2004 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2003 r.

W dniu 13 czerwca 2008 r. Skarżący złożył w siedzibie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie osobiście podpisane pismo procesowe, które uznano jako skargę kasacyjną od powyższego postanowienia. W skardze tej, kwestionując zapadłe rozstrzygnięcie, Skarżący użył słów i zwrotów obraźliwych pod adresem organów państwowych stwierdzając: "zarzucam tej PRUCY ŻYDOWSKEJ aj waj z kehili jehudi a polskojęzycznej żydówce-syjonistce i typowej RASISTCE NAZISTOWSKIEJ" (strona 3), wskazując, że osoby pełniące funkcje są: "idiotami, debilami; kretynami; tępakami, tłumokami, prostakami, jełopami" (strona 3), określając organy państwowe jako: "polskojęzyczni żydowscy NAZIŚCI totalitarni" (strona 4), "PARCHY NAZISTOWSKO-SYJONISTYCZNE jako to nierozumne bydło żydowskie" (strona 4). Skarżący ponadto użył słów i wyrażeń: "tylko DEBILNI NAZIŚCI ŻYDOWSCY ABSOLUTNIE NIE KOJARZĄ USTAWY" (strona 5), "nie kojarzą IDIOCI USTAWY" (strona 5), "do TŁUMOKÓW ŻYDOWSKICH NIE DOCIERAJĄ TREŚCI PRAWA" (strona 5), "TOTALITARNI NAZIŚCI ŻYDOWSCY" (strona 5), "NAZISTOWSKO SYJONISTYCZNYCH DECYZJI" (strona 5), "PARCHÓW NAZISTOWSKICH" (strona 6), "NAZIŚCI ŻYDOWSCY" (strona 6), "ćwoki żydowskie" (strona 7), "rasowa szowinistka, rasistka i nazistka z kehili jehudi" (strona 7,8), "pieniaczym żydowskim postanowieniem" (strona 8), "WEDŁUG SCHIZOFRENII NAZISTÓW ŻYDOWSKICH PARCHY TĘPE ŻĄDAJĄ" (strona 8), "BEZMYSLNY KOT SYJONISTA" (strona 8), "pruca NAZISTOWSKO-SYJONISTYCZNA a polskojęzyczna żydówka" (strona 8), "POLSKOJĘZYCZNYCH ŻYDÓW SZOWINISTÓW – SYJONISTÓW I NAZISTÓW" (strona 9), "DEBILE z Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a polskojęzyczni żydzi naziści" (strona 9), "PARCHY ŻYDOWSKIE" (strona 10), "NAZIŚCI ŻYDOWSCY" (strona 10), "KRETYNISTYCZNE DZIAŁANIE POLSKOJĘZYCZNYCH ŻYDOWSKICH SYJONISTÓW – NAZISTÓW" (strona 10), "DEBILISTYCZNEJ JAŹNI SCHIZOFRENICZNEJ ŻYDÓW POLSKOJĘZYCZNYCH" (strona 11).

Wskazać należy, że dla Sądu ubliżające są nie tylko zwroty i wyrażenia kierowane bezpośrednio do Sądu, ale również sposób w jaki Skarżący formułuje zarzuty i argumenty na poparcie swojego stanowiska. Przedstawiając je, Skarżący posługuje się inwektywami, używa słów i zwrotów, które powszechnie uważane są za obraźliwe.

Stosownie do art. 49 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.), dalej "u.s.p.", w razie naruszenia powagi, spokoju lub porządku czynności sądowych albo ubliżenia sądowi, innemu organowi państwowemu lub osobom biorącym udział w sprawie, sąd może ukarać winnego karą porządkową grzywny w wysokości do 10.000 złotych lub karą pozbawienia wolności do czternastu dni; osobie pozbawionej wolności, w tym także tymczasowo aresztowanej, można wymierzyć karę przewidzianą w przepisach o wykonywaniu kary pozbawienia wolności albo w przepisach o wykonywaniu tymczasowego aresztowania. Przywołany przepis znajduje zastosowanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym na mocy odesłania zawartego w art. 29 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), dalej "u.s.a.".

Zawarte w skardze kasacyjnej z dnia 13 czerwca 2008 r. wyrażenia i zwroty uważane są powszechnie za obraźliwe, urągają powadze Sądu i innym organom państwowym oraz nie nasuwają wątpliwości co do tego, że intencją Skarżącego było ubliżenie Sądowi. Zawierają również treści wskazujące na uprzedzenia narodowościowe. Świadczą o tym, że strona naruszyła powagę Sądu ilością użytych zwrotów obraźliwych zawartych w pismach kierowanych do Sądu.

Ponieważ przepis art. 49 § 1 u.s.p. nie uściśla, w jakiej formie może nastąpić ubliżenie Sądowi lub innemu organowi państwowemu, należy przyjąć, że może to nastąpić zarówno ustnie, na piśmie, jak również i w każdy inny sposób (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2004 r. sygn. akt I PZ 115/03, postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lutego 2008 r. sygn. akt II FZ 10/08, II FZ 11/08, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 sierpnia 2006 r. sygn. akt II AKz 514/06). W doktrynie również zwracano uwagę, że ustawodawca posłużył się w art. 49 § 1 ogólną formułą "naruszenia powagi, spokoju lub porządku czynności sądowych albo ubliżenia sądowi, innemu organowi państwowemu lub osobom biorącym udział w sprawie", która obejmuje wszystkie przejawy zachowań ubliżających sądowi, w tym również ubliżanie na piśmie (por. T. Ereciński, J. Gudowski, J. Iwulski, Komentarz do Prawa o ustroju sądów powszechnych i ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, Warszawa 2002, str. 131 - 132).

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga okoliczność, że Sąd miał możliwość wymierzenia Skarżącemu grzywny do wysokości 10.000 zł. Sąd uznał jednak, że grzywna orzeczona w jej dolnej granicy, to jest w kwocie 1.000 zł jest wystarczająco dolegliwa i spełni wobec Skarżącego swój cel, jakim jest dyscyplinowanie osób naruszających powagę Sądu i zapobieganie tego typu praktykom na przyszłość.

Z tych względów na podstawie art. 49 § 1 u.s.p. w związku z art. 29 u.s.a. należało orzec jak w sentencji.