Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 20 sierpnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy – Dorota Czubak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2019 roku sprawy ze skargi A.B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy aktualizacji danych zawartych w bazie ewidencji gruntów i budynków 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] nr [...]; 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł. na rzecz A. B. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postepowania.

Decyzją z [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2101 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r., poz. 393), zwanego dalej rozporządzeniem z 29 marca 2001 r., [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję Starosty P. z [...] r. o odmowie aktualizacji danych zawartych w bazie ewidencji gruntów i budynków, dotyczących ujawnionego w tej bazie przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 położonymi w L. przy ulicy A.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:

11 maja 2016 r. R. W. złożył do Starosty P. wniosek o aktualizację granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 położonymi w L. przy ulicy A 23 i 25 zgodnie z postanowieniem rozgraniczeniowym sygn. akt [...] z 28 grudnia 1983 r. 11 stycznia 2017 r.

Decyzją z [...] Starosta P. orzekł o odmowie aktualizacji danych zawartych w bazie ewidencji gruntów i budynków, dotyczących przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł R. W., który nie zgadzał się z jej treścią.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty P. z [...] o odmowie aktualizacji danych zawartych w bazie ewidencji gruntów i budynków, dotyczących ujawnionego w tej bazie przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 położonymi w L. przy ulicy A.

Na decyzję organu drugiej instancji z [...] R. W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. .

Wyrokiem z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III SA/Łd 942/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. uchylił decyzję z [...] oraz poprzedzającą ją decyzję z [...]

W ocenie sądu organy administracji nie wyjaśniły dokładnie stanu faktycznego. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika, w jaki sposób przebiegała granica pomiędzy działkami nr 450 i 451 ujawniona w ewidencji gruntów do czasu jej modernizacji w 2013 r. oraz na podstawie, jakich dokumentów ją ujawniono. W aktach administracyjnych brak jest również materiałów określających przebieg granicy pomiędzy obu działkami ujawnionymi w ewidencji po przeprowadzeniu modernizacji. Do akt nie został również załączony wypis z rejestru gruntów dotyczący działek nr 450 i 451 sprzed modernizacji. W aktach administracyjnych znajdują się mapy załączone do wniosku skarżącego z 11 czerwca 2016 r. (mapa z 16 lipca 2006 r., mapa sytuacyjno-wysokościowa z 10 sierpnia 1992 roku i mapa biegłego K. R. z 3 grudnia 1983 r.), mapy załączone do odwołania (mapa z 9 kwietnia 2011 r. i z 6 lipca 2007 r.) oraz dwie mapy załączone do pisma Starosty (mapa z 9 kwietnia 2011 r. i z 6 lipca 2007 r.) do organu odwoławczego z 30 czerwca 2017 r. (bez nazwy i daty). Z analizy wymienionych map oraz pozostałych zgromadzonych materiałów nie wynika jak się zmienił przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 przed i po modernizacji ewidencji gruntów i w oparciu, o jakie dokumenty ujawniono w ewidencji granicę przed modernizacją. Kwestie te mają zasadnicze znaczenie w świetle zarzutów podnoszonych przez skarżącego. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu administracji, że brak było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego, gdyż nie przedstawił on dokumentów uzasadniających zmianę w ewidencji gruntów i budynków. Sąd wskazał, że zmian w ewidencji dokonuje się na podstawie dokumentów wymienionych w § 12 ust. 1 rozporządzenia z 29 marca 2001 r., zaś przebieg granic działek ewidencyjnych ujawnia się w oparciu o dokumentację geodezyjną, o której mowa w § 36 wymienionego rozporządzenia. Natomiast do zadań starosty należy utrzymywanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi.

Organ drugiej instancji podniósł, że organ pierwszej instancji wypełniając zalecenia sądu, uzupełnił materiał dowodowy dotyczący przebiegu granicy pomiędzy działkami 450 i 451 sprzed modernizacji ewidencji gruntów. Wyjaśnił również, na podstawie jakich materiałów granica ta została ujawniona. Do akt sprawy załączono wypisy dla działek 450 i 451 sprzed modernizacji. Dołączone zostały dokumenty (mapy) potwierdzające jak zmienił się przebieg granicy pomiędzy wymienionymi działkami.

W piśmie z 29 sierpnia 2018 r. R. W. podniósł, że granica pomiędzy działkami nr 450 i 451 położonymi w L. ustalona została w wyniku zniesienia współwłasności prawomocnym i wykonalnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...]. Stan prawny granicy między działkami znany jest służbom geodezyjnym od 1985 r. Wydział Geodezji i Kartografii prowadząc prace modernizacyjne w 2013 r. "stworzył" pomiędzy omawianymi działkami granicę sprzecznie z orzeczeniem sądu. Służby geodezyjne nie są uprawnione do tworzenia granic, ale prowadzenia ich ewidencji zgodnie m. in. z orzeczeniami sądów. W trakcie prowadzenia prac modernizacyjnych podległe staroście służby nie wykonały zadań zgodnie z § 55 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków poprzez uzupełnienie bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami tego rozporządzenia, utworzyły granicę nie mającą umocowania prawnego, naruszając przy tym zapisy § 37 przywołanego rozporządzenia jak też § 49 rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. z 2011 roku nr 263, poz. 1572). R. W. zażądał także wycofania z obiegu prawnego utworzonego w trakcie prac modernizacyjnych operatu nr [...], który jego zdaniem błędnie ustala przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451. Ponadto R. W. podniósł, że granica omawianych działek była już skorygowana, co potwierdzają mapy otrzymane przez stronę w Wydziale Geodezji i Kartografii. W przypadku braku danych ewidencyjnych niezbędnych do ustalenia właściwego przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451, starosta jest zobowiązany pozyskać brakujące dane poprzez bezpośredni pomiar w terenie. Wydział Geodezji i Kartografii w P. narusza prawo ukrywając informację o posiadaniu w swych zasobach postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r. sygn. akt [...] oraz związanej z nim mapy (L.ks.rob. 58/83 z 3 grudnia 1983 r.). W wyniku modernizacji zmniejszyła się o około 60 m2 powierzchnia działki nr 451, której współwłaścicielem jest R. W. .

Organ pierwszej instancji ustalił, że wykazany obecnie w ewidencji gruntów i budynków przebieg omawianej granicy, podobnie jak wszystkie pozostałe granice obu opisywanych działek, wprowadzono do bazy w wyniku modernizacji ewidencji gruntów i budynków, przeprowadzonej w 2013 r. na całym obszarze obrębu ewidencyjnego [...] – L. w gminie L. . Modernizacja ta wykonana została w oparciu o przepisy art. 24a ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, a jej celem było określenie numerycznego opisu granic działek ewidencyjnych za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych i wyznaczenie powierzchni działek z dokładnością 0,0001 ha, tj. 1 m2 (wcześniej powierzchnie działek wykazane były w ewidencji gruntów z dokładnością 0,01 ha (tj. 100 m2) oraz aktualizacja bazy ewidencyjnej w zakresie budynków i użytków gruntowych. Wykonawca prac związanych z przeprowadzoną w 2013 r. modernizacją ewidencji gruntów, punkty graniczne definiujące przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451, przyjął na podstawie danych zawartych w opracowaniu geodezyjno-kartograficznym przyjętym do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, tj. operatu [...] (stary numer [...]), wykonanym na potrzeby przeprowadzonego w 1982 r. scalenia i wymiany gruntów wsi L., w oparciu o zapisy § 36 pkt 3 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Zmiana powierzchni działki nr 451 o ok. 60 m2 wynika głównie ze zmiany dokładności, z jaką powierzchnia ta wykazana jest w bazie ewidencyjnej (przed modernizacją 0,01 ha, tj. 100 m2, po modernizacji 0,0001 ha, tj. 1 m2) i jest mniejsza niż dokładność wykazania powierzchni działki w ewidencji gruntów przed modernizacją. Wobec braku innych znajdujących się w zasobie danych wykonawca nie miał przesłanek do zastosowania trybu opisanego w § 37 tego rozporządzenia. Wykonawca w ramach przeprowadzonych prac modernizacyjnych dokonał analizy znajdującej w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym dokumentacji (w tym operatu nr [...], dotyczącego prowadzonego na początku lat 80-tych XX wieku i nieukończonego rozgraniczenia działek nr 450 i 451) i nie dotarł do żadnych innych danych określających przebieg granicy, która jest przedmiotem postępowania. Projekt operatu opisowo-kartograficznego obrębu [...] –L., sporządzony w efekcie modernizacji, został wyłożony do wglądu właściwych podmiotów, w siedzibie Wydziału Geodezji i Kartografii Starostwa Powiatowego w P., na okres 15 dni roboczych od 25 września do 15 października 2013 r. Informacja o terminie i miejscu wyłożenia projektu była wywieszona na tablicy ogłoszeń w Starostwie Powiatowym w P. i w Urzędzie Gminy w L. oraz zamieszczona w prasie o zasięgu krajowym. Każdy czyjego interesu prawnego dotyczyły dane ujawnione w projekcie operatu opisowo-kartograficznego mógł w okresie wyłożenia zgłaszać uwagi do tych danych. W okresie wyłożenia R. W., a także pozostałe strony nie zgłosiły żadnych uwag ani zastrzeżeń do danych ujawnionych w projekcie operatu opisowo-kartograficznego. W wyniku prac modernizacyjnych ich wykonawca sporządził operat techniczny, przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego pod nr [...] 21 listopada 2013 r. Po upływie 15-dniowego terminu wyłożenia, projekt operatu opisowo-kartograficznego obrębu [...]-L. stał się operatem ewidencji gruntów i budynków ww. obrębu. Informację o tym, że projekt operatu opisowo-kartograficznego stał się operatem ewidencji gruntów i budynków Starosta P. ogłosił w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] 20 stycznia 2014 r. (Dz. U. Województwa [...] nr 2014, poz. 250). Każdy podmiot wykazany w ewidencji gruntów i budynków, mógł zgłaszać zarzuty do danych ujawnionych w operacie opisowo-kartograficznym, w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa, informacji o przeprowadzonej modernizacji. R. W. oraz pozostałe strony w podanym wyżej terminie nie zgłosiły żadnych zarzutów dodanych ujawnionych po modernizacji w bazie ewidencyjnej. Pismo R. W. w sprawie korekty przebiegu granicy wpłynęło do Wydziału Geodezji i Kartografii Starostwa Powiatowego w P. 11 maja 2016 r. Z dokumentów znajdujących się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym w P. wynika, że przed dokonaniem modernizacji dla terenu obejmującego działki nr 450 i 451, położone w L. przy ul. A (obręb [...], gmina L.) od 1983 r. prowadzono analogową (papierową) mapę zasadniczą w skali 1:500 (sekcja nr [...]). Prowadzenie tej mapy zakończono w drugiej połowie 2010 r. (zakończono jej uzupełnianie). Od tego momentu mapa zasadnicza prowadzona była w formie hybrydowej: nowe pomiary wprowadzano do bazy numerycznej, natomiast treść analogowej mapy zasadniczej częściowo przeniesiono do bazy numerycznej metodą digitalizacji (głównie budynki), a częściowo wykorzystywano w postaci rastrowej. Przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 zmieniono na mapie zasadniczej w 1992 r. na podstawie mapy sytuacyjno-wysokościowej [...] z 5 sierpnia 1992 r. Umieszczone na tej mapie adnotacje świadczą o tym, że wykazany na niej przebieg granicy jest zgodny z granicą ustaloną w postępowaniu sądowym [...]. Do zakończenia prowadzenia analogowej mapy zasadniczej granica ta nie była już zmieniana, co potwierdzają mapy znajdujące się w aktach sprawy: kopia mapy zasadniczej nr [...], mapa do celów projektowych nr [...] przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w P. 6 lipca 2007 r. i kopia mapy zasadniczej z 19 kwietnia 2011 r. Na mapach tych przebieg granicy jest identyczny. Mapy różnią się tylko zmieniającymi się szczegółami sytuacyjnymi (budynki, żywopłot, itp.). Organ I instancji wskazał, iż w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym w P. nie natrafiono na inne dokumenty z 1992 r. oraz na żadne dokumenty z 2006 r. związane ze zmiana omawianej granicy. Dla opisywanego obszaru prowadzona była analogowa mapa ewidencyjna w skali 1:2 000, z której przeniesiono granice działek ewidencyjnych do bazy numerycznej metodą digitalizacji (ok. 2003 r.). Granice te zmieniono w bazie numerycznej w wyniku przeprowadzonej w 2013 r. modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] (operat techniczny nr [...] przyjęty do zasobu 21 listopada 2013 r.).

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. sygn. akt [...] zostały wprowadzone do istniejącej przed modernizacją części opisowej ewidencji gruntów i budynków dane dotyczące właścicieli, numerów i powierzchni działek, podobnie jak granica pomiędzy działkami 450 i 451 przedstawiona na mapie [...] z 3 grudnia 1983 r., sporządzonej przez geodetę uprawnionego K. R., która została wniesiona na prowadzoną wcześniej analogową (papierową) mapę zasadniczą i dlatego była widoczna na wydawanych przez Wydział Geodezji i Kartografii Starostwa Powiatowego w P. materiałach (kopiach map, wydrukach, wyrysach, itp.). Mapa [...] z 3 grudnia 1983 r. dołączona do postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...] oraz postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt. [...] sporządzona przez geodetę uprawnionego K. R., na którą powołuje się R. W. w swoim wniosku nie została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (nie zawiera odpowiedniej klauzuli, potwierdzającej przyjęcie jej do zasobu), brak również jakiejkolwiek dokumentacji (operatu technicznego), związanego ze sporządzeniem omawianej mapy. Na mapie tej podano miary. Jednak na jej podstawie nie jest możliwe jednoznaczne wyznaczenie położenia punktów granicznych określających przebieg granicy stosownie do § 60 ust. 1 i ust. 2 oraz w § 61 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, dlatego też nie mogła stanowić dokumentu wymienionego w § 36 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, na podstawie, którego można było uwidocznić przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 na prowadzonej wówczas mapie zasadniczej.

W ocenie organu pierwszej instancji, wniesienie granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 na analogową mapę zasadniczą przed modernizacją na podstawie mapy sporządzonej przez geodetę uprawnionego K. R. L. ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r. nastąpiło z naruszeniem obowiązujących wówczas przepisów w dziedzinie geodezji i kartografii obowiązujących w 1992 r. Punkty graniczne, jako szczegóły terenowe I grupy wprowadzano wówczas (tak jak obecnie) na mapę zasadniczą na podstawie współrzędnych. Dane wynikające z wymienionych dokumentów, wprowadzone przed modernizacją do bazy ewidencyjnej nie spełniają wymogów rozporządzenia (powierzchnie działek wykazano z dokładnością do 0,01 ha, jak również brak odpowiednio określonego położenia punktów granicznych). Powierzchnia działki 450 przed modernizacją wynosiła 0,14 ha, natomiast powierzchnia działki nr 451 przed modernizacją wynosiła 0,23 ha. Organ pierwszej instancji ustalił, że przed modernizacją ewidencji gruntów i budynków przebieg granicy pomiędzy działkami 450 i 451 nie był zmieniony na mapie ewidencyjnej, co potwierdza załączona do akt sprawy jej kopia według stanu na 1 grudnia 2013 r. (skala 1:500) oraz wcześniejsza kopia mapy ewidencyjnej w skali 1:2 000.

R. W. wniosek o aktualizację granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 położonymi w L. przy ulicy A 23 i 25, złożył po terminie określonym w art. 24a ust. 12 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, w związku z tym wniosek ten organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków potraktował, jako wniosek o zmianę danych objętych ewidencją gruntów i budynków.

Mając powyższe na uwadze Starosta P. decyzją z 10 września 2018 r. orzekł o odmowie aktualizacji danych zawartych w bazie ewidencji gruntów i budynków, dotyczących ujawnionego w tej bazie przebiegu granicy pomiędzy działkami oznaczonymi numerami 450 i 451.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podkreślił, że nie kwestionuje granicy prawnej pomiędzy działkami, ustalonej na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...] oraz związanej z nim mapy L.ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r. Jednak na chwilę obecną brak jest zgodnych z wymogami rozporządzenia danych, pozwalających na wprowadzenie tak ustalonej granicy do bazy ewidencji gruntów i budynków.

W odwołaniu od tej decyzji R. W. zarzucił, że błędne jest twierdzenie Starosty P., że granica pomiędzy działkami 450 i 450 w trakcie modernizacji została ustanowiona prawidłowo, a skarżący występuje o korektę tej granicy przedstawiając dokumenty już po uprawomocnieniu się zapisów przebiegu tej granicy i aktualizację danych ewidencji na podstawie art. 24 ust. 2a pkt 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, czyli dokonania aktualizacji na wniosek właściciela, a aktualizacja ma nastąpić na podstawie art. 24 ust. 2b pkt 1h. R. W. wyjaśnił, że nie występuje o utworzenie nowej granicy, lecz o zmianę informacji zawartych w ewidencji gruntów, które podlegają aktualizacji na podstawie art. 24 ust. 2a pkt 1b wskazanej ustawy, czyli na podstawie dokumentu określonego w art. 23 ust. 1a – prawomocnego orzeczenia sądu o zniesieniu współwłasności, a aktualizacja ma nastąpić na podstawie art. 24 ust. 2b pkt 1c – prawomocnego orzeczenia sądu. Błędne, bez podstawy prawnej, niezgodne z prawem, utworzenie omawianej granicy w trakcie prac modernizacyjnych, stanowi przesłankę wskazującą na obowiązek dokonania przez organ pierwszej instancji aktualizacji danych ewidencyjnych z urzędu. Organ pierwszej instancji bezprawnie żąda dostarczenia przez wnioskodawcę jakichkolwiek dokumentów, bowiem aktualizacja ma nastąpić na podstawie wskazanego we wniosku skarżącego prawomocnego orzeczenia sądu znanego organowi od 1985 r. zgodnie z art. 24 ust. 2b pkt 1c. Zdaniem skarżącego, jeśli występują braki w dokumentacji sądowej, to za ich brak odpowiada Starosta, jako organ zobowiązany ustawą do weryfikacji dokumentów z określoną w ustawie procedurą. Granica została wytyczona postanowieniem Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1985 r., sygn. akt [...]. Granica została utworzona w wyniku zniesienia współwłasności, co oznacza, że prawnie nie istniała i nie istnieje inna granica poza określoną przez sąd. Przebieg granicy jest precyzyjnie określony dokumentem geodezyjnym w postaci mapy biegłego sądowego inż. K. R. oznaczonej L.ks.rob [...] r., która stanowi integralną część postanowienia. Mapa znajduje się w zasobach Wydziału Geodezji Starostwa i jest zarejestrowana, jako dowód zmiany nr [...] przez Urząd Rejonowy w Ł.. Postanowienie sądu zostało przekazane do Urzędu Rejonowego w Ł. 7 lutego 1985 r. W zasobach Służb Geodezyjnych znajduje się też wcześniejsze postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. o rozgraniczeniu z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...], na który powołuje się sąd w postanowieniu [...] o zniesieniu współwłasności. W ocenie R. W., Starosta P. niezgodnie z przepisami prawa przeprowadził w 2013 r. modernizację ewidencji gruntów i budynków, utworzył granicę pomiędzy działkami nr 450 i 451 bez podstawy prawnej i sprzecznie z prowadzoną mapą ewidencyjną, wbrew obowiązującym przepisom odmawia korekty danych ewidencyjnych, do czego zobowiązany jest z urzędu. Bezprawnie żąda też od właściciela uzupełnienia danych do prawomocnego orzeczenia Sądu.

Organ drugiej instancji uznał zarzuty strony za niezasadne. Organ przytoczył m.in. treść § 36, § 60 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków oraz powtórzył argumenty przedstawione przez organ I instancji i wskazał, że wnioskodawca nie wskazał Staroście P. dokumentów wymienionych w art. 24 ust. 2b pkt 1 lit. h ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne powstałych po zakończeniu modernizacji ewidencji gruntów i budynków, tj.: dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dotyczącej zmiany wskazanej we wniosku, wobec czego Starosta P. nie mógł jej dokonać. Dokumentacji wymienionej w art. 24 ust. 2b pkt 1 lit. h ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie może stanowić nieprzyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego archiwalna mapa L.ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r. dołączona do postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...] oraz postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...]. Na powyższej mapie podano miary, jednak na jej podstawie nie jest możliwe jednoznaczne wyznaczenie położenia punktów granicznych określających przebieg granicy stosownie do § 60 ust. 1 i ust. 2 oraz w § 61 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, dlatego też nie mogła stanowić dokumentu wymienionego w § 36 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, na podstawie którego można było uwidocznić przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 na prowadzonej wówczas mapie zasadniczej. Postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...]i postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt. [...] nie zawierają odpowiednich danych, określonych w § 60 ust. 1 i ust. 2 oraz w § 61 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, nie mogą być podstawą zmiany danych ewidencyjnych, w zakresie związanym z niniejszym postępowaniem. Wnioski i żądania formułowane w pismach R. W. odnoszą się do dokumentów archiwalnych nieprzyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. wniosła A. B..

Skarżąca wniosła o unieważnienie operatu z modernizacji nr [...] celem wycofania z obiegu prawnego dokumentu zawierającego dane niezgodne ze stanem prawnym – niezgodne z prawomocnym postanowieniem sądu, nakazanie Staroście P. dokonanie korekty granicy pomiędzy działkami 450 i 451 celem doprowadzenia do stanu zgodnego z prawem, tj. postanowieniem Sądu Rejonowego w Ł. w sprawie sygn. akt [...] oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Decyzjom organów obu instancji skarżąca zarzuciła naruszenie powagi rzeczy osądzonej oraz przepisów ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne i rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. Skarżąca wniosła o unieważnienie operatu sporządzonego w trakcie modernizacji nr [...] z uwagi na naruszenie prawa i nakazanie organowi pierwszej instancji dokonanie korekty granicy działek do stanu sprzed modernizacji zgodnego z postanowieniem Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1985 r., sygn. akt [...]. Zdaniem skarżącej operat ten zawiera dane niezgodne ze stanem prawnym wymienionej granicy. Organy obu instancji nie zastosowały się do wskazań zawartych w uzasadnieniu wyroku z 20 lutego 2018 r., sygn. akt II SA/Łd 942/17 i powtórzyły argumenty podniesione w uchylonych przez sąd decyzjach. W okresie poprzedzającym modernizację stan prawny granicy w prowadzonej przez Starostę P. ewidencji gruntów był zgodny z postanowieniem Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1985 r., sygn. akt [...]. Potwierdzają to dostarczone przez R. W. dowody - kopie map ewidencyjnych z okresu 2007-2013, jak też kopia mapy do celów projektowych z roku 1992 z adnotacjami Urzędu Rejonowego w Ł. . Fakt zgodności przebiegu granicy z postanowieniem Sądu w Ł. potwierdza również Starosta P. w piśmie z 30 czerwca 2017 r. Nieprawdziwe jest twierdzenie Starosty, że granicę zgodną z postanowieniem sądu sygn. akt [...] naniesiono na mapę ewidencyjną na postawie mapy do celów projektowych, gdyż wymieniona mapa pochodzi z projektu budowlanego R. W. i nie była znana służbom geodezyjnym w 1992 r. Dostarczona została organowi pierwszej instancji dopiero w niniejszym postępowaniu jako dowód, że służby geodezyjne posiadają w swych zasobach postanowienia Sądu Rejonowego w Ł., które ustaliły granicę pomiędzy działkami 450 i 451. Przebieg granicy przed modernizacją zgodny z postanowieniem sądu sygn. akt [...] w prowadzonej przez Starostwo P. ewidencji uwidoczniony został zgodnie z § 36 pkt 5 rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r., tj. w oparciu o dokumentację biegłego K. R. sporządzoną na potrzeby postępowania sądowego. Zdaniem skarżącej, mapa biegłego sądowego K. R. L.ks.rob. [...] 2 precyzyjnie określa położenie granicy pomiędzy działkami 451 i 450. Położenie punktów granicznych jest określone wymiarami w odniesieniu do punktów geodezyjnych, których współrzędne są znane. Granica została wyznaczona przez biegłego również w terenie, oznaczona znakami granicznymi, jak też stałymi punktami granicznymi w postaci zabetonowanych słupków ogrodzeniowych. Prawidłowości przebiegu granicy, położenia znaków i punktów granicznych właściciele działek nie kwestionują, nie zgłaszają i nie zgłaszali do niej jakichkolwiek zastrzeżeń. Zdaniem skarżącej, Starosta P. wykonał prace modernizacyjne nieprawidłowo, niezgodnie z posiadanymi w swych zasobach ewidencyjnych materiałami źródłowymi i z naruszeniem prawa. W trakcie modernizacji stworzył pomiędzy działkami 450 i 451 bez podstawy prawnej nową granicę, mimo że znał stan prawny granicy, w swych zasobach miał prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w Ł., sygn. akt [...] i wykonując to postanowienie stosownie do art. 37 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ujawnił je w prowadzonej ewidencji gruntów i budynków oraz naniósł na mapę ewidencyjną.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2107) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. W myśl zaś § 2 art. 1 cyt. ustawy kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm. - dalej p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu, czy jest on zgodny z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

W myśl natomiast art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a.

Zgodnie natomiast z art. 145 § 1 p.p.s.a., uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie decyzji następuje, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania, inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem kontroli w rozpoznawanej sprawie jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł. z [...] r. utrzymująca w mocy decyzję Starosty P. z [...] r. o odmowie aktualizacji danych zawartych w bazie ewidencji gruntów i budynków, dotyczących ujawnionego w tej bazie przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 położonymi w L. przy ulicy A., w obrębie ewidencyjnym [...], w gminie L..

Przeprowadzona przez Sąd w rozpoznawanej sprawie kontrola aktu administracyjnego we wskazanym wyżej aspekcie wykazała, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem prawa w stopniu obligującym do ich wyeliminowania z obrotu prawnego.

W rozpoznawanej sprawie istotne znacznie ma okoliczność, że sprawa ta była już wcześniej rozpatrywana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł., który wyrokiem z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III SA/Łd 942/17 uchylił poprzednio wydane w tej sprawie decyzje w przedmiocie aktualizacji danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe oznacza, że Sąd dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji zobowiązany jest mieć na uwadze art. 153 p.p.s.a. Zgodnie z art. 153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Dotyczy to oceny prawnej i wskazań zawartych w uzasadnieniu wyroku z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III 942/17, którym organ administracji, a następnie Sąd rozpoznający niniejszą skargę miał obowiązek się podporządkować. Jak wyjaśnił NSA w wyroku z dnia 25 marca 2014 r. sygn. II GSK 55/13 (LEX nr 1488128), obowiązek ten może być wyłączony tylko w przypadku istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego, a także po wzruszeniu wyroku. Żadna z wymienionych sytuacji w niniejszej sprawie nie miała miejsca. Ocena prawna może dotyczyć stanu faktycznego, wykładni przepisów prawa materialnego i procesowego, prawidłowości korzystania z uznania administracyjnego, jak i kwestii zastosowania określonego przepisu prawa, jako podstawy do wydania decyzji. W pojęciu "ocena prawna" mieści się przede wszystkim wykładnia przepisów prawa materialnego i prawa procesowego. Ocena prawna dotyczy dotychczasowego postępowania w sprawie, zaś "wskazania" określają sposób postępowania organów w przyszłości i wynikają z uzasadnienia wyroku. Wskazania stanowią więc konsekwencję oceny prawnej, zwłaszcza oceny przebiegu postępowania przed organami administracyjnymi i rezultatu tego postępowania w postaci materiału procesowego zebranego w sprawie. Ich celem jest zapobieżenie w przyszłości błędom, stwierdzonym przez sąd administracyjny w trakcie kontroli zaskarżonego orzeczenia.

Przepis art. 153 p.p.s.a. ma charakter bezwzględnie obowiązujący, wobec czego ani organ administracji publicznej, ani sąd administracyjny orzekając ponownie w tej samej sprawie, nie może pominąć oceny prawnej wyrażonej wcześniej w orzeczeniu, gdyż ocena ta wiąże go w sprawie. Uregulowanie zawarte w art. 153 p.p.s.a. oznacza, że orzeczenie sądu administracyjnego wywiera skutki wykraczające poza zakres postępowania sądowo-administracyjnego, bo jego oddziaływaniem objęte jest także przyszłe postępowanie administracyjne w danej sprawie. Z kolei, związanie samego sądu administracyjnego, w rozumieniu art. 153 p.p.s.a. oznacza, że nie może on formułować nowych ocen prawnych, które są sprzeczne z wyrażonym wcześniej poglądem, lecz zobowiązany jest do podporządkowania się mu w pełnym zakresie oraz konsekwentnego reagowania w razie stwierdzenia braku zastosowania się organu administracji publicznej do wskazań w zakresie dalszego postępowania (por. wyrok NSA z dnia 21 marca 2014 r. sygn. I GSK 534/12 LEX nr 1488128, wyrok NSA z 15 stycznia 2014 r. sygn. II GSK 1762/12, www.orzeczenia.nsa.gov.pl ).

Jednocześnie zauważyć należy, że w myśl art. 170 p.p.s.a. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby.

Ponownie rozpoznając skargę, tym razem wniesioną przez A. B., Sąd uznał, że jest ona zasadna. W rozpoznawanej sprawie organy nie wypełniły bowiem zaleceń zawartych w wyroku WSA w Ł. z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III 942/17.

W ocenie Sądu organy nie ustaliły prawidłowo stanu faktycznego sprawy, jak również nie dokonały analizy zebranych przedstawionych przez stronę dokumentów, co stanowi naruszenie art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a. oraz art. 153 p.p.s.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynika sprawy, co obligowało Sąd do wyeliminowania zaskarżonych decyzji z obrotu prawnego.

Sąd uznał, że dokonana w sprawie ocena materiału dowodowego przedstawionego przez strony ma cechy dowolności.

W wyroku z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III 942/17 WSA w Ł. wskazał, że

w wyniku modernizacji ewidencji gruntów w 2013r. ustalono nowy przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451. Sporządzono wówczas operat techniczny przyjęty w dniu 21 listopada 2013r., do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego pod numerem [...]. Ustalając nowy przebieg granicy oparto się na danych zawartych w opracowaniu geodezyjno – kartograficznym wykonanym na potrzeby przeprowadzonego w 1982r. scalania i wymiany gruntów wsi L. . Organy zaznaczyły, że wykonawca prac modernizacyjnych dokonał analizy operatu nr [...] dotyczącego prowadzonego postępowania rozgraniczeniowego działek nr 450 i 451 i nie dotarł do innych danych określających przebieg granicy. Poprzednia granica nie mogła być przeniesiona do nowej bazy ewidencyjnej utworzonej w wyniku modernizacji, gdyż nie spełnia ona wymogów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. W istocie w wyniku modernizacji ewidencji gruntów zmieniono przebieg granicy ustalonej orzeczeniem sądowym w sprawie [...] opierając się na opracowaniu geodezyjno – kartograficznym z 1982r. (z przeprowadzonego scalania i wymiany gruntów), czyli na opracowaniu sporządzonym przed sprawą sądową w sprawie [...] . Oznacza to, że zmieniono przebieg granicy ustalonej przez biegłego K. R. dla potrzeb postępowania sądowego, która to granica była akceptowana przez wszystkich właścicieli działek nr 450 i 451 i funkcjonowała przez prawie 30 lat.

W wyniku ustalenia nowego przebiegu granicy działka, której współwłaścicielem jest skarżący uległa zmniejszeniu o około 60 m2. W ocenie Sądu nie może być tak, że dokonuje się zmiany przebiegu granicy działek ustalonej w postępowaniu sądowym tylko dlatego, że poprzednia granica nie może być przeniesiona do nowej bazy ewidencyjnej z uwagi na niespełnienie wymogów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to bowiem podważenie mocy wiążącej orzeczenia sądowego w sprawie [...] i tworzenie nowego stanu prawnego.

Sąd podkreślił, że dane wprowadzone w wyniku modernizacji nie są danymi niewzruszalnymi, a w pojęciu "aktualizacji" ewidencji gruntów i budynków mieści się także usuwanie (prostowanie) błędnych wpisów bazy danych ewidencyjnych (por. wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 4/11; wyrok NSA z dnia 30 września 2011 r., sygn. akt I OSK 1628/10; wyrok WSA w Gliwicach 27 czerwca 2016 r., sygn. akt II SA/GL 227/16; wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 119/08 – http:www.nsa.orzeczenia.gov.pl).

R. W. kwestionuje wyniki modernizacji ewidencji gruntów z 2013r. uznając, że w sposób nieuprawniony zmieniła ona przebieg granicy działek nr 450 i 451 ustalonej orzeczeniem sądowym i zaakceptowanej przez właścicieli obu działek oraz doprowadziła do niekorzystnego dla niego zmniejszenia powierzchni jego działki. Obowiązkiem organów było zatem dokładne sprawdzenie prawidłowości przeprowadzenia modernizacji i wyjaśnienie dlaczego doszło do zmiany przebiegu granicy pomiędzy obu działkami. W ocenie sądu kwestia ta nie została szczegółowo wyjaśniona. Reasumując sąd uznał, że skarga jest uzasadniona. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że stan faktyczny nie został dokładnie wyjaśniony ani nie zebrano, ani nie rozpatrzono w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego. Stanowi to naruszenie art.7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. co mogło mieć istotny wpływa na wynik sprawy. Ponadto Sąd wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy wyjaśnić jak przebiegała granica pomiędzy działkami nr 450 i 451 ujawniona w ewidencji gruntów przed i po modernizacji w 2013r., na podstawie jakich dokumentów ujawniono granicę przed modernizacją, czy w tym zakresie podstawą ujawnienia było postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. w sprawie [...] oraz mapa biegłego K. R. i czy mapa ta została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Należy także ustalić czy w wyniku modernizacji ewidencji doszło do zmiany powierzchni działek nr 450 i 451, a jeżeli tak, to w jakim zakresie. Należy dokładnie ocenić prawidłowość danych wprowadzonych do zasobu geodezyjnego w wyniku modernizacji ewidencji przeprowadzonej w 2013r. Po zebraniu całego materiału dowodowego należy dokonać jego wnikliwej analizy, a następnie wydać rozstrzygnięcie w sprawie.

W rozpoznawanej sprawie nadal kwestia sporną jest zmiana danych dotyczących działek o numerach 450 i 451 - położonych w L. przy ul. A, tj. ich granicy i powierzchni - w operacie opisowo - kartograficznym w wyniku przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia w sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2101 ze zm.) - p.g.i.k.. Zgodnie z art. 2 pkt 8 powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to system informacyjny zapewniający gromadzenie, aktualizację oraz udostępnianie, w sposób jednolity dla kraju, informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych podmiotach władających lub gospodarujących tymi gruntami, budynkami lub lokalami.

W świetle art. 20 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Według art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. c tej ustawy informacje, o których mowa w art. 20 ust. 1, zawiera operat ewidencyjny, który składa się m.in. z bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, prowadzonej za pomocą systemu teleinformatycznego zapewniającego w szczególności, wizualizację danych w formie rejestrów, kartotek i wykazów oraz mapy ewidencyjnej, a także udostępnianie zainteresowanym wypisów z tych rejestrów, kartotek i wykazów oraz wyrysów z mapy ewidencyjnej.

Zadanie prowadzenia ewidencji zostało powierzone starostom (art. 7d pkt 1, art. 22 ust. 1 ustawy). Zasady prowadzenia ewidencji zostały także określone w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (j.t. Dz. U. z 2016, poz. 1034).

Według art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2 tej ustawy informacje, o których mowa w art. 20 ust. 1, zawiera operat ewidencyjny, który składa się m.in. z bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, prowadzonej za pomocą systemu teleinformatycznego zapewniającego w szczególności, wizualizację danych w formie rejestrów, kartotek i wykazów oraz mapy ewidencyjnej, a także udostępnianie zainteresowanym wypisów z tych rejestrów, kartotek i wykazów oraz wyrysów z mapy ewidencyjnej oraz zbioru dokumentów uzasadniających wpisy do bazy danych.

Istotne znacznie ma także to, że stosownie do treści art. 24 ust. 2a ustawy informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji:

1) z urzędu, jeżeli zmiany tych informacji wynikają z:

a) przepisów prawa,

b) dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 1-4,

c) materiałów zasobu,

d) wykrycia błędnych informacji;

2) na wniosek podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1, lub władających gruntami na zasadach samoistnego posiadania.

Natomiast w myśl art. 24 ust. 2b aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje:

1) w drodze czynności materialno-technicznej na podstawie:

a) przepisów prawa,

b) wpisów w księgach wieczystych,

c) prawomocnych orzeczeń sądu,

d) ostatecznych decyzji administracyjnych,

e) aktów notarialnych,

f) zgłoszeń budowy budynku, zawiadomień o zakończeniu budowy budynku oraz zgłoszeń rozbiórki budynku, o których mowa odpowiednio w art. 30, art. 54 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, oraz zgłoszeń dotyczących zmiany sposobu użytkowania budynku lub jego części, o których mowa w art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, do których właściwy organ nie wniósł sprzeciwu,

g) wpisów w innych rejestrach publicznych,

h) wniosku zainteresowanego podmiotu ewidencyjnego i wskazanej w tym wniosku dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jeżeli wnioskowana zmiana obejmuje informacje gromadzone w ewidencji gruntów i budynków dotyczące nieruchomości znajdujących się w wyłącznym władaniu wnioskodawcy albo wnioskodawców;

2) w drodze decyzji administracyjnej - w pozostałych przypadkach.

Odmowa aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze decyzji administracyjnej (art. 24 ust. 2c ustawy).

Procedura aktualizacji ma zatem charakter rejestrowy. Wprowadzane w jej trakcie zmiany są wtórne wobec zdarzeń prawnych, z których wynikają. Jest to zatem procedura sformalizowana w zakresie określenia dokumentów stanowiących podstawę zmienionego wpisu (por. wyrok NSA z 7 maja 2008 r., I OSK 719/07, LEX nr 505313).

Zaznaczyć także należy, że art. 24 ust. 2a dodany przez art. 1 pkt 20 lit. b ustawy z dnia 5 czerwca 2014 r. (Dz.U.2014.897) zmieniającej ustawę Prawo geodezyjne i kartograficzne z dniem 12 lipca 2014 r. wprowadził jak wyżej wskazano działanie starosty z urzędu w ściśle określonych przypadkach.

Podkreślić należy, że z istoty ewidencji jako urzędowego zbioru danych na temat gruntów, budynków i lokali wynika, że może ona spełniać swoje funkcje tylko przy założeniu aktualności danych ewidencyjnych (§ 44 pkt 2 powołanego rozporządzenia). W myśl § 45 ust. 1 rozporządzenia, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych.

W tym miejscu podkreślić należy, że rejestr ewidencji gruntów jest odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego danej nieruchomości, ma charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny, co oznacza, że nie kształtuje nowego stanu prawnego nieruchomości, a jedynie potwierdza stan prawny zaistniały wcześniej. Przepisy p.g.i.k. nie dają podstaw do kształtowania stosunków własnościowych i związanych z tymi stosunkami uprawnień do gruntów. Zmiana granic i powierzchni działek dotyczy stanów własnościowych, a kwestie własnościowe rozstrzygane są przez sądy powszechne. Nie można dokonywać żadnych zmian własnościowych poprzez samoistne zmiany w ewidencji gruntów, ponieważ ewidencja jest tylko rejestrem danych wynikających z dokumentacji urzędowej.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 24a ust. 1 - ust. 10 powołanej ustawy, starosta może zarządzić przeprowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków na obszarze poszczególnych obrębów ewidencyjnych. Starosta podaje do publicznej wiadomości informację o rozpoczęciu prac geodezyjnych oraz informuje o trybie postępowania związanego z modernizacją ewidencji gruntów i budynków. Informacje, o których mowa w ust. 2, podlegają wywieszeniu na okres 14 dni na tablicy ogłoszeń w siedzibie starostwa powiatowego. Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega, na okres 15 dni roboczych, wyłożeniu do wglądu osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, w siedzibie starostwa powiatowego. Starosta informuje o terminie i miejscu wyłożenia, o którym mowa w ust. 4, poprzez wywieszenie tej informacji na tablicy ogłoszeń w siedzibie starostwa powiatowego i właściwego urzędu gminy, na co najmniej 14 dni przed dniem wyłożenia, oraz ogłoszenia jej w prasie o zasięgu krajowym. Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane ujawnione w projekcie operatu opisowo-kartograficznego, może w okresie wyłożenia projektu do wglądu zgłaszać uwagi do tych danych. Upoważniony pracownik starostwa powiatowego, posiadający uprawnienia, o których mowa w art. 43 pkt 2, przy udziale wykonawcy prac geodezyjnych związanych z modernizacją ewidencji gruntów i budynków, w terminie 15 dni roboczych od upływu terminu wyłożenia do wglądu projektu operatu opisowo-kartograficznego, rozstrzyga o przyjęciu lub odrzuceniu uwag zgłoszonych do tego projektu, po czym informuje zgłaszającego uwagi o sposobie rozpatrzenia uwag oraz sporządza wzmiankę o treści zgłoszonych uwag i sposobie ich rozpatrzenia w protokole. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 7, dane objęte modernizacją, zawarte w projekcie operatu opisowo-kartograficznego stają się danymi ewidencji gruntów i budynków i podlegają ujawnieniu w bazie danych ewidencji gruntów i budynków. Informację o tym starosta ogłasza w dzienniku urzędowym województwa oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej starostwa. Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków ujawnione w operacie opisowo-kartograficznym, może w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa informacji, o której mowa w ust. 8, zgłaszać zarzuty do tych danych. O uwzględnieniu lub odrzuceniu zarzutów starosta rozstrzyga w drodze decyzji.

Związanie Sądu w rozpoznawanej sprawie, powyższym orzeczeniem WSA w Ł. z dnia 24 stycznia 2018r. sygn. akt III SA/Łd 942/17 obliguje w pierwszej kolejności do oceny prawidłowości wykonania zaleceń dotyczących wyjaśnienia, jak przebiegała granica pomiędzy działkami nr 450 i 451. W tej kwestii organ wskazał, że wykonawca w ramach przeprowadzonych prac modernizacyjnych dokonał analizy znajdującej w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym dokumentacji (w tym operatu nr [...], dotyczącego prowadzonego na początku lat 80-tych XX wieku i nieukończonego rozgraniczenia działek nr 450 i 451) i nie dotarł do żadnych innych danych określających przebieg granicy, która jest przedmiotem postępowania.

Jednocześnie organ wskazał, że na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. sygn. akt [...] zostały wprowadzone do istniejącej przed modernizacją części opisowej ewidencji gruntów i budynków dane dotyczące właścicieli, numerów i powierzchni działek, podobnie jak granica pomiędzy działkami 450 i 451 przedstawiona na mapie L.ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r., sporządzonej przez geodetę uprawnionego K. R. , która została wniesiona na prowadzoną wcześniej analogową (papierową) mapę zasadniczą i dlatego była widoczna na wydawanych przez Wydział Geodezji i Kartografii Starostwa Powiatowego w P. materiałach (kopiach map, wydrukach, wyrysach, itp.). Mapa L.ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r. dołączona do postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...] oraz postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt. [...] sporządzona przez geodetę uprawnionego K. R., na którą powołuje się R. W. w swoim wniosku nie została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (nie zawiera odpowiedniej klauzuli, potwierdzającej przyjęcie jej do zasobu), brak również jakiejkolwiek dokumentacji (operatu technicznego), związanego ze sporządzeniem omawianej mapy.

Ponadto organ stwierdził, że wniesienie granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 na analogową mapę zasadniczą przed modernizacją na podstawie mapy sporządzonej przez geodetę uprawnionego K. R. L.ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r. nastąpiło z naruszeniem obowiązujących wówczas przepisów w dziedzinie geodezji i kartografii obowiązujących w 1992 r. Punkty graniczne, jako szczegóły terenowe I grupy wprowadzano wówczas (tak jak obecnie) na mapę zasadniczą na podstawie współrzędnych. Dane wynikające z wymienionych dokumentów, wprowadzone przed modernizacją do bazy ewidencyjnej nie spełniają wymogów rozporządzenia (powierzchnie działek wykazano z dokładnością do 0,01 ha, jak również brak odpowiednio określonego położenia punktów granicznych).

Jednocześnie organ podkreślił, że nie kwestionuje granicy prawnej pomiędzy działkami, ustalonej na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...] oraz związanej z nim mapy L.ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r. Jednak na chwilę obecną brak jest zgodnych z wymogami rozporządzenia danych, pozwalających na wprowadzenie tak ustalonej granicy do bazy ewidencji gruntów i budynków.

Organ II instancji wskazał również, że dokumentacji wymienionej w art. 24 ust. 2b pkt 1 lit. h ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie może stanowić nieprzyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego archiwalna mapa L.ks.rob. [...] z 3 grudnia 1983 r. dołączona do postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...] oraz postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...]. Na powyższej mapie podano miary, jednak na jej podstawie nie jest możliwe jednoznaczne wyznaczenie położenia punktów granicznych określających przebieg granicy stosownie do § 60 ust. 1 i ust. 2 oraz w § 61 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, dlatego też nie mogła stanowić dokumentu wymienionego w § 36 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, na podstawie którego można było uwidocznić przebieg granicy pomiędzy działkami nr 450 i 451 na prowadzonej wówczas mapie zasadniczej. Postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...] i postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt. [...] nie zawierają odpowiednich danych, określonych w § 60 ust. 1 i ust. 2 oraz w § 61 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, nie mogą być podstawą zmiany danych ewidencyjnych, w zakresie związanym z niniejszym postępowaniem. Wnioski i żądania formułowane w pismach R. W. odnoszą się do dokumentów archiwalnych nieprzyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Tymczasem jak wyżej wskazano WSA w Ł. w sprawie o sygn. akt III SA/Łd 942/17 stwierdził, że .."nie może być tak, że dokonuje się zmiany przebiegu granicy działek ustalonej w postępowaniu sądowym tylko dlatego, że poprzednia granica nie może być przeniesiona do nowej bazy ewidencyjnej z uwagi na niespełnienie wymogów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to bowiem podważenie mocy wiążącej orzeczenia sądowego w sprawie Ns [...] i tworzenie nowego stanu prawnego".

Natomiast skarżąca i inni uczestnicy postępowania stoją na stanowisku, że nie występują o utworzenie nowej granicy, lecz o zmianę informacji zawartych w ewidencji gruntów, które podlegają aktualizacji na podstawie art. 24 ust. 2a pkt 1b wskazanej ustawy, czyli na podstawie dokumentu określonego w art. 23 ust. 1a – prawomocnego orzeczenia sądu o zniesieniu współwłasności, a aktualizacja ma nastąpić na podstawie art. 24 ust. 2b pkt 1c – prawomocnego orzeczenia sądu.

Zdaniem Sądu, powyższe stanowisko organów orzekających w sprawie jest nadal niejasne, a ustalenia poczynione w trakcie modernizacji nadal budzą wątpliwości, co do prawidłowości jej przeprowadzenia.

Odnosząc się do ww. stanowiska organu nie można stracić z pola widzenia wytycznych zawartych w wyroku WSA w Ł. z dnia z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III 942/17. Rację ma skarżąca, że jeśli występują braki w dokumentacji sądowej, to za ich brak odpowiada Starosta. Zauważyć należy, że organ nie zwracał się do Sądu Rejonowego w Ł. o uzupełnienie brakującej w jego ocenie dokumentacji z postępowania rozgraniczeniowego.

Tymczasem z akt sprawy wynika, że postanowieniem z dnia 28 grudnia 1983 roku, sygn. akt [...] Sąd Rejonowy w Ł. [...] Wydział Cywilny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 1983 r. sprawy z wniosku F. i S. małżonków S. z udziałem M. W. o rozgraniczenie postanowił dokonać rozgraniczenia stanowiących własność: F. i S. małżonków S. i M. W. oznaczonych na mapie biegłego K. R. L.ks.rob. [...] z dnia 3 grudnia 1983 r. jako działki numer 451 i 450 położonych we wsi L. w ten sposób, że linia graniczna pomiędzy wyżej wymienionymi działkami przebiega od punktu 2 do punktu 4 i jest oznaczona na ww. mapie kolorem czerwonym.

Ponadto w aktach sprawy znajduje się postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. Wydział Cywilny z 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...]o zniesienie współwłasności. Postanowieniem tym Sąd po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 1984 r. sprawy F. i S. S. z udziałem M. W. postanowił dokonać zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w L. oznaczonej na mapie biegłego K. R. L. ks.rob. [...] jako działki 450, 451 w ten sposób, że działkę oznaczoną na wyżej wymienionej mapie nr 450 o powierzchni 0,14 ha położoną w L. przyznać na własność S. i F. małżonkom S., a działkę nr 451 o powierzchni 0,23 ha położoną w L. przyznać na własność M. W. .

Jednocześnie w aktach sprawy znajduje się postanowienie Sądu Wojewódzkiego w S. [...] Wydział Cywilny z dnia 30 maja 1984 r, sygn. akt [...], zgodnie z którym Sąd po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z wniosku F. i S. małżonków S. z udziałem M. W. o rozgraniczenie na skutek rewizji uczestniczki od postanowienia Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...] postanowił zmienić zaskarżone postanowienie i wniosek oddalić.

Skarżąca uważa, że granica została wytyczona postanowieniem Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1985 r., sygn. akt [...]. Granica została utworzona w wyniku zniesienia współwłasności, co oznacza, że prawnie nie istniała i nie istnieje inna granica poza określoną przez sąd. Przebieg granicy jest precyzyjnie określony dokumentem geodezyjnym w postaci mapy biegłego sądowego inż. K. R. oznaczonej L.ks.rob [...]., która stanowi integralną część postanowienia. Mapa znajduje się w zasobach Wydziału Geodezji Starostwa i jest zarejestrowana, jako dowód zmiany nr [...] przez Urząd Rejonowy w Ł. . Postanowienie Sądu zostało przekazane do Urzędu Rejonowego w Ł. 7 lutego 1985 r. W zasobach Służb Geodezyjnych znajduje się też wcześniejsze postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. o rozgraniczeniu z 28 grudnia 1983 r., sygn. akt [...], na który powołuje się Sąd w postanowieniu [...] o zniesieniu współwłasności.

Skoro jak twierdzi skarżąca, a organ tego nie kwestionuje, a wręcz twierdzi, że Sąd ustalił przebieg granicy prawomocnym orzeczeniem, której nie kwestionuje, a stwierdza tylko, że na chwilę obecną brak jest zgodnych z wymogami rozporządzenia danych, pozwalających na wprowadzenie tak ustalonej granicy do bazy ewidencji gruntów i budynków, to powstaje pytanie dlaczego organ nie zwrócił się do Sądu Rejonowego w Ł. o uzupełnienie brakujących w jego ocenie dokumentów.

Ponadto zdaniem Sądu organ nie wyjaśnił na jakiej podstawie odmówił przyjęcia do ewidencji gruntów i budynków dokumentacji geodezyjnej sporządzonej w postępowaniu sądowym przez biegłego K. R. L.ks.rob. [...].

Zauważyć w tym miejscu należy, że zasady przyjmowania i przekazywania prac do zasobu, określało rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001 r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych, ewidencjonowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających bazy danych, a także ogólnych warunków o udostępnianie tych baz (Dz.U. z 2001 r. nr 78, poz. 837). Natomiast organ w uzasadnieniu decyzji powołuje się na przepisy w dziedzinie geodezji i kartografii z 1992 r., bez wskazania jakie to przepisy, czy są podstawą do odmowy przyjęcia dokumentacji sporządzonej w postępowaniu sądowym wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia w przedmiocie zniesienia współwłasności.

Wobec powyższego, mając na uwadze wytyczne zawarte w wyroku WSA w Ł. z dnia z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III 942/17 stwierdzić należy, że organy nie ustaliły jak przebiegała granica pomiędzy działkami nr 451 i 450 oraz na podstawie jakich dokumentów przed modernizacją ewidencji gruntów i budynków w 2013 r.

Tymczasem wykonawca prac modernizacyjnych oparł się na danych zawartych w opracowaniu geodezyjno-kartograficznym wykonanym na potrzeby przeprowadzonego w 1982 r. scalenia i wymiany gruntów wsi L., w sytuacji gdy postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. Wydział Cywilny o zniesienie współwłasności z dnia 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...].

Zgodnie z zaleceniami Sądu zawartymi w wyroku WSA w Ł. z dnia z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III 942/17 organ miał dokładnie ocenić prawidłowość danych wprowadzonych do zasobu geodezyjnego, tymczasem organ dokonuje oceny prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w Ł. Wydział Cywilny o zniesienie współwłasności wydane zostało w dniu 16 stycznia 1984 r., sygn. akt [...] i uzasadnia dlaczego nie zostało po przekazaniu do organu wprowadzone do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, nie podając podstawy swojego działania.

Zdaniem sądu, nie do zaakceptowania jest sytuacja, że wykonawca prac modernizacyjnych zmniejsza powierzchnię działki o 60 m2, pomimo że posiada wiedzę o prawomocnym postanowieniu Sądu dotyczącym zniesienia współwłasności, w tym ustaleniu przebiegu granicy pomiędzy działkami 451 i 450.

Wskazać należy, że w oparciu o ww. przepisy organ nie może dokonywać żadnych zmian własnościowych (m.in. zmiany granic i powierzchni działek) poprzez samoistne zmiany w ewidencji gruntów. Ewidencja gruntów jest bowiem tylko publicznym rejestrem obejmującym dane o gruntach wynikające z odpowiedniej dokumentacji urzędowej, który powinien być utrzymywany w stałej aktualności co do stanu faktycznego i prawnego. Zmian w stanie prawnym zapisanym w ewidencji gruntów dokonuje się na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, a także innych aktów normatywnych (zob. wyrok WSA w Warszawie z 17 maja 2007 r. IV SA/Wa 301/07 i wyrok NSA z dnia 10 października 2008 r. I OSK 1696/07, dostępne na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl), zaś korekta danych zawartych w dokumentach ewidencyjnych jest możliwa, jeśli błędy mają charakter ewidentny.

Stosownie zaś do treści § 37 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, jeżeli brak jest dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu tych granic.

Koniecznym zatem warunkiem otwierającym możliwość pozyskania danych dotyczących przebiegu granic działek ewidencyjnych w drodze geodezyjnych pomiarów terenowych lub fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu granic na gruncie, jest stwierdzenie braku dokumentacji wymienionej w § 36 rozporządzenia lub stwierdzenie, że zawarte w niej dane nie są wiarygodne.

Zgodnie z art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. b i ust. 2b pkt 1 lit. c ustawy aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje na podstawie odpisów prawomocnych orzeczeń sądu. Domagając się zatem aktualizacji ewidencji w zakresie przebiegu granicy działki ewidencyjnej, strona winna powołać się – stosownie do regulacji wynikającej z § 36 rozporządzenia - na dokumentację geodezyjną przyjętą do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzoną w postępowaniach, względnie w celach wymienionych w tym przepisie, której treść wskazywałaby na odmienny przebieg granicy działki, aniżeli wykazany na aktualnej mapie ewidencyjnej.

W rozpoznawanej sprawie dokumentem określającym przebieg granic, do czasu przeprowadzenia modernizacji, było postanowienie Sądu Rejonowego w Ł. z 16 stycznia 1985 r., sygn. akt [...]. Granica została utworzona w wyniku zniesienia współwłasności. To, że organ nie przyjął dokumentacji sądowej, bez wskazania umocowania w przepisie prawa do takiego działania, nie może powodować zmiany prawa własności.

Podkreślić trzeba, że przyjęcie do operatu prac wykonanych w wyniku modernizacji ewidencji gruntów i budynków nie zwalnia organu od obowiązku przeprowadzenia prawidłowego postępowania oraz wydania decyzji spełniającej wymogi określone w art. 107 k.p.a. Wręcz przeciwnie, organ prowadząc postępowanie, w przedmiocie zarzutów dotyczących ujawnienia danych w operacie opisowo kartograficznym, ma obowiązek wypełnić zawarty w art. 7 k.p.a. nakaz dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz określony w przepisie art. 77 § 1 k.p.a. obowiązek zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący materiału dowodowego. Wszelkie zaś istotne dla sprawy ustalenia i wnioski winny zostać zawarte w motywach podjętego rozstrzygnięcia. W rozpoznawanej sprawie dokonane ustalenia budzą wątpliwości, a zatem stan faktyczny sprawy nie został dostatecznie wyjaśniony.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że co prawda przywołana dokumentacja geodezyjna sporządzona w wyniku modernizacji ewidencji gruntów i budynków została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jednak w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wielokrotnie podnoszono, że przyjęcie dokumentacji geodezyjno-kartograficznej do państwowego zasobu, nie zwalnia organów prowadzących ewidencję gruntów od oceny tej dokumentacji jako środka dowodowego - materiału źródłowego - mającego stanowić podstawy wprowadzenia zmiany. W szczególności organ prowadzący ewidencję obowiązany jest ocenić, czy przedłożony dokument geodezyjno-kartograficzny - przyjęty do zasobu - jest wystarczający jako podstawa do wprowadzenia zmian z uwagi na ich przedmiot.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie nawet nie zostało wykazane, na jakiej podstawie nie przyjęto dokumentacji geodezyjnej sporządzonej na potrzeby postępowania sądowego, a wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego w postępowaniu o zniesienie współwłasności.

Przeprowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków bez wyjaśnienia wszelkich wątpliwości, czy też rozbieżności prowadzi do generowania niepotrzebnych kosztów takiego postępowania. Przypomnieć bowiem należy, że modernizacja ewidencji jest definiowana jako zespół działań technicznych, organizacyjnych i administracyjnych podejmowanych przez starostę w celu: 1) uzupełnienia bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia, 2) modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych do wymagań określonych w rozporządzeniu (§ 55 rozporządzenia).

Dokonana zaś modernizacja ewidencji gruntów i budynków nie jest rzeczą niewzruszalną, a wynikające z niej dane mogą zostać obalone, bowiem ewidencja służy uwidocznieniu stanu rzeczywistego (faktycznego). Wadliwe oznaczenie granic w ewidencji po modernizacji oznacza przeniesienie ciężaru dochodzenia przysługujących praw na właściciela nieruchomości. Wobec powyższego organ rozpatrując zarzuty dotyczące wadliwego ustalenia przebiegu granicy w trakcie modernizacji winien wnikliwie przeanalizować argumenty strony.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone przez organy ewidencyjne z naruszeniem ogólnych reguł postępowania. Tylko prawidłowo zebrane dane oraz dostępna organom dokumentacja powinna stanowić podstawę do wyjaśnienia wątpliwości zgłoszonych przez strony, a zalecenia Sądu zawarte w wyroku WSA w Ł. z dnia z 24 stycznia 2018 r., sygn. akt III 942/17 powinny być przez organy wykonane.

Do wskazanych ustaleń organy były zobligowane przepisem art. 7 K.p.a., z którego wynika obowiązek stania na straży praworządności i podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli. Uszczegółowieniem tej zasady jest obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego wynikający z art. 77 § 1 K.p.a. Z uzasadnienia organu powinno więc wynikać jednoznacznie, że dokumenty znajdująca się w aktach administracyjnych stanowią kompletny materiał dowodowy, a tym samym materiał źródłowy, który winien być należycie rozważony i wszechstronnie oceniony.

W świetle powyższego zaskarżona decyzja oraz poprzedzającą ją decyzja Starosty wydane zostały z naruszeniem przepisów postępowania - art. 7, 77, 80 i 107 § 3 K.p.a. i art. 153 p.p.s.a., co miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Prowadząc ponownie postępowanie organy winny mieć na uwadze powyższe wskazania, w tym konieczność procedowania zgodnie z regułami wynikającymi z powyższych przepisów, celem należytego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i prawidłowego zastosowania przepisów prawa materialnego. Nadto organy powinny uzasadnić rozstrzygnięcie stosownie do wymogów art. 107 § 3 k.p.a. Prawidłowo skonstruowane uzasadnienie daje bowiem możliwość oceny, czy organ administracji dołożył należytej staranności przy podejmowaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135 i art. 153 p.p.s.a orzekł o uchyleniu decyzji organu I i II instancji. O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a

eg