drukuj    zapisz    Powrót do listy

6531 Dotacje oraz subwencje z budżetu państwa, w tym dla jednostek samorządu terytorialnego, Finanse publiczne, Minister Finansów, Oddalono skargę, V SA/Wa 2647/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2017-08-03, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

V SA/Wa 2647/16 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2017-08-03 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-09-27
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Jadwiga Smołucha /sprawozdawca/
Marek Krawczak /przewodniczący/
Matylda Arnold-Rogiewicz
Symbol z opisem
6531 Dotacje oraz subwencje z budżetu państwa, w tym dla jednostek samorządu terytorialnego
Hasła tematyczne
Finanse publiczne
Sygn. powiązane
I GSK 651/18 - Wyrok NSA z 2021-05-11
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2009 nr 175 poz 1362 art.7a ust. 1 i 2, art. 2 ust. 1
Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - tekst jednolity.
Dz.U. 2013 poz 885 art.169 ust. 1 pkt 2 i ust. 5
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - tekst jednolity
Dz.U. 2010 nr 254 poz 1705 § 6 ust.1 i 2, § 3, § 5 ust.2, § 8 ust. 3
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie stawek, szczegółowego sposobu i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych.
Dz.U. 2017 poz 1257 art. 84 § 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Marek Krawczak, Sędzia WSA - Jadwiga Smołucha (spr.), Sędzia WSA - Matylda Arnold-Rogiewicz, Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi P. C. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty nienależnie pobranej dotacji przedmiotowej; oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z (...) czerwca 2016 r. nr (...) Minister Finansów (dalej również: "organ II instancji") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w (...) (dalej: "Dyrektor IS") z (...) kwietnia 2015 r. nr (...) w przedmiocie określenia P. C., prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą "P. C. M." w G. (dalej: "skarżący". "strona") przypadającej do zwrotu kwoty nienależnie pobranej dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych za miesiąc listopad 2012 r.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W wyniku czynności kontrolnych, przeprowadzonych u strony w zakresie prawidłowości rozliczenia dotacji przedmiotowych przekazywanych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych za miesiąc listopad 2012 r., stwierdzono nieprawidłowości w zakresie naliczania marży gastronomicznej do surowców użytych do sporządzania posiłków.

Decyzją z (...) kwietnia 2014 r. nr (...) Dyrektor IS określił stronie przypadającą do zwrotu kwotę nienależnie pobranej dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych za miesiąc listopad 2012 r. w wysokości 16 046,00 zł oraz termin (4.02.2013 r.), od którego naliczane są odsetki, wobec stosowania marży przekraczającej 30% do surowca w postaci pietruszki, wymienionego w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie stawek, szczegółowego sposobu i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych (Dz. U. z 2010 r., nr 254, poz. 1705) (dalej: "rozporządzenie"), w pozycji 23 o nr PKWiU 01.13.49, zużytego w badanym okresie do sporządzania dotowanych posiłków.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania od decyzji Dyrektora IS z (...) kwietnia 2014 r., Minister Finansów decyzją z (...) sierpnia 2014 r. nr (...) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji. W uzasadnieniu swojej decyzji Minister Finansów wskazał, że przy ponownym rozpatrywaniu sprawy organ I instancji winien:

- ponownie dokonać analizy materiału dowodowego, w tym otrzymanej po dacie wydanej decyzji interpretacji GUS, pod kątem ustalenia rodzaju pietruszki zużywanej do produkcji posiłków w badanym okresie (czy była to pietruszka naciowa o kodzie PKWiU 01.13.19, czy pietruszka korzeniowa o kodzie 01.13.49);

- zebrać i dokonać analizy dowodów dotyczących marży nakładanej na pozostałe, nie wymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia surowce zużyte do produkcji posiłków oraz zbadać jej wpływ na ostateczną cenę dania.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor IS decyzją z (...) kwietnia 2015 r. nr (...) określił stronie przypadającą do zwrotu kwotę nienależnie pobranej dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych za miesiąc listopad 2012 r. w wysokości 16 046 zł oraz termin, od którego naliczane są odsetki 7 kwietnia 2015 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że skarżący, stosując wysokie marże na surowce niedotowane (w większości przypadków znacznie przekraczające wartość 30%, a sięgające nawet kilku tysięcy procent) i w efekcie mające wpływ na końcową cenę oferowanego posiłku, naruszył ustawową przesłankę uzasadniającą wsparcie tego typu działalności w postaci dotacji przedmiotowej, gdyż nie został zachowany socjalny charakter dotacji.

Decyzją z (...) czerwca 2016 r. nr (...) Minister Finansów utrzymał w mocy decyzję Dyrektora IS z (...) kwietnia 2015 r. W uzasadnieniu organ powołał jako podstawę prawną następujące przepisy: art. 169 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz § 3, § 4 ust. 1 i § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia. Organ wskazał, że strona prowadziła ewidencję ilościowo – wartościową, z której wynika, że do surowców wskazanych w załączniku nr 1 do rozporządzenia stosowała marżę nie wyższą niż 30 % wartości zakupionych surowców. Jednakże strona nie spełniła głównego celu, jakiemu służy przedmiotowa dotacja, gdyż stosowanie bardzo wysokich cen na pozostałe surowce nie wpływało w żaden sposób na obniżenie ceny posiłku. Strona stosując wysokie marże na surowce niedotowane i w efekcie mające wpływ na końcową cenę oferowanego posiłku, nie zachowała socjalnego charakteru dotacji. Minister Finansów wyraził pogląd, iż pomimo, że rozporządzenie narzuca ograniczenie stosowania marży nie wyższej niż 30% jedynie do surowców zużytych do sporządzania dotowanych posiłków wymienionych w załączniku nr 1, to jednak przy ustalaniu marży nakładanej na surowce niedotowane należy mieć na uwadze, że dotowanie posiłków w barach mlecznych jest formą pomocy społecznej i przepisy rozporządzenia wprost odwołują się w tym zakresie do ustawy o pomocy społecznej. Celem dotacji do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych jest pomoc państwa w trudnych sytuacjach życiowych osobom i rodzinom. Zadaniem dotacji przedmiotowych do posiłków w sprzedawanych w barach mlecznych jest obniżenie ceny tych posiłków, tak aby został spełniony pomocowy charakter dotacji tj. zapewnienie dostępu do tanich, ciepłych posiłków osobom o najniższych dochodach. Organ podał, że aby sprawdzić, czy mimo stosowania wysokich marż na niektóre składniki sprzedawanych posiłków został zachowany socjalny charakter dotacji Dyrektor IS zbadał wpływ marży nakładanej na surowce spoza załącznika nr 1 rozporządzenia na ostateczną cenę posiłków. W tym celu dla każdego dania łączną wartość surowców zużytych do przygotowania posiłku po odliczeniu ubytków naturalnych porównano z ostateczną cena sprzedaży netto tego posiłku. Z wyliczeń tych wynika, że strona stosowała bardzo wysokie marże na poszczególne surowce, niejednokrotnie było to kilkanaście tysięcy procent. Strona nie stosowała również porównywalnych marż na te same surowce, a zmieniała je do poszczególnych dań. Z powyższego organ wyprowadził wniosek, że marże ustalane były w zależności od ceny, jaką założyła sobie wcześniej strona, a wysokość otrzymywanych dotacji nie miała żadnego wpływu na kształtujące się ceny sprzedawanych posiłków. Strona nie wykorzystywała więc dotacji zgodnie z jej celem do obniżenia ceny posiłków tylko w celu podniesienia zysków z prowadzonej działalności gospodarczej. W konkluzji organ stwierdził, że udzielona stronie dotacja do posiłków sprzedawanych w barze mlecznym za listopad 2012 r. została pobrana nienależnie i na podstawie art. 169 ust. 1 ustawy o finansach publicznych podlega zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami.

Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Finansów z (...) czerwca 2016 r., w której wniosła o stwierdzenie nieważności, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W skardze sformułowano następujące zarzuty:

1. naruszenia przepisów prawa materialnego w postaci:

a) art. 20 Konstytucji i art. 7 a ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej poprzez pozbawioną podstawy prawnej ocenę stosowanej przez skarżącego marży na surowce zużyte do sporządzania posiłków w barach mlecznych, niewymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z 20.12.2010 r. w sprawie stawek, szczegółowego sposobu i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych, oraz przyjęcie, że skarżący stosował zbyt wysoką marżę na sprzedawane posiłki;

b) art. 169 ust. 1 pkt 1 i art. 169 ust. I pkt 2 ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych poprzez przyjęcie, że P, C. wykorzystał niezgodnie z przeznaczeniem dotację przedmiotową za miesiąc listopad 2012 r. i w sposób nienależny pobrał dotację przedmiotową za miesiąc listopad 2012 r. oraz wystąpiły przesłanki jej zwrotu;

2. naruszenia przepisów postępowania, które wywarło wpływ na jej treść, w postaci:

a) art. 8 k.p.a. poprzez zastosowanie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20.12.2010 r. w sprawie stawek, szczegółowego sposobu i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych w sposób sprzeczny z uprzednimi instrukcjami udzielanymi przedsiębiorcom prowadzącym taką działalność

b) art. 80 k.p.a. poprzez dokonanie dowolnej analizy zgromadzonego materiału dowodowego;

c) art. 84 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność wysokości marży stosowanej przez stronę w listopadzie 2012 r.;

d) art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a. oraz § 8 ust. 1 i § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20.12.2010 r. w sprawie stawek, szczegółowego sposobu i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych poprzez przyjęcie, że ostateczna decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia (...).12.2012 r. o przyznaniu skarżącemu dotacji przedmiotowej za listopad 2012 r. posiadała znaczenie czynności o charakterze technicznym, nie stanowiła decyzji administracyjnej, a decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia (...) .04.2015 r. nie dotyczy sprawy uprzednio rozstrzygniętej i nie jest dotknięta nieważnością. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa. Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014r, poz. 1647 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Natomiast według art. 3 § 1 i 2 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. , poz. 718) – dalej zwana "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Tylko stwierdzenie, iż zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub z innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, może skutkować uchyleniem przez sąd zaskarżonej decyzji (art. 145 § 1 pkt. 1 lit. a, b, c tej ustawy). Nadmienić trzeba, że w myśl art. 134 § 1 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Na wstępie wskazać trzeba, że za podstawę wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyjął ustalenia stanu faktycznego dokonane w zaskarżonym rozstrzygnięciu Ministra Finansów, które to ustalenia uznał za prawidłowe (zob.: uchwała NSA z 15 lutego 2010 r., sygn. akt II FPS 8/09).

W stanie faktycznym sprawy zasady przyznawania dotacji do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie stawek, szczegółowego sposobu i trybu udzielania i rozliczania dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych (dalej: "rozporządzenie"), wydane na podstawie delegacji ustawowej określonej w art. 130 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (dalej: "u.f.p.").

W kontrolowanej sprawie istota sporu sprowadza się do prawidłowości zastosowania przez organy podatkowe § 6 rozporządzenia w zakresie, w jakim przepis ten uzależnia otrzymanie dotacji przez przedsiębiorców od wysokości stosowanej przez nich marży gastronomicznej.

Zgodnie § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.) przedsiębiorcy otrzymują, za pośrednictwem izb skarbowych, dotacje pod warunkiem, że stosują marżę gastronomiczną na poziomie nie wyższym niż 30% wartości zakupionych surowców, a podstawę obliczenia kwoty należnej dotacji stanowi ewidencja ilościowo – wartościowa surowców zużytych do sporządzenia posiłków w barach mlecznych. § 2 pkt 2 rozporządzenia stanowi, iż ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o surowcach – rozumie się przez to surowce zużyte do sporządzania posiłków w barach mlecznych, wymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W myśl § 3 rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.) przedsiębiorcy może być udzielona dotacja przedmiotowa, o której mowa w art. 7a ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), w zakresie ustalonym w ustawie budżetowej na dany rok.

Art. 7a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (dalej:"u.p.s.") stanowi, iż pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom także poprzez udzielenie dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych, a dotacje te mogą być udzielane na wniosek przedsiębiorcy, w zakresie określonym w ustawie budżetowej na dany rok. Zgodnie z art. 2 ust. 1 u.p.s. pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia stawkę dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych ustala się w wysokości 40% wartości zakupionych surowców, powiększonej o marżę gastronomiczną zastosowaną przez przedsiębiorcę, nie wyższą jednak niż 30%, po wyłączeniu:

- wartości ubytków naturalnych, liczonych w cenach gastronomicznych;

- wartości towarów handlowych i surowców sprzedawanych w stanie nieprzetworzonym oraz wartości surowców zużytych do sporządzania potraw w barze mlecznym i sprzedawanych innym odbiorcom niż konsumentom spożywającym posiłki w barze mlecznym, liczonej w cenach gastronomicznych.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że głównym celem dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych jest zapewnienie osobom, znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, dostępu do tanich posiłków. Ustawa o pomocy społecznej oraz rozporządzenie przewiduje dystrybucję tego rodzaju pomocy społecznej poprzez refundację przedsiębiorcom prowadzącym bary mleczne części kosztów nabycia podstawowych surowców zużytych do przygotowania sprzedawanych posiłków, co w konsekwencji powinno prowadzić do ustalenia niższej ceny posiłków, uwzględniającej wartość dotacji. Przedmiotowa dotacja, pomimo iż jej bezpośrednim beneficjentem jest przedsiębiorca, w istocie jako pomoc społeczna jest skierowana do osób żywiących się w barach mlecznych i to one powinny uzyskiwać korzyść w postaci obniżenia ceny posiłków. Dotacja jest bowiem przyznawana do posiłku, a nie do surowców zużytych do jego sporządzenia. Przedsiębiorca prowadzący bar mleczny jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu tej pomocy w ten sposób, że powinien on sprzedawać posiłki po cenie obniżonej o wartość uzyskiwanej od państwa refundacji części kosztów surowców zużytych do przygotowania tych posiłków. Przepisy u.p.s. i rozporządzenia nie umożliwiają natomiast powiększenia marży gastronomicznej przedsiębiorcy prowadzącego bar mleczny o dodatkowe składniki pomnażające jego zysk. Prawodawca dlatego ustalił maksymalną procentową wysokość marży, żeby zapobiec niebezpieczeństwu dowolnego sterowania ceną potraw sprzedawanych w barach mlecznych 9por. wyroki NSA: z 17.09.2015 r. sygn. akt II GSK 1744/14, z 17.06.2015 r. sygn.. akt II GSK 1103/14, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W niniejszej sprawie skarżący pobrał dotację nienależnie i wykorzystał ją niezgodnie z przeznaczeniem, albowiem w rzeczywistości posłużyła mu ona do poprawy rentowności prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast nie spowodowała obniżenia ceny sprzedawanych posiłków. Powyższy efekt był konsekwencją stosowania przez skarżącego rażąco wysokich, a przy tym nieuzasadnionych gospodarczo, marż na pozostałe, niewymienione w załączniku nr 1 do rozporządzenia, surowce zużyte do przygotowania dotowanych posiłków. Posiłki sprzedawane przez skarżącego w barze mlecznym składały się bowiem zarówno z surowców zamieszczonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia jak i surowców spoza tego wykazu. Niewątpliwie w okresie, którego dotyczy sporna dotacja tj. w listopadzie 2012 r., rozporządzenie nie uzależniało przyznania dotacji od stosowania marży gastronomicznej nie wyższej niż 30 % do zużytych do przygotowania posiłków surowców niewymienionych w załączniku nr 1. Niemniej dowolność w ustalaniu przez przedsiębiorcę marży na te surowce nie mogła prowadzić do obejścia, mających również zastosowanie w tej sprawie, przepisów o socjalnym celu dotacji, a w szczególności art. 7a ust. 1 i ust. 2 oraz art. 2 ust. 1 u.p.s. Organ trafnie skonstatował, że praktykowane skarżącego naliczanie bardzo wysokich marż gastronomicznych na surowce spoza załącznika nr 1, niejednokrotnie sięgających kilkunastu tysięcy procent, jak również stosowanie na te same surowce różnych marż do poszczególnych dań, było powodowane tym, że marże te ustalane były w zależności od ceny, jaką założyła sobie wcześniej strona i ostatecznie wysokość otrzymywanych dotacji nie wywierała żadnego wpływu na poziom cen posiłków. Ustalenie, że dotacja w rzeczywistości została wykorzystywana przez skarżącego jako instrument zwiększenia rentowności jego działalności gospodarczej, a nie jako instytucja pomocy społecznej, uzasadnia stwierdzenie, że dotacja została pobrana nienależnie w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 2 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Zgodnie z art. 169 ust. 1 pkt 1 i 2 w zw. z ust. 5 ustawy o finansach publicznych, dotacje udzielone z budżetu państwa wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem lub pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości - podlegają zwrotowi do budżetu państwa wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, w ciągu 15 dni od dnia stwierdzenia okoliczności stanowiącej podstawę zwrotu, przy czym jeżeli dotacja stanowi pomoc publiczną w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Unię Europejską, odsetki nalicza się od dnia przekazania dotacji beneficjentowi. Przepisem szczegółowym, który ma zastosowanie bezpośrednio do dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych, jest § 11 rozporządzenia, który stanowi że w razie stwierdzenia w trakcie kontroli pobrania dotacji w nadmiernej wysokości lub wykorzystania dotacji niezgodnie z przeznaczeniem, dotacja podlega zwrotowi wraz z odsetkami w wysokości przewidzianej jak dla zaległości podatkowych. Odsetki nalicza się od dnia przekazania dotacji przedsiębiorcy.

Niezasadny jest zarzut naruszenia przez organy zasady zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej. W dacie złożenia przez skarżącego wniosku o udzielenie dotacji przedmiotowych do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych za miesiąc listopad 2012 r. tj. 19 grudnia 2012 r., skarżącemu znane było już stanowisko organów podatkowych w przedmiocie niedopuszczalności nadmiernego zawyżania marży gastronomicznej do surowców użytych do sporządzenia dotowanych posiłków. Zarówno sądowi z urzędu (w szczególności z uzasadnienia wyroku NSA z 17.09.2015 r. sygn. akt II GSK 1744/14), jak i stronom wiadome jest że okresie poprzedzającym złożenie tego wniosku Urząd Kontroli Skarbowej w G. przeprowadził u skarżącego kontrolę w zakresie celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi otrzymanymi za okres od listopada 2009 r. do grudnia 2010 r. i wyniku dokonanych w tym postępowaniu ustaleń Dyrektor Izby Skarbowej w G. decyzją z (...) października 2012 r. określił skarżącemu przypadającą do zwrotu kwotę nienależnie pobranej dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych za okres od listopada 2009 r. do grudnia 2010 r. W uzasadnieniu tej decyzji Dyrektor IS zarzucił jako nieprawidłowość stosowanie w odniesieniu do przypraw użytych do dotowanych posiłków marży wielokrotnie wyższej niż 30% wartości zakupionego surowca, co w efekcie powodowało wzrost ceny sprzedaży netto porcji dotowanego posiłku. Stosowanej przez skarżącego praktyki, naliczania rażąco wysokich marż do użytych w dotowanych posiłkach surowcach spoza wykazu, nie usprawiedliwia też powoływana przez skarżącego treść wyjaśnień Ministra Finansów z 14 stycznia 2014 r. Zawarty w tym opracowaniu pogląd o braku obowiązku stosowania marży 30% na surowce spoza załącznika nr 1 do rozporządzenia jest podzielany również przez sąd orzekający w niniejszej sprawie, jednak nie uprawnia on do zupełnej dowolności w ustalaniu marży gastronomicznej, albowiem jak już wyżej wskazano przepisy rozporządzenia muszą być wykładane w powiązaniu z treścią art. 7a ust. 1 i ust. 2 oraz art. 2 ust. 1 u.p.s., do których się odwołują i których wykonaniu służą.

Chybiony jest również zarzut nieważności decyzji określającej stronie przypadającą do zwrotu kwotę nienależnie pobranej dotacji przedmiotowej do posiłków sprzedawanych w barach mlecznych za miesiąc listopad 2012 r. z uwagi na uprzednie rozstrzygnięcie sprawy decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w G. z (...) grudnia 2012 r. w przedmiocie udzielenia dotacji do posiłków sprzedawanych w barze mlecznym za miesiąc listopad 2012 r. Dla stwierdzenia, że doszło do naruszenia res iudicata konieczne jest stwierdzenie tożsamości obu spraw. Sprawy muszą więc dotyczyć tych samych podmiotów i tego samego przedmiotu tj. podstawy prawnej, podstawy faktycznej i treści żądania stron. Decyzja o udzieleniu dotacji jest wydawana na podstawie § 8 rozporządzenia w oparciu o informacje i obliczenie należnej dotacji przedstawione przez przedsiębiorcę. Wymagany we wniosku zakres informacji określa rozporządzenie w § 5 ust. 2. Przed wydaniem decyzji o udzielenie dotacji organy dokonują jedynie ustalenia czy wniosek zawiera wszystkie potrzebne informacje oraz sprawdzenia prawidłowości obliczenia dotacji przez przedsiębiorcę. W tym postępowaniu organ nie weryfikuje więc rzetelności przestawionych przez przedsiębiorcę informacji. Wskazuje też na to przewidziany przez rozporządzenie krótki termin do załatwienia sprawy, albowiem zgodnie z § 8 ust. 3 rozporządzenia właściwy dyrektor izby skarbowej informuje w formie pisemnej przedsiębiorcę w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku o udzielenie dotacji, o przyjęciu lub odrzuceniu wniosku. Natomiast decyzja określająca stronie przypadającą do zwrotu kwotę nienależnie pobranej dotacji jest wydawana w innym stanie faktycznym i na innej podstawie prawnej. Podstawą prawną wydania tej decyzji jest § 11 rozporządzenia, który przewiduje obowiązek zwrotu dotacji w razie stwierdzenia w trakcie kontroli pobrania dotacji w nadmiernej wysokości lub wykorzystania dotacji niezgodnie z przeznaczeniem. Podstawę faktyczną stanowią natomiast ustalenia dokonane przez organ w wyniku kontroli u przedsiębiorcy, w oparciu dokumentację źródłową i inne środki dowodowe. W niniejszej sprawie Dyrektor IS wydając decyzję o udzieleniu dotacji opierał się na dołączonych przez skarżącego do wniosku z (...) grudnia 2012 r. trzech dokumentach: "Obliczeniu dotacji przedmiotowych za okres od 1.12.2011 r. do 30.11.2012 r.", "Zestawienie sposobu wyliczenia dotacji przedmiotowej za listopad 2012 r." i "Kartoteki asortym. za miesiąc listopad 2012 r.". Dokumenty te zawierają jedynie zbiorcze zestawienia wartości sprzedaży dotowanej i wartości stanów magazynowych surowców oraz sposobu wyliczenia dotacji. Zestawienia te zostały sprawdzone przez urząd skarbowy tylko pod względem formalnorachunkowym. W oparciu o te zestawienia Dyrektor IS nie miał możliwości ustaleń faktycznych co do sposobu kalkulowania przez skarżącego cen posiłków, a w szczególności wysokości marży gastronomicznej naliczanej przez skarżącego do surowców spoza załącznika nr 1 do rozporządzenia, które stały się podstawą do wydania decyzji określającej stronie przypadającą do zwrotu kwotę nienależnie pobranej dotacji.

Nietrafny jest zarzut naruszenia art. 84 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność wysokości marży stosowanej przez skarżącego . Przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego konieczne byłoby wówczas, gdy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego okazałoby się, że do oceny ustalonych okoliczności faktycznych konieczna jest wiedza fachowa w danej dziedzinie, a z taką sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Przepisy jasno określają marżę jako wskaźnik procentowy ustalany w stosunku do wartości zakupionych surowców, a do wykonania nieskomplikowanych wyliczeń rachunkowych nie jest konieczna wiedza specjalistyczna.

Ponieważ zarzuty podniesione przez stronę skarżącą okazały się nieuzasadnione, a sąd nie dopatrzył się, aby decyzja organu II instancji naruszała prawo, na zasadzie art. 151 p.p.s.a. sąd skargę oddalił.



Powered by SoftProdukt