Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędziowie WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi T. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podania 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata K. D. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., po rozpoznaniu wniosku T. G. o ponowne rozpoznanie sprawy, postanowieniem z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] utrzymało w mocy swoje postanowienie z dnia [...] maja 2010 r., nr [...] o zwrocie T. G. podania w sprawie najmu lokalu nr [...] przy ul. [...] w W.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy.

W dniu 13 listopada 2009 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. wpłynęło pismo T. G., w sprawie najmu lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. Wezwany do uściślenia i wyjaśnienia, czego konkretnie dotyczy pismo T. G. w piśmie z 15 grudnia 2009 r. wyjaśnienia takiego nie udzielił.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z [...] maja 2010 r., nr [...], na podstawie art. 66 § 3 Kpa stwierdziło swą niewłaściwość i orzekło o zwrocie podania T. G. W uzasadnieniu organ wskazał, że sprawy dotyczące najmu lokali zostały wyłączone ze sfery prawa administracyjnego i są sprawami z zakresu prawa cywilnego.

Od powyższego postanowienia T. G. złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy wskazując, poza sprawami lokalowymi na liczne bezprawne działania urzędników.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] utrzymało w mocy swoje postanowienie z dnia [...] maja 2010 r., nr [...]. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że zagadnienia dotyczące najmu lokali regulowane są przepisami Kodeksu cywilnego i ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266). Kolegium zaznaczyło, że przepisy te nie podlegają procedurze administracyjnej, więc organy administracji, a takim jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., nie są w takich sprawach właściwe do działania, bowiem sprawy cywilne mogą być rozstrzygane jedynie przed sądami powszechnymi. Zawarcie lub wypowiedzenie umowy najmu nie jest decyzją administracyjną, lecz czynnością cywilnoprawną, dokonaną przez właściciela lokalu mieszkalnego w stosunku do najemcy. Reakcją na tego rodzaju czynności nie może być odwołanie, bowiem procedura administracyjna nie ma tu zastosowania, lecz należy podjąć działania przed sądem powszechnym.

Organ zauważył, że zgodnie z art. 1 Kpa Kodeks postępowania administracyjnego normuje postępowanie: 1) przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych organów sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych, 2) przed innymi organami państwowymi oraz przed innymi podmiotami, gdy są one powołane z mocy prawa lub na podstawie porozumień do załatwiania spraw określonych w pkt 1, 3) w sprawach rozstrzygania sporów o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i organami administracji rządowej oraz między organami i podmiotami, o których mowa w pkt 2, 4) w sprawach wydawania zaświadczeń. Art. 66 § 3 Kpa z kolei przewiduje, że jeżeli podanie wniesiono do organu niewłaściwego, a organu właściwego nie można ustalić na podstawie danych podania, albo gdy z podania wynika, że właściwym w sprawie jest sąd powszechny organ, do którego podanie wniesiono, zwraca je wnoszącemu. Zwrot podania następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

Od postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] T. G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze zarzucił organowi unikanie rzeczowego rozpatrzenia wniosków. Zdaniem skarżącego, Kolegium przez blisko rok nie zrobiło nic w jego sprawie, a jedynie odsyła skarżącego do Urzędu Dzielnicy, gdzie urzędnicy również uważają, że nie są właściwi do załatwienia jego sprawy. Skarżący zarzucił pracownikom samorządowym nepotyzm, przestępcze działania oraz brak zajęcia się zaniedbanymi grobami obrońców stolicy na wojskowym cmentarzu. Skarżący wskazał, że urzędnicy pomylili się o około [...] zł w rozliczeniu mu wody i podnieśli opłaty o [...] %.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej oddalenie i jednocześnie podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga nie jest uzasadniona.

Sąd zwraca uwagę, że zagadnienia jakie poruszył T. G. w swoich pismach z 11 listopada 2009 r. i 15 grudnia 2009 r. skierowanych do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. dotyczą: 1) kwestii związanych z zajmowaniem przez skarżącego lokalu mieszkalnego, tj. nie przeprowadzenia postępowania o nabycie przez skarżącego prawa najmu lokalu mieszkalnego po zmarłym w 2002 r. wuju w trybie uchwały Rady W. Nr [...], nieobiektywnej odmowy przyznania prawa najmu do lokalu, w tym negatywnego zaopiniowania przez komisję mieszkaniową i nie przeprowadzenia dowodów potwierdzających fakty korzystne dla skarżącego, wadliwości § 11 uchwały Rady W. Nr [...] i podniesienia o 300 % czynszu za lokale komunalne również za okres wsteczny, braku odpowiedzi na liczne pisma składane w sprawie o wynajem lokalu; 2) bezprawnych (przestępczych) działań pracowników stolicy i dzielnic - sfałszowania przez burmistrza dzielnicy podania o najem lokalu, oszustwa radnej i oszustwa w rozliczeniu opłat za zużycie wody, handlu grobami żołnierzy na cmentarzu wojskowym i rządów korupcyjnej mafii, łamania prawa przy ustawianych konkursach na stanowiska kierownicze i ustawy o ochronie danych osobowych, pobierania wysokich premii przyznanych protegowanym Prezydent W., zgody Prezydent W. na usunięcie grobu wojskowego, wyrządzeniu szkód budowlanych przez W. proboszczowi parafii [...] spowodowanych ruchem ulicznym i budową tunelu na ul. [...]. Zgodzić należy się z Samorządowym Kolegium Odwoławczym w W., że do załatwienia wskazanych wyżej przez skarżącego, licznych i nie związanych ze sobą, zagadnień Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie jest właściwe rzeczowo. Z przepisów art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych oraz art. 17 pkt 1 Kpa wynika bowiem, że Kolegia są organami wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. W tych sprawach Kolegia są organami właściwymi, w szczególności do rozpatrywania odwołań od decyzji, zażaleń na postanowienia, żądań wznowienia postępowania lub do stwierdzania nieważności decyzji.

Trzeba też wskazać, że w sytuacji, gdy organ administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 Kpa nie jest właściwy do załatwienia sprawy opisanej w podaniu ma trzy możliwości działania: 1) jeżeli żądanie podania dotyczy jednej sprawy przekazuje podanie właściwemu organowi administracji publicznej (art. 65 Kpa); 2) jeżeli podanie dotyczy kilku spraw, a organ do którego podanie wniesiono jest właściwy do załatwienia jednej z nich wówczas zawiadomi wnoszącego podanie, że w innych sprawach powinien wnieść podanie do właściwych organów (art. 66 § 1 Kpa); 3) jeżeli organu właściwego nie można ustalić bądź w sprawie właściwy jest sąd powszechny organ do którego podanie wniesiono zwraca podanie wnoszącemu (art. 66 § 3 Kpa).

Sąd zauważa, że podniesione w pismach skarżącego z 11 listopada 2009 r. i 15 grudnia 2009 r. kwestie nie należą do właściwości innych, niż Kolegium organów administracji publicznej. Zagadnienia poruszone przez skarżącego, a dotyczące spraw związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego należą do sądów, a nie do organów administracji publicznej. Do sądów powszechnych - sprawy dotyczące np. eksmisji i praw do lokalu socjalnego – art. 14 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, roszczeń najemcy o zwrot nadpłaconego czynszu – art. 677 w zw. z art. 680 K.c., czy o ustalenie, że podwyżka czynszu jest niezasadna lub zasadna w innej wysokości art. 8a ust. 5 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego. Do sądów administracyjnych - sprawy dotyczące legalności uchwał określających zasady wynajmu lokali stanowiących mieszkaniowy zasób gminy i określających wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy (art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Do organów administracji publicznej nie należą także sprawy dotyczące popełnianych – zdaniem skarżącego – przestępstw przez pracowników samorządowych, ponieważ w tym zakresie właściwe są organy ścigania oraz sądy powszechne (art. 10 § 1 i art. 24 § 1 K.p.k.). Organy administracji publicznej nie są również właściwe w sprawach o naprawienie szkody, ponieważ są to sprawy cywilne należące do właściwości sądów powszechnych (art. 1 i 2 § 1 K.p.c.).

Wobec tego, skoro zagadnienia poruszone przez skarżącego nie należą do właściwości organów administracji publicznej, to Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. prawidłowo zastosowało przepis art. 66 § 3 Kpa i w formie postanowienia zwróciło skarżącemu podanie z dnia 11 listopada 2009 r. (data wpływu do organu: 13 listopada 2009 r.).

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.

O kosztach należnych pełnomocnikowi skarżącego orzeczono na podstawie art. 250 ustawy – P.p.s.a. w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i § 19 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).