drukuj    zapisz    Powrót do listy

6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami, Uprawnienia do wykonywania zawodu Ruch drogowy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono zaskarżoną decyzję, III SA/Gd 158/16 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2016-09-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Gd 158/16 - Wyrok WSA w Gdańsku

Data orzeczenia
2016-09-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-02-12
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Sędziowie
Elżbieta Kowalik-Grzanka /przewodniczący/
Jacek Hyla
Paweł Mierzejewski /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami
Hasła tematyczne
Uprawnienia do wykonywania zawodu
Ruch drogowy
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 23 art.8, art. 11, art. 107 par. 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2014 poz 600 art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 137
Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami - tekst jednolity.
Dz.U. 2016 poz 718 art. 145 par. 1 pkt 1 lit. a i c, art. 153
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędziowie Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędzia WSA Paweł Mierzejewski (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Januszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2016 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 16 czerwca 2014 r. znak [...] Starosta działając na podstawie art. 99 ust. 1 punkt 2 lit. b ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2014 r., poz. 600) oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2012 r. w sprawie kursu reedukacyjnego w zakresie problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii oraz szczegółowych warunków i trybu kierowania na badania lekarskie lub badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu (Dz. U. z 2013 r., poz. 9) skierował J. P. posiadającego uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C, i CE na badania lekarskie w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

Postępowanie w ramach, którego wydano ww. decyzję wszczęto w związku z wnioskiem Prokuratora Rejonowego z dnia 13 maja 2014 r. Prokurator wskazał, że w toku postępowania prowadzonego przeciwko J. P., podejrzanemu o czyn z art. 13 § 1 w zw. z art. 286 § 1 w zbiegu z art. 270 § 1 ustawy – Kodeks karny biegli psychiatrzy wydali opinię stwierdzającą u J. P. zespół otępienny umiarkowanego stopnia oraz organiczne zaburzenia osobowości. Stwierdzili także, że J. P. przebył zaburzenia psychotyczne urojeniowo – omamowe, z powodu których był kilkukrotnie hospitalizowany psychiatrycznie, w tym ostatni raz w 2013 r. Powyższe okoliczności zostały uznane przez Starostę za uzasadniające konieczność poddania J. P. badaniu lekarskiemu.

J. P. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wskazując, że kolejne skierowanie na badanie jest w jego przypadku nieuzasadnione. W uprzednio prowadzonym postępowaniu w przedmiocie skierowania na badania wydane bowiem zostało orzeczenie lekarskie nr [...] z dnia 17 kwietnia 2007 r. stwierdzające brak przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

Niezależnie od faktu złożenia odwołania od wyżej wskazanej decyzji, J. P. w dniu 10 lipca 2014 r. zgłosił się na badanie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. Na podstawie przeprowadzonego badania uprawniony lekarz wydal orzeczenie lekarskie nr [...], w którym stwierdził istnienie przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. J. P. wniósł w terminie odwołanie od wydanego orzeczenia lekarskiego Kartoteka pacjenta była dwukrotnie przesyłana przez WOMP w G. do organu orzeczniczego II stopnia. tj. w dniu 8 sierpnia 2014 r. i 28 sierpnia 2014 r.

Pismem z dnia 21 października 2014 r. Kierownik Przychodni Medycyny Pracy i Chorób Tropikalnych wezwał J. P., aby w związku z wniesionym od orzeczenia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. odwołaniem zgłosił się na badanie w Przychodni Medycyny Pracy i Chorób Tropikalnych Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G. w dniu 6 listopada 2014 r.

Pismem z dnia 14 listopada 2014 r. adresowanym do J. P. i przekazanym do wiadomości Starostwa Powiatowego w K. Przychodnia Medycyny Morskiej Tropikalnej i Chorób Zawodowych Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G., poinformowała, że J. P. nie zgłosił się w wyznaczonym terminie na lekarskie badania odwoławcze. W związku z brakiem możliwości rozpatrzenia odwołania dokumentacja medyczna pacjenta została odesłana do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G.

Decyzją z dnia 4 grudnia 2014 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 138 § 1 punkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej w skrócie "k.p.a.") w zw. z art. 75 ust. 1 punkt 5 i art. 99 ust. 1 punkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami utrzymało w mocy decyzję Starosty z dnia 16 czerwca 2014 r. o skierowaniu J. P. na badania lekarskie. W uzasadnieniu wydanej decyzji organ odwoławczy podkreślił, że w dniu wydania decyzji przez organ pierwszej instancji niewątpliwie istniały uzasadnione i poważne zastrzeżenia, co do stanu zdrowia J. P., potwierdzone badaniem lekarskim w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w G., na które badany sam się zgłosił, pomimo wniesionego odwołania.

Pismem z dnia 18 lutego 2015 r. Starosta zawiadomił J. P. o wszczęciu postępowania w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowaniu pojazdami. W odpowiedzi na otrzymane zawiadomienie J. P. w piśmie z dnia 28 lutego 2015 r. wskazał, że pomimo złożenia odwołania od decyzji Starosty z dnia 16 czerwca 2014 r. oraz od orzeczenia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. z dnia 10 lipca 2014 r., dotychczas nie otrzymał ani decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie skierowania na badania lekarskie, ani też żadnej odpowiedzi na odwołanie dotyczącego orzeczenia lekarskiego.

Pismem z dnia 17 marca 2015 r. Starosta poinformował J. P., że decyzją z dnia 4 grudnia 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji wydaną w przedmiocie skierowania na badania lekarskie. Z kolei w dniu 20 listopada 2014 r. do Starostwa Powiatowego w K. wpłynęła informacja z Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Pracy w G., z której wynika, że strona nie zgłosiła się na wyznaczone na dzień 6 listopada 2014 r. badania lekarskie odwoławcze. W związku z tym orzeczenie lekarskie nr [...] 14 z dnia 10 lipca 2014 r. stało się ostateczne.

Decyzją z dnia 14 kwietnia nr [...] 2015 r. Starosta działając na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami orzekł o cofnięciu J. P. uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C i CE. Jednocześnie organ wskazał, że dokument prawa jazdy należy zwrócić niezwłocznie do depozytu starostwa.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ podniósł, że cofniecie uprawnień jest zasadne z powodu istnienia przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, które zostały stwierdzone orzeczeniem lekarskim z dnia 10 lipca 2014 r. nr [...]. Organ wskazał ponadto, że w dniu 20 listopada 2014 r. do starostwa wpłynęła informacja z Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G., że J. P. nie zgłosił się w wyznaczonym terminie na lekarskie badanie odwoławcze.

W odwołaniu od decyzji J. P. ponownie wskazał, że nie otrzymał decyzji SKO z dnia 4 grudnia 2014 r., ani też żadnego pisma z Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G., w którym byłby powiadomiony o wyznaczeniu terminu drugiego badania.

W związku z powyższym organ pierwszej instancji uznał, że cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami z powodu istnienia przeciwwskazań zdrowotnych jest w pełni zasadne.

W odwołaniu od wydanej decyzji organu pierwszej instancji J. P. wskazał, że pomimo złożenia odwołania od decyzji Starosty z dnia 16 czerwca 2014 r. dotychczas nie otrzymał decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego, od której miałbym prawo odwołać się do sądu administracyjnego. Odwołujący się wskazał również, że odwołał się od orzeczenia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. z dnia 10 lipca 2014 r. w przedmiocie skierowania na badania lekarskie, przy czym nie dotarło do niego jakiekolwiek pismo informujące o terminie badań lekarskich odwoławczych.

Decyzją z dnia 18 listopada 2015 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 138 § 1 punkt 1 k.p.a. w zw. z art. 103 ust. 1 punkt 1 lit. a ustawy o kierujących pojazdami oraz w zw. z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. z 2014 r., poz. 949) utrzymało w mocy zakwestionowaną decyzję Starosty o cofnięciu J. P. uprawnień do kierowania pojazdami.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ odwoławczy wskazał, że decyzja Starosty z dnia 16 czerwca 2014 r. o skierowaniu na badania lekarskie została utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 grudnia 2014 r. Decyzja organu odwoławczego została skierowana do J. P. i wróciła z adnotacją o jej niepodjęciu.

Kolegium wskazało ponadto że orzeczenia lekarskie nie podlegają weryfikacji przez organy administracji. Wydane wobec J. P. orzeczenie lekarskie nr [...]. jest zatem dla organów wiążące i musi skutkować cofnięciem uprawnień do kierowania pojazdami. Szczególnie, że jak wynika z akt sprawy strona nie stawiła się w wyznaczonym terminie na kolejne badanie lekarskie. Oznacza to, że orzeczenie lekarskie nr [...] jest ostateczne i nie może być kwestionowane w toku postępowania prowadzonego w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami.

Organ podkreślił, że istnienie u kierowcy przeciwskazań zdrowotnych jest jedyną przesłanką cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami. Wszelkie inne okoliczności nie są w tym wypadku brane przez organ pod uwagę. Z powyższych względów organ odwoławczy uznał, że argumenty podniesione w odwołaniu nie mogły mieć wpływu na wydane w sprawie rozstrzygnięcie.

W skardze na wyżej wskazaną decyzję organu odwoławczego skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku J. P. wniósł o jej uchylenie oraz umożliwienie mu poddania się badaniom odwoławczym w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w G.

Skarżący wskazał, że jest inwalidą, nie może dźwigać cięższych rzeczy i mieszka 7 km od najbliższego sklepu. Pozbawienie prawa jazdy będzie dla niego szczególnie dotkliwe, ponieważ utrudni mu normalne funkcjonowanie. Samochód inwalidzki, który posiada, umożliwia mu bowiem robienie zakupów oraz korzystanie z opieki medycznej.

Skarżący ponownie podkreślił, że nie otrzymał decyzji odwoławczej wydanej w postępowaniu dotyczącym skierowania na badania lekarskie, jak również pomimo złożenia odwołania od orzeczenia lekarskiego nr [...] nie otrzymał w związku z tym odwołaniem żadnej odpowiedzi. O tym, że nie stawił się na wyznaczone w listopadzie 2014 r. badanie dowiedział się dopiero z decyzji Starosty z dnia 14 kwietnia 2015 r., w której organ orzekł o już o cofnięciu skarżącemu uprawnień do kierowania pojazdami.

Skarżący wskazał ponadto, że pod tym samym adresem zamieszkuje druga osoba o tym samym imieniu i nazwisku co skarżący. Faktem jest, że osoba ta odbiera korespondencję skarżącego, do odbioru której nie jest upoważniona. W związku z tym skarżący ma problemy z obiorem kierowanej do niego korespondencji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie nie znajdując podstaw do zmiany swojego wcześniejszego stanowiska. Kolegium wskazało uzupełniająco, że decyzja organu odwoławczego z dnia 4 grudnia 2014 r. została skierowana na wskazany przez skarżącego adres i nie została podjęta. Nawet gdyby przyjąć za prawdziwe twierdzenie skarżącego, że decyzja ta nie została mu doręczona to jednak faktem jest, że skarżący wykonał obowiązek wynikający z tej decyzji, a więc poddał się wymaganym badaniom. Istotnym jest zatem obecnie fakt istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1066) sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. W sprawowaniu tej kontroli sąd administracyjny nie związany granicami skargi – zarzutami, wnioskami oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; tekst jednolity : Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej w skrócie "p.p.s.a."). W ramach tej kognicji Sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu administracyjnego nie naruszono przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania.

Konsekwencją tak uregulowanych granic kontroli sądowej jest obowiązek objęcia badaniem zaskarżonego aktu pod względem zgodności z prawem materialnym oraz przepisami postępowania administracyjnego i uwzględnienia wszystkich wad prawnych tego aktu niezależnie od tego czy zostały podniesione w skardze.

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej wskazane kryterium Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja organu odwoławczego została bowiem wydana z naruszeniem prawa uzasadniającym konieczność jej wyeliminowania z obrotu prawnego.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 listopada 2015 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Starosty z dnia 14 kwietnia 2015 r. nr [...] orzekającą o cofnięciu skarżącemu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C i CE.

Podstawę materialnoprawną tych orzeczeń stanowił przepis art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o kierujących pojazdami, zgodnie z którym starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem. Zważyć trzeba, iż decyzje wydawane w powyższym trybie stanowią akty o charakterze związanym, czyli takie, które nie zależą od uznania organu. Organ w przypadku stwierdzenia na podstawie ostatecznego orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem ma bowiem nie tylko prawo lecz i bezwzględny obowiązek wydać decyzję o określonej w przepisie treści.

Bezspornym w sprawie pozostaje, iż decyzją z dnia 16 czerwca 2014 r. Starosta skierował skarżącego – posiadającego uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie kategorii: A, B, C i CE na badanie lekarskie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G., w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Skarżący przystąpił do wykonania wyżej wskazanej decyzji, w efekcie - w dniu 10 lipca 2014 r. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w G. wydał orzeczenie lekarskie nr [...] stwierdzające istnienie u skarżącego przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

W kontekście skargi i jej argumentacji wskazać nadto należy, że postępowanie administracyjne dotyczące weryfikacji uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi ze względu na stan zdrowia kierowcy odbywa się dwuetapowo. Najpierw prowadzone jest postępowanie diagnostyczno-orzecznicze przez uprawnionych lekarzy. Na tym etapie, strona może kwestionować wyniki badań, przedstawiać posiadane dokumenty lekarskie, w tym zgromadzone wyniki innych badań mających znaczenie w sprawie, może korzystać z możliwości wniesienia odwołania od orzeczenia lekarskiego organu pierwszej instancji.

Natomiast decyzja w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami ze względu na stan zdrowia uprawnionego, wydawana jest w drugim etapie, po definitywnym zakończeniu postępowania diagnostyczno-orzeczniczego, jeżeli w ostatecznym orzeczeniu lekarskim stwierdzono istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.

Takie ukształtowanie przedmiotowej procedury oznacza, że wolą ustawodawcy było wyłączenie części diagnostyczno - orzeczniczej z postępowania prowadzonego przez organ administracji w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami. W ugruntowanym w tej mierze orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że orzeczenia lekarskie nie podlegają weryfikacji przez organy administracji publicznej w prowadzonych przez nie postępowaniach o wydanie lub cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi. Organy są związane takimi orzeczeniami lekarskimi i nie mają jakichkolwiek podstaw do kwestionowania okoliczności objętych ich treścią.

Zauważyć przy tym należy, że do dnia 20 lipca 2014 r. szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania badania lekarskiego, jak również zakres badań lekarskich oraz jednostki uprawnione do przeprowadzania badań określone zostały w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 133), które na podstawie art. 137 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2014 r., poz. 600) utraciło moc w związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. z 2014 r., poz. 949). Zgodnie z § 10 ust. 1 tego rozporządzenia, jednostkami uprawnionymi do przeprowadzania badań osób, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3-5 ustawy, są wojewódzkie ośrodki medycyny pracy, właściwe ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej. Jak stanowi natomiast § 11 pkt 2 rozporządzenia, jednostkami uprawnionymi do przeprowadzania ponownego badania lekarskiego, o którym mowa w art. 79 ust. 4 i 5 ustawy o kierujących pojazdami, w przypadku orzeczenia lekarskiego wydanego przez uprawnionego lekarza zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy są tylko konkretnie oznaczone i wymienione w tym przepisie jednostki orzecznicze o wyższym poziomie referencyjnym (w realiach sprawy wskazany w § 11 pkt 2 lit. e rozporządzenia Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej [...] Uniwersytetu Medycznego). W § 14 nowego rozporządzenia zapisano przy tym, że postępowania w sprawie wydania orzeczenia lekarskiego wszczęte, a niezakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, przeprowadza się na podstawie dotychczasowych przepisów.

Należy mieć na uwadze, że skarżący odwołał się od orzeczenia lekarskiego nr [...] stwierdzającego istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami (wydanego w dacie obowiązywania rozporządzenia z dnia 7 stycznia 2004 r.).

W związku z tym w aktach administracyjnych sprawy winien znajdować się dowód doręczenia skarżącemu zawiadomienia z dnia 21 października 2014 r. o terminie wyznaczonych badań lekarskich odwoławczych. Dogłębna analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, że w aktach nie ma dowodu doręczenia tego zawiadomienia, na co wskazywał skarżący w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji wydanej w przedmiocie cofnięcia uprawnień jak i w skardze.

W ocenie Sądu obiektywnie stwierdzony brak dowodu doręczenia skarżącemu zawiadomienia z dnia 21 października 2014 r. o terminie wyznaczonych badań lekarskich odwoławczych podważa zasadność kategorycznego uznania, że orzeczenie lekarskie stwierdzające istnienie przeciwwskazań do kierowania pojazdami jest orzeczeniem ostatecznym, warunkującym możliwość wydania decyzji w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami. W ocenie Sądu nie do pogodzenia z wyrażoną w art. 8 k.p.a. zasadą prowadzenia postępowania w sposób pogłębiający zaufanie jego uczestników do organów władzy publicznej pozostaje uznanie, że w realiach rozpatrywanej sprawy wyłączną podstawę do stwierdzenia, że wyżej wymienione orzeczenie lekarskie stwierdzające istnienie przeciwwskazań do kierowania pojazdami jest orzeczeniem ostatecznym stanowi pismo Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej z dnia 14 listopada 2014 r. adresowane do skarżącego i przekazane do wiadomości Starostwa Powiatowego w K. Jest bowiem oczywistym, że w postępowaniu prowadzonym w przedmiocie cofnięcia uprawnień organ pierwszej instancji winien zweryfikować ponad wszelką wątpliwość czy skarżącemu doręczono skutecznie zawiadomienie o terminie lekarskich badań odwoławczych.

Z akt sprawy nie wynika w żaden sposób, że organ pierwszej instancji dokonywał stosownych ustaleń w przedmiocie skuteczności doręczenia skarżącemu zawiadomienia o terminie odwoławczych badań lekarskich, na przykład poprzez wystąpienie do skarżącego z żądaniem udzielenia w tej materii określonych informacji czy przedłożenia kopii otrzymanego zawiadomienia o terminie badania. Wręcz przeciwnie – opierając się wyłącznie na informacji zawartej w piśmie wyżej Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej z dnia 14 listopada 2014 r. uznał, że skarżący na te badania się nie stawił, co w konsekwencji doprowadziło do wydania decyzji z dnia 14 kwietnia 2015 r.

W powyższym stanie Sąd uznał, że wydanie przez organ pierwszej instancji decyzji w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami było przedwczesne.

Wskazanych uchybień nie dostrzegł z kolei organ odwoławczy, mimo, iż skarżący w odwołaniu od decyzji z dnia 14 kwietnia 2015 r. wskazał wprost na brak doręczenia stosownego zawiadomienia o terminie badań. W powyższej sytuacji, obowiązkiem organu odwoławczego wynikającym z art. 11 i art. 107 § 3 k.p.a. było zaś dokładne odniesienie się do tego zarzutu, wyjaśnienie czy uznaje ten zarzut za zasadny czy też nie i wskazanie powodów zajętego stanowiska.

Odniesienie się do zarzutu skarżącego zawartego w odwołaniu jednym zdaniem (vide: ostatnie zdanie w ostatnim akapicie uzasadnienia decyzji), ograniczenie się przez organ odwoławczy do wymienienia przepisów ustawy oraz odwołanie się do orzeczeń sądów zawierających rozważania na temat związania organów administracji publicznej orzekających w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami orzeczeniami lekarskim - na tle treści odwołania - nie wyjaśnia stronie podnoszącej określone okoliczności przyczyn wydania niekorzystnej dla niej decyzji. Zwrócić należy również uwagę na fakt, że skarżący będący osobą w podeszłym wieku nie jest prawnikiem i w postępowaniu administracyjnym występował bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika. W takiej sytuacji organ odwoławczy powinien w sposób szczególnie staranny, z zachowaniem wymogów przewidzianych w art. 8, art. 11 i 107 § 3 k.p.a. odnieść się do podniesionych w odwołaniu zarzutów.

W związku z powyższymi naruszeniami Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał za zasadne uchylenie wyłącznie decyzji organu odwoławczego, o czym orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 145 § 1 punkt 1 lit. a i c ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Organ odwoławczy w przypadku stwierdzenia wadliwości decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji ma bowiem możliwość orzekania reformatoryjnego albo kasacyjnego poprzez uchylenie decyzji pierwszoinstancyjnej w całości i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 1 pkt 1 i 2 oraz art. 138 § 2 k.p.a.).

Wskazania co do dalszego postępowania wynikają z powyższych rozważań i wiążą organ odwoławczy w świetle art. 153 p.p.s.a. Po ponownym rozpoznaniu sprawy i rozważeniu zasadności podniesionych przez skarżącego zarzutów organ odwoławczy wyda stosowne rozstrzygnięcie merytoryczne, mając na uwadze przedstawione wyżej zapatrywania Sądu jak i wymogi przewidziane w art. 8, art. 11 i 107 § 3 k.p.a.



Powered by SoftProdukt