Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung, Stanisław Marek Pietras, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 marca 2016 r. sprawy ze skargi Z. S. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa (dawniej Ministra Infrastruktury i Rozwoju) w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. o udzielenie informacji publicznej 1. zobowiązuje Ministra Infrastruktury i Budownictwa do rozpoznania wniosku skarżącej Z. S. z dnia [...] czerwca 2015 r. o udzielenie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżącej Z. S. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z 26 czerwca 2015 r. w Z.S. do zwróciła się do Ministra Infrastruktury i Rozwoju o udostępnienie informacji publicznej (ponowne wykorzystanie informacji publicznej) w zakresie: pytań egzaminacyjnych oraz wchodzących w ich skład scenariuszy, wizualizacji i opisów zatwierdzonych przez ministra właściwego do spraw transportu.

Pismem z 8 października 2015 r. Z.S. wezwała Ministra Infrastruktury i Rozwoju o usunięcie naruszenia prawa i rozpoznanie jej wniosku z 26 czerwca 2016 r. w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pismem z 19 października 2015 r. Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju Dyrektor Transportu Drogowego poinformowało Z.S., że informacje nie zostały udostępnione w BIP z uwagi na obszerną treść, ale zostały udostępnione na stronie internetowej ministra ds. transportu pod adresem: www.mir.gov.pl/strony/usługi/jak-uzyskaćprawojazdy/#Pytania%20egzaminacyjne%20na%20prawo%20jazdy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w zakresie rozpoznania wniosku z 26 czerwca 2015 r. Z.S. podniosła, że objęte jej wnioskiem informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Wskazała, że w art. 51 ust. 2b w ustawy z 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami przesądzono, że pytania egzaminacyjne stanowią informację publiczną i zgodnie z art. 9 ustawy winny być udostępnione na stronie BIP ministerstwa. Wskazała też, że na stronie ministerstwa znajduje się odnośnik do bazy pytań, ale abonentem domeny info-car.pl jest inny niż ministerstwo podmiot, tj. Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. Skarżąca podkreślała, że w postępowaniu o udzieleniu informacji publicznej nie jest dopuszczalne odsyłanie wnioskodawcy do danych zamieszczonych na stronach internetowych, które nie są tworzone przez zobowiązanego, tj. do strony innej niż BIP lub do BIP prowadzonego przez inny podmiot.

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Budownictwa wniósł o jej oddalenie. Podkreślił, że w dacie wniesienia wniosku przez skarżącą (26 czerwca 2015 r.) żądana przez nią informacja w postaci całej bazy pytań egzaminacyjnych na prawo jazdy była już umieszczona na stronie internetowej Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju. Organ wskazał, że ze względów technicznych nie jest możliwe umieszczenie przedmiotowej informacji w BIP.

Wyjaśnił, że stosownie do art. 11 i 12 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informacje publiczne mogą być zainstalowane w miejscu ogólnie dostępnym, a takim miejscem jest strona internetowa organu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Istota sporu sprowadzała się do oceny, czy Minister Infrastruktury i Budownictwa był zwolniony z rozpoznania wniosku skarżącej z 26 czerwca 2015 r. z uwagi na to, iż żądane informacje zostały umieszczone pod adresem:www.mir.gov.pl/strony/usługi/jak-uzyskaćprawojazdy/#Pytania%20egzaminacyjne%20na%20prawo%20jazdy.

Inaczej mówiąc, czy brak opublikowania żądanych informacji na stronie BIP organu zwalniał organ z rozpoznawania wniosku skarżącej, dotyczącego udostępnienia informacji publicznej.

Wskazać należy, iż poza sporem pozostawało, że w przedmiotowej sprawie został spełniony zakres przedmiotowy i podmiotowy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm.), dalej, jako udip.

Bezsporne jest, że żądane informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 1 i art. 6 udip. Nadto, że organ jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej stosownie do art. 4 udip.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 udip, jednym ze sposobów udostępnienia informacji publicznych jest ich ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej, zaś art. 10 ust. 1 stanowi, że informacja publiczna, która nie została udostępniona w tym Biuletynie lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek. Z przepisów tych wynika zatem, że tylko informacje publiczne opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej uważa się za udostępnione, zaś wszystkie inne informacje, w tym w szczególności wymienione w art. 6 ustawy o informacji publicznej, są udostępniane na wniosek, bez względu na to czy funkcjonują w obiegu publicznym, na stronach internetowych podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznych, a także czy dostęp do tych informacji, tj. do internetu, domagający się ich udostępnienia ma łatwy czy też utrudniony. O obowiązku udostępnienia informacji publicznej nieopublikowanej w Biuletynie, a będącej na stronie internetowej, przesądza nie dostęp do internetu, ale niepublikowanie w Biuletynie.

W tym miejscu przywołać należy tezę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 września 2014 r. sygn. akt I OSK 34/14 Lex nr 1569532, w którym Sąd stwierdził, że: tylko informacje publiczne opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej uważa się za udostępnione, zaś wszystkie inne informacje, w tym w szczególności wymienione w art. 6 udip, są udostępniane na wniosek bez względu na to czy funkcjonują w obiegu publicznym, na stronach internetowych podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznych, a także czy dostęp do tych informacji, tj. do internetu, domagający się ich udostępnienia ma łatwy czy też utrudniony. O obowiązku udostępnienia informacji publicznej nieopublikowanej w Biuletynie, a będącej na stronie internetowej, przesądza nie dostęp do internetu, ale niepublikowanie w Biuletynie.

Reasumując, organ nie był automatycznie zwolniony z rozpoznawania wniosku skarżącej tylko dlatego, że na swoich stronach internetowych opublikował żądane informacje. Kwestią przesądzającą jest to, że organ nie opublikował tych danych w Biuletynie Informacji Publicznej (co jest bezsporne).

Konkludując, skoro wniosek skarżącej z 26 czerwca 2015 r. nie został rozpoznany do dnia rozstrzygania przez Sąd, to stosownie do art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), należało zobowiązać organ do jego rozpatrzenia.

Dokonując oceny, czy do bezczynności organu doszło z rażącym naruszeniem prawa, czy też nie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wziął pod uwagę, iż działania organu nie były nacechowane lekceważeniem strony skarżącej. Niewątpliwie wynikały z błędnej oceny prawnej, iż publikacja na stronie internetowej wypełniała obowiązek informacyjny.

O kosztach orzeczono stosownie do art. 200 tej ustawy.