Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic Asesor WSA Jarosław Piątek (spr.) Protokolant sekr. sąd. Danuta Chorabik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2019 r. J.M. wystąpił o pozwolenie na budowę przyłącza kanalizacji sanitarnej wraz z wewnętrzną instalacją kanalizacji sanitarnej w lokalu nr 1 i na klatce schodowej w budynku mieszkalnym wielorodzinnym zlokalizowanym przy ul. [...], na działkach nr [...].

Starosta decyzją z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na roboty budowlane dla J.M.. W uzasadnieniu decyzji wskazał na prawidłowość i kompletność przedłożonej dokumentacji, która spełnia warunki określone w art. 32 ust. 4 i art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (aktualnie tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.; dalej jako p.b.).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył R.K., w którym podniósł, iż nigdy nie wyraził zgody na wykonanie przedmiotowego przyłącza kanalizacyjnego w sposób wskazany w projekcie budowlanym. Zakwestionował też prawidłowość projektu budowlanego.

Wojewoda decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r., nr [...] uchylił w całości powyższą decyzję Starosty i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że jeżeli oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane zostaje podważone przez stronę postępowania przez wskazanie konkretnych okoliczności, to organ zobowiązany jest zbadać i wyjaśnić tę kwestię.

Starosta decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r., nr [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na roboty budowlane dla J.M., obejmujące wykonanie przyłącza kanalizacji sanitarnej wraz z wewnętrzną instalacją kanalizacji sanitarnej w lokalu nr 1 i na klatce schodowej w budynku mieszkalnym wielorodzinnym zlokalizowanym przy ul. [...], na działkach nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż pismem z dnia [...] kwietnia 2019 r. wezwał inwestora do złożenia wyjaśnień, tj. przedstawienia dokumentów z których wynika zgoda współwłaścicieli na wykonanie przedmiotowych prac. W odpowiedzi J.M. dostarczył postanowienie Sądu Rejonowego z dnia [...] stycznia 2018 r., sygn. akt [...] o wyrażeniu zgody na dokonanie czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną w postaci wykonania przyłączenia kanalizacyjnego łazienki do przyłącza kanalizacyjnego zlokalizowanego na sąsiedniej nieruchomości, zgodę Gminy na włączenie się do studzienki kanalizacyjnej położonej na działce nr [...] oraz projekt budowlany z marca 2017 r. przedłożony w SR do wniosku o wyrażenie zgody na projektowane prace.

Pismem z dnia [...] maja 2019 r. R.K. wniósł o oddalenie inwestora o wydanie pozwolenia na wykonanie przyłącza kanalizacji sanitarnej oraz wstrzymanie robót budowlanych podając, że: nigdy nie wyraził zgody na wykonanie takiego przyłącza, projekt jest nieprawidłowy i niezgodny ze stanowiskiem wszystkich mieszkańców oraz z postanowienie SR z dnia [...] stycznia 2018 r.

Odnosząc się do tych zarzutów organ wyjaśnił, że nie bada prawidłowości przyjętych w projekcie budowlanym rozwiązań, gdyż za to odpowiada projektant i ewentualnie sprawdzający. Osoby te winny się legitymować stosownymi uprawnieniami oraz przynależnością do właściwej izby samorządu zawodowego. Z akt sprawy wynika, że zarówno projektant, jak i sprawdzający posiadali ważne zaświadczenia wydane przez izbę o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego.

Następnie, z uwagi na przedłożenie postanowienia SR o wyrażeniu zgody na dokonanie czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną - organ stwierdził, iż brak jest podstaw, by odmówić inwestorowi zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył R.K., argumentując jak dotychczas.

Wojewoda decyzją z dnia [...] sierpnia 2019 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia [...] czerwca 2019 r., nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy w pierwszej kolejności stwierdził prawidłowość usunięcia dostrzeżonych wcześniej uchybień organu I instancji.

Następnie, powołując treść art. 35 ust. 1 i 3 p.b., wskazał, iż do wniosku załączono oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, projekt budowlany wraz z decyzją Powiatowego Konserwatora Zabytków z dnia [...] grudnia 2018 r. o udzieleniu pozwolenia na prowadzenie robót przy zabytku, a także pełnomocnictwo do reprezentowania inwestora i potwierdzenie dokonania opłaty skarbowej. Ponadto uzupełniono dokumentację o: -kopię postanowienia Sądu Rejonowego z dnia [...] stycznia 2018 r., sygn. akt [...], którym inewstor uzyskał zgodę na dokonanie czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną, położoną przy ul. [...] w postaci wykonania przyłączenia kanalizacyjnego łazienki do przyłączą kanalizacyjnego zlokalizowanego na sąsiedniej działce, - stanowisko Gminy z dnia [...] września 2017 r. o braku przeszkód dla dokonania przyłączenia do studzienki kanalizacyjnej znajdującej się na działce o nr ewid. [...], - jeden egzemplarz projektu budowlanego złożonego wraz z wnioskiem do Sądu.

Dokonując analizy materiału dowodowego Wojewoda stwierdził, że organ I instancji dokonał w sposób wyczerpujący sprawdzeń określonych w art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego.

Następnie wskazał, iż oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane składa osoba ubiegająca się o wydanie pozwolenia na budowę, wskazując na tytuł, z jakiego to prawo wynika, poddając się jednocześnie rygorowi odpowiedzialności karnej za podanie w oświadczeniu nieprawdy. Jeżeli oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane zostaje podważone przez stronę postępowania przez wskazanie konkretnych okoliczności, podlega ono zbadaniu i wyjaśnieniu sprzeczności przez organ. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, a obowiązkiem organu było ustalenie istnienia tytułu prawnego inwestora w rozumieniu art. 3 pkt 11 p.b. oraz spełnienia wymogów formalnych wynikających z art. 33 p.b. oraz w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (tekst jedn. Dz. U. z 2018, poz. 1935 ze. zm.). W przypadku, gdy roboty budowlane dotyczą budynku objętego współwłasnością, oświadczenie to powinno zawierać zgodę wszystkich jego współwłaścicieli. Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r,, poz. 716 ze zm.; dalej jako u.w.l.) określa m.in. sposób zarządzania nieruchomością wspólną należącą do wszystkich członków wspólnoty mieszkaniowej. W przypadku gdy roboty budowlane mają być wykonywane na części nieruchomości wspólnej w budynku, w którym została utworzona wspólnota mieszkaniowa, to wymagają one uzyskania zgody wspólnoty, wyrażonej w uchwale właścicieli lokali, zaś w przypadku tzw. "małej wspólnoty mieszkaniowej" czyli w sytuacji, gdy liczba wyodrębnionych lokali i lokali nie wyodrębnionych jest nie większa niż siedem, do zarządu nieruchomością wspólną mają zastosowanie przepisy ustaw: Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2018, poz. 1025 ze zm.) oraz Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018, poz. 1360 ze zm.). W świetle art. 199 Kodeksu cywilnego do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Organ wyjaśnił, iż Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia [...] stycznia 2018 r., sygn. akt [...], po rozpoznaniu wniosku inwestora J.M., wyraził zgodę na dokonanie czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną oraz zrealizowanie prac polegających na wykonaniu przyłączenia kanalizacyjnego łazienki do przyłącza kanalizacyjnego zlokalizowanego na sąsiedniej nieruchomości. Dokonując samodzielnej analizy akt organ odwoławczy stwierdził, iż zakres prac przedstawiony w projekcie budowlanym, wykonanym przez M.B. oraz dostarczonym do Sądu Rejonowego wraz z wnioskiem o wyrażenie zgody na dokonanie czynności zwykłego zarządu, pokrywa się z tym przedłożonym wraz z wnioskiem o pozwolenie na budowę do Starostwa Powiatowego. Należało zatem stwierdzić, iż od momentu, w którym przedmiotowe postanowienie weszło do obrotu prawnego, musiało być traktowane jako zastępujące zgodę współwłaścicieli nieruchomości na realizację na niej inwestycji. W kontekście powyższych rozważań Wojewoda stwierdził, iż inwestor uczynił zadość przepisom Prawa budowlanego oraz Kodeksu cywilnego, dostarczając wymagane dokumenty, z których wynika jego prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Organ zaznaczył przy tym, że stosownie do art. 4 p.b. każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami. Przepis ten statuuje jedną z podstawowych zasad procesu inwestycyjno-budowlanego - zasadę wolności budowlanej, która pozostaje jednocześnie publicznym prawem podmiotowym przysługującym każdemu, kto wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane przy zachowaniu zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami prawa. Takie samo prawo przysługuje zarówno odwołującym się w stosunku do działek, do których posiadają tytuł prawny jak i inwestorowi. Nikt nie może ograniczać innym przysługujących mu praw do zabudowy i użytkowania nieruchomości w sposób zgodny z jej przeznaczeniem.

Przeprowadzając analizę zebranych w toku postępowania akt Wojewoda podzielił stanowisko Starosty stwierdzając, że wniosek o pozwolenie na rozbudowę wraz z załącznikami spełnia wymogi formalne zawarte w art. 33 p.b. oraz w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. Inwestor do wniosku o pozwolenie na budowę załączył postanowienie Sądu, z którego wynika jego prawo do dysponowania nieruchomością, a także decyzję Powiatowego Konserwatora Zabytków z dnia [...] grudnia 2018 r. na prowadzenie robót w otoczeniu zabytku, pełnomocnictwo oraz 4 egzemplarze projektu budowlanego. Projekt ten został sporządzony oraz sprawdzony przez projektantów posiadających odpowiednie przygotowanie zawodowe, którzy ponoszą pełną odpowiedzialność zawodową i cywilną za ewentualne skutki wynikające z wykonanego opracowania i przyjętych rozwiązań technicznych. Oświadczają oni bowiem, że projekt budowlany sporządzony został zgodnie z obowiązującymi normami, przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Organy administracji architektoniczno-budowlanej sprawdzają natomiast czy projekt budowlany sporządzony i sprawdzony został przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia budowlane oraz czy złożyły one stosowne oświadczenie opatrzone własnoręcznym podpisem. Ocena przyjętych rozwiązań w projekcie budowlanym i możliwość ich kwestionowania została organom nadana jedynie w zakresie oceny zgodności projektu zagospodarowania terenu z przepisami. Tym samym za przyjęte założenia projektowe odpowiedzialność ponosi autor projektu budowlanego, a organ nie może kwestionować przyjętych przez niego rozwiązań, jeżeli projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z przepisami prawa. Obowiązkiem projektanta jest zaprojektować obiekt zgodnie z przepisami i sztuką budowlaną, z uwzględnieniem istniejącego stanu faktycznego, by spełniał on swoje funkcje nie stanowiąc zagrożenia dla zdrowia, życia i mienia ludzi. Wszelkie niezgodności ze stanem projektowanym ujawnione na etapie użytkowania inwestycji oceniają organy do tego powołane.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu Wojewoda wyjaśnił, iż z akta administracyjnych sprawy wynika, iż strony postępowania (mieszkańcy budynku przy ul. [...] oraz ul. [...] lub użytkownicy wieczyści poszczególnych lokali), zgodnie z art. 61 § 4 k.p.a. zostały powiadomione o toczącym się przed organem I instancji postępowaniu. W związku z tym bezpodstawne są argumenty, iż zamierzenie inwestycyjne nie zostało "skonsultowane" z mieszkańcami budynku, albowiem ze zwrotnych potwierdzeń odbioru wynika, iż korespondencja ta została odebrana przez adresatów lub uprawnionych do ich odbioru. Osoby te miały możliwość zabrania głosu w sprawie inwestycji. Natomiast w świetle obowiązujących przepisów nie jest wymagane uzyskiwanie zgody czy też stanowiska stron postępowania na planowaną inwestycję.

Dokonując oceny powyższych rozważań Wojewoda podzielił stanowisko organu I instancji, że wniosek o pozwolenie na budowę jest kompletny oraz zgodny z prawem i związku z tym należało zatwierdzić projekt budowlany oraz wydać pozwolenie na wykonanie przyłącza kanalizacji sanitarnej.

Pismem z dnia [...] września 2019 r. R.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na powyższą decyzję, zaskarżając ją w całości. Decyzji zarzucił naruszenie :

1) art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., przez nie zebranie i nie dokonanie oceny przez organ administracyjny w sposób wszechstronny i wyczerpujący materiału dowodowego i przyjęcie, że:

- inwestor przedstawił wymagane opinie, uzgodnienia i pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych, mimo że skarżący nigdy nie udzielił inwestorowi zgody na wykonanie przyłącza kanalizacyjnego w sposób wskazany w projekcie budowlanym,

- projekt budowlany jest prawidłowy, kompletny i zgodny za stanowiskiem wszystkich mieszkańców i postanowienie SR z [...] stycznia 2018 r., mimo że planowany przebieg przyłącza kanalizacji nie będzie przechodził w miejscu, na który nie ma zgody pozostałych mieszkańców budynku, a także po rurach będących własnością skarżącego,

- projekt budowlany jest prawidłowy, mimo że zgodnie z pierwotną wersją przyłącze polegać miało na wpuszczeniu rury kanalizacyjnej przez ścianie budynku przy ul. [...] i następnie wpięcie do studzienki znajdującej się na działce nr [...],

- projekt budowlany jest prawidłowy, mimo że nie przeprowadzono żadnych konsultacji w zakresie przebiegu przyłącza z pozostałymi mieszkańcami;

2) art. 35 ust. 1 p.b. przez jego błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że organ I i II instancji prawidłowo dokonał sprawdzeń określonych w tym przepisie. Tym samym niezasadnie ustalono, że wniosek o pozwolenie na budowę jest kompletny i w związku z tym należało zatwierdzić projekt budowlany oraz wydać inwestorowi pozwolenie na wykonanie przyłącza kanalizacji sanitarnej.

Mając to wszystko na względzie skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postepowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie wskazując, iż w skardze brak jest zarzutów mogących podważyć zasadność wydanego rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 2107 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 2523; dalej jako p.p.s.a.), który stanowi, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a. Zgodnie natomiast z art. 145 § 1 p.p.s.a., uwzględnienie przez sąd administracyjny skargi i uchylenie decyzji następuje gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest decyzja Wojewody z dnia [...] sierpnia 2019 r. utrzymująca w mocy decyzję Starosty z dnia [...] czerwca 2019 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Mając na uwadze tak zakreślony zakres kognicji Sąd uznał, że wniesiona skarga nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Zgodnie z art. 35 ust. 1 p.b., przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4) wykonanie – w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

Inwestor może legalnie prowadzić roboty budowlane jedynie na nieruchomości co do której legitymuje się prawem jej dysponowania na cele budowlane, dlatego oświadczenie w tym przedmiocie jest obligatoryjnym elementem wniosku o pozwolenie na budowę. Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 p.b., pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Stosownie do art. 3 pkt 11 p.b., przez prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane należy rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych. W rozpoznawanej sprawie roboty budowlane dotyczą budynku objętego współwłasnością. Przepisy u.w.l. dotyczą kwestii podejmowania uchwał przez wspólnotę mieszkaniowa, lecz nie znajdują one automatycznie zastosowania w przypadku tzw. małych wspólnot mieszkaniowych. W sytuacji, gdy liczba lokali wyodrębnionych i lokali niewyodrębnionych nie jest większa niż siedem, do zarządu nieruchomością wspólną mają odpowiednie zastosowanie przepisy k.c. i k.p.c. o współwłasności (art. 19 u.w.l.). Zgodnie z art. 199 k.c. do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli. Z kolei art. 201 k.c. stanowi, że do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności. W orzecznictwie stwierdza się, że czynność która nie narusza i nie zagraża interesom współwłaścicieli niedziałających, może być uznana za czynność zwykłego zarządu, niewymagającą uzyskania zgody wszystkich współwłaścicieli na jej realizację (por. wyrok NSA z 16 lipca 2010 r., II OSK 906/09, wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2018 r., II OSK 1513/17, CBOSA). Jedynie znaczna ingerencja w część wspólną nieruchomości polegająca na nadbudowie, przebudowie, zmianie udziałów w następstwie powstania odrębnej nieruchomości - jest kwalifikowana jako czynność przekraczająca zwykły zarząd. Nie każda zatem czynność, która ingeruje w część wspólną nieruchomości będzie stanowiła przekroczenie zwykłego zarządu (zob. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 10 kwietnia 2019 r., II SA/Go 938/18, CBOSA). W rozpoznawanej sprawie przedmiotem zatwierdzonego projektu budowlanego i udzielonego pozwolenia na budowę jest wykonanie przyłącza kanalizacji sanitarnej wraz z wewnętrzną instalacją kanalizacji sanitarnej w budynku wielorodzinnym. W ocenie Sądu wskazana inwestycja nie narusza prawidłowego funkcjonowania budynku i nie narusza uzasadnionych interesów pozostałych właścicieli nieruchomości. Nie powinno budzić również wątpliwości, że inwestycja posiada zasadniczy wpływ na poprawę warunków i standardu życia inwestora.

Należy wskazać, że Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia [...] stycznia 2018 r., [...], po rozpoznaniu wniosku inwestora J.M., wyraził zgodę na dokonanie czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną oraz zrealizowanie prac polegających na wykonaniu przyłączenia kanalizacyjnego łazienki do przyłącza kanalizacyjnego zlokalizowanego na sąsiedniej nieruchomości. Dokonując analizy akt organ odwoławczy stwierdził, iż zakres prac przedstawiony w projekcie budowlanym oraz dostarczonym do Sądu Rejonowego wraz z wnioskiem o wyrażenie zgody na dokonanie czynności zwykłego zarządu, pokrywa się z tym przedłożonym wraz z wnioskiem o pozwolenie na budowę do Starostwa Powiatowego. Z powyższych względów zasadnie Wojewoda stwierdził, iż inwestor posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Wymaga również podkreślenia, że organ wydający pozwolenie na budowę nie posiada uprawnień do dokonania oceny wartości technicznej rozwiązań przyjętych w projekcie budowlanym, bowiem za to odpowiadają projektant i osoba sporządzająca projekt (zob. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 lipca 2018 r., II SA/Po 389/18, CBOSA). Organy administracji nie badają bowiem prawidłowości rozwiązań przyjętych w projekcie budowlanym, jeżeli nie dotyczą zakresu wynikającego z art. 35 ust. 1 p.b. Nie mogą zostać zatem uznane za skuteczne zarzuty skarżącego kwestionującego lokalizację przyłącza kanalizacji. Obowiązujące przepisy prawa nie wymagają również przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami budynku w przedmiocie planowanej inwestycji. Jak już wyżej wskazano w razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1 oraz w art. 32 ust. 4, organ administracji architektoniczno-budowlanej nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę (art. 35 ust. 4 p.b).

Biorąc wszystkie wskazane powyżej względy pod uwagę, Sąd stanął na stanowisku, że na gruncie niniejszej sprawy orzekające w sprawie organy nie dopuściły się naruszeń prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, ani uchybień prawa procesowego w stopniu, w jakim mogłoby to mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Mając to na uwadze, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.

-----------------------

#

2