Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Organiściak, Sędziowie WSA Bożena Pindel, Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant specjalista Monika Adamus, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2013 r. sprawy ze skargi A w C. na interpretację Prezydenta Miasta C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty skarbowej oddala skargę.

Zaskarżoną interpretacją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta C. na podstawie art. 14 j § 1 i § 3, w związku z art. 14b, art. 14c i art. 14 k § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., Nr 749 ze zm.) oraz art. 1a ust. 1 pkt 2 i 3 i art. 2 ust. 1 pkt 3, art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95 poz. 613) stwierdził, że stanowisko wnioskodawczyni A (dalej: A) przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2012 r. (przekazanym Prezydentowi Miasta C. przez Dyrektora Izby Skarbowej w K.) w zakresie kilkukrotnego żądania opłaty skarbowej od jednego, udzielonego w jednej sprawie przez jednego mocodawcę pełnomocnictwa jest nieprawidłowe.

Opisując przedstawiony we wniosku stan faktyczny organ interpretacyjny podał, iż wnioskodawczyni do każdej sprawy, którą kieruje na drogę postępowania sądowego, udziela pełnomocnictwa procesowego radcy prawnemu sprawującemu obsługę prawną w A. Dokument stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa z dowodem wniesienia opłaty skarbowej w wysokości 17 zł dołączany jest do pozwu.

Od 3 maja 2012 r. na mocy art. 89 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296, dalej: k.p.c.) pełnomocnik, oprócz złożenia pełnomocnictwa do akt sprawy, zobowiązany jest doręczyć jego odpis dla strony przeciwnej (zdarza się często, że dla każdego z nich, lecz bez opłaty skarbowej). Postanowieniem Prezydenta Miasta C. z dnia [...]r. w sprawie wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie opłaty skarbowej (Nr [...]), na które nie służy zażalenie, zobowiązano A do uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictw w sprawach, w których opłata ta została zapłacona, dodatkowo domagano się opłaty od odpisów dla strony przeciwnej. Decyzją Prezydenta Miasta C. z dnia [...]r. postępowanie podatkowe w sprawie opłaty skarbowej zostało umorzone.

Wobec powyższego zadano następujące pytania:

1. Czy zgodne z prawem - art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej - jest żądanie wniesienia kilkakrotnie opłaty skarbowej od jednego, udzielonego w jednej sprawie przez jednego mocodawcę pełnomocnictwa?

2.Czy zgodne z prawem jest stanowisko Prezydenta Miasta C., że opłatę skarbową w jednej sprawie należy wnosić wielokrotnie, czyli w takiej ilości jaka jest liczba podmiotów czy uczestników po stronie przeciwnej, prócz opłacenia pełnomocnictwa przedkładanego do akt sądowi?

Przedstawiając stanowisko wnioskodawczyni organ interpretacyjny podał, że strona wskazała na wstępie, że opłata skarbowa wynosi 17 zł od każdego stosunku pełnomocnictwa. Oznacza to, że liczba mocodawców wymieniona w dokumencie wyznacza krotność opłaty skarbowej, a więc jeżeli np. 3 mocodawców ustanowi jednego pełnomocnika, złożenie przez niego pełnomocnictwa wymagało będzie wniesienia opłaty skarbowej w wysokości 51 zł.

W nawiązaniu do pytania nr 1 strona stwierdziła, że żądanie kilkukrotnego wniesienia opłaty skarbowej od jednego, udzielonego w jednej sprawie przez jednego mocodawcę pełnomocnictwa jest niezgodne z prawem. Wykonanie obowiązku nałożonego w art. 89 § 1 k.p.c. i doręczanie odpisu dokumentów, w tym pełnomocnictwa dla strony przeciwnej nie prowadzi do powstania obowiązku wniesienia opłaty skarbowej za doręczany odpis, wypis lub kopię pełnomocnictwa. O wysokości należnej opłaty skarbowej decyduje bowiem jeden stosunek udzielenia pełnomocnictwa.

Przykładowo: w sprawie, którą A wszczęła przed Sądem Rejonowym w C. (sygn. akt [...]) jest 256 uczestników. A reprezentuje w niej jeden pełnomocnik, a gdyby za podstawę wyliczenia należnej opłaty skarbowej przyjąć nie – stosunek pełnomocnictwa, a liczbę pozwanych opłata skarbowa wynosiłaby [...]zł.

Dalej przytoczono treść art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, który stanowi, że opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym.

W tym kontekście wnioskodawczyni stwierdziła, że użycie przez ustawodawcę spójnika "albo" oznacza alternatywę rozłączną, czyli możliwa jest tylko jedna sytuacja z dwóch wymienionych, okoliczności te nie mogą wystąpić łącznie, a zatem aby spełnić wymóg ustawodawcy należy uiścić opłatę skarbową od dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa albo jego odpisu, wypisu lub kopii, ale nigdy dwóch opłat skarbowych od dokumentów z litery a) i z litery b).

Z kolei spójnik "lub" oznacza alternatywę nierozłączną tzn. sytuację, w której wystarcza spełnienie jednej z alternatywnych przesłanek, ale możliwe jest także spełnienie jednocześnie wszystkich przesłanek. Zatem aby spełnić wymóg ustawodawcy, jeżeli nie składamy oryginału dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, to wówczas prawidłowe jest złożenie jednego z następujących dokumentów: odpisu, wypisu lub kopii.

W nawiązaniu do pytania nr 2 wnioskodawczyni stwierdziła, że żądanie wniesienia wielokrotnej opłaty skarbowej, odpowiadającej liczbie podmiotów czy uczestników po stronie przeciwnej, prócz opłacenia pełnomocnictwa przedkładanego sądowi, jest niezgodne z prawem. Pełnomocnictwo udzielane jest tylko jeden raz i w jednej, konkretnej sprawie podlega jednej opłacie skarbowej, niezależnie od liczby podmiotów uczestniczących w sprawie, którym od dnia 3 maja 2012 r. należy doręczyć odpis, wypis lub kopię pełnomocnictwa bez opłaty skarbowej. "

Oceniając zasadność opisanego powyżej stanowiska A organ interpretacyjny przedstawił następującą argumentację.

Zgodnie z art. 86 k.p.c. strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Regulacja ta dotyczy przede wszystkim tzw. pełnomocników profesjonalnych, którzy w ramach obowiązków i uprawnień zawodowych występują przed sądami, ale także określonego przez ustawodawcę katalogu osób związanych ze stroną, która z jakiś powodów nie chce bądź nie może występować sama przed sądem.

W myśl art. 89 k.p.c. pełnomocnik jest obowiązany przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa wraz z odpisem dla strony przeciwnej. (...). W związku z powyższym pełnomocnik winien wykazać swoje umocowanie do reprezentowania strony tak sądowi jak i stronie przeciwnej. "Artykuł 89 § 1 wymaga, aby w tym celu przedłożył dokument z oryginalnym podpisem mocodawcy lub notarialny odpis tego pełnomocnictwa, a ponadto odpisy pełnomocnictwa dla strony przeciwnej. Z uwagi na treść art. 89 § 1 zdanie drugie in fine należy uznać, że stronie przeciwnej nie załącza się odpisów innych dokumentów niż pełnomocnictwo składane do akt sprawy".

Na podstawie art. 128 § 1 k.p.c. do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Przepisu tego nie stosuje się w elektronicznym postępowaniu upominawczym (§ 2).

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1282 ze zm.), która weszła w życie z dniem

1 stycznia 2007 r., opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym. Opłatą skarbową obciążono zatem czynność jaką jest złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym.

Stanowisko to potwierdzają komentatorzy, którzy wskazują, że "istotne jest to, że zarówno oryginały dokumentów stwierdzających udzielenie pełnomocnictwa oraz prokury, jak i ich odpisy, wypisy lub kopie ustawodawca wyraźnie nakazuje obciążać opłatą skarbową. Podobne rozwiązania (w odniesieniu do dokumentów udzielonych pełnomocnictw) zawierała poprzednio obowiązująca ustawa o opłacie skarbowej z dnia 9 września 2000 r.) (por. Zbigniew Ofiarski w komentarzu do art. 1 ustawy o opłacie skarbowej, o podatku od czynności cywilnoprawnych). Analogiczny pogląd przyjmowany jest także w piśmiennictwie, w którym wskazuje się, że "Wykładnia literalna art. 1 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i art. 6 ust. 1 pkt 4 [...] ustawy z 2006 r. o opłacie skarbowej sugeruje, że opłacie skarbowej podlega złożenie każdego odpisu albo kopii dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa" (por. Agnieszka Zwolińska, Kiedy i gdzie trzeba opłacić pełnomocnictwo? Teza nr 7, Pr. Spółek 2012.1.38).

Zgodnie z art. 96 Kodeksu cywilnego pełnomocnik jest podmiotem umocowanym do dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz osoby dającej umocowanie, tj. mocodawcy. Pełnomocnictwo może być udzielone w zasadzie w dowolnej formie, w sposób wyraźny łub dorozumiany. Kodeks cywilny wprowadza jednak wyjątki od tej reguły (np. art. 99 § 1 k.c.). Uzależnia się formę pełnomocnictwa od formy czynności prawnej ad solemnitatem. Podobnie art. 158 k.c. wprowadza wymóg udzielenia pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego pod rygorem nieważności, jeżeli pełnomocnik ma zawrzeć umowę zobowiązującą do przeniesienia własności nieruchomości lub przenoszącą własność takiej rzeczy.

Z powyższego wynika, że opłata skarbowa nie jest pobierana od każdego pełnomocnictwa, a jedynie od takiego, którego udzielenie zostało stwierdzone odpowiednim dokumentem (opłacie nie podlega złożenie pełnomocnictwa ustnie do protokołu, o czym stanowi art. 137 Ordynacji podatkowej). Złożenie takiego dokumentu każdorazowo wymaga uiszczenia opłaty skarbowej. Moment powstania obowiązku uiszczenia tej opłaty wyznacza chwila złożenia tego dokumentu w organie administracji publicznej, sądzie lub podmiocie wykonującym zadania z zakresu administracji publicznej. Potwierdzono to również w orzecznictwie sądowym (por. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Rz 823/07 oraz wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 września 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 92/08), a także w decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w E. z dnia [...]r. Nr [...].

Stawka opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury oraz jego odpisu, wypisu lub kopii od każdego stosunku pełnomocnictwa (prokury) wynosi 17 zł.

Na mocy art. 5. ust. 1 ustawy o opłacie skarbowej obowiązek zapłaty opłaty skarbowej ciąży na osobach fizycznych, osobach prawnych i jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej (...) w przypadku złożenia dokumentu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 - na mocodawcy, pełnomocniku, przedsiębiorcy lub prokurencie. Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy o opłacie skarbowej obowiązek zapłaty opłaty skarbowej ciąży solidarnie na osobach lub jednostkach wymienionych w ust. 1, (...) w przypadku złożenia dokumentu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 - na mocodawcy i pełnomocniku lub przedsiębiorcy i prokurencie. Zaś w myśl ust. 3. jeżeli jedną ze stron czynności, o której mowa w ust. 2, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej zwolniona od opłaty skarbowej, obowiązek zapłaty opłaty skarbowej ciąży solidarnie na pozostałych stronach tej czynności.

Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej w omawianym przypadku, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o opłacie skarbowej powstaje z chwilą złożenia dokumentu w organie administracji publicznej, sądzie lub podmiocie, o którym mowa w art. 1 ust. 2. Opłatę tę wpłaca się z chwilą powstania obowiązku jej zapłaty (art. 6 ust. 2 ww. ustawy o opłacie skarbowej).

W konkluzji organ interpretacyjny oceniając stanowisko A jako nieprawidłowe stwierdził (odnosząc się do pytania nr 1), że żądanie kilkukrotnego wniesienia opłaty skarbowej od jednego, udzielonego w jednej sprawie przez jednego mocodawcę pełnomocnictwa złożonego zgodnie z wymogami art. 89 k.p.c. jest zgodne z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej. Opłatę skarbową w jednej sprawie należy zatem, poza opłaceniem pełnomocnictwa przedkładanego sądowi, wnosić wielokrotnie, czyli tyle razy ile jest podmiotów po stronie przeciwnej, (co organ wskazał odnośnie pytania nr 2).

W wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa A podtrzymała dotychczasowe stanowisko, a nadto podniosła zarzut formalny nienależytej reprezentacji, wskazując, że osoba, która podpisała pismo z dnia 21 grudnia 2012 r. z powołaniem się na upoważnienie Prezydenta Miasta, nie dołączyła stosownego pełnomocnictwa, co oznacza zaistnienie przesłanek z art. 14 o § 1 Ordynacji podatkowej".

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa organ interpretacyjny nie stwierdził podstaw do zmiany zaskarżonej interpretacji. W odniesieniu do zarzutu formalnego wskazał na treść art. 143 Ordynacji podatkowej i oświadczył, że Naczelnik Wydziału Podatków i Opłat Lokalnych posiada stosowne upoważnienie do wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W skardze na powyższą decyzję skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach podniesiono zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez ich błędną interpretację i przyjęcie, że opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa wielokrotnie od jednego stosunku pełnomocnictwa udzielonego przez mocodawcę.

Wobec takiego zarzutu skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi opisano dotychczasowy przebieg postępowania interpretacyjnego oraz stanowiska stron.

Następnie, negując stanowisko organu interpretacyjnego, skarżąca podtrzymała w całości wcześniejszą argumentację, wskazując, że jest oparta na literalnym brzmieniu ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej. Nadto wskazała, że wszelkie wątpliwości wyjaśnia tabela stanowiąca integralną treść przepisu. Wynika z niej, że decyduje stosunek pełnomocnictwa a nie ilość pełnomocnictw, które w danej sprawie mogą być złożone w różnej postaci (oryginał, odpis, wypis, kopia) na udokumentowanie jednego stosunku pełnomocnictwa. Od każdego stosunku pełnomocnictwa opłata skarbowa wynosi 17 zł.

Niezależnie od powyższego A zarzuciła nienależytą reprezentację organu interpretacyjnego wskazując, że osoba, która podpisała pisma z 21 grudnia 2012 r. oraz 24 stycznia 2013 r. z powołaniem się na upoważnienie Prezydenta Miasta C. nie dołączyła stosownego pełnomocnictwa, co oznacza zaistnienie przesłanek z art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej.

W odpowiedzi na skargę organ interpretacyjny podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie skargi. Nawiązując do argumentacji skargi zaakcentowano konieczność rozróżnienia pojęcia udzielenia pełnomocnictwa od złożenia dokumentu stwierdzającego dokonanie tej czynności prawnej. Autor odpowiedzi na skargę zwrócił też uwagę na treść art. 98 § 1 k.p.c., wskazując, że do niezbędnych kosztów celowego dochodzenia praw i celowej obrony strony reprezentowanej przez fachowego pełnomocnika zalicza się wydatek poniesiony w związku z uiszczeniem opłaty skarbowej od dokumentu stwierdzającego ustanowienie pełnomocnika (co potwierdzono w uchwale SN z dnia 12 marca 2003 r., sygn. akt III CZP 2/03, OSNC 2003, nr 12. poz. 161). Nadmieniono również, że zgodnie z zarządzeniem Prezydenta Miasta C. z dnia 13 listopada 2009 r., nr [...] zmienionym zarządzeniem z dnia 18 czerwca 2010 r. nr [...] (załączonymi do odpowiedzi na skargę) Naczelnik Wydziału Podatków i Opłat Lokalnych prowadzi sprawy opłaty skarbowej, co obejmuje także wydawanie interpretacji indywidualnych dotyczących tej problematyki.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona interpretacja nie narusza prawa.

Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 cytowanego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej również p.p.s.a., kontrola sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. W myśl art. 146 § 1 p.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie uchyla tę interpretację. Na mocy art. 134 § 1 powołanej ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, co oznacza, że zarzuty i argumentacja przedstawiona przez stronę skarżącą w skardze lub na rozprawie nie przesądza o wyniku sprawy.

Istota sporu koncentruje się w niniejszej sprawie wokół wykładni art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1282 ze zm.). Z treści tego przepisu oraz załącznika do ustawy o opłacie skarbowej zawierającego m.in. wykaz przedmiotów opłaty skarbowej strona skarżąca wywiodła, że opłata skarbowa należna jest od pełnomocnictwa rozumianego jako stosunek nawiązany pomiędzy mocodawcą a pełnomocnikiem, w związku z czym złożenie więcej niż jednego odpisu pełnomocnictwa dla uczestników procesu cywilnego (czego wymaga znowelizowany w maju 2012 r. art. 89 § 1 k.p.c.) nie ma znaczenia dla wysokości opłaty skarbowej, jaką miałaby uiścić strona zastępowana przez pełnomocnika. Negację tego stanowiska organ interpretacyjny oparł natomiast na literalnym brzmieniu art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej, stwierdzając, że opłatą skarbową objęte jest złożenie (m.in. w sądzie) dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, które każdorazowo wymaga uiszczenia tej opłaty.

Zarysowany powyżej spór ujawnił się przy realizowaniu przez skarżącą – powódkę w postępowaniu cywilnym wszczętym wobec wielu pozwanych - wymogów zawartych przez ustawodawcę w znowelizowanym z dniem 3 maja 2012 r. poprzez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381 ze zm.) art. 89 § 1 k.p.c. W aktualnym brzmieniu przepis ten wymaga, aby pełnomocnik przy pierwszej czynności procesowej dołączył do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa oraz odpisy dla strony przeciwnej.

Zdaniem składu orzekającego stanowisko strony skarżącej zostało zasadnie zanegowane przez organ interpretacyjny.

Analizowany w niniejszej sprawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej stanowi, że opłacie tej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii - w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym. Nie może zatem, zdaniem składu orzekającego, budzić wątpliwości, że przepis ten "nie wiąże powstania obowiązku podatkowego w opłacie skarbowej z faktem ustanowienia pełnomocnika (jak było na gruncie ustawy o opłacie skarbowej z dnia 9 września 2000 r.), ani istnienia już w obrocie ważnego umocowania, ale z faktem złożenia tego dokumentu (lub jego odpisu, wypisu lub kopii" (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 września 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 192/08, LEX nr 488122). Literalna wykładnia omawianej regulacji wskazuje jednoznacznie, że opłacie podlega nie ustanowienie pełnomocnika, ale czynność faktyczna polegająca na złożeniu dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa w związku z określonym postępowaniem. Stanowisko to potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 23 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2303/11 stwierdził, że "każdorazowe złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego wypisu lub kopii obliguje do uiszczenia opłaty skarbowej od takiego dokumentu, a obowiązek ten powstaje zawsze z chwilą złożenia takiego dokumentu".

Konstatacji tej nie można skutecznie podważać, powołując się na treść Wykazu przedmiotów opłaty skarbowej, stawek tej opłaty oraz zwolnień stanowiącego załącznik do ustawy o opłacie skarbowej. W poz. IV tego wykazu obejmującej złożenie dokumentu zawarto zapis: "dokument stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa lub prokury oraz jego odpis, wypis lub kopia – od każdego stosunku pełnomocnictwa (prokury)", z którego strona skarżąca bezpodstawnie wywiodła, że opłata skarbowa jest należna od danego stosunku pełnomocnictwa, a nie jest związana z każdorazowym złożeniem dokumentu stwierdzającego jego udzielenie. Wskazać trzeba, że zacytowany zapis ujęty jest w pozycji "złożenie dokumentu", a nadto, że doprecyzowuje on zakres obowiązku uiszczenia opłaty w sytuacji, gdy w danej sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym strona umocowała więcej niż jednego pełnomocnika.

Literalna wykładnia jednoznacznie brzmiącego art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłacie skarbowej nie może też być negowana ze względu na konsekwencje ekonomiczne wynikające dla uczestników procesów cywilnych z nowego brzmienia art. 89 § 1 k.p.c., co prawdopodobnie dało asumpt do zainicjowania przez skarżącą postępowania interpretacyjnego. Spełnienie wymogów wynikających z tego przepisu generować może aktualnie znaczne wydatki, które – jak słusznie zauważono w odpowiedzi na skargę – zaliczane są do niezbędnych kosztów strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika i podlegają zwrotowi, zgodnie z ustanowioną w art. 98 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Bezzasadny jest także zarzut formalny skargi, związany z nienależytą reprezentacją organu interpretacyjnego. Wskazać należy, że "udzielenie upoważnienia zgodnie z art. 143 § 1 o.p. jest czynnością wewnętrzną organu podatkowego, w związku z tym przepis ten nie musi być powoływany w podstawie prawnej decyzji, co więcej upoważnienie takie nie musi się znajdować się również w aktach postępowania" (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 205/10, LEX nr 643415). W świetle załączonego do odpowiedzi na skargę zarządzenia Prezydenta Miasta C. z dnia 13 listopada 2009 r., nr [...] zmienionego zarządzeniem z dnia 18 czerwca 2010 r. nr [...] nie może budzić wątpliwości, że zaskarżona interpretacja wydana została przez osobę do tego uprawnioną.

Jak więc wykazano powyżej, zarzuty skargi dotyczące naruszenia prawa materialnego, a także norm proceduralnych nie zasługują na uwzględnienie. Zaskarżona interpretacja (w której podstawie prawnej omyłkowo wskazano ustawę z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95 poz. 613) w miejsce ustawy o opłacie skarbowej, co jednak pozostało bez wpływu na wynik sprawy) odpowiada prawu, a zatem skargę należało oddalić w oparciu o art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.