Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Piotr Kraczowski (spr.), Sędzia WSA - Barbara Mleczko-Jabłońska, Protokolant - specjalista Anna Wiśniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2011 r. sprawy ze skargi I. w O. na rozstrzygnięcie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie, 2. zasądza od Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz I. w O. 457 (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem skargi z 22 kwietnia 2011 r. wniesionej I. w O. (zwany dalej: skarżącym) jest pismo Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] lutego 2011 r. nr [...] dotyczące odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków z budżetu Unii Europejskiej.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

Skarżący złożył [...] czerwca 2010 r. wniosek o dofinansowanie w ramach środka 3.4. "Rozwój nowych rynków i kampanie promocyjne" w ramach PO "Ryby 2007-2013" w zakresie opracowania i przeprowadzenia kampanii promocyjnych produktów rybnych, opracowanie i przeprowadzenie badań rynku rybnego oraz prowadzenie doradztwa w zakresie sprzedaży i marketingu produktów rybnych.

W toku weryfikacji wniosku, ARiMR pismami z [...] października i [...] grudnia 2010 r. wzywał skarżącego do usunięcia braków wniosku i złożenia dodatkowych wyjaśnień. Skarżący pismami z [...] listopada 2010 r. i [...] stycznia 2011 r. każdorazowo odpowiadał w formie pisemnej na wezwania organu.

Prezes ARiMR pismem z [...] lutego 2011 r. – wydanym na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z 3 kwietnia 2009 r. o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego (Dz. U. Nr 72, poz. 619; zwana dalej: ustawą) i § 52 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 25 września 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty i zwracania pomocy finansowej na realizację środków objętych osią priorytetową 3 - Środki służące wspólnemu interesowi, zawartą w programie operacyjnym "Zrównoważony rozwój sektor rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007 – 2013" (Dz. U. Nr 161, poz. 1285; zwane dalej: rozporządzeniem z 25 września 2009 r.) – odmówił skarżącemu przyznania pomocy finansowej na realizację planowanej kampanii promocyjnej. W uzasadnieniu organ powołał się na:

1) potrzebę przedstawienia badań rynkowych wskazujących na zasadność prowadzenia kampanii promocyjnej, będącej kontynuacją działań podejmowanych w latach poprzednich;

2) brak przedstawienia przez wnioskodawcę wstępnych projektów scenariusza telewizyjnej kampanii promocyjnej, reklamy kampanii w prasie kobiecej, portalu Face_Karp, gadżetów reklamowych i scenariusza kampanii radiowej, z czego wynikał brak możliwości weryfikacji projektu pod względem zgodności z art. 40 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 z 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (Dz. Urz. UE Nr 223, poz. 1);

3) brak doprecyzowania i uszczegółowienia wniosku w zakresie poszczególnych elementów planowanej kampanii;

4) zawarcie w projekcie kosztów niekwalifikowalnych, których wnioskodawca nie usunął.

Organ podniósł, że z dostarczonych uzupełnień oraz wyjaśnień skarżącego, nie jest w stanie zweryfikować przyjętych kosztów pod względem racjonalności wydatków publicznych. Podkreślił, że zgodnie z ustawą o wydatkach publicznych koszty powinny być dokonywane w sposób oszczędny tzn. w oparciu o zasadę dążenia do uzyskania założonych efektów przy jak najniższej kwocie wydatku. Przedstawiony przez skarżącego opis kampanii promocyjnej jest zbyt ogólny, ponieważ nie precyzuje przekazu promocyjnego co stwarza ryzyko zrealizowania podobnej kampanii ogólnopolskiej przez inny podmiot. W niniejszym projekcie grupę docelową stanowią kobiety w wieku 25-60 lat, natomiast niektóre elementy kampanii takie jak "Przeprowadzenie akcji promocyjnej "żniwa karpiowe"" skierowana jest do anonimowej grupy docelowej. Kierowanie kampanii promocyjnej do nieokreślonych odbiorców nie ma uzasadnienia, a planowany cel staje się nieadekwatny w stosunku do przewidywanych do poniesienia (lub poniesionych) nakładów finansowych w ramach realizacji operacji.

Pismem z [...] lutego 2011 r. skarżący wezwał Prezesa ARiMR do usunięcia naruszenia prawa polegającym na dokonaniu czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień wynikających z przepisów prawa tj. odmowie przyznania pomocy finansowej. Do dnia wniesienia skargi organ nie ustosunkował się do powyższego wezwania. Prezes ARiMR informację o negatywnym wyniku rozparzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa wydał [...] maja 2011 r.

Skarżący pismem z [...] kwietnia 2011 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zarzucił, że pismo z [...] lutego 2011 r. o odmowie przyznania pomocy finansowej narusza:

1. art. 14 ust. 2 pkt 1, ustawy poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a polegające na dokonaniu oceny projektu z naruszeniem zasady praworządności, a w szczególności oparcie jej na dowolnych i przypadkowych argumentach nieodnoszących się do przedmiotowej sprawy, a także stawianie wnioskodawcy wymagań obiektywnie niemożliwych do spełnienia (oczekiwanie podania godzin emisji spotów radiowych i telewizyjnych z prawie rocznym wyprzedzeniem, w sytuacji gdy okoliczność ta zależy od kształtu ramówki ustalanej przez wydawcę na kilka tygodni przed emisją, a poza tym rezerwacja czasu antenowego może mieć miejsce dopiero po uzyskaniu dofinansowania), a także oczekiwanie od beneficjenta na etapie składania wniosku o dofinansowanie danych i informacji, które mogą pochodzić dopiero z etapu jego realizacji;

2. art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a polegające na powierzchownym i wybiórczym rozpatrzeniu wniosku oraz dołączonych do niego dokumentów, o czym świadczy choćby zarzut nieprzedstawienia badań rynkowych w sytuacji, w której badania takie zostały przedłożone, bądź też zarzut o niemożliwości weryfikacji wniosku pod kątem zakazu ukierunkowania operacji na marki handlowe w sytuacji, w której wnioskodawca w najmniejszym stopniu takiego ukierunkowania nie sugerował, zaś organ wcześniej nie zgłaszał żadnych wątpliwości w tym zakresie;

3. § 47 rozporządzenia z 25 września 2009 r., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a polegające na zakwestionowaniu jako niekwalifikowanych kosztów niewymienionych w tym przepisie;

4. załącznika nr 1 pkt 4 ppkt 7 do rozporządzenia z 25 września 2009 r., poprzez jego niewłaściwą wykładnię, a w konsekwencji takież zastosowanie, a polegające na bezpodstawnym utożsamianiu przez instytucję pośredniczącą wymogu złożenia opisu projektu z wymogiem przedstawieniem szczegółowych danych, których pozyskanie jest możliwe dopiero na etapie jego realizacji (tj. po uzyskaniu dofinansowania), takich jak godziny emisji spotów reklamowych, treść pytań zadawanych w konkursie, czy liczba stron broszury reklamowej; wymaganie tych informacji na etapie opisu projektu nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym prawie i pozostaje sprzeczne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Organ w niniejszej sprawie odmówił dofinansowania m.in. ze względów na nieprzedstawienie informacji, które miały zostać wytworzone dopiero w ramach realizacji projektu (np. po rozpisaniu konkursu na koncepcję folderu reklamowego i wyłonieniu zwycięzcy, można będzie podać dokładną ilość stron folderu; analogicznie dopiero po złożeniu zamówienia na emisję spotów reklamowych można będzie podać godziny emisji etc.). Tym samym, instytucja pośrednicząca odmówiła dofinansowania w części z uwagi na niespełnienie wymogów, postawienie których nie ma podstaw w obowiązującym prawie, a ich spełnienie na etapie przed przyznaniem dofinansowania – pozostaje obiektywnie niemożliwe.

Wskazując na powyższe, wniósł o uchylenie zaskarżonego aktu (pisma Prezesa ARiMR z [...] lutego 2011 r. i uznanie, że skarżącemu przysługuje prawo do dofinansowania na podstawie art. 146 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej: p.p.s.a.) bądź o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznana Prezesowi ARiMR oraz wniosła o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W motywach skargi skarżący podkreślił, że w ocena organu odmawiająca przyznania pomocy finansowej pozbawiona jest zarówno podstaw faktycznych, jak i prawnych. Przyczyną odmowy dofinansowania projektu nie może być zarzut zaniechania przedstawienia badań rynkowych wskazujących na zasadność kontynuowania kampanii promocyjnej prowadzonej w latach poprzednich, w sytuacji, gdy badania te zostały zaprezentowane, co organ sam przyznał. Odmowy nie uzasadnia także brak możliwości weryfikacji projektu pod kątem zgodności z art. 40 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006, gdyż z jednej strony przedłożony przez wnioskodawcę projekt w żadnym punkcie nie wskazywał na możliwość naruszenia tego przepisu, a z drugiej strony - instytucja zarządzająca może kontrolować realizację projektu i w przypadku uznania, iż art. 40 ust. 2 rozporządzenia został naruszony przez beneficjenta, wszcząć procedurę zwrotu przyznanych środków. Zawarta w piśmie o odmowie finansowania supozycja odnośnie braku możliwości weryfikacji, czy projekt nie będzie ukierunkowany na marki handlowe, zdaje się pozostawać zupełnie przypadkowym zarzutem całkowicie oderwanym od okoliczności sprawy. Nie mogą się w końcu ostać argumenty dotyczące niedoprecyzowania informacji dotyczących poszczególnych elementów kampanii w sytuacji, gdy wnioskodawca wyczerpująco odpowiedział na obydwa pisma wzywające do uzupełnienia braków i złożenia wyjaśnień, wobec czego wszelkie zarzuty w tym zakresie stały się bezpodstawne. Samo pismo o odmowie finansowania razi powierzchownością i przypadkowością przywołanych w nim zarzutów, co wskazuje na arbitralny i dowolny charakter podjętej decyzji. Organ w wielu miejscach formułuje oczekiwania nieznajdujące oparcia ani w prawie, ani w zasadach doświadczenia życiowego. Oczekiwania organu w wielu miejscach stoją w sprzeczności z logiką zamierzonego przedsięwzięcia: organ oczekuje danych i informacji, które ze swej istoty mogą powstać dopiero w ramach realizacji projektu. Gdyby beneficjent miał znać odpowiedzi na wszystkie postawione przez organ pytania i wymogi, udzielenie dofinansowania i realizacja projektu stawałyby się w istocie zbędne. To bowiem właśnie w ramach planowanej kampanii powstać miały spoty, materiały, szczegółowe projekty promocyjne. Ich powstanie jest istotą zamierzonego projektu, a nie wniosku o jego dofinansowanie, wymaga zlecenia poszczególnych zadań podmiotom zewnętrznym wyłonionym w konkurencyjnych procedurach, co mogło nastąpić dopiero w ramach realizacji projektu. Co więcej, beneficjent jest jednostką z dużym doświadczeniem i znane są mu konsekwencje ujęcia w projekcie kosztów niekwalifikowanych, jak i zasady nieukierunkowywania promocji na konkretne marki handlowe. Rozważania organu w tym zakresie pozostają całkowicie oderwane od realiów projektu, który nawet nie sugeruje powoływania się na konkretne marki handlowe.

W odpowiedzi na skargę z 27 maja 2011 r. pełnomocnik organu wniósł o oddalenie skargi. Jednocześnie ustosunkowując się do zarzutów skargi stwierdził, że zgodnie z ust. 4 pkt 9 załącznika nr 1 do rozporządzenia z 25 września 2009 r. – wnioskodawca do wniosku o dofinansowanie ma obowiązek dołączyć dokumenty potwierdzające planowane koszty operacji, w tym kosztorys inwestorski albo otrzymane przez wnioskodawcę oferty związane z realizacją operacji. W przedmiotowej sprawie skarżący pomimo dwukrotnego wezwania do uzupełnień nie dostarczył dokumentów potwierdzających planowane koszty operacji. Pełnomocnik podkreślił, że udzielenie dofinansowania na podstawie założeń wnioskodawcy, których nie można zweryfikować w oparciu o szczegółową dokumentację, stanowiłoby naruszenie podstawowych zasad gospodarowania środkami publicznymi. Nie dołączenie ofert lub kosztorysu, które są załącznikami obowiązkowymi, nie pozwoliło zweryfikować planowanych kosztów operacji. Pracownik merytoryczny poddając ocenie wniosek musi dokonać oceny pod kątem kwalifikowalności kosztów jak i zasadności wysokości kwot wskazanych w zestawieniu rzeczowo – finansowym wniosku. Przedstawienie przez wnioskodawcę na etapie dofinansowania oferty, mają na celu potwierdzenie planowanych kosztów operacji.

W piśmie procesowym z [...] czerwca 2011 r. pełnomocnik skarżącego wskazał, że z odpowiedzi na skargę wynika, że wyłącznym powodem odmowy przyznania dofinansowania pozostaje niedołączenie do wniosku ofert potwierdzających planowane koszty kampanii. Zdaniem skarżącego okoliczność ta nie może stanowić prawnie skutecznej podstawy odmowy dofinansowania, a stanowisko organu w tym zakresie stoi w rażącej sprzeczności z ust. 4 pkt 9 załącznika nr 1 do rozporządzenia z 25 września 2009 r., bowiem użyty w tym przepisie operator "albo" jest właściwy dla alternatywy rozłącznej. Zatem językowa wykładania powyższego wymagania prowadzi do wniosku, że dokumentem potwierdzającym planowane koszty operacji jest przede wszystkim kosztorys inwestorski, zaś Agencja może wymagać przedłożenia ofert związanych z realizacją operacji tylko wówczas, gdy "wymaga tego jej specyfika". W tym świetle – zdaniem skarżącego – w żaden przekonujący sposób nie wyjaśnił, dlaczego "specyfika operacji" wymaga od wnioskodawcy złożenia ofert potwierdzających planowane koszty. Skarżący podkreślił, że powszechnie dostępne źródła umożliwiają weryfikację przyjętych kalkulacji i wskazał adresy stron internetowych na których można zobaczyć cenniki wynajmu bilbordów, gadżetów, druk folderów reklamowych, emisji reklam w prasie i telewizji. Skarżący wskazał także, że jego stanowisko w tym zakresie znajduje oparcie z piśmie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 19 kwietnia 2011 r. z którego wynika, że wymóg potwierdzenia planowanych kosztów operacji – "oferty powinny być załączone tylko, gdy nie jest możliwe określenie ceny danego towaru ze źródeł ogólnodostępnych".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

skarga jest uzasadniona.

W rozstrzyganej sprawie przedmiotem skargi jest akt z zakresu administracji publicznej o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) – kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1 - 3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Ponadto podkreślić należy, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 133 § 1 p.p.s.a., sąd administracyjny orzeka na podstawie akt sprawy co oznacza, że sąd ten rozpatruje na podstawie stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dniu wydania zaskarżonego aktu. Zmiana stanu faktycznego lub prawnego, która nastąpiła po wydaniu zaskarżonego aktu zasadniczo nie podlega uwzględnieniu. Sąd administracyjny nie powinien też przeprowadzać środków dowodowych i dokonywać ustaleń, które miałby służyć merytorycznemu rozstrzyganiu sprawy. Innymi słowy sąd administracyjny nie może zastępować organu w załatwieniu sprawy, lecz ma jedynie skontrolować działalność tego organu.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie aktem, który został prawidłowo zaskarżony do sądu administracyjnego jest rozstrzygnięcie zawarte w piśmie Prezesa Agencji z [...] lutego 2011 r., którym odmówiono skarżącemu przyznania wnioskowanej pomocy finansowej w ramach działania 3.4 ,,Rozwój nowych rynków i kampanie promocyjne", której tryb przyznawania reguluje ustawa z 3 kwietnia 2009 r. o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego (Dz. U. Nr 72, poz. 619 ze zm.) oraz wydane na podstawie upoważnienia w niej zawartego rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 25 września 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty i zwracania pomocy finansowej na realizację środków objętych osią priorytetową 3 – Środki służące wspólnemu interesowi, zawartą w programie operacyjnym "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" (Dz. U. Nr 161, poz. 1285).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy – do postępowań w sprawach przyznawania pomocy na podstawie umowy o dofinansowanie nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, z wyjątkiem przepisów dotyczących właściwości miejscowej organów, wyłączenia pracowników. Jednakże w postępowaniu tym – zgodnie z ustępem 2 pkt 1 i 2 – organ, przed którym toczy się postępowanie stoi na straży praworządności i jest obowiązany w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Natomiast art. 14 ust. 4 ustawy określa sposób załatwienia sprawy. Mianowicie, w przypadku gdy nie są spełnione warunki przyznania prawa pomocy lub został wyczerpany limit środków (...), wnioskodawcę informuje się w formie pisemnej, o odmowie przyznania pomocy, podając przyczyny tej odmowy.

W zaskarżonym rozstrzygnięciu z [...] lutego 2011 r. organ wyjaśniając przyczyny odmowy przyznania pomocy finansowej wskazał aż na trzynaście powodów, których skarżący nie uzupełnił bądź niedostatecznie wyjaśnił. Zdaniem organu skarżący nie przedstawił: badań rynkowych wskazujących na zasadność kontynuowania działania, wstępnych projektów scenariuszów kampanii reklamowych, zasad związanych z konkursem w piśmie kobiecym, zakresu obowiązków wszystkich uczestników biorących udział w projekcie, szczegółowych kosztów gadżetów reklamowych, nie wyjaśniono ile stron będzie zawierała broszura w pozycji "Stworzenie banku fotografii kulinarnej karpia" i kosztów dla każdej z pozycji, nie dostarczono dokumentów potwierdzających planowane koszty operacji, nie wyjaśniono jakie artykuły będą tworzone w ramach działania z zakresu Media Relations, w pozycji Wsparcie TV nie rozpisano zadań, nie określono w jakich godzinach będą puszczane spoty reklamowe, szczegółowych kosztów dotyczących zorganizowania eventu. Ponadto zdaniem organu uruchomienie portalu Face-Karp nie jest zwrócone do założonej grupy docelowej i nie pozwala na pełną kontrolę Agencji pod względem prezentowanych treści, a także projekt zawiera w sobie koszty niekwalifikowane, których wnioskodawca nie usunął.

Odnosząc się do przedstawionych przyczyn odmowy przyznania wnioskowanej pomocy finansowej, Sąd stwierdza, że ich poszczególne uzasadnienia są bardzo lakoniczne i nie wypełniają wymienionych wyżej zasad postępowania, a tym samym naruszają art. 14 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy. Równocześnie oznacza to, że brak jest prawidłowego uzasadnienia przedmiotowej odmowy, do czego organ był zobowiązany na mocy art. 14 ust. 4 ustawy. Na marginesie Sąd zauważa, że szersze uzasadnienie organu odmawiające przyznania wnioskowanej pomocy finansowej (choć już w mocno ograniczonym zakresie) znalazło się dopiero w informacji Prezesa Agencji o negatywnym wyniku rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa z [...] maja 2011 r. oraz jego odpowiedzi na skargę z [...] maja 2011 r., a więc pismach, które zostały sporządzone już po wniesieniu przez skarżącego skargi z [...] kwietnia 2011 r. do Sądu. Przy czym wskazać należy, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i odpowiedź na nie organu, jest jedynie warunkiem formalnym do rozpoznania sprawy przez Sąd. W przypadku bowiem braku uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, skarga podlegałaby odrzuceniu. Przypomnieć również należy – co wielokrotnie podnoszono w orzecznictwie sądowo administracyjnym – że Sąd nie może ocenić stanowiska organu jako mającego znaczenie dla sprawy, jeżeli zostało ono wyrażone jedynie w odpowiedzi na skargę. W tej płaszczyźnie Sąd ocenia bowiem zaskarżony akt, a nie odpowiedź na skargę. To samo tyczy się pisma o negatywnym wyniku rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Zatem – tak jak podkreślono na początku uzasadnienia wyroku – Sąd kontroluje zaskarżony akt, oceniając jego legalność na dzień wydania. Na dzień wydania aktu z [...] lutego 2011 r. uzasadnienie organu było niewystarczające i naruszało art. 14 ust. 2 i ust. 4 ustawy.

Pełnomocnik skarżącego trafnie zatem dostrzegł w piśmie procesowym z [...] czerwca 2011 r. – iż z odpowiedzi na skargę organu (a także z Informacji o negatywnym wyniku rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa z [...] maja 2011 r.) wynika, że z przedstawionych pierwotnie powodów odmowy przyznania pomocy finansowej ostały się jedynie te, które dotyczą niedołączenia do wniosku ofert potwierdzających planowane koszty operacji oraz niedostatecznego opisu planowanej operacji. Z czego można wysunąć konkluzję, że w pozostałym zakresie organ nie kwestionuje już niewypełnienia przez skarżącego pozostałych warunków przedmiotowego wniosku.

Zdaniem Sądu stanowisko organu w zakresie niedołączenia do wniosku ofert potwierdzających planowe koszty operacji również nie jest prawidłowe. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z ust. 4 pkt 9 załącznika nr 1 do rozporządzenia z 25 września 2009 r. "Załączniki, które dołącza się do wniosku o dofinansowanie" – wnioskodawca do wniosku o dofinansowanie ma obowiązek dołączyć dokumenty potwierdzające planowane koszty operacji, w tym kosztorys inwestorski albo otrzymane przez wnioskodawcę oferty związane z realizacją operacji - w przypadku gdy wymaga tego specyfika operacji. Pełnomocnik skarżącego trafnie zauważa, że użyty w powyższym przepisie operator "albo" jest właściwy dla alternatywy rozłączonej. Zatem wykładnia językowa powyższego wymagania prowadzi do wniosku, że dokumentem potwierdzającym planowane koszty operacji jest przede wszystkim kosztorys inwestorski, zaś organ może wymagać przedłożenia ofert związanych z realizacją operacji tylko wówczas, gdy "wymaga tego jej specyfika", czego organ w przedmiotowej sprawie nie wyjaśnił, dlaczego "specyfika operacji" wymaga od wnioskodawcy złożenia ofert potwierdzających planowane koszty. Za błędne należy uznać powołanie się na rozległy zakres kampanii, który rzekomo miał umożliwić organowi weryfikację cen na podstawie źródeł ogólnodostępnych. Podkreślić także należy, że rozległy zakres kampanii i jej wieloelementowy charakter nie zostały wymienione w rozporządzeniu jako uzasadnienie dla żądania przedłożenia ofert.

Sąd wskazuje także, że skarżący wypełnił obowiązek o jakim mowa ww. ust. 4 pkt 9 załącznika nr 1, ponieważ załączył do wniosku kosztorys "Opis przeprowadzonych działań w ramach operacji wraz podaniem planowanych kosztów poszczególnych zadań" (k. 13 – 21 akt adm.) następnie doprecyzowany wyjaśnieniami skarżącego zawartymi w pismach z [...] listopada 2010 r. (k. 92 – 101 akt. adm.) i z [...] stycznia 2011 r. (k. 109 – 115 akt adm.). Natomiast organ – jak trafnie zarzuca pełnomocnik skarżącego – w zaskarżonym piśmie nie przedstawił weryfikacji cen podanych przez wnioskodawcę poprzez niezależne sprawdzenie ofert na podstawie ogólnodostępnych źródeł i wskazanie, które z przedstawionych przez wnioskodawcę cen są przeszacowane i nierealne. Tym bardziej, że jak wynika z akt administracyjnych koszty przedmiotowego wniosku o dofinansowanie były podobne do dofinansowań jakie skarżący otrzymywał w latach 2005 – 2009 r. (por. k. 23 akt adm.). Brak w tym zakresie odpowiedniego uzasadnienie narusza art. 14 ust. 2 pkt 1 i 2 i ust. 4 ustawy

Sąd za słuszne uznał także zarzuty skargi, że argumenty i orzecznictwo dotyczące Prawo zamówień publicznych nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, ponieważ zasady stąd płynące wnioskodawca będzie obowiązany stosować dopiero po przyznaniu dofinansowania, w ramach stosowanych procedur udzielenia zamówień na konkretne elementy kampanii, przy świadomości, że ich naruszenie może być prawnie skuteczną podstawą cofnięcia dotacji, a także odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych.

Sąd za niezadane uznał także ustalenia organu, co do niedostatecznego opisu projektu kampanii promocyjnej. Wskazać należy, że ust. 4 pkt 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia z [...] września 2009 r. "Załączniki, które dołącza się do wniosku o dofinansowanie" nakazuje wnioskodawcy załączyć opis projektu kampanii promocyjnej (...) z podaniem specyfikacji kosztów ich realizacji oraz źródeł ich finansowania. Wykładnia językowa powołanego przepisu prowadzi do wniosku, iż organ nie może na etapie składania i weryfikacji wniosku o dofinansowanie domagać się projektów poszczególnych elementów kampanii, lecz jedynie ich opisu. Zatem zasadnie poniesiono w skardze, że organ w wielu miejscach arbitralnie wymagał szczegółowych projektów wykonawczych, a także danych mających charakter realizacyjny (np. ile stron będzie miała broszura, w jakich godzinach będą puszczane spoty w radio i telewizji). Tymczasem dopiero zlecenie wykonania poszczególnych przedsięwzięć w ramach projektu umożliwi odpowiedź na tak postawione pytanie. Tym samym żądanie tego typu danych na etapie opisu projektu pozostaje przedwczesne. Dopiero udzielenie dofinansowania otworzy drogę do zlecenia wykonania np. projektu broszury, co pozwoli na poznanie parametrów tejże. Celnie pełnomocnik skarżącego kontestuje, że organ w niniejszej sprawie oczekuje, że beneficjent na etapie starań o dofinansowanie przedstawi rozwiązania, które mają być dopiero owocem realizacji projektu.

W związku z powyższym, uznać należy, że organ w zaskarżonym rozstrzygnięciu z [...] lutego 2011 r., podlegającym kontroli Sądu, nie uzasadnił w sposób dostateczny przyczyn odmowy udzielenia pomocy finansowej skarżącemu, czym naruszył art. 14 ust. 2 i 4 ustawy, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Ponownie rozpoznając sprawę, organ mając na uwadze powyższe uwagi Sądu, jeszcze raz rozpozna wniosek skarżącego o dofinansowanie projektu. W przypadku, gdy organ ponownie stwierdzi podstawy do odmowy przyznania pomocy, winien wskazać szczegółowe przyczyny tej odmowy w prawidłowo sporządzonym uzasadnieniu.

Ponadto, mając na względzie żądania zawarte w skardze, co do rozstrzygnięcia, Sąd wskazuje, że sposób rozstrzygnięcia – przy uwzględnieniu skargi – precyzuje przepis art. 146 p.p.s.a., a w realiach sprawy jedynym możliwym w takiej sytuacji rozstrzygnięciem było uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia. Niedopuszczalne było uznanie uprawnienia zgodnie z art. 146 § 2 p.p.s.a., gdyż obowiązek ponownego merytorycznego rozpatrzenia wniosku przez organ (a więc "uprawnienie" skarżącego do rozpatrzenia wniosku) wynika z uchylenia rozstrzygnięcia, a Sąd nie ma kompetencji do rozstrzygania o merytorycznej zasadności wniosku.

Dlatego też wobec wyżej wskazanych naruszeń prawa, na zasadzie art. 146 § 1 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

O zwrocie kosztów postępowania sądowego Sąd postanowił na mocy art. 200, art. 205 § 2 oraz art. 209 p.p.s.a. w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), gdyż strona skarżąca była reprezentowana przed Sądem przez radcę prawnego.