Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska Sędzia WSA Jacek Fronczyk Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.) Protokolant Referent – stażysta Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi E. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta [...] w sprawie utraty przez E. W. (dalej jako skarżąca) statusu osoby bezrobotnej.

Organ ustalił bowiem, iż skarżąca nie stawiła się w PUP w dniu [...] lutego 2011 r. w celu odbycia obowiązkowej wizyty. Tym samym, zaistniały przesłanki do zastosowania normy art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415. ze zm.).

Od powyższego rozstrzygnięcia skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wywiodła skarżąca domagając się uchylenia przedmiotowej decyzji. W uzasadnieniu skargi podniosła, iż odbyła obowiązkową wizytę w PUP w dniu [...] stycznia 2011 r. Podczas tej wizyty, została poinformowana przez urzędniczkę PUP o tym, iż nie ma już obowiązku stawiania się w przyszłości na obowiązkowe wizyty w PUP.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w skarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym. Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego jako wadliwa.

Istota postępowania w realiach niniejszej sprawy sprowadzała się do oceny tego, czy organ uczynił zadość obowiązkowi wynikającemu z normy art. 75 § 1 k.p.a., tzn. czy w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy.

Podstawą skarżonej decyzji organ uczynił przepis art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69 poz. 415. ze zm.) dający staroście uprawnienie do pozbawienia statusu bezrobotnego strony, która nie stawi się w powiatowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomi w okresie do 7 dni o uzasadnionej przyczynie niestawiennictwa. Wobec powyższego, aby móc wobec strony wyciągnąć konsekwencje o jakich mowa ww. powołanej normie prawnej, organ winien ustalić :

– czy strona została zobowiązana do stawiennictwa w PUP w określonej dacie,

– czy strona stawiła się w PUP w określonej dacie, ewentualnie, czy powiadomiła o przyczynach niestawiennictwa.

Okolicznością niesporną w sprawie było to, iż na dzień [...] lutego 2011 r. wyznaczono skarżącej termin obowiązkowej wizyty w PUP, oraz iż skarżąca wizytę w PUP odbyła w dniu [...] stycznia 2011 r. zaś dnia [...] lutego 2011 r. nie stawiła się w urzędzie.

Poza sporem pozostaje również fakt, iż w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji skarżąca podniosła, że podczas wizyty w dniu [...] stycznia 2011 r. urzędniczka PUP poinformowała ją, że nie musi już w przyszłości odbywać obowiązkowych wizyt w PUP. Jak bowiem wyjaśniła stronie, jej dokumentacja osobowa została przeniesiona do działu spółdzielni socjalnych, w związku z ubieganiem się o stosowne dofinansowanie.

Wobec powyższego twierdzenia strony, organ był zobligowany do tego, aby przeprowadzić w tym zakresie odpowiednie postępowanie dowodowe.

Poruszona w odwołaniu kwestia, dotyczyła materii, stanowiącej istotę normy art. 33 ust. 4 pkt 4 omawianej ustawy. Jak już bowiem wyżej wskazano, organ może wyciągać wobec strony konsekwencje opisane w powołanym przepisie tylko wtedy, gdy ustali, że strona została powiadomiona o konieczności odbycia obowiązkowej wizyty w określonej dacie.

Stąd, istnienie stanu faktycznego powołanego w odwołaniu, prowadziłoby do przyjęcia, iż skarżąca została zwolniona przez urząd z obowiązku odbycia wizyty w dniu [...] lutego 2011 r. Tym samym niestawiennictwo strony w PUP w dniu [...] lutego 2011 r. nie mogłoby stanowić przesłanki uzasadniającej pozbawienie jej statusu osoby bezrobotnej.

W świetle powyższego organ był zobowiązany do tego, aby działając w myśl art. 77 § 1 k.p.a. przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu ustalenia, czy skarżąca podczas wizyty w PUP w dniu [...] stycznia 2011 r. została zwolniona z obowiązku stawiennictwa w PUP w dniu [...] lutego 2011 r.

Powyższa konkluzja pozostaje w zgodzie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych. Już bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 maja 1985 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II SA 318/85 stwierdził, iż "ciężar dowodu na mocy art. 77 § 1 k.p.a. obciąża organ administracji. Jeśli strona przedstawi nie pełny materiał dowodowy, organ ma obowiązek z własnej inicjatywy go uzupełnić".

W związku z powyższym, uznając że organ nie przeprowadził postępowania dowodowego dla wyjaśnienia kluczowej w sprawie kwestii, czym naruszył normę art. 77 § 1 k.p.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w pkt 1 wyroku na podstawie art. 145 § 1 pkt 1c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 wyroku zostało wydane w myśl art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Ponownie rozpoznając sprawę organ będzie zobligowany do tego, aby przeprowadzić postępowanie dowodowe w zakresie twierdzeń strony podniesionych w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji. To bowiem dopiero umożliwi mu wydanie poprawnego rozstrzygnięcia w sprawie.