Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Owczarzak po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. J. na uchwałę Rady Gminy Zławieś Wielka z dnia 17 czerwca 2020 r., nr XIX/154/2020 w przedmiocie likwidacji szkoły podstawowej postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić ze Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na rzecz M. J. kwotę [...] ([...]) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.

M. J. pismem z [...] lipca 2020 r. wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy Zławieś Wielka nr XIX/154/2020 z dnia 17 czerwca 2020 r. w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej w [...].

W uzasadnieniu skargi wskazał, że jest legitymowany do wniesienia skargi, gdyż jego córka uczęszcza do klasy [...] likwidowanej szkoły, a syn – do Punktu Przedszkolnego [...] prowadzonego w tym samym budynku. Jako rodzic, któremu przepisy prawa gwarantują udział w procedurze likwidacji szkoły jak też osoba zobowiązana do realizacji określonych obowiązków w związku obowiązkiem szkolnych dzieci ma interes prawny w zaskarżeniu uchwały.

Skarżący podniósł także, że na jego prawa i obowiązki wpływa reorganizacja lokalnych obwodów szkolnych w toku epidemii choroby zakaźnej, powodująca migrację uczniów, nowe obowiązki związane z dowozem, zmiana środowiska pedagogicznego oraz pominięcie stanowiska lokalnej społeczności w procedurze likwidacyjnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., zwanej w skrócie "p.p.s.a.") sąd odrzuca skargę, jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest uchwała rady gminy rozstrzygająca o likwidacji szkoły podstawowej. Skarga dotyczy zatem kategorii spraw o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

Przepisem szczególnym, do którego w tym przypadku należy się odwołać jest art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (zwanej w skrócie u.s.g.). Zgodnie z jego treścią, każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

Skargę może wnieść zatem skutecznie podmiot, który wykaże się nie tylko istnieniem własnego interesu prawnego, ale także wykaże, że doszło do jego naruszenia.

W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że to na skarżącym spoczywa obowiązek wykazania się nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie wnoszenia skargi, nie w przyszłości, naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia. Wnoszący skargę w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. musi wykazać, że istnieje związek pomiędzy jego prawnie gwarantowaną sytuacją, a zaskarżoną uchwałą, polegający na tym, że uchwała narusza jego interes prawny lub uprawnienia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2003 r., III RN 42/02, publ.: OSNP z 2004 r., nr 7, poz. 114, wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 września 2004 r., II SA/Bk 364/04, Lex nr 173736). Zarówno w orzecznictwie, jak też w doktrynie wskazuje się, że interes prawny powinien być aktualny i realny, osobisty (własny, indywidualny) oraz dotyczyć bezpośrednio sfery prawnej określonego podmiotu. Naruszenie interesu prawnego podmiotu składającego skargę musi cechować się bezpośredniością, aktualnością i realnością. Naruszenie interesu konkretnej osoby ma polegać na stworzeniu realnego zagrożenia, istniejącego już w chwili wejścia w życie uchwały. Naruszenie to nie może polegać na tym, że w przyszłości uchwała mogłaby wywołać skutki bliżej nieokreślone, czyli stwarzać zagrożenie wystąpienia naruszenia w przyszłości (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 stycznia 2017 r. sygn. I OSK 2298/16).

Kierując się powyższym Sąd uznał, ze Skarżący ma interes prawny w przedmiotowej sprawie, jednakże nie został on naruszony.

Skarżący jako rodzic dziecka uczęszczającego do szkoły podstawowej niewątpliwie ma interes prawny wynikający z obowiązków, jaki winien wypełniać w celu realizacji obowiązku szkolnego (art. 40 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe) oraz z zapewnionych przez ustawodawcę praw rodziców w toku procedury likwidacji szkoły (art. 89 ust. 1 Prawa oświatowego). Jako konkretny sposób naruszenia swojego interesu prawnego Skarżący wskazał okoliczność migracji uczniów, konieczność dowozu oraz zmiany środowiska pedagogicznego. W tym przedmiocie jednakże Sąd ma na względzie znaną mu z urzędu (a także Skarżącemu z racji złożenia odrębnej skargi w sprawie II SA/Bd 760/20) okoliczność, że Rada Gminy Zławieś Wielka tego samego dnia, w którym podjęła zaskarżoną uchwałę tj. 17 czerwca 2020 r. podjęła także uchwałę nr XIX/155/2020 w sprawie przekształcenia Szkoły Podstawowej w [...] poprzez utworzenie Szkoły Filialnej w [...]. Skutkiem uchwały nr XIX/155/2020 jest zatem to, że dzieci Skarżącego będą realizować obowiązek szkolny w tym samym miejscu, nie będą też musiały być dowożone (a przynajmniej nie do innego miejsca niż dotychczas). W tym zatem zakresie ani w momencie podejmowania uchwały ani w momencie zaskarżenia jej do Sądu nie doszło do naruszenia interesu prawnego Skarżącego w sposób przez niego określony.

Należy ponadto uznać, że sama zmiana środowiska pedagogicznego nie jest w ogóle naruszeniem interesu prawnego Skarżącego. Żaden przepis Prawa oświatowego nie gwarantuje, że dziecko będzie uczone przez tych samych nauczycieli przez cały okres nauki w szkole podstawowej, bądź przez pewną część tego okresu.

Ze względu na powyższe Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a. odrzucił skargę. O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.