Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2010 r. sprawy ze skargi S. R. na postanowienie Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie z dnia [...] grudnia 2009 r.; 2. stwierdza, że uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu.

Postanowieniem z dnia [...] marca 2010 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej działając na podstawie art. 245 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), dalej zwanej p.w.p., po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej postanowieniem z dnia [...] grudnia 2009 r. o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny Khortytsa Chortyca, zgłoszony przez K.– utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

Do wydania tej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. Urząd Patentowy po rozpatrzeniu zgłoszenia oznaczonego numerem [...] dokonanego w dniu [...] maja 2006 r. przez K. odmówił udzielenia prawa ochronnego na ww. znak towarowy. Decyzja została prawidłowo doręczona w dniu 26 listopada 2008 r. ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi.

W dniu 24 kwietnia 2009 r., a więc po upływie terminu, wpłynął wniosek pełnomocnika strony o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz wniosek o przywrócenie terminu do złożenia tego wniosku. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu wskazano, iż mocodawca powierzając pełnomocnikowi prowadzenie sprawy zastrzegł, iż wszelkie czynności postępowania będą z nim konsultowane, zaś ich podjęcie wymagać będzie jego pisemnej zgody. Pełnomocnik niezwłocznie przesłał decyzję zgłaszającemu, który nie udzielił mu dalszych wskazówek co do ewentualnego zaskarżenia decyzji w ustawowym terminie. Przyczyną uchybienia terminu była choroba mocodawcy w okresie od 16 stycznia 2009 r. do 23 lutego 2009 r., na dowód czego załączono kserokopię zaświadczenia lekarskiego, w którym wskazano inny okres niezdolności do pracy, tj. od 30 stycznia 2009 r. do 23 lutego 2009 r. Podniesiono, iż zostały spełnione warunki przywrócenia terminu określone w art. 243 ust. 2 p.w.p.

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2009 r. Urząd Patentowy na podstawie art. 243 ust. 1 i 2 p.w.p. i art. 123 k.p.a. w związku z art. 252 p.w.p. odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej odmowy udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak towarowy. W uzasadnieniu organ powołując się na treść art. 243 ust. 1 i 2 p.w.p. stwierdził, iż dla przywrócenia terminu muszą być spełnione łącznie wszystkie przesłanki wskazane w tym przepisie. Potwierdził, iż wniosek o przywrócenie terminu został złożony w ustawowym terminie, jednak uznał, iż zgłaszający nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. Podkreślił, iż strona jest reprezentowana przez rzecznika patentowego – profesjonalnego pełnomocnika, mającego świadomość konsekwencji uchybienia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Strona nie musiała osobiście dokonywać żadnych czynności, w związku z czym jej choroba nie jest okolicznością wskazującą na brak winy w uchybieniu terminu.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od powyższego rozstrzygnięcia, strona nie zgadzała się z argumentacją organu zarzucając naruszenie art. 7 i 8 k.p.a.

Utrzymując w mocy zaskarżone postanowienie organ podtrzymał swoją argumentację o braku uprawdopodobnienia, iż uchybienie terminu nastąpiło bez winy zgłaszającego. Wskazał, iż choroba zgłaszającego w okresie od 30 stycznia 2009 r. do 23 lutego 2009 r. nie miała wpływu na uchybienie terminu, bowiem nastąpiła po upływie ponad 2 miesięcy od otrzymania decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego; ponadto w dokumencie pełnomocnictwa dołączonym do akt sprawy nie ma zapisu o ograniczeniach, iż wszelkie czynności muszą być konsultowane ze zgłaszającym a ich podjęcie będzie wymagać jego pisemnej zgody.

Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył S. R., dalej zwany skarżącym, reprezentowany przez pełnomocnika – rzecznika patentowego zarzucając naruszenie art. 243 ust. 1 p.w.p. poprzez odmowę przywrócenia uchybionego terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy pomimo spełnienia warunku wskazanego w tym przepisie, tj. uprawdopodobnienia przez stronę, że uchybienie nastąpiło bez jej winy oraz naruszenie art. 7 k.p.a. poprzez nieuwzględnienie postulatu ochrony słusznego interesu obywatela. Wnosił o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i postanowienia poprzedzającego.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych kryteriów, skarga zasługuje na uwzględnienie chociaż z innych powodów niż podniesione w skardze.

Skarżąca nie zgadzając się w wydaną przez Urząd Patentowy decyzją o odmowie udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony przez nią znak towarowy zaskarżyła decyzję składając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Stosownie do treści art. 244 ust. 4 p.w.p. termin do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją wynosi dwa miesiące od dnia doręczenia stronie decyzji.

Niesporne jest między stronami, iż nastąpiło uchybienie terminu do zaskarżenia decyzji z dnia [...] listopada 2008 r., termin na złożenie wniosku upłynął w dniu 26 stycznia 2009 r., podczas, gdy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wpłynął do organu w dniu 24 kwietnia 2009 r.

Rozstrzygając w kwestii przywrócenia terminu organ zastosował art. 243 p.w.p., błędnie uznając, iż ma on zastosowanie do przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego.

Zgodnie z art. 243 ust. 1 p.w.p., jeżeli w toku rozpatrywania sprawy uchybiono terminowi do dokonania czynności warunkującej, zgodnie z ustawą, bieg postępowania, Urząd Patentowy może na wniosek strony, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, przywrócić termin, o ile strona uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jej winy.

Z kolei w art. 243 ust. 2 p.w.p. wskazano, iż z zastrzeżeniem ust. 4, który nie dotyczy przedmiotowej sprawy, wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się do Urzędu Patentowego w ciągu 2 miesięcy od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, nie później jednak niż w ciągu 6 miesięcy od dnia, w którym termin ten upłynął. Jednocześnie wnioskodawca powinien dopełnić czynności, dla której termin ten został wyznaczony.

W ocenie Sądu powyższy przepis nie ma zastosowania do przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, bowiem jak wynika z zacytowanej treści, przepis art. 243 p.w.p. odnosi się tylko do pewnej kategorii terminów, tj. do terminu "do dokonania czynności warunkującej bieg postępowania".

Czynność warunkująca, to czynność, której niewykonanie powoduje, że postępowanie nie może być kontynuowane. Ponadto "czynnością warunkującą bieg postępowania" jest działanie strony, jakie powinno mieć miejsce w toku postępowania. Nie będzie to zatem czynność inicjująca postępowanie.

Termin do zaskarżenia decyzji z całą pewnością do takich czynności nie należy. O tym, iż przepis art. 243 ust. 1 p.w.p. nie ma zastosowania do wniosków inicjujących postępowanie (w przedmiotowej sprawie – postępowanie odwoławcze) świadczy zapis ust. 2 ww. przepisu, gdzie wymienia się warunki przywrócenia terminu. W szczególności jednym z warunków przywrócenia terminu jest "dokonanie czynności, dla której termin był wyznaczony". Aby Urząd mógł wyznaczyć termin postępowanie musi być już w toku. (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 2091/07, LEX nr 470041).

Zgodnie z art. 244 ust.11 p.w.p. do postępowania o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 12-14, przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące rozpatrywania odwołania od decyzji.

Powyższy przepis oraz art. 252 p.w.p., który nakazuje stosowanie odpowiednio przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed Urzędem Patentowym, zobowiązują organ do rozpatrzenia złożonego wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, do stosowania art. 58 k.p.a. Należy podkreślić, iż przepis art. 58 k.p.a. zawiera inne przesłanki przywrócenia terminu niż art. 243 p.w.p.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż Urząd Patentowy wydając zaskarżone postanowienie jak i postanowienie je poprzedzające naruszył przepisy prawa procesowego (art. 243 w zw. z art. 252 p.w.p.), poprzez ich błędną wykładnię, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Ponownie rozpatrując sprawę wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy Urząd Patentowy oceni złożony wniosek na podstawie art. 58 k.p.a.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że przy wydawaniu zaskarżonego postanowienia doszło do naruszenia prawa procesowego, zatem na podstawie art.145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w pkt 1 sentencji, zaś w pkt 2 sentencji orzekł na zasadzie art. 152 p.p.s.a.