drukuj    zapisz    Powrót do listy

6480, Dostęp do informacji publicznej, Prokurator, Oddalono skargę, II SA/Wa 1786/17 - Wyrok WSA w Warszawie z 2018-02-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Wa 1786/17 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2018-02-28 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2017-11-07
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Adam Lipiński /sprawozdawca/
Iwona Maciejuk
Stanisław Marek Pietras /przewodniczący/
Symbol z opisem
6480
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 2344/18 - Wyrok NSA z 2019-04-25
Skarżony organ
Prokurator
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 1767 art. 57 par. 5, art. 11 par. 1
Ustawa z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze - tekst jedn.
Dz.U. 2017 poz 1369 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2017 poz 1257 art. 7, art. 107 par. 1 i 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Iwona Maciejuk, , Protokolant sekretarz sądowy Marcin Borkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2018 r. sprawy ze skargi [...] Fundacji [...] na decyzję Prokuratora Generalnego z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Prokurator Generalny decyzją z dnia [...] września 2017 r. odmówił [...] Fundacji [...] udostępnienia informacji publicznej w zakresie punktu 8) i 14) wskazanych we wniosku Fundacji, to jest:

8) Ile razy Prokurator Generalny zwrócił się na podstawie art. 57 § 3 ustawy - Prawo o prokuraturze o przeprowadzenie czynności operacyjno-rozpoznawczych do właściwych uprawnionych organów? Prosimy o podanie tej informacji ze wskazaniem jakie byty to organy.

14) Ile razy Prokurator Generalny zniósł lub zmienił klauzulę tajności informacji niejawnych na podstawie art. 57 § 5 Prawa o prokuraturze?

W podstawie prawnej decyzji organ przywołał art. 16 ust. 1 i 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1764) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W uzasadnieniu decyzji Prokurator Generalny wskazał co następuje:

[...] Fundacja Praw Człowieka wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2017 r. (doręczonym organowi w dniu 16 sierpnia 2017 r.), w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej zwróciła się o udostępnienie czternastu informacji publicznych, w tym miedzy innymi wyżej wskazanych informacji zamieszczonych pod nr 8) i 14) wniosku.

W ocenie organu wniosek, w zakresie objętym niniejszą decyzją, nie może zostać uwzględniony, albowiem dotyczy uprawnień Prokuratora Generalnego w toczącym się postępowaniu przygotowawczym , wynikających z art. 57 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1767), to jest czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych przez właściwe organy oraz klauzul tajności nałożonych na dokument lub materiał przez uprawniony organ w trybie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1167 ze zm.).

Czynności operacyjno-rozpoznawcze pełnią istotną rolę nie tylko w kontekście bezpieczeństwa państwa, ale także z punktu widzenia uzyskania dowodów przestępstwa. Stanowią one system niejawnych działań, ustawowo uprawnionych do tego organów, prowadzonych zazwyczaj poza procesem karnym, lecz najczęściej służących aktualnym lub przyszłym celom tego procesu i wykonywanych dla zapobiegania i zwalczania przestępczości.

Prawo dostępu do informacji publicznej nie ma charakteru bezwzględnego i z mocy art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o ochronie informacji niejawnych informacjami niejawnymi są informacje, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania. Uzupełnieniem tego przepisu jest art. 5 powołanej ustawy o ochronie informacji niejawnych, w którym wyszczególnione zostały rodzaje informacji niejawnych. Przedstawiona w tym przepisie klasyfikacja odnosi się do skutków, jakie dla państwa może wywołać ujawnienie informacji niejawnej. Ustawodawca wskazał między innymi, że informacją niejawną jest taka informacja, której nieuprawnione ujawnienie spowoduje szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że utrudni wykonywanie zadań służbom lub instytucjom odpowiedzialnym za ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa obywateli lub ściganie sprawców przestępstw i przestępstw skarbowych oraz organom wymiaru sprawiedliwości (art. 5 ust. 3 pkt 5).

Wszelkie urządzenia służące rejestracji dokumentów niejawnych, w tym systemy teleinformatyczne, są również objęte ochroną wynikającą z przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych i w zależności od rodzaju rejestrowanych dokumentów chronione są jedną z klauzul z art. 5 tej ustawy.

Udzielenie żądanej informacji z punktów 8) i 14) wniosku wiązałoby się z koniecznością powołania danych zawartych we wskazanych wyżej rejestrach, prowadzonych przez Prokuratora Generalnego, którym została nadana klauzula niejawności w oparciu o przepisy ustawy o ochronie informacji niejawnych. Poza tym udostępnić informację na podstawie dokumentów objętych klauzulą niejawności można wyłącznie osobie dającej rękojmię zachowania tajemnicy i tylko w zakresie niezbędnym do wykonywania przez nią pracy lub pełnienia służby na zajmowanym stanowisku albo wykonywania czynności zleconych (art. 4 ust. 1 ustawy o ochronie informacji niejawnych).

Powołane wyżej przepisy wskazują, że każda informacja, która jest związana z czynnościami, o jakich mowa w art. 57 § 3 i 5 ustawy - Prawo o prokuraturze, w tym również dotycząca liczby realizacji wskazanych czynności, bądź informacja zaprzeczająca realizacji takich czynności, pozostaje niejawna.

Wnioskowana informacja dotyczy informacji niejawnych objętych ochroną na podstawie art. 1 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 3 pkt 5 ustawy o ochronie informacji niejawnych.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 11 § 1 ustawy - Prawo o prokuraturze, Prokurator Generalny przedstawia Sejmowi i Senatowi jawną roczną informację o łącznej liczbie osób, wobec których został skierowany wniosek o zarządzenie kontroli i utrwalania rozmów lub wniosek o zarządzenie kontroli operacyjnej, ze wskazaniem liczby osób, co do których:

sąd zarządził kontrolę i utrwalanie rozmów lub kontrolę operacyjną,

sąd odmówił zarządzenia kontroli i utrwalania rozmów lub kontroli operacyjnej,

wniosek o kontrolę operacyjną nie uzyskał zgody prokuratora,

z wyszczególnieniem liczby osób w wymienionych kategoriach, co do których o kontrolę operacyjną wnioskował właściwy organ.

,

Ścisłe określenie kategorii danych objętych informacją Prokuratora Generalnego (liczba osób) oraz podmiotów uprawnionych do ich uzyskania - Sejm i Senat (in gremio) - uzasadnia pogląd, iż wprowadzając to szczególne rozwiązanie ustawodawca kierował się założeniem, że uzyskanie dostępu do tych danych na innej podstawie nie jest możliwe. Jest to bowiem wyjątek od reguły, wynikającej z powołanych wyżej przepisów, nakazującej uznanie za informacje niejawne dokumentacji kontroli operacyjnej stosowanej przez uprawnione do tego podmioty.

Przywołany wyżej przepis ustawy - Prawo o prokuraturze w sposób wyczerpujący określa zakres uprawnień Prokuratora Generalnego do ujawniania informacji w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych wykonywanych przez uprawnione do tego służby. Wszystkie pozostałe dane dotyczące tej materii z uwagi na ich niejawny charakter podlegają szczególnej ochronie, przewidzianej w przepisach powołanej ustawy o ochronie informacji niejawnych.

[...] Fundacja [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą decyzję Prokuratora Generalnego.

Fundacja zaskarżonej decyzji zarzuciła:

naruszenie prawa materialnego w postaci:

art. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez odmowę udostępnienia wnioskowanych informacji publicznych,

art. 2 w zw. z art. 5 oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez blankietowe i nieuzasadnione przyjęcie, że wnioskowane informacje mają charakter informacji niejawnej,

art. 61 ust. 1 Konstytucji, poprzez błędną wykładnię przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz ustawy - Prawo o prokuraturze, która prowadziła do wniosku, że uzyskanie dostępu do wnioskowanych informacji jest możliwe tylko na podstawie art. 11 ustawy - Prawo o prokuraturze,

naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia:

art. 7 Kpa, poprzez niepodjęcie czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego, tj. zakresu wnioskowanych informacji oraz charakteru prawnego wnioskowanych informacji,

art. 107 § 1 i 3 Kpa, poprzez niedostateczne wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, w szczególności w zakresie podstawy prawnej uznania wnioskowanych informacji za informacje niejawne.

W konkluzji skargi Fundacja wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi Fundacja wskazała, iż organ nie wskazał wyraźnej podstawy prawnej uznania wnioskowanych informacji za informacje niejawne. Przywołane w uzasadnieniu przykładowe wyliczenie przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych (m.in. art. 1 ust. 1 i 5 ust. 3 pkt 5) nie pozostaje w żadnym bezpośrednim związku z zakresem wnioskowanych informacji. Organ nie wykazał również, które dobro chronione prawem na gruncie ustawy o ochronie informacji niejawnych (bezpieczeństwo publiczne, porządek publiczny, utrudnienie wykonywania zadań przez służby lub organy wymiaru sprawiedliwości) uległoby naruszeniu poprzez udostępnienie wnioskowanych informacji. W decyzji nie wskazano również na czym mogłaby polegać szkoda dla Rzeczypospolitej Polskiej lub jej interesów związana z udostępnieniem wnioskowanych informacji.

Organ pominął całkowicie fakt, że wnioskowane informacje mają charakter zbiorczej informacji statystycznej i są one oderwane od konkretnych spraw prowadzonych przez prokuraturę czy służby policyjne oraz specjalne.

Organ wychodzi z błędnego założenia, że regułą jest niejawny charakter wnioskowanych informacji, wyjątkiem zaś obowiązek ich udostępnienia np. na podstawie art. 11 Prawa o prokuraturze. Organ pominął zarówno brzmienie art. 61 ust. 1 Konstytucji, który statuuje, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Wyjątkiem od tej reguły jest art. 61 ust. 4 Konstytucji, zgodnie z którym ograniczenie prawa dostępu do informacji publicznej może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Wbrew ogólnej zasadzie, zgodnie z którą wyjątki należy interpretować zawężająco, organ wyszedł z założenia, że regułą jest brak dostępu do informacji na temat sposobu realizacji kompetencji przez Prokuratora Generalnego, wyjątkiem zaś jest przepis art. 11 Prawa o prokuraturze, który nakazuje udostępnienie takich informacji. Organ pominął tym samym orzecznictwo sądów administracyjnych, które w oparciu o ustawę o prokuraturze uznały, że "przepis art. l0ea ust. 1ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz.U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599 ze zm.), przewidujący szczególny sposób upublicznienia niektórych informacji publicznych, nie wyłącza prawa do uzyskiwania tych informacji na wniosek składany w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Organ nie podjął niezbędnych czynności zmierzających do prawidłowego ustalenia przedmiotu i zakresu wnioskowanych informacji. Bez analizy wnioskowanych informacji statystycznych organ uznał, że mają one charakter niejawny. Doszło tym samym do naruszenia art. 7 Kpa.

Orzecznictwo sądów administracyjnych prowadzi do wniosku, że każdy organ, do którego kierowany jest wniosek o udostępnienie informacji publicznej, jest zobowiązany indywidualnie ocenić charakter prawny wnioskowanych informacji, a następnie zastosować odpowiednie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Blankietowe przyjęcie, że art. 11 ustawy - Prawo o prokuraturze wyłącza obowiązki wynikające z ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi rażące naruszenie prawa materialnego i procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Z kolei, blankietowe przyjęcie iż wnioskowana informacja statystyczna stanowi informację niejawną bez precyzyjnego wskazania podstawy prawnej takiej decyzji stanowi naruszenie art. 107 § 1 i 3 Kpa,. poprzez nieprawidłowe wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Generalny wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentacje zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, które w ocenie organu przeczy twierdzeniom skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

W zaskarżonej decyzji Prokurator Generalny wskazał przyczyny, dla których wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie ujawnienia informacji:

8) Ile razy Prokurator Generalny zwrócił się na podstawie art. 57 § 3 ustawy - Prawo o prokuraturze o przeprowadzenie czynności operacyjno-rozpoznawczych do właściwych uprawnionych organów? Prosimy o podanie tej informacji ze wskazaniem jakie byty to organy.

14) Ile razy Prokurator Generalny zniósł lub zmienił klauzulę tajności informacji niejawnych na podstawie art. 57 § 5 Prawa o prokuraturze?

- nie mógł zostać uwzględniony.

W brew twierdzeniom skargi, zaskarżona decyzja nie ma charakteru blankietowego, a jej uzasadnienie jest wyczerpujące i wyjaśnia oraz rozstrzyga wszystkie zagadnienia, które stały się zarzutami skargi.

Przedmiotem wniosku Fundacji, w części objętej zaskarżoną decyzją, są uprawnienia Prokuratora Generalnego w postępowaniu przygotowawczym i wynikające z art. 57 § 3 i § 5 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów Prokurator Generalny może zwrócić się o przeprowadzenie czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych przez właściwe organy, jeżeli pozostawałyby one w bezpośrednim związku z toczącym się postępowaniem przygotowawczym i zapoznać się z materiałami zgromadzonymi w toku takich czynności. Natomiast § 5 określa kompetencje Prokuratora Generalnego w szczególnie uzasadnionych przypadkach, na potrzeby postępowania przygotowawczego, do zniesienia lub zmiany klauzuli tajności nałożonej na dokument lub materiał przez uprawniony organ w trybie art. 6 ust. 1 ustawy o ochronie informacji niejawnych.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, organ trafnie zakwalifikował obie żądane informacje do grona informacji publicznych, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. To zagadnienie jest w niniejszej sprawie oczywiste i niesporne.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie trafne jest także uznanie obu żądanych informacji za informacje niejawne, w rozumieniu art. 1 ust. 1 oraz art. 5 ustawy o ochronie informacji niejawnych.

Twierdzenie to jest zasadne nie tylko z uwagi na fakt przyznania informacjom generowanym przez działania wynikające z art. 57 § 3 i § 5 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze określonych klauzul tajności, ale także z uwagi na bezpośredni związek tych działań z czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi, które ze swojej istoty nie mogą być jawne.

W twierdzeniach skargi, Fundacja abstrahuje od istoty czynności operacyjno-rozpoznawczych.

Czynności operacyjno-rozpoznawcze stanowią, najogólniej rzecz ujmując, system niejawnych działań, ustawowo uprawnionych do tego organów, prowadzonych zazwyczaj poza procesem karnym, lecz najczęściej służących aktualnym lub przyszłym celom tego procesu i wykonywanych dla zapobiegania i zwalczania przestępczości, zarówno kryminalnej, jak i gospodarczej czy terrorystycznej. Dlatego czynności operacyjno-rozpoznawcze pełnią istotną rolę nie tylko w kontekście bezpieczeństwa państwa, ale także z punktu widzenia uzyskania dowodów przestępstwa, czy oceny zagrożenia terrorystycznego.

W obecnym stanie prawnym w Polsce czynności operacyjno-rozpoznawcze mogą prowadzić następujące służby: Policja – art. 19, 19a i 19b ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2016 r. poz. 1782 ze zm.), Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencja Wywiadu – art. 27, 29 i 30 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1897 ze zm.), Centralne Biuro Antykorupcyjne – art. 17 i 19 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 1310 ze zm.), Straż Graniczna – art. 9e, 9f i 9g ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1643 ze zm.), Służba Kontrwywiadu Wojskowego i Służba Wywiadu Wojskowego – art. 31, 33 i 34 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz.U. z 2016 r. poz. 1318 ze zm.), Krajowa Administracja Skarbowa (Służba Celno-Skarbowa) – art. 118, 119 i 120 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1947 ze zm.), Żandarmeria Wojskowa – art. 31, 32 i 33 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1483 ze zm.).

Realizowana przez powyższe służby praca operacyjna może mieć różnoraki zakres i może polegać na sięganiu po rozmaite środki. Rozwój przestępczości we współczesnym świecie, w tym także sięganie przez sprawców po nowoczesne technologie, musi implikować właściwe reakcje służb w walce z tymi zjawiskami. Sprowadza się to niekiedy do tego, że czynności operacyjno-rozpoznawcze przybierają formę działań o bardzo skomplikowanym charakterze, zarówno pod kątem prawnym, jak i logistycznym czy też technicznym.

W wyniku wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 lipca 2014 r., sygn. K 23/11 w 2016 r. doszło do istotnych modyfikacji w ramach instytucji kontroli operacyjnej, zarówno poprzez zmianę tzw. ustaw kompetencyjnych, jak i kolejną nowelizację Kodeksu postępowania karnego.

Kontrola upoważnionego prokuratora nad czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi dokonywana jest przede wszystkim poprzez wgląd w zgromadzone materiały oraz ich ocenę. Wyłącznie Prokurator Generalny może zwrócić się do właściwego organu o przeprowadzenie czynności operacyjno-rozpoznawczych i wniosek taki jest dla adresata wiążący.

Za zgodą ministra – członka Rady Ministrów właściwego do spraw koordynowania działalności służb specjalnych, a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych przez Policję – za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych mogą zostać sporządzone kopie zapisów treści utrwalonych w wyniku tych czynności i udostępnione Prokuratorowi Generalnemu, Prokuratorowi Krajowemu lub upoważnionemu przez nich prokuratorowi. Materiały zawierające wizerunki osób wykonujących czynności operacyjno-rozpoznawcze są przekazywane w formie uniemożliwiającej ustalenie tożsamości tych osób.

Prokurator Generalny lub Prokurator Krajowy, upoważniając prokuratora na podstawie art. 57 § 2 ustawy – Prawo o prokuraturze do sprawowania kontroli nad czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi, określa zakres tego upoważnienia, w szczególności przez wskazanie sprawy prowadzonej przez uprawniony organ i okresu, w jakim kontrola ta ma być sprawowana. Z dokonanych w toku oceny ustaleń sporządza się sprawozdanie, które przedstawia się odpowiednio Prokuratorowi Generalnemu lub Prokuratorowi Krajowemu w zakreślonym przez niego terminie (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie sposobu realizacji czynności prokuratora w ramach kontroli nad czynnościami operacyjno-rozpoznawczymi, Dz.U. poz. 292 ze zm.).

W celu rozpoznawania, zapobiegania lub zwalczania przestępstw o charakterze terrorystycznym Szef ABW może zarządzić wobec osoby niebędącej obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, w stosunku do której istnieje obawa co do możliwości prowadzenia przez nią działalności terrorystycznej, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące, niejawne prowadzenie czynności polegających na: uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonych przy użyciu środków technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacyjnych; uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków transportu lub miejsc innych niż miejsca publiczne; uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji prowadzonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej; uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych na informatycznych nośnikach danych, telekomunikacyjnych urządzeniach końcowych, systemach informatycznych i teleinformatycznych; uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek. Udział Prokuratora Generalnego w tych w czynnościach przewidują również przepisy art. 9 ustawy z 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz.U. poz. 904 ze zm.).

Z powyższego dobitnie wynika zasadność objęcia klauzulą tajności informacji dotyczących także danych co do liczby wniosków złożonych przez Prokuratora Generalnego o przeprowadzenie czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz adresatów tych wniosków, a zatem informacji objętych pkt 8) wniosku Fundacji.

Z powyższego wynika również zasadność objęcia klauzulą tajności informacji o liczbie zniesienia lub zmiany przez Prokuratora Generalnego klauzuli tajności informacji niejawnych na podstawie art. 57 § 5 ustawy – Prawo o prokuraturze – pkt 14) wniosku Fundacji.

Gdyby organy uprawnione do prowadzenia czynności operacyjno-rozpoznawczych udostępniały informacje o podjęciu takich czynności lub zaprzeczały ich podjęciu, to nie osiągnęłyby celów, dla których czynności operacyjno-rozpoznawcze są podejmowane, a zwłaszcza niemożliwe byłoby zapobieganie i zwalczanie różnego rodzaju przestępczości.

Wszelkie urządzenia służące rejestracji dokumentów niejawnych, w tym systemy teleinformatyczne, są również objęte ochroną wynikającą z przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych i w zależności od rodzaju rejestrowanych dokumentów chronione są jedną z klauzul określonych w art. 5 tej ustawy.

Dlatego udzielenie żądanej informacji - punkt 8) i 14) wniosku wiązałoby się także z koniecznością powołania danych zawartych we wskazanych wyżej rejestrach, prowadzonych przez Prokuratora Generalnego, którym została nadana klauzula niejawności w oparciu o przepisy ustawy o ochronie informacji niejawnych. Zatem udzielenie wnioskowanej informacji wiązałoby się z koniecznością przygotowania takiej informacji na podstawie zapisów znajdujących się w urządzeniach służących do rejestracji dokumentów niejawnych, w tym w systemach teleinformatycznych, które również objęte są ochroną na podstawie powołanej ustawy o ochronie informacji niejawnych. Tak wytworzona informacja byłaby niejawna i również musiałaby ulec utajnieniu.

Zatem ochronie podlega tu nie tylko sama żądana informacja, ale także rejestry dotyczące działań Prokuratora Generalnego, wynikających z treści art. 57 § 3 i § 5 ustawy – Prawo o prokuraturze.

Zaznaczenia wymaga, iż z uwagi na ścisły związek obu żądanych informacji ze sferą działań operacyjno-rozpoznawczych. Z tych przyczyn również sama informacja "statystyczna" daje obraz co do natężenia albo zmniejszenia różnych działań operacyjnych oraz zmian klauzul bezpieczeństwa, co w sumie daje informację o nasileniu albo zmniejszeniu takich działań. Informacja taka, z chwila ujawnienia, nie może być obojętna dla ogólnie pojmowanego bezpieczeństwa, zwłaszcza wobec przestępczości zorganizowanej, tak zarówno kryminalnej, gospodarczej czy terrorystycznej.

Nadto, udostępnić informację dotyczącą dokumentów objętych klauzulą niejawności można wyłącznie osobie dającej rękojmię zachowania tajemnicy i tylko w zakresie niezbędnym do wykonywania przez nią pracy lub pełnienia służby na zajmowanym stanowisku albo wykonywania czynności zleconych (art. 4 ust. 1 ustawy o ochronie informacji niejawnych), co wprost wyłącza skarżącą Fundację z kręgu osób uprawnionych do pozyskania takiej informacji.

Powołane wyżej przepisy oraz istota czynności operacyjno-rozpoznawczych wskazują, że każda informacja, która jest związana z czynnościami, o jakich mowa w art. 57 § 3 i § 5 ustawy Prawo o prokuraturze, w tym również dotycząca liczby realizacji wskazanych czynności, bądź informacja zaprzeczająca realizacji takich czynności, musi pozostać niejawna, jako objęta ochroną na podstawie art. 1 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 3 pkt 5 ustawy o ochronie informacji niejawnych.

Dlatego, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zasadne było, w oparciu o wyżej wskazane przepisy ustawy o ochronie informacji niejawnych, powołanie przez organ art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jako podstawy prawnej do decyzji odmownej, wydanej w trybie art. 16 tej ustawy.

Nie można zgodzić się ze skarżącą Fundacją, że organ nie wskazał właściwych przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych. Twierdzeniu takiemu przeczy treść decyzji oraz powołane i omówione w jej uzasadnieniu przepisy prawa.

Podkreślenie wymaga także to, iż prawo dostępu do informacji publicznej nie ma charakteru bezwzględnego, co przesądza art. 61 ust. 3 Konstytucji i zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Przepis ten jest podstawą prawną do odmowy udostępnienia wnioskowanej informacji w punktach 8) i 14) wniosku skarżącej z dnia [...] sierpnia 2017 r.

Dlatego, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, organ ważąc racje strony – co do prawa strony w zakresie udostępnienia żądanej informacji publicznej, trafnie przyjął i uzasadnił za ważniejsze od interesu informacyjnego strony – ochronę dobra oczywiście ważniejszego, którym jest należycie pojmowane bezpieczeństwo, co także znalazło swoje uzasadnienie w argumentacji organu i w powołanych przepisach prawa.

Nie jest także zasadny zarzut naruszenia art. 7 oraz art. 107 § 1 i 3 Kpa, albowiem, wbrew twierdzeniom skargi, organ dokonał analizy treści wniosku, ustalił, że wnioskowana informacja stanowi informację publiczną i wskazał w uzasadnieniu decyzji dlaczego żądana informacja nie może zostać udostępniona. Wszystkie powyższe elementy zostały w uzasadnieniu decyzji dokładnie omówione. Organ wskazał także podstawę prawną dla swoich ocen. Zatem podjęta decyzji nie ma ani cech dowolności ani blankietowości.

Wskazać w tym aspekcie należy, iż organ udzielił odpowiedzi na 12 z 14 zagadnień wskazanych we wniosku Fundacji z dnia [...] sierpnia 2017 r., a zatem każde z tych zagadnień musiał potraktować odrębnie.

Z kolei wskazany w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji art. 11 § 1 ustawy Prawo o prokuraturze nie stanowi przepisu o sposobie udostępniania informacji, ale w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ma charakter sprawozdawczy z realizacji przez Prokuratora Generalnego kontroli rozmów i ich utrwalania dla celów postępowań operacyjnych. Realizacja tego obowiązku sprawozdawczego umożliwia Sejmowi i Senatowi kontrolę nad tym zakresem działań i uprawnień Prokuratora Generalnego.

Natomiast zagadnienie, czy uprawnienia Prokuratora Generalnego wskazane w art. 57 § 5 ustawy – Prawo o prokuraturze mogą nadmiernie ingerować w uprawnienia podmiotów zobowiązanych do nadania klauzuli tajności wymyka się z przedmiotu niniejszej sprawy i stanowi zagadnienie de lege ferenda: czy i w jakim zakresie uprawnienia te powinny być uregulowane w ustawie Prawo o prokuraturze czy też w ustawie o ochronie informacji niejawnych. Zagadnienia te nie mogą w żaden sposób wpływać na ocenę, iż żądana informacja stanowi informację niejawną, do której odnosi się art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał wydane w sprawie rozstrzygnięcie za prawidłowe, a zarzuty zawarte w skardze za chybione i z uwagi na powyższe, w oparciu o art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt