Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Marzenna Glabas Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Inspektora z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Inspektora na rzecz skarżącej Spółki A kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Decyzją z dnia "[...]" Starosta na podstawie art. 7d pkt 1 i art. 22 ust. 1ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2101 dalej jako: P.g.i.k. lub ustawa) oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2016 r., poz. 1034, dalej jako: rozporządzenie) orzekł o odmowie wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków polegającej na zmniejszeniu powierzchni użytku B z 500 m 2 na 108 m 2 znajdującego się na działce "[...]" położonej w obrębie A, gmina A.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zmian dotyczących działki "[...]" w ewidencji gruntów i budynków dokonano na podstawie otrzymanej dokumentacji geodezyjnej, tj. wykazu zmian danych ewidencyjnych sporządzonego w 2016 r. przez uprawnioną jednostkę wykonawstwa geodezyjnego. Starosta poinformował również o możliwości, dostarczenia dokumentów, które pozwolą na ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków nowych zapisów zgodnych z aktualnym stanem w terenie.

Od powyższej decyzji odwołała się A, zarzucając naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 42 § 1 k.p.a. poprzez błędne uznanie, że doręczenie na adres wskazany w bazie ewidencji gruntów i budynków jest skuteczne;

- art. 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności i dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, która to ocena była konsekwencją poczynienia ustaleń w oparciu o materiał, który nie został rozpatrzony w sposób wyczerpujący, a więc przy podjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, jako warunku niezbędnego wydania decyzji o przekonującej treści, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia naczelnej zasady postępowania administracyjnego, a mianowicie zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w przepisie art. 7 k.p.a.;

- art. 8 k.p.a. poprzez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania odwołującego do władzy publicznej;

- art. 107 § 1 i 3 k.p.a. poprzez sporządzenie niepełnego, wadliwego, niezawierającego elementów wskazanych w przepisach prawa uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy.

W uzasadnieniu odwołania zanegowano prawidłowość adresu dotyczącego wysłania zawiadomienia o dokonanej zmianie w ewidencji gruntów, podkreślając, że jedynym adresem spółki jest adres wskazany w KRS. Podniesiono również, że organ w żadnym stopniu nie wyjaśnił tego, dlaczego pomimo stanowiska strony, iż na działce znajdują się zabudowania o łącznej powierzchni 167 m zostało uznane, że łączna powierzchnia zabudowy wynosi 500 m. Uzasadnienie sprowadza się w istocie do wskazania, że na działce przeprowadzona została aktualizacja, nie sposób jednak stwierdzić aby stronie wyjaśniono zakwalifikowanie powierzchni 500 do użytku B. Strona postępowania nie twierdziła, że nie powstały budynki, które są podstawą zmian w ewidencji, a jedynie zwracała się o wyjaśnienie co stanowiło podstawę zmian dokonanych z urzędu.

Decyzją z dnia "[...]" Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że istotą sprawy jest to, czy zasięg użytku Bi na przedmiotowej działce określony został prawidłowo. W 2016 r. Starosta wykonał z urzędu modyfikację gruntów i budynków, tak więc został wykonany bezpośredni pomiar na przedmiotowej nieruchomości. Do obszaru obejmującego użytek Bi zalicza się m. in. grunty związane z budynkami i budowlami takie jak place składowe, place postojowe i manewrowe, ogrodzenia, śmietniki oraz grunty położone w bezpośrednim sąsiedztwie tych budynków i urządzeń i niewykorzystywane w innym celu, który uzasadniałby zaliczenie ich do innej grupy użytków gruntowych. Natomiast zawiadomienie o dokonanych zmianach było skuteczne, gdyż doręczone je w trybie art. 44 § 4 k.p.a.

W skardze wniesionej od powyższej decyzji skarżąca spółka zarzuciła naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:

- art. 45 k.p.a. poprzez błędne uznanie, że doręczenie na adres wskazany w bazie ewidencji gruntów i budynków jest skuteczne;

- art. 7 i 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności oraz niepodjęcie przez organ wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, która to dowolna ocena była konsekwencją poczynienia ustaleń w oparciu o materiał, który nie został rozpatrzony w sposób wyczerpujący i kompletny, a więc przy podjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, jako warunku niezbędnego wydania decyzji o przekonującej treści, co w konsekwencji doprowadziło do wydania wadliwej decyzji i naruszenia naczelnej zasady postępowania administracyjnego, a mianowicie zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w przepisie art. 7 k.p.a.;

- art. 8 k.p.a. poprzez prowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania odwołującego do władzy publicznej;

- art. 107 § 1 i 3 k.p.a. poprzez sporządzenie niepełnego, wadliwego, niezawierającego elementów wskazanych w przepisach prawa uzasadnienia decyzji organu II instancji.

Podobnie jak zarzuty skargi stanowiły praktycznie powtórzenie zarzutów odwołania, tak uzasadnienie skargi stanowiło w dużej mierze powtórzenie uzasadnienia odwołania. W uzasadnieniu skargi uwypuklono nadto nieprawidłowość doręczenia zawiadomienia o zmianie w ewidencji gruntów, jak również i to, że organy obu instancji w ogóle nie odnoszą się do tego co wchodzi w skład użytku B. Strona ma prawo do wiedzy w zakresie rozstrzygnięcia organu, które nie może się sprowadzać do przywołania przepisów. Natomiast w sprawie nie sposób stwierdzić, aby wyjaśniono zakwalifikowanie powierzchni 500 m do użytku B.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Podnieść należy, że w myśl art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2018r. poz. 2107) sądy administracyjne sprawują kontrolę wykonywania administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd administracyjny zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania jeżeli miało lub mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd nie jest przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018r., poz. 1302, dalej jako: "p.p.s.a.").

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 P.g.i.k. starosta może zarządzić przeprowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków na obszarze poszczególnych obrębów ewidencyjnych. Natomiast z treści art. 22 ust. 1 ustawy wynika, że ewidencję gruntów i budynków oraz gleboznawczą klasyfikację gruntów prowadzą również starostowie.

W niniejszej sprawie żadnych wątpliwości nie może budzić to, że w 2016 r. Starosta wykonał z urzędu modyfikację ewidencji gruntów i budynków m. in. na działce nr "[...]’ obrębu A.

Obecnie stwierdzić należy, że w ocenie Sądu dla rozpoznania tej sprawy bez znaczenia pozostaje prawidłowość doręczenia zawiadomienia dla skarżącej spółki o dokonanych zmianach w operacie gruntów i budynków. Postępowanie w rozpoznawanej sprawie zostało wszczęte z urzędu, nie dotyczyło procedury określonej w art. 24a P.g.i.k. i tym samym nie wiązało się ono z rozpoznaniem zarzutów, które przez spółkę mogły być zgłoszone w terminie wskazanym w powyższym przepisie. Tym samym czynienie rozważań na temat prawidłowości doręczenia przesyłki z dnia 11 maja 2017 r. jest zbędne, gdyż poza zakresem rozpoznania w prowadzonym postępowaniu pozostają również okoliczności związane ze zobowiązaniami podatkowymi.

Istotą rozpoznawanej sprawy jest to, że Starosta po pismach pełnomocnika skarżącej spółki wszczął z urzędu postępowanie administracyjne dotyczące zweryfikowania zapisu w ewidencji gruntów i budynków powierzchni użytku B znajdującego się na działce nr "[...]", położonej w obrębie A.

W konsekwencji organ I instancji odmówił wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków, a organ odwoławczy zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

Organy obu instancji przytoczyły obowiązujące przepisy prawa trafnie wskazując, że zgodnie z załącznikiem nr 6 do rozporządzenia, do innych terenów zabudowanych zalicza się nie tylko grunty zajęte pod budynki i budowle, ale również grunty związane z tymi budynkami w szczególności kotłownie, zbiorniki, przewody naziemne, place składowe, place postojowe i manewrowe, ogrodzenia, śmietniki, składowiska odpadów. Mogą to być również przy uwzględnieniu okoliczności wyszczególnionych w rozporządzeniu tereny zajęte pod rabaty i kwietniki.

Przytoczenie obowiązujących przepisów nie może jednak skutkować uznaniem decyzji administracyjnej za słuszną jeżeli nie zostanie w tejże decyzji przeprowadzony i odzwierciedlony tok rozumowania polegający na wykazaniu, że konkretne przepisy prawa mają zastosowanie w danym stanie faktycznym. Przypomnieć należy, że organ administracji winien prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej i w tym celu powinien przede wszystkim dążyć do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Zgodnie bowiem z art. 7 i art. 77 § 1 w zw. z art. 80 k.p.a. organ administracji publicznej zobowiązany jest do wszechstronnego i wyczerpującego ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz oceny okoliczności sprawy na podstawie całokształtu materiału dowodowego. Ponadto zgodnie z treścią art. 7 k.p.a. w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek strony podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Zasada prawdy obiektywnej jest naczelną zasadą postępowania administracyjnego. Wynika z niej obowiązek organu administracji publicznej wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą. Zgodnie zaś z art. 9 K.p.a., organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego.

Organy obu instancji powołały się na przeprowadzoną aktualizację, operat geodezyjno – prawny oraz na okoliczność, że strona skarżąca nie dostarczyła dokumentów dotyczących zmian gruntowych i budynkowych.

W wydanych decyzjach pominięto jednak okoliczność mającą istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, mianowicie w żadnym stopniu nie wyjaśniono tego jakie tereny na działce spółki zaliczone zostały do innych terenów zabudowanych – B i dlaczego.

Słusznie strona skarżąca w odwołaniu i skardze podnosi, że ma prawo znać argumenty organu przesądzające o tym, użytek B określony został na 500 metrów kwadratowych, a nie 167.

Wydaje się, że w sprawie między stronami nie istnieje spór co do tego, że budynki i budowle na przedmiotowej działce nie zajmują 500 metrów kwadratowych, dlatego też jeżeli organ odmawiał wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów polegających na zmniejszeniu powierzchni użytku B, to miał również obowiązek wyjaśnienia tego co obok budynków i budowli zostało zaliczone do tego użytku. Powołanie się na otrzymaną dokumentację geodezyjną, tj. wykaz zmian danych ewidencyjnych sporządzony przez uprawnioną jednostkę geodezyjną i sporządzenie arkusza danych ewidencyjnych także niczego nie wyjaśnia w rozpoznawanej sprawie, ponieważ nie ma tu ani jednego konkretnego argumentu przekonującego o tym, że inne tereny zabudowane o symbolu B na działce "[...]" w obrębie A powinny mieć powierzchnię określoną na 500 metrów kwadratowych.

Sąd w żadnym stopniu nie wskazuje na treść przyszłego rozstrzygnięcia, które wydadzą organy administracji, ponieważ na obecnym etapie postępowania, w świetle treści wydanych decyzji, rzeczą niemożliwą jest stwierdzenie tego co zostało zaliczone do użytku B.

Organ, być może wydał słuszną decyzję, ale odmawiając stronie skarżącej wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków ma obowiązek wyjaśnić to dlaczego tak postąpił, a jedynym sposobem wyjaśnienia jest wskazanie co i dlaczego zostało zaliczone do użytku B.

Żądanie dostarczenia przez stronę dokumentów, które pozwolą na ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków nowych zapisów wydaje się być zbędne wobec stanowiska skarżącej, że od długiego czasu na przedmiotowej działce nie dokonywała żadnych zmian.

Dlatego też biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w pkt I uchylił zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

W punkcie II wyroku na zasadzie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. orzeczono kosztach postępowania sądowego.