Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Adam Lipiński Sędzia WSA – Ewa Marcinkowska (sprawozdawca) Sędzia WSA – Olga Żurawska – Matusiak Protokolant – specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2015 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Stowarzyszenia [...] z siedzibą w G. z dnia [...] kwietnia 2015 r. [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie udostepnienia informacji publicznej – oddala skargę –

UZASADNIENIA

Stowarzyszenie [...] "[...]" z siedzibą w G. decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r., wydaną na podstawie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 i 2, w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r. poz. 782) oraz art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a., w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, uchyliło swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] lipca 2014 r. umarzającą postępowanie i orzekło o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku K. B. z dnia [...] września 2013 r. w zakresie żądania przesłania na e-mail wnioskodawcy kopii umów cywilnoprawnych za rok 2013.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia [...] września 2013 r. przesłanym drogą elektroniczną K. B. zwrócił się do Stowarzyszenia [...] "[...]" z siedzibą w G. o przesłanie na posiadaną przez siebie skrzynkę poczty elektronicznej zestawienia umów cywilnoprawnych za rok 2013 zawierającego co najmniej oznaczenie daty, strony umowy, wartości umowy oraz jej przedmiotu, w oparciu o rejestr umów, o ile rejestr taki jest przez Stowarzyszenie prowadzony. Wystąpił również o kopie treści umów cywilnoprawnych za rok 2013 r., w sytuacji gdy Stowarzyszenie rejestru umów nie prowadzi. Nadto zażądał podania daty spełnienia obowiązku określonego w art. 9 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 61 ust. 4 Konstytucji RP.

W dniu [...] października 2013 r., po wcześniejszej wymianie korespondencji pomiędzy wnioskodawcą a Stowarzyszeniem w drodze e-maili, Stowarzyszenie przesłało na adres e-mail wnioskodawcy ([...]) odpowiedź na wniosek, w której stwierdziło, iż nie prowadzi rejestru umów, nie spełniło jeszcze obowiązku określonego w art. 9 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 61 ust. 4 Konstytucji RP, nie posiada kserokopiarki ani też skanera, wobec czego nie może udostępnić informacji publicznej w formie, o jakiej mowa we wniosku. W związku z tym zaproponowano wnioskodawcy udostępnienie umów, o których mowa we wniosku w siedzibie Stowarzyszenia, po wcześniejszym telefonicznym umówieniu terminu.

K. B. skierował skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

na bezczynność Stowarzyszenia [...] "[...]" z siedzibą w G. w zakresie dostępu do informacji publicznej żądanej przez niego wnioskiem z dnia [...] września 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 marca 2014 r. wydanym w sprawie sygn. akt II SAB/Wa 634/13 uwzględniając skargę zobowiązał Stowarzyszenie [...] "[...]" z siedzibą w G. do rozpoznania wniosku skarżącego K. B. z dnia [...] września 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy stwierdzając jednocześnie, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż jest poza sporem, że w zakresie dysponowania środkami publicznymi Stowarzyszenie podlega regulacjom ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej w niniejszej sprawie został skierowany do Stowarzyszenia w sposób prawidłowy.

Sąd zaznaczył jednocześnie, że na wniosek skarżącego z dnia [...] września 2013 r. udzielona została odpowiedź w dniu [...] października 2013 r. Odpowiedź ta przesłana została na adres poczty elektronicznej skarżącego. W odpowiedzi Stowarzyszenie wskazało, że jest małym podmiotem, nie posiada pracowników etatowych, nie prowadzi rejestru umów, nie ma technicznych możliwości przesłania na podany adres e-mail kopii treści umów cywilnoprawnych za rok 2013 r. Jednocześnie Stowarzyszenie stwierdziło, że udostępni wnioskodawcy wszystkie umowy związane z realizacją projektu dofinansowanego ze środków publicznych w siedzibie Stowarzyszenia, po wcześniejszym uzgodnieniu terminu wizyty.

Działanie organu należy zatem ocenić w świetle art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis art. 14 ust. 2 zdanie drugie ustawy wymaga, by w sytuacji, gdy wnioskodawca w terminie 14 dni od powiadomienia go o sposobie i formie udostępnienia informacji (w niniejszej sprawie termin ten upłynął w dniu [...] listopada 2013 r.), nie złożył wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umorzyć. W niniejszej sprawie podmiot zobowiązany, do dnia zakończenia postępowania przed WSA w Warszawie, nie wydał takiego rozstrzygnięcia. Z tego powodu Sąd uznał, że pozostaje on w bezczynności, gdyż nie dopełnił wskazanej procedury. Dodatkowo Sąd wskazał, iż dopiero kontrola decyzji umarzającej postępowanie pozwoli na odniesienie się do zawartych w skardze i pozostałych pismach procesowych kwestii związanych z technicznymi możliwościami udostępnienia informacji w sposób i formie określonych we wniosku.

Po uprawomocnieniu się powyższego wyroku Stowarzyszenie [...] "[...]" decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. wydaną na podstawie art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 105 K.p.a. umorzyło postępowanie w sprawie z wniosku K. B. o udostępnienie informacji publicznej.

W uzasadnieniu decyzji powołując się na treść art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej Stowarzyszenie wskazało, że jest małym stowarzyszeniem, którego działania opierają się na pracy wolontariackiej i nie posiadającym żadnego majątku z wyjątkiem licencji na oprogramowanie. Wobec braku środków technicznych, które umożliwiałyby udostępnienie informacji w sposób zgodny z wnioskiem, zgodnie z ust. 2 art. 14 Stowarzyszenie poinformowało wnioskodawcę w dniu [...] października 2013 r. o sposobie i formie udostępnienia żądanych informacji. Ponieważ jednak stosowny wniosek nie wpłynął od wnioskodawcy w tak zakreślonym terminie, mając na uwadze treść art. 14 ust. 2 zd. 2 ustawy, postępowanie należało umorzyć.

Po otrzymaniu powyższej decyzji K. B. w piśmie z dnia [...] sierpnia 2014 r. wezwał Stowarzyszenie na podstawie art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 634/13 , a jednocześnie wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. umarzającą postępowanie w sprawie.

Decyzji tej zarzucił naruszenie:

1. art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP poprzez nieudostępnienie informacji publicznej w postaci wskazanej we wniosku o udostępnienie informacji publicznej;

2. art. 12 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez przyjęcie, że organ nie ma obowiązku zapewnić minimalnych warunków do przesłania informacji publicznej;

3. art. 10 ust. 2 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem;

4. art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez uznanie, że informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku,

5. art. 107 § 3 K.p.a. poprzez nie przedstawienie uzasadnienia faktycznego decyzji oraz nie zawarcie podstawy prawnej rozstrzygnięcia i oznaczenia organu w decyzji.

Wskazując na powyższe uchybienia wniósł o uchylenie przedmiotowej decyzji i wykonanie czynności związanych z wykonaniem wniosku w pełnym zakresie.

Stowarzyszenie [...] "[...]" w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. wydaną na podstawie art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 i 2, w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej oraz art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. uchyliło swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] lipca 2014 r. umarzającą postępowanie i orzekło o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku K. B. z dnia [...] września 2013 r. w zakresie żądania przesłania na e-mail wnioskodawcy kopii umów cywilnoprawnych za rok 2013.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wnioskodawca od dnia złożenia wniosku inicjującego postępowanie, tj. od [...] września 2013 r. był informowany, że Stowarzyszenie [...] "[...]" jest małym podmiotem, opartym w zasadzie wyłącznie o pracę społeczną wolontariuszy. Stowarzyszenie nie dysponowało środkami technicznymi, tj. sprzętem biurowym, który byłby przeznaczony do skanowania - digitalizacji dokumentów. Jedynym sprzętem, jakim w owym czasie dysponowało stowarzyszenie był aparat typu lustrzanka z obiektywem o rozmiarach i parametrach, które uniemożliwiałyby digitalizację zawartych umów. Stowarzyszenie nie prowadziło też w roku 2013 (jak również w 2014) rejestru umów, a zatem nie mogło udostępnić informacji publicznej, gdyż takowej nie posiadało, o czym wnioskodawca został powiadomiony pismem z dnia [...] października 2013 (e-mail).

Mając na uwadze powyższe, Stowarzyszenie, chcąc zadośćuczynić prawu wnioskodawcy do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej dotyczącej zawartych umów wyszło z inicjatywą fizycznego udostępnienia K. B. treści zawartych w 2013 r. umów, przesyłając mu w dniu [...] października 2013 r. e-mailem stosowną informację, ze wskazaniem iż spotkanie takie może odbyć się w dogodnym dla niego terminie, po telefonicznym jego umówieniu.

W określonym w art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej terminie 14 dni od dnia otrzymania e-maila, wnioskodawca w żaden sposób nie odniósł się jednak do propozycji spotkania i udostępnienia mu wszelkich żądanych we wniosku dokumentów w formie fizycznej.

Mając powyższe na uwadze, a jednocześnie zapatrywania prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawarte w wyroku z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 634/13, Stowarzyszenie w dniu [...] lipca 2014 rozpoznało wniosek K. B. z dnia [...] września 2013 r. umarzając w drodze decyzji postępowanie w sprawie.

W ocenie Stowarzyszenia zarzuty wnioskodawcy dotyczące naruszenia art. 61 ust. 1-2 Konstytucji RP, jak również art. 10 ust. 2 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 14 ust. 2 tejże ustawy należy uznać za nietrafne, zważywszy, że Stowarzyszenie nie posiadało środków technicznych pozwalających na zadośćuczynienie żądaniom wnioskodawcy oraz zaproponowało inny sposób niezwłocznego udostępnienia informacji zainteresowanemu, który nie zechciał z niego skorzystać.

Odnośnie natomiast zarzutu dotyczącego naruszenia art. 12 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, w ocenie Stowarzyszenia również nie jest on zasadny. Przepis ten reguluje bowiem minimalny standard wykonywania obowiązków informacyjnych przez podmioty objęte regulacją ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ocenie Stowarzyszenia użycie w tym przepisie spójnika lub tj. alternatywy nierozłącznej powoduje, iż wystarczające jest zapewnienie przez podmiot obowiązany jednego z wymienionych sposobów udostępnienia informacji publicznej, co w niniejszej sprawie zostało uczynione. Informując bowiem wnioskodawcę o braku technicznych możliwości digitalizacji informacji oraz o możliwości fizycznego wglądu do dokumentów - umów w formie pisemnej - organ nie zastrzegł, iż nie będzie możliwości ich kopiowania.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia art. 107 § 3 K.p.a., Stowarzyszenie wskazało, iż wprawdzie uzasadnienie decyzji wydanej w dniu [...] lipca 2014 r. było dość lakoniczne, a do treści samej decyzji wkradła się oczywista omyłka pisarska, to rozstrzygnięcie merytoryczne było zasadniczo prawidłowe i nadawało się do kontroli instancyjnej - tj. ponownego rozpoznania. Brak wskazania art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w komparycji decyzji nie powoduje natomiast nieważności decyzji, gdyż Stowarzyszenie zastosowało się do treści tego artykułu, stosując odpowiednio wskazywane w jego treści przepisy, tj. art. 16 tejże ustawy. Ponadto w komparycji został podany publikator ustawy, zaś w pouczeniu prawidłowo wskazane zastosowanie do decyzji art. 17 ust. 2 ustawy. Także błąd w nazwie Stowarzyszenia nie powoduje nieważności, czy też nieistnienia decyzji, gdyż z samej jej treści, czy też chociażby podpisu na kopercie wynika, iż decyzja pochodzi faktycznie od Stowarzyszenia.

Stowarzyszenie rozpoznając ponownie sprawę stwierdziło jednak, że częściowo zasadne są zarzuty wnioskodawcy dotyczące prawidłowego wskazania przedmiotu decyzji. Wniosek złożony przez K. B. w istocie składał się bowiem z 3 żądań, spośród których 2 były sformułowane alternatywnie. W toku postępowania, Stowarzyszenie niewątpliwie udzieliło odpowiedzi na 2 pytania: w przedmiocie daty spełnienia obowiązku z art. 9 ust. 3 - stwierdzając, że jest w trakcie dopełniania formalności (tzn. nie posiada informacji) oraz w przedmiocie udostępnienia zestawienia umów opartego na rejestrze umów, stwierdzając iż nie był prowadzony rejestr umów (a zatem nie posiada informacji).

Wobec powyższego w ocenie Stowarzyszenia umorzenie postępowania w zakresie całego wniosku K. B. z dnia [...] września 2013 r. było decyzją zbyt daleko idącą, gdyż obejmującą również tę część wniosku, która została w istocie załatwiona przed podjęciem decyzji o umorzeniu w formie czynności materialno-technicznych, tj. informacji, iż Stowarzyszenie nie posiada stosownych informacji.

Wobec powyższego Stowarzyszenie uznało za konieczne doprecyzowanie przedmiotu decyzji umarzającej postępowanie, co wiązało się zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. z koniecznością uchylenia decyzji wydanej w dniu [...] lipca 2014 r. i wydania kolejnej decyzji w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, w której na nowo został określony zakres przedmiotowy umorzenia.

Niezależnie od wydania powyższej decyzji Stowarzyszenie w dniu [...] kwietnia 2015 r. przesłało K. B. zestawienie umów cywilnoprawnych zawartych przez Stowarzyszenie w 2013 r.

W korespondencji z dnia [...] kwietnia 2015 r. K. B. wezwał Stowarzyszenie do uzupełnienia przesłanego zestawienia o dane kontrahentów tj. co najmniej imiona i nazwiska kontrahentów w przypadku osób fizycznych oraz nazwy przedsiębiorcy w przypadku przedsiębiorców.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Stowarzyszenie przy piśmie z dnia [...] maja 2015 r. przesłało K. B. wykaz umów za rok 2013 r. zawierający wszystkie dane będące przedmiotem jego zainteresowania.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. B. zarzucił decyzji Stowarzyszenia [...] "[...]" z dnia [...] kwietnia 2015 r. naruszenie art. 24 § 1 pkt 5 w związku z art. 27 § 1 i art. 127 § 3 K.p.a. oraz art. 2 i 78 Konstytucji RP przez niewyłączenie z udziału w postępowaniu II instancji Z. B., który wydał decyzje pierwszoinstancyjną.

W związku z powyższym wniósł o uchylenie decyzji z dnia [...] kwietnia 2015 r. oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że organem kolegialnym reprezentującym na zewnątrz Stowarzyszenie jest Zarząd. Zgodnie z aktualnym odpisem KRS do reprezentacji podmiotu uprawnionych jest dwóch członków Zarządu jednocześnie. Obecnie w składzie Zarządu znajduje się natomiast 4 członków Stowarzyszenia.

Stowarzyszenie rozpoznając jego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, naruszyło przepisy postępowania administracyjnego, w szczególności art. 24 § 1 pkt 5 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a. Zaskarżoną decyzję drugiej instancji wydała bowiem ta sama osoba tj. Z. B., która brała udział w wydaniu decyzji w pierwszej instancji.

Na poparcie powyższego stanowiska skarżący powołał się obszernie na orzecznictwo sądowe w tym: uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2007 r. sygn. akt II GPS 2/06, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 grudnia 2008 r. sygn. akt P 57/07, wyrok NSA z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt II OPS 2/09.

Skarżący podkreślił, że w niniejszej sprawie wydanie zaskarżonej decyzji przez tą samą osobę, która brała udział w wydaniu wcześniejszej decyzji tj. Z. B. stanowi istotne naruszenie przepisu art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a., bowiem struktura organu nie uniemożliwiała takiego wyłączenia. Jest to podstawa do wznowienia postępowania w oparciu o przepis art. 145 § 1 pkt. 3 K.p.a. Naruszenie zaś prawa dające podstawę do wznowienia postępowania — zgodnie z treścią art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) P.p.s.a uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji bez względu na to, czy naruszenie to miało, czy też nie miało wpływu na wynik sprawy.

Stowarzyszenie [...] "[...]" w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie. Odnosząc się do zarzutów skargi Stowarzyszenie podniosło, iż przepis art. 24 § 1 K.p.a. mówi wprost o wyłączeniu "pracownika" organu. Żaden z członków zarządu Stowarzyszenia nie jest natomiast pracownikiem tego Stowarzyszenia. Żadnego z członków Zarządu nie łączy ani nie łączyła też ze Stowarzyszeniem umowa, która powodowałaby, że ich status byłby zbliżony do statusu pracownika.

Struktura organizacyjna stowarzyszeń, w tym Stowarzyszenia będącego stroną niniejszego postępowania jest odmienna aniżeli struktura Samorządowych Kolegiów Odwoławczych, do których działania odnosi się skarżący. W ocenie Stowarzyszenia w niniejszej sprawie nie znajduje również zastosowania art. 27 § 1 K.p.a. z uwagi na to, iż członkowie Zarządu podpisani pod każdą z decyzji, nie są członkami organu, który wydaje decyzje, lecz członkami organu zarządzającego tego quasi-organu administracji, jakim w sprawach o dostęp do informacji publicznej może być Stowarzyszenie.

Zwrócono przy tym uwagę, iż w pewnych przypadkach wyłączenie członków zarządu mogłoby powodować niemożność rozpoznania sprawy przez stowarzyszenie np. w przypadku kiedy statut danego stowarzyszenia lub umowa spółki działającej na podstawie tych samych przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej przewidywałaby trzyosobową łączną reprezentację i jednocześnie pięcioosobowy skład zarządu lub w przypadku, kiedy pierwotną decyzję podpisują 3 osoby przy dwuosobowej reprezentacji i czteroosobowym składzie zarządu.

Stowarzyszenie zaznaczyło jednocześnie, iż w odróżnieniu od organów administracji w ścisłym tego słowa znaczeniu, gdzie decyzję wydaje zwykle kierownik takiego urzędu, bądź upoważniony przez niego pracownik, o którym mowa w przepisie art. 24 § 1 K.p.a., w niniejszym postępowaniu sytuacja wygląda odmiennie. Decyzja wydana jest przez Stowarzyszenie jako osobę prawną, które jedynie formalnie, w stosunkach zewnętrznych reprezentowane jest przez swój zarząd. Z uwagi na powyższe art. 24 § 1 K.p.a. nie ma zdaniem Stowarzyszenia zastosowania w niniejszej sprawie.

Skarżący w piśmie procesowym z dnia [...] października 2015 r. stanowiącym uzupełnienie skargi zarzucił Stowarzyszeniu naruszenie:

1. art. 24 § 1 pkt 5 w związku z art. 27 § 1 i art. 127 § 3 K.p.a. oraz art. 2 i 78 Konstytucji RP, przez niewyłączenie z udziału w postępowaniu II instancji Z. B., który brał udział w wydaniu decyzji w pierwszej instancji;

2. art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, poprzez błędne zastosowanie przepisów i wydanie decyzji o umorzeniu postępowania odnośnie twierdzenia, iż organ nie posiada środków technicznych do udostępnienia informacji i nie jest zobowiązany do ich zapewnienia w żadnym zakresie;

3. art. 107 § 3 K.p.a. w związku z art. 77 i art. 80 K.p.a., poprzez nie wyjaśnienie w toku postępowania wszystkich okoliczności sprawy, niezebranie pełnego materiału dowodu, nie wykazania w treści decyzji jakimi środkami dysponowało Stowarzyszenie w chwili ponownego rozpatrywania sprawy i nie odniesienie się do wszystkich wniosków dowodowych strony;

4. art. 153 P.p.s.a., poprzez nieprawidłową wykładnię i przyjęcie, że określona opinia prawna przedstawiona w wyroku wiążą organ co do treści przyszłego rozstrzygnięcia.

W związku z powyższym wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji z dnia [...] kwietnia 2015 r. oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] lipca 2014 r. w całości z uwagi na istotne naruszenie prawa mające wpływ na wynik sprawy, a także zasądzenie od Zarządu [...] "[...]" na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania rozstrzygnięcia - decyzji w sprawie. Sąd administracyjny nie ocenia więc decyzji pod kątem jej słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego.

Oceniając zaskarżoną decyzję w świetle wskazanych wyżej kryteriów Sąd stwierdził, iż skarga K. B. nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że decyzja ta wydana została w następstwie wydania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyroku z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 634/13, w którym Sąd uwzględniając skargę K. B. na bezczynność Stowarzyszenia [...] "[...]" z siedzibą w G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej zobowiązał Stowarzyszenia do rozpoznania wniosku K. B. z dnia [...] września 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy stwierdzając jednocześnie, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu tego wyroku - powołując się na treść odpowiedzi udzielonej wnioskodawcy przez Stowarzyszenie w dniu [...] października 2013 r. w której wskazano na brak technicznych możliwości przesłania na podany adres e-mail wnioskodawcy kopii treści umów cywilnoprawnych za rok 2013 r., a jednocześnie zaproponowano udostępnienie wszystkich umów związanych z realizacją projektu dofinansowanego ze środków publicznych w siedzibie Stowarzyszenia, po wcześniejszym uzgodnieniu terminu wizyty – Sąd zaznaczył, że w tej sytuacji działanie organu należy ocenić w świetle art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis art. 14 ust. 2 zdanie drugie ustawy wymaga natomiast, by w sytuacji, gdy wnioskodawca w terminie 14 dni od powiadomienia go o sposobie i formie udostępnienia informacji (w niniejszej sprawie termin ten upłynął w dniu [...] listopada 2013 r.), nie złożył wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umorzyć. W niniejszej sprawie podmiot zobowiązany, do dnia zakończenia postępowania przed WSA w Warszawie, nie wydał takiego rozstrzygnięcia. Z tego powodu Sąd uznał, że pozostaje on w bezczynności, gdyż nie dopełnił wskazanej procedury. Dodatkowo Sąd wskazał, iż dopiero kontrola decyzji umarzającej postępowanie pozwoli na odniesienie się do zawartych w skardze i pozostałych pismach procesowych kwestii związanych z technicznymi możliwościami udostępnienia informacji w sposób i formie określonych we wniosku.

Stosownie do treści art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wbrew zatem zarzutom skarżącego, Stowarzyszenie [...] "[...]" z siedzibą w G. rozpatrując ponownie sprawę z wniosku K. B. o udostępnienie informacji publicznej było związane oceną prawną i wskazaniami zawartymi w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 634/13, a tym samym było zobligowane do umorzenia postępowania o udostępnienie informacji publicznej stosownie do treści art. 14 ust. 2 zd. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Należy jednocześnie uznać za prawidłowe stanowisko Stowarzyszenia, że umorzenie postępowania mogło dotyczyć tylko tej części wniosku, w której K. B. domagał się przesłania na wskazany adres e-mail kopii umów cywilnoprawnych za rok 2013 - gdyż co do pozostałych żądań wniosku o udostępnienie informacji tj. podania daty spełnienia obowiązku określonego w art. 9 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 61 ust. 4 Konstytucji RP oraz przesłania zestawienia umów cywilnoprawnych za rok 2013 - Stowarzyszenie w dniu [...] października 2013 r. poinformowano wnioskodawcę, że nie posiada żądanych informacji.

Stosownie do art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który poprzez art. 17 ust. 1 tej ustawy ma w rozpoznawanej sprawie zastosowanie odpowiednio, umorzenie postępowania następuje w drodze decyzji administracyjnej, do której stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż instytucja odesłania do odpowiedniego stosowania pewnej kategorii przepisów do innych stanów faktycznych nie jest zdefiniowana prawnie. W nauce prawa i orzecznictwie sądowym powszechnie przyjmuje się, iż odpowiednie stosowanie przepisów, do których ustawodawca odsyła może oznaczać, zarówno stosowanie ich wprost, jak i stosowanie z pewnymi modyfikacjami, a także rezygnację ze stosowania danych przepisów do określonych stanów faktycznych i prawnych.

Synonimy przysłówka "odpowiednio" to adekwatnie, właściwie, stosownie, należycie, poprawnie, słusznie, trafnie, jak należy, co wyraźnie wskazuje na to, iż stosowanie odpowiednie, to nie stosowanie wprost, lecz takie, które najpełniej umożliwi realizację celów danej regulacji i uzyskanie poprawnych (trafnych) rozwiązań.

Odpowiednie stosowanie określonych przepisów oznacza zatem konieczność respektowania specyfiki postępowań, w jakich znaleźć one mają zastosowanie i to w taki sposób, by nie wypaczać istoty tych postępowań.

Pamiętać przy tym należy, iż zasadniczą przesłanką dla dokonywania wykładni przepisów prawa, jest zasada racjonalności ustawodawcy, z której wynika założenie, iż nie stosuje on w treści aktów prawnych zbędnych słów i wyrażeń, a jednocześnie instytucjom prawnym odmiennie nazwanym przypisuje odmienne znaczenie.

Skoro zatem ustawodawca w art. 17 ustawy o dostępie do informacji publicznej nakazuje do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej niebędących organami władzy publicznej odpowiednie stosowanie przepisu art. 16 tej ustawy, to oznacza to, iż w ten sposób stwarza w zakresie procedur udostępniania informacji publicznej w trybie wnioskowym nową kategorię specyficznego rozstrzygnięcia zbliżonego do decyzji administracyjnej, lecz różniącego się od niej przede wszystkim podmiotem wydającym rozstrzygnięcie.

W niniejszej sprawie podmiotem wydającym rozstrzygniecie o umorzeniu postepowania było Stowarzyszenie [...] "[...]", a zatem był to podmiot nie będący organem władzy publicznej.

Przepis art. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2015 r. poz. 1393) stanowi, że stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych (ust. 1). Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (ust. 2). Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników (ust.3).

Zgodnie z odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego do reprezentowania Stowarzyszenia [...] "[...]", uprawnionych jest dwóch członków Zarządu działających jednocześnie.

Zarówno decyzja z dnia [...] kwietnia 2015 r., jak i poprzedzająca ją decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. zostały podpisane przez dwóch członków Zarządu Stowarzyszenia uprawnionych do jego reprezentowania, w tym (zarówno pierwsza, jak i druga decyzja) przez Prezesa Zarządu Z. B..

Sąd za niezasadny uznał zarzut skargi, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego w oparciu o przepis art. 145 § 1 pkt 3 K.p.a. z uwagi na naruszenie art. 24 § 1 pkt 5 w związku z art. 27 § 1 i art. 127 § 3 K.p.a. oraz art. 2 i 78 Konstytucji RP, przez niewyłączenie od udziału w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Z. B., który brał udział w wydaniu decyzji pierwszoinstancyjnej.

Należy mieć na uwadze, że decyzje te wydane zostały nie przez organ władzy publicznej, lecz przez Stowarzyszenie jako osobę prawną, które zgodnie ze statutem w stosunkach zewnętrznych reprezentowane jest przez Zarząd. Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu, przepisy art. 24 § 1 pkt 5 i art. 27 § 1 K.p.a. nie mogły mieć w ogóle zastosowania w niniejszej sprawie.

Słusznie wskazuje Stowarzyszenie, że przyznanie racji stanowisku odmiennemu oznaczałoby, iż w pewnych przypadkach wyłączenie członków zarządu stowarzyszenia mogłoby powodować niemożność rozpoznania sprawy przez stowarzyszenie, np. w przypadku kiedy statut danego stowarzyszenia przewidywałaby trzyosobową łączną reprezentację i jednocześnie pięcioosobowy skład zarządu.

Sąd za niezasadne uznał też podniesione przez skarżącego zarzuty dotyczące naruszenia przez Stowarzyszenie przy wydawaniu zaskarżonej decyzji przepisów art. 107 § 3 K.p.a. w związku z art. 77 i art. 80 K.p.a.

Należy jeszcze raz zaznaczyć, iż odpowiednie stosowanie do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej, niebędących organami władzy publicznej przepisu art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej oznacza, iż rozstrzygnięcia tych podmiotów winny odpowiadać wymogom określonym w art. 16 ust. 2 pkt 2 tej ustawy oraz w art. 107 § 1 i § 3 K.p.a. w zakresie w jakim wymogi te są adekwatne dla sprawy udostępnienia informacji publicznej.

W ocenie Sądu wydając decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r. o umorzeniu postepowania w sprawie z wniosku K. B. o udostępnienie informacji publicznej, w zakresie żądania przesłania na e-mail wnioskodawcy kopii umów cywilnoprawnych za rok 2013, Stowarzyszenie w sposób należyty uzasadniło swoje rozstrzygniecie.

Stowarzyszenie powołało się na fakt, iż w dniu [...] października 2013 r. poinformowało wnioskodawcę, że jest małym podmiotem, opartym w zasadzie wyłącznie o pracę społeczną wolontariuszy oraz, że nie dysponuje środkami technicznymi, tj. sprzętem biurowym, który byłby przeznaczony do skanowania - digitalizacji dokumentów, dlatego też nie jest w stanie uczynić zadość jego żądaniu przesłania na wskazany adres e-mail kopii umów cywilnoprawnych za rok 2013. Stowarzyszenie, chcąc jednak uczynić zadośćuczynić prawu wnioskodawcy do uzyskania informacji publicznej zaproponowało udostępnienie mu wszystkich umów związanych z realizacją projektu dofinansowanego ze środków publicznych w siedzibie Stowarzyszenia, po wcześniejszym uzgodnieniu terminu wizyty.

Wnioskodawca w żaden sposób nie odniósł się do powyższej propozycji udostępnienia mu żądanych we wniosku umów w siedzibie Stowarzyszenia.

W tej sytuacji, a także mając na względzie ocenę prawną i wskazania zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 634/13, Stowarzyszenie nie mogło wydać innego rozstrzygnięcia, lecz zobligowane było umorzyć postępowanie w sprawie z wniosku K. B. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie żądania przesłania na e-mail wnioskodawcy kopii umów cywilnoprawnych za rok 2013.

Uzasadniając swoje rozstrzygniecie Stowarzyszenie wyjaśniło, że nie dysponowało odpowiednimi środkami technicznymi do digitalizacji dokumentów, a tym samym nie było w stanie udostępnić żądanej informacji w sposób i w formie określonej we wniosku. Skarżący nie przestawił żadnych dowodów, które podważałyby prawdziwość powyższych twierdzeń Stowarzyszenia. Z uwagi natomiast na to, że skarżący nie odpowiedział na zaproponowany przez Stowarzyszenie sposób udostępnienia żądanej informacji, nie była w ogóle rozważana kwestia udostępnienia żądanych dokumentów w formie ich papierowych kopii, a tym samym nieuzasadniony jest także zarzut skarżącego, że Stowarzyszenie jako podmiot zobowiązany nie zapewniło żadnej z możliwości technicznych udostępnienia informacji publicznej określonych w art. 12 ust. 2 ustawy.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że zaskarżona decyzja o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji publicznej, w zakresie żądania przesłania na e-mail wnioskodawcy kopii umów cywilnoprawnych za rok 2013, odpowiada prawu.

Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji wyroku.