Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Andrzej Kołodziej, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 września 2017 r. sprawy ze skargi B. W. na bezczynność Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] sierpnia 2016 r. o udzielenie informacji publicznej 1. stwierdza, że bezczynność Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie, 3. zasądza od Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. na rzecz B. W. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

B. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w skargę z dnia 19 września 2016 r. na bezczynność Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z [...] sierpnia 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej.

Zarzucił naruszenie: art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, art. 15 ust. 2 u.d.i.p. Skarżący wniósł o stwierdzenie, że podmiot zobowiązany dopuścił się bezczynności i zobowiązanie do załatwienia wniosku z [...] sierpnia 2016 r. oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowaniu według norm przepisanych. Jednocześnie skarżący wniósł o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] (wyłączenie WSA w [...]) z rozpatrywania niniejszej sprawy i przekazanie sprawy do rozpatrzenia innemu wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu, mi podstawie

art. 18 § 1 pkt 1 P.p.s.a., z uwagi na to, że sprawa dotyczy bezczynności tego sądu.

W uzasadnieniu skargi skarżący podał, że w dniu [...] sierpnia 2016 r. zwrócił

się do WSA w [...], za pośrednictwem poczty elektronicznej, z wnioskiem

o udostępnienie informacji publicznej. Wniósł o udostępnienie wyroku, który zapadł przed WSA w [...] w sprawie o sygn. [...] prosząc o przesłanie skanu tego wyroku albo wyroku w wersji elektronicznej na podany we wniosku

adres e-mail. Podniósł, że [...] sierpnia 2016 r. otrzymał odpowiedź, w której poinformowano go, że może otrzymać kopie żądanych dokumentów po usunięciu z ich treści danych osobowych lub innych danych objętych tajemnicą prawnie chronioną

i uiszczeniu stosownej opłaty. W dalszej części wskazano na art. 15 u.d.i.p. oraz art. § 1 ust. 3 pkt 3 i ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych. W oparciu

o te przepisy wyznaczono kwotę w wysokości 51 zł (17 stron po 3 zł za każdą stronę). Skarżący podniósł, że do dnia złożenia niniejszej skargi nie udostępniono mu wyroku WSA w [...] o sygn. [...]. Nie wydano też decyzji administracyjnej

o odmowie udostępnienia tego wyroku. Skarżący podniósł, że zgodnie z art. 15 ust. 2 u.d.i.p. nie można uzależniać udostępnienia informacji od wniesienia opłaty za jej udostępnienie.

Prezes Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] w odpowiedzi na skargę podniósł, iż dokonując analizy skargi uznał za trafny zarzut bezczynności

i uwzględnił skargę w całości na podstawie art. 54 § 3 P.p.s.a. W związku z powyższym wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Prezes Sądu podał, że przed złożeniem wniosku o udostępnienie informacji publicznej, w dniu [...]sierpnia 2016 r., B. W. zwrócił się z wnioskiem w formie elektronicznej

o zamieszczenie w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych wyroku w sprawie o sygn. akt [...]. W odpowiedzi na wniosek, Zastępca Przewodniczącej Wydziału Informacji Sądowej pismem z [...] sierpnia 2016 r., doręczonym drogą elektroniczną, poinformowała wnioskodawcę, że w/w wyrok zgodnie z zarządzeniem sędziego został wyłączony z publikacji w Internecie oraz o tym, iż akta sprawy zostały przekazane do Naczelnego Sądu Administracyjnego, celem rozpoznania skargi kasacyjnej. Następnie pismem z [...] sierpnia 2016 r., za pośrednictwem poczty elektronicznej, skarżący wniósł o udostępnienie informacji publicznej poprzez przesłanie skanu wyroku zapadłego w sprawie o sygn. akt [...] bądź wyroku w wersji elektronicznej na podany adres e-mail. W odpowiedzi na wniosek Zastępca Przewodniczącej Wydziału Informacji Sądowej pismem z [...] sierpnia 2016 r., doręczonym drogą elektroniczną, poinformowała skarżącego, iż może on otrzymać kopie żądanych dokumentów po usunięciu z ich treści danych osobowych lub innych danych objętych tajemnicą prawnie chronioną i uiszczeniu opłaty w wysokości 51 zł. Na pismo to nie została udzielona odpowiedź. Prezes WSA podał, że zarządzeniem z 29 września 2016 r. Przewodnicząca Wydziału Informacji Sądowej działając na podstawie § 2 ust. 1 zarządzenia Nr 11 Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 września 2007 r. w sprawie anonimizacji orzeczeń i wprowadzania danych do Centralnej Bazy Orzeczeń i Informacji o Sprawach uchyliła zarządzenie z 8 października 2014 r. o wyłączeniu z publikacji w Internecie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] z [...] października 2014 r. wydanego w sprawie o sygn. akt [...]. Następnie pismem z 29 września 2016 r., za pośrednictwem poczty elektronicznej, skarżący został poinformowany o zamieszczeniu w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych w Internecie pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl w/w wyroku. W tych okolicznościach, zdaniem organu bezczynność w rozpoznaniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie miała miejsca bez podstawy prawnej, ani z rażącym naruszeniem prawa.

Wniosek o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w [...] rozpoznany został przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który postanowieniem z dnia 30 czerwca 2017 r. wyłączył od orzekania w sprawie sędziego WSA Joannę Kube i sędziego WSA Ewę Marcinkowską (Przewodniczącą

i Zastępcę Przewodniczącej Wydziału Informacji Sądowej WSA w [...]),

w pozostałym zakresie wniosek oddalił. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 września 2017 r. sygn. akt I OZ 1320/17 oddalił zażalenie na to postanowienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga była zasadna w chwili jej wniesienia.

Skarga na bezczynność ma na celu doprowadzenie do wydania przez organ oczekiwanego przez stronę aktu lub podjęcia określonej czynności. Skarga taka wnoszona jest wówczas, gdy organ wprawdzie prowadzi postępowanie, ale – mimo ustawowego obowiązku – nie kończy go wydaniem stosownego aktu ani nie podejmuje właściwej czynności, której domaga się strona (por. B. Dauter, B. Gruszczyński,

A. Kabat, M. Niezgódka-Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, publ. LEX nr 148427 i nr 148280). Dla stwierdzenia bezczynności organu w zakresie wydania stosownego aktu lub podjęcia czynności

nie ma znaczenia fakt, z jakich powodów organ zwleka z realizacją wniosku,

a w szczególności, czy zwłoka spowodowana jest zawinioną lub też niezawinioną opieszałością organu. Wnioskodawca ma prawo kwestionowania bezczynności organu zawsze, gdy uznaje, że żądane przez niego informacje są informacjami publicznymi

i powinny być udostępnione w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U.

z 2016 r., poz. 1764), zwana dalej u.d.i.p. służy realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat funkcjonowania organów władzy publicznej. Używając

w art. 2 ust. 1 pojęcia "każdemu", ustawodawca precyzuje zastrzeżone w Konstytucji obywatelskie uprawnienie, wskazując, że każdy może z niego skorzystać

na określonych w tej ustawie zasadach. Ustawa ta reguluje zasady i tryb dostępu

do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Oczywiście ustawa znajduje zastosowanie jedynie w sytuacjach, gdy spełniony jest jej zakres podmiotowy

i przedmiotowy. Zakres podmiotowy wyznacza wykonywanie zadań publicznych przez adresata wniosku (art. 4 ust. 1 u.d.i.p.), zaś zakres przedmiotowy obejmuje pojęcie "informacji publicznej" (art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p).

Zgodnie z brzmieniem art. 4 ust. 1 u.d.i.p. obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: 1) organy władzy publicznej, 2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych, 3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, 4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego,

5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Stosownie do art. 4 ust. 3 u.d.i.p. obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji.

Prezes Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest podmiotem zobowiązanym na gruncie u.d.i.p. do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu. Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1

i art. 6 u.d.i.p. W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Zgodnie

z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p., udostępnieniu podlega informacja publiczna

w szczególności o danych publicznych, w tym:[...] a) treść orzeczeń sądów administracyjnych. Nie budzi w świetle powyższego wątpliwości, że żądany przez wnioskodawcę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] stanowi informację publiczną. Powyższe nie było w sprawie kwestionowane.

W sytuacji, gdy wniosek dotyczy informacji będącej informacją publiczną, tak jak w niniejszej sprawie, organ ma obowiązek: 1) udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej, co winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później

niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku oraz w sposób i w formie zgodnej

z wnioskiem; 2) wydać, na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p., decyzję o odmowie jej udostępnienia w razie uznania, że zachodzą podstawy do takiej odmowy, 3) udzielić informacji, o których mowa w art. 13 ust. 2 i art. 14 ust. 2 u.d.i.p., wyjaśniając przyczyny braku możliwości udostępnienia informacji w terminie bądź zgodnie z wnioskiem, przy jednoczesnym wskazaniu, w jakim terminie, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie lub 4) poinformować pisemnie wnioskodawcę,

że nie posiada żądanej informacji.

W przypadku niepodjęcia przez adresata wniosku takich prawnych form działania, jak wskazane wyżej, strona może zwalczać stan bezczynności w drodze skargi na bezczynność organu w trybie art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. Strona ma prawo kwestionowania bezczynności organu zawsze, gdy uznaje, że żądane przez

nią informacje są informacjami publicznymi i powinny być jej udzielone w trybie wnioskowym na podstawie przepisów u.d.i.p.

Rozpatrując skargę na bezczynność Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Sąd stwierdził, że była ona zasadna w chwili jej wniesienia. Organ nie udostępnił bowiem żądanej informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, jak też nie wydał decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia żądanej informacji, zatem pozostawał w bezczynności. Wprawdzie organ po pięciu dniach od wpływu wniosku wystosował do wnioskodawcy pismo z dnia [...] sierpnia 2015 r., jednakże poinformowano w nim, że wnioskodawca może otrzymać kopie żądanych dokumentów po usunięciu z treści danych osobowych lub innych danych objętych tajemnicą prawnie chronioną i po uiszczeniu opłaty kancelaryjnej.

Wezwanie do uiszczenia opłaty kancelaryjnej i uzależnienie udostępnienia informacji publicznej od wcześniejszego dokonania tego rodzaju opłaty nie było w tej sprawie uzasadnione. Wezwania tego nie sposób było potraktować też jako wezwania do dodatkowej opłaty, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.d.i.p. Organ nie wystosował też powiadomienia, o którym mowa w art. 13 ust. 1 i 2 u.d.i.p. Stąd też, należało uznać,

że w chwili wniesienia skargi była ona zasadna, albowiem organ nie udostępnił informacji w ustawowym terminie.

Bezczynność ta nie miała w ocenie Sądu charakteru rażącego naruszenia prawa. W sprawie jest bezsporne, że zarówno w dniu złożenia wniosku przez wnioskodawcę, jak i w okresie 14 dni określonym przez ustawodawcę na udostępnienie informacji publicznej, żądany przez wnioskodawcę wyrok był, na podstawie zarządzenia sędziego, wyłączony z publikacji w Internecie. Powyższe spowodowało, że dopiero po uchyleniu

w dniu 29 września 2016 r. przez Przewodniczącego Wydziału Informacji Sądowej WSA w [...] zarządzenia z dnia 8 października 2014 r. o wyłączeniu z publikacji w Internecie żądanego wyroku, możliwe było jego udostępnienie. Z okoliczności sprawy nie wynika, aby nieudostępnienie informacji publicznej w przewidzianym prawem terminie spowodowane było złą wolą, czy celowym działaniem nakierowanym na pozbawienie wnioskodawcy dostępu do informacji publicznej. Organ niezwłocznie po dokonaniu czynności uchylenia wymienionego wyżej zarządzenia dokonał czynności niezbędnych do udostępnienia wyroku i umieścił tenże wyrok w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych w Internecie. Niezwłocznie też, albowiem tego samego dnia, tj. 29 września 2016 r. wnioskodawca został poinformowany e-mailem,

że żądany przez niego wyrok został zamieszczony w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych w Internecie pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl, ze wskazaniem, że informacja ta stanowi odpowiedź na wniosek z dnia [...] sierpnia 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej. Żądana we wniosku treść wyroku została zatem wnioskodawcy udostępniona. Nie było tym samym podstaw, wobec ustania stanu bezczynności w dniu [...] września 2016 r., do zobowiązania organu do rozpatrzenia wniosku. Z tego względu w tym zakresie Sąd umorzył postępowanie. Wobec zasadności skargi w dniu jej wniesienia, Sąd zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a. w zw. z art. 119 pkt 4 i art. 120 P.p.s.a., orzekł, jak w punkcie 1 wyroku. W punkcie 2 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. O kosztach postępowania sądowego orzeczono, jak w punkcie 3 wyroku, na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a. Do kosztów tych Sąd zaliczył uiszczony przez skarżącego wpis sądowy od skargi w wysokości 100 zł.