Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Protokolant referent stażysta Krzysztof Frączek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi A.C. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

Wnioskiem z dnia [...] listopada 2016 r. A.C. zwróciła się do Urzędu Miasta o podanie następujących informacji: który wydział jest odpowiedzialny za merytoryczne opracowanie fragmentu odpowiedzi na jej wcześniejsze zapytanie o środki z tzw. "kapslowego"(całość odpowiedzi w załączeniu wniosku), kto (imię i nazwisko) jest merytorycznym autorem powyższych stwierdzeń i kto tę odpowiedź zaakceptował oraz kto zdecydował w ujęciu tych środków z lat 2014, 2015 w przychodach roku następnego i wykorzystaniu przedmiotowych środków na pokrycie deficytu.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, w piśmie z dnia [...] listopada 2016 r. Sekretarz Miasta wyjaśnił, że zapytanie o wydział odpowiedzialny za merytoryczne przygotowanie przytoczonego fragmentu odpowiedzi oraz o imię i nazwisko pracownika, który jest autorem tej odpowiedzi oraz osoby akceptującej odpowiedź, nie stanowi informacji publicznej. Dalej odpowiadając na kolejne pytanie zawarte we wniosku organ przytoczył treść przepisów art. 211 ust. 1 i 2, art. 263 ust. 1, art. 217, art. 233 oraz art. 239 ustawy o finansach publicznych (DZ.U. z 2013 r. poz. 885) oraz wskazał, że postępowanie z niezrealizowanymi wydatkami budżetowymi, zakres budżetu j.s.t., inicjatywa w sprawie sporządzenia projektu uchwały budżetowej, organ podejmujący uchwałę budżetową, pojęcie deficytu budżetu j.s.t. oraz sposób jego pokrycia przychodami, wynikają wprost z przepisów ustawy o finansach publicznych. Stąd niezrealizowanie wydatków miało wpływ na wysokość wyniku finansowego w latach 2014 i 2015 oraz wyniku skumulowanego. Pozostała w poszczególnych latach n na rachunku bieżącym j.s.t. nadwyżka środków pieniężnych, określana przez ustawodawcę jako "wolne środki" stała się przychodem roku następnego z mocy ustawy.

Pismem z dnia [...] stycznia 2017 r. A.C. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na bezczynność Prezydenta Miasta w załatwieniu jej wniosku z dnia [...] listopada 2016 r. o udzielenie informacji publicznej. Skarżąca nie zgodziła się ze stanowiskiem organu zawartym z piśmie z dnia [...] listopada 2016 r., w którym organ stwierdził, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej. Na poparcie swego stanowiska skarżąca przytoczyła fragment opracowania autorstwa A. Bernarczyka oraz A. Presz "Karnoprawna ochrona prawa do informacji publicznej. Uwagi wstępne." Skarżąca wskazała na jawność finansów publicznych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w piśmie z dnia [...] listopada 2016 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga nie była zasadna.

Zagadnieniem spornym w analizowanej sprawie była kwestia charakteru prawnego żądanych przez skarżącą informacji. W ocenie organu informacje, o które zwróciła się skarżąca w swoim wniosku z dnia [...] listopada 2016 r. nie są informacji publicznymi, w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (DZ.U. 2016 poz. 1764, dalej w skrócie u.d.i.p.), stąd na organie nie ciążył obowiązek ich udostępnienia.

Warto w tym miejscu zauważyć, że przepisy u.d.i.p. wymieniają trzy formy załatwienia sprawy w przedmiocie udzielenia informacji na wniosek zainteresowanego podmiotu. Mianowicie organ, do którego wniesiono wniosek winien udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 u.d.i.p.) bądź też odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.) albo umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 u.d.i.p.). Bezczynność organu polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje i jednocześnie nie wydaje decyzji o odmowie jej udostępnienia, albo też udziela informacji niepełnej, czy też niezgodnej z wnioskiem.

Wskazane powyżej formy załatwienia wniosku dotyczą informacji publicznej, natomiast w sytuacji gdy żądana informacja nie ma takiego charakteru wówczas organ udziela odpowiedzi w formie zwykłego pisma. W ostatniej z wymienionych sytuacji działanie organu może zostać poddane kontroli sądu administracyjnego poprzez wniesienie skargi na bezczynność, w którym to postępowaniu sąd bada czy stanowisko organu co do kwalifikacji prawnej danej informacji, dokonane przez organ administracyjny, było prawidłowe.

Artykuł 61 ust. 1 Konstytucji RP wiąże prawo do informacji publicznej z działalnością organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Stosownie do treści art. 1 ust 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie.

Komentowany przepis określa zakres przedmiotowy ustawy i pozornie definiuje pojęcie informacji publicznej, stanowiąc, że jest nią "każda informacja o sprawach publicznych". Definicja ta jest bardzo szeroka i może budzić wątpliwości, dlatego przy interpretacji przepisu art. 1 ust. 1 konieczne jest posiłkowanie się zarówno sformułowaniami zawartymi w art. 61 Konstytucji RP, jak i interpretacją tego pojęcia w prawie wspólnotowym. Konieczne jest także uwzględnianie treści art. 6 komentowanej ustawy, który zawiera wprawdzie tylko przykładowy katalog informacji mających walor informacji publicznej, wskazuje jednak kierunek, w którym zmierzały intencje ustawodawcy. Przepis ten wymienia najistotniejsze obszary tematyczne, które ze względu na swój charakter oraz wpływ na funkcjonowanie państwa i organów administracji publicznej wymagają szczególnego zapewnienia możliwie daleko idącej jawności i publicznego dostępu do informacji, które ich dotyczą (S. Szuster, Komentarz do art. 6 u.d.i.p., LEX). Ustawa o dostępie do informacji publicznej, jak i samo prawo do takiej informacji ma służyć obywatelom do uzyskania wiedzy o działaniach organów władzy publicznej i osób wykonujących funkcje publiczne. Umożliwia to monitorowanie takich działań i ewentualną społeczną reakcję na powstające nieprawidłowości. Obywatele mają też prawo do poznania mechanizmów podejmowania decyzji, które się do nich odnoszą, bo wiedza o otaczającej ich rzeczywistości jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania we współczesnym świecie.

Trzeba też w tym miejscu przywołać preambułę do Konstytucji RP, która jest pewną dyrektywą interpretacyjną służącą właściwej wykładni norm konstytucyjnych. Z preambuły tej wynika, że ustanowione w Konstytucji RP prawa podstawowe winny zagwarantować na zawsze prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność. Interpretując zatem przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, trzeba mieć na uwadze zawarte we wskazanej części ustawy ustrojowej przesłanie i pamiętać, że ustrojodawca na równi potraktował wartości, jakimi są ochrona praw obywatelskich, rzetelność działania instytucji publicznych służąca tej ochronie oraz sprawność instytucji publicznych gwarantująca sprawne funkcjonowanie państwa. Prawo do informacji publicznej jest przyrodzonym, niezbywalnym i niezależnym od woli państwa prawem człowieka. Jednakże prawo to ma też na celu ochronę prawowitości demokratycznego systemu prawnego i systemu demokratycznego w ogóle. Tylko sprawnie funkcjonujące państwo, którego organy wykonują przypisane im zadania, jest w stanie zagwarantować obywatelom bezpieczeństwo publiczne i ochronę należnych im praw. Maksymalnie szeroka interpretacja pojęcia dostępu do informacji publicznej mogłaby doprowadzić do częściowego lub całkowitego paraliżu funkcjonowania organów administracji publicznej (zob. wyrok WSA w Krakowie z 28 lutego 2008 r., II SA/Kr 1292/07, LEX nr 505369).

Konstruując zatem definicję pojęcia "informacja publiczna", trzeba posłużyć się łącznie kryteriami określanymi w literaturze jako kryterium podmiotowe i przedmiotowe. Kryterium podmiotowe wskazuje podmioty, o których informacja może być uznana za informację publiczną. Krąg tych podmiotów określony został w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP. Należą do nich organy władzy publicznej oraz osoby pełniące funkcje publiczne. Dotyczy to również organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób i jednostek organizacyjnych, ale tylko w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

| Definicja przedmiotowa związana jest z treścią art. 1 ust. 1 u.d.i.p. i zawartym w nim pojęciu sprawy publicznej. Tak więc nie każde działanie |

|organu władzy publicznej będzie przedmiotem informacji publicznej, lecz tylko takie, które zawiera pewien dodatkowy element w postaci "sprawy |

|publicznej". Odnosi się zatem do funkcjonowania państwa i jego organów, dotyczącego interesów szerszej grupy obywateli lub gospodarowania mieniem |

|publicznym. Posługiwanie się przy wykładni art. 1 ust. 1 u.d.i.p. wyłącznie lub przede wszystkim kryterium podmiotowym jest niczym nieuprawnione, |

|zwłaszcza jeśli zważyć, że ustawa traktuje prawo do informacji publicznej jeszcze szerzej niż normy konstytucyjne. Daje ona prawo do uzyskania |

|informacji o sprawach publicznych, nie przyznaje jednak uprawnienia do otrzymania każdej informacji będącej w posiadaniu adresata (por. Komentarz do |

|ustawy o dostępie do informacji publicznej, Irena Kamińska, Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Lex). |

|Mając na uwadze powyższe spostrzeżenia przyjdzie stwierdzić, że wnioskowane przez skarżącą informacje nie mają charakteru informacji publicznej. Dane|

|dotyczące wydziału Urzędu Miasta, w którym sporządzono fragment cytowanego pisma, jak również dane osób, które konkretnie są jego autorami, ze |

|względów podmiotowych i przedmiotowych nie stanowią informacji publicznej. Osoby, których dotyczył wniosek nie są podmiotami, o których mowa w art. 6|

|ust. 1 pkt 2 d u.d.i.p., bowiem nie każda osoba zatrudniona w urzędzie, będącym jednostką pomocniczą organu władzy wykonawczej jednostki samorządu |

|terytorialnego, jest osobą pełniącą funkcje publiczne. Warto w tym miejscu wskazać na przepis art. 5 ust. 2 u.d.i.p., który stanowi, że prawo do |

|informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy |

|informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, |

|oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. W kwestii definicji pojęcia – funkcjonariusz publiczny – |

|ustawa o dostępie do informacji publicznej odsyła do przepisów kodeksu karnego (art. 115 § 13). |

|W analizowanej sprawie nie mieliśmy do czynienia z sytuacją, która wyczerpuje dyspozycję cytowanego przepisu. Słusznie podniósł organ, że pismo z |

|którego pochodzi cytowany fragment, zostało podpisane przez osobę, która odpowiada za jego treść pod względem merytorycznym i to właśnie dane tej |

|osoby stanowią informację publiczną. |

|Mając na uwadze powyżej poczynione spostrzeżenia przyjdzie również wskazać, że wniosek skarżącej w omawianym zakresie nie spełniał nadto przesłanek |

|przedmiotowych, nie dotyczył bowiem sprawy publicznej, w rozumieniu przytoczonego powyżej art. 1 ust. 1 u.d.i.p. |

|Odnośnie pytania zawartego w akapicie 3 wniosku z dnia [...] listopada 2016 r. należy zauważyć, że w piśmie z dnia [...] listopada 2016 r. organ |

|ustosunkował się do podnoszonego zagadnienia. Organ wskazał na tryb oraz podstawy prawne przyjmowania budżetu rocznego j.s.t., w tym na sposób ujęcia|

|niezrealizowanych wydatków budżetowych z lat poprzednich, a argumentacja organu stanowi odpowiedź na zadane przez skarżącą pytanie. |

| |

| |

| |

| |

|W tych okolicznościach sprawy zgłoszony w skardze zarzut bezczynności organu okazał się niezasadny. |

|Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 p.p.s.a., skarga podlegała oddaleniu. |