Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Protokolant: Starszy asystent sędziego Tomasz Naraziński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi P. L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz P. L., kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu [...] r. P. L. złożył wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego w imieniu Ministra Finansów wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze. zm.). Z tego względu organ wezwał stronę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W piśmie tym wezwano stronę m.in. do doprecyzowania stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, poprzez wskazanie symbolu klasyfikacji statystycznej prowadzonej przez stronę pozarolniczej działalności gospodarczej, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.).

Wezwanie zostało doręczone stronie w dniu 8 października 2014 r., natomiast w dniu 20 października 2014 r. (data nadania 15 października 2014 r.) wpłynęła odpowiedź, w której – zdaniem organu - strona nie uzupełniła wniosku o wszystkie elementy wskazane w wezwaniu.

Postanowieniem z dnia [...] r. organ pozostawił wniosek bez rozpatrzenia.

W zażaleniu strona zarzuciła, że organ naruszył prawo nie dokonując interpretacji przy aktualnym stanie dowodowym. W odpowiedzi na wezwanie organu wskazano bowiem kilka klasyfikacji usług przyporządkowanych czynnościom jakie wykonuje strona.

Utrzymując w mocy własne rozstrzygnięcie Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. działający w imieniu Ministra Finansów w postanowieniu z dnia [...] r. wskazał m.in., że nie jest on uprawniony do dokonywania klasyfikacji usług świadczonych przez stronę, gdyż nie mieści się to w ramach określonych w Rozdziale 1 a Działu II ustawy Ordynacja podatkowa - Interpretacje przepisów prawa podatkowego. Zaznaczono, że dla zastosowania właściwej stawki ryczałtu do przychodów uzyskanych z prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej, konieczne jest każdorazowe przypisanie rodzaju wykonywanych czynności (świadczonych usług) do określonego grupowania PKWiU. Odpowiedzialność za prawidłowe sklasyfikowanie wykonywanych czynności ponosi podatnik świadczący tę usługę, bowiem Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług. W tym zakresie właściwymi są Urzędy Statystyczne, które nadają numer identyfikacyjny na podstawie wniosku podatnika, zawierającego informacje dotyczące zakresu i charakteru planowanej działalności gospodarczej. Informacje te wskazuje sam podatnik.

W świetle powyższego, aby udzielić odpowiedzi na pytanie dotyczące zastosowania konkretnej stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, strona powinna jasno i konkretnie przedstawić klasyfikację statystyczną świadczonych usług, zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, ze zm. - dalej: "u.z.p.d."), który definiuje działalność usługową i w tej kwestii odnosi się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, ze zm.).

W rozpatrywanej sprawie istotnym było ustalenie, czy wszelkie świadczone usługi, wymienione w opisie stanu faktycznego, należało zakwalifikować do usług budowlanych, a dopiero po dokonaniu takiej kwalifikacji możliwe byłoby wydanie interpretacji indywidualnej w żądanym zakresie.

Zdaniem organu P. L. nie udzielił jasnej i konkretnej odpowiedzi na skierowane do niego wezwanie. Jak sam wskazał w odpowiedzi na wezwanie - ma wątpliwości co do zakwalifikowania świadczonych przez niego usług. W tej sytuacji organ uznał, że skoro sama strona nie jest w stanie prawidłowo dokonać klasyfikacji świadczonych usług, trudno oczekiwać od organu, że ma tego dokonać na podstawie domniemania.

Reasumując organ stwierdził, że strona nie usunęła braków wskazanych w wezwaniu z dnia [...] r., w taki sposób, aby w konsekwencji możliwe było wydanie w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej - indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, P. L. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Kwestionowanemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej poprzez niedokonanie interpretacji na jego wniosek, pomimo że organ był do tego zobowiązany, gdyż wniosek ten nie posiadał istotnych braków formalnych.

W uzasadnieniu wskazano, że w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku skarżący w ustawowym terminie udzielił odpowiedzi i wyjaśnień w zakresie w jakim czuł się kompetentny, w przeciwnym razie nie występowałby z przedmiotowym wnioskiem o interpretację.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył co następuje:

Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1296) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły prawa, i to przynajmniej w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do zagadnienia, czy wobec treści art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, strona we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, poza dokładnym opisem stanu faktycznego, zobowiązana jest do wskazania symbolu PKWiU świadczonej przez siebie usługi.

Zgodnie z treścią tego przepisu składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku podatnik wystąpił o wydanie interpretacji w zakresie stawki opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych ze świadczonych przez siebie usług budowlanych. Jednocześnie wnioskodawca szczegółowo opisał jakie usługi świadczy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 u.z.p.d. działalność usługowa - pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 i Nr 220, poz. 1435 oraz z 2009 r. Nr 33, poz. 256 i Nr 222, poz. 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439, z późn. zm.), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,

Przepisy u.z.p.d. definiując przedmiot opodatkowania i stawki podatkowe często odwołują się do pojęć zdefiniowanych w aktach prawnych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Oznacza to, że organy podatkowe stosując prawo zobowiązane są do ustalenia, czy dokonana przez podatnika klasyfikacja określonych usług do konkretnego grupowania statystycznego jest prawidłowa czy też nie. W tym zakresie organy podatkowe nie są związane ewentualną klasyfikacją dokonaną przez organ właściwy z zakresu statystyki publicznej, ani też klasyfikacją dokonaną przez podatnika. Powyższe stanowisko potwierdzone jest w orzecznictwie sądów administracyjnych m.in. w wyroku NSA z dnia 15 października 2008 r., sygn. akt I FSK 1114/07.

W prawomocnych wyrokach WSA w Warszawie z dnia 12 maja 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 2325/09) oraz z 11 stycznia 2008 roku (III SA/Wa 1349/07) Sąd ten stwierdził, że skoro ustawodawca podatkowy kształtując przedmiot opodatkowania, stawki podatkowe, zwolnienia od podatku, posługuje się klasyfikacjami statystycznymi, to zakłada, że organy podatkowe dokonujące kontroli prawidłowej realizacji przez podatników przepisów prawa podatkowego, są uprawnione i zarazem zobowiązane do tego, aby dokonywać ich interpretacji, w ramach ustalania lub określania ciążących na podatnikach zobowiązań w podatku od towarów i usług. Nie mogą przy tym liczyć na to, że organy statystyki publicznej dokonają za nie klasyfikacji statystycznej. Stanowisko takie podzielił również WSA we Wrocławiu w prawomocnym wyroku z dnia 10 grudnia 2010 r., I SA/Wr 1179/10.

Oczywiście w sytuacjach, gdy mamy do czynienia z preferencyjnymi stawkami lub zwolnieniami od opodatkowania, a klasyfikacja konkretnych usług budzi duże wątpliwości, zasadne może być domaganie się od wnioskodawcy wskazania symbolu PKWiU, aby się nim wspomóc (co nie zwalnia organu od jego oceny). Nie może to być jednak regułą. Nie można bowiem abstrahować od konkretnej treści pytania skierowanego do Ministra Finansów. W niniejszej sprawie skarżący we wniosku o wydanie interpretacji zapytał czy szczegółowo opisane przez niego usługi budowlane podlegają opodatkowaniu stawką 5,5 %. Zdaniem Sądu stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości, a odpowiedź na tak postawione pytanie nie powinna nastręczać organowi podatkowemu większych trudności. Natomiast uzależnianie odpowiedzi od wskazania przez wnioskodawcę symbolu PKWiU stanowi przejaw zbędnego formalizmu, nieznajdującego oparcia w treści art. 14 b § 3 Ordynacji podatkowej.

Reasumując należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie brak było podstaw do żądania przez organ w trybie art. 169 § 1 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej, aby dla wskazanych we wniosku usług, strona w terminie 7 dni wskazała symbole PKWiU co oznacza, że organ naruszył powyższe przepisy przez ich niewłaściwe zastosowanie w sprawie.

W konsekwencji Sąd doszedł do przekonania, że obowiązkiem organu podatkowego było wydanie interpretacji podatkowej, zawierającej ocenę prawną stanowiska skarżącego, gdyż stan faktyczny został przedstawiony w sposób wyczerpujący.

Rozpoznając przedmiotowy wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego organ uwzględni stanowisko Sądu wyrażone w niniejszym wyroku i dokona merytorycznej oceny stanowiska skarżącego.

Z tych względów na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c), art. 200 i 205 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) Sąd orzekł jak w sentencji.

P.C.