Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak,, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 września 2017 r. sprawy ze skargi D. K. na bezczynność Starosty w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Starostę do załatwienia wniosków D. K. z dnia [...] r. i dnia [...] r. dotyczących udostępnienia opisanych w nich protokołów zdawczo – odbiorczych akt administracyjnych oraz protokołów ich wypożyczenia w terminie 14 dni od daty zwrotu akt administracyjnych sprawy po uprawomocnieniu się wyroku; II. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Starosty do załatwienia wniosku z [...] r.; III. stwierdza, że Starosta dopuścił się bezczynności w rozpatrzeniu wniosków określonych w punkcie I wyroku, która nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; IV. w pozostałej części skargę oddala; V. zasądza od Starosty na rzecz D. K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

We wnioskach z dnia [...]., złożonych do Starosty, D. K. domagała się udostępnienia protokołów zdawczo - odbiorczych dokumentacji przekazanej do zakładowego archiwum Starostwa Powiatowego w J. L., wytworzonych przez Wydział Architektoniczno- Budowlany Starostwa w latach 2000 – 2010, protokołów wypożyczenia akt z archiwum zakładowego dotyczących tego Wydziału innym instytucjom oraz o udostępnienie przejrzenia własnej teczko osobowej w której znajdują się dokumenty objęte okresem od 1979r. do 2011r. W kolejnym piśmie z dnia [...]. wniosła o udostępnienie jej informacji a) czy w okresie jej zatrudnienia na wieloosobowym stanowisku pracy w Wydziale Architektoniczno-Budowlanym Starostwa Powiatowego w J. L. tj. od 2000 r. do 2011 r. , otrzymywała upoważnienia do podpisywania decyzji administracyjnych, zatwierdzania projektów budowlanych podpisywania (przyjmowania) zgłoszeń na budowę i podpisywania innych pism, b) czy w latach 2000-2011 Starosta [...] w J. L. udzielił zgód pracownikom starostwa na wykonywanie dodatkowej pracy (prowadzenia działalności gospodarczej) z wyszczególnieniem ich ilości oraz c) wyjaśnienie, dlaczego do Prokuratury Okręgowej w Z. zostały przesłane nieaktualne zakresy czynności z [...] r. Wyjaśniła, że według przesłanych do Prokuratury Okręgowej w Z. zakresów czynności wspomnianym Wydziałem kierowali Kierownicy Wydziału, a w tym czasie podpisywali decyzje jako Naczelnicy Wydziału z upoważnienia Starosty. Stwierdziła, że przeglądała swoją teczkę osobową, w której brak jest zakresu czynności podpisanego jej pełnym imieniem i nazwiskiem oraz dokumentów poświadczających okres pracy w Urzędzie Gminy S. w okresie od [...]. do [...]. W dniu [...] r. do Starostwa wpłynęło kolejne pismo D. K., w którym ponownie wniosła o udostępnienie protokołów przekazania akt Wydziału Architektoniczno – Budowlanego do archiwum oraz protokołów ich wypożyczenia o jakich mowa we wniosku z [...]., uzasadniając wniosek sprawą karną zawisłą przed Sądem Rejonowym w J. L.. Podała nazwiska osób, których akta miałyby dotyczyć oraz wskazała, że chodzi o informacje a) kiedy w Wydziale Architektoniczno-Budowlanym Starostwa Powiatowego w J. L. zostały wytworzone dokumenty dla danego inwestora, b) podania nr działki objętej inwestycją, c) nr rejestru wniosku, d) ilości opieczętowanych i ponumerowanych stron każdej dokumentacji, e) numeru i daty wpływu wniosku do kancelarii ogólnej Starostwa, f) podpisu znajdującego się na decyzji, projekcie budowlanym lub zgłoszeniu jako osoby upoważnionej przez Starostę do załatwiania sprawy w jego imieniu w ramach Wydziału Architektoniczno-Budowlanego, g) daty przekazania dokumentacji do archiwum zakładowego Starostwa Powiatowego w J. L., h) daty wypożyczenia dokumentacji z archiwum i) podmiotu któremu wypożyczono dokumentację, zgłoszenie budowy lub dla kogo wykonano kserokopie z tych dokumentów i poświadczono za zgodność z oryginałem dla dokumentów wymienionych we wniosku "objętych aktem oskarżenia". We wniosku zażądała również wyjaśnienia 3) w jaki sposób i dlaczego nadano jej stanowisko inspektora budownictwa w Wydziale Architektoniczno-Budowlanym Starostwa Powiatowego w J. L., mimo posiadania wykształcenia technika budowlanego i magistra administracji 4) wskazania osoby, która opracowała zakresy czynności dla Naczelników Wydziału Architektoniczno-Budowlanego Starostwa Powiatowego w J. L., czy wszyscy pracownicy tego Wydziału posiadali jednakowe zakresy czynności, czym zakresy czynności Naczelników Wydziału Architektoniczno – Budowlanego różniły się od zakresu czynności pracowników tego Wydziału, jakie wynagrodzenie za pracę pobierali Naczelnicy Wydziału, a jakie pracownicy, co się stało z jej zakresem czynności, który podpisała pełnym imieniem i nazwiskiem i który powinien znajdować się w aktach osobowych, a dotychczas nie został zwrócony przez P. 5) dlaczego w jej teczce osobowej brak jest dokumentów potwierdzających zatrudnienie w Urzędzie Gminy S. w latach [...]. - [...]. jak i innych dokumentów, tj. min. brak dokumentów potwierdzających rozwiązanie stosunku pracy, odpisów uprawnień budowlanych, ukończenia uniwersytetu, szkoleń, brak ugody zawartej przed sądem, dokumentacji sądowej z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych 6) czy osoby zatrudnione w Starostwie Powiatowym w J. L., zwłaszcza geodeci, posiadały indywidualne upoważnienia do wykonywania prac prywatnych po godzinach pracy, 7) oraz kim była osoba zatrudniona w Wydziale Architektoniczno-Budowlanym Starostwa Powiatowego w J. L. w latach 2001-2003 oznaczona symbolem A IV z uwagi na fakt niespotykania (nieznajomości) tej osoby w Starostwie.

W piśmie z dnia [...]. Starosta zawiadomił wnioskodawczynię, że z uwagi na konieczność podjęcia dodatkowych czynności połączonych z koniecznością sięgnięcia do dokumentacji źródłowej oraz zaangażowaniem do tych czynności określonych środków osobowych i finansowych, informacje, których zażądała w piśmie z [...]. stanowią informację przetworzoną i wezwał ją do wykazanie szczególnego interesu publicznego w ich uzyskaniu. Wyjaśnił ponadto, że dokumentacja z jej zatrudnienia w Gminie S. obejmująca lata 1979 -1990 znajduje się w odrębnej teczce akt osobowych , która przechowywana jest w archiwum zakładowym Starostwa.

W odpowiedzi na wezwanie D. K. stwierdziła, że wnioskowane przez nią informacje mają charakter prosty, taki bowiem charakter mają projekty budowlane i zatwierdzające je decyzje administracyjne. Jednocześnie jednak wyjaśniła, że "wniosek uzasadnia istotnym interesem publicznym, który w przyszłości przyczyni się do prawidłowego funkcjonowania organu administracji państwowej. Informacje publiczne wykażą osoby zatrudnione na kierowniczych stanowiskach w Starostwie Powiatowym w J. L. upoważnione przez Starostę Powiatu J. do wydawania decyzji administracyjnych w imieniu Starosty prowadzących działalność gospodarczą, co zostało upublicznione w Biuletynie Informacji Publicznej Starostwa powiatowego w grudniu roku 2011 za lata od 2002-2010 roku włącznie. Informacje te mają zapobiegać w przyszłości takim praktykom i kreowaniu odpowiedzialności dla osób niewinnych".

W tej sytuacji Starosta uznał, że wnioskodawczyni nie wykazała interesu publicznego w uzyskaniu żądanych informacji i pismem z dnia [...]. podanie z [...]. pozostawił bez rozpoznania.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego D. K. wniosła o zobowiązanie Starostwa Powiatowego w J. L. do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi, orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz wymierzenie organowi grzywny. W uzasadnieniu podała, że wprawdzie na jej wniosek z [...]. organ udostępnił protokoły kserokopii wypożyczonych akt z lat 1997 r. z zakrytymi nazwiskami, jednak były to zupełnie inne, niż określone we wniosku. Otrzymała ustną informację, że protokoły zdawczo - odbiorcze nie mogą zostać jej okazane, może tylko dowiedzieć się, ile segregatorów Wydział Architektury zdał do archiwum zakładowego w okresie objętym wnioskiem. Ponowny wniosek w tej samej kwestii z [...]. pozostawiono bez rozpoznania. Tym samym nie udostępniono jej żądanych informacji, ani też nie wydano decyzji odmownej zgodnie z art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej, czym naruszono 14 dniowy termin zapisany w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odpowiadając na skargę Starosta wniósł o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie. Wniosek o odrzucenie skargi motywował jej niedopuszczalnością z powodu niewyczerpania trybu określonego w art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w brzmieniu z dnia [...]. tj z dnia wpływu skargi do organu w związku z art. 17 ust.2 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U z 2017r. poz. 935) tj, bez uprzedniego wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Organ stwierdził ponadto, że w piśmie z dnia [...]. udzielił odpowiedzi na wniosek skarżącej z [...]. Odnośnie natomiast wniosku z [...]. uzasadnione jest stanowisko o przetworzonym charakterze żądanych informacji, co skutkowało koniecznością wykazania po stronie skarżącej interesu publicznego dla ich udostępnienia. Skarżąca mimo wezwania takiego interesu nie wykazała, w konsekwencji wniosek jej pozostawiono bez rozpoznania.

Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje:

Błędnie przede wszystkim uważa Starosta, że skarżąca przed wniesieniem skargi była zobligowana wezwać go do usunięcia naruszenia prawa, jako przesłanki wniesienia skargi, co w mniemaniu organu skutkowało jej odrzuceniem jako niedopuszczalnej na podstawie art. 58 § 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U z 2016r. poz. 718 ze zmianami ). Rzeczywiście art. 9 pkt.3 lit.b ) ustawy z dnia 7 kwietnia 2017r, o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U z 2017r. poz. 935) dodał w art. 53 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi § 2b, zgodnie z którym skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu. Trzeba jednak zauważyć, że stosownie do art. 17 ust.2 tej ustawy przepisy art. 52 i 53 w brzmieniu jej nadanym stosuje się do aktów i czynności organów administracji publicznej dokonanych po dniu wejścia w życie ustawy, czyli po dniu [...]. W tym jednak przypadku skarga wpłynęła do sądu w dniu [...]., co oznacza, że wspomniany przepis w ogóle nie ma zastosowania. To z kolei pozwala na podtrzymanie dotychczasowego stanowiska sądów administracyjnych, zgodnie z którym skarga na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. ( wyroki NSA z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05, Lex nr 236545). 21 lipca 2011r. I OSK 678/11, 24 maja 2006 r., sygn. akt I OSK 601/05 , postanowienia NSA z dnia 7 kwietnia 2010r. I OSK 462/10 i 31 marca 2008r. I OSK 262/08 wszystkie opubl. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych ).

Sama skarga jest natomiast częściowo uzasadniona. W orzecznictwie podkreśla się, że skargę na bezczynność organu w sprawach dostępu do informacji publicznej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 ze zm.) można złożyć nie tylko wobec "milczenia" organu, jak przy klasycznej bezczynności, ale również w sytuacji sporu między wnioskodawcą, a adresatem wniosku co do charakteru żądanej informacji. W tego rodzaju sprawach skarga na bezczynność chroni wnioskodawcę przed arbitralną decyzją organu, która uniemożliwia uzyskanie żądanej informacji (wyrok NSA z dnia 7 lipca 2010 r., sygn. I OSK 592/10 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Przyjmuje się jednocześnie, że tylko publiczny charakter żądanej informacji może uzasadniać przekonanie o pozostawaniu podmiotu zobowiązanego do jej udostępnienia w bezczynności (por. wyroki NSA z 10 stycznia 2007 r., I OSK 50/06, Lex 291197 i 22 czerwca 2010 r., I OSK 385/10 - wszystkie opublikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Bez wątpienia rację ma skarżąca wskazując Starostę jako podmiot zobowiązany do udzielenia żądanej informacji. Wskazuje na to treść art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne w szczególności organy władzy publicznej, do których bez wątpienia zaliczają się także starostowie. Nie można natomiast zgodzić się, że wszystkie opisane we wnioskach informacje mają charakter informacji publicznej. Według art. 1 ust.1 powołanej ustawy każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu oraz ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonym w tej ustawie. Na tle tego przepisu w orzecznictwie za informację publiczną uznaje się każdą wiadomość wytworzoną lub odnoszoną do władz publicznych, a także wytworzoną lub odnoszoną do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Uważa się zatem, że informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty nie będące organami administracji publicznej, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Chodzi tu przy tym o wszelkiego rodzaju dokumenty odnoszące się do organu wykonującego władzę publiczną lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne oraz gospodarujące mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa, przy czym bez znaczenia jest, w jaki sposób znalazły się one w posiadaniu podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji organu i jakiej sprawy dotyczą. dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej; treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Zawsze jednak pojęcie informacji publicznej odnosi się do faktów dotyczących spraw publicznych i tych, które odnoszą się do publicznej sfery działalności. Żądana informacja, aby uzyskała walor informacji publicznej musi zatem dotyczyć zgodnie z art. 1 ust. 1 "sprawy publicznej". Przedmiotem takiej informacji jest problem lub kwestie, które mają znaczenie dla większej ilości osób, czy grup obywateli lub też są ważne z punktu widzenia poprawności funkcjonowania organów państwa. Trafnie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 maja 2017r. ( I OSK 1777/16 i podane tam orzecznictwo opubl. w CBOSA ), że celem ustawy nie jest zatem zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb, w postaci uzyskiwania informacji dotyczących wprawdzie kwestii publicznych, lecz przeznaczonych dla celów handlowych, edukacyjnych, zawodowych, czy też na potrzeby toczących się postępowań sądowych. Ustawa o dostępie do informacji publicznej ma służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem publicznych instytucji. Zatem wnioski o udostępnienie informacji publicznej składane przez podmioty, których interesów dotyczą nie są wnioskami o udzielenie informacji publicznej, nie odnoszą się bowiem do "sprawy publicznej". Tego typu informacje nie stanowią informacji publicznej dotyczącej spraw publicznych. Przedmiotem informacji publicznej jest problem lub kwestie , które mają znaczenie dla większej ilości osób, czy grup obywateli lub są ważne z punktu widzenia poprawności funkcjonowania organów państwa. W tym kontekście nie ma podstaw, aby w ten właśnie sposób zakwalifikować informacje zawarte w pkt. 3 -7 pisma z [...]. dotyczące wskazania : 3) w jaki sposób i dlaczego nadano jej stanowisko inspektora budownictwa w Wydziale Architektoniczno-Budowlanym Starostwa Powiatowego w J. L., mimo posiadania wykształcenia technika budowlanego i magistra administracji.: 4) wskazania osoby, która opracowała zakresy czynności dla naczelników Wydziału Architektoniczno-Budowlanego Starostwa Powiatowego w J. L., czy wszyscy pracownicy tego Wydziału posiadali jednakowe zakresy czynności, czym zakresy czynności Naczelników Wydziału Architektoniczno – Budowlanego różniły się od zakresu czynności pracowników tego Wydziału, jakie wynagrodzenie za pracę pobierali Naczelnicy Wydziału, a jakie pracownicy, co się stało z jej zakresem czynności, który podpisała pełnym imieniem i nazwiskiem, a który powinien znajdować się w aktach osobowych, a dotychczas nie został zwrócony przez P. 5) dlaczego w jej teczce osobowej brak jest dokumentów potwierdzających zatrudnienie w Urzędzie Gminy S. w latach [...]. - [...]. jak i innych dokumentów, tj. min. brak dokumentów potwierdzających rozwiązanie stosunku pracy, odpisów uprawnień budowlanych, ukończenia uniwersytetu, szkoleń, brak ugody zawartej przed sądem, dokumentacji sądowej z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych 6) czy osoby zatrudnione w Starostwie Powiatowym w J. L., zwłaszcza geodeci, posiadały indywidualne upoważnienia do wykonywania prac prywatnych po godzinach pracy, oraz 7) kim była osoba zatrudniona w Wydziale Architektoniczno-Budowlanym Starostwa Powiatowego w J. L. w latach 2001-2003 oznaczona symbolem A IV z uwagi na fakt niespotykania (nieznajomości) tej osoby w Starostwie. Wszystkie te pytania były formułowane celem uzyskania informacji na potrzeby prowadzonego wobec skarżącej postępowania karnego, obejmującego okres, gdy była pracownikiem Wydziału Architektury i Budownictwa Starostwa. Ponadto nie stanowią informacji publicznej wszelkiego rodzaju wyjaśnienia i objaśnienia organu kwestii związanych z daną informacją publiczną. Informacji publicznej nie stanowią także wytworzone przez organ realizujący określone zadania publiczne dokumenty pracownicze, osobowe związane ściśle z zatrudnianiem pracowników, w celu realizacji ustawowych zadań.

Nie jest uzasadniony także zarzut bezczynności organu w zakresie wglądu skarżącej do własnych akt osobowych. Z treści art. 1 ust. 2 ustawy wynika, że jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Według powszechnie akceptowanej wykładni tego przepisu przyjmuje się zatem, że jeżeli obowiązują odmienne regulacje ich udostępniania, będą one miały pierwszeństwo przed ustawą o dostępie do informacji publicznej. Istota odesłania, o którym jest mowa w art. 1 ust. 2 dotyczy takiej sytuacji, że to odrębna ustawa precyzuje zarówno zasady, jak i tryb dostępu do informacji publicznej, których zastosowanie wyłączać będzie zasadność ich realizacji na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 20 marca 2012 r., I OSK 2451/11; 6 marca 2013 r., sygn. I OSK 2965/12; 5 marca 2015 r., sygn. I OSK 1948/14; 2 czerwca 2015 r., I OSK 2057/14; 3 lutego 2017 r., I OSK 1013/15 , 12 września 2013 r., I OSK 777/13, 16 stycznia 2013r. I OSK 2718/12 i postanowienie NSA z dnia 27 stycznia 2017 r., I OSK 2435/16, opubl. w CBOSA ). Obowiązek pracodawcy prowadzenia dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracowników reguluje art. 94 pkt.9a Kodeksu Pracy. Ponadto na podstawie art. 94 pkt 9b KP pracodawca ma obowiązek przechowywania dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracowników w warunkach niegrożących uszkodzeniem lub zniszczeniem. Wspomniany obowiązek doprecyzowuje wydane na podstawie art. 2981 KP rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (. Dz. U z 2017r. poz. 894). Z powyższych przepisów wynika, że sprawy dotyczące gromadzenia przez pracodawcę akt osobowych regulują w sposób zupełny przepisy prawa pracy. Pogląd ten potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 marca 2000 r. ( I PKN 672/99 publik. OSNP 2001/15/490) konstatując, że dokumentacja dotycząca zatrudnionych ma w przepisach rozporządzenia bardzo szczegółowy i wyczerpujący charakter, a poza tym naruszenie powołanych przepisów otwiera zainteresowanemu drogę dla dochodzenia roszczeń przed sądem pracy. Sprawa, w której pracownik domaga się od pracodawcy zachowań mających prawną doniosłość w świetle przepisów o zasadach prowadzenia dokumentacji zatrudnieniowej, należy do kategorii spraw z zakresu prawa pracy, a konkretnie spraw o roszczenie ze stosunku pracy (art. 476 § 1 pkt 1 KPC), co nadaje jej równocześnie przymiot sprawy cywilnej w rozumieniu art. 1 kpc. Przepisy ustawy o ochronie danych osobowych mają wobec danych dotyczących zatrudnienia zastosowanie tylko w zakresie nieuregulowanym przepisami ustawodawstwa pracy. Wprawdzie wyrok ten zapadł na kanwie art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 922) z uwagi jednak na treść powołanego art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej ma on zastosowanie także w rozpoznawanej sprawie.

Nie ma też podstaw do zarzucenia Staroście bezczynności w załatwieniu wniosku z [...]. Bez wątpienia bowiem odpowiedzi na wskazany wniosek Starosta w piśmie z dnia [...] r. (znak: [...]) udzielił skarżącej odpowiedzi wskazując, że: a) w okresie od 2000 r. do 2011 r. Starosta nie udzielił jej upoważnienia do podpisywania decyzji, zatwierdzania projektów budowlanych podpisywania (przyjmowania) zgłoszeń na budowę i podpisywania pism wychodzących z Wydziału Architektoniczno-Budowlanego Starostwa Powiatowego w J. L., b) w okresie od 2000 r. do 2011 r. Starosta nie udzielał zgody dla pracowników Wydziału na prowadzenie działalności gospodarczej, c) do Prokuratury Okręgowej w Z. został przesłany aktualny na dzień [...] r. zakresu czynności Skarżącej wraz z informacją, że zmiana stanowiska z Kierownika na Naczelnika Wydziału Architektoniczno-Budowlanego Starostwa Powiatowego w J. L. nastąpiła z dniem [...] r. na podstawie uchwały Rady Powiatu z dnia [...] r. w sprawie zmiany Regulaminu Organizacyjnego Starostwa Powiatowego w J. L.. Starosta wskazał również, że w aktach osobowych skarżącej znajduje się świadectwo pracy poświadczające okres jej zatrudnienia w Urzędzie Gminy S.. Wydanie przez organ decyzji, postanowienia lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi przez sąd, nawet wówczas, gdy ta decyzja, postanowienie lub akt wydane zostały z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania. Oczywistym jest zatem, że jeżeli do dnia orzekania przez sąd administracyjny, organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to przestaje on tkwić w bezczynności. Postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności w tym zakresie staje się więc bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U z 2017r. poz. 1369). Poza badaniem pozostaje natomiast kwestia prawdziwości udzielonej informacji.

Skarga jest natomiast usprawiedliwiona w zakresie w jakim obejmuje bezczynność Starosty w zakresie żądania udostępnienia protokołów zdawczo - odbiorczych przekazanych dokumentacji do zakładowego archiwum Starostwa Powiatowego w J. L., wytworzonych przez Wydział Architektoniczno- Budowlany Starostwa w latach 2000 – 2010 oraz protokołów wypożyczenia akt z archiwum zakładowego dotyczących tego Wydziału innym instytucjom. Art. 6 ust.1 pkt.3 lit.a ustawy stanowi, że udostępnieniu podlega informacja publiczna o zasadach funkcjonowania podmiotów o których mowa w art. 4 ust.1 w tym o prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych. Organ uznał wspomniane informacje, podobnie zresztą jak wszystkie wspomniane we wniosku z [...]., za informacje publiczne podlegające udostępnieniu na zasadach przedmiotowej ustawy, jednocześnie jednak stwierdził, że jest to informacja przetworzona, dla której udostępnienia, zgodnie z art. 3 ust.1 pkt.1 ustawy, wymagane jest wykazanie szczególnego interesu publicznego do czego wezwał skarżącą, a następnie pozostawił wniosek bez rozpoznania. Wskazać trzeba, że stan bezczynności oznacza sytuację, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych działań w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył tego postępowania podjęciem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, bądź stosownej czynności. Nie ma przy tym znaczenia z jakich powodów określony akt (decyzja, postanowienie, inny akt) nie został wydany lub czynność nie została dokonana. W sprawach dotyczących udzielenie informacji publicznej na podstawie ustawy z dnia [...] r. o dostępie do informacji publicznej w sytuacji skierowania do podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej jest on zobowiązany do 1) udzielenia informacji publicznej, gdy jest jej dysponentem oraz nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia. , czego dokonuje w formie czynności materialno – technicznej; 2) poinformowania wnioskodawcy, że jego wniosek nie znajduje podstawy w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż żądanie nie dotyczy informacji mających charakter informacji publicznej, lub też wskazania, że organ nie jest dysponentem informacji, o których udzielenie wnioskodawca się zwrócił (art. 4 ust. 3 cytowanej ustawy), bądź też poinformowania strony, że w sprawie obowiązuje inny tryb udzielenia informacji, niż ten w którym strona się zwróciła (art. 1 ust. 2 ustawy); 3) odmówienia udostępnienia informacji lub umorzenia postępowania w sytuacji wskazanej w art. 14 ust. 2 stosownie do treści art. 16 ustawy w formie decyzji administracyjnej; 4) odmowy udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ustawy. W sytuacji nie wykazania szczególnego interesu publicznego, zgodnie z istotą bezczynności w uzyskaniu informacji publicznej organ powinien odmówić, w drodze decyzji, udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ustawy. Skoro Starosta nie zakończył sprawy w formie przewidzianej przez przepisy ustawy uzasadnione jest stanowisko skarżącej o pozostawaniu przez niego w bezczynności. Warto przy tym wspomnieć, że brak wykazania przez skarżącego szczególnie istotnego interesu publicznego w udostępnieniu informacji przetworzonej nie zwalniał organu od obowiązku rozważenia z urzędu występowania po jego stronie tego interesu. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lipca 2017r. ( I OSK 720/16 opubl. w CBOSA ) wskazał, że co do zasady powinność wykazania szczególnego interesu publicznego jako podstawy żądania udzielenia informacji przetworzonej spoczywa, na autorze wniosku o udzielenie takiej informacji, zgodnie z regułą koniecznego współdziałania organu i podmiotu ubiegającego się o załatwienie określonej sprawy w konkretny sposób. Jednak to organ ocenia całokształt materiału zebranego w sprawie. Istnieją zaś sytuacje, w których z pewnych uzasadnionych względów, wnioskodawca nie może wykazać interesu publicznego, choćby z tego powodu, że ów interes jest obiektywnie trudny do uchwycenia, lecz istnieje. W takim przypadku organ prowadzący postępowanie w sprawie - stosownie do postanowień art. 77 § 1 k.p.a. - powinien z urzędu zbadać czy w danej sprawie występuje interes publiczny uzasadniający udzielenie zainteresowanemu podmiotowi przetworzonej informacji publicznej.

W ocenie sądu nie ma natomiast podstaw do uznania bezczynności Starosty jako rażąco naruszającej prawo. Choć niewątpliwie bezczynność skarżonego podmiotu, co do części wniosku skarżącej wystąpiła, to jednak nie miała ona postaci kwalifikowanej. Rażącym naruszeniem prawa jest stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań można powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2012 r., I OSK 675/12 opubl. w CBOSA). Rażące naruszenie prawa to naruszenie wyraźne oraz bezsporne. Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że nieprawidłowości w zachowaniu skarżonego podmiotu nie były tak oczywiste i niewątpliwe, aby mówić o rażącym naruszeniu prawa. Jest bowiem jasne, że bezczynność Starosty była wynikiem niewłaściwej interpretacji prawa, co z kolei zdeterminowało jego dalsze działanie w sprawie i sposób załatwienia wniosku. Bez wątpienia podejmował jednak czynności zmierzające do udostępnienia informacji i zakończenia postępowania.

Z powyższego powodu sąd nie dopatrzył się także podstaw do nałożenia na Starostę grzywny o jakiej stanowi art. 149 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Z tych względów na podstawie art.149 § 1 pkt.1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało zobowiązać Starostę do rozpoznania wniosku z dnia [...]. we wskazanym zakresie oraz na podstawie art.149 § 1 pkt.3 stwierdzić, że organ dopuścił się bezczynności. Na podstawie art.149 § 1a tej ustawy stwierdzono natomiast, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. O umorzeniu postępowania w części orzeczono na podstawie art. art. 161 § 1 pkt 3, natomiast o oddaleniu skargi w pozostałym zakresie na podstawie art. 151 powołanej ustawy. O zwrocie kosztów orzeczono na podstawie jej art. 200 w związku z art. 205 § 1. Zwrot kosztów objął uiszczony wpis od skargi w kwocie [...]złotych.