Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Krystyna Anna Stec po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia S.-T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 maja 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 501/08 w zakresie zawieszenia postępowania w sprawie w sprawie ze skargi S.-T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej postanawia: odrzucić zażalenie

Postanowieniem z dnia 12 maja 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 501/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odmówił "S.-T." Spółce z o.o. w W. zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie z jej skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej.

Sąd I instancji wyjaśnił, iż w ocenie Spółki jej wniosek o zawieszenie postępowania uzasadnia wystąpienie przez O. O. P. T. D. do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie zgodności z Konstytucją RP przepisu art. 18 ust. 5 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

WSA uznał, że w sprawie nie zachodziła jednak przesłanka do zawieszenia postępowania, bowiem ustalono, że postanowieniem z dnia 11 marca 2008 r. TK nie uwzględnił zażalenia na odmowę nadania biegu wnioskowi O. O. P. T. D., co zakończyło postępowanie o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym.

W zażaleniu na powyższe postanowienie "S.-T." Spółka z o.o. w W. wskazała, że art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej: p.p.s.a. - stanowi o fakultatywności zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego, celowość zawieszenia postępowania podlega badaniu przez sąd, ale uznanie sądu w tym zakresie nie może być dowolne.

Spółka wskazała, że 28 marca 2008 r. Gmina L. złożyła do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie niezgodności art. 18 ust. 5 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, a także art. 8 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy z o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw. Oznacza to - według spółki - że przedmiotem postępowania przed TK jest przepis ustawy, który stanowił materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji, zatem rozstrzygniecie sprawy przez WSA zależy od wyniku postępowania toczącego się przed TK.

Przyznano, że wnioskowi O. O. P. T. D. odmówiono nadania biegu - z powodu braku legitymacji do wniesienia takiego wniosku - jednakże takie wątpliwości nie istnieją w stosunku do jednostki samorządu terytorialnego (Gminy L.).

Spółka twierdziła też, że fakt zawiśnięcia przed Trybunałem Konstytucyjnym wskazanego wniosku Gminy L. był sądowi znany z urzędu.

W uzasadnieniu zażalenia spółka z ostrożności procesowej podnosiła nadto, że choć oczekiwanie na wyrok TK wydłuża okres do rozstrzygnięcia sprawy przez WSA to jednak nie narusza to prawa strony do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki. Celowość zawieszenia postępowania winna zaś być analizowania z punktu widzenia wystąpienia w przyszłości przesłanki do wznowienia postępowania i z uwzględnieniem związanej z tym ekonomii procesowej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie podlega odrzuceniu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia wymienione enumeratywnie w punktach od 1 do 10 tego przepisu.

Przepis art. 194 § 1 pkt 3 p.p.s.a. daje stronie postępowania prawo do wniesienia zażalenia na postanowienie, którego przedmiotem jest zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania. Mając zatem na względzie treść tego przepisu wskazać należy, iż nie jest dopuszczalne zażalenie na postanowienie odmawiające zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego.

Zauważyć należy, że powołany przepis art. 194 § 1 p.p.s.a. zawiera katalog przypadków, w których jest dopuszczalne zaskarżenie określonego postanowienia sądu pierwszej instancji, zatem jeżeli ani powyższy przepis ani inny przepis p.p.s.a. nie przewiduje wprost prawa strony do wniesienia środka odwoławczego w postaci zażalenia na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania sądowego oznacza to, że zażalenie na to postanowienie nie jest dopuszczalne.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 maja 2008 r. nie podlegało zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a zatem w oparciu o przepis art. 180 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.