drukuj    zapisz    Powrót do listy

6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Administracyjne postępowanie Budowlane prawo, Wojewoda, Uchylono zaskarżoną decyzję, II SA/Po 550/07 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2008-04-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Po 550/07 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2008-04-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-11-20
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Aleksandra Łaskarzewska /sprawozdawca/
Andrzej Zieliński /przewodniczący/
Wiesława Batorowicz
Symbol z opisem
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Budowlane prawo
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2006 nr 156 poz 1118 art. 5 ust. 1 pkt 1 i 9, art. 35 ust. 1
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 8 kpa, art. 10 par. 1 i 3, art. 107 par. 3, art. 151 par. 1 pkt 1, par. 2, art. 152 par. 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 145 par. 1 pkt 1 lit. a i c, art. 152, art. 200
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Pancewicz po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Wojewody W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia w wyniku wznowienia postępowania decyzji dotyczącej udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody W. na rzecz skarżącego kwotę [...],- ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/ W. Batorowicz /-/ A. Zieliński /-/ A. Łaskarzewska

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], Nr [...], L.Dz. Nr [...] Starosta [...] na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r., Nr 207, poz. 2016 ze zm.) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r.. Nr 98, poz. 1071 ze zm), po rozpatrzeniu wniosku o pozwoleniu na budowę, zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla M. i E. S., obejmującą nadbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego z częścią usługowo – handlową o lokal mieszkalny i sklep spożywczy.

Pismem z dnia 10 kwietnia 2007 r. skierowanym do Starosty [...] J. S. wskazał, że nie był stroną postępowania w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego.

Pismem z dnia 14 maja 2007 r. Starosta [...] poinformował J. S., iż nie uznano go za stronę postępowania w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę, ponieważ realizacja inwestycji nie narusza prawa własności sąsiada – wszystkie prace wykonywane są na terenie, który jest własnością wnioskodawcy, realizacja robót nie powoduje zwiększenia zabudowy w granicy, (obiekt istniejący należący do J. S. jest gabarytowo większy), wszystkie prace fundamentowe wykonywane są wewnątrz istniejącego obiektu wnioskodawcy, realizowany obiekt (nadbudowa) jest niższy od istniejącego budynku J. S., kwestie techniczne rozstrzygnął projekt techniczny, a sprawy proceduralne dotyczące wydania przez urząd Gminy w [...] decyzji o warunkach zabudowy rozstrzygnęło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...].

Pismem z dnia 28 maja 2007 r. J. S. wskazał, że był uczestnikiem postępowania w przedmiotowej sprawie, w wydanej decyzji o warunkach zabudowy uczestniczył jako strona ze wszystkimi prawami przewidzianymi w kpa, nie zgadza się z wyłączeniem go z postępowania ponieważ jako sąsiad ma prawo uczestnictwa w postępowaniu zgodnie z art. 28 kpa, a wyłączenie go z postępowania pozbawiło go możliwości wniesienia zastrzeżeń co do projektu.

Postanowieniem z dnia [...], Nr [...] Starosta [...] na podstawie art. 148 § 1, art. 147 i 145 § 1 kpa postanowił wznowić postępowanie na wniosek J. S. w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę w m. K., ul. [...].

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że w dniu 28 maja 2007 r. J. S. wniósł o unieważnienie decyzji i wznowienie postępowania, w którym uczestniczyłby jako strona.

Decyzją z dnia [...], Nr [...] Starosta [...] na podstawie art. 149 § 3, 151 § 2 w zw. z art. 146 § 2 ustawy kodeks postępowania administracyjnego odmówił uchylenia decyzji Starosty [...] Nr [...] z dnia [...] z uwagi na fakt, że w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca istocie decyzji dotychczasowej.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że postanowieniem z dnia [...] wznowiono postępowanie w sprawie. Pomimo wezwania i upływ wyznaczonego terminu nie przedłożono nowych dowodów, które należałoby uwzględnić. Organ wskazał, że inwestorzy złożyli wniosek o pozwolenie na nadbudowę i przebudowę budynku mieszkalnego z częścią usługowo-handlową na loka mieszkalny i sklep spożywczy. Do wniosku załączono min. oryginał decyzji Wójta Gminy [...] o ustaleniu warunków zabudowy dla w/w przedsięwzięcia oraz decyzję SKO w [...] orzekającą o utrzymaniu decyzji Wójta Gminy [...] w mocy, oraz kserokopię prawomocnego postanowienia WSA w Poznaniu odrzucającego skargę na w/w decyzje SKO.

W trakcie ponownie przeprowadzonego postępowania stwierdzono, że J. S. nie z własnej winy nie brał udziału w postępowaniu i nie otrzymał kopii decyzji do wiadomości. Organ wskazał, że projektowany zakres prac na sąsiedniej działce nie wymaga zgody strony, ponieważ prace prowadzone są wewnątrz istniejącego obiektu, a kwestie techniczne rozstrzygnął zatwierdzony projekt budowlany. Odrębną kwestia jest sposób prowadzenia prac budowlanych, a zakres ten należy do kompetencji i ustalenia prze Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł J. S. wskazując, że w zaskarżanej decyzji podano, że był wezwany o dostarczenie nowych dowodów, co jest niezgodne z prawdą, gdyż wezwanie takie nie było mu doręczone. Podkreślił, że w toku prowadzonego postępowania ustalono, że prace nie wymagają jego zgody nie podano jednak podstawy prawnej, na której oparto wykluczenie go z postępowania.

Nadto pismem z dnia 17 września 2007 r. skierowanym za pośrednictwem Wojewody [...] do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego odwołujący wskazał, że budynek przeznaczony do modernizacji graniczy z jego budynkiem mieszkalnym i nie posiada własnej ściany szczytowej, ani trwałych fundamentów od jego budynku, więc od rozpoczęcia prac budowlanych nie wie co robi inwestor i jakie prace wykonuje. Na ścianie szczytowej odwołującego powstały zarysowania, a odwołujący nie wie czy inwestor kotwiczy w jego ścianę budynku, czy zachował dylatację ściany i fundamentów w granicy, nie widział też projektu przekształcenia.

Po rozpoznaniu odwołania Wojewoda [...] decyzją z dnia [...], Nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że organ I instancji prawidłowo dokonał analizy i oceny kwestionowanego przez odwołującego pozwolenia budowlanego jako naruszającego prawo przez uchybienie prawom strony postępowania i jednocześnie ocenił ten akt jako niewadliwy materialnie. W przypadku bowiem, gdy organ dochodzi do przekonania, że pomimo usunięcia wad postępowania treść rozstrzygnięcia winna zostać niezmieniona, gdyż jest zgodna z prawem, to nie uchyla się zaskarżonej decyzji. Prowadzący postępowanie odwoławcze organ rozpoznał wszystkie okoliczności w sprawie i nie znalazł podstaw do zmiany rozstrzygnięcia.

Na powyższą decyzję skargę wniósł J. S. wskazując, że decyzja została wydana z naruszeniem zasady udziału strony w postępowaniu. Nadto wskazał, że budynek przeznaczony do rozbudowy i modernizacji z przekształcaniem na działalność handlowo-usługową jest budynkiem z gliny nie posiadającym własnej ściany szczytowej i trwałych fundamentów, co może powodować osłabienie jego ściany szczytowej i trwałych fundamentów. Wejście do budynku części handlowo-usługowej i części mieszkalnej znajduje się w odległości ok. 40 cm od strony ściany szczytowej skarżącego, w tej części budynku skarżącego znajdują się pomieszczenia użytkowe (pokoje), każde otwieranie i zamykanie drzwi (trzaskanie) drzwiami powodować będzie hałas i drganie, co źle będzie wpływać na stan techniczny ściany skarżącego (zarysowana). Skarżący podniósł, że decyzja w przedmiocie warunków zabudowy zawierała postanowienie, iż w projekcie technicznym należy zastosować takie rozwiązania aby nie wnosić dodatkowych uciążliwości na tereny sąsiednie, w zakresie zanieczyszczenia powietrza, hałasu i drgań. Skarżący wskazał, że większość materiału zużywanego przez inwestora do rozbudowy i modernizacji jest złego gatunku, co powoduje przebarwienia w murze (rdza i wilgoć), ponadto nie są zachowane warunki dylatacji. Przedmiotowy budynek wykonany jest z gliny i nie posiada trwałych fundamentów, wobec tego na ścianie powstały wybrzuszenia i dalsza nadbudowa grozi zawaleniem się ściany (a może i budynku). Skarżący wskazał także, że powierzchnia komunikacyjna jest zbyt mała na wymagany parking, nadto w/w nieruchomość znajduje się w strefie będącej pod ochroną konserwatorską, a zalecenia konserwatora zabytków zostały naruszone przy modernizacji.

W odpowiedzi na skargę organ administracyjny wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W rozumieniu powołanych przepisów, sąd administracyjny posiada kompetencję do badania zaskarżonego aktu administracyjnego (decyzji, postanowienia) pod kątem jego zgodności z przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami procedury administracyjnej, regulującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

W niniejszej sprawie kontroli sądu podlegała decyzja wydana w wyniku przeprowadzonego przez organ administracyjny postępowania wznowieniowego. Postępowanie to prowadzone było w przedmiocie wydania pozwolenia na budowę.

Jak wynika z treści art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) właściwy organ zobligowany jest przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego sprawdzić:

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, o której mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym przepisami techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, a także zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

Spełnienie łącznie powyższych warunków obliguje właściwy organ do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Prowadząc postępowanie w przedmiocie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę oraz badając wystąpienie przesłanek warunkujących dopuszczalność wydania decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracyjny zobowiązany jest stosować przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej kpa. Bowiem dopiero prawidłowo przeprowadzone postępowanie administracyjne daje gwarancję prawidłowego zastosowania norm prawa materialnego.

W toku prowadzonego postępowania organ administracyjny zobowiązany jest, na zasadzie wynikającej z art. 10 § 1 kpa, zapewnić stronie czynny udział w toczącym się postępowaniu, a przed wydaniem decyzji umożliwić jej wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Odstąpić od tej zasady można jedynie w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia ludzkiego, albo ze względu na grożące niepowetowane szkody materialne.

W myśl § 3 cytowanego artykułu organy administracji publicznej obowiązane są utrwalić w aktach sprawy w drodze adnotacji przyczyny odstąpienia od zasady udziału strony w każdym stadium postępowania.

Powyższego obowiązku ciążącego na organie administracyjnym nie zmienia fakt, iż sprawa toczy się w wyniku wznowienia postępowania.

Czynny udział strony w prowadzonym postępowaniu przejawia się w szczególności w postępowaniu wyjaśniającym, co dla ochrony praw strony ma istotne znaczenie. Zapewnia jej bowiem wpływ na ustalenie stanu faktycznego, a przez to wpływ na stosowanie norm prawa materialnego.

Celem zapewnienia stronie uprawnienia do czynnego udziału w toczącym się postępowaniu organ administracyjny zobowiązany jest min. pouczyć stronę o prawie do zapoznania się z aktami sprawy. Jeśli w aktach sprawy brak jest dowodu, że organ prowadzący postępowanie pouczył stronę o przysługującym jej prawie, uzasadnia to wniosek o naruszeniu przez ten organ obowiązku ustalonego w art. 10 § 1 kpa, w sytuacji gdy strona nie zapoznawała się z aktami postępowania.

W niniejszej sprawie strona skarżąca została zawiadomiona przez organ I instancji o wszczęciu postępowania wznowieniowego. Jednocześnie podkreślić należy, iż organ nie pouczył skarżącego, pomimo spoczywającego na im w tym zakresie obowiązku, o możliwości zapoznania się z aktami sprawy, w tym także z projektem budowlanym będącym przedmiotem postępowania. Organ nie pouczył także strony o prawie składania oświadczeń lub wniosków dowodowych.

O uprawnieniach wynikających z dyspozycji przepisu art. 10 § 1 kpa strona winna zostać pouczona przez organ prowadzący postępowanie. Wymaga tego również zasada wyartykułowana w przepisie art. 8 kpa, w myśl której organy administracji publicznej obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa.

Przedstawione wyżej fakty wskazują, że skarżący, w ocenie sądu, nie miał zapewnionego udziału w prowadzonym postępowaniu, tym bardziej, iż nie poinformowano go także o zakończeniu postępowania dowodowego oraz o możliwości złożenia końcowego oświadczenia co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Nie można wykluczyć, że w sytuacji gdyby skarżącemu zagwarantowane zostało prawo do czynnego udziału w toczącym się postępowaniu, obejmujące w niniejszej sprawie w szczególności uprawienie do zapoznania się z projektem budowlanym, to skarżący, w przypadku zakwestionowania zgodności projektu z przepisami odrębnymi, podjąłby kroki celem ochrony własnych praw.

Tego uprawnienia w przeprowadzonym postępowaniu skarżącemu jednak nie zagwarantowano, albowiem nie poinformowano go o możliwości zapoznania się z aktami postępowania, w tym ze znajdującym się w aktach projektem budowlanym, pomimo, iż skarżący wskazywał, iż zapoznanie się z tym projektem uważa za niezbędne.

Skarżący składając wniosek o wznowienie postępowania wskazywał, iż gdyby zapewniono mu prawo do czynnego udziału w "pierwotnym" postępowaniu zakończonym wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, to po zapoznaniu się z projektem budowlanym złożyłby do tego projektu zastrzeżenia. Organ winien zatem zapewnić stronie wgląd do projektu budowlanego znajdujący się w aktach postępowania zakończonego wydaniem decyzji Starosty [...] z dnia [...].

Organ administracyjny nie powinien przechodzić obojętnie wobec opisanego powyżej oświadczenia skarżącego oraz winien wskazać mu na możliwość zapoznania się z aktami postępowania administracyjnego, w tym na możliwość zapoznania się ze znajdującym się w tych aktach projektem budowlanym.

Organ administracyjny winien także pouczyć skarżącego o możliwości składania zastrzeżeń, co do projektu budowlanego będącego przedmiotem postępowania. Ewentualne zastrzeżenia skarżącego winny zastać natomiast skonfrontowane przez organ administracyjny z odpowiednimi przepisami technicznymi regulującymi dopuszczalność inwestycji objętej konkretnym projektem budowlanym. Dopiero tak przeprowadzone postępowanie mogłoby być uznane za przeprowadzone zgodnie z dyspozycją przepisu art. 10 § 1 kpa.

Uchybienia popełnione przez organ pierwszej instancji w zakresie naruszenia art. 10 § 1 kpa powinny być usunięte przez organ II instancji, czego organ ten nie uczynił, pomimo, iż w uzasadnieniu wydanego orzeczenia organ odwoławczy szeroko opisał dlaczego pozbawienie skarżącego prawa do brania czynnego udziału w postępowaniu "pierwotnym" uzasadniało wznowienie postępowania. Tym bardziej dziwi, iż organy zaniedbały ciążącego na nich obowiązku zapewnienia stronie prawa do brania czynnego udziału w toczącym się postępowaniu wznowieniowym.

Nadto w ocenie sądu decyzja organu II instancji nie spełnia wymogów zawartych w dyspozycji przepisu art. 107 § 3 kpa. Uzasadniając wydaną decyzję organ II instancji nie odniósł się bowiem w żaden sposób do zastrzeżeń skarżącego zawartych w piśmie z dnia 17 września 2007 r. oraz nie wskazał, czy w ich kontekście projekt budowlany zgodny jest z przepisami odrębnymi, w tym w szczególności z przepisami technicznymi jakim winny odpowiadać budynki oraz ich usytuowanie.

Pismo skarżącego z dnia 17 września 2007 r., skierowane było wprawdzie do Głównego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, ale treść tego pisma znana była organowi, albowiem pismo to znajduje się w aktach sprawy. Złożone tam zostało z woli J. S. Organowi nie wolno było pominąć argumentacji tam zawartej, skoro znalazło się ono w aktach przed rozpatrzeniem odwołania.

W przywołanym piśmie skarżący wskazuje na zastrzeżenia do projektu budowlanego podnosząc, iż nie wie, czy projekt budowlany zgodny jest z przepisami technicznymi, w sytuacji, gdy modernizowany budynek graniczy z budynkiem skarżącego, nie posiada własnej ściany szczytowej oraz fundamentów, a także, czy projekt "zachowuje dylatację ściany i fundamentów w granicy".

Uzasadnienie organu II instancji w zasadzie nie posiada rozważań w tym zakresie.

Ponadto zauważyć należy że organ nie rozważył sprawy w świetle przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku - Prawo budowlane ( Dz.U. Nr 89, poz.414 ze zm.), a w szczególności w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy dotyczącego projektowania i budowania obiektów budowlanych zgodnie z przepisami, w tym techniczno budowlanymi i art. 5 ust. 1 pkt 9 dotyczącego ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich.

W celu oceny, czy nie zostały naruszone uzasadnione interesy osób trzecich w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego, konieczne było ustalenie, czy projektowana inwestycja budowlana odpowiada warunkom techniczno-budowlanym i czy nie powoduje pogorszenia warunków sanitarnych oraz uciążliwości dla otoczenia. Ochrona uzasadnionych interesów osób trzecich, o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego, obejmuje bowiem szeroki zakres badania oddziaływania jednej nieruchomości na sąsiednie działki budowlane (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 1996 r., sygn. akt: III ARN 87/95, OSN 1996/21/316).

Podkreślić należy, że w uzasadnieniu decyzji organów obu instancji pominięto całkowicie uzasadnienie faktyczne oraz uzasadnienie prawne które winno nawiązywać do hipotezy przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie, za nie odpowiadające wymogom uznać należało lakoniczne stwierdzenie o niewadliwości materialnej, także w świetle zastrzeżeń skarżącego zawartych w piśmie z dnia 17 września 2007 r.

Z uzasadnienia rozstrzygnięcia organu II instancji nie wynika w żaden sposób, by organ ten zbadał prawidłowość projektu budowlanego, pomimo, iż organ odwoławczy jest powołany nie tylko do kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia pierwszoinstancyjnego, ale przede wszystkim do ponownego merytorycznego rozpatrzenia całej sprawy, w której wniesiono odwołanie.

Ustaleń organów co do zgodności projektu technicznego z przepisami prawa w niniejszej sprawie zabrakło. Ustaleń tych za organ nie może poczynić sąd rozpoznający niniejszą sprawę, albowiem sąd upoważniony jest jedynie do kontroli ustaleń już dokonanych przez organ administracji publicznej.

Tym samym decyzje te wymykają się w tym zakresie spod merytorycznej kontroli Sądu.

Sąd zauważa także, że organ II instancji obojętnie przeszedł wobec błędnie sformułowanej sentencji orzeczenia wydanego przez organ I instancji. Sentencja ta w istocie odpowiada bowiem orzeczeniu wydanemu na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 kpa, tymczasem w decyzji organu jako podstawę rozstrzygnięcia wskazano art. 151 § 2 kpa. Nie ulega wątpliwości, iż sentencja rozstrzygnięcia winna korespondować z treścią przepisu na podstawie którego została wydana.

Orzeczenie wydane na podstawie przepisu art. 151 § 1 pkt 1 kpa wydane jest w oparciu o inne przesłanki niż orzeczenie wydane na podstawie przepisu art. 151 § 2 kpa.

Na zasadzie wynikającej z dyspozycji przepisu art. 151 § 1 pkt 1 kpa organ odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej, gdy ustali, że brak jest podstaw do jej uchylenia na mocy art. 145 § 1 kpa lub art. 145a kpa, a zatem gdy ustali, że nie występuje żadna podstawa wznowienia postępowania oraz nie jest możliwym przejście do merytorycznego rozpoznania sprawy administracyjnej.

Wydając rozstrzygnięcie na podstawie przepisu art. 151 § 2 kpa organ winien natomiast stwierdzić wydanie decyzji z naruszeniem prawa oraz winien wskazać okoliczności, o których mowa w art. 146 kpa, z powodów których nie uchylono decyzji. Oznacza to w realiach niniejszej sprawy, iż organ przyjmując zaistnienie przesłanek wznowieniowych przy jednoczesnym stwierdzeniu, że w wyniku wznowienia mogła zapaść decyzja odpowiadająca dotychczasowej może rozstrzygać wyłącznie w oparciu o wspomniany art. 151 §2 kpa. Uchybienie to winno zostać wyeliminowane przez organ II instancji.

Powyżej opisane naruszenia stanowią, zdaniem Sądu, naruszenie norm prawa materialnego i procesowego w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a.

Stąd należało orzec jak w pkt I sentencji wyroku.

Ponownie rozpoznając sprawę organ uwzględni poczynione w niniejszym uzasadnieniu rozważania, w szczególności co do konieczności pouczenia skarżącego w trybie art. 10 kpa, prawidłowo sformułowanej sentencji rozstrzygnięcia, która winna korespondować z uzasadnieniem, wskazaną podstawą prawną, sporządzenia uzasadnienia w zgodzie z art. 107 §3 kpa.

Podkreślić w tym miejscu należy także, iż wbrew swemu obowiązkowi wynikającemu z art. 152 § 1 kpa organ administracji nie rozpoznał wniosku skarżącego z dnia 03 lipca 2007r. o wstrzymanie wykonania decyzji Starosty [...] z dnia [...] Nr [...], L.Dz. Nr [...].

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 200 p.p.s.a. .

Jak w pkt III orzeczono na zasadzie art. 152 p.p.s.a.

/-/ A.Zieliński /-/ A.Łaskarzewska W.Batorowicz

Brak podpisu sędziego spowodowany

jest jego nieobecnością /-/ A.Zieliński

MK



Powered by SoftProdukt