Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 10 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Op 12/16 w sprawie ze skargi T. B. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 10 marca 2016r., sygn. akt II SA/Op 12/16, uwzględniając skargę T. B. stwierdził nieważność w całości uchwały Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Rada Gminy [...] podjęła uchwałę Nr [...] w dniu [...] kwietnia 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy [...] w zakresie niezbędnym do realizacji zespołu elektrowni wiatrowych, która została zmieniona uchwałą Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r.

Wezwaniem z dnia 10 października 2015 r. T. B. wystąpił do Rady Gminy [...] o usunięcie naruszenia prawa i uchylenie uchwały Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. W uzasadnieniu wskazał, że jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 0,4455 ha, położonej w miejscowości[...] , obręb [...], gmina[...] , w skład której wchodzą działki nr[...], oznaczone w ewidencji gruntów symbolami: RVI, ŁIV i RV. Nieruchomość ta znajduje się na obszarze objętym ustaleniami miejscowego planu - obszar [...], który jest oznaczony na rysunku symbolem 1R, i znajduje się bezpośrednio przy granicy obszaru oznaczonego na rysunku planu jako 2RM (teren zabudowy zagrodowej). Podniósł, że przy opracowywaniu planu, zarówno w roku 2010, jak i w 2012, nie uwzględniono tego, że działka nr [...] jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i na rysunku planu jest ona wciąż oznaczona jako ziemia orna. T. B. przedłożył fragment rysunku planu z zaznaczoną lokalizacją nieruchomości i wyjaśnił, że według planu w pobliżu działki nr [...] są usytuowane trzy elektrownie wiatrowe, przy czym bezpośrednia odległość najbliższej elektrowni od tej działki wynosi ok. 400 m. Zarzucił, że budowa elektrowni wiatrowych w bezpośrednim sąsiedztwie zamieszkałej przez niego nieruchomości ingeruje bezpośrednio w jego prawo własności, gdyż ogranicza możliwość dotychczasowego użytkowania jej zgodnie z przeznaczeniem, jako funkcji mieszkalnej. Stwierdził, że realizacja ustaleń miejscowego planu i budowa farmy elektrowni wiatrowych skutkować będzie utratą przez nieruchomość dotychczasowych jej walorów wiejskiej i spokojnej, a w konsekwencji spowoduje konieczność wyprowadzenia się jego rodziny. Poza tym T. B. wskazał, że przedmiotem ustaleń skarżonego planu jest przeznaczenie na lokalizację elektrowni wiatrowych terenów rolniczych, do których bezpośrednie zastosowanie mają postanowienia § 8 pkt 1, § 12 ust. 1, § 12 ust. 3, § 13, § 14, § 20, § 23 ust. 4 i ust. 5 oraz § 32 uchwały. Względem kwestionowanej uchwały sformułował zarzuty naruszenia zasad sporządzania miejscowego planu, wskazując na:

1) naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 3, pkt 4 i pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80 poz. 717 ze zm., dalej powoływanej, jako: "u.p.z.p.") przez to, że ustalenia zawarte w § 14, § 15 ust. 2, § 20 ust. 1-5 i § 23 ust. 5 uchwały, dotyczące uzyskania zgody, czy też uwzględnienia określonych warunków, wykraczają poza zakres kompetencji organu uchwałodawczego gminy, gdyż wszelkie kwestie związane z zaopatrzeniem w energię elektryczną elektrowni wiatrowych oraz zabudowy zagrodowej, czy mieszkaniowej z sieci elektroenergetycznej przez zakład energetyczny (zarządcę sieci) są już uregulowane w przepisach ustawy Prawo energetyczne oraz w rozporządzeniach wykonawczych. Podobnie, kwestie celów i zakresu postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia są szczegółowo uregulowane w przepisach ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku. Ustalenia dotyczące działań związanych z zabytkami archeologicznymi zostały natomiast już uregulowane w przepisach ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz w art. 39 ust. 1 Prawa budowlanego;

2) naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 12 w zw. z art. 36 ust. 4 u.p.z.p. przez ustalenia w § 32 uchwały wysokości opłaty procentowej w wysokości 0%, co świadczy o odstąpieniu od ustalenia stawki opłaty planistycznej;

3) samodzielne zdefiniowanie w § 5 pkt 2 uchwały pojęcia: "elektrownia wiatrowa", z pominięciem treści § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego;

4) naruszenie art. 16 ust. 1 ustawy oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1587), przez pominięcie na rysunku planu obszaru zabudowy mieszkaniowej chronionej akustycznie, znajdującej się na działce nr [...], a przez to sporządzenie miejscowego planu w oparciu o nieaktualny materiał planistyczny;

5) naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 3 w zw. art. 17 pkt 6 lit. a u.p.z.p. przez nieuwzględnienie opinii Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w [...](dalej: RDOŚ) z dnia [...] kwietnia 2012 r. do projektu zmiany miejscowego planu w zakresie wymogów ochrony środowiska, który przewidywał zmianę w zakresie § 12 ust. 3, § 23 ust. 4 pkt 2 i § 23 ust. 4 uchwały, bez zmiany rysunków planu. W tym zakresie T. B. podniósł, że opinia ta wskazuje, że uchwała z dnia [...] maja 2011 r. w sprawie przystąpienia do zmiany miejscowego planu ograniczała w sposób nieuprawniony zakres opracowania planu tylko do zmiany tekstu planu, bez zmiany rysunku planu i chociaż opinia RDOŚ nie ma charakteru prawnie wiążącego, to jednak z analizy dokumentacji planistycznej dotyczącej zmiany skarżonej uchwały nie wynika, aby Wójt bądź Rada Gminy [...] uwzględnili zgłoszone przed RDOŚ uwagi lub chociażby rozważali je na sesji uchwalając zmianę planu;

6) naruszenie art. 20 ust. 1 w zw. z art. art. 18 ust. 1 i z art. 17 pkt 14 u.p.z.p. wskutek braku rozpatrzenia w odrębnym głosowaniu przez Radę Gminy [...] złożonych uwag i wniosków do projektu zmiany miejscowego planu na sesji w dniu 21 sierpnia 2012 r. Pomimo tego, że w trybie art. 17 pkt 11 ustawy zgłoszono pięć uwag, to nie zostały one uwzględnione przez Wójta, a na sesji Rady w dniu 21 sierpnia 2012 r. doszło do uchwalenia całego projektu zmiany miejscowego planu bez osobnego głosowania nad każdą z ww. uwag. W uzasadnieniu podjętej uchwały przyznano jedynie, że ustalenia obowiązującego planu określające lokalizację elektrowni wiatrowych nie są ujęte w zakresie projektowanej zmiany planu, dlatego nie mogą zostać zmienione zgodnie ze zgłoszonymi uwagami. Tymczasem rozpatrzenie uwag powinno być czynnością odrębną od uchwalenia planu i poprzedzającą jego uchwalenie, aby ewentualnie uwzględnione uwagi mogły zostać zawarte w projekcie planu. Końcowo T. B. podkreślił, że w obecnych ustaleniach planu, z uwzględnieniem zmian przyjętych w uchwale z dnia [...] sierpnia 2012 r., bez rzetelnej oceny oddziaływania na środowisko, w tym na klimat akustyczny, przewidziano powstanie 33 wielkogabarytowych elektrowni wiatrowych, które z racji swojej wielkości będą miały charakter dominujący w gminie[...]. Zaproponowana odległość turbin od zabudowań, przy braku przeprowadzenia odpowiedniej analizy akustycznej oraz przy braku zachowania dopuszczalnych poziomów hałasu, zgodnie z wymogami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, będzie na obszarze objętym zmianą planu stanowić istotne zagrożenie dla miejscowej ludności. Farma elektrowni wiatrowych będzie źródłem permanentnego hałasu i wibracji dla otoczenia, będzie wywoływać turbulencje powietrzne i zaburzenia pól elektromagnetycznych. Całość rozwiązań miejscowego planu degraduje ład przestrzenny w gminie [...] i ignoruje interesy oraz zdrowie prywatnych właścicieli nieruchomości położonych wokół tego przedsięwzięcia.

We wniesionej skardze T. B. domagał się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz zasądzenia od organu kosztów postępowania. Powtórzył w całości treść zarzutów sformułowanych wcześniej w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa oraz argumentację na ich poparcie.

W odpowiedzi na skargę Gmina[...], reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o odrzucenie skargi i zasądzenie od skarżącego kosztów postępowania. Podniosła, że skarżący nie wykazał interesu prawnego istniejącego w dacie złożenia skargi oraz wniósł skargę z uchybieniem terminu. W tym zakresie wywiodła, że w skardze nie wskazano związku pomiędzy objęciem ustaleniami planu działek skarżącego, a naruszeniem jego interesu prawnego, podczas gdy na stronie skarżącej spoczywa obowiązek wykazania się nie tylko indywidualnym interesem lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie wnoszenia skargi, a nie w przyszłości, naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia.

W piśmie procesowym z dnia 9 lutego 2016 r. Wójt Gminy [...] wyjaśnił, że kwestionowany plan nie zmienił przeznaczenia działek nr [...] należących do skarżącego, uwidoczniona lokalizacja turbin wiatrowych z potencjalnym zasięgiem hałasu uciążliwego dla zabudowy mieszkaniowej stanowi postulowane jedynie ustalenie planu, a zabudowa mieszkaniowa przed hałasem turbin wiatrowych chroniona jest bezpośrednio ustaleniami zmienionych zapisów § 12 ust. 3 zaskarżonej uchwały.

Na rozprawie w dniu w dniu 25 lutego 2016 r. pełnomocnik skarżącego podniósł, że skarga została złożona w sześćdziesięciodniowym terminie wynikającym z przepisów oraz wyjaśnił, że budynek skarżącego powstał przed około 40 laty i znajduje się przy drodze.

W piśmie z dnia 26 lutego 2016 r. pełnomocnik organu wyjaśnił, że na nieruchomości skarżącego znajduje budynek mieszkalny oraz budynek gospodarczy, które nie są uwidocznione na mapie, przy czym budynek mieszkalny znajduje się poza strefą oddziaływania ewentualnej elektrowni wiatrowej. Podał również, że przed rokiem 2010 Gmina nie zmieniała przeznaczenia tego terenu.

W wyroku uwzględniającym skargę Sąd pierwszej instancji stwierdził, że zaskarżona uchwała narusza interes prawny skarżącego, a zatem został spełniony warunek z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. 2016 r. poz. 446) – dalej powoływanej, jako: "u.s.g.". W niniejszej sprawie skarżący wywodzi swój interes do zaskarżenia przedmiotowej uchwały z naruszenia przysługującego prawa współwłasności nieruchomości (działek nr[...]), przez zapisy planu, które dopuszczają lokalizację elektrowni wiatrowych na terenie Gminy [...] dla obszaru [...]. Według skarżącego, naruszenie to polega na ograniczeniu swobody dysponowania i korzystania z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem i sposobem dotychczasowego wykorzystywania, co związane jest również z zagrożeniem dla zdrowia i prawa do swobodnego wypoczynku skarżącego oraz jego rodziny.

Mając na uwadze argumentację przedstawioną w skardze i analizując z urzędu postanowienia kwestionowanego planu miejscowego, Sąd uznał, że zaskarżona uchwała narusza interes prawny T. B., określając przeznaczenie terenu, na którym położone są działki nr[...], stanowiące jego współwłasność. Dokonując takiej oceny Sąd zważył, że sam fakt położenia nieruchomości poza obszarem objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie oznacza jeszcze, że nie może dojść do naruszenia interesu prawnego jej właściciela. Sąd dostrzegł, że nieruchomości położone są na terenie oznaczonym w miejscowym planie symbolem 1R, oznaczającym tereny rolnicze. Jak wynika z przedłożonych w sprawie dowodów, w odniesieniu do nieruchomości skarżącego utrzymano stan istniejący w dokumentacji ewidencji gruntów przed uchwaleniem planu co do rolniczego użytkowania tych działek. Jednocześnie jednak, w § 23 ust. 2 pkt 2 w zw. z pkt 1 lit. g zaskarżonej uchwały ustalono ograniczenia w zakresie zagospodarowania terenów oznaczonych symbolem 1R. Przyjęto bowiem, że na tych terenach wyklucza się lokalizację budynków innych niż budynki inwentarskie o obsadzie do 210 DJP oraz jednokondygnacyjne budynki gospodarcze związane z gospodarstwem rolnym - w odległości do 100 m od istniejącej zabudowy zagrodowej, a także budynki telekomunikacyjnych urządzeń przekaźnikowych, w tym wieżowych stacji bazowych. Poprzez wprowadzenie ograniczeń dotyczących zagospodarowania nieruchomości nr[...], wpływających na sposób korzystania z nieruchomości, zaskarżony akt kształtuje przysługujące skarżącemu prawo współwłasności w zakresie uprawnień zabudowy ww. nieruchomości. Pomimo istnienia na nieruchomości nr [...] zabudowy w postaci budynku mieszkalnego oraz gospodarczego, na skutek wprowadzenia § 23 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 1 lit. g oraz ust. 2 pkt 2 planu, na nieruchomości tej, położonej na obszarze oznaczonym 1R, wykluczono lokalizację takich budynków, a przez to również remont, przebudowę i rozbudowę budynków już istniejących (w tym domu mieszkalnego na działce nr[...]). Według § 22 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 planu, tego rodzaju prace dopuszczone są jedynie w odniesieniu do terenów zabudowy zagrodowej oznaczonych na rysunku planu symbolami RM. Skarżący wprawdzie nadal będzie więc mógł realizować uprawnienie do korzystania z ww. nieruchomości, jednak zauważyć trzeba, że przez ograniczenie nowej zabudowy lub rozbudowy, w istocie nie będzie mógł w sposób swobodny korzystać ze swoich nieruchomości.

Istotną okolicznością przemawiającą za przyjęciem istnienia po stronie skarżącego legitymacji do wniesienia przedmiotowej skargi jest również wynikający z dokumentacji fakt, że nieruchomość nr [...] - położona jest w bliskiej odległości od terenów przeznaczonym na elektrownie wiatrowe. Zarówno w planie, jak i w sporządzonej na jego potrzeby "Prognozie oddziaływania na środowisko" z lipca 2009r., negatywny zasięg oddziaływania elektrowni został określony na 500 m od turbiny wiatrowej. Taki też zakres oddziaływania w odniesieniu do potencjalnej lokalizacji turbin wiatrowych na obszarze [...] został oznaczony na rysunku planu. Z rysunku tego wynika przy tym jednoznacznie, że w przedstawionym układzie lokalizacji turbin wiatrowych nieruchomość skarżącego nr[...], zabudowana budynkiem mieszkalnym, niewątpliwie znajduje się w zasięgu negatywnego oddziaływania, które zgodnie z prognozą oddziaływania na środowisko może spowodować pogorszenie warunków zdrowotnych na terenach mieszkaniowych z powodu emisji fal akustycznych (dźwięku) i infradźwięków, błysków słonecznych odbijających się od łopat wiatraków oraz emisji promieniowania niejonizujacego. W prognozie przyjęto ponadto, że odległością bezpieczną pod względem zachowania dopuszczalnych norm hałasu jest strefa ok. 500 m od masztu elektrowni (s. 18). Zgodnie z § 23 ust. 4 pkt 4 planu, lokalizacje turbin wiatrowych uwidocznione na rysunku planu są postulatywne (nieobowiązujące), a działka nr [...] tylko częściowo znajduje się w zakresie oddziaływania jednej z oznaczonych turbin. Nieruchomość skarżącego jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe, a podane przez organ odległości były jedynie wartościami przybliżonymi. Nie można więc wykluczyć, że turbiny wiatrowe planowane na obszarze nr [...] będą negatywnie oddziaływać na nieruchomość nr [...] nie tylko w sytuacji, gdy zostaną zrealizowane w lokalizacji tożsamej z przedstawioną na rysunku planu, czy też zarówno na tę nieruchomość, jak i na działkę nr[...], przy innej, dopuszczalnej według planu lokalizacji, w tym także takiej, która może skutkować skumulowanym oddziaływaniem poszczególnych turbin, skoro plan nie określa ich konkretnej lokalizacji. Sąd uwzględnił także fakt, iż uchwałą Rady Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2012r., Nr[...] , zmieniony został § 12 ust. 3 planu, który w pierwotnym brzmieniu zakładał, że hałas emitowany przez turbiny nie może powodować przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu określonych w przepisach odrębnych dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w odległości większej niż 500 m od granicy terenów, na których dopuszcza się lokalizację turbin wiatrowych (tj. terenów oznaczonych symbolem Rw). Mając na uwadze te zmiany planu odnośnie dopuszczenia większej mocy oraz większej wysokości elektrowni wiatrowych, nie można wykluczyć, że zakres negatywnego oddziaływania elektrowni wiatrowych obejmie działki skarżącego, zwłaszcza jeśli uwzględnić, że uchwalając plan, a następnie wprowadzając w nim zmiany, nie uwzględniono tego, że nieruchomość skarżącego jest zabudowana budynkiem mieszkalnym i gospodarczym. Dlatego ustalając legitymację skargową T. B. w niniejszej sprawie, Sąd wziął pod uwagę także okoliczności wynikające wprost z przedłożonej dokumentacji. Dla dokonania ustaleń w tym zakresie nie mogła mieć natomiast znaczenia podnoszona przez organ okoliczność, że przyjęte do uchwalenia planu mapy z zasobu geodezyjnego nie przedstawiały faktycznego sposobu zagospodarowania działki skarżącego, tj. z winy właściciela nieruchomości, który wszelkie zmiany powinien zgłosić do ewidencji gruntów i budynków, nie oznaczono na nich istniejących budynków. Naruszenia bezpośredniego interesu prawnego skarżącego, w ocenie Sądu, nie można było natomiast przyjąć w odniesieniu do działki nr[...].

Sąd pierwszej instancji, odwołując się do art. 28 ust. 1 u.p.z.p., stwierdził, że przy podjęciu zaskarżonej uchwały w sposób istotny naruszono zasady i tryb sporządzania planu miejscowego. Wyjaśnił, że uchwała Nr [...] o przystąpieniu do sporządzenia planu została podjęta w dniu [...] września 2008 r., czyli w czasie obowiązywania Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy[...] , jednak przed jego zmianą, dokonaną uchwałą Rady Gminy [...] Nr [...] z dnia [...] lutego 2009 r. W pewnym więc okresie procedowanie w sprawie wprowadzenia zmian w studium, do których przystąpiono już na podstawie uchwały Nr [...] z dnia [...] grudnia 2006 r., oraz uchwalenia miejscowego planu odbywało się równolegle. Z części tekstowej zmiany studium wynika przy tym, że zmiana wymagała wprowadzenia licznych uzupełnień do dotychczas obowiązującego dokumentu i w ramach zmiany studium sporządzony został nowy tekst oraz nowy rysunek. Treść studium ma natomiast stanowić podstawę i punkt wyjścia dla prac planistycznych. Prace dotyczące uchwalenia kwestionowanego w niniejszej sprawie planu mogły zatem rozpocząć się dopiero od dnia wejście w życie uchwały zmieniającej postanowienia studium. Podjęcie i częściowe prowadzenie prac planistycznych w czasie obowiązywania studium, które następnie zostało zmienione, należy natomiast uznać za naruszenie trybu i zasad sporządzania miejscowego planu.

Następnie wskazał, że Wójt Gminy [...] pismami z dnia 12 listopada 2008 r. wystosował w trybie art. 17 pkt 2 ustawy zawiadomienie do instytucji i organów właściwych do dokonania uzgodnień i opiniowania, wśród których nie znalazła się jednak właściwa miejscowo izba rolnicza. Tymczasem przepis art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. z 2002 nr 101, poz. 927, z późn zm.), obowiązujący również w dacie prowadzenia procedury planistycznej i podejmowania zaskarżonej uchwały, stanowi, że organy administracji rządowej w województwie oraz organy samorządu terytorialnego zasięgają opinii właściwej miejscowo izby o projektach aktów prawa miejscowego dotyczących rolnictwa, rozwoju wsi i rynków rolnych, z wyjątkiem przepisów porządkowych. Na gruncie powyższych przepisów wyrażony został pogląd, że uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w związku z przeznaczeniem gruntów rolnych na zespół elektrowni wiatrowych (farmę wiatrową) odnosi się do rolnictwa, co oznacza, że w trakcie procedury jej uchwalania należy pozyskać również opinię właściwej miejscowo izby rolniczej. W ramach procedury poprzedzającej podjęcie zaskarżonej uchwały nie uzyskano opinii Izby Rolniczej w[...], na skutek czego doszło do naruszenia w sposób istotny trybu sporządzania planu, w zakresie art. 17 pkt 2 ustawy. Sąd zwrócił uwagę, że prognoza skutków finansowych uchwalenia zaskarżonego planu została opracowana przez architekta, czyli przez osobę niebędącą rzeczoznawcą majątkowym, co również stanowi istotne naruszenie trybu sporządzenia planu (art. 17 pkt 5 ustawy).

Konsekwencją wskazanych powyższej istotnych naruszeń w zakresie trybu sporządzenia zaskarżonego planu miejscowego była konieczność stwierdzenia przez Sąd nieważności zaskarżonej uchwały w całości. W tej sytuacji zbędne stało się dokonywanie szczegółowej analizy treści poszczególnych postanowień planu w kontekście pozostałych zarzutów skargi.

Niemniej jednak Sąd pierwszej instancji dostrzegł, że przed podjęciem zaskarżonej uchwały nie uzyskano zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, o jakiej mowa w art. 17 pkt 8 ustawy. Zaskarżony plan przewiduje budowę 33 elektrowni wiatrowych na sześciu wydzielonych obszarach, a ponadto wyznacza rezerwy terenowe pod przyszłą budowę lub rozbudowę dróg publicznych (§ 17) oraz dopuszcza wydzielenie działki stacji transformatorowej i wyłączenie z produkcji rolnej na potrzeby stacji powierzchni gruntów do 0,5 ha (§ 20 ust. 2 i 3). Przewiduje przy tym w § 13 ust. 2, że powierzchnia zwartego obszaru gruntów rolnych, na którym w wyniku realizacji ustaleń niniejszej uchwały ustanowiony zostanie inny niż rolniczy sposób zagospodarowania terenu, nie może przekraczać 0,5 ha - dla gruntów rolnych III klasy bonitacyjnej. W § 23 ust. 4 pkt 10 uchwały dla terenów rolniczych, na których możliwa jest lokalizacja elektrowni wiatrowych (1Rw, 2Rw i 3Rw) dodatkowo ustalono natomiast, że przy każdej elektrowni można wykonać: plac montażowo-eksploatacyjny o powierzchni nie większej niż 0,15 ha i dojazd o szerokości 4-6 m, przy czym łączna powierzchnia terenu zajętego przez jedną elektrownię wiatrową wraz z dojazdem nie może przekroczyć 0,5 ha. Z kolei, w prognozie oddziaływania na środowisko stwierdzono, że gleby III klasy bonitacyjnej występują na niewielkich obszarach powierzchni, głównie w południowej części obszaru [...] (s. 9), na której przewiduje się lokalizację 9 turbin. W realiach rozpoznawanej sprawy, zważywszy liczbę planowanych turbin oraz postulatywny charakter postanowień planu odnośnie lokalizacji każdej z nich, Sąd pierwszej instancji przyjął, że przy sporządzaniu planu obowiązkiem Gminy było również ustalenie wielkości powierzchni gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klasy III, znajdujących się w granicach obszaru objętego planem, projektowanego do przeznaczenia pod budowę elektrowni wiatrowych i na tej podstawie dokonanie oceny w kontekście konieczności uzyskania wymaganej zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiodła Gmina[...], zaskarżając go w całości oraz domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania lub rozstrzygnięcia sprawy stosownie do art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - P.p.s.a. Skarżąca gmina zarzuciła:

I. naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie:

1) art. 101 ust. 1 u.s.g. polegające na merytorycznym rozpoznaniu skargi, a w dalszej kolejności jej uwzględnieniu i stwierdzeniu nieważności zaskarżonej uchwały Rady Gminy [...] wraz z jej zmianą, pomimo, że uchwała ta nie narusza interesu prawnego skarżącego, co powinno skutkować odrzuceniem, ewentualnie oddaleniem skargi;

2) art. 17 pkt 2 u.p.z.p. poprzez uznanie, że niezbędnym było przy uchwalaniu zaskarżonego planu uzyskanie opinii Izby Rolniczej, a brak tej opinii powoduje, że doszło do istotnego naruszenia trybu sporządzenia planu;

4 ) art. 9 w zw. z art. 28 ust. 1 u.p.z.p. poprzez przyjęcie, że prowadzenie prac planistycznych w czasie obowiązywania studium, które następnie zostało zmienione to istotne naruszenie prawa;

5) art. 17 pkt 5 w związku z art. 28 ust. 1 u.p.z.p. poprzez przyjęcie, że prognoza skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego podpisana przez architekta zamiast rzeczoznawcę majątkowego skutkuje stwierdzeniem istotnego naruszenia prawa.

II. Naruszenie prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię :

6) art. 28 ust. 1 u.p.z.p. poprzez błędne zinterpretowanie słowa "istotne" i poprzez to zaliczenie wskazanych uchybień, przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy [...] w zakresie niezbędnym do realizacji zespołu elektrowni wiatrowych, do istotnych naruszeń, gdy tymczasem nie są to istotne naruszenia prawa;

7) art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tj. Dz. U. 2015 r. poz. 909) poprzez błędne przyjęcie interpretacji: "obszar zwarty" i w konsekwencji uznanie, że wymagana była zgoda właściwego ministra do spraw rozwoju wsi na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną T. B. wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny związany jest podstawami skargi kasacyjnej, z urzędu zaś bierze pod uwagę jedynie nieważność postępowania. W niniejszej sprawie żadna z wymienionych w art. 183 § 2 P.p.s.a. przesłanek nieważności postępowania nie zaistniała, wobec czego kontrola Naczelnego Sądu Administracyjnego ograniczyła się wyłącznie do zbadania zawartych w skardze zarzutów sformułowanych w granicach podstaw kasacyjnych.

Zarzuty skargi nie mają usprawiedliwionych podstaw, albowiem Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni norm prawa materialnego, jak również właściwie je zastosował. Zasadnie ocenił, że w sprawie doszło do naruszenia interesu prawnego skarżącego, jak i obiektywnego porządku prawnego.

Na gruncie art. 101 ust. 1 u.s.g. ocena naruszenia interesu prawnego wiąże się koniecznością wykazania, że w konkretnym przypadku istnieje związek pomiędzy ich własną – prawnie gwarantowaną (a nie wyłącznie faktyczną) - sytuacją skarżącego podmiotu a zaskarżoną uchwałą, polegający na tym, że uchwała ta narusza (czyli pozbawia lub ogranicza) jego prawa. Inaczej mówiąc, wywołuje dla niego negatywne konsekwencje prawne np. zniesienia, ograniczenie, czy uniemożliwienia realizacji jego uprawnienia, interesu prawnego. W orzecznictwie przyjmuje się, że jeżeli źródłem interesu prawnego w odniesieniu do uchwały z zakresu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest art. 140 K.c., (wedle którego w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może z wyłączeniem innych osób korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy i w tych samych granicach może rozporządzać rzeczą), to w przypadku, gdy plan miejscowy wprowadza wobec danej nieruchomości ograniczenia w sposobie korzystania z niej, to biorąc pod uwagę prokonstytucyjną wykładnię art. 101 ust. 1 u.s.g. w aspekcie prawa do rozpatrzenia sprawy przez sąd (art. 45 Konstytucji), właściciel takiej nieruchomości będzie uprawniony do zaskarżenia uchwały do sądu. Naczelny Sąd Administracyjny w swoich orzeczeniach wskazuje także, że jeżeli skarżący posiada nieruchomości położone na obszarze objętym kwestionowanym planem, a ustalenia tego planu dokonują zmian w przeznaczeniu tych nieruchomości, czy nawet nieruchomości sąsiednich, to jest to wystarczające do uznania, że interes prawny skarżącego został naruszony (por. wyroki NSA z dnia 12 listopada 2009 r., sygn. akt II OSK 1391/09 oraz z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. akt II OSK 1293/09, dostępne [w:] CBOSA). Podkreślić należy, że z tego punktu widzenia nie jest istotny zakres naruszenia interesu prawnego i wymiernych efektów tego naruszenia. O naruszeniu interesu prawnego w rozumieniu art. 101 ust. 1 u.s.g. rozstrzyga bowiem sama zmiana w sytuacji prawno-planistycznej nieruchomości skarżącego.

Stwierdzając naruszenie bezpośredniego interesu prawnego skarżącego w zakresie prawa współwłasności nieruchomości[...], Sąd pierwszej instancji zasadnie uznał, że nieruchomości te położone są na terenie oznaczonym w miejscowym planie symbolem 1R, oznaczającym tereny rolnicze. Jak wynika z przedłożonych w sprawie dowodów, w odniesieniu do nieruchomości skarżącego utrzymano stan istniejący w dokumentacji ewidencji gruntów przed uchwaleniem planu co do rolniczego użytkowania tych działek. Jednocześnie jednak, w postanowieniach § 23 ust. 2 pkt 2 w zw. z pkt 1 lit. g zaskarżonej uchwały ustalono ograniczenia w zakresie zagospodarowania terenów oznaczonych symbolem 1R. Przyjęto bowiem, że na tych terenach wyklucza się lokalizację budynków innych niż budynki inwentarskie o obsadzie do 210 DJP oraz jednokondygnacyjne budynki gospodarcze związane z gospodarstwem rolnym - w odległości do 100 m od istniejącej zabudowy zagrodowej, a także budynki telekomunikacyjnych urządzeń przekaźnikowych, w tym wieżowych stacji bazowych. Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej trzeba zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że poprzez wprowadzenie ograniczeń dotyczących zagospodarowania nieruchomości nr[...], wpływających na sposób korzystania z nieruchomości, plan niewątpliwie kształtuje przysługujące skarżącemu prawo współwłasności w zakresie uprawnień zabudowy ww. nieruchomości. Zauważyć ponadto trzeba, że pomimo istnienia na nieruchomości nr [...] zabudowy w postaci budynku mieszkalnego oraz gospodarczego, na skutek wprowadzenia postanowień § 23 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 1 lit. g oraz ust. 2 pkt 2 planu, na nieruchomości tej, położonej na obszarze oznaczonym 1R, wykluczono lokalizację takich budynków, a przez to również remont, przebudowę i rozbudowę budynków już istniejących (w tym domu mieszkalnego na działce nr[...]). Przez ograniczenie w planie nowej zabudowy lub rozbudowy, w istocie skarżący nie będzie mógł w sposób swobodny korzystać ze swoich nieruchomości. Należało także mieć na uwadze, że nieruchomość nr[...], choć przeznaczona została w planie na cele rolnicze, to zabudowana jest budynkiem gospodarczym oraz budynkiem mieszkaniowym przeznaczonym na stały pobyt ludzi, a jednocześnie - podobnie jak nieruchomość nr [...] - położona jest w bliskiej odległości od terenów przeznaczonych na elektrownie wiatrowe. Z rysunku planu wynika, że w przedstawionym układzie lokalizacji turbin wiatrowych nieruchomość skarżącego nr[...], zabudowana budynkiem mieszkalnym, niewątpliwie znajduje się w zasięgu negatywnego oddziaływania, które zgodnie z prognozą oddziaływania na środowisko może spowodować pogorszenie warunków zdrowotnych na terenach mieszkaniowych. W judykaturze ugruntował się pogląd, że w sprawach, w których przedmiotem skargi jest plan przewidujący wybudowanie farmy wiatrowej w niedalekiej odległości od działki strony skarżącej nie można pominąć różnorakiego oddziaływania elektrowni wiatrowych na otoczenie (por. np. wyrok NSA z 8 listopada 2012 r., sygn. akt II OSK 1990/12, dostępny [w:] CBOSA). Przy czym konieczne jest staranne zbadanie każdego pojedynczego przypadku dla oceny skargi na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Ustalenia planu w połączeniu z położeniem nieruchomości skarżącego przesądzają, że zaskarżona uchwała co najmniej rodzi stan niepewności prawnej co do tego, iż zakres zakazu zabudowy wynikający z zaskarżonego planu i oddziaływania akustycznego elektrowni wiatrowych wykracza poza teren objęty planem miejscowym i obejmuje swym zasięgiem obszar położony poza granicami terenu objętego planem. Okoliczności te pozwalają na przyjęcie naruszenia interesu prawnego skarżącego.

Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę na prowadzenie prac planistycznych w czasie obowiązywania studium, które zostało zmienione. Uchwała o przystąpieniu do opracowania planu została podjęta przed uchwaleniem zmiany studium. Do pewnego etapu prace nad zmianą studium i przygotowaniem projektu planu miejscowego mogą być prowadzone równolegle przez organy gminy. Jednak uchwała rady gminy w sprawie studium musi być podjęta na tyle wcześniej, aby wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządzający projekt planu miejscowego mógł dokonać tych czynności zgodnie z postanowieniami studium, a więc aktu już podjętego, mającego swoje urzeczywistnienie w uchwale w sprawie studium (por. wyrok NSA z dnia 25 listopada 2011 r. sygn. akt II OSK 1974/11, dostępny [w:] CBOSA). Rację ma skarżąca kasacyjnie Gmina, że w przedmiotowej sprawie uchwała w sprawie studium była podjęta na tyle wcześniej, że projekt planu był sporządzony zgodnie z ustaleniami zmienionego studium. Zmiana studium uchwalona została w dniu [...] lutego 2009 r., a projekt planu został przekazany do zaopiniowania i uzgodnień we wrześniu 2009 r. czyli siedem miesięcy później. Sąd wprawdzie skonstatował, że podjęcie i częściowe prowadzenie prac planistycznych w czasie obowiązywania studium, które następnie zostało zmienione, należy uznać za naruszenie trybu i zasad sporządzania miejscowego planu, niemniej wskazana wadliwość nie była jednak zasadniczą wadą uzasadniającą stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.

Istotną dla rozstrzygnięcia sprawy była natomiast kwestia, czy naruszenie interesu prawnego skarżącego nastąpiło zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym, bowiem obowiązek uwzględnienia skargi powstaje wówczas, gdy naruszenie interesu prawnego skarżącego jest związane z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego, tj. norm prawa materialnego. Kontrola sądu w sprawach dotyczących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego sprowadza się do badania zgodności z prawem podejmowanych uchwał, a zwłaszcza przestrzegania zasad planowania oraz określonej ustawą procedury planistycznej. Wbrew zarzutom skargi i argumentom skargi kasacyjnej należy zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że przedmiotowa uchwała podjęta zastała z naruszeniem przepisów procedury planistycznej zawartych w art. 17 u.p.z.p. Przepis ten w pkt 5 stanowi, że wójt, burmistrz, prezydent miasta sporządza prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego, z uwzględnieniem art. 36. Postanowienia art. 36 u.p.z.p. dotyczą wprawdzie roszczeń odszkodowawczych właścicieli i opłaty z tytułu tzw. renty planistycznej, jednak mówią również o wzroście i obniżeniu wartości nieruchomości. Dla ustalenia tego faktu należy zatem posiłkować się treścią art. 37 u.p.z.p., który w ust. 11 wyraźnie stanowi, że w odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości oraz zasad określania skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych, a także w odniesieniu do osób uprawnionych do określania tych wartości i skutków finansowych stosuje się przepisy o gospodarce nieruchomościami. Przyjąć należy, że każde uchwalenie lub zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego będzie rodziło skutki finansowe, nie tylko w stosunku do właścicieli nieruchomości, których działki albo zyskają albo stracą na wartości, ale również dla gminy, która także będzie musiała ponosić skutki finansowe z tym związane. Zgodnie zaś z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej u.g.n.) – osobami wyłącznie uprawnionymi do zajmowania się takimi sprawami, są rzeczoznawcy majątkowi a nie architekci. W myśl art. 174 ust. 3a w pkt. 3 u.g.n. rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy nie stanowiące operatu szacunkowego, dotyczące skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych (por. wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. akt II OSK 1587/13, dostępnie [w:] CBOSA). Z tych względów prognozę skutków finansowych uchwalenia zaskarżonego planu, o której mowa w art. 17 pkt 5 u.p.z.p., może sporządzić tylko rzeczoznawca majątkowy. Z dokumentacji planistycznej nie wynika, aby osoba która podpisała się pod prognozą finansową posiadała uprawnienia rzeczoznawcy majątkowego. Osoba ta jest bowiem architektem. Oznacza to, że doszło do naruszeniu trybu uchwalania planu w zakresie art. 17 pkt 5 u.p.z.p. w związku z naruszeniem, narzuconych przez ustawę, wymogów podmiotowych obowiązujących przy sporządzaniu prognozy finansowej skutków uchwalenia planu miejscowego. W konsekwencji, skoro nie uzyskano prognozy opracowanej przez rzeczoznawcę majątkowego, to uznać należy, że w istocie pomięto ten etap postępowania. Dokument wykonany przez osobę nieuprawnioną za taką prognozę nie może być bowiem uznany. Skoro ustawodawca regulując procedurę uchwalania planu miejscowego, jako jeden z jego kolejnych i niezbędnych etapów określił sporządzenie prognozy skutków finansowych według wskazanych wymagań, to zaniechanie opracowania tej prognozy zgodnie z przyjętymi standardami, stanowi istotne naruszenie trybu uchwalania planu. Istotność naruszenia prawa, sprowadza się do niezachowania wszystkich przewidzianych ustawą etapów procedury planistycznej. Niezależnie od tego, brak wiedzy co do skutków finansowych opracowanego planu rzutować może na decyzję w sprawie jego uchwalenia. Sporządzenie prognozy skutków finansowych przez architekta nie oznacza, że uczyniono zadość wymogowi z art. 17 pkt 5 u.p.z.p., skoro wymóg ten uzależniono od opracowania tegoż dokumentu przez rzeczoznawcę majątkowego. Aby zatem można było mówić o zachowaniu w tej kwestii procedury planistycznej, konieczne jest sporządzenie prognozy skutków finansowych przez uprawnioną do tego osobę. Prognozowanie skutków finansowych uchwalenia planu uznawane jest bowiem za istotny element procedury uchwalenia planu dla ewentualnego ustalania racjonalności proponowanych ustaleń projektu, a także ekonomicznych konsekwencji decyzji planistycznych, w tym przyszłych ewentualnych obciążeń gminy związanych z ich przyjęciem.

Nie jest zasadny zarzut skargi, że nie było obowiązku uzyskiwania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych, gdyż przeznaczenie nie uległo zmianie. Wadliwe jest stanowisko skarżącej Gminy, że przestrzeń pomiędzy poszczególnymi turbinami nadal będzie wykorzystywana do produkcji rolnej. Te sześć obszarów nie stanowi jednej całości. Sąd pierwszej instancji przyjął prawidłową interpretację definicji "obszar zwarty" i zasadnie stwierdził, że zaskarżony plan z uwagi na przeznaczenie terenów rolnych pod budowę elektrowni wiatrowych wymagał uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze bowiem zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekraczał 0,5 ha dla użytków rolnych klas I-III. W istocie zwarty obszar projektowany do zmiany przeznaczenia z gruntu rolnego na cele nierolnicze, to nie tylko działka zajmowana bezpośrednio pod budowę elektrowni wiatrowej, ale i działka, która zmieni przeznaczenie w związku z budową tej elektrowni, np. przeznaczona pod drogę dojazdową do niej. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że pojęcie "zwarty obszar projektowany do przeznaczenia" należy systemowo i funkcjonalnie odnosić do obszaru dokonywanej zmiany przeznaczenia (zob. wyrok z dnia 10 lutego 2011 r. sygn. akt II OSK 303/10; z dnia 29 stycznia 2015 r., sygn. akt II OSK 1587/13, z dnia 10 marca 2015 r. sygn. akt II OSK 1925/13, dostępne [w:] CBOSA). Zważyć bowiem należy, że w takim przypadku zwarty obszar projektowany będą stanowiły zarówno działka przeznaczona pod zabudowę, jak i działka przeznaczona pod drogę. Zatem nie chodzi tu wyłącznie o działkę, na której ma być zrealizowany obiekt budowlany, ale również o działki, których przeznaczenie musi zostać zmienione, aby powstający obiekt budowlany mógł być zgodnie z jego przeznaczeniem wykorzystywany. Zmiana przeznaczenia obejmuje cały obszar wyznaczony jako działka lub działki geodezyjne, a nie wyłącznie powierzchnię faktycznie zajętą pod lokalizowaną w ten sposób inwestycję. Zatem pod uwagę bierze się obszar całej działki geodezyjnej, której przeznaczenie ulegnie zmianie. Niewątpliwie geodezyjna powierzchnia działek, na których w planie przewidziano lokalizację elektrowni czy dróg dojazdowych do nich wykraczała poza 0,5 ha. Norma planistyczna ograniczająca powierzchnię działki rolnej zajętej pod wieżę i drogi montażowe do 0,5 ha nie przesądza, że z zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych należy brać pod uwagę cały obszar działki geodezyjnej, której przeznaczenie uległo zmianie. Jeśli takie działki geodezyjne były położone w bliskiej od siebie odległości, to uznać należało, że są w zwartym obszarze i cały tak wyznaczony obszar powinien zajmować powierzchnię nieprzekraczającą 0,5 ha. Już sama ilość przeznaczonych w planie działek rolnych pod budowę elektrowni wiatrowych i dróg wskazywał, że zwarty obszar projektowany do zmiany przeznaczenia przekracza ograniczenia ustawowe z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Zatem nieuzyskanie zgody w tym zakresie uznać należało za naruszenie zasad sporządzania planu miejscowego i stanowiło podstawę do jego uchylenia zgodnie z art. 28 ust. 1 u.p.z.p.

Niezasadny jest także zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 5a ust. 1 ustawy o izbach rolniczych. Zgodnie z art. 17 pkt 2 u.p.z.p. wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu.

Organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu miejscowego wskazują przepisy odrębne, które wprost wskazują na kompetencję danego organu w tym zakresie. Takim przepisem jest art. 5a ust. 1 ustawy o izbach rolniczych. Stanowi on, że organy administracji rządowej w województwie oraz organy samorządu terytorialnego zasięgają opinii właściwej miejscowo izby o projektach aktów prawa miejscowego dotyczących rolnictwa, rozwoju wsi i rynków rolnych, z wyjątkiem przepisów porządkowych. NSA w wyroku wydanym w niniejszej sprawie uznał, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dotyczy dziedziny rolnictwa, rozwoju wsi i rynków rolnych. Zatem Sąd I instancji, będąc związany wykładnią zaprezentowaną przez NSA nie mógł przyjąć sprzecznej z nią wykładni i przyjąć, że plan nie dotyczy rolnictwa. Wobec tego Sąd słusznie przyjął, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem trybu jej sporządzania, bowiem istotnie w toku procedury planistycznej nie uzyskano opinii właściwej miejscowo izby rolniczej. Z akt sprawy wynika, że wójt Gminy nie wystąpił o taką opinię do właściwej izby rolniczej. W związku z tym doszło do naruszenia trybu sporządzania planu miejscowego, który należało uznać za istotny, bowiem uzyskanie takiej opinii mogło wpłynąć na ustalenia przyjęte w planie. Uchybienie to, zgodnie z art. 28 ust. 1 u.p.z.p. skutkować musiało stwierdzeniem nieważności kontrolowanego planu. Stanowisko Sądu pierwszej instancji wyrażone w zaskarżonym wyroku było uzasadnione. Wskazać należy, że nie sposób przyjąć, aby plan miejscowy, który określa przeznaczenie terenów m.in. pod szeroko pojęte zagospodarowanie rolnicze, tzn. ustala, które tereny będą służyć gospodarce rolnej, stanowi o zmianie przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze, wymienia warunki zagospodarowania terenów rolnych, nie dotyczył dziedziny rolnictwa, czy rozwoju wsi.

W tym stanie rzeczy skoro skarga kasacyjna nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach, Naczelny Sąd Administracyjny, na mocy art. 184 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.