Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski, Sędzia NSA Anna Orłowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi E. Z. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego [...] z dnia 11 lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie aktualizacji danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty [...] z dnia 7 sierpnia 2007 r. nr [...]; 2) zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego [...] na rzecz skarżącej E. Z. kwotę 226 (dwieście dwadzieścia sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Po rozpoznaniu wniosku E. Z. o aktualizację mapy ewidencyjnej gruntów obrębu [...], gmina [...] poprzez naniesienie drogi na działce nr [...] Starosta [...], decyzją z dnia 7 sierpnia 2007 r. nr [...] działając na podstawie art. 104 k.p.a. w zw. z § 46 ust. 1 oraz § 68 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454) odmówił przedmiotowej aktualizacji, wskazując w uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia, iż grunty zajęte pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych oraz poszczególnych nieruchomości należących do osób fizycznych, które nie są przedmiotem odrębnych praw własności nie są drogami w rozumieniu § 68 ust. 3 pkt 7a cytowanego rozporządzenia. Stąd też włącza się je do przyległego do nich użytku gruntowego i nie ujawnia w ewidencji gruntów i budynków.

W odwołaniu od tej decyzji E. Z. wskazała, iż służebność gruntowa polegająca na korzystaniu z drogi biegnącej przez działkę nr [...] należącą do A. Ś. została przez odwołującą nabyta przez zasiedzenie, co stwierdził Sąd Rejonowy w K. w postanowieniu z dnia 23 czerwca 2006 r. w sprawie o sygnaturze [...]. W związku z tym naniesienie drogi na mapę ewidencyjną jest w pełni uzasadnione.

Po rozpoznaniu odwołania Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego [...] decyzją z dnia 11 lutego 2008 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie podzielając w pełni argumentację organu I instancji.

W podstawie prawnej wydanej decyzji organ odwoławczy wskazał art. 138 § 1 i 104 k.p.a., art. 77b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r., nr 240, poz. 2027 ze zm.) oraz § 67 w zw. z § 68 ust. 3 i 6 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku E. Z. oprócz argumentów przytaczanych na etapie postępowania administracyjnego wskazała, iż utwardzona droga z której ciągle korzysta biegnie przez działki należące do dwóch różnych osób fizycznych i prowadzi od gospodarstwa skarżącej do drogi publicznej. W świetle załącznika nr 6 do w/w rozporządzenia do użytku gruntowego o nazwie "drogi" zalicza się grunty w granicach pasów drogowych dróg publicznych i dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych; w szczególności do dróg zalicza się grunty zajęte pod drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych oraz do obiektów użyteczności publicznej. Sporna droga nie ma charakteru drogi wewnętrznej, gdyż prowadzi do drogi publicznej. W ocenie skarżącej przemawia to za koniecznością jej uwidocznienia na mapie ewidencyjnej.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Podkreślić należy zatem, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie orzeka o istocie danej sprawy administracyjnej, czyli nie ma kompetencji do przyznawania określonych uprawnień, jak i nie odmawia ich przyznania. Sąd jest natomiast obowiązany skontrolować, czy zaskarżona decyzja odpowiada prawu materialnemu i procesowemu, czy też to prawo narusza.

Z uzasadnień decyzji obu instancji wynika, iż zdaniem orzekających w sprawie organów droga o której naniesienie na mapę ewidencyjną wnosiła skarżąca stanowi grunt zajęty pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych. Stanowisko swe organ administracji publicznej opiera na dyspozycji § 68 ust. 1 i 2 Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38, poz. 454).

Stan faktyczny sprawy jak i prawidłowa wykładnia przepisów znajdujących zastosowanie w sprawie nie pozwala na aprobatę tego stanowiska.

Należy bowiem wskazać, iż załącznik nr 6 do przywołanego rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków dotyczy zaliczania gruntów do poszczególnych użytków rolnych. Z pkt 3 ppkt 7 przedmiotowego załącznika dotyczącego "Terenów komunikacyjnych" wynika, iż do użytku gruntowego "drogi" zalicza się grunty w granicach pasów drogowych dróg publicznych i dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

W sposób przykładowy wskazuje się, że do dróg zalicza się grunty zajęte pod:

- drogi krajowe,

- drogi wojewódzkie,

- drogi powiatowe,

- drogi gminne,

- drogi w osiedlach mieszkaniowych,

- drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych oraz do obiektów użyteczności publicznej,

- place postojowe i manewrowe przy dworcach kolejowych, autobusowych i lotniczych, portach morskich i rzecznych i innych oraz ogólnodostępne dojazdy do ramp wyładowczych i placów składowych.

Z powyższego zbioru wyłączono jednakże "grunty zajęte pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych, leśnych oraz poszczególnych nieruchomości", uznawszy, iż grunty te nie są drogą w rozumieniu rozporządzenia. Zgodnie z brzmieniem pkt 3 ppkt 7 załącznika nr 6 grunty te wlicza się do przyległego do nich użytku gruntowego.

Należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie część działki nr [...] z racji służebności przysługującej skarżącej jest zajęta pod drogę łączącą działkę nr [...] z drogą publiczną. Wynika to z prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 23 czerwca 2006 r. oraz ze znajdującego się w aktach szkicu sytuacyjnego. Faktem jest, iż działka ewidencyjna nr [...] jest w całości przedmiotem własności tej samej osoby. Powyższe nie skutkuje jednak bezpośrednio koniecznością kwalifikacji całego obszaru jako użytku gruntowego jednolitej kategorii.

Organ I instancji nie rozważając zaś w sposób kompleksowy charakteru przedmiotowej drogi stanowczo wskazuje, iż jest to "grunt zajęty pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych". Taka konstatacja, podtrzymana przez organ odwoławczy bez dogłębnego rozważenia zarzutów podniesionych w odwołaniu od decyzji organu I instancji nie znajduje odzwierciedlenia w stanie faktycznym sprawy a tym samym jest w ocenie Sądu nieuprawniona.

Pojęcie wewnętrznej komunikacji gospodarstw rolnych już z nazwy przeciwstawić należy komunikacji zewnętrznej. Wynika stąd, że jeśli określona droga prowadzi ku drodze publicznej - "na zewnątrz" to nie może być kwalifikowana jako służąca wewnętrznej komunikacji. Sporna droga prowadzi bezspornie do drogi publicznej, a zatem nie można uznać (jak czynią to błędnie organy administracji I i II instancji), że w istocie służy jedynie wewnętrznej komunikacji gospodarstw rolnych. Takie stanowisko organów narusza bowiem przepisy cytowanego rozporządzenia, a naruszenie to zakwalifikować należy jako mające wpływ na wynik sprawy.

Z uwagi na powyższe okoliczności, Sąd działając w oparciu o art. 145 § 1 pkt 1 lit a w związku z art. 135 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...].

O kosztach postępowania Sąd orzekł mając na uwadze dyspozycję art. 200 oraz art. 205 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W dalszym toku postępowania organy administracji publicznej rozpoznając wniosek o aktualizację danych zawartych w prowadzonej ewidencji gruntów i budynków winny uwzględnić powyższe rozważania prawne dotyczące pojęcia drogi w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków.