Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi J. B. na akt Starosty z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia stałej zmiany organizacji ruchu I. stwierdza nieważność zaskarżonego aktu, II. zasądza od Starosty na rzecz skarżącego J. B. kwotę [...]([...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

J. B. (dalej jako: "skarżący") pismem z dnia 16 lutego 2018 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 22 lutego 2018 r., wpływ do Starostwa Powiatowego w W. 26 luty 2018 r.), złożył skargę na czynności Starosty, o charakterze organizacyjno- technicznym, ustanawiające nowe zasady organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] na odcinku C. – Z. poprzez wprowadzenie z dniem 8 lutego 2018 r. ograniczenia ruchu pojazdów o masie całkowitej przekraczającej 16 ton. Skutkiem tej czynności na drodze stanowiącej jedyny dojazd do jego gospodarstwa rolnego oraz zakładu suszarni i magazynu rolnego został postawiony znak B-18, wykluczający możliwość wykonywania transportu drogowego związanego z prowadzoną przez skarżącego działalnością produkcji rolnej.

Zaskarżonym czynnościom Starosty, jako organu zarządzającego ruchem na drodze powiatowej nr [...] zarzucił naruszenie:

- § 8 ust. 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r.

w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem poprzez niezgodność wprowadzonej zmiany organizacji ruchu z założeniami polityki transportowej oraz potrzebami społeczności lokalnej,

- § 8 ust. 6 pkt 2 ww. rozporządzenia poprzez nieefektywność wprowadzonej zmiany organizacji ruchu,

- § 7 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia poprzez niezasięgnięcie opinii Komendanta Powiatowego Policji w W. o planowanej zmianie organizacji ruchu.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonych czynności Starosty oraz o przyznanie od Starosty zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że jest rolnikiem i od 11 lat wraz z żoną prowadzi w Z. gospodarstwo rolne (500 ha). W 2017 r. otrzymał decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę budynku suszarniczo - magazynowego z czyszczeniem i sortowaniem nasion wraz z dodatkową infrastrukturą na działce [...] gmina C. oraz decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku gospodarczo – magazynowego wraz z infrastrukturą na działce nr [...] w Z. Komunikację drogową do ww. lokalizacji inwestycji zapewnia droga powiatowa nr [...] w odcinku od C. do Z. , brak jest alternatywnej możliwości komunikacji. Wnioskowany gospodarczo – rolniczy charakter inwestycji, których dotyczyły ww. decyzje, wskazywał jednoznacznie na zamiar budowy obiektów magazynujących i przetwarzających płody rolne, co wiąże się z wykonywaniem w tym zakresie koniecznego transportu drogowego pojazdami ciężarowymi. Do potrzeb realizacji budowy oraz wyposażenia w infrastrukturę techniczną i urządzenia konieczne są dostawy realizowane ciężkim sprzętem, powyżej 16 ton dopuszczalnej masy całkowitej.

W dniu 9 lutego 2018 r. skarżący dostrzegł ustawiony na drodze nr [...], prowadzącej do jego gospodarstwa rolnego, znak drogowy B-18 ustanawiający zakaz ruchu pojazdów o masie całkowitej przekraczającej 16 ton w kierunku z C. do Z. i dalej w kierunku na miejscowość S., na odcinku obejmującym dojazd do budynków gospodarstwa. Następnego dnia zakaz pojawił się na drodze przy zjeździe na teren jego posesji w kierunku od Z. do C.. Skarżący uzyskał w Starostwie Powiatowym w W. informację, iż znak zakazu B-18 ustawiono wskutek przyjęcia przez Komisję ds. bezpieczeństwa i oznakowania na drogach publicznych Starostwa z dnia 31 stycznia 2018 r., pozytywnie zaopiniowanego wniosku Burmistrza Miasta i Gminy C. oraz sołectwa.

Podkreślił, że poprzez drogę powiatową nr [...] w związku z realizowaniem produkcji rolnej swojego gospodarstwa, w tym budynków stanowiących magazyn oraz zakład przerobu plonów rolnych (suszarnia, sortownia) musi korzystać z transportu realizowanego przez ciągniki z przyczepami, przyczepy samowyładowcze, samochody ciężarowe, zaś wszystkie te typy pojazdów objęte są ustanowionym zakazem. Nasilenie transportów ma miejsce w okresach wrzesień – listopad, tj. w czasie żniw oraz grudzień – marzec, tj. w czasie wywozu i sprzedaży, w pozostałych okresach transport wykonywany jest sporadycznie. Przedmiotem działalności gospodarstwa rolnego jest produkcja, handel i suszenie artykułów rolnych. Ponadto prowadzi działalność handlową polegającą na skupie produktów rolnych, ich obróbce, sortowaniu i sprzedaży. Skarżący zaznaczył, że jest jedynym podmiotem, którego dotyczy zakaz, albowiem na przedmiotowym odcinku nie istnieją inne gospodarstwa korzystające z transportu o tonażu przekraczającym 16 ton, zaś straty z tym związane będą wysokie.

Argumentując naruszenie zaskarżoną czynnością prawa podkreślił, że na skutek braku projektu zmiany organizacji ruchu drogowego określającej alternatywną dla jego gospodarstwa możliwość komunikacji dla pojazdów ciężarowych powyżej 16 ton oraz niepoinformowania o przedmiotowej zmianie organizacji ruchu, doszło do uchybienia § 8 ust. 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. poprzez niezgodność wprowadzonej zmiany organizacji ruchu z założeniami polityki transportowej oraz potrzebami społeczności lokalnej. Ponadto podniósł, że pomimo obowiązku wypływającego z § 7 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, nie zasięgnięto opinii Komendanta Powiatowego Policji w W. o planowanej zmianie organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...]. Zdaniem skarżącego, zmiana organizacji ruchu wynikająca z wykluczenia pojazdów o tonażu ponad 16 ton, doprowadzi do zwiększenia ruchu mniejszego tonażu pojazdów, co z kolei świadczy o naruszeniu § 8 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia poprzez nieefektywność wprowadzonej zmiany organizacji ruchu.

Dalej zaakcentował, że droga powiatowa nr [...] na odcinku z C. do Z. jest niemal całkowicie zniszczona, a odpowiedzialność za stan nawierzchni nie sposób przypisać ruchowi pojazdów o masie całkowitej powyżej 16 ton, zwłaszcza, że ruch w gospodarstwie skarżącego w takim natężeniu realizowany jest dopiero od paru miesięcy. Zmiana organizacji ruchu ma jedynie na celu wykluczenie skarżącego z udziału w ruchu drogowym w ramach prowadzonej w tej wsi działalności rolniczej, nie ma na celu żadnych realnych przesłanek poprawy infrastruktury drogowej, gdyż nie wprowadzono żadnych planów naprawy stanu nawierzchni.

W piśmie z dnia 28 lutego 2018 r. stanowiącym uzupełnienie powyższej skargi, skarżący sprecyzował, że przedmiotem skargi jest zarządzenie Starosty zatwierdzające zmianę organizacji ruchu na drodze powiatowej nr [...] na odcinku C. - Z.. Wyjaśnił, że w dniu 27 lutego 2018 r. otrzymał dokument wydany przez Starostę, nr [...] zatwierdzenie zmiany organizacji ruchu w ciągu drogi powiatowej [...]w miejscowości Z. polegającej na wprowadzeniu oznakowania pionowego – znak B-18. Podniósł, że znak ten został ustawiony przy drodze powiatowej na odcinku C. - Z. stanowiącej jedyny dojazd do jego gospodarstwa rolnego oraz zakładu suszarni i magazynu rolnego nielegalnie, bez podstawy prawnej i stanowi rażące naruszenie jego praw obywatelskich i zasady swobody gospodarczej. Ponadto rzeczywista data wprowadzenia zmiany w organizacji ruchu, polegającej na wprowadzeniu oznakowania pionowego, nastąpiła przed zatwierdzeniem zmiany organizacji ruchu, a zatem jest działaniem nielegalnym i samowolnym zarządu drogi powiatowej.

W odpowiedzi na skargę Starosta wniósł o jej oddalenie podnosząc, że zarzuty skargi nie zasługują na uwzględnienie, a nadto skarżący nie wykazał rzeczywistego naruszenia własnego zindywidualizowanego interesu prawnego. Organ wyjaśnił, że wprowadzenie zmiany w zakresie organizacji ruchu na odcinku C. - Z. ograniczającej tonaż przejeżdżających pojazdów wynikało ze zgłaszanych ze strony władz samorządowych oraz społeczności lokalnej licznych interwencji w kierunku poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego na tym odcinku wynikającego ze wzmożonego ruchu ciężkich pojazdów, a Komisja bezpieczeństwa ruchu drogowego wyraziła pozytywną opinię w przedmiocie zmiany. Nadto wyjaśniono, że w związku z prowadzoną przez skarżącego rozległą działalnością rolniczą na drodze odbywa się intensywny i uciążliwy dla otoczenia ruchu pojazdów o znacznym ciężarze całkowitym, zaś konstrukcja drogi i dotychczasowy sposób jej wykorzystania nie przewidywały tak znaczącego jej obciążenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2107) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Zakres kognicji sądu administracyjnego oraz postępowanie w sprawach poddanych temu sądowi kontroli został określony przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.- dalej jako: " P.p.s.a.").

W pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że pomimo wskazywanej

w pierwotnej treści skargi czynności polegającej na ustawieniu w dniu 8 lutego 2018 r. znaku drogowego, to Sąd mając na uwadze datę wniesienia skargi jak i pismo stanowiące jej uzupełnienie uznał, że przedmiotem zaskarżenia jest akt Starosty z dnia [...] nr [...].

W jego treści wskazano, iż akt ten został wydany w oparciu o art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 ze zm.) oraz § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz. U. z 2017 r., poz. 784 – dalej jako "rozporządzenie w sprawie warunków zarządzania ruchem na drogach") i zatwierdzał stałą zmianę organizacji ruchu w ciągu drogi powiatowej nr [...] w miejscowości Z., gm. C. poprzez wprowadzenia oznakowania pionowego – znak B-18 na odcinku od skrzyżowania z drogą gruntową przy leśniczówce [...] do skrzyżowania z drogą powiatową [...]

W świetle orzecznictwa sądowoadministracyjnego nie budzi wątpliwości, że akt ten podlega kognicji sądu administracyjnego. Uchwałą z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. I OPS 14/13 Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów przesądził, że zatwierdzenie organizacji ruchu przez organ jednostki samorządu terytorialnego wskazany w art. 10 ust. 4, 5, 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz na podstawie § 3 ust. 1 pkt 3, § 6 ust. 1 i § 8 ust. 2 pkt 1 przywołanego wyżej rozporządzenia jest aktem, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 6 P.p.s.a. W uzasadnieniu do tej uchwały Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że prawo do zaskarżenia zatwierdzenia organizacji ruchu drogowego wynika odpowiednio z przepisów: art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1997 r. o samorządzie powiatowym.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1997 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 1868 ze zm.), każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ powiatu w sprawie

z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z powyższego przepisu wynika, że prawo wniesienia skargi na zatwierdzenie organizacji ruchu drogowego służy każdemu, czyjego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone.

W ocenie Sądu, skarżący wykazał, iż na skutek zatwierdzenia przedmiotowej stałej zmiany organizacji ruchu doszło do naruszenia jego interesu prawnego. Jak wynika z akt sprawy wprowadzenie znaków B-18 (dwóch) nastąpiło na drodze dojazdowej do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez skarżącego i dotyczyło zakazu wjazdu pojazdów o rzeczywistej masie całkowitej przekraczającej 16 ton. Tymczasem w uzasadnieniu skargi skarżący oświadczył, że prowadzenie przez niego w Z. działalności rolniczej (produkcja roślinna, suszenie i sprzedaż) oraz handlowej (skup produktów rolnych, ich obróbka, sortowanie, sprzedaż), wiąże się z wykonywaniem transportu ciężkim sprzętem powyżej 16 ton. Transport w ramach tej działalności realizowany jest przez ciągniki z przyczepami, przyczepy samowyładowcze, samochody ciążowe, a więc pojazdami, które objęte zostały ustanowionym zakazem wjazdu. Droga na której ustanowiono znaki stanowi jedyny dojazd do jego gospodarstwa rolnego oraz zakładu suszarni i magazynu. Powyższe okoliczności nie zostały przez organ zakwestionowane, zaś zdaniem Sądu, dowodzi to jednoznacznie, iż zmiana organizacji ruchu ograniczyła w istotnym zakresie możliwość wykonywania transportu drogowego związanego z prowadzoną przez skarżącego działalnością rolniczą, a więc miała wpływ na sferę jego praw i obowiązków, co obliguje do przyjęcia, że skarżącemu przysługuje legitymacja skargowa.

Spełnienie przesłanki wynikającej z art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym umożliwia przejście do merytorycznej kontroli zaskarżonego aktu, która to wykazała, że akt ten narusza prawo materialne.

Warunki sporządzania, opiniowania zatwierdzania i wprowadzenia organizacji ruchu uregulowane zostały w rozporządzeniu z dnia 23 września 2003 r., wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 10 ust. 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W myśl § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie warunków zarządzania ruchem na drogach, organ zarządzający ruchem zatwierdza organizację ruchu na podstawie złożonych projektów organizacji ruchu. Przez projekt organizacji ruchu rozumie się dokumentację sporządzoną w celu zatwierdzenia stałej, zmiennej albo czasowej organizacji ruchu przez właściwy organ zarządzający ruchem albo właściwy podmiot zarządzający drogą wewnętrzną (§ 1 ust. 2 pkt 2). Szczegółowe zasady zatwierdzania projektu zostały uregulowane w § 8 ww. rozporządzenia. Z przepisu tego wynika, że zatwierdzenia organizacji ruchu nie jest i nie może być czynnością mechaniczną i arbitralną, gdyż prawodawca wymaga od organu merytorycznej analizy projektu. Organ zarządzający ruchem w wyniku tej analizy może: 1) zatwierdzić organizację ruchu w całości lub w części bez zmian lub po wprowadzeniu zmian lub wpisaniu uwag dotyczących wdrożenia organizacji ruchu; 2) odesłać projekt w celu wprowadzenia poprawek; 3) odrzucić projekt (co ma miejsce obligatoryjnie w przypadku stwierdzenia, że projektowana organizacja ruchu zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego albo niezgodności projektu z przepisami dotyczącymi warunków umieszczania na drogach znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a fakultatywnie w przypadku niezgodności projektowanej organizacji ruchu z założeniami polityki transportowej lub potrzebami społeczności lokalnej bądź nieefektywności projektowanej organizacji ruchu).

W orzecznictwie wskazuje się, że to z projektu organizacji ruchu powinna wynikać analiza dla zastosowania określonego rozwiązania, a w szczególności z wymaganego przez § 5 ust 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie warunków zarządzania ruchem na drogach – opisu technicznego zawierającego charakterystykę drogi i ruchu na drodze. Ten bowiem element projektu wiąże się ściśle z uzasadnieniem dla umieszczania w drodze określonych znaków drogowych, sygnałów i urządzeń (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Sz 723/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Gd 880/17, wyroki dostępne w Internecie). Powyższy wymóg koresponduje ze znajdującymi zastosowanie w niniejszej sprawie przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drodze (Dz. U. z 2003 r. Nr 220, poz. 2181 - dalej jako "rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków"), w którym opisano zasady umieszczania znaków zakazu. Mianowicie w załączniku Nr 1, w części 3 wskazano, że znaki zakazu jako ograniczające swobodę korzystania z dróg powinny być umieszczone po wnikliwej analizie skutków, jakie powodują dla uczestników ruchu (pkt 3.1.1). Nadto z przytoczonego uregulowania wynika, że znak B - 18 stosuje się przed odcinkami dróg, których nośność jest niewystarczająca dla przejazdu pojazdów dopuszczonych do ruchu bez ograniczeń, a w uzasadnionych przypadkach znak ten może być stosowany również w związku z istnieniem przy drodze obiektów zabytkowych lub innych, dla których wstrząsy wynikające z ruchu ciężkich pojazdów są szkodliwe (pkt 3.2.19). Przesłankami umieszczenia zatem ww. znaku jest nośność drogi ale także szkodliwość wstrząsów dla znajdujących się przy drodze obiektów. Przesłanki te nie muszą wystąpić łącznie.

Z zestawienia tych przepisów wynika, że zmiana organizacji ruchu polegająca na wprowadzeniu znaku B-18 wymaga szczegółowej analizy parametrów danej drogi, jej stanu, nośności, natężenia ruchu drogowego ale także rozważenia proporcji pomiędzy interesem indywidulanym a interesem publicznym (społecznym). Innymi słowy rzecz ujmując, dokumentacja projektowa powinna wskazywać, że zmiana ta została wnikliwie wyjaśniona i przenalizowana z uwzględnieniem przepisów zarówno rozporządzenia w sprawie warunków zarzadzania ruchem na drogach jak i rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków.

Zdaniem Sądu, z załączonych do akt administracyjnych sprawy dokumentacji projektu stałej organizacji ruchu sporządzonej w styczniu 2018 r., nie sposób wywieść, aby zmiana stałej organizacji ruchu przewidująca umieszczenie znaku B-18 na odcinku drogi nr [...] w miejscowości C. została należycie rozważona. W szczególności z projektu nie wynika, aby jego wykonanie poprzedzała analiza skutków, jakie projektowane zmiany wywołają dla uczestników ruchu, ani też by uwzględniono zasady dopuszczalności i celowości wprowadzenia znaku B-18.

W opisie technicznym wskazano, że celem opracowania jest stałe oznakowanie drogi powiatowej nr [...] służące poprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego i ruchu pieszego oraz stanu nawierzchni. Jednakże nie przedstawiono szerszej argumentacji, ani nie odwołano się do stosowanych analiz czy ekspertyz technicznych, które pozwalałby na zweryfikowanie zasadności wprowadzenia zakazu wjazdu pojazdom o rzeczywistej masie całkowitej powyżej 16 ton. Wprawdzie ustalając stan istniejący autor projektu przytoczył parametry dotyczące drogi (jej szerokości, rodzaju nawierzchni, dane pobocza ziemnego) jak i natężenia ruchu kołowego (określając jako średnie) i pieszego (określając jako nieznaczne), tym nie mniej brak jest jakichkolwiek ustaleń w zakresie nośności drogi oraz jej stanu technicznego. Oznacza to zatem, że opis techniczny nie spełnia wymogów wynikających z przedstawionych wyżej przepisów prawa, gdyż nie zawiera wyczerpującej charakterystyki dróg i ruchu na drogach. Wobec tego stanowisko organu zawarte w odpowiedzi na skargę, iż na drodze odbywa się intensywny i uciążliwy dla otoczenia ruch pojazdów o znacznym ciężarze całkowitym, a konstrukcja drogi i dotychczasowy sposób jej wykorzystania nie przewidywały tak znaczącego obciążenia, jako nie znajdujące odzwierciedlenia w dokumentacji sprawy, uznać należy za dowolne.

Uzasadnienie projektu zmiany stałej organizacji ruchu na skutek zastosowania znaku B-18 powinno w sposób jasny i przekonywujący przedstawiać motywy przemawiające za wprowadzeniem proponowanych zmian, zwłaszcza, że zmiany te dotyczą zakazu poruszania się po drodze pojazdów o określonym tonażu i wprost godzą w interes podmiotów wykonujących transport tymi pojazdami. Ograniczenie takie jest dopuszczalne, jednak nie może być uznaniowe ani arbitralne, dlatego też w dokumentacji projektowej należy umotywować zasadność wprowadzonych zmian związanych z ograniczeniem ruchu. Za takie uzasadnienie nie można uznać lakonicznego stwierdzenia, że zmiana będzie służyła bezpieczeństwu oraz ochronie nawierzchni drogi, bez odwołania się w tej mierze do konkretnych ustaleń, których w sprawie zabrakło. Również wyjaśnienia organu, że wprowadzenie zmian stałej organizacji ruchu wynikało ze zgłaszanych ze strony władz samorządowych oraz społeczności lokalnej licznych interwencji w celu poprawy bezpieczeństwa na tym odcinku drogi nie mogło w takiej sytuacji odnieść zamierzonego skutku. Z uwagi na wskazane braki w dokumentacji projektowej także fakt, że Komisja ds. bezpieczeństwa i oznakowania na drogach publicznych wyraziła pozytywną opinię w zakresie omawianego ograniczenia tonażowego pojazdów poruszających się po drodze powiatowej nr [...] C.-Z., nie może przemawiać za zasadnością zatwierdzenia zmiany organizacji ruchu. Dopiero bowiem właściwy opis techniczny w odniesieniu do wszelkich wymaganych prawem danych jak i przedstawienie rzetelnego uzasadnienia w projekcie pozwoliłaby na dokonanie oceny: 1) czy zmiana nie zagraża, a poprawia bezpieczeństwo ruchu drogowego, 2) czy projekt jest efektywny i zgodny z przepisami warunkującymi umieszczanie na drogach znaków, potrzebami społeczności lokalnej jak i 3) czy odzwierciedla prawidłowe wyważenie proporcji między indywidualnym interesem użytkowników pojazdów powyżej 16 t, a interesem publicznym.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że opisane wyżej wady i braki projektu nie uprawniały organu do zatwierdzenia stałej zmiany organizacji ruchu, co świadczy o tym, że zaskarżony akt został wydany z naruszeniem § 3 ust. 1 pkt 3, § 5 oraz § 8 rozporządzenia w sprawie warunków zarządzania ruchem na drogach.

Ze względu na wskazane uchybienia w dokumentacji projektowej Sąd nie mógł odnieść się merytorycznie do zarzutu naruszenia § 8 ust. 6 pkt 1 oraz pkt 2 ww. rozporządzenia.

Z kolei zarzut obrazy § 7 ust. 2 tego rozporządzenia nie znajduje uzasadnienia, skoro nadesłane do Sądu akta potwierdzają, że Komendant Powiatowy Policji w W. w dniu 16 lutego 2018 r. wydał pozytywną opinię o projekcie stałej organizacji ruchu, która to opinia została dołączona do projektu.

Na marginesie podkreślenia wymaga, że dopiero zatwierdzenie organizacji ruchu stanowi podstawę do wprowadzenia fizycznie zmian polegających na ustawieniu znaku drogowego. Tymczasem na gruncie rozpoznawanej sprawy umieszczenie znaku B-18 nastąpiło przed aktem zatwierdzającym wprowadzoną zmianę (co wynika z notatek pracowników Powiatowego Zarządu Dróg w W. z dnia 22 lutego 2018 r. oraz z dnia 6 lutego 2018 r.), a więc w świetle przepisów ww. rozporządzenia było działaniem nieuprawnionym.

W tym stanie rzeczy, Sąd uwzględnił skargę i na podstawie art. 147 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do art. 200 i 205 § 2 P.p.s.a.