Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Bardzo dobra ocena pracy dyrektora szkoły na odcinku organizacji procesu kształcenia i zarządzania placówką oświatową nie stanowi przeszkody dla natychmiastowego odwołania dyrektora z kierowniczego stanowiska w sytuacji, gdy zdarzenie uzasadniające odwołanie wiąże się z naruszeniem porządku prawnego i jest to zachowanie niegodne w życiu prywatnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska,, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 marca 2015 r. sprawy ze skargi Burmistrza Miasta H. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody P. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie odwołania ze stanowiska dyrektora zespołu szkół 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, 2. zasądza od Wojewody P. na rzecz Burmistrza Miasta H. kwotę 540 (pięćset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

Zarządzeniem Nr [...] wydanym dnia [...].09.2014r. Burmistrz Miasta H. działając w oparciu o art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym i art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty odwołał – po zasięgnięciu opinii P. Kuratora Oświaty w B. – I. K. ze stanowiska Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w H. z dniem [...].09.2014r. bez wypowiedzenia. Integralną częścią Zarządzenia Burmistrz uczynił uzasadnienie, w którym wskazał, że organ prowadzący szkołę może w przypadkach szczególnie uzasadnionych - jak stanowi art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty- odwołać nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia po uzyskaniu opinii właściwego organu nadzoru pedagogicznego. W sprawie odwołania I. K. ze stanowiska dyrektora Zespołu Szkól Nr [...] w H. zaistniały szczególnie uzasadnione okoliczności uzasadniające odwołanie. Pani I. K. została bowiem w dniu [...].07.2014r. ukarana mandatem karnym w związku z popełnieniem wykroczenia z art. 119 par. 1 k.w. za kradzież alkoholu w sklepie K. w H. Kradzież została popełniona w dużym sklepie dyskontowym w obecności wielu świadków kupujących oraz obsługi sklepu. Zdarzenie zostało bardzo negatywnie ocenione przez społeczność około 20 - tysięcznej H. Pojawiła się publiczna krytyka osoby dyrektora, artykuł na ten temat został opublikowany w prasie regionalnej, zdarzenie zostało krytycznie skomentowane na forum internetowym. Pani dyrektor dopuszczając się wykroczenia uwłaczającego godności dyrektora szkoły i nauczyciela naruszyła art. 9 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela a dalsze zajmowanie przez nią stanowiska dyrektora placówki oświatowej godzi w interes szkoły i destabilizuje h. placówki oświatowe w zakresie ich zadań wychowawczych. Ponadto istnieje zagrożenie, że zdarzenie może doprowadzić do skonfliktowania rady pedagogicznej i rady rodziców. Fakt dokonania kradzieży dyskredytuje Panią K. w dalszym sprawowaniu funkcji dyrektora placówki oświatowej. Organ nadmienił, że odwołanie z funkcji poprzedziło uzyskanie opinii kuratora oświaty.

Odwołana z funkcji dyrektora placówki oświatowej zainicjowała wszczęcie przez Wojewodę P. postępowania nadzorczego w sprawie oceny ważności zarządzenia burmistrza. Organ nadzoru po przeprowadzeniu postępowania nadzorczego, odebraniu stanowiska odwołanej oraz organu prowadzącego szkołę oraz po zapoznaniu się z treścią opinii kuratora oświaty poprzedzającej odwołanie, rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...].10.2014r. powołując się na art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stwierdził nieważność opisanego wyżej zarządzenia burmistrza. Organ nadzoru w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego przytoczył treść art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty i stwierdził, że zwrot "w "przypadkach szczególnie uzasadnionych" zawęża pole zastosowania przepisu do sytuacji zupełnie wyjątkowych, nadzwyczajnych i nakłada na organ prowadzący placówkę oświatową obowiązek szczegółowego przedstawienia i umotywowania zarządzenia o odwołaniu nauczyciela z kierowniczego stanowiska. Zdaniem organu nadzoru kontrolowane zarządzenie o odwołaniu z funkcji dyrektora placówki I. K. stało wydane z naruszeniem art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Wojewoda zwrócił uwagę na treść negatywnej opinii kuratora oświaty w sprawie odwołania dyrektora, w której podkreślone zostało, że za szczególnie uzasadnione przypadki uzasadniające odwołanie należy uznać zdarzenia wyjątkowe, mające przy tym charakter niedopełnienie obowiązków lub naruszenia uprawnień określonych prawem, powodujących destabilizację w realizacji funkcji dydaktycznej, wychowawczej i oświatowej szkoły i z tej przyczyny konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie wykonywania funkcji dyrektora albowiem dalsze pełnienie funkcji godzi w interes szkoły jako interes publiczny. W pojęciu szczególnie uzasadnionych przypadków odwołania z funkcji nie mieści się każde naruszenie prawa a tylko tak istotne (poważne), które można zakwalifikować jako przypadek szczególnie uzasadniony. Kurator podkreślił – co przypomniał wojewoda - że odwołana z funkcji dyrektor szkoły nienagannie współpracowała z kuratorium a w 2013r. otrzymała nagrodę MEN za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej. Tak pozytywna opinia organu nadzoru pedagogicznego wydana wobec pani dyrektor, mimo niewiążącego charakteru dla samego aktu odwołania, świadczy o dbałości odwołanej o interesy zarządzanej placówki oświatowej. Zdaniem Wojewody, Burmistrz w uzasadnieniu kontrolowanego zarządzenia nie wykazał zaistnienia szczególnie uzasadnionego przypadku przemawiającego za odwołaniem dyrektora. Nawiązując do uzasadnienia wyroku NSA sygn. IISA 3293/00, Wojewoda stwierdził, że szczególnie uzasadniony przypadek uzasadniający odwołanie z funkcji, to sytuacja konieczności natychmiastowego przerwania czynności dyrektora z uwagi na zagrożenie interesu publicznego. Takiego zagrożenia Burmistrz H. nie wykazał opierając swoje stanowisko na przypuszczeniach, że zdarzenie kradzieży może doprowadzić do skonfliktowania rady pedagogicznej i rady rodziców. Wojewoda podkreślił, że przy wykładni art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty należy się posiłkować przesłankami z Kodeksu pracy rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia. W sprawie niniejszej nie można zaś zarzucić, by odwołana ze stanowiska dyrektora nauczycielka dopuściła się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, popełniła w czasie trwania umowy o prace przestępstwo uniemożliwiające dalsze jej zatrudnienie na zajmowanym stanowisku, czy dopuściła się zawinionej utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku. Organ nadzoru przytoczył też tezę wyroku NSA sygn. I OSK 2703/12, w której zostało zawarte stanowisko, że "szczególne przypadki, o jakich mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, to nie takie, które w subiektywnym odczuciu organu prowadzącego są szczególne, tylko takie, które obiektywnie powodują destabilizację pod względem dydaktycznym, wychowawczym, czy oświatowym jednostki oświatowej kierowanej prze nauczyciela, a jedyną możliwością zapobiegnięcia takiej sytuacji jest odwołani dyrektora w trakcie roku szkolnego". Nadto nawiązał do wyroku WSA w Bydgoszczy sygn. IISA/Bd 1566/13 o niemożności nadawania aktowi odwołania ze stanowiska kierowniczego charakteru dowolnego czy arbitralnego. Z tych przyczyn kontrolowane w trybie nadzoru Zarządzenie Burmistrza zostało uznane za wydane z istotnym naruszeniem prawa.

Skargę do sądu administracyjnego na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze wniósł Burmistrz Miasta H. podnosząc następujące zarzuty:

- naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty polegającą na przyjęciu, że szczególnie uzasadnione przypadki uzasadniające odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego są zrównane z ustawowymi przesłankami rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy bez wypowiedzenia oraz poprzez błędne uznanie, że nie zaistniał w sprawie przypadek szczególnie uzasadniony upoważniający organ prowadzący szkołę do odwołania pani I. K. ze stanowiska dyrektora placówki oświatowej bez wypowiedzenia w trakcie roku szkolnego,

- naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy tj. art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym poprzez przyjęcie, że Zarządzenie Burmistrza Miasta H. Nr [...] z dnia [...].09.2014r. zostało podjęte z istotnym naruszeniem prawa.

Podnosząc powyższe zarzuty skrzący wniósł o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego. W uzasadnieniu skargo organ prowadzący szkołę raz jeszcze zwrócił uwagę na echa faktu kradzieży alkoholu przez odwołaną dyrektor poprzez komentowanie zdarzenia w lokalnej prasie, zainteresowanie jednej ze stacji telewizji oraz głosy internautów na forum. Zwrócił uwagę na wynikającą z Karty Nauczyciela odpowiedzialność dyrektora szkoły za dydaktyczny i wychowawczy poziom szkoły oraz na obowiązek przestrzegania przez nauczyciela podstawowych zasad moralnych. Podkreślił, ze nauczyciel, a zwłaszcza dyrektor szkoły, odgrywa szczególną rolę w procesie wychowawczym i powinien sprostać szczególnym predyspozycjom i wzorcowym zachowaniom etycznym i moralnym. Wystąpienie przypadku nagannego zachowania dyrektora placówki może zatem stanowić powód do natychmiastowego usunięcia go ze stanowiska. Burmistrz, nawiązując do wyroków NSA sygn. I OSK 2408/11 i I OSK 933/10, podkreślił, że skutki społeczne nagannego zachowania dyrektora placówki mogą w pewnych przypadkach stanowić podstawę odwołania z kierowniczego stanowiska oraz, że pojęcia "szczególnie uzasadnionego przypadku" zawartego w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty nie można utożsamiać z ciężkim naruszeniem obowiązków pracowniczych w rozumieniu kodeksu pracy. Nadto Burmistrz zwrócił uwagę, że organ nadzoru wytykając oparcie stwierdzenia o zagrożeniu skonfliktowania rady pedagogicznej i rady rodziców jedynie na przypuszczeniach, nie wezwał w ramach prowadzonego postępowania nadzorczego organu prowadzącego szkołę do udzielenia dodatkowych informacji na ten temat, czym naruszył zasadę zapewnienia organowi gminy czynnego udziału w postępowaniu nadzorczym. Burmistrz jednocześnie wyraził stanowisko, że rozstrzygnięcie nadzorcze zostało wydane jedynie w oparciu o zaakceptowanie wyjaśnień odwołanej z funkcji pani dyrektor. Burmistrz nie podzielił także zastrzeżeń organu nadzoru wobec uzasadnienia zarządzenia o odwołaniu ze stanowiska dyrektora zespołu szkół.

Wojewoda P. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w rozstrzygnięciu nadzorczym.

Uczestniczka postępowania I. K. wniosła o oddalenie skargi. Podała, że alkohol włożyła do torebki przypadkowo a mandat przyjęła zaskoczona sytuacją.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;

Skarga podlegała uwzględnieniu albowiem rozstrzygnięcie nadzorcze rzeczywiście zostało wydane z przekroczeniem wyznaczonych brzmieniem art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym granic ingerencji organu nadzoru nad działalnością gminną oraz z naruszeniem przepisu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, stanowiącego podstawę materialnoprawną kontrolowanego przez organ nadzoru Zarządzenia Burmistrza Miasta H. Co prawda na rozprawie pełnomocnik skarżącego ograniczył zarzuty skargi do zarzutu naruszenia prawa materialnego tj. art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty ale powyższy fakt pozostaje bez wpływu na zakres sądowej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego, jako że sąd administracyjny nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi (art. 134 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Sprawowany przez wojewodę nadzór nad działalnością gminną jest oparty o kryterium zgodności z prawem tej działalności (vide: art. 85 ustawy o samorządzie gminnym), przy czym stanowiący przedmiot nadzoru przejaw działalności organów gminy w postaci uchwały lub zarządzenia są nieważne tylko wówczas, gdy w sposób istotny naruszają prawo (art. 91 ust. 1 w związku z art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym). Jak stanowi bowiem art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym w przypadku nieistotnego naruszenia prawa organ nadzoru nie stwierdza nieważności uchwały lub zarządzenia, ograniczając się do wskazania, że uchwałę lub zarządzenie wydano z naruszeniem prawa. Stwierdzenie zatem przez organ nadzoru nieważności uchwały lub zarządzenia organu gminy wymaga wykazania oczywistego i bezpośredniego naruszenia prawa przez organ gminy wydanym aktem. Jak trafnie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w tezie wyroku z dnia 13.08.2014r. sygn. IISA/Go 532/14 (Lex nr 1519911) nie dochodzi do istotnego naruszenia prawa w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, jeżeli rozstrzygniecie zwarte w uchwale lub zarządzeniu nie jest wyraźnie zakazane przez ustawodawcę i mieści się w granicach swobodnego uznania organu.

Zakwestionowanym przez organ nadzoru zarządzeniem Burmistrz Miasta H. powołując się na przepisy art. art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym i art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty odwołał – po zasięgnięciu opinii P. Kuratora Oświaty w B. – I. K. ze stanowiska Dyrektora Zespołu Szkół Nr [...] w H. z dniem [...].09.2014r. bez wypowiedzenia. Organ wykonawczy gminy powołał się zatem na ustrojową kompetencję własną do zatrudniania i zwalniania kierowników gminnych jednostek organizacyjnych (art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym) oraz na materialnoprawne uprawnienie do odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia w przypadkach szczególnie uzasadnionych po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty (art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty). Nie ulega więc wątpliwości, że działanie Burmistrza Miasta H. znajdowało oparcie w prawie. Konstrukcja podstawy materialnoprawnej natychmiastowego odwołania nauczyciela z kierowniczego stanowiska wskazuje na uznaniowy charakter odwołania dokonywanego w następstwie stwierdzenia zaistnienia "szczególnie uzasadnionego przypadku" dla odwołania.

Zdaniem składu orzekającego a wbrew ocenie organu nadzoru, działanie Burmistrza Miasta H. było oparte na prawie i mieściło się w granicach prawa tj. uprawnienia do natychmiastowego odwołania z funkcji dyrektora placówki oświatowej prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego. Przepis art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty daje organowi prowadzącemu szkołę uprawnienie do odwołania ze stanowiska kierowniczego nauczyciela w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia w razie zaistnienia szczególnie uzasadnionego przypadku. Przepis ani nie definiuje pojęcia "szczególnie uzasadnionego przypadku" ani nie zawiera katalogu przypadków (stanów) mogących uzasadniać natychmiastowe odwołanie z funkcji dyrektora placówki oświatowej prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego. Mogą to być zatem zarówno przypadki związane z zaniedbaniami w organizacji pracy placówki oświatowej i kierowaniu nią, jak również przypadki wiążące się naganną postawą dyrektora placówki poza miejscem pracy, przy czym nie muszą się one pokrywać, choć mogą, z kodeksowymi przyczynami rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia, wskazanymi w art. 52 Kodeksu pracy. Ocena konkretnego przypadku z punktu widzenia potrzeby natychmiastowego odwołania z funkcji dyrektora placówki oświatowej pozostawiona została organowi, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze. W orzecznictwie sądów administracyjnych na tle stosowania art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty wielokrotnie wyrażony został pogląd, że przypadki szczególnie uzasadnione są to zdarzenia (działanie lub zaniechanie) o charakterze wyjątkowym, nadzwyczajnym, mające charakter niedopełnienia obowiązków lub naruszenia prawa przez dyrektora placówki i są tego rodzaju, że powodują destabilizację w realizacji funkcji szkoły (dydaktycznej, wychowawczej, oświatowej) i dlatego konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie wykonywania funkcji dyrektora albowiem dalsze zajmowanie stanowiska dyrektora godzi w interes szkoły jako interes publiczny (vide: między innymi wyrok NSA z dnia 14.02.2013r. sygn. I OSK 1797/12, Lex nr 1356976, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18.06.2013r. sygn. IISA/Ol 209/13, Lex nr 1323705, wyrok NSA z 11.05.2012r. sygn. IOSK 1974/11, Lex nr 1264644, a także wyroki WSA w Białymstoku z dnia 26.04.2012r. sygn. IISA/Bk 924/11 i 13.10.2011r. sygn. IISA/Bk 386/11 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych)). Jak słusznie zauważył WSA w Bydgoszczy w tezie wyroku z dnia 26.11.2013r. sygn. IISA/Bd 1006/13 (Lex nr 1435126) przesłanka przywołana w normie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty powinna być traktowana wąsko, jako sytuacja wyjątkowa, wymagająca niezwłocznej interwencji ze względu na zagrożenie interesu publicznego, która nie musi zostać wywołana nagannym zachowaniem ze strony dyrektora szkoły, a może wynikać z okoliczności zewnętrznych, niezależnych od jego woli, jeżeli dobro szkoły przez niego prowadzonej wymaga odwołania dyrektora ze stanowiska. W literaturze przedmiotu i orzecznictwie prezentowane jest przy tym jednolite stanowisko co do tego, że natychmiastowe odwołanie z funkcji kierownika placówki oświatowej, jako mające charakter oceny i uznaniowy organu prowadzącego placówkę, nie może być dowolne i arbitralne i powinno być starannie uzasadnione.

Zdaniem Sądu Burmistrz Miasta H. w uzasadnieniu zakwestionowanego w trybu nadzoru zarządzenia, należycie wykazał, że zaistniało obiektywne zdarzenie, związane z nagannym zachowaniem dyrektora placówki oświatowej, którego charakter i następstwa (zaistniałe i potencjalne) uzasadniały natychmiastowe odwołanie dyrektora ze stanowiska kierowniczego. Zdarzeniem tym był bezsporny fakt ukarania dyrektora placówki oświatowej mandatem za wykroczenie polegające na kradzieży alkoholu w sklepie. Sam fakt popełnienia przez dyrektora placówki oświatowej wykroczenia z art. 119 par. 1 k.w., pozwalał organowi prowadzącemu szkołę na natychmiastowe odwołanie dyrektora ze stanowiska albowiem jego zachowanie, oceniane z perspektywy moralnej, odebrane być musiało w sposób jednoznacznie negatywny. Odwołana ze stanowiska kierowniczego dyrektor placówki oświatowej zachowała się niegodnie narażając na szwank dobre imię i opinię o sobie, a tym samym – jak trafnie organ prowadzący szkołę zauważył – naruszyła podstawowe zasady moralne, których przestrzeganie jest wymogiem stawianym nauczycielowi, zrównanym z merytorycznymi kwalifikacjami i odpowiednim stanem zdrowia (vide: art. 9 ust. 1 Karty Nauczyciela). Z uzasadnienia zarządzenia burmistrza wynikało przy tym, że popełnienie opisanego wykroczenia przez dyrektor placówki oświatowej było szeroko komentowane w miejscowym środowisku i odnotowane w mediach. Do zdarzenia doszło w dużym sklepie dyskontowym na oczach wielu świadków i odbiło się szerokim echem w lokalnej społeczności. Pojawiła się publiczna krytyka osoby dyrektora w regionalnym dodatku "Gazety W.", sprawą zainteresowała się jedna ze stacji telewizyjnych, zdarzenie skomentowane zostało na forum internetowym.

Skład orzekający nie podziela stanowiska organu nadzoru, że Burmistrz nie wykazał w uzasadnieniu zarządzenia, iż skutki nagannego zachowania dyrektora zespołu szkół doprowadziły do destabilizacji sytuacji w placówce oświatowej i wewnętrznego konfliktu rady pedagogicznej i rady rodziców. Przypisanie przez organ nadzoru organowi prowadzącemu placówkę, że odwołanie oparł na domniemaniach i przypuszczeniach, pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią uzasadnienia zarządzenia Burmistrza, opartego o stwierdzony fakt popełnienia wykroczenia oraz odnotowany negatywny odbiór społeczny zdarzenia. Organ nadzoru zbagatelizował fakt, że to organ prowadzący szkołę jest odpowiedzialny za realizację zadań publicznych w zakresie oświaty przez prowadzoną placówkę oświatową, w tym powierzenie stanowiska kierowniczego placówki oświatowej osobie kompetentnej i dbającej o nienaganną postawę w pracy i poza miejscem pracy. Pominął też okoliczność ścisłego powiązania funkcji dyrektora placówki oświatowej z realizacją zadań oświatowych o charakterze publicznym w zakresie kształcenia, wychowania i opieki. Dyrektor szkoły (placówki) odpowiada przed organem prowadzącym szkołę za właściwą realizację zadań oświatowych. Dla właściwej realizacji zadań związanych z powierzonym stanowiskiem dyrektora szkoły oraz podstawowymi funkcjami szkoły (dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą), konieczne jest by osobie pełniącej stanowisko kierownicze placówki oświatowej nie można było postawić zarzutu niegodnego zachowania również w życiu prywatnym. Nadto organ nadzoru - wbrew obecnemu brzmieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty - przypisał wiążące znaczenie dla kwestii odwołania dyrektora, opinii kuratora oświaty. Organ nadzoru pominął bowiem, że nowelizacja ustawy o systemie oświaty z 2009r. (Dz. U. z 2009r, Nr 56, poz. 458) poszerzyła samodzielność decyzyjną samorządowych organów prowadzących placówki oświatowe i zmniejszyła rolę nadzoru pedagogicznego w procesie natychmiastowego odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego przez organ prowadzący szkołę. Przepis art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty wymaga teraz jedynie zasięgnięcia, przed podjęciem decyzji w sprawie natychmiastowego odwołania dyrektora szkoły (będącego nauczycielem) przez organ prowadzący szkołę, opinii kuratora oświaty a nie uzyskania pozytywnej jego opinii. Bardzo dobra ocena pracy dyrektora na odcinku organizacji procesu kształcenia i zarządzania placówką oświatową, nie stanowi przeszkody dla natychmiastowego odwołania dyrektora z kierowniczego stanowiska w sytuacji, gdy zdarzeniem uzasadniającym odwołanie jest wiążące się z naruszeniem porządku prawnego niegodne zachowanie w życiu prywatnym. Odnosząc się do stanowiska uczestniczki postępowania, skład orzekający stwierdza, że nie jest uprawniony do oceny okoliczności zdarzenia i przypisania uczestniczce winy w popełnieniu wykroczenia. Przyjęcie mandatu jest faktem, którym związany był organ prowadzący szkołę, organ nadzoru oceniający legalność zarządzenia burmistrza i jest związany sąd administracyjny. Jedynie sąd karny byłby uprawniony do oceny okoliczności zdarzenia z punktu widzenia przypisania uczestniczce odpowiedzialności za wykroczenie, gdyby po odmowie przyjęcia mandatu, skierowany został do sądu karnego wniosek o ukaranie uczestniczki postępowania.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że rozstrzygnięcie nadzorcze zostało wydane z naruszeniem prawa i dlatego orzekł o jego uchyleniu (art. 148 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Konsekwencją uwzględnienia skarg stało się obciążenie organu nadzoru obowiązkiem zwrotu na rzecz strony skarżącej poniesionych przez nią kosztów postępowania sądowego (art. 200 w związku z art. 210 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).