drukuj    zapisz    Powrót do listy

6139 Inne o symbolu podstawowym 613, Ochrona środowiska, Minister Rozwoju Regionalnego, Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, II OSK 1816/09 - Wyrok NSA z 2010-02-17, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OSK 1816/09 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2010-02-17 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-11-06
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Alicja Plucińska- Filipowicz /przewodniczący/
Joanna Runge - Lissowska /sprawozdawca/
Wiesław Kisiel
Symbol z opisem
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Hasła tematyczne
Ochrona środowiska
Sygn. powiązane
IV SA/Wa 338/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-05-08
Skarżony organ
Minister Rozwoju Regionalnego
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 156 par. 1 pkt. 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 145 par. 1 pkt. 2, art. 185 par. 1, art. 203 pkt 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz Sędziowie Sędzia NSA Wiesław Kisiel Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska ( spr. ) Protokolant Kamil Buliński po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z.O. i J.Ż.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 338/09 w sprawie ze skargi R.P., S.S., Z.O., K.B., [...] Okręg Mazowiecki w W., [...] Okręg Mazowiecki na postanowienie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia – Wschodniej Obwodnicy Warszawy na odcinku od węzła "Marki" do węzła "Lubelska" I. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, II. zasądza na rzecz J.Ż.S. i Z.O. od Ministra Rozwoju Regionalnego kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 maja 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 338/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi R.P., S.S., Z.O., K.B., Koła Polskiego Klubu Ekologicznego Okręg Mazowiecki w W., Polskiego Klubu Ekologicznego Okręg Mazowiecki na postanowienie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] października 2007 r. nr DPI-III-8617-25b-KS-PS/07, którym utrzymane zostało w mocy postanowienie tegoż Ministra z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], uzgadniające realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie Wschodniej Obwodnicy Warszawy na odcinku od węzła "Marki" do węzła "Lubelska" wg wariantu WIIIA i określające warunki dla tego przedsięwzięcia.

Wyrok ten zapadł w następującym stanie sprawy:

W związku z wnioskiem Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] listopada 2005 r. o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia Wschodniej Obwodnicy Warszawskiej, Wojewoda Mazowiecki wnioskiem z [...] grudnia 2005 r. wystąpił do Ministra Środowiska o uzgodnienie realizacji tego przedsięwzięcia na podstawie art. 48 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo ochrony środowiska, a Minister Środowiska postanowieniem z [...] lutego 2007 r. nr [...] uzgodnił realizację według wariantu W 3 i określił jej warunki. Wnioski o ponowne rozpoznanie sprawy wnieśli Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, Burmistrz Miasta Halinów i Wójt Gminy Wiązowna, nadto Burmistrz Miasta Halinów wystąpił wnioskiem z [...] lutego 2007 r. do Prezesa Rady Ministrów o wyłączenie Ministra Środowiska od rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpoznania sprawy. Prezes Rady Ministrów, postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...], na podstawie art. 26 § 2 w zw. z art. 25 § 1 pkt 1 k.p.a., wyznaczył Ministra Rozwoju Regionalnego jako organ właściwy do rozpoznania sprawy z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w zakresie objętym wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie Wschodniej Obwodnicy Warszawskiej na odcinku od węzła "Marki" do węzła "Lubelska". Postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 127 § 3 i art. 144 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosków ww. podmiotów o ponowne rozpoznanie sprawy, Minister Rozwoju Regionalnego uchylił postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2007 r. i umorzył postępowanie prowadzone przed tym Ministrem w pierwszej instancji. Skargi na to postanowienie zostały oddalone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1885/07, który jest prawomocny od 22 kwietnia 2008 r. Następnie Minister Rozwoju, postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 106 § 5 k.p.a. i art. 48 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo ochrony środowiska, po rozpoznaniu wniosku Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] grudnia 2005 r. uzgodnił realizację przedsięwzięcia Obwodnicy wg wariantu WIIIA i określił dla niego warunki. Na skutek wniosków o ponowne rozpoznanie sprawy Polskiego Klubu Ekologicznego Okręg Mazowiecki, Koła Polskiego Klubu Ekologicznego w W., Koła Ligi Ochrony Przyrody w W., Burmistrza Dzielnicy Wesoła m.st. Warszawy oraz mieszkańców W., postanowieniem z dnia [...] października 1997 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 i art. 144 k.p.a, utrzymał w mocy swoje postanowienie. Skargi R.P., S.S., Z.O., K.B., Polskiego Klubu Ekologicznego Okręg Mazowiecki, Koła Polskiego Klubu Ekologicznego Okręg Mazowiecki w W. zostały uwzględnione przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 2537/07 uchylił postanowienia Ministra, wydane w obu instancjach, a Naczelny Sąd Administracyjny w wyniku skargi Ministra Rozwoju Regionalnego, wyrokiem z dnia 13 stycznia 2009 r. sygn. akt II OSK 1242/08, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi do ponownego rozpoznania. Po ponownym rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd wydał wyrok z dnia 8 maja 2009 r., wskazany na wstępie.

W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd wskazał, że na rozprawie pełnomocnik wnoszącej skargę Z.O. złożył pismo, w którym podniósł nieważność zaskarżonego postanowienia w związku z wystąpieniem okoliczności, o których mowa w art. 156 § 1 i 2 k.p.a. i wniósł o stwierdzenie jego nieważności. Nadto stwierdził, że Sąd, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania jest związany wykładnią prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny, zatem w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu z dnia 13 stycznia 2009 r. obowiązkiem było ponowne skontrolowanie legalności rozstrzygnięć Ministra, w tym zweryfikowanie zarzutów podniesionych w skargach. Zarzutów skarg nie można było, zdaniem Sądu, uznać za uzasadnione, bowiem Minister Rozwoju Regionalnego był uprawniony i zobowiązany do uchylenia postanowienia Ministra Środowiska i umorzenia postępowania przed tym organem, czego konsekwencją była konieczność przeprowadzenia samodzielnego postępowania uzgodnieniowego, wszczętego wnioskiem Wojewody Mazowieckiego. Sposób postępowania, tj. zgromadzenie materiału dowodowego, stanowiska stron Sąd uznał za odpowiadające wymogom procesowym, podkreślając dokładność i staranność organu w tej kwestii. Stwierdził też, że wnioski wyprowadzone z tak zebranych dowodów są prawidłowe i nie naruszają przepisów o ochronie środowiska. Obszerne i zawierające wszelkie konieczne elementy uzasadnienie zaskarżonych postanowień pozwalają na ocenę, że rozstrzygnięcia Ministra odpowiadają prawu, uwzględniają bowiem wszelkie kwestie istotne w uzgodnieniach środowiskowych – podkreślił Wojewódzki Sąd.

Reprezentowane przez adwokata, Z.O. i J.Ż.S., wniosły skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie i zarzucając w ramach podstawy, o której mowa w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej "p.p.s.a.":

1) naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez nieodniesienie się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do części zarzutów podniesionych w piśmie procesowym z dnia 23 kwietnia 2009 r., stanowiącym uzupełnienie skargi Z.O. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, a mianowicie zarzutu nieważności postępowania, polegającego na wydaniu przez Ministra Rozwoju Regionalnego zarówno w pierwszej jak i w drugiej instancji postanowienia z naruszeniem przepisów o właściwości, tj. przez organ; który został wyznaczony do sprawy wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie Wschodniej Obwodnicy Warszawy na odcinku od węzła "Marki" do węzła "Lubelska", czyli w sprawie zawisłej przed Wojewodą Mazowieckim, nie zaś do sprawy "uzgodnienia realizacji" powyższego przedsięwzięcia, w której to sprawie zostały wydane zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu postanowienia, co miało wpływ na wynik sprawy, gdyż mogło skutkować wydaniem wyroku w przedmiocie stwierdzenia nieważności zaskarżonego postanowienia;

2) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 1, 2 i 5 k.p.a., polegające na oddaleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny skarg, w sytuacji gdy postępowanie prowadzone przez Ministra Rozwoju Regionalnego – i to zarówno w pierwszej, jak i w drugiej instancji – dotknięte było wadą nieważności, polegającą na:

a) wydaniu przez Ministra Rozwoju Regionalnego postanowienia w przedmiocie uzgodnienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację Wschodniej Obwodnicy Warszawy z rażącym naruszeniem przepisów o właściwości, tj. w sytuacji, gdy był on wyznaczony jedynie do rozpoznania konkretnych wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy złożonych od postanowienia Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2007 r., nie zaś do rozpoznania całości postępowania w obu instancjach, co miało wpływ na wynik postępowania, gdyż mogło skutkować wydaniem wyroku w przedmiocie stwierdzenia nieważności zaskarżonego postanowienia,

b) dokonaniu przez Ministra Rozwoju Regionalnego uzgodnienia w trybie współdziałania administracyjnego na podstawie wniosku organu prowadzącego postępowanie główne, tj. Wojewody Mazowieckiego, o którym Minister Rozwoju Regionalnego ostatecznie orzekł umarzając postępowanie w pierwszej instancji swoim postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r., a w konsekwencji w ogóle bez wniosku uprawnionego organu (Wojewody Mazowieckiego), tj. rażącego naruszenia przez Ministra Rozwoju Regionalnego przepisu art. 106 § 2 k.p.a., co miało wpływ na wynik sprawy, gdyż mogło skutkować wydaniem wyroku w przedmiocie stwierdzenia nieważności zaskarżonego postanowienia,

c) uzgodnieniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację planowanego przedsięwzięcia według wariantu WIIIA, który – jak wynika z materiału dowodowego sprawy – przechodzi przez obszar Mazowieckiego Parku Krajobrazowego, z jednoczesnym ustaleniem środowiskowego uwarunkowania zgody na realizację inwestycji, polegającego na przebiegu planowanej trasy bez naruszania granic Mazowieckiego Parku Krajobrazowego, tj. trwałą niewykonalność postanowień wydanych przez Ministra Rozwoju Regionalnego, co miało wpływ na wynik sprawy, gdyż mogło skutkować wydaniem wyroku w przedmiocie stwierdzenia nieważności zaskarżonego postanowienia;

3) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. w zw. z art. 7 i 77 k.p.a., polegające na nieuchyleniu postanowienia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] października 2007 r. i poprzedzającego je postanowienia tego organu z dnia [...] lipca 2007 r., w sytuacji, w której Minister Rozwoju Regionalnego niedostatecznie zebrał i rozpatrzył materiał dowodowy sprawy, w szczególności pominął okoliczność mającą istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a mianowicie przebieg planowanego przedsięwzięcia przez potencjalny obszar Natura 2000, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż w przypadku, gdy wyniki analizy w tym przedmiocie wskazują, że z realizacją inwestycji wiąże się ingerencja w potencjalny obszar Natura 2000 winno zostać wydane postanowienie odmawiające uzgodnienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację tej inwestycji;

4) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a., polegające na niedostatecznym rozważeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny kwestii wpływu planowanej inwestycji na ujęcia wód podziemnych oraz zasoby wodne tych ujęć, w tym Główny Zbiornik Wód Podziemnych nr 222, zlokalizowane na obszarze planowanego przebiegu trasy w uzgodnionym wariancie WIIIA i stwierdzenie – za Ministrem Rozwoju Regionalnego – że nie ma zasadniczego zagrożenia dla tych wód w związku Z realizacją i eksploatacją przedsięwzięcia, co w świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie budzi wątpliwości i co miało wpływ na wynik sprawy, skoro z tych samych powodów, co dotyczące ujęć wód podziemnych występujących na obszarze planowanego przebiegu trasy według wariantu WIIIA, odrzucony został wariant W2 przebiegu planowanej inwestycji;

5) naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a., polegające na niedostatecznym zbadaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny materiału dowodowego dotyczącego kwestii emisji szkodliwych substancji do powietrza, a w konsekwencji dowolne ustalenie, że spełnione zostały przesłanki pozytywnego uzgodnienia planowanej inwestycji według wariantu WIIIA w sytuacji, gdy w świetle materiału sprawy nie sposób jednoznacznie stwierdzić, czy stężenia szkodliwych substancji przekraczają dopuszczalne normy, o których mowa w rozporządzeniu z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz.U. z 2008 r. Nr 47, poz. 281), co miało wpływ na wynik sprawy, gdyż w przypadku stwierdzenia, że dopuszczone normy zanieczyszczenia powietrza zostaną przekroczone, uzgodnienie decyzji o środowiskowych uwarunkowania zgody na realizację inwestycji stałoby w sprzeczności z powszechnie obowiązującymi przepisami.

Minister Rozwoju Regionalnego wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługiwała na uwzględnienie, albowiem jej zarzut dotyczący naruszenia art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", w zw. z art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a. należało uznać za uzasadniony.

Celem wniosku Wojewody Mazowieckiego było uzyskanie uzgodnienia środowiskowych warunków realizacji przedsięwzięcia – budowy Wschodniej Obwodnicy Warszawskiej od węzła "Marki" do węzła "Lubelska". Organem właściwym do wydania tego uzgodnienia był, z mocy art. 48 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (w brzmieniu Dz.U. Nr 129, poz. 902), dalej "Prawo środowiska", minister właściwy do spraw środowiska i do tego organu Wojewoda skierował wniosek. Minister Środowiska wydał postanowienie uzgadniające z dnia [...] lutego 2007 r., od którego zostały złożone wnioski o ponowne rozpoznanie sprawy, a jednocześnie wniosek do Prezesa Rady Ministrów o wyłączenie tego Ministra ze sprawy. Prezes Rady Ministrów uznał, że Minister Środowiska podlega wyłączeniu z mocy prawa i stwierdził, że jego rolą jest wyznaczenie innego organu. Uczynił to postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2007 r. i rozstrzygnięcie to ma istotne znaczenie w sprawie.

Postanowieniem tym Prezes Rady Ministrów wyznaczył Ministra Rozwoju Regionalnego jako organ właściwy do rozpoznania sprawy z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w zakresie objętym wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie Wschodniej Obwodnicy Warszawskiej na odcinku od węzła "Marki" do węzła "Lubelska". Wyznaczenie zatem Ministra Rozwoju Regionalnego nastąpiło w zakresie określonym tym postanowieniem.

Sprawa uzgodnień środowiskowych warunków realizacji Obwodnicy została rozpoznana w pierwszej instancji przez organ właściwy w sprawie – Ministra Środowiska. Okazało się, że podlega on wyłączeniu od załatwienia tej sprawy z mocy prawa, ale znalazła się ona już na etapie drugoinstancyjnym, na skutek wniosków o ponowne rozpoznanie sprawy. Do prowadzenia sprawy w tej instancji został wskazany, jako właściwy, Minister Rozwoju Regionalnego. Wyłączenie organu oznacza, że nie przestaje on być właściwy do załatwiania spraw należących do jego kompetencji, ale że nie może załatwić określonej, konkretnie oznaczonej sprawy, przy czym wyłączenie to może mieć miejsce w całym lub konkretnym stadium postępowania. W sytuacji, kiedy ma miejsce wyłączenie organu, w jego miejsce musi zostać wyznaczony inny organ, który sprawę załatwi. Jednak wyjątkowe przyznanie kompetencji temu innemu organowi, działającemu w zastępstwie właściwego, następuje do konkretnej sprawy, w określonym jej stadium. Taka sytuacja miała miejsce w sprawie uzgodnienia środowiskowych warunków realizacji Wschodniej Obwodnicy Warszawskiej. Minister Rozwoju Regionalnego został wyznaczony jako właściwy do załatwienia sprawy z wniosków o ponowne rozpoznanie sprawy.

Do wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji, o czym przesądza art. 127 § 3 k.p.a. Przepisem, który będzie miał, z mocy art. 127 § 3 k.p.a., zastosowanie wprost do postępowania z wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy jest art. 138 § 1 k.p.a. Będąc zatem wyznaczonym przez Prezesa Rady Ministrów jako organ właściwy do przeprowadzenia postępowania z wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, zakończonej postanowieniem Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2007 r., Minister Rozwoju Regionalnego przejął kompetencję do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy załatwionej postanowieniem pierwszoinstancyjnym, jako pełniący rolę organu odwoławczego.

Prowadząc postępowanie z wniosków o ponowne rozpoznanie sprawy Minister Rozwoju Regionalnego mógł wydać jedno z rozstrzygnięć przewidzianych w art. 138 § 1 k.p.a. Postanowieniem z dnia [...] lipca 2007 r., wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 127 § 3 i art. 144 k.p.a., Minister ten uchylił zaskarżone postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2007 r. i umorzył postępowanie przed tym organem. Działając w ramach art. 138 § 1 k.p.a. w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. Minister Rozwoju Regionalnego miał do dyspozycji tego rodzaju rozstrzygnięcie, zresztą takie załatwienie przez ten Organ sprawy, do której był wyznaczony zostało uznane za zgodne z prawem wyrokiem, prawomocnym, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1885/07.

Wydanie przez Ministra Rozwoju Regionalnego postanowienia z dnia [...] lipca 2007 r. wyczerpywało jego kompetencje do działania, przyznane mu w miejsce Ministra Środowiska, który podlegał wyłączeniu.

Minister Rozwoju Regionalnego uznał jednak, iż po uchyleniu postanowienia Ministra Środowiska z [...] lutego 2007 r. i umorzeniu postępowania przed tym organem – tj. organem pierwszej instancji – jest uprawniony do załatwienia sprawy z wniosku Wojewody Mazowieckiego o uzgodnienie środowiskowych uwarunkowań realizacji Wschodniej Obwodnicy Warszawskiej. W związku z takim określeniem przez siebie swojej roli wydał postanowienie z dnia [...] lipca 2007 r., które utrzymał w mocy postanowieniem z dnia [...] października 2007 r. Jak powiedziano wyżej, wskazanie organu właściwego do załatwienia sprawy w miejsce organu podlegającego wyłączeniu dotyczy konkretnej sprawy i konkretnego jej stadium. Organ wyznaczony jako właściwy może zatem załatwić sprawę tylko w takim zakresie do jakiego został wskazany. Wykroczenie poza ramy zakreślone wyznaczeniem do załatwienia sprawy, dokonanym na podstawie art. 26 § 2 k.p.a., powoduje, że organ wyznaczony działa poza właściwością mu przyznaną. Na szczeblu ministra jest to działanie poza swoją właściwością rzeczową.

W skargach na postanowienie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] października 2007 r. podnoszony był zarzut naruszenia art. 26 § 2 k.p.a., tj. niezgodne z treścią postanowienia Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] kwietnia 2007 r. rozstrzygnięcie Ministra Rozwoju Regionalnego wyznaczonego tylko do załatwienia sprawy z wniosków o ponowne rozpoznanie. Do tego zarzutu nie odniósł się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 25 kwietnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 2537/07, uchylonym przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 stycznia 2009 r. sygn. akt II OSK 1242/08. Natomiast w trakcie ponownego rozpoznania sprawy przez Wojewódzki Sąd, na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku zaskarżonego niniejszą skargą kasacyjną, skarżąca postanowienie Ministra, obecnie skarżąca też kasacyjnie, Z.O. podniosła zarzut nieważności postanowienia, wskazując na przesłankę z art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a., tj. na niewłaściwość organu. Wojewódzki Sąd uznał, że postanowienia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] lipca 2007 r. i [...] października 207 r. nie naruszają prawa. Powołał się przy tym na związanie wykładnią, dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku z dnia 13 stycznia 2009 r. i stwierdził, że zgodnie z tym wyrokiem jest obowiązany do ponownego skontrolowania legalności rozstrzygnięć Ministra, w tym zweryfikowania zasadności zarzutów podniesionych w skargach.

Z takim wnioskiem wyciągniętym z wyroku Naczelnego Sądu należy się zgodzić, jednak rozstrzygnięcia w wyniku ponownego rozpoznania sprawy nie można zaakceptować.

W wyroku z dnia 13 stycznia 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie podkreślił na wstępie rozważań, powołując się na art. 183 § 1 p.p.s.a., że jest związany granicami skargi kasacyjnej, a ponieważ nie znalazł podstaw do stwierdzenia nieważności postępowania mógł sprawę rozpoznać tylko w ramach tej skargi. Zarzuty dotyczyły kwestii, które spowodowały uchylenie postanowień Ministra przez Wojewódzki Sąd, a Naczelny Sąd uznał je za usprawiedliwione. Jednak, jak zaznaczono wyżej, Wojewódzki Sąd nie odniósł się w ogóle do sprawy naruszenia art. 26 § 2 k.p.a., tj. przekroczenia przez Ministra Rozwoju Regionalnego granic uprawnienia przyznanego przez Prezesa Rady Ministrów do załatwienia sprawy, a wobec tego podstawy skargi kasacyjnej nie dotyczyły tego problemu, zatem też była ona poza możliwością rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrokującego 13 stycznia 2009 r. W ponownym postępowaniu Wojewódzki Sąd rozpoznał skargi co do meritum, choć jako pierwszy powinien był rozważyć zarzut dotyczący nieważności postępowania, który zawarty w skargach, choć inaczej sformułowany, ale już wyraźnie został postawiony na rozprawie. Kwestii tej Wojewódzki Sąd nie ocenił właściwie.

Reasumując należy stwierdzić, iż Minister Rozwoju Regionalnego, wyznaczony przez Prezesa Rady Ministrów w miejsce Ministra Środowiska jako właściwy do rozpoznania wniosków o ponowne rozpoznanie sprawy w ramach tego wyznaczenia i przyznanej nim właściwości wydał postanowienie z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...]. Postanowienia z dnia [...] lipca 207 r. nr [...] i z dnia [...] października 2007 r. nr [...] zostały wydane poza wyznaczeniem do załatwienia sprawy, zatem z naruszeniem właściwości. Powoduje to, że są dotknięte wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 185 § 1 i art. 203 pkt 1 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt