Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel (spr.) Sędziowie : WSA Jacek Bursa WSA Tadeusz Kiełkowski Protokolant : Katarzyna Krawczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2018 r. sprawy ze skargi G. M. na decyzję Dyrektora Pałacu Młodzieży w T. z dnia [...] grudnia 2017 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję tego samego organu; II. zasądza od Dyrektora Pałacu Młodzieży w T.e na rzecz skarżącego G. M. kwotę [...]zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

G. M. w piśmie z dnia 5.10.2017 r. zwrócił się do Dyrektora Pałacu Młodzieży w T. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej "w formie kserokopii za zgodność z oryginałem" w następującym zakresie:

Plan pracy nauczycieli Pałacu Młodzieży za lata 2013/2014, 2014/2015, 2015/2016, 2016/2017 i 2017/2018

Protokoły pokontrolne z obserwacji odbytej dnia [...]04.2017 r przez wicedyrektor J. B. w Pracowni [...] sala [...]

Wniosek J. B. złożony do Komisji antymobbingowej w Pałacu Młodzieży o zbadanie prześladowania wnioskodawczyni przez G. M..

Wszystkie dokumenty zebrane i wytworzone przez Komisję antymobbingową w sprawie pkt 3.

Protokół odbioru prac remontowych [...]" budynku Pałacu Młodzieży w T. ul. [...].

Dyrektor Pałacu Młodzieży w T. decyzją z dnia 17.10.2017 r. na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 6.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2016 r., poz. 1764) w punkcie 1 orzekł o udostępnieniu informacji publicznej w zakresie pkt 1, punkcie 2 odmówił udostępnienia informacji publicznej w zakresie pkt 2-5.

Organ poinformował, że z uwagi na fakt, że wnioskowana w pkt 1 informacja publiczna cechuje się szerokim zakresem - 782 strony w formacie A4, w związku z art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej, konieczne będzie dokonanie opłaty za wydanie kserokopii wnioskowanych informacji w kwocie 782 zł netto (1 str / 1 zł netto). Ewentualnie informacja może zostać udostępniona do wglądu w siedzibie Pałacu Młodzieży w T., ul. [...], po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu terminu z pracownikiem sekretariatu.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że informacja wnioskowana w pkt 1 stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Odnośnie pkt 2 wniosku poinformował, że w dniu [...].04.2017 r. wicedyrektor J. B. nie przeprowadzała obserwacji ani hospitacji (związanych z oceną pracy nauczyciela zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9.12.2016 r. w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego) w Pracowni [...], a w związku z tym nie istnieje protokół pokontrolny z takiej obserwacji.

Żądane w pkt 3 i 4 dokumenty nie mają przymiotu informacji publicznej i dlatego nie zostaną udostępnione. Informacją publiczną jest informacja dotycząca spraw publicznych, czyli mieszcząca się w zakresie działania władzy publicznej przy realizowaniu zadań publicznych ewentualnie samorządowych dotyczących lub służących ogółowi albo mających na celu zadysponowanie majątkiem publicznym. Z informacją publiczną nie mamy do czynienia wtedy, gdy dana informacja nie dotyczy sprawy publicznej, ale co do zasady obejmuje sprawy prywatne, niepubliczne, osobiste, intymne (dane osobowe, życie prywatne, rodzinne), a także informacje, które naruszałyby godność, cześć (dobre imię), a więc dobra osobiste. Tym samym, zdaniem Dyrektora, jeżeli informacja dotyczy sfery prywatnej, tutaj wynika z indywidualnego stosunku pracy, to nie podlega udostępnieniu, nawet jeśli znajduje się w aktach sprawy prowadzonej przez organ.

Ponadto w dokumencie wewnętrznym Pałacu Młodzieży o nazwie "Polityka antymobbingowa Pałacu Młodzieży w T." w § 5 ust. 7 zawarto zapis, że postępowanie Komisji ma charakter poufny, a dane zawarte w materiałach i dokumentach Komisji podlegają ochronie przewidzianej dla ochrony danych osobowych (§ 7 ust. 3).

Mimo pouczenia, że wnioskodawca może złożyć wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy do tego organu G. M. złożył odwołanie od decyzji Dyrektora Pałacu Młodzieży adresowane do Prezydenta Miasta [...], w którym wniósł o uchylenie decyzji i ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu wskazał, że dnia [...].04.2017 roku w urzędowych godzinach pracy tj. od 14:30 do 20:00 dyrektor ds. pedagogicznych J. B. odbyła obserwację pracy nauczyciela pracowni [...] w [...] Pałacu Młodzieży w T.. W trakcie ww. czynności służbowej powinno się sporządzać notatki oraz wydać pokontrolne pismo, o które to właśnie wnioskował. Wnioskodawca nie zgodził się także z odmową udostępnienia wniosku J. B. złożonego do komisji antymobbingowej w Pałacu Młodzieży o zbadanie prześladowania wnioskodawczyni przez G. M. oraz dokumentów zebranych i wytworzonych przez Komisję antymobbingową w sprawie wniosku J. B., ponieważ według jego oceny "Polityka antymobbingową" jest wewnętrzną regulacją placówki i nie można na podstawie jej zapisów odmówić dostępu do informacji publicznej.

Dyrektor Pałacu Młodzieży w T. decyzją z dnia 15.12.2017 r., znak: [...], na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, podtrzymał w całości decyzję wydaną w dniu 17.10.2017 r.

W pierwszej kolejności organ wyjaśnił, że wniesione odwołanie zostało przesłane – zgodnie z wola skarżącego - do Prezydenta Miasta [...]. W odpowiedzi na Dyrektor Wydziału Edukacji UMT wskazała, że pismo skierowane do organu należy klasyfikować według jego charakteru formalno - prawnego, nie natomiast na podstawie jego nazwy i w związku z tym jedynym organem właściwym do rozpatrzenia pisma jest Dyrektor Pałacu Młodzieży w T.. Opisane wyżej pismo uznano więc za wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Zdaniem organu, wnioskodawca nie przytoczył żadnych nowych okoliczności, które mogłyby wpłynąć na zmianę decyzji organu po ponownym rozpoznaniu sprawy. Organ ustalił, że w dniu [...].04.2017 r. wicedyrektor J. B. nie przeprowadziła obserwacji ani hospitacji związanej z oceną pracy nauczyciela zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny pracy nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powoływania zespołu oceniającego. W związku z tym nie istnieje taki protokół. Stanowisko to zostało potwierdzone również przez wizytatora Kuratorium Oświaty, a wnioskodawca posiada wiedzę na ten temat.

W zakresie rozstrzygnięcia dotyczącego pkt 3 i 4 wniosku, organ podtrzymał swoje stanowisko. Wnioskowane dokumenty nie mają przymiotu informacji publicznej. Z informacją publiczną nie mamy bowiem do czynienia, gdy dana informacja nie dotyczy sprawy publicznej, ale co do zasady obejmuje sprawy prywatne, niepubliczne, osobiste, intymne, a także informacje, które naruszałyby godność czy dobre imię, a więc dobra osobiste. Tym samym, zdaniem Dyrektora Pałacu Młodzieży, jeżeli informacja dotyczy sfery prywatnej, tutaj indywidualnego stosunku pracy wicedyrektor J. B., to nie podlega ona udostępnieniu, nawet jeżeli znajduje się w aktach sprawy prowadzonej przez organ.

Ponadto w dokumencie wewnętrznym Pałacu Młodzieży o nazwie "Polityka antymobbingowa Pałacu Młodzieży w T." w § 5 ust. 7 zawarto zapis, że postępowanie Komisji ma charakter poufny, a dane zawarte w materiałach i dokumentach Komisji podlegają ochronie przewidzianej dla ochrony danych osobowych (§ 7 ust. 3). W ocenie Dyrektora Pałacu Młodzieży bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje okoliczność wskazana w "odwołaniu" G. M., polegająca na tym, że "Polityka antymobbingowa" jest przepisem niższego rzędu niż Ustawa do dostępie do informacji publicznej oraz Konstytucja RP. Gdyby bowiem nawet uznać, że wnioskowana informacja jest informacją publiczną to ustawa o ochronie danych osobowych w sytuacji, gdy w treści informacji publicznej zawarte są dane osobowe, jest lex specialis w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej. Pierwszeństwo ochrony mają wówczas dane osobowe, a tym samym wykonanie obowiązku informacyjnego nie stanowi przesłanki legalizującej ich udostępnienie.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Dyrektora Pałacu Młodzieży w T. wniósł G. M., domagając się "cofnięcia decyzji i udzielenia żądanej informacji" oraz zasądzenia kosztów postępowania.

Skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 107 § 1 Kodeksu Postępowania Administracyjnego poprzez pominięcie: powołania podstawy prawnej swojej decyzji oraz uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji

- art. 1 ust 1, art. 3, art. 6 ust. 1 pkt ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 61 Konstytucji RP poprzez odmowę dostępu do informacji publicznej.

Dodatkowo zarzucił niezgodność decyzji z:

a) art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną, dlatego nieudzielenie jej przez dyrektora jest niezgodne z prawem. Również niezgodne

ze stanem faktycznym jest informacja dyrektora (mogąca nosić znamiona

fałszu intelektualnego) jakoby wnioskowany dokument (pkt 2 wniosku) "Protokół pokontrolny" nie istniał. Dokument jednak istnieje, funkcjonuje, jest udostępniany i zalega w aktach, o czym świadczy pismo Kuratorium Oświaty w K. Delegatura w [...] z dnia 20. 09.2017 r.;

art. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż prawo do informacji publicznej należy rozumieć jako możliwość uzyskania informacji publicznej, wgląd do dokumentów urzędowych oraz dostęp do posiedzeń kolegialnych organów władzy

publicznej. Dyrektor publicznej placówki oświatowej wykonując zadania

publiczne zobowiązany jest do udzielenia takiej informacji, a tego nie czyni;

art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż informacją publiczną jest także dokumentacja efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających a zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy o Systemie Oświaty, dyrektor szkoły lub placówki sprawuje nadzór

pedagogiczny. Wykonywanie tego zadania jest nieodłącznie związane z

wytwarzaniem w szkole lub placówce dokumentów które stanowią informację

publiczną a osoba ją sprawująca jest funkcjonariuszem publicznym.

Zdaniem skarżącego, Dyrektor placówki mylnie ocenił, że wnioskowane przeze mnie dokumenty nie miały przymiotu informacji publicznej.

Ponadto niepowołanie się na wymaganą podstawę prawną swojej decyzji a jedynie na stworzone przez dyrektora na własne wewnętrzne potrzeby regulacje (§ 5 ust. 7 i § 7 ust 3 Polityki antymobbingowej) nie może być powodem nieudostępnienia żądanych dokumentów, gdyż tylko art.5 ustawy wskazuje podstawy prawne ograniczenia takiego dostępu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Wskazał, że wbrew zarzutom skarżącego, decyzja zawiera zarówno powołanie podstawy prawnej, jak i swoje uzasadnienie faktyczne i prawne, co wynika wprost z jej treści i nie wymaga szczegółowego omówienia.

Dalej, odnosząc się do nieudostępnienia protokołu pokontrolnego z obserwacji prowadzonej przez J. B., podniósł, że jak wynika z dowodu nr 5 załączonego przez skarżącego do skargi -nie była to obserwacja w rozumieniu rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27.08.2015 roku w sprawie nadzoru pedagogicznego. Zdarzenie mające miejsce w dniu [...].04.2017 roku było wyłącznie kontrolą czasu pracy skarżącego. W związku z tym żądana przez skarżącego informacja różni się od dokumentów znajdujących się w zasobach dokumentacji Pałacu Młodzieży, a co za tym idzie organ prawidłowo poinformował stronę, iż nie posiada wnioskowanego dokumentu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647 ) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kryterium tej kontroli określa art. 1 § 2 wskazanej ustawy i jest nim zgodność z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa procesowego oraz przepisów prawa materialnego w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów. Na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) zwanej p.p.s.a, uwzględnienie skargi na decyzję lub postanowienie następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a), naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (lit. b) lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c).

Skarga zasługuje na uwzględnienie, jednak w większości z innych względów niż zostały w niej podniesione.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, każdy ma prawo do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Tryb udzielania informacji w myśl art. 61 ust. 4 Konstytucji RP określają ustawy, przez co w pierwszej kolejności należy uznać regulacje zawarte w ustawie z 6. 09. 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2016.1764, dalej w skrócie u.d.i.p.).

W związku z tym, że skarga została złożona na decyzję Dyrektora Pałacu Młodzieży w T. z dnia 15.12.2017 r. wydaną po ponownym rozpoznaniu sprawy w trybie art. art. 17 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, którą organ w całości podtrzymał swoją decyzję wydaną w dniu 17.10.2017 r. należy wskazać, że zgodnie z art. 16 u.d.i.p. decyzja administracyjna wydawana jest tylko w dwóch przypadkach: w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej i w przypadku umorzenia postępowania, o którym mowa w art. 14 ust. 2 u.d.i.p.. W pozostałych przypadkach organ nie wydaje decyzji, ale w zależności od sytuacji udostępnia informację publiczną, a gdy wnioskowana informacja nie stanowi informacji publicznej lub gdy organ nie dysponuje żądaną informacją - organ albo udziela informacji czynnością materialnie techniczną lub informuje, że informacji nie posiada lub informacja nie ma charakteru informacji publicznej, względnie jest ona dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium. Trzeba przy tym wskazać, że kwestia udostępniania informacji publicznej w formie czynności materialno-technicznej nie została wprost uregulowana w u.d.i.p., ale wynika z treści art. 10 – 15 u.d.i.p. I tak, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 i 2 cyt. ustawy Informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek (ust.1); informacja publiczna, która może być niezwłocznie udostępniona, jest udostępniana w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku. Zgodnie z art. 11 u.d.i. p. informacja publiczna może być udostępniana:

1) w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych;

2) przez zainstalowane w miejscach, o których mowa w pkt 1, urządzenia umożliwiające zapoznanie się z tą informacją.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 informacje publiczne udostępniane w sposób, o którym mowa w art. 10 i 11, są oznaczane danymi określającymi podmiot udostępniający informację, danymi określającymi tożsamość osoby, która wytworzyła informację lub odpowiada za treść informacji, danymi określającymi tożsamość osoby, która udostępniła informację, oraz datą udostępnienia. Zgodnie z art. ust. 2 podmiot udostępniający informację publiczną jest obowiązany zapewnić możliwość:

1) kopiowania informacji publicznej albo jej wydruk lub

2) przesłania informacji publicznej albo przeniesienia jej na odpowiedni, powszechnie stosowany nośnik informacji.

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym jak i w piśmiennictwie przyjmuje się – co należy podkreślić -że udostępnienie informacji jest czynnością materialno-techniczną, podobnie jak poinformowanie wnioskodawcy, że podmiot, do którego skierował on żądanie, nie ma informacji wskazanej we wniosku, że została ona udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub też znajduje zastosowanie art. 1 ust. 2 u.d.i.p. (Irena Kamińska i Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Komentarz do Ustawy o dostępie do informacji publicznej, wyd. II; por. wyrok WSA w Gliwicach z 2 lutego 2004 r., sygn. akt II SA/Ka 2502/05).

W świetle powyższych uwag zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 u.d.i.p. podmiot, który jest zobowiązany do udzielenia informacji może wydać decyzję administracyjna tylko, gdy wnioskowana informacja jest informacją publiczną, ale są powody do odmowy jej udzielenia lub do umorzenie postępowania o udzielenie informacji publicznej i spełniony jest ponadto warunek przedmiotowy (informacja ma charakter informacji publicznej) i podmiotowy (podmiot jest zobowiązany do udzielenia informacji). Brak jednego z tych elementów oznacza zakaz załatwienia sprawy w drodze decyzji administracyjnej. Podobnie niedopuszczalne jest wydanie decyzji odmownej, gdy żądana informacja nie jest informacją publiczną w rozumieniu komentowanej ustawy. Jej przepisy nie znajdują bowiem wówczas zastosowania, a tym samym nie może być stosowany art. 16 ustawy (por. Irena Kamińska i Mirosława Rozbicka-Ostrowska, komentarz do Ustawy o dostępie do informacji publicznej, wyd.. II i powołane tam wyroki: WSA w Gliwicach z 2 lutego 2004 r., 4 II SA/Ka 2502/05; wyrok NSA w Warszawie z: 11 grudnia 2002 r., II SA 2867/02 oraz z 19 grudnia 2002 r., II SA 3301/02, M..P. 2003, nr 5, s. 196). Jeżeli zatem wnioskodawca żąda udzielenia informacji, które nie są informacjami publicznymi, lub takich informacji publicznych, w stosunku do których tryb dostępu odbywa się na odrębnych zasadach lub gdy informacji nie posiada, to organ nie ma obowiązku wydawania decyzji o odmowie udzielenia informacji, lecz zawiadamia jedynie wnoszącego, że żądane dane nie mieszczą się w pojęciu objętym przedmiotową ustawą lub że jej przepisy nie znajdują zastosowania ze względu na odmienne tryby dostępu (por.. wyroki NSA: z 17 grudnia 2003 r., II SA/Gd 1153/03).

Odnosząc powyższe do okoliczności rozpoznawanej sprawy i mając na uwadze, że ustawa zarówno w zakresie podmiotowym jak i przedmiotowym, ma zastosowanie tylko wtedy, gdy sprawa dotyczy informacji publicznej należy ocenić czy wnioskowane informacje mają charakter publicznej. Jak wskazano wyżej w sprawie nie ma wątpliwości, że Dyrektor Pałacu Młodzieży w T. jest podmiotem obowiązanym do udzielenia informacji publicznej z racji wykonywania zadań publicznych, natomiast skarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja jest niezgodna z prawem.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że organ prawidłowo oceniając, że informacja żądana w punkcie I wniosku z 5 . 10.2017 r. stanowi informację publiczną powinien jej udzielić czynnością materialno-techniczną , w terminie wskazanym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p., a nie wydawać w tej sprawie decyzję administracyjną. Nie ma przy tym znaczenia, że organ uznał, iż przekazanie tych informacji wymaga wykonania 782 stron kserokopii dokumentów żądanych w punkcie 1 wniosku, co będzie generować dodatkowe koszty. Nie oceniając w tym miejscu zasadności dokonanej przez organ kalkulacji ww. kosztów należy jednak zauważyć, że nie istnieje możliwość uzależniania wszczęcia postępowania w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej od wcześniejszego wniesienia opłaty. Z treści art. 15 ust. 2 u.d.i.p. wynika bowiem, że podmiot, o którym mowa w ust. 1 (tj. zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej), w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, powiadomi wnioskodawcę o wysokości opłaty. Udostępnienie informacji , zgodnie z wnioskiem następuje po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy, chyba że wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek. Oznacza to, że podmiot zobowiązany powołując się na brak wniesienia opłaty nie będzie mógł odmówić udostępnienia informacji, wydać decyzji o odmowie udostępnienia informacji, ani też pozostawić wniosku bez rozpoznania. W związku z tym, nie może on uzależnić udostępnienia informacji publicznej od uiszczenia opłaty. Należy dodać, że takie powiadomienie dokonywane jest czynnością materialno- techniczną, a nie w formie decyzji administracyjnej jak uczynił to organ w rozpoznawanej sprawie. Ustalenie przez podmiot zobowiązany wysokości opłaty za dostęp do informacji publicznej następuje w formie aktu stwierdzającego obowiązek poniesienia opłaty oraz ustalającego jej wysokość. W orzecznictwie podkreśla się, że jest to akt z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., gdyż wpływa on na sytuację określonego podmiotu prawa (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 459/07). Może on mieć formę zarządzenia, zawiadomienia, wezwania, informacji, postanowienia, a nawet pisma Nadto należy dodać, że aby podmiot zobowiązany mógł skutecznie żądać zapłaty kosztów, określonych w art. 15 ust. 1 u.d.i.p. musi dokładnie podać ich wysokość stronie skarżącej. Koszty te mają mieć charakter zindywidualizowany i zależeć od konkretnych kosztów (M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 65). W niniejszej sprawie określenie żądanej kwoty tytułem poniesienia dodatkowych kosztów sporządzenia kserokopii planu pracy nauczycieli w Pałacu Młodzieży w T. we wskazanych we wniosku latach należy za zbyt ogólne. Niedozwolone jest także uzależnił przesłanie wnioskowanych informacji od dokonania opłaty za kserografy dokumentów.

Zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa także w punkcie, w którym Dyrektor Pałacu Młodzieży w T. wskazał, że nie dysponuje informacją o jaką wnosił skarżący w punkcie 2 i w punkcie 5 swojego wniosku z 5.10. 2017 r. Jak bowiem wskazano wyżej w sytuacji gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej nie posiada takiej informacji – powinien czynnością materialno-techniczną, a wiec pismem poinformować wnioskodawcę o tym fakcie. W rozpoznawanej sprawie jak wynika z udzielonej odpowiedzi na skargę – wicedyrektor J. B. nie przeprowadziła obserwacji ani hospitalizacji w Pracowni [...] w dniu [...] .04. 2017 r., co uzasadnia poinformowanie wnioskodawcy pismem, że organ nie dysponują taką informacją (por. wyrok WSA w Gliwicach z 2II 2004, sygn. akt II SA/Ka 2502/05). Także w sytuacji gdy Dyrektor Pałacu Młodzieży wskazuje, iż nie dysponuje protokołem odbioru prac remontowych [...]" budynku Pałacu Młodzieży w T. ul. [...] powinien powiadomić o tym wnioskodawcę czynnością materialno-techniczną, gdyż nawet, gdy informacja ma charakter informacji publicznej, ale podmiot zobowiązany nie jest w jej posiadaniu- informacja taka nie może być udzielona. W rozpoznawanej sprawie organ uzupełnił informację o braku żądanej informacji krótkim wyjaśnienie, co należy uznać za prawidłowe, natomiast nieprawidłowo wydał w tej sprawie decyzje administracyjną.

Na koniec, odnosząc się do informacji wnioskowanych w punktach 3 i 4 przedmiotowego wniosku należy się zgodzić ze stanowiskiem Dyrektora Pałacu Młodzieży w T., że chociaż zostały żądane w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie mogą być pozyskane w tym trybie przez wnioskodawcę, gdyż w odniesieniu do wnioskodawcy nie stanowią informacji publicznej. Skarżący – co wynika z samego wniosku – jest bowiem stroną postępowania mobbingowego (co w sprawie jest to niesporne). Oznacza to, że informacje z punktu 3 i 4 wniosku dotyczą jego indywidualnej sprawy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że informacje te dotyczą samego wnioskodawcy, przeciwko któremu - jak sam wskazuje - złożony został do Komisji antymobbingowej w Pałacu Młodzieży W T. wniosek J. B. "o zbadanie prześladowania wnioskodawczyni przez G. M.. Należy wskazać - co zostało już przesądzone w orzecznictwie sądowo-administracyjnym – że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie służy do uzyskiwania informacji w sprawach indywidualnych, natomiast jej celem jest umożliwienie obywatelom, a wiec osobom nieuczestniczącym w sprawie indywidualnej, kontrolowanie działań podmiotów wykonujących zadania publiczne. Osoba, której sprawa dotyczy bezpośrednio, gdyż jest stroną postępowania, nie może zatem w trybie dostępu do informacji publicznej uzyskiwać takiej informacji. Podkreślić wypada, że w stosunku do takiej osoby informacja, która nawet ma charakter publiczny niejako traci swój charakter publiczny i jest tylko sprawą indywidualną skarżącego, także gdy jest on nauczycielem. Niezależnie od tego kwestia pozyskania informacji, o które wnioskuje skarżący w punktach 3 i 4 wniosku podlega regulacji innych przepisów z zakresu. prawa pracy, uszczegółowionych w dokumencie wewnętrznym jakim jest wskazana w decyzji "Polityka antymobbigowa" nie podlega zatem udostepnieniu w trybie u.d.i.p. (por. wyrok NSA sygn. akt I OSK 912/04). W takich okolicznościach należy wskazać, że Dyrektor Pałacu Młodzieży w T. prawidłowo uznał, że informacje żądane w punkcie 3 i 4 wniosku z dnia 5.10. 2017 r. nie stanowią informacji publicznej, nieprawidłowo jednak odmówił ich udzielenia decyzją ( art. 16 ust. 1 u.d.i.p.).

Przy ponownym rozpoznaniu wniosku skarżącego z dnia 5. 10. 2017 r/ organ uwzględni powyższe wskazania.

Z wyżej wskazanych względów na podstawie art.145 § 1pkt. 1 lit. "a" i "c" ustawy p.p.s.a. orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono w punkcie II sentencji, na zasadzie art. 200 p.p.s.a., zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw (wpis).